Mini - 190

Zondagochtend… Ik werd door Joline wakker gemaakt. “Hé meneer Jonkman, goedemorgen! Wat dacht u ervan om eens het bed uit te gaan en voor een ontbijtje te zorgen?” Ik bromde: “Wat dacht mevrouw ervan om dat eens lekker zelf te doen? Ik lig net zo lekker…”
Joline antwoordde door het dekbed van ons af te trappen. “Compromis? Dan doen we het samen… Maar eerst snel douchen en aankleden.” Na een zoentje stonden we op, douchten snel en trokken onze kleren aan.
Joline klopte op de deur naar de woonkamer. “Fred… Wilma… Kunnen we binnenkomen zonder onze vriendschap in gevaar te brengen?” Een lach van Wilma was het antwoord. “Ja hoor, geen probleem.” Joline deed de deur open. “Goedem….” Verder kwam ze niet, sloeg haar hand voor haar mond en deed een stap achteruit. “Wat is er aan de hand?”
Ik passeerde Joline en zag Fred en Wilma in elkaars armen op de bank liggen. “Hé makker, ik dacht dat ik een matje voor je had neergelegd…” Fred grinnikte. “Ik kan me vaag ook zoiets herinneren. Maar ja, als mevrouw hier zegt dat je naast haar moet gaan liggen…” Wilma’s hoofd kwam boven het dekbed uit. “Sorry jongens. Soms moét het even…”
Joline schoot gelukkig in de lach. “Ja, ik ken dat gevoel. Maar… Moeten wij ons nog even terugtrekken in de slaapkamer, of…” Wilma schudde haar hoofd. “Nee hoor. Wat er gedaan moest worden is vannacht al gedaan. We waren nog even aan het knuffelen. Maar we komen er wel uit. Tenminste… Tenzij dat jullie je storen aan ons ondergoed?”
Joline keek mij aan en schudde daarna haar hoofd. “Hé… we gaan toch samen trouwen? En ik heb met Fred in bed gelegen en jij met Kees, dus…” Fred kuchte even. “Ehhh… Wij hebben samen óp een bed gelegen, mevrouw Boogers. En mijn meissie heeft met jouw vent ook óp een bed gelegen. Ja, da’s slechts één voorzetsel verschil, maar net genoeg, dankuwelalstublieft. Maar we komen er wel uit, hoor. Dan gaan wij even douchen en daarna lekker ontbijten.”
Joline giebelde. “Hoe lang duurt dat douchen van jullie vandaag? De vorige keer duurde het wat langer, geloof ik.” Fred zwaaide zijn benen onder het dekbed uit. “Niet naar de bekende weg vragen, mevrouw. Da’s nogal confronterend.” Hij droeg een boxer, knipoogde en liep richting logeer-badkamer. “Fred… gebruik de andere badkamer maar. Die is wat ruimer.” Ik voegde er aan toe: “Als jullie samen in bad willen, mag dat ook. Spaart water.”
Wilma stond ook op; in een charmante nachtpon. Ze keek vragend. “In bad spaart water? Leg me dat eens uit…” Joline giechelde. “Daar hebben Kees en ik het wel eens over gehad. Jullie samen in bad, dan kon er misschien nog net vijf liter water bij. Lekker economisch…”
Ze schoten in de lach en Wilma knuffelde Joline. “Dank je wel, meid. We gaan jullie bad even uitproberen. Maar over een kwartiertje komen we aan tafel, hoor.” Joline liep naar Fred en gaf hem ook een hug. “Goeiemorgen Fred. Lekker geslapen?” Wat hij antwoordde kreeg ik niet mee; Wilma sloeg haar armen om mij heen.
“Hoi Kees. Hoe was jouw nacht?” Ik wees naar Joline. “Die schoonheid daar lag naast me. Need I say more?” Ze lachte. “Nee, ik begrijp het wel. Fred… Kom, lekker badderen!” Ze deden de slaapkamerdeur achter zich dicht en Joline trok me naar mijn studeerkamer.

Daar proestte ze het uit. “Als je me een half jaar geleden had voorspeld dat Fred me nog eens zou omhelzen met alleen z’n onderbroek aan, had ik je voor gek verklaard, Kees. Maar nu voelde het niet eens gek of vreemd.” “Idem met Wilma, schat. Maar het voelde prima.” Joline bleef giechelen. “En ik heb ik gauwigheid wel gezien waar we het gisteren over hadden… Fred z’n boxer zit inderdaad wel vol…” Ik keek streng. “Foei meisje Boogers. Daar wordt jij verondersteld niet naar te kijken. Maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik de borsten van Wilma ook nogal duidelijk tegen mij aan voelde.”
Ik keek ondeugend en we schoten samen in de lach. “Met hen kan het, Kees.” Ik knikte. “Kom, we gaan een ontbijtje maken. Zullen ze nodig hebben.” Joline knikte. “Ja. En wij vanavond ook, reken daar maar op.” Een ondeugend lachje volgde.

