7u15. Met het mooie weer kan ik buiten op het perron wachten, in het station van Diest. Nog een paar minuten, dan zal de trein naar Knokke binnenrijden. Ik neem de rij wachtenden in mij op. Mannen, vrouwen, jongeren, ouderen. De meesten op weg naar werk, school of univ. De dagelijkse- of wekelijkse routine voor ze, die ze gelaten ondergaan. Voor mij ligt het anders. Sinds mijn 60-tigste op vervroegd pensioen, verplicht moeten opstappen, maar wel met schitterende voorwaarden. Gegarandeerd inkomen van 80% van je laatste bruto wedde, nog gecorrigeerd voor verlofgeld, dertiende maand, premies en verlies aan pensioenrechten. Eigenlijk heb je dan een groot lot uit de loterij gewonnen, op financieel gebied dan toch. Als je dan ook nog het geluk hebt om gezond te blijven, ga je een onbezorgde oude dag tegemoet.

De deur van het rijtuig gaat open, en ik zoek me een plaatsje waar ik stilletjes de buitenwereld kan aanschouwen. In het rijtuig doet iedereen zijn normale ding. De krant wordt gelezen, boeken vertellen verder hun verhaal, enkele mannen spelen met de kaarten. Wieze. Ik voel in de binnenzak van mijn jas. Het zit er nog. Terwijl de weilanden voor het raam voorbij schuiven, mijmer ik dat het leven vol verrassingen kan zitten. Acht weken geleden hoorde ik van mijn vrouw dat ze het verder niet meer zag zitten met ons, en dat ze iemand anders had leren kennen. Dat ze iemand anders had verraste mij, niet dat ze geen afstand kon doen van onze weinige bezittingen. Het huis. Ik wou haar geluk niet in de weg staan, en was akkoord met de fitfty-fifty verdeling van alles. We hadden ten slotte alles samen opgebouwd en vergaard.

Station Aarschot. Een vrouw, lang, slank, gitzwarte haren, grijze ogen, en discreet opgemaakt, komt het rijtuig in, en zet zich op het nog enige beschikbare zitje, in de coupe naast ons. Ze legt haar rode jasje op haar knieën, die verborgen zijn in een zwart lederen broek, die haar benen redelijk strak omspannen. 175cm?, 60kg?, C-cup schat ik. In ieder geval een mooie verschijning. Ik schat haar rond de vijftig jaar. Haar hand verdwijnt eventjes in de binnenzak van haar jas, en ik merk dat ik haar ogen eventjes glinsteren. Ik zal haar verder Nadi noemen. Tja, het gevolg van zulk een scheiding is natuurlijk dat je er financieel niet op vooruitgaat, eerder andersom. Uiteindelijk had ik voor mezelf uitgemaakt dat ik het huis niet wilde houden. Mijn ex wou dit wel, en woont er nu dus met haar nieuwe partner. Het is allemaal heel vredelievend verlopen, en we zijn nog vrienden. Soms doen ze nog beroep op mij in verband met de technische installaties van het huis, die ik door en door ken, aangezien ik deze eigenhandig heb gemaakt, met een zwembad en een petanque baan aangelegd. Voor mijn ogen speelt zich de film af van de jonge ik, altijd bezig, ofwel aan het huis, ofwel studeren voor het werk, spelen met de kinderen. En 's avonds lekker knus samen met Sofia in de zetel, of in het bed, knuffelen wat meestal uitdraaide op een hete, geile sexavond die enkele uren duurde.

Leuven. Hier worden de treinstellen veranderd. Wat en hoe weet ik niet juist, alleen weet ik zeker dat de trein in de andere richting rijdt. Nadi laat haar pen vallen, die tot bij mij rolt. Ik buk me, raap de pen op, en geef ze terug. Eventjes is er oogcontact. Zeer mysterieuze ogen kijken me een ogenblik aan. Ze zeggen evenwel genoeg. Deze vrouw heeft al veel levenservaring, en wijsheid. Er hangt een zweem van geilheid over haar.

