‘’Nee!’’ gilde Louise.
‘’Zwijg’’ zei haar moeder Deborah streng tegen haar. Ze sleurde Louise het lokaal uit. Louise stribbelde tegen. De politieman kwam naar mij toe. ‘’Ik moet u arresteren.’’ Ik knikte begrijpend en draaide me om en mijn polsen werden geboeid. ‘’Nee! Hij heeft niets gedaan!’’ schreeuwde Louise snikkend. Deborah keek haar streng aan. ‘’Stil jij!’’ Bij de deuropening wierp Deborah een vernietigende blik op me. Dan verdween ze met Louise, die nog steeds tegenstribbelde.

Ik bleef kalm. De directeur kwam naar mij toe. ‘’U bent op staande voet ontslagen.’’
‘’Ik begrijp het’’ zei ik kalm.
De agente zei ‘’We nemen u mee naar het bureau voor een verklaring.’’
De directeur zei ‘’Jullie kunnen nu beter gaan. Bijna alle leerlingen zitten nu in de klas. De les is bijna om.’’
De agent gaf mij een zetje en ik liep vrijwillig mee. De aula en de gang waren grotendeels leeg op een paar leerlingen na. Ze keken me met grote ogen aan. Sommigen hadden hun handen voor de mond van verbazing.

In de verhoorkamer zat ik alleen. Ik had zojuist een verklaring afgelegd. Ze zouden met mijn vader contact opnemen. Ik zat op een harde stoel te wachten met een glaasje water. De politieagente kwam de kamer in en deed de deur goed dicht. Ze ging op de stoel zitten en keek mij peinzend aan. Ze gooide een papier op de tafel. Ik bekeek het even, het was mijn verklaring.
‘’Meneer Slot…’’
‘’Noem mij maar gewoon Danny’’ onderbrak ik haar.
‘’Oké, Danny. De camera staat uit. Niemand kan ons afluisteren. We zijn nu alleen.’’
Ze wees naar het papier - mijn verklaring.
‘’Dit is nep. Je hebt het verzonnen.’’
Ze leunde achterover en keek mij indringend aan. Ik zweeg.
‘’Danny, ik werk al ruim dertig jaar. Ik ben niet dom. Ik weet dat je het voor Louise opneemt, je beschermt haar. Je mag het toegeven. Ik zal het tegen niemand zeggen.’’
Ik zuchtte diep. ‘’Ja, ik geef toe.’’
‘’Vertel mij de waarheid.’’
Ik aarzelde. ‘’Kunnen we het echt onder ons houden?’’
Ze knikte.
Ik gaf haar een korte samenvatting. Toen ik klaar was vroeg ze. ‘’Waarom neem je het voor haar op?’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Luister, als iedereen weet dat Louise het vrijwillig deed, zal iedereen van haar walgen. Of ze zal misschien gepest worden. En haar moeder, ik moet er niet aan denken wat zij zal doen.’’
De vrouw humde kort. ‘’Maar nu is jouw leven verpest. Geruchten gaan snel rond in Alkmaar. Ik vrees dat bijna iedereen het inmiddels al weet.’’
Ik keek verbaasd.
‘’Haar moeder heeft dat gedaan.’’
‘’Ah ja, dat had ik wel kunnen verwachten. Dat wordt de stad verlaten, vrees ik. Moet ik dan de cel in?’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee, Louise wil geen aangifte doen. Je vader komt je zo ophalen. Hij is onderweg.’’
Ik knikte. ‘’Bedankt.’’
Ze keek ernstig. ‘’Wat je zojuist voorstelde, de stad verlaten. Ik wil niet onbeleefd zijn, maar ik denk dat dat inderdaad de beste optie is voor je. Het spijt me.’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Het was mijn beslissing.’’
Ze knikte langzaam. ‘’Je bent een goede man.’’
‘’En u een goede agente.’’
Ze glimlachte. ‘’Dank je. Kom, ik begeleid je naar buiten.’’
We stonden voor de ingang van het politiebureau. De vrouw legde haar hand op mijn schouder. ‘’Sterkte.’’
‘’Komt vast wel goed, hoop ik. Maar bedankt.’’
Ze knikte en verdween.