Een halfuurtje later zaten we rustig te ontbijten. “Mag ik het nu gaan hebben over datgene wat gisteren geen onderwerp mocht zijn, schat?” Ik keek Joline aan en die knikte. “Vooruit maar. Ik heb het grootste deel van m’n ontbijt al op.” Ik keek Fred aan. “Ik kreeg gisteren een telefoontje van Derk Zondervan. De commandant van 1CIMICbataljon was bij nader inzien niet zo blij met onze komst.”
Fred keek onaangedaan. “Ik had al iets verwacht na onze aanmeldingen, Kees. En nu?” Ik keek grimmig. “Ik heb Derk onze versie van het verhaal Adema verteld. Daarna beloofde hij even met de bataljonscommandant te gaan praten. Hij garandeerde dat we van harte welkom waren. En hij probeert er woensdag bij te zijn. En mijn persoonlijke raadsvrouwe adviseerde om Adema zijn verhaal te laten vertellen waar wij bij zijn. En vervolgens wat zaken in het juiste perspectief te plaatsen.”
Wilma glimlachte. “Goh, hoe heet die raadsvrouwe? Die wil ik ook wel. Slim mens…” Ik wees naar Joline. “Daar zit ze. Slim? Ja. Maar ook best prijzig. Kost toch wel een paar jurken en een aantal schoenen in de drie maanden. En ik zal het maar niet over haar lingerie hebben.”
In tegenstelling tot wat ik verwachtte schoot Joline niet uit haar slof. Ze lachte liefjes naar me en zei: “Zo te horen moet ik binnenkort op lingerie bezuinigen. Ik vraag me af wie daar meer spijt van krijgt, Kees Jonkman.” Ik bromde en Fred en Wilma lachten me uit.

Toen werd Fred weer serieus. “Kees, we hebben die kneus iets beloofd. Dat we alles van zijn ‘loopbaan’ bij DT openbaar zouden maken als hij ook maar iets zou doen wat ons in een negatief daglicht stelt. Volgens mij is dat moment gekomen. Ik voel er veel voor om zijn browserhistorie op een stickie te zetten en mee te nemen.” Ik schudde mijn hoofd. “Doe maar niet. Iets met privacy-wetgeving en zo. Het verhaal rond zijn disfunctioneren lijkt me voldoende. Terloops kun je vertellen dat jij, als ICT-er, hem betrapt hebt op het bezoeken van niet-functionele websites. In de baas z’n tijd. Misschien dat zijn huidige baas een verzoek doet om de browserhistorie van meneer bij Defensie ook eens op te duiken. Tenminste… Als dat mogelijk is.”
Fred grijnsde. “Natuurlijk is dat mogelijk. Fluitje van een cent voor de slimme jongens zoals ik. Op verzoek van de MIVD deden we dat wel eens in mijn vorige functie.” Wilma knikte tevreden. “Volgens mij hebben jullie ook zonder dat voldoende munitie om meneer te laten dimmen.”
Fred knikte. “Dat denk ik ook. Kees, is hij daar aan de slag als reservist?” “Yes. En waarschijnlijk fulltime.” Fred grijnsde. “Dat contract kan óók verbroken worden door de commandant. En dan is hij alleen nog maar reservist voor een paar dagen in het jaar, wanneer hij z’n militaire kunstjes moet vertonen: conditieproef, schieten en een aantal praktische lessen. Meer niet. Maar goed, dat ligt aan zijn commandant. Als die Adema de hand boven het hoofd wil houden… Zijn zaak.”

