Voor de lezers, dit is een verhaal dat ik geschreven heb als een volgend verhaal in de reeks Charlotte. Dit is echter vanuit mijn standpunt geschreven en is mijn eerste verhaaltje dat ik schrijf. Kristof (male1970) heeft wat aanpassingen gemaakt maar het verhaa zoveel mogelijk behouden.

Heb in deze correctie wat meer veranderd, om het lezen wat vlotter te maken. Nogmaals, hopelijk vind je het niet erg dat ik je corrigeer.


Ik ben Charlotte en samen met mijn beste vriendinnen An, Lizbeth en Kathleen, hebben we een huisje gehuurd in Bouillon. Meestal gaan we met ons vieren naar zee, maar ditmaal kozen we om eens de andere richting uit te gaan en kozen we voor de Ardennen. Rustig gelegen, niet te ver van het centrum waar we dan lekker kunnen gaan eten en een terrasje doen. We hebben er een midweek van gemaakt, lekker van maandag tot vrijdag enkele dagen weg van de stress van het werk.

En zo vertrekken we vanochtend met ons vieren richting de Ardennen. Kathleen heeft een bedrijfswagen dus zij rijdt en komt ons alle drie oppikken. Na een tweetal uurtjes rijden waarbij we heerlijk kunnen babbelen en roddelen, komen we aan op onze bestemming. Het huisje is gezellig ingericht met een living, keuken en twee slaapkamers. De verdeling is snel gebeurd, Lizbeth en Kathleen delen een kamer en An zal bij mij slapen. We pakken uit en frissen ons wat op. Vervolgens trekken we onze wandelkledij aan en voor we vertrekken, eten we onze lunch op die we van thuis hadden meegebracht zodat we niet direct naar de winkel hoefden te gaan.

Lizbeth heeft haar huiswerk gemaakt en al een wandeling uitgestippeld. Ze had gezien dat er in de buurt van ons huisje verschillende wandelingen vertrekken en ze heeft voorgesteld om een wandeling van 8km te maken. Verloren lopen zullen we niet doen, de wandeling blijkt duidelijk aangeduid te zijn met bordjes met verschillende kleuren, afhankelijk van de afstand en route. De wandeling in de bossen is echt ontspannend en rustgevend. De tijd vliegt voorbij en voordat we er erg in hebben, zijn we terug bij ons huisje. Na een verfrissend drankje, zoeken we op waar we iets zouden gaan eten. Na het nodige zoekwerk en uitwisselen van ideeën, kiezen we voor Carpe Diem, een Italiaans restaurantje in Bouillon. Het voordeel van dichtbij het centrum te logeren, is dat we op een kwartiertje stappen aan het restaurant zijn en we dus geen auto hoeven te nemen. Met andere woorden, we kunnen zoals wel vaker gebeurt, allemaal een lekker glaasje drinken zonder ons zorgen te moeten maken over een alcoholcontrole.

Hoog tijd om ons klaar te maken. We gaan om beurten onder de douche en maken ons nadien een klein beetje op en kleden ons aan. Lizbeth en ik hebben een rokje met topje aangetrokken, An een kleedje en Kathleen een 3/4 broek. Sneakers aan onze voetjes want dat wandelt makkelijk en dan op stap naar de Italiaan. Daar aangekomen bestellen we eerst een fles prosecco als apéritief. Nadat we getoost hebben op een fijne korte vakantie, bestellen we een spaghetti met zeevruchten en daarbij nog een flesje witte wijn. Het smaakt heerlijk en wat later verlaten we het restaurant.

We zien dat er een beetje verder een gezellig terras is, en beslissen om daar nog iets te gaan drinken. We praten wat en dan valt ons oog op een folder over het rijden met een koets. “Dat lijkt wel fijn om eens te doen, is eens iets anders”, zegt Lizbeth. We lezen wat verder en het blijkt dat je tevens eerst een korte opleiding krijgt om het paard te besturen, nu niet echt iets wat An of ik nodig hebben daar we al jaren paardrijden. Het blijkt een vast traject te zijn dat de paarden moeten doen en aangezien ze dat regelmatig doen kennen ze waarschijnlijk de weg wel. Kathleen en Lizbeth zijn er mee akkoord dat dit voor mij en An geen probleem zou mogen zijn. We beslissen om te boeken en bekijken de website. Deze week kan is alleen nog morgen voormiddag beschikbaar en er zijn ook geen grote koetsen meer vrij maar enkel nog 2 kleintjes. We aarzelen niet en boeken onmiddellijk deze 2 koetsen terwijl we beslissen dat Lizbeth met mij mee zal rijden en Kathleen met An.

