31 december, oudejaarsdag vierden we dit jaar bij Elise en Anna. Op de tafel lagen allerlei lekkernijen en dranken. Het was zoals altijd weer reuze gezellig. Nick was er niet, die zou later komen. Hij was nog bij zijn vrienden. Ze zouden zorgen voor illegaal vuurwerk. Rond 23:00 gingen we naar buiten. Achter het appartementscomplex, op de parkeerplaats stonden er een aantal vuurkorven. Er stonden al een paar mensen buiten. Ik bleef steevast bij de vuurkorf onder een lantaarnpaal. Gelukkig was er altijd iemand bij me als gezelschap.

Bram stond te kletsen met een onbekende man. Die stak een sigaret op. Bram keek bezorgd en hield zoveel mogelijk afstand. Door een plots windje gleed sigarettenrook langs Bram zijn neus. Zijn hart maakte een sprongetje. Het verlangen naar een sigaret kwam sterk terug. Zo erg dat hij de man bijna een sigaret wou vragen. Elise was even niet in de buurt. De man had niets door en praatte honderduit door terwijl Bram helemaal niet meer luisterde. Zijn ademhaling begon langzaam zwaarder te worden, zijn voorhoofd begon te glimmen van het zweet.
Ineens voelde hij langs achteren iemand zijn arm pakke.
Kelly keek hem onderzoekend aan en zei beleefd tegen de man: ‘’Ik neem hem even mee.’’
Ze trok hem mee naar een ander vuurkorf.
‘’Gaat het, Bram?’’
Hij zuchtte. ‘’Dank je wel. Ik had het even moeilijk.’’
‘’Ja, dat zag ik. Ik hou je wel in de gaten. Elise is naar de wc.’’
‘’Kelly, heel erg bedankt. Dat waardeer ik heel erg.’’
Ze glimlachte. ‘’Daar zijn we vrienden voor.’’
Maar Kelly zag hem nog bibberen, niet van de kou. Ze pakte zijn hand stevig vast. Bram keek haar verbaasd aan, ze glimlachte ondeugend. ‘’Ik heb wel geen rode haren.’’
Hij lachte luid. Het deed hem duidelijk goed.
‘’Dank je wel.’’
‘’Héé, is mijn mannetje mij nu al zat?’’
Bram draaide zich geschrokken om en keek recht in de ogen van Elise. “Oh nee, dit is niet wat je denkt.’’
Ze gierde het uit van het lachen. ‘’Ah joh, maak je er niet druk om. Wat is er?’’
Kelly vertelde het verhaal.
‘’Oh, gaat het nu weer?’’ Elise keek Bram bezorgd aan. Hij knikte. ‘’Nu wel.’’
Elise knuffelde Kelly. ‘’Thanks meid.’’

Nick en zijn vrienden waren intussen toegekomen. Nick kwam naast me staan. ‘’Hey Danny! Hoe is het?’’
‘’Prima. Het is hier een beetje donker maar voor de rest heb ik het naar mijn zin.’’
‘’Kom, ik wil je iets laten zien.’’ Ik pakte zijn arm. We liepen naar zijn auto die verderop stond geparkeerd. Hij deed de kofferbak open en deed een grote zaklamp aan. Ik keek geschokt. De hele kofferbak lag vol met vuurwerk. Zelfs op de achterbank waren er een paar grote dozen te zien.
‘’Jezus, dat is veel!’’
Nick grijnsde. ‘’Mooi hé. Dat heb ik samen met mijn twee vrienden gekocht. Dat wordt knallen.’’
Ik knikte. ‘’Geef je mij een seintje als jullie het gaan afsteken? Ik wil goed vooraan staan. Het doet toch geen pijn aan mijn oren.’’
Hij lachte. ‘’Dat zal ik doen, vriend. Ik breng je nu naar Mandy. Het is kwart voor twaalf.’’

Heel de vriendengroep stond intussen bij elkaar rond een vuurkorf. Nick zette me naast Mandy. Onze vingers kruisten elkaar. ‘’Het is bijna zover.’’
Anna stond aan de andere kant naast me en stootte me aan. ‘’Heb je een nieuwjaarswens voor volgend jaar?’’
‘’Ja zeker, dat je ophoudt met mij te plagen.’’
Ze grijnsde ondeugend. ‘’Dat kan je op je buik schrijven.’’
Ik keek sip. ‘’Dat dacht ik al, bitch.’’
De muziek werd harder gezet. Mandy draaide me naar haar toe. ‘’Nog één minuut, Danny.’’ Ze luisterde aandachtig naar de radio. Ze bleef me strak aan kijken.
‘’10…9...’’ telde ze af. Ik deed met haar mee.
‘’5…4…3…2…1… gelukkig nieuwjaar!’’ gilden we uit.
Ik trok haar stevig tegen me aan. ‘’Lieve Mandy, ik wens je een heel fijn, gezond en liefdevol jaar toe.’’
Ze glimlachte breed. ‘’Dat gaat zeker lukken, lieverd. Zeker samen met jou. Jij ook een gelukkig nieuwjaar.’’ We kusten lang.