Hij keek grimmig. “Het enige wat ik wil is: geen last van die zak hooi hebben. Als ik reservist word, doe ik dat omdat ik het leuk vind. En om een klein steentje bij te dragen aan een geoliede samenleving. Als meneer Adema zand in die machine gaat gooien, gaat het feest niet door.” “Geldt voor mij ook, makker. Maar ik heb het vermoeden dat vriendje Adema binnenkort een hele zware pijp gaat roken.”
Joline knikte. “Iemand die jullie loopt te zwart te maken… Ik heb er geen medelijden mee. Jongens: einde onderwerp. Jullie zien het woensdag wel. Iedereen, behalve Fred, uitgegeten? Mooi, dan ruimen Kees en ik het zaakje even op.”
Fred bromde. “En waarom mag ik mijn ontbijt niet vervolmaken, Joline?” Liefjes zei ze: “Omdat wij morgenochtend anders geen brood meer hebben, Fred. En ja: de supermarkt is hier ook op zondag open, maar Kees en ik gaan op zondag geen boodschappen doen. We hebben niet zoveel principes, maar dit is er eentje.” Fred graaide nog een boterham uit de trommel en begon te smeren. “Dan zal ik nog maar een bodempje leggen. Onderweg stoppen we bij een wegrestaurant, moppie.”
Wilma schudde haar hoofd. “Niks ervan. Dit is je achtste boterham, meneer. Da’s wel voldoende. Weliswaar houden de lui hier geld over omdat Joline gekort wordt op jurkjes, schoenen en lingerie, maar dat is meteen op als jij hier uitgebreid gaat ontbijten. Zoveel kost die garderobe van Joline nou ook weer niet. Laatste boterham, Fredje van Laar.”
Hij keek sip en we lachten hem uit. “Ik zal jullie de helft van die stamppot rauwe andijvie meegeven, Wilma. Die was prima te eten en dan hoef je vanavond niet te koken. En volgens mij was het ruim voldoende. Voor de modale mens…” Joline giebelde. “En anders doet hij er nog maar een paar boterhammen onder.”

Ze stond op. “Kom heren, overeind. De meisjes gaan even de spullen uit de afwasmachine halen, jullie mogen even alle tuinstoelen naar de berging brengen.” Fred keek me aan. “Het zou verboden moeten worden. Word ik eerst op dieet gezet, moet ik daarna nog sporten ook…”
Joline lachte hem uit. “Sporten noemt ‘ie dat. Een stel tuinstoelen van hier naar de lift dragen en van de lift naar de garage. Wauw… Fred, Mariëtte zou trots op je zijn! Hup, aan ’t werk jullie; als dat klaar is en wij zijn gereed drinken we samen nog een bak koffie en dan smijten we jullie er uit.” Haar gezicht werd ondeugend. “Want jullie hebben vannacht op de bank wel leuke dingen gedaan, maar Kees en ik zijn vannacht braaf, met de handjes boven de dekens, gaan slapen…”
Ze knipoogde en Fred zei, gemeen grijnzend: “Ik heb nú al medelijden met Kees…” “Dank je wel voor je empathie, makker. Als ik morgen met wallen onder m’n ogen bij DT kom, weet je waar het aan ligt.” Joline zei: “Tja… Nu kun je m’n lingerie nog keuren, Kees. Over een paar maanden is die versleten…” Ze gaf me een zoentje en keek me lief aan. Ik knipoogde.
“Kom, Kees. Tuinstoelen naar beneden! Ik heet weliswaar geen Rob, maar ik heb nu wel trek in een bak koffie.” Met Fred erbij hoefde ik maar één keer te sjouwen en toen we weer boven waren stond de koffie klaar.

Terwijl we die dronken tikte Wilma Fred aan. “Jij zou nog iets mededelen, Fredje…” Hij knikte. “Dat is waar ook. Ik heb de definitieve offerte van Kasteel Doorwerth gekregen. En die betalen wij.” Joline en ik keken hem verrast aan. “Ja. Jo, jouw ouders stellen hun huis ter beschikking als feestlocatie; dat scheelt handen vol geld die we anders kwijt waren geweest aan een of ander restaurant. Wij betalen daarom Kasteel Doorwerth. Basta.” Wilma knikte. “Daar hebben wij het een paar weken geleden over gehad en ik was het er volledig mee eens.”
“Mafketels…” bromde ik. Joline zei niets, stond op en gaf hen een lange knuffel. “Dank jullie wel… En voor de rest sluit ik me bij Kees aan.” Ook ik gaf Fred een hug en Wilma een zoen. “Dank jullie wel. We zullen er van genieten.” Fred lachte. “Ja. Als je bewusteloos ligt te snurken daar. Oh, wat gaan jullie genieten!”
Joline tikte op zijn neus. “Volgens mij was het een van jullie die een aantal maanden geleden de opmerking maakte dat het zonde van je bruidsnacht was als je dan ging slapen… Ja toch? Nou dan.”

