Thomas sloot de badkamerdeur en deed hem op slot. Haastig trok hij zijn broek en onderbroek naar beneden. Zijn piemel was al half stijf van opwinding. Nog terwijl hij uit zijn broek stapte pakte hij het ding met zijn rechter hand vast. Er ging een siddering door hem heen. Hij dacht aan Stijn, zijn beste vriend, en hoe die in het vliegtuig tegen hem aan had gelegen. Het had zo goed gevoeld, het warme, mooie lichaam van Stijn tegen het zijne, hun ontblootte armen dicht tegen elkaar aan gedrukt… Thomas had het gevoel de hele reis niet los kunnen laten. Nu ze eindelijk in het hotel waren aangekomen, moest hij zich even ontladen.

Langzaam begon Thomas aan zijn piemel te trekken tot hij helemaal stijf was. Kleverig vocht drupte uit zijn plasgaatje en bevochtigde zijn hand. Zijn piemel was ongelooflijk gevoelig. Niet zo verbazingwekkend, hij was al een halve dag gezwollen van opwinding. Terwijl hij zich heerlijk aftrok ontdekte Thomas de reusachtige spiegel boven de wastafel. Hij kon zichzelf er in alle detail in bekijken. Zijn gebruinde gezicht, zijn iets te lange, donkere haar in een hangende kuif. Hij was vooral trots op zijn goed getrainde lichaam met bolle borst- en armspieren, die hij te danken had aan zijn frequente bezoekjes aan de sportschool. Zou Stijn dat ook mooi vinden? Stijn was helemaal niet zo sportief. Hij was dan ook niet zo gespierd als Thomas zelf. Toch had zijn slanke, lichtgekleurde lichaam iets lustopwekkends, vond Thomas.

Terwijl Thomas zichzelf zo bekeek bij het aftrekken, stelde hij zich voor dat het Stijn was die aan zijn piemel zat. Hij beeldde zich in dat hij die van Stijn vastpakte en ermee speelde. Hij had de piemel van zijn maatje nog nooit in het echt gezien, maar in zijn verbeelding was hij niet al te groot. Precies het juiste formaat voor zijn hand.

Terwijl hij zo fantaseerde voelde Thomas een orgasme opkomen. Hij trok nog wat sneller… Met een diepe zucht kwam hij klaar. Hij mocht niet te veel lawaai maken. Drie stralen wit zaad belandden in de wasbak. De rest drupte van zijn eikel op de grond. Thomas stond te trillen op zijn benen, terwijl tintelingen door zijn lichaam tot aan zijn tenen kropen. Man, wat had hij dit nodig gehad.

Er werd op de deur geklopt. ‘Hé Thomas. Ben je bijna klaar? Ik moet naar de wc.’ Het was Stijn.

Thomas zag nu pas de zaadvlekken die hij op de betegelde vloer had gemaakt. Verdorie. ‘Een momentje,’ riep hij. Snel ging hij op zoek naar wc-papier. Dat bleek nog verrassend lastig te vinden in de enorme badkamer. Toen hij eindelijk een rol te pakken had veegde hij snel het zaad bij elkaar en gooide het vochtige papier in de wc. Vlug spoelde hij de wasbak uit terwijl Stijn ongeduldig op de deur bonsde. ‘Ja, ja, bijna klaar!’ riep Thomas. Hij keek nog even snel rond of hij niets vergeten was voor hij de deur openmaakte.

Hij stond oog in oog met het sproetige gezicht van Stijn. Diens blonde haar was in een nonchalante lok gekamd. Zijn blauwe ogen keken hem wantrouwend aan.

‘Ik wilde even m’n gezicht en zo wassen,’ verklaarde Thomas. Hij kon een lichte blos niet onderdrukken. Jeetje, wat was Stijn knap…

‘Ja ja, dat moet ik geloven,’ zei Stijn vrolijk. ‘Laat mij nou maar binnen.’ Stijn bewoog zich langs hem heen de badkamer binnen. In het voorbijgaan stootten hun armen tegen elkaar aan. Thomas’ piemel begon zich hierdoor alweer op te richten…

---

Wessel wreef de slaap uit zijn ogen. Hij lag in zijn onderbroek op bed, bovenop de dekens. Het was warm. Zijn hoofd bonkte. Wat was er gebeurd gisteren? Hij had gedronken. Er was iemand bij geweest. Jonah. Kreunend stond Wessel op en verliet – nog steeds alleen in zijn onderbroek – de slaapkamer. Tot zijn verwondering stond Jonah tegen de minibar geleund. De hotelbediende keek op toen Wessel de kamer binnen kwam. ‘Je bent nog steeds hier.’

