Heftig Avontuur In Gevangenis - 1

1: Gevangen En Verhoord

Jozef:
Ik ben Jozef, 26 jaar. Ik zit sinds gister in een gevangenis in Indonesië, wegens drugssmokkel. Hoe ik daartoe gekomen ben ga ik niet uitgebreid toelichten . Ik heb me nooit geaccepteerd gevoeld omdat ik homo ben en hermafrodiet. Ik ben een man, maar heb ook een vagina. Ik heb er nogal op los geleefd, en zat in de schulden. En nu zit ik hier, ver weg van m'n vaderland, Denemarken en moederland, Nederland.

Ik zit in een cel, smerig, donker, samen met een Amerikaan. Wel een lekker ding eerlijk gezegd.

We hebben nog geen woord gewisseld. Niet echt kans toe gehad. Hij was steeds weg, werken geloof ik. En ik had geen zin om te praten en deed of ik sliep.

't Is nu ochtend, en hij is weer weg.

Er komt een bewaker. Hij schreeuwt iets in 't Indonesisch naar me en vervolgens word ik van m'n bed gelicht door 2 man en meegenomen. Naar de verhoorkamer weet ik. Daar kan 't hard aan toe gaan, als je je drugsmaten niet verraadt. Ook als je ze wel verraadt trouwens.

Ik ga dus niemand verraden. Wat namen verzinnen misschien. Hoe willen ze die vinden in Europa, ver weg?

Ik kom in een kamer met een bureau en een enkele rechte stoel, waar ik op plaats moet nemen. Een bewaker staat bij de deur. De andere bewaker blijft naast me staan. De man achter 't bureau begint me in gebrekkig Engels te ondervragen.

"Names," wil hij. Van m'n organisatie, m'n leider, m'n handlangers. Ik verzin 'Jan, Piet, Klaas'.

"Adresses!"

Ik noem 't Damrak en Rokin in Amsterdam. Ik weet dat daar toch allemaal pooiers zitten, kan mij 't schelen als ze die gaan zoeken met hulp van Nederlandse politie. Ik moet zeggen waar ze zijn, hoe ze eruit zien.

Ze krijgen door dat ik maar wat zeg.

De man achter 't bureau zegt wat in 't Indonesisch tegen de bewaker. Die geeft me een oplawaai. Terugslaan heeft geen zin. Ze zijn zwaar bewapend, alledrie.

"It's the truth," zeg ik. Nog een mep.

Ik lach en zeg: "I like to get beaten, I get horny of it."

Dat had ik liever niet kunnen doen. Ik word uit m'n stoel getrokken en hard met m'n rug tegen de muur gesmakt. Ik laat me niet kennen en blijf ze spottend aankijken.

Ik word compleet afgetuigd. Door de ene bewaker en de ondervrager zelf. Trappen, stompen, bijna wurgingen.

Op gegeven moment voel ik de pijn niet meer. Half bewusteloos zak ik in een hoek van de kamer in elkaar.

Ze slaan en trappen nog even door, maar merken dat ik niet meer tot reageren in staat ben.

Ik spuug een beetje bloed uit, komt dat door losgeslagen tanden of ergens vanuit m'n ingewanden?

De smaak van bloed maakt me misselijk, maar ik ben te versuft om over te geven.

Gelukkig hebben ze nog niet ontdekt dat ik hermafrodiet ben. Dan hadden ze me zeker verkracht. Nu bleef 't bij flinke verwondingen, en dreigementen met ergere lijfstraffen.

Ik word teruggebracht naar m'n cel. Gesleept liever gezegd, want lopen kan ik niet meer.

Ik val in slaap. Maar word wakker van de pijn, over m'n hele lijf. Ik kreun zachtjes.

"Ze hebben je goed te pakken gehad zo te zien," zegt m'n celmaat, in 't Amerikaans uiteraard. Ik weet nog niet eens hoe hij heet. Dit is zo'n beetje de eerste keer dat we praten.

Ik brom wat terug.

"Hebben ze je ook verkracht?" vraagt hij.

"Nee," zeg ik.

"Dat komt nog wel. Mooie blonde jonge gespierde jongens als jij pakken ze altijd vroeg of laat, zo niet, dan krijg je wel een beurt van een mede gevangene."