Een half uurtje later namen ze afscheid. “Volgende week zetten we de laatste puntjes op de ‘I’ mensen; Dan hebben we nog even tijd om de laatste dingetjes te regelen.” Fred knikte. “En dat doen we dan bij ons, Kees. Wanneer exact spreken we nog even af, oké?” Ik knikte en hoorde Joline naast me giebelen. “Ergens in die anderhalve week vieren wij ons vrijgezellenfeest, Wilma. Lekker maf verkleed door de stad lopen met onze vrouwelijke getuigen erbij…”
Fred keek me aan. “En wij dan?” “Als de dames dat gaan doen, rijden wij wel naar Berg en Dal. Gaan we ons bij Rob bezatten, samen met Ton en jouw getuigen…” Hij schudde zijn hoofd. “Dat kan niet, Kees. Mijn getuige is een dame.”
We keken hem verrast aan. “Wát?? Ik had gedacht… Nou ja, laat maar. Wie, Fred?” Hij lachte breeduit. “Ik heb het haar twee weken geleden gevraagd. Daarna haalde ze een laddertje, klom er op, gaf me een zoen en zei: “Dat doe ik heel graag voor je, grote lummel…”
Joline sloeg een hand voor haar mond en gilde daarna: “Angelique???” Fred knikte en Wilma lachte ook. “Ja. Ons kleine juridische mormeltje, de achter- achter-achterkleindochter van Kenau Simonsdochter Hasselaar.” “Wat leuk! Ik wist dat jullie ook heel close waren met An en Henry, maar dit… Heerlijk!” Ik keek hem aan.
“Jij neemt wel grote risico’s vriend… Want eind Juni studeert die kleine af en als alles goed gaat krijgt ze na haar verdediging haar bul als Meester in de Rechten. En sta je dus permanent onder verscherpt juridisch toezicht…” Hij grijnsde. “Zoals Henry ooit een keertje zei: ‘Dan gaat ze gewoon over de knie.’ Maar zonder dollen: die twee zijn, op jullie na, onze beste vrienden.”
Wilma knikte. “Het zal wel te maken hebben met lichaamslengte. Tegengestelde polen trekken elkaar aan en zo…” Joline keek haar aan. “En wie is of zijn jouw getuigen, Wilma?” Het was even stil. “Mijn beide broers. De schatten. Hebben me de afgelopen jaren, toen ik nog thuis woonde en het regelmatig ellende was met mijn moeder, héél vaak opgevangen en beschermd tegen haar venijn en klappen.”
Ze giechelde. “En toen ik vroeg wie van hen die zware taak op zich wilde nemen, keken ze elkaar aan en zeiden: ‘Mogen we dat samen doen, zusje? Want in z’n uppie kan geen van ons beiden Fred aan.’ De rotzakken…” Ze glimlachte. “Prachtkerels. En mijn vader geeft me weg. Mijn moeder…” Ze zweeg. “Is er niet bij, mop. Klote, maar het is niet anders.”
Fred vulde haar zachtjes aan, terwijl hij zijn arm om haar heen sloeg. “Klopt. Ze mag naderhand de foto’s of filmpjes zien, maar ik wil haar niet op ons feest hebben. Daarvoor is er teveel gebeurd. En mijn vader en broers waren het daar roerend mee eens.” Ze keek ons aan. “Triest? Ja. Maar het zou nog veel triester zijn als ze een enorme scéne op onze bruiloft zou schoppen.”
Ze keek ons aan. “Niet sip over doen, jongens. Ze is zelf schuld en dat weet ze. Ik heb haar een maand geleden voor het eerst in twee jaar weer opgezocht. Gelukkig had ze een goeie dag. Toen heb ik haar verteld dat Fred en ik gingen trouwen. ‘Beter dat ik dan niet kom, Wil.’ Dat was het.” Ze trok Fred aan z’n mouw. “Kom, aanstaande vent; we gaan naar Rhenen. Uitpuffen van het feestje met je collega’s. Jo, Kees: dank jullie wel voor de gastvrijheid en het gebruik van het ligbad.” Fred grinnikte. “Zo’n ding heeft wel wat…” Met een laatste zwaai liepen ze de lift in en wij gingen naar binnen.

“Die hebben er best last van dat Wilma’s moeder niet komt, schat…” Ik knikte. “” Ja. Ondanks alles wat daar gebeurd is… Fred heeft me heel oppervlakkig iets verteld: verbaal geweld, fysiek geweld, elk woord wat je zei werd expres op de verkeerde manier opgevat… En uiteindelijk een enorme vechtscheiding, verdomme. Waarom?” Joline haalde haar schouders op.
“Ik weet ’t niet. Wat is wel weet is dat wij allebei enorm geboft hebben met onze ouders, onze broers en onze zussen. En Kees: laten we daarvan genieten.” “Zeker weten, schat. Jouw beide broers zijn dikke vrienden van mij geworden. En mijn zussen…” “zijn hele dikke vriendinnen van mij!” klonk er beslist naast me.
“Ook Clara ondertussen. Weet je nog dat ik ergens in Februari een weekend Wageningen ging doen?” Ik knikte. “En daar wilde je achteraf niet zoveel over vertellen, behalve dat jullie lekker geshopt en gekletst hadden…” Joline knikte en trok me op de bank. Ze keek serieus. “Ja. We hebben inderdaad lekker geshopt. En ’s avonds heerlijk gekletst…”

