H1: Een Keer Iets Anders
-
Mirthe probeerde haar best haar verdriet opzij te zetten. Met een valse lach stapte ze de kamer binnen van de studentenflat van de vriend van haar beste vriendin Elisha. Evert, heette haar vriendje, net als Elisha en de binnenstappende Mirthe nog student, en het was zijn verjaardag, en dat werd groots gevierd. Ze moest wel komen.
-
,,Hey Mirthe, waar is Ruben?’’ werd haar meteen gevraagd. Elisha, met een plasticbeker bier in haar handen, kwam haar meteen tegemoet en was verrast haar beste vriendin alleen aan te treffen, en ook behoorlijk laat.
,,Oh, ben alleen.’’ zei ze vlug. Mirthe, een knappe blondine die meteen al wat ogen trok met haar verschijning, werd nauwelijks alleen gezien. Ze was te leuk en te knap om zonder vriendje door het leven te gaan, maar deze keer had ze haar Ruben toch achtergelaten. Elisha kende haar vriendin wel langer dan vandaag, en uit de nonchalante opmerking van Mirthe haalde ze dan ook veel meer.
,,Nee, wat is er?’’ drong ze aan.
,,Nee, het is niets. We hadden gewoon even ruzie. Meer niet.’’
,,Oh, weer over…?’’
,,Ja. Alweer.’’ lachte Mirthe ongemakkelijk. ,,Dus laat mij maar gewoon even drinken vanavond, een keertje niet de braverik uithangen…’’ lachte ze door. Elisha, toch wel bezorgd, schonk even later een tweede beker in en het ‘feest’ kon beginnen.
-
Mirthe had haar ogen uitgekeken, zoveel mensen waren er. En niet alleen studenten. Ze had de vriend van Elisha altijd al een stuk volwassener gevonden dan haar eigen vriendje, en de leeftijdsgenoten waar ze normaal mee omging. Evert had meer oog op de toekomst en deed ook nooit moeilijk of kinderachtig.
-
Ruben wel, en ook de drie vriendjes die ze daarvoor had, waren eigenlijk allemaal hetzelfde. Mirthe had een ding voor de jonge, hippe studenten, die als het er op aan kwam maar weinig in huis bleken te hebben. Saai en eenvoudig, dus makkelijk. Ze wist niet beter. Tot nu toe had een relatie nog niet heel lang stand gehouden. Er was meer voor nodig om deze meid tevreden te houden, al had ze dat zelf ook nog niet helemaal door.
-
De reden waarom Ruben er niet bij was, was dus omdat ze ruzie hadden gekregen over een belangrijk aspect in elke relatie. De seks was… muah. Niet slecht, maar ook zeker niet goed. Maar het kon beter. En het moest altijd van haar komen. Dat was vooral het probleem. Niet dat ze dat echt durfde, maar ze wilde wel. Dus moest ze wel. En net zoals bij haar eerdere vriendjes, en nu dus ook bij Ruben, frustreerde dit haar. Het maakte haar onzeker en ze was er ondertussen al aardig van overtuigd dat het wel aan haar moest liggen. Dat had Ruben deze avond ook tegen haar gezegd. Nee, waarom zou het aan hem liggen?
-
Ze mengde zich al snel in het gezelschap van Elisha en Evert en wat vrienden. Ze had sommigen al wel gezien, maar zeker niet allemaal. Heel veel moeite om de rest te leren kennen, deed ze ook niet. Ze zat met haar hoofd ergens anders. Op haar telefoon werd ze nog regelmatig lastig gevallen door haar Ruben. Haar hoofd dwaalde wel af toen er op een gegeven moment een tweetal opvallende figuren binnen kwamen gelopen waarvan één meteen op Evert opstapte, hem dreigend aankeek en hem zonder enige moeite de lucht in tilde. Van enige dreiging was echter geen spraken, al was de kamer er stil van geworden.
,,Gefeliciteerd maat.’’ brulde hij zodat hij kort de aandacht van iedereen had. Mirthe was vergeten dat het zijn verjaardag was en ook een cadeautje mee te nemen… Maar die verjaardag interesseerde haar eigenlijk niets meer. En niet meer door de ruzie met Ruben, maar door het zien van deze opvallende figuur. Liefde op het eerste gezicht? Nee, eerder gezonde interesse.