"O, fijn," zeg ik sloom.

"Heb je dat al es meegemaakt?" wil m'n celmaat weer weten. Ruikt hij dat ik homo ben? En /of is hij zelf homo? Of erg wanhopig, te lang zonder vrouw? Ik heb geen idee hoe lang hij al zit, maar hij ziet er wel wat vermagerd en onverzorgd uit, dus in elk geval al een tijdje.

"Nee, ik ben nog nooit verkracht," zeg ik naar waarheid. Bepaald maagd ben ik niet meer, zowel anaal als vaginaal niet. Maar dat kan ie beter niet weten, hier in de bak ben je niet veilig als homo weet ik wel.

"Ik wel. Ik heb in de VS 2 jaar gebromd, en ben daar minstens 40 x verkracht."

"Erg voor je," mompel ik.

"Och, je raakt eraan gewend, net als de kakkerlakken en luizen hier."

"Zit je hier al lang?"

"Een half jaar.. "

Ik heb teveel pijn om verder te praten en hij lijkt 't te begrijpen want na een 'Ik ben trouwens Howard' en een kort 'Jozef' van mij, houdt hij z'n mond.

't Avondeten is aan me voorbij gegaan. Ik slaap als een roos tot ik, waarschijnlijk midden in de nacht want 't is stil in de gevangenis, wakker word van een gruwelijke pijn ergens bij m'n middenrif. De hele tijd had de pijn daar de rest al overheerst, maar nu is 't echt erbarmelijk, en verder op m'n borst. Ik ben ook wat kortademig. Ik kerm zacht, maar waarschijnlijk steeds harder, want ineens voel ik een hand op m'n zij. Howard zit naast me en vraagt vriendelijk:

"Waar doet 't pijn? Hier?"

Ik ben niet in staat te reageren, noch me te bewegen. Ik lig plat op m'n rug en krom m'n benen af en toe van pijn, en hou m'n handen tegen m'n middenrif.

Howard tast zacht over m'n buik en maagstreek en zegt: "Ik denk dat je een paar gekneusde ribben hebt."

't Is fijn hoe hij over m'n buik strijkt. Fijn hoe hij zo vlak bij me zit en me troost. Ik hunker naar een vent, ondanks m'n toestand. Ik sta al 5 weken droog, sinds ik opgepakt ben, op de luchthaven, en sindsdien in voorarrest heb gezeten tot de eerste rechtszitting. 20 Jaar cel was de uitspraak.

M'n Nederlandse advocaat gaat nog voor me in beroep. Maar het zou moeilijk worden had ie al wel verzekerd. 500 g. cocaïne was niet niks. Ik ben overgebracht naar deze gevangenis, waar ik nu een paar dagen zit, bij Howard op de cel.

Ik voel Howards' hand over m'n buik omhoog naar m'n borst gaan. Wat verlang ik naar die hand. Shit, ik krijg een stijve, ik voel 't. Gelukkig ligt de deken over me heen tot m'n middel. Verder draag ik m'n dunne kaki-broek. Daar zie je m'n stijve wel doorheen weet ik. Ik ben vrij groot geschapen, ik bereik in gestrekte vorm wel 20 cm.

Ik duw Howards' hand weg met een slap gebaar. Kracht heb ik niet immers.

"Doet 't zeer? Ik wil graag de pijn verzachten Jozef," zegt Howard zacht.

"Fuck off," zeg ik geïrriteerd. Ik wou dat niet, maar moest wel. Hij mag geen vermoeden van mijn homoseksuele gevoelens krijgen, in geen geval. Zelfs al zou hij zelf homo zijn. Het is te gevaarlijk.

Howard loopt zonder wat te zeggen terug naar z'n eigen bed.

Ik hijg zachtjes, meer van opwinding dan van pijn. Ik hoop maar dat hij 't niet heeft gemerkt.

Dan wordt alles donker en zak ik in een zwart niets.

2. Sexy celmaat.. bijna dood

Howard:

Hij heeft me weggeduwd, natuurlijk, natuurlijk wil hij niks van me. Hij is ofwel niet homo, grootste kans, ofwel wil dat van z'n leven niet toegeven.

