Ik weet het nog als de dag van gisteren. Iets belemmerde Peter om op te groeien als een normaal jongetje. Het bleek een aangeboren longaandoening te zijn wat zijn groei in de weg zat. Hij kon niet veel langer dan een paar uurtjes per dag actief zijn en dan was hij alweer uitgeput.

Hij had veel extra aandacht en hulp nodig en die kreeg hij natuurlijk ook volop van mij en mijn man. We verwenden hem veels te veel, maar wat wil je, vriendjes had hij nauwelijks en eigenlijk had hij het, ondanks zijn fysieke beperking, zo best naar zijn zin met ons. ...Maar dat veranderde van de ene op de andere dag toen zijn pubertijd aanbrak en de hormonen door zijn lichaam gierden.

Opeens moest ik dagelijks zijn lakens verschonen. Ze kleefden aan elkaar alsof er elke dag een tube lijm in leeggespoten werd. Ja… op dat vlak ontwikkelde hij zich tóch als een heel ‘gewoon’ jongetje en deed zeker niet onder voor zijn leeftijdgenootjes.

Door de bijzondere band die we, door de jaren heen ontwikkeld hadden, geneerde hij zich totaal niet voor zijn nieuwe ‘liefhebberij’. Soms betrapte ik hem op zijn kamer terwijl hij zich ongegeneerd stond af te rukken. Dan wendde ik snel mijn blik af en maakte ik dat ik wegkwam. Provocerend bleef hij dan doorrukken tot ik de deur achter me sloot. “JAAAHHH MAM… IK RUK ME AF!!... MAG IK ALSJEBLIEFT??!!! kreunde hij dan boos. Soms verdacht ik hem ervan dat hij er nóg geiler werd als ik hem betrapte tijdens het rukken.

Ondertussen sleurden mijn man en ik Peter van de ene specialist naar de andere in de hoop een kuur te vinden waardoor hij een normaal leven zou kunnen leiden. Op een dag hadden we succes en kwamen uit bij een uiterst chique sanatorium in Zwitserland. Peperduur, maar zeer succesvol en hoewel we het ons eigenlijk niet konden permitteren, stuurden we Peter naar dat sanatorium.

En… verdomd! Het hielp! Binnen een paar maanden zagen we Peter veranderen van een bleek, iel jongetje naar een vrolijke knul met een gezonde blos op zijn gezicht. De Zwitserse berglucht en de dure behandelingen sloegen wonderbaarlijk goed aan!

Om kosten te besparen gingen mijn man en ik om beurten naar Peter. En daar, in Zwitserland, in dat sanatorium, vierde hij dus zijn zeventiende verjaardag. Heel alleen zonder vriendjes of vriendinnetjes…..

Ik had het op dat moment echt met hem te doen. ‘Normale’ jongens zouden op hun zeventiende verjaardag een groot feest mogen geven, dronken worden en de liefde bedrijven met een vriendinnetje… Niets van dat alles voor Peter. Op mezelf na kwam er niemand op zijn verjaardag.

Ik had daarom een superduur Zwitsers horloge als verjaardagscadeau gekocht. “Alsjeblieft lieverd, van papa en mij.” zei ik toen ik hem het pakje overhandigde. Een flauw glimlachje verscheen op zijn verwende gezicht toen hij het pakje openmaakte en het horloge in zijn hand nam. “Dank je mam….. een horloge… nu kan ik nóg beter zien hoe traag de tijd hier voorbijkruipt.”

Het klonk klonk zo treurig..., mijn hart kromp ineen van verdriet. Snel draaide ik van hem weg en rende naar het toilet. Ik wilde niet dat hij mijn tranen zag. Kon ik hem maar helpen, hem geven waar hij écht naar verlangde… Gewoon, een feestje met vriendjes en vriendinnetjes… beetje drinken, lachen...misschien wat vrijen met een leuk meisje… dát is waar hij nu het meeste naar verlangde. Ik huilde dikke tranen en voelde me machteloos.