-
Een oudere, donkere jongen met lang, zwart haar, vastgebonden in een staart, van minimaal twee meter lang – de jongen, niet zijn haar – viel wel op tussen een overwegend blank publiek. Hij droeg een trui met lange mouwen, wat de contouren van zijn gespierde torso goed weergaf. Dit was een echte vent om te zien, en reden genoeg om haar iele Ruben even te doen vergeten. Al was het maar voor even.
-
Hij kwam min of meer toevallig naast Mirthe te staan die er verlegen van werd, al schonk hij niet meteen aandacht aan haar. Het was echter ook geen toeval dat hij het blonde meisje verkoos, en nadat iedereen weer bedaard was, sprak hij haar ook meteen aan en begon hij zich voor te stellen. Hij kreeg een slap handje terug toen hij zei dat z’n naam Freddy was. Heel haar lichaam werd slap, ze smolt ter plekken en spontaan. Ze wist nog net uit te brengen hoe ze zelf heette, en hield het daarna voornamelijk af. Ze vond dat ze zich misdroeg, door alleen al week te worden van zijn verschijning. Hij had zelfvertrouwen. Je hoorde het aan z’n stem, zag het in z’n lach en mooie ogen en voelde het door zijn aanwezigheid. Zo’n jongen was ze nog niet vaak tegengekomen.
-
Het overviel haar compleet en ze hield er niet van geen controle te houden. Daarnaast zat ze in een relatie, en was ze überhaupt al niet het type wat zomaar zou gaan flirten, of alleen maar zou praten met andere jongens. Zeker niet met donkere jongens. Dit was misschien wel de eerste keer dat ze er eentje zo dichtbij zag. Alsof het een zeldzaam dier was, zo beschouwde ze de anders-gekleurde jongen naast zich. Ze verstopte zich voornamelijk achter haar beker en lachte maar gewoon mee met de rest. Freddy trok zich er verder toch niet veel van aan, en liet zijn avond zeker niet verstieren door een vroeg blauwtje, als je het al zo zou kunnen noemen. Al hield hij haar de rest van de avond wel goed in de gaten. De gemaakte indruk was immers wederzijds.
-
Zo zag hij ook dat ze erg stil was, en zich vooral met zichzelf bezig hield. Als ze wat zei, was het tegen Elisha en dan verging het lachen haar toch weer iedere keer. Want ook al was het een leuk feestje met leuke mensen en lekkere muziek, en voelde ze plots iets voor deze onbekende jongen, was ze toch vooral bezig met haar eigen relatie. Ruben had haar al een paar keer geappt en zo werd ze er elke keer aan herinnerd. En het was zeker geen excuses, wat ze ontving. Eerder een trap na. Wat moest ze toch met die gozer? Het zou misschien wel weer goed komen, maar wat dan? Hoelang duurde het voordat ze weer ruzie zouden krijgen om zoiets onbenulligs als seks, zoals hij het noemde. Maar voor haar was het niet onbenullig. Het telde juist heel erg. En ze had altijd gefantaseerd over hoe lekker het wel niet moest zijn. En tot nu toe had het elke keer weer tegengevallen. Ja, als ze aanbood wel te willen pijpen, was het prima, maar zelf kwam ze nauwelijks aan haar trekken. Ze had nog nooit een orgasme gekregen. En ze wist vrijwel zeker dat Ruben dat haar ook niet ging geven. Zeker nu niet meer.
-
Naar huis wilde ze niet. Haar ouders waren niet thuis en ook haar jongere zusje, waar ze anders fijn mee had kunnen praten, stond deze keer niet paraat. Als lid van een studentenvereniging zag ze de meeste van die leden overigens ook hier op het feestje, vriendin of geen vriendin. Dan moest ze maar de feestvreugde van Elisha verpesten. Niet dat Elisha het erg vond. Alleen was ze niet graag. En naar Ruben gaan was ook geen optie. Die had gemeld te gaan stappen met vrienden. Ze voelde zich meteen nog ellendiger. En zo zonderde ze zich steeds meer af, en bleef ze tot in de laatste uurtjes. Ze vond een stoeltje op het balkon waar verder alleen nog een paar studenten kwamen om zo nu en dan een sigaret op te steken. Roken deed ze zelf niet. Te braaf voor. Ook Freddy kwam niet de buitenlucht opzoeken om een sigaret op te steken.