Ik kijk vanaf m'n bed naar hem in 't half duister en zie z'n verleidelijke borstkas snel op en neer gaan en z'n half geopende geile bekkie snakken naar adem.

Hij is er niet best aan toe. Wat moet ik doen? Een bewaker waarschuwen? Of zullen die hem dan juist doodslaan? Hij moet niet bewegen met die gekneusde ribben. Dus ik laat 'm maar met rust nu.

Maar gerust ben ik niet en ik ga nog een paar keer bij 'm zitten. Hij merkt 't niet. Hij ademt piepend en lijkt in diepe coma. Ik hoop dat ie nog ooit bijkomt.

Hij reageert niet op m'n aanrakingen. Zal ik even?..Ik til de deken iets op..Ik leg m'n hand op z'n buik. Geen reactie. Ik glijd heel zacht naar beneden, over z'n broekriem heen, over z'n gulp. Hij reageert nog niet. Sterker nog, z'n adem lijkt te stokken. Ik schrik. Ik kijk naar hem. Hij ligt er levenloos bij. Ik schud hem in paniek door elkaar. Geen reactie. Ik roep z'n naam. Weer niks. Ik voel z'n hart..geen hartslag!.. Shit..wat nu? Hulp roepen?

"Guard!" roep ik bij 't tralieraampje. Geen reactie. Ik roep harder. Weer niks.

Razendsnel keer terug naar Jozef. Ik kan maar 1 ding doen: mond op mond beademing. Gezien de gebroken rib lijkt hartmassage me niet slim. Ik open zijn mond, leg z'n hoofd wat achterover, zoals ik me herinner dat 't moet, hou 'm wat bij z'n schouder/nek omhoog en begin in z'n neus te blazen. Helpt niet. In z'n mond dan maar: neus dichtknijpen, in mond blazen en loslaten. En nog es en nog es.

O god o god, laat deze mooie jongen niet ontglippen..Ik wil hem. Hij moet hier blijven, bij mij, levend.

Normaals en nogmaals. Toch maar zacht wat hartmassage, op de solar plexus, net onder z'n ribbenkast, paar keer drukken, geen idee hoe vaak.En ik blaas weer.

"Guard! An emergency" roep ik intussen nog paar keer. En ja, na minuten, geen idee hoe lang, reageert hij. Met een schok begint ie te ademen.

Nu komen de bewakers ineens aanzetten.

Ik leg uit wat er gebeurd is en eindelijk begrijpen ze 't.

Ik zeg dat ze 'm met een brancard moeten vervoeren gezien z'n inwendige breuken en wie weet wat nog meer allemaal, dat ie bijna 't hoekje om is gegaan.

3. Bedwingen

Jozef:

Ik word wakker in een soort ziekenzaaltje. Er staan 3 andere bedden, waarvan 2 bezet zo te zien.

Ik vraag de man naast me: "Where am I?"

Hij verstaat me niet.

Maar vanuit 't bed aan de overkant reageert een man met een Europees uiterlijk. Hij zegt dat ik in de ziekenafdeling lig van de gevangenis.

Ik heb een operatie ondergaan. Klaplong zover hij begrepen heeft.

Verrek, ik was bijna dood geweest!

Ik voel me belabberd en val snel weer in slaap. Een verpleger wekt me, voor eten.

Langzaam bij beetje knap ik op en kan ik m'n bed uit.

't Is al een week verder als ik terug 'mag' naar m'n cel. Ik doe of ik daar niet blij mee ben. Maar dat ben ik wel. Mits Howard daar nog is.

En dat is hij! Ik begrijp al gauw van hem dat hij m'n leven heeft gered. En dat buit hij al snel uit.

"Je bent me wel wat schuldig nu hè," zegt hij plagerig.

"Had me liever dood gelaten," zeg ik chagrijnig terug. "Dan was ik beter af geweest. "

"Ik ben blij dat je nog leeft," zegt hij en 't klinkt zeer gemeend.

"O, dan ben jij mij wat schuldig dus," concludeer ik.

"Wat ben ik je schuldig?" vraagt hij met iets van uitdaging in z'n stem. Ik haal m'n schouders op.