Esther

Terwijl ik vol zelfmedelijden zat te snikken op het toilet hoorde ik Peter’s stem. Hij lachte hard en was geanimeerd met iemand aan het praten. Een meisjesstem lachte terug en antwoordde hem in het Engels. Snel veegde ik mijn tranen weg en nieuwsgierig snelde ik terug naar zijn kamer. Wie was dat meisje wat Peter zo wist op te vrolijken?

“Mam, dit is Esther, ze is mijn verpleegster.” zei Peter vrolijk toen ik de kamer binnenstormde. Esther reikte me haar hand en begroette me met een heerlijke lach op haar frisse jonge gezicht. In het Duits en Engels door elkaar praatte ze honderduit en vertelde me dat Peter haar ‘favoriete patient’ was en dat ze daarom, speciaal voor zijn verjaardag, even langsgekomen was, ook al was ze vandaag eigenlijk vrij.

Ze had zelfs een cadeautje voor hem meegenomen! Zichtbaar opgewonden en blij opende Peter het pakje. Er zat een dikke reep Zwitserse chocola in, maar Peter omarmde Esther zo enthousiast en dankbaar dat het even leek alsof zij hem dat dure Zwitserse horloge had gegeven en ik hem had afgescheept met een reep chocola! Hij keek haar dankbaar aan en hield haar hand vast.

Hmmmm… Peter vond die Esther wel héél leuk, dat was me wel duidelijk. Na een klein gezellig uurtje keek Esther op haar horloge. “Ik moet nu gaan Peter, ik zie je morgen wel weer. Dan heb ik dienst.” Ze gaf me een hand en Peter een bescheiden kusje op zijn voorhoofd en stond op om de kamer te verlaten. “Dag Esther… tot morgen” zei Peter en keek haar dromerig na terwijl ze de kamer verliet.

Ik vloekte binnensmonds. Waarom kon ze nog niet even blijven??... Ik zag hoe blij Peter van haar werd en hoe treurig zijn gezicht stond nu ze er weer vandoor ging. Zijn blik volgde elke beweging van dat heerlijke jonge ding. Ik beet op mijn lippen van frustratie. Kon ik haar maar overhalen om wat langer te blijven... ik wilde er zelfs wel voor betalen...

Het ‘behandelplan’

…..Toen kreeg ik een brutale ingeving. “Wacht even Esther..” riep ik terwijl ze de kamer verliet. “Ik wil nog even iets met je bespreken, kan dat?” Esther knikte. “Dat is prima mevrouw. Loopt u met me mee naar buiten?” Ik gebaarde Peter dat ik zo terug kwam en snelde achter haar aan de lange gang van het sanatorium op.

“Wat wilt u met mij bespreken mevrouw?” vroeg ze in het Engels aan me terwijl we naar de lift liepen. “Zeg maar Ingrid.” zei ik amicaal. “Over het behandelplan van uw zoon kan ik helaas niets zeggen mevro.. uhh.. Ingrid, daarvoor moet u met een behandelend arts praten.” Ik lachte “Nee Esther... ik wil het niet over Peter’s behandelplan hebben maar…” Ik pakte haar bij de arm en hield haar, halverwege de gang stil. Ze keek me vragend aan. “Waar wilt u het dan over hebben?” vroeg ze gedecideerd. “Zeg maar jij tegen me Esther en… eigenlijk wil ik het WEL hebben over Peter’s behandelplan… maar dan een ander soort uhh..behandelplan… eentje waar hij nu héél erg aan toe is”

