Mijn naam is Isa en ik werk bij een installatiebedrijf. We werken daar in wisselende diensten dus iets in mijn vrije tijd plannen is erg moeilijk. Als ik vrij ben werken mijn vrienden, en andersom. Op mijn werk heb ik gelukkig leuke collega`s en dat verzacht de pijn. Er is 1 collega, een vrouw, een hele mooie vrouw, ze heet Esther. Tot nu toe durfde ik haar alleen maar gedag te zeggen en zelfs daar kreeg ik al steeds een rode kop bij. In mijn kastje op het werk, waar ik me omkleed heb ik allemaal foto`s van haar gehangen die ik van internet heb gehaald. Sommige daarvan waren best wel pikant, maar net niet over het randje. Ik was nu in het begin van mijn vrije week en had besloten in ieder geval eens wat oude rommel weg te gaan gooien en een paar nieuwe spulletjes te kopen.

Vanmorgen is mijn oude bankstel opgehaald. Er zaten een paar scheuren in die de hond gemaakt had toen die jong was en zoveel vlekken, dat je de vlekken niet eens meer kon zien. Ik liep nu door een meubelzaak en zat te twijfelen tussen 2 bankstellen. De één was van leer en de ander van stof. Bij het leer kon ik alles afvegen, wat praktisch is, maar er zouden krassen op kunnen komen van de hond en bij die van stof zou je alles blijven zien als je knoeide en dat wilde ik eigenlijk ook niet. Ik stond al een tijdje te dubben en had de verkoper al drie keer weggestuurd toen ik plotseling op mijn rug werd getikt. Natuurlijk dacht ik dat het die verkoper weer was en zei zonder me om te draaien: dat is verdorie nu al de vierde keer dat je komt zaniken, heb je geen oude van dagen die je moet helpen oversteken of zo?

Toen klonk het achter me met een zachte stem: ze is al overgestoken en de kippen heb ik ook al voer gegeven. Ik kleurde meteen hartstikke rood en draaide me langzaam om. Daar stond Esther, met een glimlach op haar gezicht. Sorry, zei ik, ik dat dat het die verkoper weer was. Dat begreep ik al, zei ze, maar een klein detail, die verkoper is mijn broer, die werkt hier al jaren en hij heeft mij meteen opgeroepen toen die zag dat jij de winkel in kwam. Nu moesten we allebei lachen en gelukkig voelde ik me weer wat rustiger worden. Onzin natuurlijk, zei ze, maar het is wel echt mijn broer. Maar vertel eens, wat is je moeilijkheid? Ik legde haar mijn dilemma uit en vroeg: wat zou jij doen? Tsja, zei ze, dat kan ik natuurlijk niet zeggen, ik weet niet hoe je kamer eruit ziet. Lijkt het je leuk als ik even met je mee naar huis loop zodat we samen een goede beslissing kunnen nemen?

Het is wel een enorme bende bij mij hoor, ik heb een soort van opruimweek. Dat maakt toch niet uit meid, zei ze, ik heb die gekte ook wel eens in mijn hoofd, en wie weet, kan ik misschien nog een beetje helpen ook. We liepen samen naar mijn kleine huisje en tijdens de wandeling voelde ik me erg opgelaten. Ik durfde haar niet aan te spreken en ik zou ook niet weten waarover. Ik kon moeilijk zeggen dat ik haar zo mooi vond en me tot haar aangetrokken voelde. Zij zei ook niet veel en ik dacht dat ze op mij was aan wachten. Gelukkig waren we bij mijn huisje en ik nam haar snel mee naar binnen. Ik zei: let dus niet op de rommel hè? Ze reageerde er niet eens op en liep de kamer in. Ze keek goed rond en zei: best een hartstikke gezellig huisje zeg. Dankjewel, zei ik, ik heb er mazzel mee gehad. Heb je trek in een kopje koffie? Graag zei ze, en ging in een tuinstoel zitten. Ik kwam met de koffie de kamer in en ging zelf op een kistje zitten, die ik over had van mijn laatste aankoop wijn.

