Opmerking van de schrijver,

Toen ik vlak voor Kerst het verhaal Lotte - Lust Actually schreef had ik in de week daarvoor een korte mail gestuurd naar Lotte met de keus “Romantisch of machteloos”. Uiteindelijk koos zij voor Romantisch maar toen had ik het verhaal al machteloos geschreven en vond ik het zonde om die niet in te sturen. Daarom een poging om voor Lotte, een voor mij volkomen onbekende jonge vrouw, een romantisch verhaal te schrijven dat in drie delen zal verschijnen. Zie het als een verlengde ode aan haar en aan alle vrouwen die de liefde en de lust, seks en genot willen en durven te omarmen als een onderdeel van hun leven. Zonder genot geen genieten en zonder genieten geen genot

Er zijn precies drie maanden verstreken sinds mijn LUST ACTUALLY avontuur en er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan terugdenk. Geen dag. Soms denk ik dat ik het gedroomd heb maar wanneer ik dan mijn lingerielade opentrek en ik het setje met kousen wat ik toen gedragen heb zie liggen weet ik dat het geen droom was, maar echt. Ik ben echt op die avond als een machteloos naar seks verlangende en hunkerende vrouw genomen door twee goddelijke mannen. Ik wist niet dat ik zo van seks, van mannen maar vooral van mijzelf kon genieten. Dat de film Love Actually, die ik de dag daarna samen met mijn ouders heb bekeken, maakte dat ik de film met andere ogen zag en ja dat ik er weer bloedgeil van werd is misschien nog wel het raarste. Ik denk dat deze film voor altijd met mijn Kerstavontuur verbonden is en dan in positieve zin. Wat het me ook gebracht heeft is dat ik mij nog bewuster ben van mijn verborgen geilheid en mijn klitje klopt regelmatig aan de bovenkant van mijn vrouwelijk heiligdom en vraagt om aandacht, veel aandacht. Daar schort het dan weer wel aan want heb sinds het kerstavontuur geen lul meer gehad, gezien of geproefd. Ik weet niet waarom maar het voelt op een bepaalde manier leeg in mij. Ik denk ook veel aan Pierre en die gedachte maken me onrustig en nerveus. Een klein stemmetje in mij zegt me dat ik hem toch had moeten uitnodigen de avond voor mijn LUST ACTUALLY belevenis. Een gemiste kans?

De interviews met Pierre heb ik inmiddels al wel tig keer geluisterd en op een bepaalde manier in mijn afstudeeropdracht verwerkt en met mijn studiebegeleider doorgenomen. Daarbij zijn we tot de conclusie gekomen dat er een ding niet mogelijk is binnen mijn opdracht en dat is stagelopen. Mijn onderwerp leent zich daar niet echt voor. Om deze leemte op te vullen hebben we een tussenoplossing bedacht. Als tegenpool van seksuele onderwerping hebben we gekozen om een onderzoek te starten over de gelijke beloning in arbeidsvoorwaarden en gelijke kansen voor mannen en vrouwen in het internationale bedrijfsleven. Daarvoor ben ik inmiddels een maand aan het werk bij een HR-development bedrijf die ook de beschikking heeft over voldoende data op dit vlak. De tijd is gewoon te kort om zelf nog een hele getalsmatige studie uit te voeren en het bedrijf waar ik nu dus stage loop heeft zelf te weinig mensen om alle data te kunnen verwerken. Om kort te gaan, genoeg date, geen mensen. Voor een student een walhalla om je in vast te bijten. Wat, volgens mij studiebegeleider ook bijzonder is, is dat ik een normale vergoeding krijg voor mijn stage en dus niet een stagevergoeding die gebruikelijk veel lager is. Dit vormt een heerlijke aanvulling op mijn toch al niet al te hoge studenteninkomen. Ook daarin is dit bedrijf verder dan menig ander bedrijf zo lijkt het.

Als onderdeel van die stage neem ik ook interviews af met alle personeelsleden. Samen met HR hebben we een medewerkers tevredenheidsenquête opgesteld en ik neem die af waarbij ik de antwoorden anoniem vastleg. De sfeer in het bedrijf is heel erg open en ik voel me eigenlijk al wel thuis. De feedback die ik tijdens de enquête krijg is positief. Als ik vraag wie er verantwoordelijk is voor het beleid en de sfeer krijg ik steevast te horen dat Stephen van den Berg, als grondlegger en directeur van het bedrijf hiervoor verantwoordelijk is. Zijn aparte en bezielende stijl van leiding geven zorgt ervoor dat iedereen harder loopt, gemotiveerder is en ook gelukkiger is. Ik heb hem nog niet ontmoet of gezien. Hij is ook vaak in New York waar het bedrijf een vestiging heeft. De foto’s die ik van Stephen heb gezien laten mix van een echte Alfa man maar laat ook een gentleman zien. Onbewust geeft hij mij kriebels terwijl ook hij net zo oud als mijn vader zou kunnen zijn, of zo oud als Pierre ongeveer althans dat schat ik.