Esther fronste haar wenkbrauwen en keek me niet begrijpend aan. “Hoe bedoel je Ingrid?” Ik zuchtte diep. “Esther… ik weet dat het een brutale vraag is, maar…. vind je Peter leuk?” Ze moest lachen. “Ja hoor, Peter is mijn favoriete patiënt, dat heb ik je toch al gezegd? Je hebt een hele leuke en behoorlijk knappe zoon op de wereld gezet Ingrid.” Ik trok haar aan haar arm naar me toe en fluisterde op samenzweerderige toon “Ik geloof dat Peter jou óók heel leuk vindt Esther.” Een glimlach van oor tot oor verscheen op Esthers ontwapenende gezicht. “Dat weet ik allang Ingrid… ik heb mijn ogen niet in de zak hoor.” Ik keek snel heen en weer over de gang. We waren alleen. Ik ademde nog een keertje diep in voor ik verder ging. Ik moest al mijn moed bij elkaar rapen.

“Ik weet dat ik nu héél brutaal klink Esther, maar…. vind je Peter zó leuk dat je… dat je…” Nee… Ik durfde niet verder te gaan. ….Maar gelukkig had Esther me al begrepen. “Je bedoelt dat ik Peter zó leuk vindt dat ik misschien wel iets met je zoon zou willen beginnen?”

“JA!... Dat bedoel ik inderdaad!” zei ik opgelucht. “Je moet toegeven, zo’n leuke knul als Peter kom je niet elke dag tegen.” Esther’s pakte mijn beide handen beet en keek me geamuseerd aan. “Je bent wel héél ruimdenkend Ingrid.” Ik knikte. “Ja, ik ben nou eenmaal opgegroeid in het tijdperk van de vrije liefde meisje.” Ze lachte haar mooie witte tanden bloot. “Dat begrijp ik, maar het is onmogelijk,...ik heb al een vriendje, we zijn zelfs al aan het sparen om samen te wonen.”

Dat was een domper van jewelste. Natuurlijk had zo’n lekker ding als Esther al een vriendje aan de hand. “Natuurlijk Esther… sorry dat ik je zo’n ongepaste vraag stelde.” Snel draaide ik me om. Ik schaamde me kapot. “Fijne dag Esther” zei ik gehaast en liep weg. Maar na een paar passen liep Esther alweer naast me.

“Maar ik vind Peter écht heel leuk hoor,” lachte ze “Ook al is hij vier jaar jonger dan ik…. Als ik niet al een vriendje had dan… misschien...”

Geïrriteerd kapte ik het gesprek af. Wat had ik nou aan al die mooie woorden? “Dank je Esther, dat klinkt allemaal heel lief, maar wat Peter op dit moment nodig heeft kan jij hem dus niet bieden.” Weer liep ik door, maar Esther liep alweer snel naast me.

“We…. we zijn aan het sparen voor onze uitzet Ingrid... en… en we kunnen wel wat extra spaarcentjes gebruiken…” Ze durfde me niet aan te kijken terwijl ze sprak en richtte haar blik naar de grond. Langzaam drong het tot me door… Ze… ze bood zichzelf aan!!... Voor geld!!!

Ik stopte abrupt en keerde naar haar toe.Trillend van de zenuwen stonden we tegenover elkaar. Langzaam herhaalde ik haar woorden. “Je… je zegt dat je… dat je…” hakkelde ik. Ze knikte. “Hoeveel?...” flapte ik er brutaal uit. Schichtig keek ze om zich heen om er zeker van te zijn dat niemand ons gesprek volgde . “Dit kan me mijn baan kosten Ingrid… hoeveel heb je er voor over dat ik Peter een onvergetelijke verjaardag bezorg?” Ik schudde mijn hoofd. “Schatje.. Peter heeft net al een peperduur horloge van me gehad… dat ding was bijna tweehonderd euro! Ik kan niet veel bieden helaas.”

Maar Esther wist gelijk een oplossing. “Heb je het bonnetje van dat horloge nog?... “ lachte ze geheimzinnig “Ik kan het ding morgen wel terugbrengen naar de winkel…. en voor dat geld mag Peter alles met me doen...”