Ze keek naar het kistje en zei: dat moet een erg leuk feest geweest zijn Isa. Ik lachte en zei zonder erbij na te denken: valt wel mee hoor, ik koop altijd meteen een kistje, ik drink graag wijn en misschien wel teveel, maar ach, ik doe er niemand kwaad mee, ik ben toch maar alleen. Ik dacht na over wat ik net gezegd had en realiseerde me ineens dat dit ook verkeerd opgevat zou kunnen worden en kleurde weer rood. Maar ze lachte en zei: dat begrijp ik hoor, ik zit in een zelfde situatie maar ik had er nog nooit aan gedacht om per kistje te kopen, ik heb meteen wat geleerd. Ik zei: ik kan de koffie ook weg gooien hoor, en dan nemen we een glaasje wijn. We liepen nu samen naar de keuken en ze zei: dit heb je ook hartstikke gezellig gemaakt Isa. Ik schonk twee glazen in en we liepen weer naar de kamer.

Al snel waren we het er over eens dat de leren bank hier het leukste zou zijn. We liepen terug naar de winkel en babbelde nu ineens veel meer, het ijs was gebroken. Ik zat alleen nog te dubben over het vervoer. Ze bezorgde normaal niet en ik had zelf geen vervoer. In de winkel was de koop snel gesloten en ik zag haar met haar broer babbelen. Toen kwam ze vrolijk naar me toegelopen en zei: vervoer is geregeld hoor, ze komen hem over een half uur gratis brengen, connecties. Ze vroeg of ze weer mee mocht komen want was zelf nu ook erg benieuwd hoe het zou staan. We liepen weer naar mijn huisje en ik schonk meteen nog twee glazen wijn in. We hoefde niet lang te wachten want na de eerste slok ging de deurbel. Twee sterke mannen droegen de bank naar binnen en zette hem neer. Ik bedankte ze en ze gingen weer weg.

Ik liet nu de hond naar binnen, want die zat al de hele tijd in de tuin. Hij snuffelde meteen aan de nieuwe dingen en toen een Esther, die al net zo nieuw was. Gelukkig was ze er niet bang voor en Hond was niet meer bij haar weg te slaan. Ik legde haar uit dat ik nogal een wat vergeet en dacht dat als ik hem Hond zou noemen, ik het nooit zou kunnen vergeten. Ze bleef nog een tijdje en toen haar glas leeg was stond ze op en namen we vluchtig afscheid, en ze ging weer. Ik dacht terug aan de dag en had er enorm van genoten. Die Esther, zo dicht bij me en we praatte nog met elkaar ook. De dagen erna verliepen snel en leuk. Ik kocht nog wat nieuwe meubeltjes en gooide de oude met vreugde weg. Op een avond zat ik gezellig met de hond op de bank toen de bel ging. Ik opende de deur en voor de deur stond Esther.

Ze liep mee de kamer in en Hond begon haar meteen vriendelijk te begroeten. Ze ging zitten en ik vroeg: wil je misschien iets drinken? Ze keek naar mijn glas wijn en zei: graag. In de keuken schonk ik een glas voor haar in en vroeg me af waarom ze gekomen was. In de kamer hoefde ik niet lang te wachten want ze begon meteen. Ze nam eerst een slok en vroeg: mag de hond heel even weg?, hij is heel lief, maar ik kan het er nu even niet bij hebben. Natuurlijk Esther, zei ik, en liet Hond even achter in de tuin. Toen ik weer zat zei ze: Je weet toch dat ik bij de BHV zit hè ? Ik knikte en ze ging verder. Vandaag hadden we een hele grote oefening. Er was een bommelding en wij moesten zo snel mogelijk de bom zien te vinden.

Iedereen kreeg een afdeling toegewezen om te zoeken en ik moest de kleedkamers doorzoeken. Ik had een loper waarmee alle kastjes open konden… Ze bleef even stil en ik voelde mijn hoofd alweer gloeien. Ze zei: toen kwam ik bij jouw kastje en zag alle foto`s van mij die je had opgehangen. Ik zag zelfs een slipje liggen dat ik een tijdje geleden ineens kwijt was. Ik keek naar de grond en zei niets. Ik was op van de zenuwen en begon nu ook zacht te huilen. Ze zei: ik vind het rot om je zo te zien Isa, maar ik wil toch weten wat dat te betekenen heeft. Ik besloot er niet omheen te draaien en zei: ik vind je een erg mooie vrouw Esther, ik voel me erg tot je aangetrokken. Waarom zei je dat dan niet tegen mij Isa?, vroeg ze. Ik fluisterde: dat durfde ik niet. Ze stond op en pakte haar glas en kwam nu naast me zitten. Ze streelde mijn haar en zei: Isa, ik let al maanden op jou omdat ik me zo lekker voel steeds als ik je zie of hoor. Ik wist alleen niet wat ik ermee moest maar nu denk ik dat ik het begin te begrijpen. Ik veegde mijn tranen snel weg en liep naar de keuken om de fles te halen en schonk de glazen nog eens vol.