"Weet nog niet," mompel ik.

"Sigaretten zal ik maar niet voor je regelen, gezien je longen," grinnikt hij. Ik lach bitter.

"Zeg 't maar, wat wil je? Een pijpbeurt?"

Een schok schiet door me heen. Was dit een grap? Of had 't een serieuze ondertoon? M'n pik gaat er wel spontaan van overeind staan.

"Neem me niet in de maling," zeg ik kwaad.

"Veel anders kan ik niet voor je doen in deze situatie, wel?"

Ik kijk 'm voorzichtig weer aan. Hij grijnst mij nog steeds toe.

"Slaap er maar een nachtje over," zegt hij.

Dat doe ik. Ik moet me die avond bedwingen me niet te rukken.

Howard:

Heb ik 't me verbeeld? Of keek ie echt opgewonden toen ik dat van de pijpbeurt voorstelde? Ik voel een soort gespannen seksuele lading tussen ons inhangen. Verdomme, wat heb ik een zin deze heerlijke schoonheid de kleren van 't lijf te rukken en flink af te lebberen. Hij ligt erbij alsof ie daar ook naar verlangt. Maar ik zal 't me wel verbeelden. Hij ligt allicht over z'n vriendin, ergens ver weg in Holland, te fantaseren.

In gedachten kruip ik bij 'm onder de deken en schuif ik m'n hand onder z'n verfomfaaide shirt, over z'n lekker gespierde bast, knijp ik in z'n kleine ronde tepeltjes.. Ik heb 'm maar even naakt gezien, toen ie zich omkleedde. Douchen mogen we hier zelden . Hij ruikt evengoed heerlijk . Ik had 't liefst m'n neus in z'n oksel gestoken nu.

Maar ik moet geduld hebben. En voorzichtig zijn. Als hij me gaat beklagen ben ik niet alleen hem kwijt, maar zal ik tevens in de isoleer komen of afgeluisterd worden, of overgeplaatst naar een nog zwaardere gevangenis.

Ik moet me bedwingen me niet te rukken. Niet nu, dat zou te opvallend zijn. Morgenavond weer. Als ik me de hele dag netjes gedraag en geen seksuele toespelingen meer maak. Maar eens is dit lekkere ding voor mij, hoe dan ook.

4. Grote jongen

Jozef:

Vandaag mogen we even naar buiten. Ik blijf bij Howard in de buurt. Er lopen gevaarlijke lui rond en als Europeaan val je op. Howard weet al hoe ie met e.e.a. moet omgaan. Intussen geniet ik stiekem van zijn nonchalante loopje, zijn bewegingen zijn net zo sexy als z'n gezicht. Ik tref 't met zo'n sexy celmaat. 't Maakt 't zware leven in de gevangenis iets draaglijker. Ik probeer niet te veel en opvallend naar 'm te kijken. Maar als ie met me praat volg ik de bewegingen van z'n lekkere brutaal gekrulde lippen, z'n kleine rechte neusje, en z'n ondeugende donkere ogen onder de bruine, in grote boog lopende wenkbrauwen. Ik denk dat ie Spaanse of Mexicaanse voorouders heeft of zo.

Het verwondert me dat ie me nog niet gevraagd heeft of ik een vriendin heb. Hij vroeg wel naar m'n ouders. Ik heb 'm eerlijk verteld al jaren geen contact meer met ze te hebben. Hij vroeg gelukkig niet verder. Hij was zelf samen met en vriend/medesmokkelaar opgepakt. Waar die zat had ie geen idee van.

Mijn drugskameraad is de dans ontsprongen. Dankzij mij. Ik had de douane afgeleid toen ik gesnapt werd. Hij is veilig in Nederland aangekomen heb ik inmiddels gehoord. Mijn vrienden (en die heb ik zat, allemaal homo zo'n beetje) proberen alles om me vrij te krijgen. Ik mis ze erg. Vooral Johan, m'n levensmaat zo'n beetje. En m'n neef Mads, en zijn levensmaat Cato.

We wonen met z'n vieren in een groot huis. Ik neuk ook wel met Cato. En vele anderen.