Ons sexleven was er eentje van de bovenste plank. Alles geprobeerd, sommige dingen bestendigd, zoals het bezoeken van parenclubs, andere dingen afgezworen, zoals SM. Na verloop van jaren begon Sofia zich echter in te beelden dat ze haar mooiheid verloren had, en ons hele sexleven, en dus ook ons leven, lag onderuit. De interesse voor elkaar was weg, en de relatie werd steeds vlakker zonder dat we er iets aan deden. Het resultaat heb ik dus reeds beschreven.

De trein vertrekt terug, en in omgekeerde richting dus. En nu spoor ik dus naar Brussel. Niemand kan aan mij zien hoe opgelaten ik me voel. Mijn eindbestemming is de Belliardstraat in Brussel. Afstappen in het centraal station, en dan nog een kwartiertje wandelen door het centrum van de hoofdstad. Ik word afgeleid door Nadi die bezig is op haar mini ipad, in een zwarte hoes. Weer gaat haar hand in de binnenzak van haar rode jas. Het geeft haar blijkbaar rust, want ze klapt de mini ipad dicht, laat haar hoofd tegen de zetel rusten, en sluit haar ogen. Af en toe opent ze die enkele seconden, en telkens vang ik haar blik, ook maar voor enkele miniseconden. De volgende halte is Brussel-Noord. Ik voel me loom en sluit de ogen. Ik zie de gekleurde balletjes rollen en vallen, tot ze allemaal op een rij liggen. "rijbewijzen aub". De stem van de conducteur laat mijn ogen openen, en ik zoek in mijn portefeuille het treinticket, dat ik heb afgeprint. Met zin voor verantwoordelijkheid worden de tickets gecontroleerd, alleen bij Nadi heb ik de indruk dat hij meer oog heeft voor haar verschijning, dan voor het ticket. Ook zij is er zich van bewust, en stuurt hierom een glimlach naar mij. Ik sluit de ogen opnieuw, en mijn gedachten verplaatsen zich naar vrijdag 13 juni, verleden week. Ik stop aan het Esso tankstation in Beringen, en laat mijn Audi Q3 vol lopen met diesel. Gezien het lage aantal kimometers en de nieuwe wind in het energie landschap zal mijn volgende wagen waarschijnlijk een benzine motor hebben, met misschien wel een gasinstallatie in. LPG of aardgas. Ik wil ook nog een beetje kauwgom en ga binnen betalen. €67,30 voor het tanken, €0,70 voor de kauwgom. Om de som rond te maken vraag ik een euromilions van €2,00. Dat is dan €70,00 rond zegt de kassierster. In het buitengaan steek ik het biljet in mijn portefeille, en vertrek dan naar Hasselt. Afspraakje in een massagesalon, waar ik me eens wil laten verwennen. €250 voor een VIP arrangement van 2 uren, met 2 masseuses. " euh, excuseer me mijnheer" ik open mijn ogen en zie Nadi voorovergebogen naar mij. "hebt u misschien een pen? De mijne is bij het vallen daarstraks stukgegaan. En ik wil een paar straatnamen opschrijven die ik moet volgen in Brussel om op mijn bestemming te geraken." Ik voel in mijn linker binnenzak, en neem er het vulpotlood uit. "Is dit ook te gebruiken?" " Ja, dank je." naarstig begint ze te schrijven op een memoblokje. We rijden nu voorbij Schaarbeek, en een beetje verder, zie je de eerste hoogbouw van Brussel.

Brussel-Noord. De helft van de mensen in de treincoupe stappen uit. Nadi blijft zitten en laat haar ogen dwalen over het lijstje dat ze pas heeft gemaakt. Als de trein terug vertrekt, sta ik op, neem mijn jasje en ga naar het uitstap gedeelte van de coupe. Ook Nadi doet dit maar gaat naar de andere kant van het rijtuig. Haar lichte stap op de hoge hakken, en de sierlijkheid waarmee ze beweegt valt me op. Ze heeft echt wel klasse. Uitgestapt op het perron van Brussel-Centraal zie ik rechts het teken van de uitgang. In de hal van Brussel-Centraal zie ik een koffiebar, en heb wel zin in een koffie met een croissant. De vrouw achter het buffet is vriendelijk, maar spreekt alleen frans. "Ca fait quatre euro et quinze centieme monsieur!" Ik betaal met €5 en zeg "C'est bon"

Ze bedankt me, en ik begeef me naar een tafeltje. Op dat moment tikt er iemand op mijn schouder en hoor ik " Mag ik hier bij zitten? Alleen is maar alleen" ik zie Nadi naar de andere kant van het tafeltje lopen, ook met een koffie en een croissant. "oh, ja doe maar" ik ben aangenaam verrast.