Iemand tikte op mijn schouder. Ik draaide me om en keek in de vrolijke ogen van Anna.
‘’Nou slijmbal, jij ook een gelukkig nieuwjaar! En heel veel sterkte.’’ Ze keek ondeugend.
Ik gromde. ‘’Jij bitch! Maar jij ook de beste wensen, wijfie.’’ We omhelsden elkaar en Anna gaf me een vlugge kus op mijn mond en knipoogde opnieuw ondeugend. Achter Anna stond Lotte al te wachten met haar armen open. Ik knuffelde haar stevig. Ik keek in haar groene ogen. ‘’Lotte, jij ook een gelukkig en vooral liefdevol jaar.’’
Ze straalde. ‘’Dat geldt ook voor jou, Danny. We gaan er samen een mooi jaar van maken!’’ We gaven elkaar drie zoentjes. Daarna kwam Kelly. ‘’Ah, blond krengetje, jij ook de beste wensen!’’
Ze keek verontwaardigd. ‘’Het jaar is net begonnen en je begint er al erover?’’ Maar haar glimlach verraadde het al. ‘’Kom eens hier.’’ We knuffelden. Ze keek me aan. ‘’We gaan een hoop lol maken dit jaar.’’
Reken maar, Kelly!’’
‘’Danny!’’ riep Nick achter me. ‘’Happy new year, makker!’’
‘’Hetzelfde kerel. Wanneer ga je het vuurwerk afsteken?’’
‘’Nog even wachten. Het beste komt altijd als laatste, hè,’’ zei hij grijnzend.
Een andere hand op mijn schouder. Ik keek om.
Bram zei: ‘’Gelukkig nieuwjaar vriend.’’
‘’Jij ook Bram. Ik hoop dat het je lukt te stoppen met roken.’’
‘’Dat gaat vast goed komen, zeker met jullie erbij.’’
De laatste was Elise, ze keek me vrolijk aan en knuffelde me erg lang en zei in mijn oor:
‘’Danny, ik wens je een heel fijn en gezond jaar toe. We gaan samen een hoop lol maken, dat beloof ik je.’’
Ik glimlachte. ‘’Daar maak ik me geen zorgen om. En ook jij een happy new year. Ik wens je heel veel geluk toe met je nieuwe lover.’’
Elise glunderde en keek verliefd naar Bram.
‘’Denk je dat hij de ware is voor je?’’ vroeg ik.
‘’Ik hoop het. Hij is leuker dan ik dacht.’’
‘’Weet je wat je moet doen?’’
Ze keek me vragend aan.
‘’Je haar zwart verven.’’
Ze schoot hard in de lach. ‘’Nee, dan vermoordt hij me!’’
Bram keek op. ‘’Wat?’’
‘’Danny vroeg me of ik mijn haren zwart wou verven.’’
Zijn ogen werden groot. ‘’Wáág het niet!’’
Elise giechelde. ‘’Zie je wel, Danny.’’ Ik grinnikte.

Rond kwart voor één kwam Nick me melden dat het zover was. Mandy stond naast me en vertelde me dat Nick en zijn vrienden alles klaar hadden gezet zodat ze alles allemaal achter elkaar konden afsteken.
Het begon met de kleine knal-vuurwerkjes. Ondertussen schoot af en toe een lawinepijl de lucht in en ontplofte die met een enorme dreun. Dan ging de ratelband af. Ik kon goed horen dat dit een illegale versie was. Het klonk overduidelijk harder dan normaal. De meeste mensen deinsden achteruit. Maar ik bleef staan, ik vond het wel mooi en had geen pijn aan mijn oren. Toen ging een van de grote dozen af. Dit duurde zeker bijna tien minuten lang. Het was prachtig sier- en knalvuurwerk.
Als laatste kwam er nog een grotere doos. En die was nog mooier en harder. Ondertussen gingen er twee lawinepijlen opnieuw de lucht in. Wanneer die in een allerlaatste luide knal ontploften was het afgelopen. Het hele tafereel had ruim een half uur geduurd.
“Wow,’’ gilde ik van opwinding. Nick kwam grijnzend naar me toe. ‘’Gaaf hè.’’
‘’Fantastisch.’’
De vriend van Nick vroeg me: ‘’Je stond best redelijk dichtbij. Deed het niet pijn aan je oren?’’
Ik grijnsde. ‘’Doofheid heeft ook voordelen.’’
Ze schoten allemaal in de lach. ‘’Ja, elke nadeel heeft ook zijn voordelen,’’ lachte Nick.

Mandy pakte mijn hand. ‘’Danny, we gaan zo meteen naar de kroeg. Moet je nog naar de wc?’’ Ik knikte.
Even later liepen we richting centrum. De luide knallen in de lucht hield nog lang aan. We liepen een café binnen. Het was er aardig druk en heel donker. Gelukkig was er een tafeltje vrij. De sfeer zat erg goed. Iedereen had een goed humeur en hier en daar werd er veel gelachen. We bestelden snel een drankje en proostten op een nieuw jaar. Bram zag een eindje verderop zijn vrienden babbelen en nam Elise mee om haar voor te stellen. Kelly verdween ook even later naar kennissen in het café. Nick stond buiten met zijn vrienden. Anna zat diep in gesprek met een bekende. Ze was duidelijk populair, ze kende bijna iedereen. Mandy zag plots een klasgenote die ze al een tijdje niet gezien had. Ze nam me mee.

Ondertussen stroomden er nog meer mensen binnen. Langzaam raakte het overvol. Er was nu geen plek meer om te zitten en ook niet om te staan. Ik zat vast tussen de menigte. Mandy kletste onverstoord door met haar vriendin. Ik stond naast haar, een beetje afwezig. De sfeer was goed maar toch voelde ik me buitengesloten. Het was belachelijk druk en veel te donker. Ik zag vrijwel niets. En de oorverdovende herrie maakte het me alleen maar moeilijker om te communiceren. Het was ook veel te warm in het café.
Continu schuurden lichamen langs me. Soms gaf het mij een geil gevoel, zeker als ik borsten langs me voelde glijden. Maar ook al was het hier gezellig druk, toch voelde ik me eenzaam. Het leek alsof ik niet bestond in het café. Niemand sprak me aan alsof ze wisten dat ik niet bereikbaar was. Eigenlijk klopte het ook. Ik gaf niet bepaald de indruk dat ik aangesproken wou worden. Ik kon moeilijk andere mensen aanspreken. Waar moest ik beginnen? Ik kon niet eens zien wie voor me stond. Ik kon niet eens onderscheiden of die persoon een man of vrouw was. Daarom bleef ik liever stil om ongemakkelijk situaties te voorkomen.

Mijn gedachten schoten weg toen Mandy mijn hand pakte en gebaarde dat ze naar de wc moest. Ze zette me bij Anna af. ‘’Wacht jij hier even,’’ gebaarde ze me. Ik knikte.
Mandy wurmde door de menigte naar de toiletten. Anna en ik wisselden een paar woorden wat me veel moeite koste om te verstaan. Daarna was Anna alweer druk met anderen.
Weer werd ik nu volledig genegeerd. Niet bewust uiteraard. Maar zo voelde ik dat wel.
Het eenzame gevoel keerde snel terug. Ik was weer in mijn gedachtenwereld gedoken. Op de achtergrond hoorde ik continu overdreven hard gelach. Ze hadden duidelijk plezier. Hoe deden ze dat nou? Hoe konden ze elkaar verstaan? Het was hier verdorie veel te rumoerig. Hoe deden ze dat? Als iemand in mijn oor schreeuwde, kon ik het nog niet verstaan. Verdomme, was ik maar horende. Ik zuchtte diep.