In de auto keek mijn vader bezorgd. ‘’Danny, vertel. Ik hoor geruchten…’’
Ik staarde naar buiten. ‘’Is Simone thuis?’’
Hans antwoordde ‘’Ja, zij wacht op ons.’’
‘’Oké, vraag het mij straks nog een keer. Ik heb geen zin in twee keer hetzelfde verhaal te vertellen.’’

Mijn vader parkeerde zijn auto voor mijn oprit. Ik stapte uit de auto. De buurvrouw van andere kant, waarmee ik niet zo’n goed contact had, kwam naar buiten gelopen. Ze keek mij kritisch aan. ‘’Is dat echt waar wat je gedaan hebt?’’
Ik negeerde haar en liep haastig naar binnen. Mijn vader volgde me. Ik hoorde de buurvrouw nog roepen ‘’Pedofiel!’’
De woede kwam snel naar boven. Ik wilde me omdraaien maar Hans duwde mij verder naar binnen en deed de deur achter zich dicht.

In de keuken zaten we alledrie aan de tafel. Ik was nog kwaad door de opmerking van mijn buurvrouw. Simone en Hans keken ernstig.
‘’Wat hebben jullie precies gehoord? Die geruchten?’’ vroeg ik uiteindelijk.
Simone aarzelde ‘’Dat je Louise wilde verkrachten.’’
Ik ontplofte. ‘’Wat? Dat is niet waar!’’
Hans zei ‘’Dat weten wij, Danny. Dat weten wij.’’
Ik zag dat Simone nog ernstig keek.
‘’Er is nog meer, hè Simone?’’
Ze aarzelde en keek Hans aan. ‘’Er waren ook geruchten dat je haar mishandeld had.’’
Mijn ogen werden groot. ‘’Dat meen je niet.’’
‘’Het spijt me’’ fluisterde Simone ‘’Maar we weten dat je het niet gedaan hebt.’’
‘’Godverdomme, die kutmoeder van Louise. Die verspreidt leugens! Ik kan haar wel wurgen!’’ De woede kookte van binnen.

Hans legde zijn hand op mijn arm. ‘’Even rustig, Danny. Haal diep adem. En je telefoon gaat de hele tijd af.’’
‘’Ik weet het. Dat zijn mijn vrienden. Ze willen weten of de geruchten waar zijn. Ik reageer vanavond wel.’’
‘’Het spijt me zo’’ zei Simone ‘’Het is deels mijn schuld. Ik had je tegen moeten houden.’’
Ik keek haar strak aan. ‘’Nee, Simone. Het is niet jouw schuld. Het was mijn eigen beslissing. Je hoeft je niet schuldig te voelen.’’
Hans vroeg. ‘’Wat ga je dan doen?’’
‘’Ik denk dat ik ga emigreren.’’
Simone en Hans keken verbaasd. ‘’Je hoeft niet per se het land verlaten, Danny. Je kan gewoon in een andere stad gaan wonen’’ zei Simone.
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Daar zat ik ook eerst aan te denken. Maar ik heb besloten dat ik Nederland wil verlaten. Ik wil opnieuw beginnen. Ik wil een nieuw leven, een heel ander leven. Dus ik ga Nederland verlaten.’’
‘’Waar wil je heen?’’ vroeg Simone die zichtbaar niet blij was.
‘’Ik weet het nog niet. Ik moet dat even uitzoeken.’’
‘’Danny’’ zei mijn vader. ‘’Ik heb een appartement in Londen, dat gebruik ik al een tijdje niet meer. Je mag mijn appartement hebben.’’
Ik keek hem blij aan ‘’Echt waar? Ik wil hem wel van je overkopen.’’
Hij schudde zijn hoofd. ‘’Niet nodig. Je mag het gratis hebben. Maar op één voorwaarde.’’
‘’En dat is?’’
‘’Als ik in Londen ben voor zaken, dan wil ik wel graag bij jou logeren.’’
‘’Deal! Bedankt pap!’’
Simone keek beteuterd. ‘’Ik ga je missen.’’
‘’Ach joh, Londen is niet ver weg. Je bent altijd welkom, dat weet je. En je bent toch soms in Londen voor zaken. Kom gerust langs.’’