-
Hij had het meisje al een tijdje zien tobben en nu ze daar zo alleen zat, zocht hij haar toch maar even op. Hij had al even bij Elisha geïnformeerd wie ze was en wat er aan de hand was. Haar verschijning had hem niet losgelaten en haar afstandelijkheid trok hem alleen maar meer aan. Ze zag er getroebleerd uit. Hij wilde wel weten wat er aan de hand was, maar dat moest ze hem zelf gaan vertellen. Elisha keek van binnen toe hoe hun goede vriend Freddy naast haar beste vriendin Mirthe ging zitten en begonnen te praten. Helemaal op haar gemak was Elisha niet. Maar Ruben was geen optie meer. Freddy was aardig en sympathiek. Grappig vooral. Precies wat Mirthe nodig had, en veel meer… Ze zag binnen een paar tellen plots een lach op het gezicht van Mirthe staan, dus was het misschien wel de beste optie.
-
Freddy voelde zich natuurlijk niet alleen door haar verdriet aangetrokken, en zag haar ook zeker niet als een makkelijke prooi. Haar uiterlijk had hem in eerste instantie aangetrokken. Een prachtige studente met lang blond haar, een lief gezicht en een mooi lichaam. Slanke, lange benen verpakt in een zwarte legging met een kort, bruin leren rokje wat haar mooie billen had ingepakt en een plat lijf wat bij haar borst wel behoorlijk opbolde. Ze was een plaatje. Een lekkerwijf. Een beauty. Ze was het allemaal voor Freddy. En lief en onschuldig en natuurlijk ook een beetje naïef. Ze moest omhoog kijken om met hem te praten en de grote blauwe ogen die dan naar hem opkeken, lieten hem terplekke smelten. Er zat wat in de lucht deze avond. En dat was niet alleen de stank van de sigaretten. En ook niet de liefde, niet perse. Het was een oppervlakkige aantrekking die nog werd gemaskeerd omdat Freddy oprecht interesse toonde in haar zorgen. Maar zijn ogen gleden over haar lichaam, zonder schaamte, en zonder onderbreking. En Mirthe stond het toe, en keek minstens zo vaak naar zijn brede armen, borst en schouders, als dat hij naar haar slanke verschijning keek. Ze lachte om hem, en hij liet haar blozen. Ze speelde met haar haar, lacht lief naar hem, en vertelde wat meer over haarzelf. Ze durfde zelfs wat terug te vragen, voordat het de serieuze kant op ging.
-
,,Dus je vriendje houdt je niet tevreden? Dat is alles?’’ concludeerde hij al snel nadat ze nauwelijks details had gedeeld, maar dus wel wat had gedeeld. Ze vond het erg moeilijk om over zit onderwerp te praten, maar blijkbaar dacht ze dit wel bij hem kwijt te kunnen. Vraag haar niet waarom. Ze had gezegd dat ze ruzie had met haar vriendje en waarom. Dus hier kwam het wel op neer, tot zover. Ze voelde zich niet geheel op haar gemak en ze draaide ook met haar ogen omdat hij zich er zo in interesseerde, al leek het niet oprecht.
,,Het is ingewikkeld…’’ liet ze toen toch even vallen. Hij keek haar vragend aan en ze moest nu wel doorgaan. ,,Het is niet dat ik niet tevreden ben, maar op een bepaald gebied niet, snap je? De relatie is verder wel goed.’’ Dat laatste klonk niet bepaald geloofwaardig en Freddy haalde er meteen wel uit dat het ‘’bepaald gebied’’ het seksuele was in de relatie. Hij schoot dan ook in de lach.
,,Je gaat me toch niet vertellen dat er een jongen op deze aarde rondloopt die het niet voor elkaar krijgt om zijn stinkende best te doen als hij met jou in bed ligt?’’ Ze schrok van zijn directheid en ze liep rood aan. Ze suste hem snel.
,,Het ligt niet aan hem.’’ zei ze hem daarna ook snel, waardoor hij nog harder begon te lachen.
,,Ik wil echt niet vervelend doen, en ben volgens mij al veel te brutaal. Maar geloof me. Het ligt niet aan jou. Geen enkele man die ik ken zou een meisje zoals jij ontevreden achter willen laten. Maar dat is misschien ook wel het probleem. Jouw vriendje is geen man, toch? Maar ja, misschien ben ik te voorbarig, hoor.’’ En daarnaast was hij veel te brutaal. Duidelijk was nu wel hoe hij over haar dacht. Weer liep ze rood aan en zijn directheid kon ze met moeite waarderen, al was het minimaal. Het vleide haar natuurlijk ook.