En die verlichting? Het was hier veel te donker. De lampen waren amper fel. Ik snapte wel dat dim verlichting voor een meer ontspannende en gezellige sfeer zorgde. Maar nu was het donkerder dan normaal. Het leek alsof iedereen een nachtkijker had, behalve ik. Ze hadden er duidelijk geen last van. Ik zou het nooit snappen.

Ik keek even rond. Mandy was er nog niet. Ik vermoedde dat ze een vriendin tegen was gekomen op terugweg. Ze zouden het wel weer druk hebben met kletsen. Ik zuchtte. Ik gunde het haar wel maar ik miste haar. Ik voelde me alleen. Dat overdreven gelach frustreerde me omdat ik besefte dat iedereen plezier had en ik niet. Het gelach leek alsof ze me aan het uitlachen waren, wat natuurlijk niet zo was. Maar het voelde niet fijn. Ik wou dat ik met iedereen een fatsoenlijk gesprek kon voeren. Geen vele herhalingen, langzaam praten. En ik kon ook niet eens hun gesprek meeluisteren en meelachen als ze grapjes maakten. De frustratie liep langzaam op. Ik begon boos op mezelf te worden, al wist ik niet waarom.

Ik keek nog een keer om me heen. Nee. Niemand had aandacht voor me. Zelfs Anna was mij alweer vergeten. Ik staarde geïrriteerd naar de grond. De hitte maakte het me ook niet gemakkelijker. Het vervelende gelach hield niet op. Verdomme, ik haatte hier iedereen. Ze moesten gewoon hun gore bekken dicht houden. ‘Ik moet hier weg’, dacht ik. ‘En wel nu’.
Toen hoorde ik het bekende luide gegiechel van Anna naast me. Dat was de druppel te veel voor me. Ik wurmde me op de tast door de mensen naar de garderobe. Ik was blij dat ik mijn jas helemaal in de hoek had opgehangen. Op de tast vond ik hem al vrij snel.

Buiten gleed een ijzig windje langs mijn gezicht. Het gaf me een verfrissend gevoel. Daar was ik echt aan toe.
Buiten was het ook erg druk. Ik rook veel rookgeuren. En ook hier was er amper verlichting. Ik baalde enorm dat ik geen blindegeleidestok meegenomen had. Maar fuck it. Ik liep voorzichtig naar links op zoek naar een rustige plek. Onderweg botste ik drie keer tegen mensen aan die lachend op mijn schouder klopten, alsof ze dachten dat ik dronken was.
Maar ineens zag ik een plek waar ik enorm naar verlangde. Dertig meter verderop stond een lantaarnpaal. Ik zag dat daar niemand was. Ik liep recht op het licht af. Opgelucht ging ik op een laag muurtje onder de lantaarn zitten.

Ik stak mijn hoofd omhoog en sloot mijn ogen. De ijzige wind voelde heerlijk. ‘Eindelijk rust’, zuchtte ik in gedachten. Ik haalde mijn telefoon tevoorschijn en appte Mandy dat ik buiten zat en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken.
Ik staarde roerloos naar de stoeptegels.
Stelde ik me een beetje aan? Het was maar voor een nachtje. Waar maakte ik me druk om? Verdomme. Een stemmetje in mijn hoofd zei: ‘Nee Danny, je stelt niet aan. Het is begrijpelijk dat het voor jou moeilijk is. Het is niet erg dat je gefrustreerd bent.’
Een ander brommende stem reageerde: ’Jawel, je stelt je gewoon aan. Wees niet zo kinderachtig. Doe niet zo zielig! Je hebt toch geaccepteerd wie je bent? Dus niet zo zeiken en ga door met je leven!’

Ik schudde mijn hoofd om de stemmetjes uit mijn hoofd te krijgen. Ik kneedde mijn voorhoofd, mijn hersenen deden even pijn.
Ja, ik stelde me een beetje aan. Waarom was het zo moeilijk? Iedereen in het café had plezier maar ik verdomme niet. Ik wou dat ik ook horende en goedziende was. Dan kon ik lekker mee kletsen en zelfs grapjes maken zoals ik vaak doe. Of naar lekkere vrouwen kijken. Muziek luisteren. Dat allemaal, kón ik niet. Allemaal door die klote ziekte.

Ik wreef met mijn beide handen over mijn slapen. Mijn hoofd deed pijn.
Die fucking ziekte. Waarom überhaupt ik? Kon dat niet iemand anders zijn in plaats van mij? Iemand uit Amerika? Of Australië? Gewoon iemand die ik niet ken of zo. Wist ik veel. Maar waarom ik?

Ik ging rechtop zitten en staarde omhoog naar de pikzwarte hemel.
‘Maar Danny, je hebt toch geaccepteerd wie je bent? Ja, dat klopt. Ik moet gewoon doorgaan. Ik moet me er gewoon niet druk om maken. Het is maar voor een nachtje.‘
Ik keek even snel op mijn telefoon. 02:46. Over een paar uur was het alweer voorbij. Maar wat moest ik dan doen? Gewoon teruggaan en me ellendig voelen tot de nacht voorbij was? Mezelf klem zuipen misschien? Dan ging de tijd wat sneller. Maar dat irritante gelach dan? Zou ik mijn CI uit doen? Of gewoon hier hele nacht buiten zitten? Dat zou ik niet erg vinden, maar het was te koud.
Mijn handen waren bijna bevroren. Ik deed geen moeite om me op te warmen.