Ik heb spijt van m'n stommiteit. Mogelijk zie ik ze allemaal nooit meer terug.

"Kijk uit voor die vleeshomp daar, die naait graag westerlingen," onderbreekt Howard m'n gepeins. Hij wijst op een voor Aziatische begrippen grote brede, zeg maar gerust dikke, vent die er niet erg vriendelijk uitziet en bezaaid is met tatoeages.

"Hoe weet je dat?" vraag ik brutaal.

"Ik spreek uit eigen ervaring. Voor mij is 't nog niet zo erg. Maar voor een maagd als jij zal 't pijnlijk zijn, geloof me maar."

Ik kijk 'm onderzoekend aan. Wil hij me uit de tent lokken met dat 'maagd'?

Ik reageer er maar niet op. 't Gaat 'm geen bal aan of ik maagd ben of niet.

" 't Lijkt wel of je er nog van genoten hebt ook," probeer ik zo spottend mogelijk te zeggen, om vooral niet nerveus over te komen.

Hij geeft me alleen maar een plagerig stootje ten antwoord.

"Ik heb je gewaarschuwd, de rest is aan jou," zegt hij wel serieus.

"Ik vertrouw niemand hier, zelfs jou niet ," zeg ik.

"Hoe bedoel je dat? Bang dat ik je verkracht?"

Ik voel me verlegen worden. Godzijdank gaat de bel en moeten we naar binnen.

"Dat niet, ik kan jou wel aan. Maar in 't algemeen. Boeven zijn niet te vertrouwen toch?" zeg ik terwijl we teruglopen.

"Ik had je al 100x kunnen verkrachten, je bent nog steeds in de lappenmand. Je long knapt zo weer, dus veel verweer kan je niet bieden."

"Maar je weet dat ik je terugpak zodra ik hersteld ben," zeg ik, "dus je kijkt wel uit."

"Da's niet de reden."

"O nee, natuurlijk niet..Dat bedoel ik ook niet..Ik snap ook wel dat je daar überhaupt niet aan denkt maar.."

"De reden is dat ik je mag, en graag een goede verstandhouding heb met m'n celmaat," onderbreekt Howard me.

We worden afgeleid door geschreeuw door de bewakers dat we netjes in een rij naar binnen moeten e.d., dus ons gesprek is hiermee ten einde.

Terug in de cel hebben we 't er niet meer over.

Ik hoor hem die nacht zichzelf rukken. Ik raak er vreselijk opgewonden van, en val met een stijve in slaap.

De volgende ochtend sta ik met een stijve op. Howard ziet 't als ik ga pissen in 't wc-tje dat tussen onze bedden in staat, tegen de muur.

"Je begint weer op te knappen zo te zien," lacht hij.

"Ik ben zo gezond als een vis," lach ik terug, en met moeite krijg ik de boel weer onder de controle, opdat ik m'n blaas kan legen.

Howard:

Jemig, wat een lul heeft die vent. Ik krijg acuut ook een erectie. Dat ding wil ik wel een keer in m'n reet voelen. Maar eerst maar es zien of ik 'm m'n mond in krijg, daar zou ik al heel gelukkig mee zijn.

Ik moet werken vandaag. Zware boomstammen versjouwen in 't oerwoud, onder streng toezicht uiteraard. 't Is bloedheet en er zijn veel insecten. Ik haat 't werk.

Jozef zal binnenkort ook wel mee moeten werken, als ie hersteld is. Kan ik mooi z'n blote bast bij daglicht bekijken. Als ie bij mij wordt ingedeeld natuurlijk.

Die avond kijk ik weer stiekem toe hoe hij zich uitkleedt voor 't slapen gaan, en terwijl ie z'n short vervangt voor een schone mag ik weer even z'n heerlijke blanke billetjes aanschouwen. 't Liefst had ik m'n zaklamp erop gericht, maar ja.

Al gauw begrijp ik waarom ie zich met z'n rug naar me had omgekleed (meestal doet ie 't zittend op bed, en vang ik wel een een flits van z'n lul, in slappe toestand ook nog flink wat, op). Hij ligt namelijk even later, met z'n rug naar me toe, zichzelf te rukken.