Ik zuchtte diep. ‘’Maar wat een gedoe allemaal. Ik heb het allemaal verprutst.’’
Simone legde haar hand op de mijne. ‘’Maar we staan achter je. Je bent niet alleen, we zullen je helpen.’’ Hans knikte. ‘’Ja, je staat er niet alleen voor.’’
Ik glimlachte. ‘’Dank jullie wel. Ik hou van jullie allebei.’’
‘’Wij ook van jou, jongen’’ bromde Hans.

Bijna de hele avond was ik druk met bellen met vrienden. Ze hadden recht op de waarheid, dus ik heb ze allemaal alles verteld. Sommigen vonden het wel tof dat ik het voor Louise opnam. Maar er waren er wel een paar die vonden dat het niet zo slim aangepakt was. Maar gelukkig stonden al mijn vrienden achter mij. Ik had ze ook gelijk verteld dat ik ging emigreren. Ze toonden begrip maar ze vonden het wel jammer dat ik wegging. Ik had ze ook verteld dat ze hun mond moesten houden.

Ik legde de telefoon op de tafel en leunde uitgeput achterover op de bank. Simone was voor mij gebleven. Hans moest helaas naar huis, hij vertrok morgen naar Italië. Hij beloofde mij dat hij over drie weken vakantie zou nemen, zodat we alles konden regelen voor de verhuizing.
Simone bood mij een glaasje wijn aan.
‘’Dank je wel, Simone. Wat moet ik toch zonder jou? Misschien neem ik je wel mee naar Londen.’’
Ze glimlachte. ‘’Helaas voor jou. Ik blijf hier. Maar ik kom zeker vaak genoeg bij je langs.’’
‘’Ja, anders kan je het niet verdragen zeker, oversekst kind.’’
Simone grijnsde.
Ik slaakte een zucht. ‘’Ik heb er een puinhoop van gemaakt hè?’’
‘’Het was niet jouw schuld, Danny. Je bedoelt het goed. Maar helaas heeft Louise een vreselijke moeder.’’
Mijn hoofd hing een beetje. ‘’Ik weet het.’’
‘’Maar als je weggaat, moet ik dan het echte verhaal vertellen aan iedereen?’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee, laat maar zitten. Laat ze maar lekker roepen wat ze willen. Ik ben toch weg.’’
‘’Hoe zou Louise zich voelen?’’ vroeg Simone zich af.
‘’Vast ellendig. Maar het kan me niet meer schelen. Ik zal haar nooit meer zien. En ik wil dat ook niet.’’
‘’Dat kan je toch niet zeggen. Ik heb best wel medelijden met haar. Ze kon er niets aan doen. Ik vind het wel zielig voor haar.’’
Ik haalde mijn schouders op. Simone gaf mij een stomp. ‘’Zo ben je niet, Danny.’’

De telefoon piepte. Een bericht van mijn ex-directeur. ‘Je kunt morgenmiddag na vier uur je persoonlijke spullen ophalen, dan zijn alle leerlingen weg.’
Ik keek boos. Simone keek vragend. Ik liet haar het bericht zien. ‘’Hij zegt niet eens gedag. Wat een eikel.’’
‘’Wil je dat ik met je mee ga?’’
‘’Nee, dat is niet nodig. Ik red me wel. Maar wel lief van je. Maar alleen moet je mij wel daarheen brengen, want mijn auto staat daar.’’
Ze knikte ‘’Geen probleem.’’
‘’Wanneer moet je eigenlijk weer op zakenreis?’’
Ze keek mij aan. ‘’Ik heb me voor een week ziek gemeld.’’
Ik keek verbaasd. ‘’Hoezo?’’
‘’Vanwege jou.’’
Ik keek haar dankbaar aan. Ik trok haar tegen mij aan. ‘’Heel lief van je. Ik heb inderdaad jouw steun nodig.’’
‘’En om stoom af te blazen.’’
‘’Dat kan niet, want je bent ziek.’’
Simone lachte luid. ‘’Dan moet je je spuit in mij steken en een medicijn injecteren.’’ We grinnikten samen.