Fluitend stap ik afgelopen woensdag dus het kantoor binnen, sluit mijn laptop aan en neem de mail door als mijn telefoon gaat. Ik neem op en hoor de stem van Jenny. Zij werkt in Nederland als PA van Stephen en de Nederlandse directie en vraagt of ik even bij haar langs kan komen om wat te overleggen. Ik ken haar nog niet en heb haar ook nog niet gesproken dus ietwat zenuwachtig loop ik haar kantoor binnen. Jenny zit aan de telefoon en wuift me binnen te komen. Ik stap naar binnen en ga op een lege stoel zitten, recht tegenover haar. Onbewust volg ik haar telefoongesprek en ik ben onder de indruk van haar professionele houding. Wanneer ze me aankijkt geeft ze mij een vette knipoog en een grote glimlach. Verlegen lach ik terug. Ik vind haar mooi en opwindend, een zomaar binnenkomende opwindende gedachte. Gelukkig is het telefoongesprek afgelopen en geeft ze mij alle aandacht.

“Lotte, wat ben ik blij dat ik je een keer te spreken krijg. Ik heb al zoveel leuke dingen over je gehoord. Het lijkt wel alsof je hier al jaren werkt. Maar even wat anders. Heb je een geldig paspoort?” Verbaasd over de vraag antwoord dat ik daarover beschik, geen idee hebbend waarom ze die vraag stelt. “Mooi”, vervolgd Jenny, “we hebben vanmorgen besloten om je voor een week naar New York te sturen. Dan kan je gelijk de Amerikaanse kant van ons bedrijf leren kennen want daar zitten echt een paar wezenlijke verschillen. Tevens krijg je dan de gelegenheid om Stephen te interviewen want die is daar nog wel even. We hebben een vlucht voor aanstaande vrijdag gereserveerd maar moeten je voor een ESTA aanmelden anders kom je het land niet in. Daarvoor hebben we je paspoort nodig en die moet geldig zijn. Dus als je die nu even ophaalt dan nemen we vanmiddag om drie uur de details even door ok?” Ik heb met open mond zitten luisteren. Ik mag naar New York, ik, een stagiaire, mag voor dit bedrijf naar New York. Ik knijp in mijn arm of ik niet droom wat gezien de pijngraad niet het geval blijkt te zijn.

Jenny ziet de verbazing op mijn gezicht en lacht. “Tja die dingen gebeuren hier dus ook Lotte. Ben je wel eens in de VS geweest”. Ik schud van nee en antwoord, “eh nee verder dan een paar keer vliegen naar Spanje ben ik nog niet gekomen dus dit komt wel heel onverwacht. Onverwacht en leuk, dat wel.” Nu het nieuws een beetje is ingedaald maakt mijn hart een soort van vreugdedansje. “Goed, dat is dan geregeld. Hup naar huis en je paspoort halen dan zie ik je hier zo rond drie uur weer terug ok.” Een beetje beduusd sta ik op en loop eerst naar mijn plek. Dan dringt het tot met door dat ik dus overmorgen al vertrek en dat ik dus nog wel het een en ander te regelen heb. Ik sluit mijn laptop of en neem de tram naar huis om mijn paspoort te halen.

Wanneer ik thuiskom is mijn paspoort snel gevonden. Ik neem gelijk even van de gelegenheid gebruik om mijn kledingkast te checken. Ik zie dat ik nog wel het een en ander te wassen heb en sorteer mijn te kleding op kleur en start een was programma. Ik bereken dat ik vanavond en morgenochtend nog een was kan doen dus dat gaat goed komen. Dan realiseer ik mij dat ik geen koffer heb en tijd om naar mijn ouders te gaan heb ik niet. Ik besluit om dat even met Jenny te bespreken. Op mijn tafel leg ik vast wat kleding klaar en wanneer ik mijn lingerielade opentrek word ik weer geconfronteerd met het paars zwarte setje van mijn kerstavontuur. Even gaat er een geile opwindende schok door me heen maar ik besluit hem niet mee te nemen. Ik ga naar New York voor mijn stage en niet voor een seksuele uitspatting. Resoluut sluit ik de lade weer.

Dan weer onderweg naar kantoor om op tijd voor mijn afspraak bij Jenny te zijn. Ik heb nog tijd om wat te eten en stuur een appje naar mijn ouders om te vertellen wat me overkomen is of wat er staat te gebeuren. Veel verder dan vanavond even bellen kom ik nu niet. Precies om drie uur stap ik het kantoor van Jenny weer binnen en overhandig haar mijn paspoort. “Als je het goed vindt dan maak ik er even een kopie van, dan kan ik zo je ESTA aanvragen. Je krijgt zo in de mail een bevestiging van je ticket. Je vertrekt aanstaande vrijdag rond 13:00 met de KL 641 en vertrekt weer op zaterdag over een week met de KL 644 naar huis. Dan ben je zondag tegen de middag thuis, heb je maandag vrij en tijd om aan het tijdverschil te wennen en dan zien we op dinsdag weer op kantoor. Stephen weet dat je komt maar ik weet niet of hij van het weekend tijd voor je heeft. We hebben ook een hotel op Times Square gereserveerd en je wordt door een limoservice gehaald en gebracht. Heb je een creditcard?”