O, wat was ik er graag bij gekropen. Maar ik geniet op afstand mee van z'n gehijg dat steeds harder en sneller wordt, en uiteindelijk overgaat in gekreun.. ook steeds luider. Ik kan niet nalaten spottend op te merken:

"Lukt 't Jozef?"

"Geen zorgen!" roept ie terug, lekker doorkreunend.

"Zeg 't maar als je hulp nodig hebt hè," waag ik nu toch maar te zeggen.

Een harde, intense kreun en woest getrap met z'n benen is 't antwoord. Wat komt ie lekker wild klaar. Dat wil ik wel es onder of bovenop me meemaken.

Zonder dat ik er erg in heb heb ik m'n eigen ballen vastgegrepen en kneed ik ze flink.

Nee, niet nu Howard, zeg ik tegen mezelf, beheers je.

't Valt niet mee, maar ik val toch in slaap zonder mezelf nog aangeraakt te hebben.

's- Ochtends is echter wel m'n bed nat. Dat heb ik lang niet meegemaakt. Ik denk weer aan 't gekreun van Jozef en ben geil tot 't bot.

5. handje helpen

Jozef:

Ik heb heerlijk geslapen, voor 't eerst sinds tijden. Vaag herinner ik me iets over Howard gedroomd te hebben. Iets opwindends, en ik voel tintelingen door m'n lijf. Wat had ie nou gezegd ook weer gisteravond? Of ie me moest helpen ofzoiets.. Had ie daar meer mee bedoeld? Moet ik er iets onaardigs over zeggen om vooral niet gay te lijken? Of moet ik doen of ik niks gehoord heb, in m'n opkomende orgasme op 't moment dat ie 't zei. Ik hou 't daar maar op.

Maar de hele dag voel ik een enorme aantrekkingskracht tot hem. 't Is zaterdag en we zijn weer even 'gelucht' en Howard hoeft niet te werken. We hoeven alleen even te werken in de wasserij.

Eten krijgen we op onze cel en eten we meestal zwijgend op.

Nu zit Howard echter overdreven aan 't kippepootje te kluiven, mij steeds aanglurend, en tussendoor een paar keer nogal uitvoerig z'n lippen aflikkend.

"Doe niet zo ongemanierd," zeg ik droog, alsof me eventuele verleidingen niet zijn opgevallen.

"Stoort 't je?" vraagt ie, me tamelijk lonkend aankijkend. Ik word er warm van.

"Nogal," mompel ik.

"Kijk dan niet."

"Je smakt, dan kijk ik vanzelf," zeg ik, wegkijkend.

"Je smakt zelf ook."

"Maar ik eet niet zo vies."

"Volgens mij vind je 't best lekker."

Ik kijk 'm verschrikt aan. Hij grijnst me ondeugend toe.

"Wat bedoel je daarmee?" vraag ik nogal nerveus.

"Gewoon, wat ik zeg..dat je 't lekker vindt als ik m'n lippen aflik."

"Godsamme, gore Yank, lik wat je wil, als je maar van mij afblijft," zeg ik stoer.

"Waarom keek je dan zo?"

"Wat zo? Ik keek vol walging."

"Niet, vol lust."

Ik smijt kwaad een afgekloven boutje naar 'm toe. Hij lacht alleen maar nog harder.

Ik ben in verwarring. Zou hij echt homo zijn? Of wil hij me in de val lokken? Of gewoon een beetje plagen? Ik kom er gauw achter.

Ik lig me die avond weer te rukken, ja, denkend aan Howard. Wel met m'n rug weer naar 'm toe uiteraard.

Plotseling voel ik Howard achter me bij me onder de deken kruipen, terwijl hij zegt:

"Kom, ik help je een handje."

"Waarom?" vraag ik, om uitstel te creëren en m'n gedachten intussen te ordenen.

"Je moet je nog niet teveel inspannen. Is niet goed voor je longen..je hijgde gister als een paard.."

M'n hoofd weet dat dit m'n ondergang kan worden, en ik 'm zo snel mogelijk weg moet jagen.

"Ik kan 't wel alleen," zeg ik dus dapper, en ik duw z'n hand weg.

"Komop, ik verleen je graag een dienst, kun jij mij een andere keer helpen."