Ze zweeg even. “En daarna hebben we in Mel d’r kamer de matrassen op de grond gelegd. En ben ik heerlijk verwend door die twee.” Ik kuste haar. “Ik had al zo’n vermoeden dat het niet alleen bij kletsen met een laf mixdrankje was gebleven, schat. Maar ik wilde het niet uit je trekken. Toen je die zondagmiddag thuiskwam, straalde je helemaal toen je zei dat mijn lieve zusjes nu écht vriendinnen waren geworden.” Ze keek me aan. “Wees niet bang, Kees. Rob en Ton weten dit al een paar weken. De meiden hebben het een paar dagen later aan hen verteld. En ze het prima als ik het aan jou zou vertellen. Rob en Ton wisten al veel langer dat Claar en Mel af en toe met elkaar vrijden. En dat vonden ze prima. Zoals Ton het zei: “Die twee kennen elkaar beter dan wij hen ooit zullen kennen. Prima toch?”
En daarna zei Rob: ‘Ik vind het ook prima. Zolang ze niet van ons vragen of wij het ook een keertje met elkaar doen…’ Toen de meiden dat op die avond tegen me zeiden, konden ze mij bij elkaar vegen. Ik hád het niet meer van het lachen.” Ze giechelde en ik kroelde door haar haren. “Rob heeft gelijk en ik sluit me daar compleet bij aan. Maar schat: wil je vertellen wat jullie gedaan hebben in Wageningen? Of mag je dat niet?” Joline keek me aan. “Claar en Mel hebben dat ook aan mijn lieve broertjes verteld hoor. En ik zal het ook jou vertellen…”
Ze schoof tegen me aan. “Maar dat doe ik liever niet hier. In de nuchtere woonkamer. Dat doe ik liever in de slaapkamer, als jij lekker tegen me aan ligt. Met de zonwering dicht en een glas wijn achter m’n kiezen. Lekker intiem. En dat gaan we nú doen, Kees. En ja, het is nét middag, maar ik wil met je vrijen als ik vertel over die avond en nacht.”

Een half uurtje lag ze tegen me aan, op bed. In een schemerige slaapkamer; ze had de zonwering dichtgedaan. Joline in sexy lingerie, een kort en wijd onderrokje en een wit, doorzichtig topje; ik alleen met m’n boxer aan. “Dat vind ik sexy bij jou, Kees. Lekker door je borsthaar kroelen…” We hadden allebei een glas wijn gedronken en er stonden twee nog volle glazen op de nachtkastjes. Ik trok Joline tegen me aan. “Dit is heerlijk, schatje, zo lekker tegen elkaar aan liggen.” Ik zoende haar en ze beantwoordde mijn zoen. Langzaam en aandachtig. Toen keek ze me aan. “Het is altijd lekker om met lui van de familie Jonkman in bed te liggen, Kees. Ook met mijn twee vriendinnen.”
Ze streelde me met haar benen en ik genoot ervan. Zachtjes, al strelend, begon ze te vertellen. “Claar stelde op een gegeven moment voor om met z’n drieën te gaan slapen. “Lekker op twee matrassen liggen, op de grond. Dan kunnen nog even kletsen en als er eentje in slaap valt… Nou ja. Mel en ik vonden dat wel een goed idee, dus sleepten we Claar’s matras naar Mel d’r kamer.
“Nog even douchen”, zei Mel en dat deden we dus. Samen. We zeepten elkaar in en spoelden elkaar af; lekker zacht en teder. Ik voelde al dat er iets zou gaan gebeuren: ze waren zó lief… Voor mij, voor elkaar… En ik probeerde net zo lief voor hen te zijn.
Toen zei Mel op een gegeven moment: “Jo… Je weet dat Claar en ik af en toe met elkaar vrijen… Wil je een keertje meedoen? Het is heerlijk…” Zij kuste mij; heel lief en zachtjes. En Claar streelde eerst mijn rug en toen héél voorzichtig, mijn borsten. Zo stonden we een paar eindeloos durende minuten. Ik genóót! En toen pas durfde ik te zeggen dat ik graag met hen wilde vrijen…” We zoenden en streelden elkaar... Zó zacht… zó lief…” Joline keek me aan. “Schatten waren het. Allebei.
En toen ik weer een beetje bij m’n positieven kwam zei Claar: ‘Kom… We drogen ons af, trekken lekkere lingerie en nylons aan en gaan op bed lekker verder.’ En dat deden we: nylons, geen slipjes of BH’s, alleen maar ieder een dun onderjurkje. Vreselijk sexy. Ik mocht er eentje van Mel uitzoeken…” Ze giechelde even. “Haar lingerielades zijn best wel goed gesorteerd. En toen…”