"Tja, ik zag je lopen, en dacht dat je voor het ontbijt wel een beetje gezelschap wou"

Ik zie een ondeugende glimlach op je mond. "Ja, dat is altijd leuk"antwoord ik.

En dan stelt ze zich voor. Nadi, wonend in Testelt, gescheiden, 2 kinderen, en werkend als winkelbediende in een bakkerswinkel in Tielt. Ook ik,stel me snel voor. Viktor, uit Beringen, gescheiden, 2 kinderen en gepensioneerd.

"Viktor, weet jij misschien welke uitgang ik hier moet nemen om naar de Beliardstraat te wandelen?"

Is dit nu toeval?

"euh, ja. Ik weet de weg naar de Beliardstraat. Ik moet er namelijk ook naar toe"

"Oh, dat is ook toevallig"

Voor het eerst voel ik een beetje opwinding. Ze kijkt me diep in de ogen.

"Mag ik dan met je mee wandelen straks? Ik moet er namelijk binnen 1uur en een kwart zijn."

"ja, dat kan. Ik moet er binnen 50 minuten zijn. Het is ongeveer 20 minuten wandelen. Waar moet je zijn in de Beliardstraat?"

Ze aarzelt met haar antwoord. "euh, bij de Nationale Loterij"

Ongelovig staar ik naar haar. Ik voel in mijn binnenzak, en ja, het zit er nog. Het winnende biljet van de euromillions trekking van verleden vrijdag. ten minste het half winnende biljet, want er was nog een winnaar in Belgie. Zou dit mogelijk zijn? Is er zoveel toeval mogelijk?

" ik moet ook op de Nationale Loterij zijn"

Haar gezicht zegt dat ze heel erg nadenkt.

"Ben jij..."

"Dan ben jij..."

Verassing, ongeloof. Hier zitten de 2 winnaars van de euromillions trekking van afgelopen vrijdag per toeval samen koffie te drinken in de vertrekhal van Brussel-Centraal. Ik sta recht, geef haar een hand en wens haar proficiat met haar geluk. Ze staat ook recht, en omhelst me terwijl ze me ook proficiat wenst. Ze geeft me 3 kussen, en een vierde op de mond.

Mijn hersenen draaien als zot. Dit is echt te zot. Ik zie dat ook zij verward nadenkt.

Mijn gedachten dwalen terug af naar die vrijdagavond. Ik zit relaxed in de zetel bij de gashaard, wat verzamelde tijdschriften door te nemen, als ik het euromillionsbiljet zie liggen op de salontafel. Ik luister naar de radio waar om 23u het nieuws wordt verteld, sport enz. Dan komen de uitslagen van de euromillionstrekking van vandaag. Ik schrijf alles op en neem dan het biljet. Elk cijfer steeds opnieuw controlerend, ongeloof, angstzweet, euforie. Alle emoties die er bestaan heb ik toen gevoeld. Hartslag 185 zonder inspanning. Dan neem ik mijn tablet en kijk naar de winstverdeling. 2 winnaars van de grote pot. Beiden meer dan 5 miljoen euro. Dit is onwerkelijk.

We drinken onze koffie op, en besluiten maar naar de NL te wandelen. Ik voel de spanning tussen ons, en de manier waarop ze naar mij kijkt is verandert. Ze loopt dicht naast mij en haakt haar arm in de mijne. Als ik naar haar kijk zie ik een paar ogen, die diep in mijn wezen kijken, passioneel en vragend.

Op NL aangekomen, maken we ons bekend, en worden we schitterend ontvangen, met champagne, en alle egards. Er volgt een uitleg over hoe alles nu verder gaat, over beleggings mogelijkheden enz.