In de slaapkamer zoenden Simone en ik heftig. Onze tongen worstelden er op los. Onze kleren vlogen van ons lijf. Simone hijgde. ‘’Ik heb zin in je.’’
‘’Hoe wil je?’’
‘’Ik wil boven op je.’’
Spiernaakt ging ik op mijn rug liggen met mijn pik fier omhoog. Simone greep mijn pik en nam hem eerst in haar mond. Ik kreunde. ‘’Ohh, wat doe je dit lekker. Ik hoop dat je vaak langskomt in Londen.’’ Ik hoorde haar zacht grinniken.
‘’Oh, je wilt mij alleen voor de seks? Niet voor het gezelschap? Nou dan, lekkere vriend ben jij.’’
Ik lachte. ‘’Je zou het toch niet erg vinden?’’
Simone had mijn pik alweer in haar mond en keek mij ondeugend aan. Ze pijpte even door tot ze opstond. Ze klom boven op mij. Ik keek haar geil aan. Simone pakte mijn pik beet en bracht hem langzaam bij haar naar binnen. Zij zuchtte van genot. ‘’Hier kan ik nooit genoeg van krijgen.’’
‘’Dat merk ik’’ zei ik lachend.
Simone begon me als een wild konijn te berijden.

Haar borsten wipten nauwelijks. Maar toch vond ik het geil om te kijken hoe Simone genoot van mijn pik. Haar zwarte haren schommelden. Ze keek mij indringend aan. Dat deed ze wel vaker, daar kickte ze op. Ze bleef stug door neuken, dat kon zij lang volhouden.
‘’Mijn god, wat is je pik toch heerlijk!’’
Ik pakte haar stijve tepels en trok er hard aan. Ze kreunde.

Simone boog voorover en keek diep in mijn ogen. Haar onderlichaam bleef op en neer bewegen. Ze hijgde zwaar. Haar warme adem gleed langs mijn gezicht. Ik pakte haar heupen vast en probeerde ook te stoten.
Het zweet barstte uit op mijn voorhoofd. Simones hele lichaam glom al van het zweet.
Simone kreunde. ‘’Ik ben er bijna.’’
Toen ze dat zei begon ik ook te voelen dat ik bijna zover was. Ik gromde. ‘’Ik ook, geile slet.’’
Simone keek mij indringend aan. Ineens verkrampte ze. Haar kutje begon te knijpen om mijn lul wat ik altijd heerlijk vond. Dat zorgde er ook voor dat mijn orgasme er aan kwam.
‘’Ik ga je kutje helemaal volspuiten, zaadsletje.’’
‘’Jaa, geef alles aan mij!’’ hijgde ze.
Schokkend loosde ik mijn ballen leeg. Simone viel uitgeput op mij. Haar lichaam straalde van de hitte. Dat vond ik altijd heerlijk om te voelen. Ik was ook uitgeteld.

Dan gleed Simone van me af en nestelde zich in me. ‘’Ik ga dit missen’’ fluisterde ze zacht.
‘’Hey, we zullen elkaar wel genoeg zien hoor!’’
‘’Ja, ik weet het, Danny. Maar het zal sowieso minder worden.’’
‘’Je hebt toch wel andere minaars?’’
‘’In het buitenland zoek ik wel soms iemand op. Maar daar heb ik meestal geen tijd voor. Ik heb de laatste tijd alleen seks als ik terug in Nederland ben. Dan heb ik wel tijd.’’
‘’Je hebt mijn vader nog.’’
Simone lachte. ‘’Ja, dat zeker. Maar hij is ook niet altijd thuis.’’
‘’Maar als je in Nederland bent, vlieg dan meteen naar Londen? Je mag bij mij gewoon logeren.’’
‘’Nee, ik heb hier ook vrienden en familie. Ik kom zeker regelmatig op bezoek bij jou. Maar als ik vrij ben, ga ik gewoon naar Nederland.’’
Ik knikte. ‘’Ik begrijp het. Maar we houden wel contact.’’
‘’Reken daar maar op’’ zei Simone terwijl ze mijn pik langzaam streelde. Mijn pik begon langzaam stijf te worden.
‘’Ronde twee’’ zei ze.