Terwijl ik worstelde met mijn gedachten, liep Mandy vrolijk terug op zoek naar me. Ze had net lekker wezen kletsen met een vriendin. Ze zag Anna staan en liep rechtstreeks naar haar toe. Bij haar aangekomen keek ze verdwaasd rond.
‘’Anna! Waar is Danny?’’
Anna keek haar even verbaasd aan. ‘’Huh, hij stond naast me.’’
Mandy keek goed rond. Ze zag mij niet.
‘’Wanneer heb je hem voor het laatst gezien, Anna?’’
‘’Euhm. Weet ik niet. Misschien een kwartiertje geleden,’’ zei ze enigszins beschaamd.
In de verte zag Mandy een vrouw met rode haren. Ze liep recht op haar af, Anna volgde haar.
‘’Elise? Heb je Danny gezien?’’
Elise keek vreemd op. ‘’Nee, hoezo? Hij is toch bij jou?’’
Mandy bleef rond draaien op zoek naar me. De paniek sloeg toe. ‘’Verdomme, ik zie hem niet!’’ riep ze onrustig.
Kelly kwam erbij staan. ‘’Wat is er?’’
Mandy vroeg direct: ‘’Heb je Danny gezien?’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee, hij was toch bij jou?’’
‘’Ja, maar ik moest even naar het toilet. Hij was bij Anna. Maar hij is niet bij haar.’’ Haar stem klonk paniekerig.

Toen viel Mandy ineens stil en draaide heel langzaam rond, kijkend over het hele café. Ze mompelde: ‘’Oh my god.’’
Anna, Kelly en Elise keken bezorgd. ‘’Wat is er?’’
De ogen van Mandy bleven door het hele pand flitsen. Ze mompelde opnieuw, ditmaal een stuk harder. ‘’Oh my god.’’
Kelly werd er bang van en hield Mandy haar arm vast. ‘’Wat is er nou? Je maakt me bang.’’
Mandy bleef langzaam haar hoofd schudden. ‘’Ik ben stom geweest. Verdomme! Kijk eens goed, meiden. Wat zie je? Het is hier donker en bomvol! Danny voelt zich hier niet thuis! O, arme Danny! Godverdomme! Ik had beter moeten weten! Ik denk dat hij weg is. O, ik ben een slechte vriendin!’’ jammerde ze.

Elise legde haar hand op Mandy’s schouder om haar gerust te stellen. Maar dat had juist het tegenovergestelde effect. Als door een wesp gestoken stond ze recht overeind. ‘’Ik moet hem zoeken!’’
Voordat ze weg wilde lopen, hield Anna haar tegen. ‘’Het spijt me zo, maar kijk eerst op je telefoon. Danny is geen type om zomaar te verdwijnen.’’
Onrustig friemelde ze de telefoon uit haar topje.
‘’Ja! Hij heeft geappt!’’ Met zijn allen lazen ze de app.
‘’Oh god. Ik ben echt stom geweest!’’ jammerde Mandy. ‘’Het is duidelijk, ik ga nu naar buiten.’’ Ze was kwaad op zichzelf.
‘’Zal ik meegaan?’’ vroeg Elise bezorgd.
‘’Nee, laat me alleen gaan.’’ Ze snelde weg.

Met haar jas aan stormde ze naar buiten en keek verdwaasd rond. Geen Danny te bekennen. De wanhoop steeg elk minuut. Ze ging op haar gevoel naar links. Ze liep traag, haar ogen flitsen heen en weer. Plots zag ze me zitten terwijl ik roerloos naar de grond staarde. Er stroomde een boosheid door haar lichaam. Niet op Danny, maar op haarzelf. Ze rende naar me toe.

‘’Danny!’’
Ik schrok op van mijn gedachten en keek haar even dwaas aan. Ik wist niet hoe ze het voor elkaar kreeg maar ze wist toch een glimlach op mijn smoel te toveren.
‘’O Danny, het spijt me zó. Gaat het een beetje?’’ Ze hurkte voor me met haar handen op mijn benen.
‘’Ja, niets aan de hand. Ik had even frisse lucht nodig.’’
Mandy keek me strak aan. ‘’Je liegt! Het gaat helemaal niet goed!’’ Haar stem klonk fel.
Ik schrok van haar reactie. ‘’Sorry Mandy…’’
Ze sloeg zichzelf op haar voorhoofd en schudde haar hoofd heftig. ‘’Sorry Danny, ik ben echt stom geweest.’’
Ze wilde zichzelf opnieuw slaan.
Ik greep haar pols vast. ‘’Doe jezelf alsjeblieft geen pijn, Mandy,’’ fluisterde ik zacht.
Ze keek me indringend aan. ‘’Danny, wees eerlijk tegen me. Hoe voelde je je toen je in het café zat?’’
Ik schudde mijn hoofd bijna onzichtbaar. ‘’Klote. Ik vond het niet leuk.’’ Mijn stem was zacht, maar net hard genoeg voor haar.
Ze kneep haar ogen dicht en schudde haar hoofd opnieuw.

Ze ging naast me op het muurtje zitten. We draaiden naar elkaar toe, onze knieën tegen elkaar aan. Mandy pakte mijn handen beet.
‘’O, je handen! Ze zijn ijskoud!’’ Ze wreef mijn handen, in een poging om op te warmen.
‘’Het gaat wel,’’ zei ik alleen.
Ze keek me indringend aan, ik wist wat ze wilde, ze wilde alles horen.
‘’Het was gewoon belachelijk druk daar. En belachelijk donker. Donkerder dan normaal. Ondanks de drukte voelde ik me alleen, terwijl iedereen een hoop plezier maakte. Ik wou dat ik dat ook kon maar het ging niet! En dat gelach…’’

Ik viel even stil.
‘’Dat gelach van iedereen irriteerde me enorm. Het leek alsof ze mij uitlachten. Natuurlijk was dat niet zo. Maar het deed mij wel een beetje pijn. Iedereen had plezier en ik niet. Ik wou dat ik een fatsoenlijk gesprek kon voeren zonder gedoe. Of iemand zelf aanspreken. Maar ik zag bijna niets, zelfs als iemand een halve meter voor me stond, kon ik die persoon amper zien. En horen? Er was zo veel kabaal daar dat ik mijn eigen stem bijna niet eens hoorde. Hoe doen jullie dat verdomme?’’

De frustratie liep ineens hoog op bij mij.
‘’Ik haat dit, Mandy. Ik haat iedereen hier. Ik haat dit. Ik haat… Ik haat die klote ziekte… Ik haat… Ik haat… Ik haat mijn leven…’’

Ik hijgde zwaar na, Mandy bleef mijn handen warm wrijven en keek me aan met vochtige ogen. Het deed pijn in haar hart.
Ze wachtte tot ik rustig was.
‘’Gaat het weer?’’
‘’Ja, nu wel.’’
‘’Je haat niet iedereen, hè? Mij niet toch?’’ Ze keek gespeeld sip.
Ik moest zachtjes lachen. ‘’Nee, dat klopt.’’
Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht. ‘’Je leven ook niet?’’
‘’Nee, dat ook. Ik flapte het er gewoon uit.’’
‘’Het lucht wel een beetje op, hé?’’
Ik knikte. ‘’Ja, ik moest even mijn frustratie kwijt.’’