‘Ja,’ zei Jonah. ‘Het is pas half één. Ik dacht, ik blijf nog even tot je wakker word om te kijken of alles goed is… Je hebt lekker uitgeslapen.’

Wessel glimlachte en gaapte. Hij krabde door zijn onderbroek even aan zijn piemel. Jonah bleef naar hem kijken. Hij was best knap voor een jongen, vond Wessel, vooral als hij niet dat vervelende hotelpak droeg. Wessel schoof een barkruk bij en ging zwaar op zijn armen leunend zitten. Jonah pakte een glas water voor hem. Wessel knikte hem dankbaar toe en nam een slok. ‘Ik heb wat te veel gedronken, volgens mij,’ zei hij ten slotte.

‘Zou je denken?’ Jonah glimlachte.

‘Sorry. Het had een leuke avond moeten zijn.’

‘Ik heb me prima vermaakt, hoor,’ stelde Jonah hem gerust. ‘Wat… kun je je er nog van herinneren?’

Jonah klonk aarzelend. Waar doelde hij op? Plotseling herinnerde Wessel zich iets. ‘Ik heb je over mijn ouders verteld, of niet?’ Hij slaakte een diepe zucht.

‘Ja,’ zei Jonah. Hij klonk teleurgesteld. Waarom?

‘Je moet me een ongelofelijke aansteller vinden,’ zei Wessel schaapachtig.

‘Nee, dat vind ik niet.’ Jonah haalde zijn telefoon tevoorschijn en checkte de tijd. ‘Ik moet zo gaan. Het werk wacht.’

Wessel knikte. Zijn gedachten werkten nogal traag. Jonah liep langzaam richting de deur. ‘Wacht, Jonah,’riep Wessel. Jonah hield in en draaide zich om. Zijn gezicht straalde. Hij was echt knap. Die gedachte verwarde Wessel, maar hij zette zich erover heen. ‘Ik durf het bijna niet te vragen, maar zou je vanavond weer langs willen komen? Ik beloof dat ik me niet zo zal laten gaan als gisteren.’

Jonah lachte zijn witte tanden bloot. Wessels hart ging er sneller van kloppen. Waarom? ‘Dat lijkt me leuk. Ik zal er zijn. Zelfde tijd?’ vroeg Jonah. Wessel knikte afwezig. Jonah draaide zich weer om, nog steeds breed grijnzend. Wessel keek hem na terwijl hij de kamer verliet.

---

Thomas en Stijn hadden besloten naar de sportschool van Hotel Marabou te gaan. In hemdjes en sportbroekjes kwamen ze de zaal binnen waar verschillende toestellen stonden. ‘Wat wil je als eerste doen?’ vroeg Thomas aan Stijn.

‘Weet ik niet. Wat jij zou doen. Jij weet het ‘t beste, denk ik…’ Stijn had Thomas gevraagd hem een beetje te helpen. Dat kon Thomas wel begrijpen. Stijn was ondanks zijn zeventien jaar nog vrij slank en niet zo groot. Thomas daarentegen had door zijn vele trainen al brede schouders en gespierde armen. Op een goede dag kon je zelfs de blokjes van zijn buikspieren zien. Hoewel Thomas vond dat zijn vriend er meer dan prima uit zag, kon hij zich wel voorstellen dat Stijn er iets meer zoals hij uit wilde zien.

Thomas wees een toestel aan en de twee gingen aan de slag. Thomas gaf zijn vriend tips over hoe hij zo goed mogelijk kon trainen zonder zich uit te putten. Stijn leek er wel plezier in te hebben, ook al moest hij steeds eerder stoppen dan Thomas. Hij vond het blijkbaar ook prima om te kijken hoe Thomas zich inspande. Thomas op zijn beurt vond die aandacht stiekem geweldig en nam de kans te baadt om zijn vriend een beetje onder de indruk te krijgen. Hij hoopte dat Stijn ervan genoot.

Hij had Stijn, zijn beste vriend, meegevraagd op deze reis van een week. Thomas’ ouders hadden de loterij gewonnen, een duizelingwekkend hoog bedrag, en nu mochten Thomas en zijn broer en zus ieder met een vriend op een luxueuze vakantie. Thomas had bedacht dat hij een keer in zijn leven naar een duur hotel met alles erop en eraan wilde. Hotel Marabou voldeed daar prima aan. Het was zelfs nog exclusiever dan hij had verwacht.