Ik kuchte ongemakkelijk. Opeens was ik aan het onderhandelen met een verpleegstertje om haar de benen te doen spreiden voor mijn eigen zoon. Het leek alsof ik helemaal gek geworden was! Eigenlijk had ik het gesprek direct moeten afkappen, maar ik deed het toch niet…. Het idee om Peter zijn ultieme ‘verjaardagscadeau’ te geven wond me meer op dan ik gedacht had.

Zenuwachtig fluisterde ik “Denk je echt dat Peter jou verkiest boven het horloge??...” Esther lachte en haalde haar schouders op. “Ik moet dagelijks zijn lakens verschonen Ingrid.” We schoten beiden in de lach. “Het is me wel duidelijk zo Esther… laten we Peter zelf de keuze geven.”

Esther draaide zich om en liep zelfbewust terug naar Peter’s kamer. “Ik bel mijn vriend alvast dat ik vannacht een extra dienst moet draaien, dat is hij wel gewend.” zei ze vol zelfvertrouwen. Ik spurtte achter haar aan. “Je blijft wel de HELE nacht bij hem! Afgesproken?” Esther knikte. “Beloofd! Zoek jij maar alvast dat bonnetje, dan zal ik morgen dat horloge wel terugbrengen.” Ik moest lachen om haar zelfverzekerdheid. “We zullen zien…. we zullen zien…”

Hand in hand liepen we terug naar Peter’s kamer. Ik probeerde om zo zelfverzekerd mogelijk over te komen, maar in werkelijkheid gierden de zenuwen door mijn lijf. Mijn hoofd bonkte. ’Wat ben je in godsnaam aan het doen Marja van Duyvenbode?’ sprak ik mezelf in gedachten toe. Wat als Evert er achter komt? Mijn man was beslist niet preuts, maar of hij deze actie van mij zou goedkeuren…

Trillend op mijn benen vervolgde ik mijn weg, nee, Evert mocht dit nóóit te weten komen. Duizenden gedachten speelden tegelijk door mijn hoofd terwijl onze voetstappen door de lange gangen van het sanatorium klonken. ’Doe je dit écht alleen maar voor je zoon Marja? Of kick je er stiekem zelf ook een beetje op om je zoontje tussen de benen van dat Zwitserse sletje te zien duiken?... Ik schudde mijn hoofd. Kon ik mijn dwaze gedachten maar stil zetten. In gedachten verzonken bereikten we Peters kamer. “Esther!” riep Peter blij toen we, hand in hand, zijn kamer betraden. “Je moest toch naar huis?”

Game on

Esther maakte zich van me los en liep traag naar zijn bed. “Er is wat tussengekomen Peter” zei ze met een zwoele stem terwijl ze het bovenste knoopje van haar blouse langzaam opende. Peter keek haar wantrouwig aan. “Hoe bedoel je??... wát is er tussengekomen?” Ik liep vlak achter Esther. Waar ik opeens de brutaliteit en de moed vandaan haalde…. ik weet het bij god niet, maar opeens gleden mijn handen brutaal langs Esther’s middel omhoog tot aan haar borsten. Zelfs Esther verstijfde even! De zenuwen gierden door mijn keel, maar, tot mijn eigen verbijstering bleef ik ijzingwekkend koel.