Ze zweeg even, een grote glimlach op haar gezicht, haar ogen starend naar het plafond. “Kees… Niet boos worden, maar… Met jou vrijen is heerlijk. Je kunt me achter elkaar klaar laten komen als je wilt en ik geniet er vreselijk van. Maar met die twee… Ze weten exact van elkaar wat ze lekker vinden, maar ook bij mij. Ze hebben plekjes bij mij verwend waarvan ik niet eens wist dat ze zo’n erotisch gevoel gaven.” Ze wreef met haar benen tegen me aan. “Jij wordt ook opgewonden, geloof ik?”
Ik knikte. “Zeker weten. De drie mooiste vrouwen die ik ken samen in sexy lingerie tegen elkaar aan liggend? Wat dacht je zelf?” Ze gniffelde. “Ik zal je even verwennen, lekker stuk…” Ze streelde met haar benen tegen de mijne en trok toen mijn boxer uit.
“Kom maar lekker tegen je geile meisje aan liggen. Geniet maar van me. En als je klaar wil komen: lekker klaar komen! Daar geniet ik ook van…” We streelden en verwenden elkaar; Joline streelde met haar benen en heupen tegen me aan. Ik genoot van het gevoel van haar sexy lingerie tegen me aan. En even later draaide ik haar om en ging tegen haar rug en billen liggen, mijn handen op haar borsten. “Vertel eens verder Jolientje… Wat hebben jullie allemaal met elkaar gedaan?”
Ik kneep zachtjes in haar tepels en ze kreunde. “Ik mocht tussen hen in liggen… Mel voor me en Claar achter me. Claar streelde mijn borsten en Mel pakte mijn ene hand en legde die op haar borst, de ander tussen haar benen. En toen vroeg ze of ik haar wilde vingeren… En met mijn vingers op haar clit ging ze helemaal los… Ik streelde haar eerst zachtjes, maar ze wilde het hard en snel. En toen ik dat deed, hijgde ze dat ze ervan genoot… ‘Heerlijk om die mooie vingers van jou op mijn geile kut te voelen, Jo… En ze kwam heerlijk klaar, kliedernat. En ze blééf klaarkomen… Het hield niet op! Toen ze een beetje tot bedaren kwam, heeft ze me heerlijk gezoend en gestreeld…
En toen wilde Clara ook. En Clara was ook heerlijk! Zo zachtjes, zo intiem… Ze vingerde mij en ik haar en toen draaiden we in 69 en likten we elkaar. En Mel kwam er ook bij; samen hebben we Clara klaargelikt. En Claar kwam ook kletsnat klaar, maar héél zachtjes en lief… En ik had alleen maar genoten van die twee, maar was nog niet klaargekomen. Dat veranderde heel snel: Mel begon mijn poesje te likken en Claar streelde me overal. En binnen een minuut hadden die schatten mij ook een orgasme bezorgd… En nog een en nog een… Het hield niet op!”

Ze schokte toen ik zachtjes tussen haar lipjes streelde. “Jaaaa… Lekker Kees… Lekker doorgaan… Ik ga zo wéér klaarkomen, alleen nu door jouw heerlijke vingers… En ik voel je pik tegen me aan… Die lekkere harde pik van je… Wil jij klaarkomen? Ik ga je even helpen, schatje…” Ze trok haar onderrokje omhoog, pakte mijn pik en legde die tussen haar warme benen. “Voel je hoe nat ik ben?” Ik bromde. “Natuurlijk voel ik dat, geile meid… Ik sta op springen door jouw geile avontuurtjes…” “Kom dan! Als ik je voel, kom ik ook klaar! Neem me!” Ik trok haar tegen me aan en greep haar borsten. “Lekkere tieten, schatje… Met heerlijke tepels… Lekker hard… En zo’n lekkere natte kut… Jolien, ik ga komen!”
Ik perste me tegen haar aan en spoot de eerste straal tussen haar benen. “Ja… Lekker Kees… Geile vent met je lekkere pik… Spuit maar… Ik… kom… Ooohhhhh…..” Ook Joline werd nat; kletsnat. En ik bleef tegen haar aan spuiten: steeds weer kwam er nog een beetje, ze had me vreselijk liggen opgeilen met haar verhaal. Na een paar minuten ontspanden we. “Heerlijk, Joline… Je bent een heerlijke, sexy, geile meid…”
Ze bromde zachtjes en tevreden. “En jij een lekkere vent… Wij houden het wel uit met elkaar, Kees.” Ze draaide zich voorzichtig om en kuste me. “Wil je het vervolg nog horen van die nacht in Wageningen?” Ik knikte. “Toen we die eerste keer waren klaargekomen, zijn we even gaan slapen. Gewoon, lekker tegen elkaar aan, een dekbedje er over heen.
En ik werd 's morgens vroeg wakker gemaakt door Claar die aan mijn tepels zoog. En even later Mel die mijn kutje likte. Alledrie nog steeds in kletsnatte, sexy lingerie. En het boeide me niet: Die twee wisten exact wat ze deden! Binnen een minuut stond ik weer in lichterlaaie en wilde ik maar één ding: allebei hun poesjes proeven! En dat zei ik, en we gingen 696 liggen; ik weer in het midden. Vier heerlijke zachte, mooie meisjesbenen tegen me aan, lekker ruikende kutjes, geile lichamen… Ik heb hen toen samen gevingerd, om de beurt aan hun clitjes gezogen, gestreeld en verwend tot ze samen klaarkwamen. Echt tegelijk, Kees… Ik werd kletsnat!
En vrijwel meteen daarna voelde ik hun tongen over mijn poesje en kwam ik ook… Net als nu weer…Kees! Streel mijn lekkere geile kut! Lekker met m’n onderrokje over mijn poesje strelen… Alsjeblieft! Zó geil…”