Als men afscheid neemt van ons, kijk ik naar Nadi en vraag "en nu, terug naar huis?" Ze kijkt me schaapachtig aan, haalt haar schouders op en vraagt waar het toilet is. Op mijn smartfone controleer ik mijn rekening en duizel een beetje als ik het saldo bekijk. Nadi komt terug van het toilet en is aan het bellen. "Ja, met alle toeters en bellen zoals afgesproken" zegt ze, en steekt haar gsm in haar handtas. "Zo , geregeld, en nu kunnen we samen terug" zegt ze. Ze haakt in en in gezamenlijke pas vertrekken we. Ik voel hoe ze zich dicht tegen mij drukt, naar me kijkt en me een zoen op de mond geeft. "Laat ons maar een orgelpunt op deze dag zetten". ik word er opgewonden van, en sla mijn arm over haar schouder. In Brussel-centraal begeven we ons naar perron 6. Het is nog wel 35 min te vroeg maar we willen zo weinig mogelijk volk rond ons. Op het perron zetten we ons op een bank. Ik trek Nadi dicht bij mij. Ze heft haar hoofd op, kijkt met haar kijkers dwars in mij.

Haar lippen raken de mijne, haar tong vecht in mijn mond, haar mond open gesperd. Ze legt haar linkerhand op mijn kruis en voelt hoe het groeiproces in mijn broek zich voltrekt. Ze mompelt iets onverstaanbaars. Ze herhaald op mijn vraag. "Geld maakt geil" zegt ze. Ik kan het alleen maar beamen. 2 wildvreemden die niet echt tot elkaar waren aangetrokken, smaken nu de perversheid van rijkdom.

De trein dendert het station in. Ze maakt zich los van mij en trekt me verder het perron op, richting laatste rijtuig. Als we instappen merk ik dat het eerste klas is, waar de begeleider aan de automatische deuren blijft staan. "Mevrouw Bertels?" Ze knikt ja, en ik begrijp het niet goed. De deuren gaan direct dicht nadat we zijn ingestapt. Er begint me te dagen dar Nadi dit heeft geregeld. Toen ze op de NL uit de toiletten kwam. In het rijtuig staat een ijsemmer met een fles champagne in, gekoeld. Als ik rondkijk zie ik handgrepen in het plafond wat wel raar is in eerste klas. Ze trekt me in de zachte kussens en kust me hartstochtelijk op de mond. " vertrouw je me aub" zegt ze. Niet goed begrijpend knik ik ja. De deur van het coupe gaat open en er komt een kleerkast van een man binnen, gekleed als butler. "James" stelt hij zich voor, en geeft me een hand. Voor ik het weet hoor ik iets klikken en voel dat er iets rond mijn rechterhand zit. Een handboei. Verschrikt weer ik af met mijn linkerhand. Idem. Er hangt een zilveren kabel aan de handboeien. James trekt ze door de handgrepen aan het plafond en daar sta ik dan met mijn handen hoog. Ik zoek Nadi, maar zie haar niet. Ik begin echt bang te krijgen. Dan hoor ik gestommel achter mij, en een gesmoorde kreet. Ook Nadi heeft handboeien aan en ook deze worden door handgrepen die een meter verder staan getrokken. Zie ons hier staan, let het gezicht naar elkaar toe, met dit verschil dar er in mijn ogen angst is te lezen, en in haar ogen lust. James treed naar voren en heeft een grote schaar vast. Hij steekt een mes achter de nekkramp van Nadi's bloes, en begint te knippen. Na een paar minuten is hij tot beneden in haar bilnaad. Met 1 ruk trekt hij aan de voorkant haar bovenkleding volledig uit. Alles doorgeknipt. Halfnaakt staat ze daar voor me met uitgestoken tepels, met daarachter haar borsten beschermd door de scherpe tepels. James neemt opnieuw de schaar en knipt de lederen pijpen van de broek door tot boven. Deze valt gewoon v an haar lichaam af, ook haar slipje. Naakt staat ze voor mij, alleen haar pumps nog aan, bevend maar niet van angst. Ik zie dat haar geil langs de binnenkant van haar dijen loopt.