Mandy kneep in mijn handen. ‘’Danny, het spijt me zó, ik had beter moeten weten. Ik ben heel erg teleurgesteld in mezelf. Ik ben een slechte vriendin.’’
Ik keek haar met grote ogen aan. ‘’Wat? Je bent absoluut geen slechte vriendin! Ver van dat! Je bent degene die bijna altijd rekening houdt met mij. Je doet het zelfs beter dan mijn moeder en vader bij elkaar! Echt, je bent echt de liefste vrouw die ik ken.’’

Er verscheen een lief glimlachje op Mandy’s gezicht. ‘’Slijmbal.’’
Ik moest er zachtjes om lachen.
‘’Kom Danny, we gaan naar huis.’’
Ik keek haar onderzoekend aan. ‘’Je mag wel blijven hoor. Je hebt het toch naar je zin. Ik wil je avond niet verpesten door mijn aanstellerij.’’
Haar ogen drongen bijna door me heen. ‘’Dat doe je niet en je stelt niet aan. Maar we gaan naar huis, geen discussie.’’

We hesen ons zelf overeind.
‘’Danny, ik ga het eerst even aan meiden doorgeven.’’
Mandy zag in de verte de meiden staan en gebaarde dat ze mochten komen. De meiden kwamen naar ons toe met nerveuze en schuldig blikken. Bij Anna was het het ergste.
Ze kwam ook meteen ter zake: ‘’Danny en Mandy, het spijt me enorm. Ik ben stom geweest.’’
Mandy glimlachte. ‘’Je bent niet de enige, Anna. Het is okay.’’
Ik zei: ‘’het is al goed, Anna. Het is niks. Ik stel me gewoon een beetje aan.’’
Mandy wilde tegen sputteren maar Anna was haar voor en keek zelfs bijna boos. ‘’Nee! Je stelt je niet aan! Het is begrijpelijk dat je het moeilijk hebt! Ik heb het er net met Kelly, Elise en Lotte over gehad. We waren zo stom dat we niet eens in de gaten hadden dat je je niet lekker voelde. Dat hadden we moeten weten, zeker gezien het feit dat het in het café belachelijk druk en donker was. Het spijt ons heel erg.’’
Ik zei: ‘’Maar jullie hadden plezier. Dan is het toch logisch dat jullie het niet in de gaten hadden?’’
Lotte stapte naar voren. ‘’Maar Danny, je bent onze beste vriend. We lieten je gewoon vallen. Ik schaam me er zelfs een beetje voor.’’
‘’Kom nou,’’ protesteerde ik.
Kelly riep: ‘’Maar waarom zei je niet tegen ons dat je je er niet prettig bij voelde? Waarom zei je niets? Je bent onze vriend. Je doet zo veel voor ons. Het is ons recht om je helpen. Volgende keer moet je het direct tegen ons zeggen.’’
‘’Ik wilde jullie avond niet verpesten.’’
Elise lachte zachtjes. ‘’Danny, je denkt echt nooit aan jezelf, hè? Hou daar eens mee op. Je moet vaker aan jezelf denken. Je hebt het al moeilijk genoeg. Het is heel lief dat je vooral aan ons denkt. Maar je mag jezelf niet opofferen voor ons.’’

Ik keek Mandy aan die geamuseerd toekeek.
‘’Danny, ik ben het roerend met ze eens. Je moet het ons direct melden als je je er niet goed bij voelt, ook al gaat het een van ons of ons allen een avond kosten. Dat kan ons niets schelen, toch?’’ Iedereen knikte bevestigend.
Nick stond achter Kelly en zei: ‘’Ik zou dat maar doen anders blijven ze doorzeuren. Ze zien er wel schattig uit maar ze kunnen ook heel vervelend zijn.’’
Ik schoot hard in de lach. Vijf paar boze ogen richtten zich op Nick.
‘’Thanks Nick.’’
Hij glimlachte. ‘’Het spijt mij ook, makker.’’ Bram zat naast hem en beaamde dat ook.
‘’Nou, we gaan naar huis, Danny,’’ zei Mandy tevreden.
Eerst deden we een groepshug voordat Mandy en ik vertrokken.



We liepen het eerste stukje zwijgend naar huis. Buiten was er nog kabaal door vuurwerk. Ik zat weer in gedachten verzonken. Volgens mij stelde ik me echt aan of niet?
Ik keek Mandy vluchtig aan. Ze staarde recht voor zich uit.
Ik had haar avond verpest. Ze had het zo gezellig met de meiden. En nu liep ze zwijgend naast me terwijl ze eigenlijk liever op café zat. Haar glimlach die ik in het café zag, was verdwenen. Dat was het laatste wat ik wou. Als ik nog een keer alles terug overdacht, vond ik echt dat ik me aanstelde. En de andere meiden dan? Zouden ze zich nu nog schuldig voelen omdat ze mij even vergeten waren? Ik heb het echt verprutst, zei ik tegen mezelf in gedachten.

We waren er bijna. Mandy hield me tegen bij de lantaarnpaal en ging heel dicht voor me staan. Onze neuzen raakten elkaar net niet aan. Ik verdronk bijna in haar bruine heldere ogen.
‘’Danny?’’ fluisterde ze zacht. Ik kon haar ineens goed verstaan alsof het rondom ons heen plotseling stil was geworden.
‘’’Je voelt je nog klote, hè?’’
Ik knikte.
‘’Zeg me wat je voelt.’’ Haar stem bleef zacht maar dwingend.
Ik keek diep in haar ogen. Ze wachtte geduldig.
‘’Ik vind dat ik me aanstel. Waarom maak ik me druk om iets klein? Nu heb ik jouw avond verpest. Dat is het laatste wat ik wil. Maar ik geef toe dat ik het niet leuk vond daar. Ik kan er gewoon niets aan doen. Maar ik vind het ook niet leuk dat mijn aanstellerij voor jullie gevolgen heeft.’’