Na een uurtje waren ze wel klaar met sporten. Ze besloten te gaan douchen. Het was behoorlijk warm, zelfs binnen, dus ze waren beide flink bezweet. Thomas nam het eerste hokje dat open was terwijl Stijn verder zocht. Thomas trok zijn vochtige hemd uit en veegde daarmee een paar druppels zweet van zijn voorhoofd. Hij was alweer een beetje opgewonden geraakt van Stijn die de hele tijd naar hem had zitten kijken, en…

Er werd zachtjes op de deur getikt. ‘Thomas,’ klonk de stem van Stijn fluisterend.

‘Ja?’

‘Alle hokjes zijn vol. Mag ik… ehm… bij jou erbij?’

Thomas kon zijn oren niet geloven. ‘N-Natuurlijk,’ stamelde hij. Hij haalde de deur van het slot en Stijn stapte naast hem het kleine douchehokje binnen. Ze keken elkaar even schaapachtig aan, niet wetend wat te doen. Toen ging Thomas maar verder met zich uit kleden. Hij bukte zich voorover om zijn schoenen los te maken terwijl Stijn zijn shirt uittrok. Thomas spiekte even. Stijn had een slank, lichtgekleurd lichaam, maar was toch iets gespierder dan Thomas zich herinnerde. Misschien was hij toch al langer bezig met trainen. Verder had Stijn kleine roze tepels. Behalve twee plukjes licht okselhaar was zijn lichaam onbehaard.

Thomas had zijn schoenen uit en pakte zijn sportbroekje vast om die uit te trekken. Hij aarzelde even, maar besloot toen zijn vriend een beetje te plagen. In een keer trok hij zijn broek en onderbroek naar beneden en schopte ze aan de kant. Zijn iets gevulde piemel bungelde lekker heen en weer tussen zijn benen. Stijn keek ongemakkelijk weg. ‘Ik zet ‘m vast aan, goed?’ vroeg Thomas. Stijn knikte kort. Zijn wangen waren rood.

Thomas zette de douche aan. Hij pakte de shampoo en begon zijn haren te wassen. Ondertussen hield hij Stijn in de gaten. Zijn vriend treuzelde een beetje met zijn schoenen en sokken. Ook zijn sportbroekje trok hij heel langzaam uit. Het was alsof hij Thomas aan het plagen was. ‘Zou… zou je je even om willen draaien?’ vroeg Stijn verlegen toen hij alleen nog zijn onderbroek aan had. Thomas zei niets maar draaide zich om. Hij was licht teleur gesteld. Maar wat had hij dan verwacht, dat ze hier met z’n tweeën onder de douche een beetje aan elkaar zouden gaan zitten?

Een paar tellen later merkte hij dat Stijn naast hem kwam staan. De douchestraal was vrij breed, dus ze pasten er makkelijk samen onder. Thomas gluurde even naar opzij, maar helaas, Stijn bedekte zijn piemel met z’n hand. Wel had hij zicht op Stijn’s ronde, witte billen. In een flits zag hij voor zich hoe hij zijn piemel tussen de billen van zijn maatje duwde… Hij schudde de gedachte van zich af voor hij stijf werd.

Thomas besloot zijn vriend nog een keer te plagen. Hij pakte wat shampoo en begon zijn schaamhaar ermee in te zepen. Hij had een aardige bos, hoewel hij die wel af en toe bijwerkte. Hij had een vrij grote piemel, dus het kon prima. En hij vond het er gewoon mannelijker uit zien. Eigenlijk sloeg dit nergens op, maar terwijl hij met zijn hand door het krullende schaamhaar krabde zwaaide zijn piemel heen en weer. Uit zijn ooghoek meende hij te zien dat Stijn er met grote ogen naar staarde.

Uiteindelijk was het genoeg geweest. Thomas spoelde zich af en ging zich weer aankleden. Stijn waste snel zijn haren, maar omdat hij met zijn rug naar Thomas toe stond kon die zijn piemel nog steeds niet zien. Toen ook Stijn weer aangekleed was opende Thomas de deur, keek vlug of er niemand in de buurt was , en toen glipten de twee vrienden snel naar buiten.

---

Toen Jonah de kleedkamers binnenkwam, liep Annelise net naar buiten. ‘Wat heb jij een brede grijns op je gezicht. Dus toch een date?’ vroeg ze speels.