De trein is ondertussen vertrokken, we verlaten BC richting BN. Plots voel ik iets koud in mijn nek. En dan weet ik dat mijn kleding hetzelfde lot ondergaat. Geen 3 min later sta ook ik naakt, en ondertussen met een erectie die ik al een tijdje gemist heb. Plots is er een hand die mijn lid masseert. Ze komt van achter mij, een vrouwenhand. En bij Nadi zie ik de hand van James achter haar uitkomen om haar borsten te kneden. Ze kronkelt van genot. De vrouw die achter mij staat verplaatst zich nu naar voor, zodat ik haar kan zien. Een secretaresse type met bril. Ook James komt naar voor en ze hernemen elk hun bezigheid. Mijn pik masseren, en Nadi laten kronkelen. Ondertussen kleden zij zich ook uit. De secretaresse heeft een kleine B cup, en heeft piercings in haar oor, navel en klit. James heeft een joekel staan met een eikelpiercing. Ze kussen elkaar, en beginnen te masturberen, en laten ons niet aan ons lot over. Ze trekt heel bedreven aan mijn pik, met haar duim strelend over de eikel, James met zijn vingers in Nadi's kut. En dan wisselen ze, zonder dat ze hun eigen masturbatie loslaten, James begint mij te pijpen, en de secretaresse likt Nadi. Plots hou ik het niet meer en spuit ongecontroleerd in het rond. Sperma vliegt rond. Dit ziende komt ook Nadi klaar. Haar klaagzang is uniek. Onze helpers gaan nu naar een penetratie positie. De secretaresse voor mij, gebukt met haar kut tegen mijn pik, die terug aan het groeien is. Met wat hulp slaagt ze erin om hem in haar kut te steken, en ik begin de natuurlijke beweging automatisch te maken. James heeft zijn leuter langs achter in Nadi's kut gestoken. Er wordt gewerkt, zuchten, steunen, jammeren, vloeken, aansporen. Als Nadi's ogen wegdraaien, en ze begint te zingen, voel ik, ook aan de trekbewegingen van de secretaresse's kut, dat de 2e lading eraan komt. Ik wil met mijn handen haar borsten vastnemen, maar dat is natuurlijk onmogelijk. Ik hoor Nadi snuiven, alle lucht naar binnen zuigen. En dan een concentratie van orgasme in de tip van mijn eikel, en weer alom zaad, ditmaal ook van James.

Terwijl we het station van Leuven binnen rijden hangen we als 2 zakken in het rijtuig, bekomend van wat gebeurd is, maar al uitkijkend naar wat nog moet komen. Als de trein terug volle vaart heeft, komen onze helpers terug in aktie. James begint me op een heerlijke manier af te trekken, Nadi wordt blijkbaar heerlijk gevingerd, zodat we voor we in Aarschot zijn beiden weer heet staan. Dan verdwijnen ze, ons aan ons lot overlatend. Nadi wil dichter komen, ik dichter bij haar. We raken maar bijeen met onze pik en kut. Plots springt ze naar voor en zwiert haar hielen op mijn rug. Zo trekt ze me naar haar toe. Ze hangt aan het plafond. Mijn eikel kust haar kutje, en langzamerhand komen we dichterbij, en cm voor cm ga ik bij haar binnen. Wat een gevoel is me dat? Op het ritme van de trein neuken we. Ik met een voorwaartse lendeslag, zij met een trekkende hielbeweging. Op het moment dat we Diest binnenrijden is volgens ons de oerknal nagebootst.. Een pulserende kut die mijn pik aftrekt en er het nog resterende zaad uit melkt, beiden wenend van geluk en bevrediging. Een compleet verlies van bewustzijn en realiteit is nu ons deel.

De volgende ochtend werden we wakker in het bed van Nadi, ergens in Testelt. Hoe we daar zijn beland weten we niet, maar in de kamer stond de onaangeroerde champagne van in de trein. Ook dat hadden onze helpers voor elkaar gekregen. Geld maakt misschien niet gelukkig, maar maakt het leven wel makkelijk en ... geil.