Ik plaatste mijn handen op Esther’s borsten en kneedde er gulzig in. God…. wat voelden ze stevig en jong aan, net als die van mij uit mijn jeugd. Even liet ik een hand over mijn eigen borsten glijden om het verschil te voelen. Die van mijn waren nu vol en romig. Jarenlang had Peter er aan gelebberd. Te lang realiseerde ik me achteraf. Maar ik genoot zo van die intieme momenten…. en Peter net zo! Pas op zijn zesde hield ik hem voor het laatst aan de borst. God… tot op de dag van vandaag miste ik dat heerlijke gevoel van zijn sterke zuigende lippen rond mijn harde tepels. Van de melkstromen die mijn lichaam verlieten en zijn keeltje ingleden. Van dat boertje nadat hij, voldaan van de moedermelk, tegen mijn borsten in slaap sukkelde.
Ik voelde mijn tepels hard worden en een warme tinteling trok door mijn lichaam. Ik herkende het gevoel direct. Opkomende geilheid. Ik probeerde het gevoel te onderdrukken. Het was toch niet de bedoeling om mezelf een beetje op te geilen??... en tóch gebeurde het! Ik walgde van mezelf, maar kon kon er écht niets aan doen, mijn vulva werd nat en broeierig, het gebeurde gewoon! Nee!,... Ik moest mezelf weer snel in de hand krijgen. Het was Peter’s verjaarscadeau! Meer niet!!

“Misschien is ‘dit’ er tussen gekomen Peter?” lachte ik zenuwachtig terwijl ik brutaal Esther’s borsten omklemde. Nu kon ik niet meer terug. “Als je dat wilt ten minste.” vervolgde ik. Peter keek ons met grote ogen aan, hij wilde praten maar de woorden stokten in zijn keel. Hij geloofde het gewoon niet.
Met één hand pakte ik zijn dure horloge van het nachtkastje en hield het omhoog terwijl de andere hand langzaam van Esther’s borsten naar beneden gleed tot op haar buik. Brutaal streelde ik over de stof van haar leuke zomerse jurkje tot ik haar venusheuvel onder mijn vingers voelde. Met mijn wijs-en-middelvinger draaide ik kleine rondjes rond haar schaamstreek. Esther slaakte een klein ingehouden kreetje,

“Lieverd… omdat je zeventien jaar bent geworden mag je zelf je verjaardagscadeau uitkiezen.” zei ik. Ik hield het horloge omhoog. “Wil je dit mooie Zwitserse horloge?...of wil je liever hierin?...” Ik trok Esther’s fleurige jurkje brutaal omhoog zodat Peter een goed zicht had op haar lelieblanke dijen en spierwitte slipje.

Peter giechelde zenuwachtig. “Mama… wat is dit voor onzin???... Bedoel je dat ik Esther mag… mag…”.De woorden stokten in zijn mond. Glazig hield hij zijn blik gericht op Esther’s minuscule slipje. Esther glimlachte, ook al verstond ze niets van ons Hollandse gebrabbel, ze begreep precies waar we het over hadden.

“Do You want to fuck me Peter?” vroeg ze brutaal. “I am your birthday present If you want me to”

“Ze is de hele nacht van jou Peter” vulde ik aan en duwde Esther zachtjes zijn kant op. Peter’s reactie op het onverwachte aanbod was minstens zo onverwacht. Ik had gedacht dat hij een gat in de lucht zou springen van vreugde, maar in plaats daarvan keek hij mij wantrouwig aan en deinsde naar achteren. Alsof we hem bedreigden of zo. Ja, het was natuurlijk ook moeilijk te geloven. Te mooi om waar te zijn, je eigen moeder die je het mooiste meisje van Zwitserland voor je verjaardag geeft. Vandaag zou hij ontmaagd worden als hij dat wilde.

“Weet papa hiervan?” mompelde hij wantrouwig. Ik schudde mijn hoofd wild heen en weer. “Mijn god Peter!...Dat je dáár nou als eerste aan denkt!!... Nee!!... tuurlijk niet! Het is mijn eigen impulsieve ideetje omdat je hier zo eenzaam bent.”

Terwijl ik de woorden uitsprak realiseerde ik me opeens welk risico ik nam. “Wat je ook kiest Peter…. Je moet me beloven dat papa hier nóóit iets van te weten komt... Ik doe dit allemaal voor jou hoor!”