O god, wat verlang ik naar die jongen. M'n pik is keihard. Ik heb 't gevoel zo klaar te kunnen komen. M'n lul klopt en verlangt naar de hand van Howard.

Maar m'n hoofd weet de regie te behouden en ik geef 'm een duw met m'n elleboog en sis:

"Sodemieter op!"

Hij rolt van m'n bed af.

"Waarom Jozef?" vraagt hij rustig.

"Omdat je je vieze flikkerpoten van me af moet houden," grom ik.

"Dat bedoel ik niet. Waarom ontken je dat je homo bent?"

"Omdat ik 't niet ben."

"Dat ben je wel. Want elke hetero had allang toegestemd in een pijp- of rukbeurt. Alle celmaten die ik heb gehad waren daar na een paar weken zonder wijf hard aan toe. Maar jij zogenaamd niet. Da's typisch homo."

"Hou je kop. Ik ben niet gay en als je door blijft zeuren roep ik een bewaker," bijt ik 'm toe.

"Dat doe je niet."

"O nee?"

"Nee, want je lusten winnen toch."

Howard kruipt weer achter me en nu glijdt z'n hand achter in m'n short over m'n billen, z'n vinger tussen m'n naad.

Daar kan ik niet tegenop. Ik hijg zacht en geef me over. Howard begint m'n nek te zoenen en hijgt al snel met me mee. Zijn vinger bereikt m'n kontgat. Hij duwt z'n vingertopje erin. M'n tepels prikken, m'n eikel jeukt..m'n hele lijf is in extase. We hijgen als gekken alletwee. Als niemand dit maar hoort, bedenk ik in een flits vaag, maar geef me dan weer over aan m'n lusten.

Howards vinger glijdt dieper m'n kont in. Ik sta op punt van exploderen. M'n kut jeukt ook. O shit, als ie die maar niet ontdekt. Maar z'n vinger diep in m'n reet overwint elke rationele gedachte en ik kom klaar. Ik sidder, schok, kreun terwijl ik m'n bedlaken kleddernat spuit. Ik heb m'n pik niet eens meer vast, ik heb spontaan gespoten.

Ik wil ook vaginaal klaarkomen. Ik wil dat hij me neukt. Maar ik durf uiteraard niks te vragen.

Howard hijgt terwijl hij me nog steeds vingert. Hij rukt zichzelf voel ik, en terwijl z'n gehijg in m'n nek overgaat in gekreun voel ik ineens z'n spetters tegen m'n kont. Hij maakt een schattig klinkend kreungeluidje, en een nieuwe golf opwinding raast door me heen. Hij laat m'n anus los, en omhelst me, terwijl hij nog wat naschokt.

Ik hijg nog. Ik wil nog meer. Ik kook aan alle kanten. Terwijl hij zachtjes over m'n buik en borst streelt voel ik dat ik vaginaal ga klaarkomen. O shit, hoe verberg ik dat? Hoe houd ik me in? Wil ik dat wel? Ik móet mezelf vingeren nu. Ik móóét gewoon.

Hij merkt blijkbaar dat ik nog opgewonden ben, want z'n hand glijdt over m'n schaamhaar. Ik schok als ie m'n lul raakt. Kneep ie maar in m'n ballen..oo..ik moet meer hebben, méér.

M'n lul wordt weer hard. Hij merkt 't.

"Ik had toch gelijk hè," fluistert Howard plagerig in m'n oor.

Ik reageer niet.

"Geeft niet..ik ben 't ook. Ik wilde je lekkere wasbordje al strelen vanaf ik je de eerste keer zonder shirt zag.. En in die lekkere tepeltjes knijpen."

Hij voegt de daad bij 't woord.

"En eraan sabbelen," gaat hij door.

Ik reageer nog steeds niet. Ik wil alleen maar klaarkomen.

"Mag ik aan je tietjes sabbelen Jozef?" fluistert Howard in m'n nek.

Ik draai me om ten antwoord.

2 Seconden kijken we elkaar in de ogen, en dan voel ik z'n zachte lippen tegen de mijne, z'n tong lustig naar binnen dringend. Ik tong hem stevig terug en ik voel al snel zijn pik tegen de mijne op wippen.