Het bleef even stil. Ze keek me aan, haar mondhoeken krulden langzaam omhoog.
‘’Danny, nu moet je goed luisteren. Je stelt je niet aan. Je had het gewoon moeilijk. Dat was ook niet vreemd, het café was gewoon te donker en te druk voor je. Ik snap het heel goed. Echt waar, Danny. Kijk, ik zat lekker zorgeloos te kletsen met iemand en jij kon dat niet. Dan raakte je geïrriteerd omdat wij dat makkelijk kunnen en jij niet. Daar werd je langzaam boos van. En je voelde je buitengesloten omdat niemand jou aansprak. Ze dachten dat je geen interesse in een gesprek had omdat je het ze niet echt toonde. Want je ziet bijna niets in het donker en daardoor kon je mensen niet aankijken. En dat gelach, ik kan me goed voorstellen dat je dat niet leuk vond. Omdat ze lol hadden en jij niet. Je kon niet meeluisteren en meelachen. Daar werd je ook boos van.’’
Ik keek verbluft.
Mandy glimlachte lief. ‘’Lieverd, ik ken je iets meer dan anderhalf jaar. In die tijd heb ik heel veel van je geleerd. Of mijn avond verpest is? Kijk me aan, Danny. Zie ik er boos uit?’’
‘’`Nee, maar ook niet meer zo vrolijk als in het café.’’
Ze lachte kort. ‘’Nee, dat is anders. Ik wil even serieus zijn. Danny, je hebt mijn avond niet verpest. We kunnen ons zo meteen wel vermaken met ons tweeën.’’
‘’Ja maar, je had net zoveel plezier. Je was erg blij toen je je oude vriendin zag.’’
‘’Onderbreek me niet, alsjeblieft,’’ fluisterde ze opnieuw dwingend.
‘’Ja, het was inderdaad leuk om even bij te praten met haar. Maar dat kan ik ook een andere keer doen. Danny, ik ben met jou, ik hou heel veel van je. Ik wil dat je gelukkig wordt. Als je gelukkig bent, ben ik dat ook. Als je niet gelukkig bent, dan ben ik dat ook niet. Dat doet zelfs voor mij pijn. Je zei altijd tegen me dat je alles doet om mij gelukkig te maken. Maar dat geldt dondersgoed ook andersom, Danny. Ik doe ook alles om je gelukkig te maken. Laten we het erop houden dat wij elkaar gelukkig proberen te maken. Maar ik wil één ding van je. Als je je klote voelt, zeg dat dan onmiddellijk tegen mij of onze vrienden. Heb je dat begrepen?’’
Ze keek me strak aan. Haar ogen schitterden in het licht van de lantaarn.
‘’Jeetje, je maakt me bang met je ogen.’’
Ze lachte zachtjes. ‘’Maar heb je dat begrepen?’’
Ik sloeg mijn armen om haar middel. ‘’Begrepen.’’
‘’Mooi.’’ Ze glimlachte tevreden en gaf me een intieme zoen.

De luide knal van een lawinepijl deed ons schrikken.
‘’Kom, we gaan naar huis, ik heb het koud. Je mag mij opwarmen straks.’’ Mandy keek me ondeugend aan.
In ons appartementscomplex was er rumoer in de hal. De deur van Anneke, de huisbazin stond wagenwijd open. Toen ze ons thuis hoorde komen, kwam Anneke de hal in. ‘’Hey Danny en Mandy! Gelukkig nieuwjaar!’’ We wensten ze hetzelfde.
‘’Komen jullie nog even een borrel drinken? Er zijn nog een aantal andere buren hier.’’
Mandy keek me vragend aan, ik keek verheugd op. ‘’Ja, daar heb ik wel zin in. Jij Mandy?’’
Ze knikte enthousiast. We liepen de woonkamer van Anneke in. Het was lekker gezellig vol. Er waren twee oude echtparen, een jong stel met een baby, een echtpaar van rond de veertig jaar en nog een paar alleenstaanden. Mandy en ik kenden iedereen wel, maar niet persoonlijk goed. Het jonge stel kenden we redelijk goed. We gingen dus naast hen zitten. Maar eerst wensten we iedereen een gelukkig nieuwjaar.
‘’Hey Heleen, hoe gaat het met je lieve zoontje.’’ Mandy boog over de wieg en streelde met haar wijsvinger over de baby zijn hoofd.
Heleen glimlachte gelukkig. ‘’Geweldig! Hij is zo leuk! Maar hij houdt ons wel vaak wakker!’’’
Mandy lachte. ‘’Ja, dat is een van de weinige nadelen van een baby. Maar hij is zo schattig.’’
‘’Ja, dat is hij zeker.’’
Ik kletste ondertussen met Theo, de man van Heleen.
‘’Gaan jullie niet naar de kroeg?’’ vroeg hij.
‘’Nee. Daar zijn we net geweest. Ik vond het niet leuk.’’
Hij keek spijtig. ‘’Zeker te druk en te donker?’’
Ik knikte teleurgesteld.
‘’Ja, heel spijtig voor je. Maar hier is het toch ook gezellig? Heleen en ik kunnen voorlopig ook niet meer uit.’’
‘’Ja, jullie hebben een zoon. Vinden jullie het niet jammer dat jullie niet meer naar de kroeg kunnen gaan?’’
Hij schudde zijn hoofd. ‘’Nee, niet meer. Onze zoon, Julian is het beste wat ons ooit overkomen is. Ons wilde leven is voorbij. Nou ja. We gaan wel heel af en toe op stap. Maar op dit moment hebben we er geen tijd voor. Heleen wil graag nog een kind. Ze wil heel graag een dochter. Haar wens is twee kinderen, een zoon en een dochter.’’
‘’Nou, dan moeten jullie daar maar hard aan werken.’’
Theo lachte. ‘’Inderdaad. Maar nu eerst genieten van Julian. Over een jaar wil Heleen weer zwanger worden. O ja, over drie maanden gaan we verhuizen. We hebben een leuk huis met tuin gekocht.’’
Ik keek verrast. ‘’Oh leuk! Jullie kinderen gaan daar dol op zijn.’’
Hij knikte. ‘’Ja, het wordt een druk jaar.’’