Peter zag de paniek in mijn ogen verschijnen. Langzaam kwam er een glimlach op zijn gezicht… een duivelse glimlach. Hij schudde zijn wijsvinger vermanend heen en weer. “Oooooo. wat ben een stoute mama zeg!!” klonk het ironisch. Een rilling liep me over de rug. Peter genoot van mijn angst! Misschien nog wel meer dan van het vooruitzicht om zijn pik in die heerlijke Esther te mogen steken, genoot Peter van mijn angst en de macht die hem dat opeens over mij gaf. Ik voelde het gewoon! Hij leek in een paar seconden veranderd van een schuchtere onzekere puber in een geil verdorven boefje! We hadden geen woord gewisseld, maar beiden wisten we dat de verhoudingen tussen ons voorgoed veranderd waren. Ik kreeg direct spijt van mijn impulsieve aanbod en probeerde het nog terug te draaien.

“Van dit cadeau weet papa wél…. dan hoef je niets voor hem te verzwijgen.” Ik zwaaide het dure Zwitserse uurwerk vlak voor zijn neus heen en weer. “Neem dit cadeautje maar, dat vindt papa vast ook beter.”

Langzaam opende Peter zijn mond. Het leek of hij door de spanning moeite had zijn stem te vinden. “Leuk geprobeerd mam, maar Ik kies voor Esther” zei hij schor. “Dat horloge mag terug naar de winkel.” Ik knikte en draaide me om. “Veel plezier dan met je cadeau” zei ik zo luchtig mogelijk en liep naar de deur om de kamer te verlaten, maar Peter was nog niet met me klaar.

De ontmaagding

“WACHT EVEN!” riep hij nog voor ik de deurklink had bereikt. Ik draaide me langzaam om en keek hem verbaasd aan. “Nu niet weggaan mama” zei hij op dwingende toon. In zijn ogen glom een geile glinstering. Zo kende ik mijn mannetje nog niet. Weer trok er een koude rilling over mijn rug. Wat wilde hij van mij?. “JIJ mag me helpen bij het uitpakken van mijn kadootje mam.” zijn stem klonk hees van geilheid. “Net als vroeger”

Het klonk als een heel onschuldig verzoek…. Toen hij klein was hielp ik hem vaak met het uitpakken van zijn cadeautjes… maar nu was dat natuurlijk niet zo onschuldig meer. Ik vond het zelfs behoorlijk pervers. Stomverbaasd keek ik in zijn onschuldige blauwe ogen. “Meen je dat nou écht lieveling??... Wil je niet liever alleen blijven met Esther?” Een hitsig lachje klonk op. Hij schudde zijn hoofd. “Jij moet me helpen mama… mijn handen trillen een beetje van de zenuwen.” loog hij. “Ik krijg die kleine knoopjes van haar blouse nooit los”

Demonstratief stak hij zijn trillende handen naar voren. Ik rilde, want de glazige blik in zijn ogen vertelden me iets heel anders. Hij geilde gewoon op het idee om Esther samen met mij uit te kleden! Ik wist het zeker en kon de afschuw op mijn gezicht nauwelijks verbergen. “Nee Peter… dat mag je echt helemaal zelf doen hoor.” zei ik op een afgemeten toontje. “Ik ben al ver genoeg gegaan door je haar aan te bieden.”

Hij luisterde al niet meer naar me. Wild trok hij Esther zijn bed op. Lachend liet ze zich door hem overmeesteren. Hij keek mij aan “Jij óók mama” commandeerde hij op een toon dat geen tegenspraak duldde. Ik had de deurklink al in mijn handen en binnen twee stappen zou ik buiten kunnen staan, ….maar op de een-of-andere manier lukte het me niet om de deur te openen. Besluiteloos bleef ik bij de deur staan en keek naar het bed. Peter draaide zijn hoofd even mijn kant op. “Je bent inderdaad al te ver gegaan mama…. als papa hier van hoort…” zei hij op dreigende toon. Ik schrok. Probeerde hij me nu te chanteren? Hij wenkte me. “Kom op het bed mama… kom me helpen.”