Ze kronkelde tegen me aan en ik deed wat ze vroeg. Joline spreidde haar benen, tilde haar billen van het bed en wreef zich zo tegen mijn hand aan. Hijgend bevredigde ze zich op mijn hand: haar rokje werd natter en natter. “Geil teefje van me… Moet ik je lekker tussen je benen strelen?” “Jaaa…”kwam het hijgende antwoord. “Voel je je mooie rokje over je natte kut? Geniet je daarvan? Geen antwoord meer, behalve een steeds snellere ademhaling. “Is je natte poesje er klaar voor? Lekker klaarkomen in je nylons en je rokje? Als je lekker nat bent, wil ik je geile kut!” Ze kreunde nu echt. “Doe het Kees! Naai me! Naai je geile teefje met je harde lul diep in mijn geile, natte kut!”
Ze plofte op het bed en trok me tegen zich aan. “Kom met je harde pik diep in m’n natte, geile kut, schatje…” Ik gleed op haar haar. “Hier kom ik, geil sletje van me…” Ik gleed in haar en Joline verstarde. “Wat lekker… Even snel op en neer heerlijke vent… Dan kom ik wéér klaar!” Ik gehoorzaamde: Hard penetreerde ik haar om daarna langzaam bijna uit haar te gaan. En weer hard naar binnen, langzaam naar buiten…
Na een minuut voelde ik Joline verkrampen en schokken. “JAAA!!! Kees, naai je geile meisje! Harder… Ik wil je diep in mijn geile kut voelen! Lekker spuiten…” Dat duurde niet lang meer: ze masseerde mijn pik met een heerlijk warm en nat poesje.
“Spuiten Kees! Lekker in je geile sletje spuiten! Geef het me allemaa… Ohhh….Ik voel je klaarkomen…Lekker Kees! Spuit in je geile meisje! Geniet van mijn natte kut en mijn geile lijf…” Ze zoog alles uit me: haar poesje kneep en masseerde mijn paal en haar armen en benen om me heen zorgden dat ik nergens anders heen ging.

Na een tijdje gleden haar benen van me af. “Lieverd… Ik krijg een beetje kramp. Kun je van me af gaan?” Voorzichtig drukte ik me op en ging naast Joline liggen. Er klonk een zucht naast me. “Oef… Dat is beter. Je begon wat zwaar te worden.” Ik kuste haar. “En jij bent heerlijk. Een heerlijk, opwindend meisje. Je hebt me helemaal gek gemaakt met je geile verhalen!” Ze keek me aan. “Het was zó lekker, schatje… Anders, maar… Je hebt heerlijke, lieve zussen.”
Haar blik veranderde. “We hebben afgesproken dat dit een ‘once in a lifetime experience’ was. Heerlijk, maar niet voor herhaling vatbaar. We houden van elkaar, we hebben enorm van elkaar genoten, maar…” Joline keek nu ronduit ondeugend, “…als we dit vaker zouden doen, zouden er misschien bruiloften in het water kunnen vallen.” Ik kuste haar. “Lief van jullie. Ik ken wat heren die dat behoorlijk op prijs stellen.”
Joline giebelde. “Ja, ik geloof dat ik die ook ken. Een paar broers, geloof ik?” Ik knikte. “En vergeet die ene techneut ook niet. Hoe heet die ook alweer? Jonkman, toch?” Ze likte mijn neus. “Ja, die ook. Best wel een aardige vent.” Ze zweeg even. “Voor een ijsberg.” “Hij is in ieder geval aardig ontdooit, Joline. Zal wel door jouw warme gevoelens komen.”