We rekenen af en wandelen rustig terug naar ons huisje. We twijfelen even om nog iets te drinken, maar beslissen om ons bed in te kruipen. We zijn allemaal immers moe en moet morgen immers op tijd uit ons bed. An en ik kleden ons om, we hebben elkaar al vaker naakt gezien, dus er wordt niet zoveel van gemaakt. We wensen elkaar slaap wel en doen het licht uit.

De volgende ochtend zien we elkaar aan het ontbijt, Kathleen is naar de bakker geweest en heeft ook wat beleg meegebracht. Het ontbijt is heerlijk en nadat alles opgeruimd is gaan we naar de manege. We hebben gezorgd voor een picknick en water voor onderweg zodat we kunnen stoppen en eten wanneer we willen.
De eigenaar ontvangt ons hartelijk en geeft ons de nodige instructies. Eenmaal hij weet dat An en ik regelmatig rijden, is hij ervan overtuigd dat dit voor ons een leuke uitstap zal worden en wenst hij ons veel plezier.

We stappen in de koets, ik klak even met mijn tong en beveel marche. Het paard begint te stappen en An volgt met de andere koets. Na een half uurtje gewandeld te hebben in het bos horen we echter twee mensen kibbelen. Een dame die zegt: “Maar allé Kristof help me toch eens recht.” We komen dichterbij en stoppen om te kijken wat er aan de hand is. Ik kan mijn ogen niet geloven als ik Kristof herken, wat is dit toevallig. Ik verstop echter mijn verbazing want buiten An weet niemand dat ik Kristof ken.
“Heeft u hulp nodig?” vraag ik beleefd. Kristof draait zich om en kijkt me aan met open mond. Dan antwoordt hij en zegt “Ja mijn vrouw Lien is hier net gevallen en ik vermoed dat ze ernstig gekwetst is.” “Ik ben hier over die boomstronk gevallen, mijn man had me er niet attent op gemaakt.” Terwijl mijn vriendinnen met Lien verder praten, heb ik de kans om heel zachtjes tegen Kristof te fluisteren: “een tijdje geleden heb ik jou geholpen nadat je problemen had met je mountainbike, nu moet ik helpen omdat jouw vrouw gevallen is, heb jij dit met opzet geregeld?” Ik glimlach want we hebben elkaar al enkele keren gezien sinds ik Kristof geholpen heb met zijn defecte mountainbike en ik weet dat geen van ons beiden daar spijt van heeft gehad.
Lizbeth die verpleegster is, kijkt even naar de voet en enkel van Lien. “Ja mevrouw, ik denk toch dat het ernstig is en dat je best naar het dichtbijziende ziekenhuis gaat.” Kristof zegt “Ik zal even onze oudste dochter bellen zodat ze ons komt halen met de auto.” Lien kijkt hem echter wat boos aan. “Hoe moet die hier nu geraken met de auto in zo’n bos, zou je niet beter de ziekenwagen bellen” is Lien haar antwoord. Dan zegt Kristof “Je hebt gelijk, maar de ziekenwagen zal hier ook niet geraken.
An heeft een lumineus idee en vraagt of jullie hier ver vandaan logeren. Kristof antwoordt dat dit niet het geval is en An stelt voor dat we jullie met de koets naar jullie vakantiehuis brengen. Lien is tevreden met het voorstel en erg dankbaar. Met de nodige moeite leggen we haar voorzichtig in de koets die ik bestuur. Lizbeth, onze verpleegster, heeft haar ondertussen een stevige pijnstiller gegeven en haar voet een beetje ingetaped waardoor Lien toch wel wat minder pijn ervaart.

Aangezien Lien veel plaats nodig heeft met haar voet moet Lizbeth met de andere koets meerijden en komt Kristof ook bij mij zitten. De anderen zullen het parcours verderzetten en ik zal later bellen om te vragen waar ze zijn zodat we samen het laatste stuk kunnen rijden. An die Kristof onmiddellijk herkend heeft van zijn fietstocht in Hofstade, fluistert in mijn oor “verzorg hem straks ook maar een beetje” en lacht dan vriendelijk. “Wie weet kunnen jullie elkaar straks nog eens goed verwennen” zegt ze met een smile op haar gezicht. Lien heeft hier gelukkig niets van gehoord en ik kijk met een boos gezicht naar An die glimlachend naar haar koets gaat en vertrekt.

We zijn nu weg met onze patiënt en Kristof zit naast mij om de weg te tonen. Lien zit op het achterste bankje met haar voet omhoog en haar rug naar ons toe. De koets wiebelt serieus op dit bospad en daarom beslissen we om toch maar een kleine omweg te maken om zo snel mogelijk op de normale weg uit te komen. Enkele honderden meters later verlaten we het bos en via een vlakke weg zonder al te veel putten (we zitten immers in de Ardennen) zetten we onze weg verder. Ik tik even met de teugels op het paard en in lichte draf rijden we verder. Kristof zit dicht tegen me aan en kijkt met een blij gezicht naar me. Geen van ons beiden had gedacht om elkaar hier tegen te komen. Heel af en toe voel ik hoe hij zijn arm beweegt en zo tegen mijn borsten komt. Dit alleen al maakt me een beetje opgewonden, maar ja, meer zit er echt niet in op dit ogenblik.