Jonah knipoogde naar haar en haalde zijn schouders op. Zonder verder nog wat te zeggen liep hij verder. Hij hoorde Annelise lachend naar haar post voor die dag lopen. Jonah liep naar zijn kluisje en begon zich om te kleden. Hij had vandaag dienst in een van de restaurants van het hotel. Dat was een van de zwaardere diensten, omdat je constant heen en weer moest lopen om gasten te bedienen. Hij zag er dan ook een beetje tegenop. Zeker na de lange avond die hij had gemaakt.

Nadat hij in de spiegel had gecheckt of al zijn kleren goed zaten liep hij naar het Italiaans restaurant van hotel Marabou. Via de dienstingang kwam hij binnen. Hij was ruim op tijd, dus hij kon nog even een praatje maken met het personeel dat de lunch had verzorgd. Er waren nog een paar gasten aan het eten, en als die weg waren kon de nieuwe ploeg beginnen met het restaurant klaarmaken voor het diner.

Terwijl ze de tafels netjes aan het dekken waren kletste Jonah wat met Joaquin, een jongen die samen met hem dienst had. Joaquin was een paar jaar ouder dan Jonah en had hem in de eerste weken dat hij hier werkte een beetje geholpen door uit te leggen hoe alles werkte. Jonah vond het daardoor nog steeds prettig om met hem samen te werken.

Rond zes uur kwamen de eerste gasten binnen en begon het echte werk. Bestellingen opnemen, drankjes aanslepen, reserveringen controleren, dat soort dingen. Rond zeven uur kwam er een echtpaar binnen; de man in driedelig pak, de vrouw in een zwarte jurk en met een keurig gemodelleerd kapsel. Jonah had net op dat moment niks om handen, dus was het zijn taak om de twee naar een tafel te brengen. Hij wilde ze al naar een tweepersoons tafel begeleiden toen de vrouw zei: ‘Onze zoon komt straks ook nog.’

‘Uitstekend, mevrouw,’ zei Jonah, en zonder iets te laten merken wijzigde hij zijn route en zocht een tafeltje met drie stoelen uit.

Het echtpaar ging zitten en de man bestelde meteen twee rode wijn. Jonah liep naar de bar en schonk de wijn in. Toen hij terug kwam bij het echtpaar, was de zoon ook aangeschoven. Jonah schrok. Het was Wessel, natuurlijk.

Jonah haalde even diep adem en liep toen door. Hij zette de glazen wijn netjes neer en keek toen naar Wessel. ‘Kan ik voor u ook iets inschenken, meneer?’

Wessel keek op en begon meteen breed te glimlachen toen hij Jonah zag. ‘Aha,’ zei hij, ‘daar stel je nog eens een vraag. Ik verkeer in de veronderstelling dat je er zeker toe in staat bent iets voor mij in te schenken. Een betere vraag is misschien: “wat?” Welnu, heeft u een voorstel?’

Jonah moest zijn best doen om een lach te onderdrukken. Dit soort humor had hij nog niet ervaren van Wessel, maar hij kon deze wel waarderen. ‘Zeker meneer. Normaal gesproken zou ik de tequilla sunrise aanbevelen. Echter, als u een zware nacht achter de rug heeft, is de tropisch fruit smoothie misschien meer naar uw smaak.’

Wessel krabde aan zijn kin. ‘Een zware nacht, hè? Dat—’

‘Wessel, waarom zit je met die bediende te praten? Bestel gewoon iets,’ zei de vader terwijl deze ongeïnteresseerd de menukaart bekeek. Hij keek zijn zoon niet eens aan.

Wessel keek Jonah verontschuldigend aan. ‘Doe maar de smoothie,’ zei hij.

‘Uitstekende keuze, meneer.’

De rest van de avond bleef Jonah hard aan het werk. Hij moest ook de tafel van Wessel en zijn ouders blijven bedienen. Af en toe wisselde hij een blik met de knappe jongen, en elke keer moest hij zijn best doen om niet te glimlachen of te blozen. Dat zou niet gepast zijn; hij was hier immers toch op de werkvloer, met allemaal collega’s om zich heen. Wessel maakte zich minder druk. Hij lachte openlijk naar Jonah. Zijn ouders leken er niks van te merken. Om negen uur vertrokken Wessel en zijn ouders weer. Jonah moest nog doorwerken, maar kon haast niet wachten tot zijn dienst voorbij was en hij weer bij Wessel langs kon gaan.