Terwijl ik alle informatie die over mij uitgestort krijg verwerk antwoord ik dat ik geen creditcard heb. “Ik ben nog een studente en heb of krijg geen creditcard”, antwoord ik voorzichtig terwijl ik Jenny aankijk. Ze knikt begrijpelijk en maakt een aantekening. “Oke, dan zorgen we dat je voldoende geld meekrijgt. We hebben een daggeld regeling en die gaat uit van een bepaald bedrag per reisdag. Ik zal zorgen dat je voorschot in dollars meekrijgt voordat je vertrekt, Gelukkig kan je tegenwoordig in de VS ook met je gewone bankpas betalen maar dan moet je die via je bank instellen anders werkt het niet.” Ze staat op en sluit de deur achter me en gaat weer zitten. “Ik moet wel iets persoonlijks met je bespreken. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen maar het heeft met Stephen te maken. Je moet weten dat hij een echte Alfa man is met een gezonde dosis charme. Hij is ook veeleisend en ondanks het feit dat hij getrouwd is heeft hij een hele open relatie met zijn vrouw. Ik heb geen idee of hij tijd voor je heeft om je mee te nemen voor een diner maar mocht dat zo zijn geef hem dan het gevoel dat hij speciaal is. Hij houdt van vrouwen die zich volledig vrouwelijk kleden.” Bij deze laatste opmerking laat ze haar vinger vallen op een magazine met vrouwen die in lingerie gekleed zijn en mijn oog valt op een foto van een model die precies hetzelfde setje draagt wat ik met Kerst gekregen heb. Die simpele handbeweging doet me inwendig rillen van een zekere spanning.

Ik kijk Jenny aan en ze kijkt terug. Ik kan niet aan de indruk ontkomen dat haar ademhaling sneller gaat en dat ze bloost. Ze is zenuwachtig dat merk ik wel maar ik moet deze informatie ook nog verwerken. Verwacht ze dat ik met Stephen naar bed ga, probeert ze mij te vertellen dat ik in moet gaan op avances van een man die ik niet ken. Ik probeer haar ogen te lezen want ze is stil, lijkt ergens anders te zijn met haar gedachte en ik kan echt niet aan de indruk ontkomen dat zij al of ook met hem in bed gelegen heeft. Wanneer ik naar beneden kijk zie ik zelfs dat haar tepels hard zijn want ze prikken door haar blouse heen. Ze is geil en juist dat maakt mij ook geil, vraag me niet waarom maar hier zitten twee vrouwen, ieder in hun eigen wereld even geil te zitten zijn zo houden we elkaar met onze ogen gevangen. Uiteindelijk ben ik degene die het oogcontact verbreek en vlug herstellen wij onze houding en landen we weer op aarde. Dan herinner ik mij dat ik geen koffer heb en vraag aan Jenny of zij er een te leen heeft. Ze glimlacht en antwoord dat dit geen enkel probleem is. “Mooi, dat is dan geregeld,” zegt Jenny, de stilte verbrekend, “ik neem morgen de koffer mee en ik stel voor dat wij in de middag even lunchen want dan kan ik je nog wat tips over New York meegeven, ok?” Ik kan niet anders doen dan weer bevestigend knikken, sta op en loop haar kamer uit.

Soms kan de tijd je dwingen sneller te bewegen of meer uit de uren te halen die hebt tussen twee momenten. Dat is precies wat ik aan het doen ben want ik heb het gevoel dat ik nog zo veel moet doen tussen woensdagavond en vrijdagochtend dat ik mij moet dwingen om te focussen op de noodzakelijke dingen. Dus is het wassen, kleren uitzoeken, checken wat voor weer het in New York is, stapels klaarleggen en papieren checken. Dan nog even een telefoongesprek met mijn ouders die net zo verheugd zijn als ik. Via internet check ik wat dingen over een stad waar ik veel over gehoord heb, vaak in films en op de TV gezien heb maar waar ik verder eigenlijk niets van weet.

Moe maar voldaan kruip ik laat op de avond mijn bed in, samen met mijn laptop en haal ik de gebeurtenissen van de dag even bij me terug met als hoogtepunt het tweede gesprek met Jenny en haar mededeling, want zo klonk het, over Stephen, de Alfa man. Via internet Google ik hem en vind een breed scala met foto’s van deze mysterieuze man. Ik moet zeggen dat hij wel wat heeft. Een brede kaaklijn, hij oogt ontspannen en gespierd op vrijwel alle foto’s, een brede gulle lach, pretogen, kortom een zelfbewust succes uitstralende godheid. Ik krijg het er warm van. Wanneer ik op Wikipedia kijk hoe oud hij is zie ik tot mijn eigen verbazing dat hij ouder is dan ik had gedacht of verwacht. Ik denk zelfs dat hij ongeveer net zo oud is als Pierre. Terwijl ik verder lees gaat begint mijn linkerhand mijn rechtertepel te strelen, zomaar uit het niets voel ik een geilheid opborrelen en ik kreun gelijk hardop. Fuck, ik zit mijzelf op te geilen op de gedacht van twee mannen die net zo oud zijn als mijn vader. Wat is er toch met me aan de hand. Ik kan het strelen van mijn tepels niet stoppen en ook mijn benen hebben zich al geopend om de opgekropte geilheid en warmte rond mijn schaamstreek vrij te laten. Golven van genot, geilheid en verlangen kloppen via mijn klitje aan de deur van mijn toegang tot mijn geile innerlijke zelf, mijn heiligdom en ik krijg een overdreven hang om mijn lustgevoel een handje te helpen. Ik zoek bevrediging.