Na een kwartiertje zijn we bij hun vakantiehuis en komen er 2 jonge dames aangerend als ze het paard en de koets horen. Ze weten even niet goed wat ze zien. Een paard met koets komt in langzame draf dichterbij en ze zien hun papa naast mij op de bok zitten. Als ik het paard laat stoppen, zijn ze nog meer verbaasd als ze hun mama achteraan op het bankje van de koets zien zitten. “Wat is er gebeurd?” vraagt de oudste. Kristof vertelt in het kort wat er gebeurd is. “Gelukkig kwamen Charlotte en haar vriendinnen met twee koetsen aangereden en zij hebben voorgesteld om mama met de koets naar hier te brengen. Charlotte haar vriendin Lizbeth heeft mama haar voet ingetapet en een pijnstiller gegeven.” Dan richt Kristof zich tot mij en zegt: “By the way dit zijn Fien en Saar mijn twee oudste dochters. We hebben ook nog een derde dochter Kaat maar die is zwemmen met enkele vriendinnen.
     
Kristof zegt dat hij Lien met de auto naar het ziekenhuis wil brengen. “Maar neen” zegt Fien, “daar komt niets van in huis. Je bent veel te gespannen en je bent tevens gisteren pas teruggekomen van LA en hebt echt wel last van je jetlag. Saar en ik zullen wel met mama naar het ziekenhuis rijden.” Kristof stribbelt wat tegen maar de meisjes aanvaarden geen tegenspraak en ook Lien geeft hen gelijk en zegt dat Kristof beter wat kan gaan rusten.   

Lien bedankt me echt heel hartelijk en ik krijg zelfs een dikke zoen van haar op mijn wang. Met z’n allen helpen we Lien in de auto en ik neem afscheid. “Zo ik zal dan maar eens terug naar mijn vriendinnen rijden” en ik wandel langzaam terug naar de koets. Ik zie dat Kristof teleurgesteld is als ik terug naar de koets wandel. De jongedames zeggen nog dat ze een berichtje laten als ze meer nieuws hebben en slaan de deur van de auto dicht. Kristof staat te kijken terwijl iedereen vertrekt, de auto in een richting, ik in de andere. Maar zodra ik zie dat de auto uit het zicht is, draai ik me om en roep “hey Kristof, je denkt toch niet dat ik je zomaar laat gaan?” Ik kom dichterbij en zie Kristof in de deur van hun vakantiehuis staan met een smile tot achter zijn oren op zijn gezicht. Ik stap uit de koets en Kristof komt naar me toe. We vallen in elkaars armen en we beginnen intens te tongzoenen.     

Terwijl we zoenen, trekt hij me langzaam naar binnen en sluit de deur. We verbreken onze zoen en gelijktijdig zeggen we dat we hier allebei zo naar verlangd hebben. Ook al is het niet zolang geleden dat we zijn gaan suppen, we hebben allebei een groot verlangen naar elkaar. “Mag ik jouw heerlijke borsten terugzien?” en Kristof begint mijn T-shirt over mijn hoofd te trekken. “Dat mag je zeker, maar dan maak je zelf mijn beha maar los”. “Je weet dat dat me zenuwachtig maakt, dat ik daar niet goed in ben” antwoordt hij. Onhandig prutst hij met de sluiting van mijn eenvoudige zwarte beha en ik kan het niet aanzien en besluit om hem te helpen. Ik maak hem met een eenvoudige beweging los en laat Kristof de behahandjes van mijn schouders glijden zodat mijn beha op de grond valt.

“Je hebt zo’n mooie borsten Charlotte, ik kan er geen genoeg van krijgen.” “Vind je ze niet te klein?” vraag ik een beetje verlegen. Kristof glimlacht en zegt dat ze gewoon perfect zijn, niet te groot, niet te klein. Met deze woorden komt hij dichterbij en legt beide handen op mijn borsten terwijl we opnieuw heerlijk tongzoenen. “Ik verlang naar je Charlotte, ben geil geworden van zodra ik je zag en ben nog geiler geworden door naast jou op de bok te zitten op weg naar hier.” Ik glimlach en zeg hem dat ik ook geil ben geworden van deze onverwachte ontmoeting.