Ze vroeg: heb jij ooit al eens een relatie gehad met een vrouw? Ik schudden van nee en ze zei, ik ook niet, ik dacht dat zoiets niet voor mij was. We kwamen steeds dichter bij elkaar en langzaam legde we onze lippen op elkaar en begonnen met elkaars tong te spelen. Na een tijdje stopte we en ik keek haar niet aan, bang voor de reactie, maar ze fluisterde: dat was heerlijk Isa. Ik keek haar aan en begon meteen weer te tongen. Ze streelde nu over mijn borst en ik dacht dat ik kookte. Het glas was leeg en ik vroeg haar of ze nog iets wilde drinken of morgen vroeg weer moest werken. Ze was vrij morgen dus had alle tijd en graag nog een glas wijn. Ik werd helemaal gelukkig toen ik hoorde dat ze morgen vrij was, dan hoefde ze nog niet zo snel weg te gaan.

We werden steeds handtastelijker. Ik streelde nu haar rug en voelde dat ze geen Bh aan had en zij had haar hand op mijn been die streelde. We tongde nu weer en ik voelde hoe haar hand naar boven schoof en nu mijn slipje raakte. Ze fluisterde: je bent nat Isa. Ik schaamde me niet meer en ging nu ook onder haar rokje en fluisterde: jij ook schat. We gingen bij elkaar in het slipje en begonnen elkaar te vingeren en ik vond het geweldig Ik hijgde steeds harder en al snel kon ik het niet mee houden en fluisterde: ik ga komen Esther. Ik begon hevig te trillen en met een schreeuw kwam ik klaar. Niet veel later kwam Esther ook klaar en we zaten naast elkaar uitgeput op de bank. Ik zei: ik moet de hond nu weer binnen laten hoor, anders snapt die er niets meer van. Ze lachte en zei: laat maar komen dan. Hij kwam meteen enthousiast naar binnen rennen en was door het dolle heen.

Ik zei: als ik hem nu even snel ga uitlaten is die weer rustig en gaat die meteen in zijn mand liggen, het is een gewoonte dier. Ze vroeg: zou je het leuk vinden als ik even met je mee zou lopen? Hartstikke leuk zei ik, en Hond vind dat vast ook. Ik maakte hem vast aan de riem en we liepen de straat uit naar een grasveld aan het water. Ik maakte hem los en hij ging er meteen vandoor. Ze vroeg: ben je nou niet bang dat hij niet meer terug komt? Ik zei lachend: daar hoop ik steeds op, maar hij komt verdorie steeds weer terug, ook al heb ik hem dat niet geleerd. Na een tijdje riep ik hem en na even wachten kwam die uit het donker en ging afwachtend voor me zitten. Ik haalde een heel klein snoepje uit mijn zak en hij was helemaal gelukkig. Thuis kreeg hij een groot bot, dat kreeg die altijd na de laatste wandeling en ging ermee in zijn mand liggen.

Ze keek een tijdje naar hem en zei: hij is inderdaad meteen rustig hè? Ik lachte en zei: ik zei het al, het is een gewoontedier. We nipte nog even aan het glas en zaten alweer aan elkaar. Ik stond op en zei: ik zal je het huis even laten zien. Ik liet haar eerst de tuin zien, klein maar fijn en toen de badkamer en uiteindelijk de slaapkamer. Die had ik erg romantisch ingericht met een hemelbed en een roze dekbed en een bijpassende klerenkast en kaptafeltje. We stonden naar het bed te kijken en ik hield haar middel vast en vroeg fluisterend: wil je blijven slapen vannacht? We keken even naar elkaar en begonnen toen weer te tongen. Toen liepen we weer naar de kamer en toen we zaten vroeg ze: is dat niet een beetje te snel Isa? Dat weet ik niet, zei ik, maar het zou me zo fijn lijken. Mij ook, zei ze, en toen: ach… laat ik het maar doen, morgen hoef ik niet te werken en ik heb thuis geen hond om voor te zorgen. Meteen schonk zij nu twee glazen in en we tongde weer even. Hond had zijn bot op en was in slaap gevallen. Toen het glas leeg was besloten wij ook maar naar bed te gaan.