Ze knikte. “Dat zou zo maar eens kunnen. En nu meneertje: er uit. Douchen, aankleden en dan lekker op de bank zitten met een glas drinken. Ik heb best wel dorst.” De rest van de middag ging rustig voorbij. Wat lezen met een op thee, Joline ging nog even studeren, ik speelde nog een uurtje op de bugel.
Daarna ging ik koken en na de avondmaaltijd liepen we nog even een ommetje door het bos. We waren niet alleen; het was ondertussen lekker weer geworden en er waren veel mensen die daar gebruik van maakten. “Best wel druk hier”, zei Joline, nadat we op een smal paadje moesten uitwijken voor een stel andere mensen. Ik trok haar naar me toe.
“Wacht maar. Over een maandje lopen wij langs de oevers van een of andere fjord. Geen mens binnen een straal van tien kilometer, het is elf uur ’s avonds en nog steeds licht… Dan leg ik je op een of ander comfortabel rotsblok en ga ik je schandalig verleiden, schatje.” Ze keek me aan. “Jaja… op een rotsblok. En ik na een passioneel nummertje opstaan met een driedubbele hernia… Echt niet meneer. Als jij me passioneel wilt beminnen, doe je dat lekker in de camper. Op hele lekkere matrasjes en met de steuntjes uitgeklapt, begrepen?” We kusten elkaar even. “Kom, we gaan naar huis, Kees.” Joline’s ogen keken ondeugend. “Daar hebben we ook een lekker matras.”

“U bent een frivole freule. Met u wil ik die matras wel eens proberen.” Ze fluisterde in mijn oor: “Heb je vanmiddag al gedaan. En dat beviel prima.” Eenmaal thuis ging Joline koken. “Mijn beurt, Kees.” En na het eten nog even lezen. Lekker tegen elkaar, op de bank. En rond half negen begonnen de luiken bij mij dicht te vallen. “Jolien… Ga je mee naar bed? Gisteravond begint er een beetje in te hakken.” Ze gaapte. “Bij mij ook, geloof ik. En morgen moeten we weer aan ’t werk… Ja, laten we maar lekker gaan slapen.”
Even later, op bed liggend, draaide ze zich op me. “Kees…” Een zoen volgde. “Ben je niet jaloers?” Nóg een zoen, nu langer. “Lieve schat, ik ben dolblij dat je zo goed met mijn zussen op kunt schieten. Dat Mel en jij dikke vriendinnen waren wist ik al, maar dat je dat nu ook met Claar bent…”
Ze zuchtte. “Clara is voor buitenstaanders de kattigste van de twee. Maar ook zij is vreselijk lief. Zachtjes, teder… Een schat van een meid. En samen met hen allebei heb ik de volgende ochtend een half uurtje héél stil tegen elkaar aan gelegen. Niet vrijen, niet erotisch, maar gewoon genieten van elkaar, zachtjes kletsen en of en toe een lief zoentje uitwisselend. En toen hebben we afgesproken dat we dit niet weer zouden doen. Een heerlijke herinnering, een bewijs dat we vreselijk op elkaar gesteld zijn, maar… Niet meer. We zijn daarna opgestaan, hebben samen nog een keer gedoucht, want dat was wel nodig, en hebben onder de douche flauwe, man-onvriendelijke grappen staan maken. En vreselijk gelachen.”

Ze giebelde. “Wachtmeester Greet had er waarschijnlijk wel bij willen zijn…” Ik bromde. “Ja, dat zal best, met drie prachtige vrouwen in één douche. En dan nog man-onvriendelijke grappen maken? Zeker weten dat Greet daarbij had willen zijn. Ik zal het haar eens…”
Verder kwam ik niet: mijn neus werd tussen een duim en vinger geklemd. “Jij vraagt Greet he-le-maal niks, Kees Jonkman! Denk er goed aan! Dit verhaal blijft hier, in Wageningen, Berg en Dal en Oirschot. En niet in Malden of Amersfoort, begrepen?” Twee blauwe ogen keken me van dichtbij aan en ik knikte.
“Dit prachtverhaal blijft onder ons, schat. Beloofd.” Ze knikte. “Goed zo. En nu slapen. Morgen moeten we weer aan de bak.” Ik gaapte nadrukkelijk. “Ja, inderdaad. Tekenen… Hoe verzinnen ze het…” “Je bent een rotzakje, Kees”, hoorde ik spottend naast me. En dat was dan ook het laatste wat ik hoorde...