Gehaast trek ik de la naast mijn bed open en voel waar mijn lievelingsdildo ligt. Gelukkig heb ik hem gauw te pakken en terwijl ik de zoom van mijn nachthemd omhoogtrek beweeg ik mijn hand naar beneden. Er gaat een schok door mijn kutje op het moment dat de kop van de dildo mijn nog verborgen kutje aanraakt. Ik beweeg de lul een beetje heen en weer en voel de spanning en geilheid verder toenemen. Ik heb geen zin om mijn hipster uit en doen en handig trek ik de zijkant van het kleine stukje textiel opzij zodat de siliconen kop zijn weg kan gaan vinden in mijn innerlijke heiligdom. Ik ben nat, echt zeiknat en bloedgeil en eenvoudig vindt mijn onpersoonlijke vriendje zijn weg in mijn lichaam. Ik kreun en gooi mijn hoofd achterover genietend van dit heerlijke geile gevoel. Met mijn ogen gefixeerd op de foto’s van Stephen neuk ik mijzelf wetend dat dit niet lang gaat duren. Ik ken mijzelf en mijn geilheid en verlang naar een vlug orgasme. Mijn hand voert het tempo op, aangejaagd door een onzichtbare lust die verlangt naar dat heerlijk moment dat mijn kutspieren samentrekken en ik heerlijk klaarkom en dat moment is…….nu, “Ohhhhhh fuck Pierre, wat doe je toch met me, wat heb je met mijn geilheid gedaannnnnnnnn ohhhhhhhhhhhhh fuckkkkkkk.”

Terwijl de spastisch trekkende bewegingen mijn lichaam langzaam tot rust brengt, trek ik de dildo uit mijn geopende kutje. Als in een roes klappen mijn benen dicht en trek ik mijn dekbed over mijn heen. Zo val ik in een onrustige slaap waarbij beelden en herinneringen mij heerlijk achternajagen. Ik verlang zo heimelijk naar een arm om me heen, een schouder waar ik tegen aan kan liggen. Dit verlangen naar romantiek en lust jagen op mij in mijn droom en samen met mijn aanstaande trip naar New York zorgen voor en een hele onrustige nacht. Ik baal dan ook enorm wanneer de wekker mij uit die onrustige nacht en roes haalt, terug naar de werkelijkheid van de donderdag. “Oh neeeeee, niet nu al”, kreun ik hardop. Een ping op mijn telefoon maakt duidelijk dat er een boodschap binnenkomt en ik pak mijn IPhone en zie dat het een berichtje van Jenny is.

“Heb je een beetje geslapen vannacht, Lotte, lees ik gevolgd door een tweede berichtje, “vanmiddag om 13 kan je inchecken en ik stel voor dat we eerst even lunchen en dan gaan we daar samen even doorheen ok?” Ik antwoord kort dat ik niet zo’n goede nacht gehad heb i.v.m. de zenuwen en dat ik het leuk vind om met haar te lunchen en de rest nog door te nemen. “Mooi, dat is dan geregeld, tot straks.” Ik spring uit bed en haal de was uit de droger, sorteer deze en doe er een nieuwe was in. Hup, programma starten, ontbijten en aankleden en dan weer naar kantoor, lekker data crunchen voor mijn onderzoek. Wanneer ik voor mijn kast sta besluit ik in een opwelling me iets vrouwelijker te kleden. Ik zoek een leuk rokje uit, niet te kort en doe er een mooi paars bloesje op. Ik maak me ook een beetje op en stap in een paar schoenen met een iets hogere hakje. Ik bekijk mezelf en frutsel nog wat aan mijn haar. Gek, denk ik, dat je er zo anders, toch vrouwelijker uit kan zien, wanneer je je kleding maar een beetje aanpast je haar anders doet. Tevreden met mijn aangepaste look zet ik de eerste stappen op weg naar weer een nieuwe stage dag.