De volgende dag na vier uur parkeerde Simone voor de school. Ik keek rond. Er was inderdaad niemand. Alle fietsen waren weg. Maar er stonden nog een aantal auto’s van leraren en de conciërge. En mijn auto uiteraard.
‘’Weet je echt zeker dat ik niet met je mee ga?’’ vroeg Simone nogmaals.
Ik knikte en gooide mijn rugzak op mijn rug. ‘’Ik heb niet zo veel spullen. Ik ben zo weer weg. Ik zie je straks thuis. En bedankt nog.’’ Ik liep rustig naar de school. Binnen keek ik even om me heen. Ik zag alleen de conciërge die meteen in zijn kantoor vluchtte alsof ik een veelvoudig moordenaar was. Ondanks alles moest ik er toch zachtjes om lachen. Ik liep via de trap naar de eerste verdieping waar mijn eigen lokaal zich bevond. In de gang kwam ik twee vrouwelijke collega’s -ex-collega’s- tegen. Ze hielden op met praten en keken mij aan met een blik die van alles kon betekenen. Het was niet af te lezen. Maar één ding was wel zeker, het was niet positief. Ik snelde mijn grote passen naar mijn lokaal. In mijn lokaal sloot ik deur achter me. Ik plofte op mijn stoel en tuurde even rond. Dit ga ik missen, besefte ik ineens. Het was een leuke tijd hier. Ik kon niet bevatten dat het echt voorbij was. Wat zouden mijn leerlingen over mij denken? Een walgelijk pedofiel, mishandelaar of verkrachter? Ik staarde naar het plafond.

De deur ging bijna geruisloos open. Maar ik hoorde het nog net en draaide mijn hoofd om. Gerard. Hij zag er ook ernstig uit. Waarom keek iedereen zo naar mij? Het was best frustrerend.
Gerard pakte een stoel en ging naast mij zitten. Hij staarde ook naar het plafond, net als ik.
‘’Die geruchten’’ begon hij langzaam. ‘’Die zijn nep hè?’’
Ik antwoordde niets.
‘’Kom op, Danny. Ik ken je langer dan één dag.’’
Mijn blik verplaatste zich van het plafond naar Gerards hoofd. ‘’Ja, dat klopt.’’
Hij humde. ‘’Je doet het om Louise te beschermen?’’
‘’Ja.’’
‘’Ik wist het!’’ zei hij plots hard. Zo hard dat ik ervan schrok.
‘’Sorry, maar doe mij een lol. Vertel me alsjeblieft de waarheid. Ik beloof je dat ik het tegen niemand zal zeggen, behalve tegen mijn vrouw dan.’’
Ik gaf hem wat hij wilde.
Toen ik klaar was keek hij me met grote ogen aan. ‘’Goh, die meid is echt stapelgek op je.’’
Ik bromde onverstaanbaar.

Het ging mij natuurlijk niets aan, maar ik wilde het toch weten. Waarom wist ik ook niet, maar ik móest het gewoon weten. Dus ik vroeg dan maar aan Gerard ‘’Hoe gaat het met Louise? Was zij vandaag op school?’’
‘’Ik weet het niet. Zij blijft een week thuis. Maar wat ik wel gehoord heb, is dat het goed gaat met haar, naar omstandigheden.’’
Ik humde kort. ‘’Daar geloof ik niets van, eerlijk gezegd.’’
Gerard knikte. ‘’Ik ook niet. Maar hoor eens, ik moet ervandoor. Ik ga je missen, vriend. Je was een fijne collega en een vriend. Waar ga je heen trouwens?’’
‘’Naar Londen.’’
‘’Oh, je gaat Nederland verlaten.’’
‘’Ja, mijn vader heeft daar een appartement. En ik mag het van hem overnemen. Ik ga daar een nieuw leven beginnen.’’

We stonden op. Gerard gaf mij een stevig handdruk. ‘’Je bent een goede kerel. Ik ga je missen, man.’’
Ik glimlachte. ‘’Ik jou ook, makker. Bedankt voor een leuke tijd. Wie weet komen we elkaar ooit nog eens tegen.’’
Hij knikte en verliet de kamer. Ik deed mijn persoonlijke spullen in mijn rugzak. Bij de deuropening gleed mijn blik nog één keer rond. Ik knikte eenmaal en deed de deur dicht. De school was nu helemaal verlaten op de conciërge na. Die vluchtte opnieuw naar zijn kantoor. Grinnikend verliet ik de school. In de auto keek ik voor het laatst naar de school. Ik mompelde zacht ‘’Dag school.’’

De tijd vloog om. Het ging allemaal snel. Het transport voor mijn meubels was snel geregeld. Ik mocht van mijn vader zijn meubels houden maar ik wilde graag mijn eigen meubels meenemen. Mijn huis stond nu te koop. Simone en mijn vader zorgden daar wel voor.