-
,,Het lijkt me erg vervelend.’’ zei hij meer timide nadat ze stil voor zich uit had gekeken. ,,Zonde zelfs. Dat hoeft helemaal niet.’’ begon hij onbewust toch al een klein beetje te pochen, en nu schoot zij in de lach.
,,Pff, ik moet zeker geloven dat jij elke vrouw voldaan achterlaat. Stop maar, want zo makkelijk ben ik niet.’’ Ook hij lachte er om.
,,Nou, meestal laten ze mij tevreden achter… Nadat ik voor hun gezorgd heb, natuurlijk.’’ merkte hij schuin op met een bespottelijke grijns. Hij lachte daarna ook weer hard en zelfspot was hem zeker niet vreemd. Ook zij moest er wel om lachen, niet spottend. ,,Maar goed. M’n zelfvertrouwen moet ergens op gebaseerd zijn…’’ liet hij nog vallen en keek toen zelf even zwijgend voor zich uit. In dat moment bekeek ze hem even. Zijn zelfvertrouwen was aanstekelijk en geruststellend. Ze geloofde het eigenlijk meteen. Zo zag een man eruit die wist hoe hij een vrouw kon beminnen. Ze voelde het gewoon. Ze zag het al voor haar. Hij was anders dan Ruben.
-
Dit was inderdaad anders dan ze gewend was. Waren haar vriendje en haar exen inderdaad nog maar jongens, en was dit nou een echte man? Ze zuchtte en bedankte hem maar voor zijn tijd.
,,Bedankt.’’ zei ze hem zachtjes.
,,Ik heb nog niks gedaan. Nog niet, althans.’’ merkte hij nog even grappig op. Ze glimlachte er om.
,,Ik laat het je wel weten.’’ knipoogde ze toch even gedurfd naar hem terwijl ze op stond met een glimlach op haar gezicht en weer naar binnen liep. Het was hem in ieder geval gelukt een blijvende lach op haar gezicht te krijgen, en een betere tweede indruk kan je niet maken.
-
Daar nam ze nog een paar drankjes en hield ze van een afstandje de donkere vreemdeling in de gaten. Hij keek dan al naar haar, iedere keer weer. Er volgde dan een lach. Mirthe ging toch maar even informeren bij Elisha over wie deze jongen nu precies was. Ze vond hem ongelofelijk aantrekkelijk en kon haar ogen niet meer van hem afhouden. Hij fascineerde haar en haar belangstelling was aangewakkerd. Hoe zou het zijn met iemand zoals hij? En dan was hij ook nog gekleurd. Ook dat was spannend.
-
Elisha waarschuwde haar nog, nadat ze gezegd had dat hij nog single was en dat Mirthe zeker niet de eerste zou zijn, maar eerder één van de velen. Mirthe hield haar schouders op. Ze had al aardig wat op en het maakte haar niet uit.
,,Het maakt me niet uit. Kijk wat Ruben net stuurt.’’ Even hield ze haar ogen van de donkere jongen af en pakte ze haar telefoon. ,,’’Zij doet ten minste niet zo moeilijk’’.’’ las ze stil op, wat het bijschrift was van een foto waarop hij met een ander meisje stond. ,,Ik ben er echt zo klaar mee.’’ Elisha knikte en begreep het wel. Maar toch…
,,Hij is heel aardig, en misschien ook wel goed voor je. Maar… ik weet niet. Het is wel een beetje gek. Moet je niet eerst zaken op orde stellen met Ruben?’’
,,Nee! Hoezo? Doet hij ook niet. Ik wil gewoon…’’ Die zin maakte ze niet af.
,,Dat wil hij denk ik ook wel.’’ zei Elisha alleen nog, wetende waar Mirthe op doelde, zoals altijd. ,,Maar ik weet niet of jij dat wel wilt…’’
Mirthe was dronken, meer dan aangeschoten. Alles aan dit zou onverstandig zijn, hoe de situatie ook in elkaar stak.
-
Het duurde nog even voordat ze de moed had verzameld maar ook deze keer toonde ze weer het initiatief, al voelde het niet zo. Hij had natuurlijk al de eerste stap gezet.
,,Woon je in de buurt?’’ vroeg ze hem op een bepaalde manier die hem meteen deed doen grijnzen. En meer hoefde ze ook niet te zeggen. Hij pakte haar hand, zei iedereen gedag en iedereen zag dat de blonde Mirthe naar buiten werd getrokken door de grote, donkere Freddy. Het was laat. Zo laat, dat het al bijna vroeg werd. Maar de nacht kwam nog lang niet tot een einde. Niet voor Mirthe en Freddy. Dit leek veelbelovend, maar schijn bedriegt.