Zowel onderweg als op het moment dat ik het kantoor binnenstap lijkt het wel alsof ik word nagekeken. Ik voel ogen prikken die ik eerst niet voelde. Mensen lachen naar me, zijn vrolijker tegen me. Ik bedoel, ik heb geen probleem met mijn persoonlijkheid of zo maar het is alsof er iets veranderd is. Ik probeer er geen aandacht aan te geven maar het valt me op dat mannen vaker langskomen om vaker iets onbenulligs te vragen. Ik ben dan ook blij dat ik om 12:30 de kamer van Jenny binnenstap om de rest van de reis door te nemen. Ook zij staart me aan alsof ze water ziet branden en ook zij fleurt op en lacht naar me. “Zo dat is nog eens een transformatie, van een bescheiden haast onzichtbare muisje veranderd in een mooie jonge stralende bloem. Je doet me aan iemand denken maar ik kan niet zo 123 bedenken aan wie. Ik ben blij dat je mij advies van gisteren nu al ter harte hebt genomen. Dit is wat ik bedoelde met je vrouwelijker kleden. Kom, naast me zitten dan gaan we inchecken. Daar staat overigens de koffer en die heb je wel nodig voor een week want het weer kan zo veranderen in New York. Gelukkig is het geen winter meer.” Jenny praat alsof ze New York kent en ik vraag er ook naar. “Zullen we het daar tijdens de lunch over hebben. Ik heb overigens gevraagd om de lunch hier te komen bezorgen dan hebben we de tijd voor onszelf en aan onszelf.”

Het inchecken is een fluitje van een cent en de ESTA-goedkeuring was ook zo gepiept. Jenny overhandigd mij een enveloppe met 600 dollar waarvoor ik een formulier moet tekenen. Als de broodjes zijn binnengebracht en we zwijgend ieder een broodje eten kijkt ze me haast samenzweerderig aan. Het is alsof zij iets weet wat ik niet weet en het voelt nieuwsgierig en opwindend tegelijk. Weer die onbekende spanning die zich meester lijkt te maken over mijn gevoelens. Ik doorbreek de stilte door haar naar New York te vragen en hierna krijg ik een lijst van bijzonderheden die ik allemaal zou kunnen bezoeken. Alles op Manhattan is te voet of met de metro te bezoeken omdat ik zo’n beetje in het midden van de stad verkeer verteld Jenny mij dat ik hoe dan ook te weinig tijd zal hebben om alles te zien. “Ik houd van deze stad, ze geeft mij zoveel energie. De drukte, de hoogte, deze stad bruist altijd en ze heeft niet voor niets de ‘City that never sleeps’ gekregen. En natuurlijk kan je er shoppen.”

Ze opent Googlemaps en vraagt of ik naast haar kan komen zitten. Dan wijst ze me aan waar mijn hotel staat en bij welke plekken je de beste concentraties van winkels hebt. “Ik raad je aan om een winkel van Victoria Secret te bezoeken en je te verbazen over de enorme variatie aan lingerie die ze daar verkopen. Zoek je gewoon iets huiselijks dan loop je Pink binnen waar je heerlijke zittende huispakken en meer sportieve lingerie kan kopen voor het sporten en zo. Ik vind het altijd heerlijk om daar een uurtje of twee naar toe te gaan.” Ik kijk haar aan en denk, twee uur in een lingeriewinkel. Ben je gek of zo maar sla alle informatie zo goed als ik kan op. Zo word ik letterlijk en figuurlijk vol gestopt met informatie en vliegt de tijd voorbij. Tot mijn schrik zie ik dat het al drie uur is wanneer de telefoon op Jenny haar bureau overgaat. Jenny neemt de telefoon op en veranderd op slag. “Goedemorgen Stephen, alles goed. Ja prima, hier ook alles onder controle. Ik heb nog twee afspraken voor je verzet en je hebt straks nog een korte zoom meeting met een aantal medewerkers hier.” Ze luistert naar iets wat tegen haar gezegd wordt en vervolgd, “Voor het bezoek van Lotte hebben we ook alles in orde gemaakt. Het was wat kort dag allemaal maar alles is gelukt en ik zit net met haar de puntjes op de i te zetten.” Weer luistert ze antwoord “Ok, ik zal het doorgeven Stephen, prima, bye.”

Ze legt te telefoon neer en kijkt me aan. Ik probeer in haar ogen te lezen wat er besproken is en met name haar veranderde houding valt me op. Er moet iets gebeurd zijn tussen die twee dat kan niet anders. De combinatie van mijn studie en mijn eigen ontdekkingsreis heeft me geleerd en wellicht ook gedwongen om mensen nog beter te observeren en de Jenny van voor het telefoongesprek klinkt en is heel anders als de Jenny van tijdens het telefoongesprek. Jenny merkt dat ik haar bekijk en ik zie haar slikken en ze kijkt me met een voorzichtig glimlachje aan en herstelt zich. “Sorry, maar dat was Stephen en ik moet aan je doorgeven dat hij probeert om je vrijdagavond op te halen in het hotel om dan een hapje met je te gaan eten. Je hebt een tijdsverschil van 6 uur te verwerken en het beste is om zo lang mogelijk door te gaan. Ga je om 11 uur ’s avonds pas naar bed dan is het al 5 uur in de ochtend in Nederland. Door de eerste dag het zo lang mogelijk vol te houden kom je sneller over dat tijdsverschil heen maar wees niet verrast wanneer je zaterdagochtend om 4 uur klaarwakker bent. Ik geef Stephen de gegevens van jouw hotel en wissel jullie telefoonnummers en dergelijk nog uit zodat jullie elkaar kunnen bellen mocht dit nodig zijn. Nog een tip, zet je data roaming uit want je bent anders in no time door je bundel heen. Alle hotels hebben Wifi en op kantoor uiteraard ook dus je bent voldoende bereikbaar.”