Zijn handen gleden al begerig over Esther’s ranke lichaam en streelden haar waar hij kon. Ze slaakte opgewonden gilletjes en giechelde als een bakvisje. “O mein kleiner Peter, was hast du mit mir vor?” lispelde ze geil. Hij begroef zijn gezicht in haar nek en begon haar af te likken als een wild dier. Ik hoorde het dierlijke smakken en lebberen in haar nek.

Langzaam schuifelde ik weg van de deur in de richting van zijn bed. Het was niet eens zijn flauwe dreigement dat me naar zijn bed dreef, nee het was mijn eigen voyeuristische nieuwsgierigheid die de kop op stak. Iets wat élke moeder stiekem wel eens heeft als het gaat over een van de belangrijkste momenten in het leven van haar kind. De ontmaagding….. daar wil je als moeder achteraf alles van weten…. maar nog liever… nog liever ben je er zelf bij.

Een vreemde tinteling trok door mijn lichaam. Ik huiverde maar had het niet koud. Peter’s slanke vingers gleden begerig over Esther’s ranke dijen en ik kon niet anders dan er gebiologeerd naar kijken. Het voelde bijna alsof zijn vingers [i]mijn[/] dijen streelden! Kippenvel stond huizenhoog op mijn huid. Mijn zoon! Mijn eigen vlees en bloed stond op het punt om zijn maagdelijke roede voor het eerst in het lichaam van een vrouw te steken en het voelde alsof het mijn eigen lichaam was waar hij zijn maagdelijkheid in zou verliezen!

Wat er toen met me gebeurde… Opeens wilde ik alles zien! Schaamteloos! Zelfs het moment dat hij zijn stijve knots tussen haar schaamlippen zou duwen en hij langzaam haar strakke spleetje binnengleed!!... ik moest het gewoon zien! Ik werd draaierig van geilheid. Mijn hart bonkte in mijn keel. Tollend op mijn benen wankelde ik naar zijn bed, ik moest gewoon even zitten. Glimlachend reikte Peter mij zijn hand. “Gaat het een beetje mama?” zei hij bezorgd. Ik knikte, pakte zijn hand en liet me gewillig het bed optrekken.

“Goedzo mam,” zei Peter lachend. “Laten we nu samen mijn cadeautje uitpakken.” Esther keek ons spottend aan. ‘Gaan jullie dit écht samen doen?’ leek ze te willen zeggen.

Ik haalde onverschillig mijn schouders op en probeerde de plagerige blik van Esther te negeren terwijl ik behendig de knoopjes van haar blouse open knoopte. Peter’s ogen werden groot van verbazing. Een geile glimlach verscheen op zijn gezicht. Was dit niet de droom van elke puberjongen? Dat mama helpt bij die eerste keer?

Mama helpt een handje

“Jaaah mama… dat doe je goed…. dat was mij nooit gelukt.” zei Peter bewonderend. Ik keek hem plagerig aan. “Moet mama je zo ook helpen om je pielewiepje er bij haar in te duwen of kan je dat wel zelf?” De gulzige, geile blik in zijn ogen verontrustte me. Opeens realiseerde ik me dat mijn plagerijtje door hem als een serieuze optie werd gezien! “JAAA mama!... dat… dat zou geweldig zijn!” zei hij met een stem hees van geilheid. Mijn nekharen kropen omhoog toen hij ook nog zijn klamme zweterige handen op mijn benen plaatste en mij begon te strelen. Ik negeerde zijn liefkozingen en ging geconcentreerd verder met het ontkleden van zijn ‘cadeautje’.