We kletsten uren door. Naarmate de nacht vorderde, gingen steeds meer mensen naar bed. Mandy porde me. ‘’Gaan we naar boven? Het is al half vijf.’’
Ik knikte en we namen afscheid van iedereen. Tijdens het traplopen naar boven vroeg Mandy me: ‘’Was het gezellig?’’
‘’Ja, dat was het zeker. Voor jou ook?’’
Ze knikte. ‘’Ja, het was leuk. De mensen zijn aardig. Julian is zo cute.’’

Ik deed de deur op slot en draaide me om. Daar stond Mandy met een blik waarvan ik heel goed wist wat het betekende.
‘’Oh, mijn meisje is geil, zie ik!’’
Ze lachte ondeugend. ‘’Heb je ook zin in? Wat wil je?’’
‘’Wacht even.’’ Ik pakte mijn portemonnee en haalde er alle resterende kaarten uit. Ik had nog vier kaarten over. De opdracht ‘vingeren’ hadden we vorige maand uitgevoerd.
‘Buitenseks’ was geen optie, die ging meteen terug in mijn portemonnee. De kaart ‘Mandy onderdanig 2 dagen’ was vandaag niet geschikt voor dus die ging ook in de portemonnee. De opdracht ‘knuffelen/vasthouden in bed 2 uur’ was ook geen optie. Daar was Mandy te geil voor.
De laatste mogelijkheid was: ‘harde, snelle seks, geen voorspel’. Ik liet deze kaart aan haar zien. Ze glimlachte breed. ‘’Dat komt goed uit. Ik ben verdorie botergeil!’’
Ik keek spottend. ‘’Hoe dan? Ik heb niets gedaan.’’
Ze giechelde. ‘’’Ik was al een tijdje geil.’’
‘’Sjonge jonge, wat ben je ondeugend!’’ Ik greep haar vast en tilde haar op in mijn armen. Ze gilde van plezier.
‘’Nou, geil meisje, hoe geil ben je?’’
‘’Heel erg, volgens mij brandt het binnen in me,’’ giechelde ze ondeugend.
Ik keek gespeeld bezorgd. ‘’Oei, daar moeten we iets aan doen. Maar gelukkig heb ik een slangetje dat jouw probleem kan verhelpen.’’

Mandy was inderdaad botergeil want ze trok mijn trui al uit voordat we de slaapkamer bereikten. Toen ik haar op de grond zette, ging alles snel. De kleren vlogen in het rond en lagen daardoor verspreid over de hele kamer. Hoewel Mandy meer kleding aan had, was ze sneller naakt dan ik. Toen ik mijn laatste kledingstuk opzij gooide, sprong ze al op me. Haar tong boorde zich in mijn mond en zocht gretig naar mijn tong. We zoenden wild, onze handen verkenden elkaars lichaam.

Mandy verbrak de zoen en keek me hijgend met begerige ogen aan. Ze gaf me een flinke duw waardoor ik op het bed neer viel. ‘’Jezus, je bent echt geil!’’ Ze sprong bijna letterlijk op me en draaide zich razendsnel om. Haar inmiddels zeiknatte kutje drukte tegen mijn gezicht aan. ‘’Lik me!’’ beval ze me. Haar kutje droop van het geil, mijn gezicht was al vrij snel nat. Ik begon haar als gek te likken, wat een luide kreun uit de keel van Mandy opleverde. ‘’Ja! Daar likken! Zuig aan mijn knopje!’’ Ondertussen nam ze mijn pik diep in haar mond. Ze begon me heerlijk te pijpen. Hard en snel. Haar warme lippen sloten om de rand van mijn eikel. Ze zoog zo krachtig, dat ik bang was dat ze mijn eikel eraf zou zuigen. Ik moest stoppen met likken en kreunde hevig. Schokken van genot overspoelden mijn hele lichaam. Ik gromde. ‘’Jezus, dit is lekker!’’
Mandy keek me aan met ogen vol vuur en passie. ‘’Meer?’’ Ik knikte gretig.

Weer sloten haar lippen net onder mijn eikel en zoog ze krachtig. Ik kreunde het uit. ‘’Godver, dit is echt geil.’’
En dan kreeg ik plots een idee. Ik sloot mijn lippen rond haar klitje en zoog zo hard mogelijk als ik kon. Mandy haar ogen werden groot. Al haar zintuigen explodeerden. Ze slaakte een kreet. ‘’Jaaa! Doe dat nog een keer!’’ gilde ze uit. Ik grijnsde en zoog opnieuw aan haar klitje. De heupen van Mandy bewogen hevig en ze drukte haar onderlichaam steviger tegen mijn gezicht. Ik bleef wild likken en hard zuigen. Mandy deed op haar beurt hetzelfde met mijn pik. Beiden balanceerden we op de rand van extase. We wilden op dit moment maar één ding: ons aan onze lustgevoelens overgeven.

Ik kwam als eerst klaar. Het was alsof er een bliksemschicht langs mijn ruggengraat omhoogschoot. Mijn zaad schoot straal na straal in de zuigende mond van Mandy.
‘’Danny! ‘’Doorgaan met likken! Ik ben er bijna!’’ schreeuwde ze. Ik was haar kutje bijna vergeten door mijn heftig orgasme. Ik plaatse mijn lippen opnieuw op haar kittelaar en zoog weer zo hard ik kon. Het bed begon te kraken door het hevig kronkelende lichaam van Mandy. Haar kutje bleef maar druipen. Ik dacht even dat ik zou verdrinken in haar geil. Zoveel kwam eruit.
En toen was het eindelijk even rustig.

‘’Godsamme, Mandy. Je lekt als gek! Ik verdronk bijna!’’
Ze kwam van me af en keek me lachend aan. ‘’Ik zie het, Danny. Je gezicht is helemaal doorweekt.’’
Ik pakte het laken en veegde mijn gezicht schoon.
Ze keek me opnieuw geil aan. ‘’Ik ben helemaal nog niet klaar met je. Je moet mij zo meteen hard neuken! Dat staat toch ook op de zwarte kaart. Bovendien brandt het nog altijd daarbinnen. Je moet me blussen!’’
‘’Nou, ik denk dat dat niet nodig is. Want je druipt als gek! En bovendien heb je mijn arme slangetje vermoord.’’ Mijn pik lag slap tussen mijn benen. Ze giechelde kinderlijk. ‘’Geen zorgen, Mandy weet wel iets.’’