Met deze laatste info staat ze op, trekt me overeind en geeft me een innige omhelzing waarbij we ons beiden gewaar zijn van onze vrouwelijk vormen. Wanneer ze me loslaat en een beetje terugduwt kijkt ze me aan en zegt, “geniet ervan Lotte, geniet er met volle teugen van en laat je verrassen, laat alles over je heen komen en geniet mooie vrouw.” Ineens voel ik haar lippen op de mijne en volkomen verrast laat ik haar tong bij me naar binnen glijden en staan we passioneel te zoenen met elkaar. Net zo snel als de tongzoen begonnen is houdt ze ook weer op en staan er tegenover elkaar alsof er niets gebeurd is. Jenny draait zich om en zie en voel dat ze zich schaamt voor plotselinge gedrag. Ik kan niets ander doen dan de koffer pakken en haar kamer verlaten en loop met de koffer naar mijn werkplek, de aandachtige blikken die mij volgen terwijl ik over de gang lopen, negerend. Ik ben in de war.

De rest van de dag gaat in een roes voorbij en ik ben blij wanneer het vijf uur is en ik gewapend met mijn laptoptas plus inhoud en de geleende koffer het pand verlaat en weer naar huis kan. De afgelopen twee dagen is er weer zoveel gebeurd en morgen wordt ook een spannende dag en ik moet nog zoveel dingen doen. Ik ben blij dat mijn studentenflat een lift heeft en vol opgekropte spanning loop in mijn kamertje binnen en smijt mijn koffer op bed en maak hem open. Er ligt een tasje in en een enveloppe waarop staat, “Voor Lotte, pas in je hotelkamer open maken.” “Shit, wat is dat nu weer”, denk ik hardop. In het tasje zitten een paar vreemde stekkers en een kort briefje waarop staat. Deze heb je in de US nodig ander kan je je telefoon en laptop niet opladen. Graag weer in de koffer mee terugnemen gevolgd door een smiley. Ok, dat snap ik ook en ik laat de spullen in de koffer liggen. Dan ren ik naar de wasmachine en doe de laatste spullen in de was en haal mijn droger leeg. Door stapeltjes te maken van kleding en spullen die ik nodig krijg ik een beetje inzicht in wat in moet inpakken. In een opwelling neem ik toch een mooie donkere jurk mee boven op het lingeriesetje met dito kousen. Wanneer ik deze klaarleg gaat er een schok door mijn klit en mijn kut en voel ik dat mijn tepels onmiddellijk hard worden. Zo rond 11 uur is alles klaar en pak ik mijn koffer in en leg mijn handbagage klaar samen met de eenvoudige kleding die ik morgen zal doen. Moe maar voldaan ga ik slapen en zet de wekker op 7 uur.

Ik wist niet dat een wekker op zo’n manier je hersens kan binnenkomen dat je eigenlijk gelijk chagrijnig voor de hele dag. Ik heb liggen woelen als een gek en slecht geslapen. Beelden van Pierre, mijn kerstavontuur en de plotselinge innige kus van Jenny wisselen zich af in het actieve deel van mijn hersens dat ik met een gefrustreerde kreun wakker wordt. Ik dwing mijzelf om op te staan, neem een douche en maak een klein ontbijtje voor mijzelf klaar en geniet van mijn eigen stilte, mijn eigen vrije gedachte. Terwijl ik mij aankleed besluit ik om mijn look van gisteren ook vandaag te gebruiken en handig werk ik mijn make-up en haar bij zodat ik lijk op de vrouw van gisteren. De tijd duwt me vooruit en zo handel ik de laatste dingen af, sluit mijn flatje voor een week en loop met de rolkoffer en mijn handbagage naar buiten waar ik op de bus stap op weg naar het vliegtuig. Ik heb ondertussen wel 100 keer gecheckt of ik alles bij me heb en ben er gerust op dat alles in orde is. “New York, here I come.”

Wanneer ik op Schiphol aankom gaat het inchecken van mijn koffer makkelijk en eenvoudig en de security check gaat net zo soepel. Ik heb tijd zat en om een beetje in de Amerikaanse stemming te komen en neem een caramel macciato bij Starbucks en ik zit heerlijk voor mij uit te staren en bewegingen van de vliegtuigen voor mij gedachteloos te volgen. Er heeft een totaal onbekende spanning zich meester van mij gemaakt en ik heb het gevoel dat ik straal. Natuurlijk voel ik ook nu wel weer ogen op mijn lichaam branden maar om de een of andere reden ben ik beter in staat dit te handelen. Nadat ik mij koffietje opgedronken heb loop ik nog door de tax free shops en koop een klein flesje eau de toilette, kijk ik op mijn horloge en besluit in de richting van de gate te slenteren. Wat een bruisende plek is dit toch en wat is de mensheid tot verschillend in zijn soort als je de verschillende groepen mensen voorbij ziet komen. Wanneer ik bij de gate aangekomen ben zie ik dat men al begonnen is met inchecken en ik sluit netjes in een van de rijen aan.