We gaan naar de slaapkamer en ik zeg “nu mag jij ook wel wat laten zien Kristof” en trek ondertussen mijn broek uit. Ik ga met alleen mijn slip nog aan op je bed liggen en zeg “kom Stofke, doe ook maar alles uit.” Je staat naast het bed in je grijze boxer en ik zie duidelijk dat je opgewonden bent. “Jij kan je paal ook moeilijk verstoppen, maar ik moet zeggen, hij is perfect, groter dan gemiddeld zonder te groot te zijn.” Kristof staat daar wat verlegen maar haakt zijn vingers achter zijn boxershort en trekt hem naar beneden. Hij kruipt op bed en komt op handen en knieën naar me toe. Ik sla mijn armen achter zijn nek en we tongzoen heerlijk. Ik voel zijn hand over mijn lichaam glijden en hij streelt mijn borsten en niet veel later zit zijn hand al tussen mijn benen. Ik ben nat, opgewonden en verlang naar deze man.

Plots gaat zijn telefoon. Kristof kijkt en ziet dat zijn jongste dochter Kaat belt. Hij antwoordt en zijn dochter laat weten dat ze binnen een half uurtje thuis is van het zwemmen. Zodra hij de telefoon neerlegt, zie ik zijn teleurstelling. Ook ik ben teleurgesteld maar we hebben toch nog wel even. “Komaan kanjer, ik wil seks, nu, geen voorspel, gewoon neuken en een heerlijk orgasme.” Kristof kruipt tussen mijn benen en begint mij even te beffen. Ik ben echt wel nat genoeg en trek hem aan zijn haren omhoog. We tongzoenen en ondertussen neem ik zijn stijve vast en zet hem voor de ingang van mijn kutje. En dan ramt hij zijn paal gewoon naar binnen, hard en diep. Zo heeft hij me nog nooit geneukt en ik kreun diep. Ik ben gelukkig nat genoeg want anders zou ik echt wel moeite gehad hebben. Hij blijft diep in me zitten en ik sla mijn benen weer om hem heen. Dan begint hij te bewegen, stevig, diep en ook hij kreunt.

Enkele minuten later zegt hij me dat hij me op zijn hondjes wil neuken. Ik ga op handen en knieën zitten en steun op mijn onderarmen zodat mijn rug wat gekromd is. Ik voel hoe hij met zijn eikel weer over mijn schaamlipjes gaat en dan houdt hij stil. Hij neemt mijn heupen vast en terwijl hij naar voor komt, trekt hij mij aan mijn heupen achteruit zodat ik nog dieper geneukt wordt dan daarnet. In een hoog tempo neukt hij me en ik hoor het geluid van zijn dijen die tegen mijn billen slaan. Ik hoor ook hoe nat ik ben, want het soppende geluid van zijn stijve in mijn natte kutje is duidelijk hoorbaar. Ik voel hoe hij met een hand naar mijn klitje gaat en hij begint me daar snel te verwennen. De andere hand streelt mijn billen en ik ben zo geil dat ik zelf mijn borsten begin te strelen. Ik knijp zachtjes in mijn tepels en ik voel een orgasme aankomen. Ik kreun het uit en zeg tegen Kristof dat ik ga klaarkomen maar dat hij nog heel even moet volhouden. “Ik ga ook zo komen, je maakt me zo geil Charlotte” is zijn antwoord.

Nog heel even gaat hij door en dan kom ik klaar terwijl hij mijn klitje blijft verwennen met zijn vinger. Mijn kutje trekt samen en dat is voor hem ook de druppel. Ik voel zijn eikel zwellen en dan kreunt hij het uit “ik kom Charlotte, ik kom”. Zijn zaad spuit in mijn kutje terwijl mijn orgasme nog even doorgaat en dit is zo’n intens gevoel. Als hij uitgespoten is, komt Kristof naast me liggen en we tongzoenen even. “Dit is zo intens die seks met jou Charlotte, ben er verslaafd aan geworden. “Ik glimlach en zeg dat we nog wel vaker samen zullen genieten. “Het is echt wel tijd om nu weg te gaan” zeg ik en verbreek daarmee de sfeer wel een beetje.

We frissen ons even op en ik bel naar An om te vragen waar ik moet zijn. Kristof begint te glimlachen als hij hoort hoe An me vraagt: “En heeft hij je weer zo lekker laten klaarkomen?” Ik antwoord dat het haar zaken niet zijn, maar zeg daarna direct dat dat zeker het geval was. Ze lacht luidop en vertelt vervolgens dat ze niet zo ver zijn. Ik geef hem nog een heerlijke zoen en fluister in zijn oor: “ik vond het heerlijk zo’n vluggertje, maar volgende keer maken we er weer een uitgebreide vrijpartij van.” Hij glimlacht en ik stap naar buiten, maak het paard los en stap in de koets. Hij zwaait nog even en ik zwaai terug. Met een voldaan gevoel rij ik in een lichte draf naar mijn vriendinnen, wetende dat ik heel wat zal mogen uitleggen.