In Londen was ik ook druk bezig met alles wat er geregeld moest worden. Het kostte mij bijna een maand. Maar uiteindelijk had ik alles achter de rug. Het appartement stond nu op mijn naam. Ik was officieel Londenaar. Het gaf mij wel een apart gevoel maar ik was er gelukkig mee. Ik had geluk met zoeken naar een baan. Er was toevallig een vacature bij een school. Ze zochten iemand die Nederlandse les gaf. Ik solliciteerde meteen. Ik was echter eerlijk tegen de nieuwe directrice. Ik vertelde de hele toestand tegen haar. In eerste instantie was ze niet vrolijk maar ze was wel blij dat ik eerlijk was. Dus ze wilde mij een kans geven. Ik beloofde haar dat het nooit meer zou gebeuren. Ik had mijn lesje wel geleerd. Uiteindelijk stemde ze in maar op één voorwaarde. Ik moest het bij haar direct melden als zoiets vergelijkbaars zich weer zou voordoen.

Over Louise had ik niets meer gehoord. Gek genoeg kon het me niets meer schelen. Ze had mij genoeg problemen bezorgd. Dat deed ze natuurlijk niet expres. Verliefdheid kon je gewoon niet negeren. Maar ik was echt klaar met haar. Ik wilde graag mijn leven oppakken. Dus een leven zonder Louise. Ik hoopte van harte dat zij dat ook deed.

Vijf jaar later…

Fluitend liep ik mijn eigen lokaal binnen en begroette alle leerlingen hartelijk. Ik legde mijn tas op de grond en ging op mijn stoel zitten.
Ik sprak in het Nederlands ‘’Boek open, hoofdstuk 5.’’ Ik tuurde even rond. Iedereen bladerde, op zoek naar hoofdstuk 5.
Ik stond op en keek grijnzend ‘’Grammatica! Jullie favoriete onderwerp!’’ Iedereen kreunde.

Mijn leven was weer normaal. Ik was gelukkig. Londen was leuker dan ik dacht. Misschien wel leuker dan Alkmaar. Alleen met autorijden op linkerbaan had ik nog steeds moeite. Mijn vader en Simone kwamen af en toe bij mij logeren. Maar helaas zag ik Simone niet zo vaak meer als toen. Ik miste haar wel, zij mij ook. Vooral seks miste ze heel erg. Als ze eenmaal bij mij op bezoek was, vrijden we tot diep in de nacht, alsof we al die gemiste kansen goed wilden maken.
Hier in Londen had ik nieuwe vrienden gekregen.
Ik was nog steeds single. Maar over mijn seksleven had ik niets te klagen. Ik had een geheime seksrelatie met de directrice. Zij was ook single en had ook behoefte. Natuurlijk had ik nog Simone.

Louise? Wie? Ik was haar eigenlijk allang vergeten. Ik dacht nooit meer aan haar. Dat hoefde ook niet. In het begin dacht ik wel af en toe aan haar. Maar nu was ze volledig uit mijn beeld, waar ik enigszins wel blij mee was.

De schooldag was voorbij. Ik had geen zin in koken vandaag dus ging ik rechtstreeks naar mijn favoriete eetcafé. De eigenaar was ook een van mijn vrienden. Hij begroette mij hartelijk. ‘’Ah, weer geen zin in koken?’’
Ik lachte en knikte. ‘’Je weet wat ik wil, James.’’
Hij grijnsde. ‘’Komt eraan, makker. Bier of koffie?’’
‘’Doe maar een kopje koffie. Bier is nog te vroeg.’’
James gaf de bestelling door richting de keuken en gaf mij een kopje koffie.
‘’Hoe gaat het?’’ vroeg hij terwijl hij de glazen aan het schoonmaken was.
‘’Alles zijn gangetje. Drukke dag op school. Niets bijzonders.’’

We babbelden gezellig verder. Het eten was zoals altijd weer heerlijk. Dat was ook een van de redenen dat ik hier kwam. Het eetcafé was klein en gezellig, vriendelijke personeel en goed eten.
Toen ik voor de tweede koffie bestelde, riep iemand ineens mijn naam. Mijn ogen werden groot. Mijn hart maakte een sprongetje. Die stem… ik herkende hem meteen. Zo lang niet meer gehoord maar ik wist zeker wie het was. Ik draaide me langzaam om en zag haar daar staan…