Ze liet er geen gras over groeien. Ze dook meteen tussen mijn benen en deed er alles aan om mijn pik weer stijf te krijgen. Ze streelde mijn ballen en likte voorzichtig mijn gevoelige eikel. Toen mijn pik half stijf was, nam ze hem volledig in haar mond tot hij weer fier rechtop stond. ‘’Zo, je kan nu brandweer spelen!’’
Ze sprong enthousiast naast me en ging op haar knieën zitten. Ze duwde haar kont hoog in de lucht. ‘’Kom maar op. Er moet dringend geblust worden!’’

Ik dook achter haar en pakte mijn lul beet. ‘’Je sexy brandweermannetje is gearriveerd.’’ Direct daarna ramde ik mijn pik in één keer naar binnen. Ze had geen tijd om te giechelen en slaakte meteen een kreet.
‘’Ja, er moest toch dringend geblust worden?’’ grijnsde ik terwijl ik haar hard neukte.
Ze draaide haar hoofd om en keek me intens aan. ‘’Ik schrok wel even maar wat is dat lekker zeg. Ga door!’’ Ik bleef haar heerlijk stevig beuken. Mandy genoot intens. ‘’Oh, wat doe je dit lekker!’’ kreunde ze.

Het luide kreunen van Mandy verdween naar de achtergrond. Het beeld van mij in het café, kwam naar boven. Ik zag weer de lachende gezichten voor me. Ik schudde mijn hoofd om het beeld weg te krijgen. Het werkte, maar er kwam weer een ander beeld. Ik stond midden in het café, iedereen rondom me heen. Er was enorm veel kabaal, iedereen kletste er vrolijk op los. Ik werd volledig genegeerd. Verdomme, ik schudde mijn hoofd opnieuw. Maar de beelden gingen niet meer weg. Ik kneep mijn ogen stevig dicht. De irritatie en.een boos gevoel nam langzaam toe. Een gierende lach bleef in mijn oren dreunen. Als ik mijn ogen opendeed zag ik weer dat ik in het donkere café zat.

Ik werd er helemaal gek van. Ik greep Mandy’s haren en trok haar naar me toe. Haar hoofd ging helemaal achterover, haar hele hals was strak gespannen. Ze keek me wazig aan, haar mond half open. Maar ik zag haar niet terwijl ik haar hard bleef beuken.
Het irritante gelach, de vrolijke gezichten, het gillen van pret, het donkere café spookten door mijn hoofd. Mijn boosheid werd woede. Ik trok nog harder aan Mandy haar haren. De huid van haar hals was zo strak gespannen dat de contouren van haar luchtpijp zichtbaar werden. Mijn buik botste hard tegen haar billen aan.
‘’You destroy me,” kreunde ze luid.
De woorden drongen niet meteen door in mijn hoofd.

Plots besefte ik waar ik mee bezig was.
Maar Mandy vulde snel aan: ‘’But, don’t stop!’’
Op dat moment voelde ik mijn hoogtepunt naderen. Een gevoel van genot verving mijn woede. Elektrische schokken schoten razendsnel door mijn hele lichaam. Ik slaakte een oorverdovende kreet en mijn warme zaad schoot uit mijn lul in het brandende kutje van Mandy.

Toen mijn orgasme uitgeraasd was, liet ik Mandy los. Ze plofte als een dode vis neer op het bed. Ik liet me naast haar vallen en hijgde behoorlijk zwaar na. Mijn lichaam was helemaal bezweet.
Mandy was eerder bij haar positieven en ging overeind zitten. Ze pakte mijn hand en wachtte geduldig af.
De beelden die ik net zag waren nu verdwenen. De realiteit keerde langzaam terug. Ik opende mijn ogen en zag Mandy die glimlachend naar me keek.
‘’Gaat het, lieverd?’’
Ik bromde wat.
‘’Je was even weg, Danny.’’

Ik ging moeizaam overeind zitten en keek versuft naar mijn voeten. Ik wreef met mijn andere hand over mijn voorhoofd. ‘’Sorry Mandy.’’
Met haar wijsvinger onder mijn kin dwong ze me tot oogcontact met haar.
‘’De herinneringen van vanavond spookten even door je hoofd, hè?’’ fluisterde ze.
Ik keek in haar bruine kijkers. ‘’Ja, ik was even kwaad op mezelf.’’
Ze glimlachte. ‘’Dat dacht ik al. Maar het lucht nu wel op? Gaat het weer goed met je?’’
Ik knikte. ‘’Ja, nu wel. Dat had ik even nodig. Maar heb ik je pijn gedaan?’’
Mandy glimlachte opnieuw. ‘’Je ging wel behoorlijk hard tekeer. Je trok echt heel hard aan mijn haren. Het deed even pijn. Maar ik had het verdiend.’’
Ik keek verbaasd. ‘’Wat zeg je nou?’’
‘’Het was een soort straf voor me. Ik ben een beetje teleurgesteld in mezelf. Ik had beter rekening moeten houden met je. Dus dit was mijn straf.’’
‘’Maar Mandy!’’ sputterde ik tegen.
Ze legde haar vinger op mijn lippen. ‘’Ik weet wat je wilt zeggen. Je wilt mij nooit pijn doen. Dat zal je ook nooit doen. Maar ik wou dit zelf. Het is iets van mezelf. Ik had dit ook nodig.’’
Ik keek haar verslagen aan.
Ze glimlachte. ‘’Danny, ik heb er ook van genoten. Ik ben namelijk drie keer klaargekomen.’’
Ik keek verbluft. ‘’Wat? Drie keer? Ik had het niet eens door!”’
Mandy gniffelde. ‘’Je was echt even weg, lieverd. Dat zag ik in je blik.’’
Ik zuchtte. ‘’Mandy, het spijt me.’’’
Ze zoende me op mijn mond. ‘’Geen sorry alsjeblieft. Dit had je nodig. En ik had dit nodig. We hebben elkaar geholpen. Maar godsamme, wat was je een beest!’’
Daar moesten we samen om lachen.
‘’Anna had dit ook wel geil gevonden. Dat weet ik zeker,’’ giebelde ze.
We schoten hard in de lach.
Toen keken we strak in elkaars ogen.
‘’Danny, ik hou van je.’’
Ik pakte haar hand en gaf een kus op haar handpalm. ‘’Ik ook van jou, schoonheid.’’