Onwennig kleedde we ons helemaal uit en stapte het bed in. Voorzichtig begonnen we elkaar te betasten. We hadden allebei stijve tepels die wel extra gevoelig leken nu. We voelde aan elkaar kutje en begonnen ze ook te likken en ik voelde ook haar handen op mijn kleine billen. We kwamen snel klaar en gingen slapen. Volgende morgen sliep ze nog toen ik wakker werd en ik stapte zachtjes het bed uit. In de kamer kleedde ik me aan en ging snel met de hond lopen, die me smekend aankeek. Toen ik terug kwam stond ze in haar slipje in de keuken en had net twee kopjes koffie gemaakt. Dat voelde als verwennerij en we liepen meteen naar de kamer met de koffie. De hond liet ik in de tuin, dan kon die daar even gek doen.

Het was heerlijk vannacht, zei ze. Ik vroeg zomaar plotseling: waarom kom je niet bij me wonen Esther? Ze viel er stil van, wat ik wel begreep, het was nogal snel en onverwacht. Uiteindelijk zei ze: ik heb er nooit aan gedacht om met iemand samen te wonen. Ik lachte en zei: ik ook niet schat, maar met jou weet ik het zeker, ik wil je bij me hebben, en Hond wil het ook. Nu lachte ze even maar zei: ik wil er wel even over nadenken liefje, vind je dat goed? Natuurlijk, zei ik, dat begrijp ik best en laten we het er gewoon vandaag niet meer over hebben. We dronken de koffie op en ik vroeg: heb je zin om mee te gaan naar een terrasje? Meteen ging ze zich aankleden en we stapte de deur uit. Op het terras was het nog rustig en we zaten er nog maar net toen er een paar collega`s langs kwamen lopen. Ze zagen ons zitten en kwamen erbij. We hadden het gezellig en natuurlijk vroegen ze wat wij hier deden. Van de zon genieten zei Esther snel en ik was blij dat zij zo snel een antwoord had.

Toen ze weg waren zei ze: ik ga nu ook maar meteen naar mijn huisje Isa, morgen moet ik weer vroeg op. Ik vond het erg jammer, maar begreep het wel. Balend liep ik nu in huis rond en was zelfs onvriendelijk tegen Hond, die er niets aan kon doen. Ik vroeg me af of ik misschien iets verkeerds gedaan had, of gezegd. Met mijn glas en de fles zat ik op de bank, helemaal van plan om mezelf flink te bezatten die avond. Ik zat inmiddels al aan mijn derde glas toen de bel ging. Ik dacht: welja, nog jehova ook, kan er ook nog wel bij. Ik had harde bluesmuziek aan staan en opende de deur. Voor de deur stond Esther en ze had een aantal zakken bij zich. Ik vloog haar meteen om haar nek en zag de tranen in haar gezicht. Ze snikte: ik wil niet meer alleen zijn Isa, ik wil bij jou zijn!

Ik trok haar en de zakken mee naar binnen en ze kreeg meteen een glas wijn van me en we plofte op de bank. Ze zei meteen: ik heb naar het werk gebeld en heb gezegd dat ik door een verhuizing deze week niet meer kon komen werken en ik heb vrij gekregen. Ik vroeg met veel gebibber in mijn stem: dus je doet het? Ze knikte en gaf me een kus op mijn mond. Ze zei: ik heb nu een week om mijn spullen over te krijgen en Mark, mijn broer van de winkel, helpt me met het busje van de zaak. Ik straalde van geluk en begon haar meteen diep te tongen. Hond snapte er niets van, maar hij rende ineens wel erg vrolijk rond en bleef zijn poot maar aan ons geven. Esther zei: zullen we eerst maar even met hem gaan lopen, dan kan die weer rustig worden. Ik lachte en pakte meteen de riem. We liepen weer naar dezelfde plek en ik liet Hond weer los rennen. Ik kon haar gewoon niet zeggen hoe blij ik was, het was enorm geweldig. In plaats daarvan hield ik haar maar vast en kuste haar teder. Thuis was Hond weer snel rustig op zijn botje aan knabbelen in zijn mand en wij lagen naakt in bed en hadden er nu ook een paar hulpmiddelen bij. Het werd erg laat en we stopte pas toen het weer licht werd en de hond zat te piepen. Zuchtend kwam ik mijn bed uit en kleedde me aan en liep met Hond het veld weer op. Ik voelde me als in een droomwereld en Esther was mijn prins op het witte paard. Ik was gelukkig.