Ik kan niet meer van 'm afblijven en laat m'n hand over z'n kont glijden, om even later ook tussen zijn bilnaad te tasten.

Hij reageert met luider gehijg, en ik zoek z'n hol op en vinger hem, nog altijd doorzoenend. Ik kan er net bij. Hij wrijft intussen over mijn zij en heup en laat nu z'n hand langs m'n lendenen naar m'n kruis glijden. Hij knijpt zacht in m'n ballen en ik kreun.

Hij laat m'n mond los en duwt me op m'n rug. Hij zoent langs m'n hals naar m'n tepels, en zuigt er om en om aan.

M'n pik is zo hard dat ie recht omhoog steekt tegen Howards' buik aan. Hij likt zich verder naar beneden.

"Je ruikt zo lekker, zo geil, Jozef," hijgt hij.

Ik hou 't niet meer. Hij moet erin. Hij moet me neuken. Nú. Ik spreidt half automatisch m'n benen als hij met z'n mond bij m'n kruis is aangekomen en m'n lulschacht likt, omhoog naar m'n eikel, omlaag naar m'n ballen. Daar zuigt ie vervolgens aan en ik druk mijn bekken omhoog.

"Ik neem aan dat je geen maagd meer bent Jozef," grinnikt Howard, terwijl hij met z'n hand onder m'n ballen door tast naar m'n anus.

Ik doe m'n benen verder omhoog.

"Kom maar op dan Howard, neuk me," hijg ik.

Zijn vingers zoeken naar m'n anus, maar komen daarbij tegen m'n schaamlippen.

"What the hell..!" roept hij geschrokken uit. Maar hij zoekt en tast rustig verder en vindt m'n natte kut.

Dan kijkt ie me geil grijnzend aan en zegt alleen: "o god.. o god, ik droom."

"Neuk me maar," fluister ik zacht. "Kom, steek 'm erin, het is echt. Ik heb een echte vagina."

Howard aarzelt niet meer. Gretig kruipt ie over me heen en steekt z'n lul in m'n kut.

Die is zo nat dat hij er in één keer in glijdt. En ik kom vrijwel meteen klaar, vaginaal. En nog een keer. Ik wil 't uitschreeuwen, maar Howard weet me bijtijds te bedwingen met een 'sst' . Hij is ook blootsbovenlijfs en ik geniet ervan, net als van z'n geil hijgende koppie.

Howard:

Dit is waanzin. Waanzinnig. Een vent met een kut. Tjeminee..m'n hele klote gevangenis bestaan is in één keer goed!

Ik neuk erop los, alsof ik totaal bezeten ben. Het gekreun en gehijg van Jozef maakt me nog gekker. En dan die kolossale lul die tegen m'n buik opwipt, de zachte ballen tegen m'n schaamstreek.. Ik ben zo opgewonden dat ik er zowat in stik. Maar Jozef ook zo te zien. Ik hoop maar dat ie niet spontaan een nieuwe klaplong krijgt. Ik leun ook maar niet met m'n volle gewicht op hem, wil ik niet eens, ik wil z'n lekkere tepeltjes zien, z'n stevige wasbordje, lekker glad, slechts een klein bosje blond borsthaar in 't midden.

Z'n zweet ruikt naar bieslook, 't heerlijkste kruid dat er is. Om op te vreten is die jongen. Hij ligt me met half gesloten ogen gelukzalig aan te grijnzen, en hoe harder ik stoot, hoe breder z'n smile. Weergaloos! M'n hart slaat op hol M'n lul ook. M'n ballen exploderen en ik pomp hem helemaal vol met m'n volle tank. 't Houdt niet op. Hij beeft en gromt net zo hard als ik. Ik blijf pompen, ik ben nog op en top geil. 't Sopt goed rond m'n pik, ik voel 'm klemgezogen worden, terwijl ik mijn laatste orgastische golven in hem druk. Een paar tellen later voel ik zijn spetters tegen m'n buik terwijl hij op en neer kronkelt als een gek onder me, hevig schokkend, en dan slap laveloos neervalt. Ik val versuft half over 'm heen en kreun verzaligd na.