Boven incheckbalie hangt een groot scherm waarop mededelingen voor passagiers worden vermeld. Uit nieuwsgierigheid lees ik wat erop staat want het zijn allemaal namen van mensen die zich kennelijk nog moeten melden. Ik schrik wanneer ik mijn naam op her scherm zie staan. Zou er wat aan de hand zijn, denk ik, maar verlaat de rij om naar de balie te lopen waar ik mij meld. “Ah, mevrouw Kink, wat fijn dat u er bent. U krijgt een upgrade naar de businessclass dus als u mij uw oude instapkaart geeft dan geef ik u hier de nieuwe. U kunt ook gelijk instappen dus ik wens u een prettige reis”. Ze verwijdert een band tussen twee paaltjes, scant. Mijn instapkaart en laat me door. Ik ben te verbluft om te beseffen wat er nu weer gebeurd is en loop de slurf in op weg naar het vliegtuig. Bij de ingang staan twee KLM-stewardessen mij op te wachten en wanneer zij op mijn instapkaart kijken wijzen ze mij de linkerkant van het vliegtuig, de businessclass in. In tegenstelling tot de krappere toerist class is alles hier veel ruimer. Ik heb een stoel in het midden dus helaas niet bij het raam, met naast mij nog een lege stoel, dan een gangpad en nog en stoel bij het raam. Er zit een soort schotje tussen als afscherming of privacy. Ik zie zelfs dat ik mijn laptop gewoon kan opladen en besluit om dan maar wat aan mijn scriptie te gaan werken iets wat in de toerist class echt niet gelukt zou zijn.

Een stewardess komt met een blad waar drankjes opstaan en in een opwelling besluit ik om een heerlijk glas champagne te nemen. Terwijl ik mij verder aan het installeren ben komt er ook nog een passagier op de lege stoel naast me. Het is een vrouw van midden veertig, schat ik, en ze is nog druk aan het bellen.

Mijn buurvrouw kijkt me aan terwijl ze belt en geeft me een knipoog. De manier waarop ze me aankijkt maakt me gelijk week. Fuck, denk ik, houdt het dan ook nooit op. Het kan toch niet zo zijn dat iedere persoon die mij indringend aankijkt me gelijk geil maakt. Wanneer de vrouw het gesprek beëindigd heeft steekt ze haar hand uit. “Hoi, ik ben Julia en jij bent?” “ehh Lotte.” Antwoord ik verbluft en neem de hand aan om het te schudden. “Nou Lotte, het ziet ernaar uit dat we de komende 8 a 9 uur naast elkaar zitten dus laten we het ons maar gezellig maken. Ik zie dat je al aan de champagne zit dus doe ik met je mee.” Ze wenkt naar de stewardess en krijgt ook een glas champagne op hetzelfde moment dat de purser omroept dat we gaan vertrekken.

Julia ploft in haar stoel, trekt haar rok op, waarbij ze dit iets te ver doet en ik kan zien dat ze kousen en een jarretels aan moet hebben. Of het opzet is weet ik niet maar ze kijkt me aan en zegt, “Ik had geen tijd om mij om te kleden dus dat doe ik zo nog wel even. Vind je mijn benen niet mooi.” Fuck, weer voel ik mij betrapt en ik kan alleen maar verlegen knikken. Julia komt op mij over als een succesvolle zakenvrouw maar ook iemand die recht op haar doel afgaat. Met haar flair en uitstraling heeft ze daarmee meestal de eerste twee slagen gewonnen lijkt het want ze heeft mij al een paar keer overbluft. Aan de andere kant maak ik in zo’n korte tijd zoveel mee dat ook ik moeite heb of moet doen om alles bij te houden. Ik bedoel wat er deze week gebeurd is, is net zo raar als wat mij vorig jaar op Vlieland overkomen is. Nu ik daar nog eens aan terugdenk is alles me gewoon overkomen. Ik heb er niet naar gezocht maar het gebeurt me gewoon.

“Hallo, zijn er we nog Lotte, hallo” De zacht maar dwingende stem van Julia haalt me terug naar de werkelijkheid van de plek waar ik op dat moment ben. “Ik zeg net tegen je dat je sprekend op Kate Winslet lijkt maar die opmerking is kennelijk niet aangekomen.” Ik kijk haar aan en antwoord verbluft, “nee, die opmerking heb ik nog niet eerder gehoord maar ik draag mijn haar sinds gisteren anders dus misschien is daardoor mijn look anders”. Ik heb geen idee waarom ik haar dit vertel maar ik moest iets zeggen. “Nou”, antwoord Julia, “Ik weet niet hoe je er daarvoor uitzag maar voor mij lijk je als twee druppels water op Kate.” Gelukkig wordt op dat moment de conversatie onderbroken omdat we in de richting van de startbaan vertrekken dus worden we verzocht om netjes rechtop te gaan zitten. Ergens ben ik ook wel blij dat er toch wat ruimte tussen de stoelen zit. Julia is een gezellige prater en zo wisselen we uit wat ons doel van onze reis is. Julia moet nog door naar Milwaukee en ik vertel haar wat mij deze week overkomen is. Ik zie een twinkeling in haar ogen en ze zegt dat ik echt van geluk mag spreken en er met volle teugen van moet genieten.