-
Eenmaal buiten sloeg de sfeer snel om. Alsof ze zich opeens realiseerde helemaal verkeerd bezig te zijn. Enige spanning die tot meer had kunnen leidden, vlakte af en Mirthe begon haar excuses aan te bieden voor haar gedrag en het creëren van eventuele intenties die er misschien wel niet waren. Het was de drank.
-
,,Sorry. Ik wilde je geen valse hoop geven.’’ zei ze hem, nog voordat ze in de lift stonden. Freddy had al wel gezien dat de zorgen terug in haar gezicht waren gekropen. Toch was het fijn om bij haar te zijn.
,,Geeft niet.’’ zei hij haar rustig. ,,Ik vond je leuk. Ook om bij je te zijn zoals nu. Als je liever wilt praten, is dat ook prima. Ik begrijp dat het moeilijk is.’’ Freddy was een goeie jongen. Natuurlijk had hij gebruik van de situatie kunnen maken en achteraf zou zelfs de verlegen Mirthe geen spijt meer kennen. Maar waarom? Hij vond haar echt leuk. Ze had snel gebleken meer te zijn dan alleen een knap gezichtje.
,,Ik ken nog wel een tentje.’’ zei hij haar. En daar eindigden ze ook. Samen aan een vette hap. Veel werd er niet gesproken, maar ze was ten minste niet alleen. Andere, meer algemenere, dingen kwamen aan bod, en kort leek er eerder een vriendschap te ontstaan dan iets wat op een relatie kon lijken. Hij bracht haar naar het station en ze wisselden nog nummers uit. Wat veelbelovend begon en had kunnen resulteren in iets moois en opwindends, eindigde deze avond met een anticlimax en de opgebouwde spanning was nergens meer te bekennen. Zo ging het leven. Maar dit was niet het einde.
-
,,Bel me maar als je een keer wilt afspreken.’’ bleef hij aardig nu hij zeker wist dat er niks inzat voor vanavond. Mirthe glimlachte en knikte naar hem terwijl ze op de trein stapte. Door het raampje keek ze nog een laatste keer naar de grote, donkere verschijning en zuchtend zakte ze weg, met nog altijd die glimlach op haar knappe gezichtje. Freddy was misschien niet haar type, maar hij bleef haar wel bij. En hoe.
-
De relatie met Ruben hield geen stand. Een paar dagen later was de kogel door de kerk en mocht Mirthe zich weer single noemen. Niet dat ze gelijk met Freddy begon af te spreken. Wel appte ze hem. Ook hier zei ze hem niet gelijk dat het uit was, maar wilde ze hem eerst een beetje aftasten. Zelf had ze ook haar beeld gecreëerd van wat wel en wat niet kon. Ze vond Freddy knap, en ook aardig en grappig. En toch zag ze er geen vriendjesmateriaal in. Dat wist ze meteen al. Natuurlijk was er een kans op meer, maar die kans achtte ze niet heel groot. Daarnaast ook het feit dat hij donker was… Daar kon ze thuis niet mee aankomen. Nee, een beetje appen kon geen kwaad. Een beetje appen en een beetje fantaseren… Met name die ‘brutale’ Freddy was haar bij gebleven en als ze terug dacht aan zijn uitspraken, verscheen er automatisch een glimlach op haar gezicht. Hij had toch iets goed gedaan.
-
Uiteindelijk kwam haar zusje, Laura, er aan te pas. Ook blond, twee jaar jonger, en iemand die zag dat Mirthe totaal niet lekker in haar vel zat. Ondertussen was het app contact met Freddy iets wat bijna ieder uur werd bijgehouden en omdat Mirthe twijfelde, hield ze het nog even af. Totdat Laura haar zei er gewoon weer eens op uit te gaan. Mirthe vertelde op haar beurt over een leuke jongen die ze had ontmoet en al mee appte, en toen kon Laura niet anders dan alles op alles te zetten Mirthe te overtuigen dan ook op stap te gaan. Al was het maar om er weer even uit te zijn. En Mirthe zag het wel zitten. Ze voelde toch iets voor die Freddy. En Freddy… Tja, die had hier op zitten wachten, en zoals vaker, bleek het weer een kwestie van tijd te zijn totdat zijn achterlaten indrukken tot meer zouden leiden. Ook nu weer.
-