Toen alle knoopjes los waren schoof ik de blouse over Esther’s frêle schouders omlaag. God, wat een heerlijk ding was die Esther zeg. Haar lelieblanke peervormige tietjes sprongen brutaal naar voren nadat ik haar blouse had uitgedaan. De tepels puntig, hard en dieproze. Ik likte mijn lippen af. Even, héél even voelde ik de aandrang om mijn lippen op haar borsten te drukken en haar tepels in mijn mond te nemen. Peter zou het beslist geweldig vinden. Gelukkig wist ik me in te houden. Peter had de eer om haar borsten als eerste in zijn mond te nemen…. misschien kreeg ik later nog wel een kansje.

[bHet leek of Peter mijn innerlijke strijd aanvoelde. Fanatiek streelde hij over mijn zwarte nylons. Die voelden al snel broeierig warm door zijn aanhoudende liefkozingen. Een knetterend geluid steeg op van mijn benen. Statische elektriciteit sprong over van zijn vingertoppen naar mijn benen.[/b]

Met een gelukzalige blik in zijn ogen keek hij me aan. Steeds meer verlegde hij zijn aandacht van Esther naar mij. Ook Esther zag zijn broeierige liefkozingen en óók welk effect het op mij hadden. Vol verbazing riep ze “Peter!!... schau dir das an!” Ze wees op mijn borsten. “Deine mama wird auch ein bisschen geil Peter”

Esther én Peter keken nu allebei glazig naar mijn borsten. “Wat… wat is er??...” vroeg ik onzeker. Peter antwoordde niet. “Verrek…. ze heeft gelijk!” stamelde hij vol ongeloof. “Je tepels mama…” Hij keek me verbaasd aan. “Je tepels zijn helemaal…. stijf!!”

“Onzin!!!” riep ik boos en bedekte snel mijn borsten, …. maar ik voelde tot mijn schrik dat ze gelijk hadden. De harde knopjes van mijn tepels schuurden ongemakkelijk tegen de stof van mijn jurk. Ik vervloekte mezelf. Wat zouden die twee nu van me denken? Vonden ze me nu een pervert? En waarom had ik vanmorgen nou toch geen bh aangedaan? Ja… omdat het lekker weer was en ik er gewoon geen zin in had, maar nu had ik er spijt van als haren op mijn hoofd.

God wat schaamde ik me…. maar toch… toch was er geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om alsnog de kamer te verlaten. Nee, voor geen goud wilde ik iets missen van Peter’s aanstaande ontmaagding. Maar Peter dácht al niet meer aan zijn ontmaagding! Nee, hij was nu helemaal in de ban van mijn ontluikende libido.

Liefdevol plaatste Peter zijn handen op die van mij. “Het geeft niet mama…. je hoeft je voor mij toch niet te schamen?” zei hij op fluisterende toon terwijl hij zacht mijn handen streelde. “Mag… mag ik ze even voelen?” hijgde hij opgewonden. Smekend keek hij me aan.

De grond zakte onder mijn voeten weg. Dat kon er ook nog wel bij, Mijn Petertje ontpopte zich steeds meer als een geil verdorven mannetje met een ongezonde aandacht voor mijn lichaam. “Nou… nee… dat mag je niet Peter!” stamelde ik geschrokken, maar het leek wel of mijn woorden hem niet meer bereikten. Hij leek wel in trance.

Langzaam maar zeker trok hij mijn handen voor mijn borsten weg en plaatste zijn handen er voor in de plaats… en ik ...ik liet het toe! Ik keek met open mond van verbazing naar zijn handen op mijn borsten. Peter begon wellustig te kneedden.

“Hmmmn… wat voelen ze heerlijk aan mama…” lispelde hij met een van geilheid overslaande stem. Een klein straaltje kwijl droop langs zijn mondhoek naar beneden. Instinctief veegde ik zijn mondhoek schoon zoals ik dat vroeger zo vaak had gedaan toen hij nog een kleine jongen was.

Esther schoot in een zenuwachtige lach. Ze constateerde verbaasd dat ze opeens niet meer het middelpunt van de aandacht vormde, maar dat die aandacht zich meer en meer op mij ging richten..