Ongemerkt hebben we het begin van de startbaan bereikt en voel ik hoe het vliegtuig vaart begint te maken. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is grijpt Julia mijn hand vast en streelt mijn hand zachtjes en wat harder. Ok, denk ik, die is dus bang voor vliegen. We blijven zo zitten totdat een korte ping aangeeft dat de stoelriemen niet meer vast hoeven te blijven zitten en dan laat ze mijn hand weer los. “Sorry”, fluistert ze, “maar ik vind opstijgen nog steeds eng dus grijp ik meestal iets vast en dat was in dit geval jouw hand. Dat vind je toch niet erg, Lotte.” Ze kijkt om zich heen en trekt haar rok verder omhoog om vervolgens de clips van haar jarretels los te maken. Haast onzichtbaar voor de andere passagiers rolt ze haar kousen naar beneden waarbij ze mij strak aankijkt. Ik heb het gevoel alsof ze mijn hersens penetreert met deze beweging. Ze legt de kousen op het middenstuk en ik voel daarin gevangen hitte van haar benen ervan afspatten. Dan grijpt ze voorzichtig achter zich en verschijnt de jarretelgordel die ze vervolgens samen met de kousen in de grote handtas stopt die onder de stoel voor haar staat. Wanneer ik naar haar lange benen kijk zie ik dat haar rok zover omhooggeschoven is dat ik tegen twee natte schaamlippen aankijk die zichtbaar gevangen zitten in een soort van broekje met open kruis. Het duurt maar heel even maar het staat gelijk op mijn netvlies. “Ik ben er altijd op voorbereid Lotte, altijd. Onthoud dit goed want je weet nooit wanneer je iemand treft waar we op dat moment ongekend genot mee kunnen beleven.” Ik kan alleen maar weer knikken en heb een hoofd dat tolt van de erotische gevoelens.

Gelukkig vragen de sterwardessen weer onze aandacht en zijn er even afgeleid. In tegenstelling tot de touristclass hebben we de keus uit verschillende maaltijden en dranken. Mijn buurvrouw is even opgestaan en haar het toilet gelopen samen met haar grote tas en ik gebruik de tijd om even mijn hoofd tot rust te laten komen. Ik ben verbluft en jaloers op haar open en toch zakelijke manier van handelen en dan met name haar zelfverzekerdheid spreekt me erg aan. Ik wou dat ik zelf wat zekerder was, denk ik bij mijzelf. Gewoon doelgericht zijn. Het lijkt zo eenvoudig. Zo zit ik voor me uit te staren, heb inmiddels mijn koptelefoon opgedaan en merk dat Julia weer terugkomt. Haar rok heeft ze vervangen door een strak zittende spijkerbroek die haar als gegoten zit. Ze heeft een superfiguur en ik merk uit mijn ooghoeken dat meerdere mannen hun ogen niet van haar af kunnen houden. Ze kijkt me aan, glimlacht en zet ook een koptelefoon op, bladert door het filmmenu en start een film. Uit mijn ooghoeken zie ik dat het Love Actually is en inwendig kreun ik omdat mijn gedachte onmiddellijk naar afgelopen Kerst gaan. Ook dat nog.

Zo kabbelt de vlucht voort, We eten wat, drinken wat, lezen wat of kijken een film. De schermen in de businessclass zijn een stuk groter, eigen een soort mini televisie, en zo vliegt de tijd voorbij of vliegt de tijd gelijk met ons naar de andere kant van de wereld. Weer krijgen we wat te eten en behalve een douane papier dat ik moet invullen hebben we eigenlijk een rustige vlucht en voordat ik het goed en wel besef meldt de gezagvoerder dat men de daling naar JFK gaat inzetten. Ik maak me klaar voor de landing en verwacht dat Julia mij tijdens de landing wel weer zal vastgrijpen maar bij de landing blijft het rustig, Ze heeft ook wat liggen slapen, iets wat ik absoluut niet kan want ik sta stijf van de adrenaline en opwinding. Na een soepele landing en een korte taxirit naar de gate mogen we als eerste van board. Julia wenst me een superleuke week toe en geeft me haar visitekaartje met de opmerking, “Als je weer in Nederland bent, bel me dan, dan kunnen we keer bijpraten. Veel plezier deze week en dan volgt mijn blik een paar prachtige billen die in haar spijkerbroek gevangen zitten en verlaat ze het vliegtuig.