Ik knipperde met mijn ogen om aan het licht te wennen. Toen mijn linkeroog gewend geraakt was, tuurde ik door de kamer tot ik Mandy recht in haar ogen keek. Haar blik was nieuwsgierig en onderzoekend. Ik had het niet door dat mijn mond half open was gevallen.
‘’En?’’ vroeg ze, haar stem klonk ongeduldig. De arts die één meter voor me zat, was net zo nieuwsgierig als zij.
‘’Mijn… Lieve… Hemel…’’ mompelde ik vol ongeloof. ‘’Ongelooflijk. Ik wist niet dat ik zo slecht zag! Jeetje mina!’’ Ik keek gretig door de kamer om alles te bekijken.
‘’Dus je ziet het wat beter?’’ vroeg ze voorzichtig.
Ik keek haar recht aan. ‘’Heel wat beter, Mandy! Jezus, dit is echt een flinke verbetering!’’
Ik zag dat er een last van haar schouders afgleed en haar opgeluchte glimlach straalde van haar gezicht. ‘’Oh Danny, dat is geweldig!’’

‘’Ik moet uw ogen even controleren,’’ vroeg de arts beleefd.
‘’Ga uw gang, beste arts,’’ zei ik vrolijk. Hij moest lachen en ging in mijn oog kijken met een lampje. Hij knikte tevreden. ‘’Het ziet er goed uit. We gaan een kleine test doen.’’ Op de witte muur verscheen een licht van de beamer. Er stond een hele grote letter K op.
Ik boog voorover en deed alsof ik met grote moeite de letter probeerde te lezen. ‘’Ik denk dat het de K is.’’
De arts grinnikte en toetste in de afstandbediening. Er verschenen vier letters in een rij op de muur, nu met een kleiner formaat. Ik las alle vier letters met gemak voor. De vijf volgende rijen was een eitje voor mij. De volgende rij letters waren nu wel echt klein, maar met concentratie kreeg ik het voor elkaar om alle letters juist te noemen. Met trots keek ik Mandy aan. Ze was duidelijk verrast. Ik had deze letters nooit kunnen lezen met mijn oude lens.
‘’Nog één keer,’’ moedigde de arts me aan. Maar de volgende letters waren echt te klein en ik moest staken. De arts noteerde het op de computer.
‘’Hoeveel zie ik meer?’’ vroeg ik nieuwsgierig.
De arts keek even op de computer. ‘’Als ik deze test wat u net gedaan had gaat vergelijken met de vorige testen. Dan zou ik zeggen dat u ongeveer 40-50 procent meer ziet. Het is natuurlijk grove schatting maar het is wel een flinke verbetering.’’
‘’Wat?’’ riep Mandy geschokt uit. ‘’Zoveel?’’
Hij knikte glimlachend en keek me aan. ‘’U moet de komende twee weken echt rustig aan doen. U mag niet bukken en iets zwaars optillen. En deze moet u zeven dagen dragen als u gaat slapen.’’ Hij overhandigde het ooglapje aan mij. ‘’Dit voorkomt dat u in uw oog wrijft als u slaapt.’’
Ik knikte. ‘’Mag ik wel werken?’’
‘’Wat voor werk doet u?’’
‘’Ik werk in de kledingzaak. Ik help de klanten en doe de administratie.’’
Hij knikte langzaam. ‘’Dat moet wel lukken, zo lang u maar rustig aan doet. Het is ook verstandig dat u af en toe een dutje doet, het geeft uw oog rust. Het lijkt me verstandig dat u dit met uw baas bespreekt.’’
Mandy en ik moesten lachen. De arts keek ons vragend aan.
‘’Mijn baas zit naast mij,’’ zei ik grijnzend.
‘’O,’’ lachte hij. ‘’Nou, dan hoeft u niet uit te leggen. Maar u moet de oogdruppels ophalen bij de apotheek in dit ziekenhuis. Er zijn twee verschillende oogdruppels. U krijgt verdere uitleg van de apotheek.’’
We bedankten de arts hartelijk en verlieten de kamer.

Onderweg naar de apotheek keek Mandy me aan. ‘’Zie je echt veel beter?’’
‘’Ja, heel erg goed, Mandy. Jezus, ik zag eerst echt slecht! Nooit geweten, joh.’’
Ze keek me heel blij aan. ‘’Oh, ik ben zo blij voor jou. Toch goed gedaan dat je dit doorgezet had.’’
‘’Ja, godzijdank wel! Tering. Ik zie echt veel meer,’’ zei ik terwijl ik om me heen keek. Ik stopte met lopen. Iets verderop hing een bord aan de plafond.
‘’Hart-afdeling?’’
Ze glimlachte. ‘’Ja, dat is het inderdaad. Maar wat zie je nu beter?’’
‘’Ik zie helder en scherper. Het is…’’ Ik dacht even na hoe ik dit het beste kan uitleggen. ‘’Het is alsof dat ze mijn lens schoongemaakt hebben. Door het schone raam zie je meer en helder dan het vieze raam.’’
‘’Aha, nu begrijp ik het ongeveer. Dat is geweldig. God, ik ben echt heel blij voor jou.’’ Ze gaf me een snelle zoen op mijn wang. Het kon haar niets schelen dat we nog in het ziekenhuis waren.
‘’Dus straks ook je andere oog doen?’’
‘’Absoluut Mandy, ik kan het verschil tussen mijn ogen heel goed zien. Het is alsof dat mijn linkeroog een schone lens heeft en dat de rechteroog een vieze lens heeft,’’ zei ik vrolijk.

We haalden de oogdruppels bij de apotheek op en liepen naar buiten naar onze auto.
‘’Jeetje mina,’’ riep ik verrast uit terwijl we over de stoep liepen.
‘’Wat is er?’’ vroeg Mandy.
‘’Ik kan de randen van de stoeptegels zien. Dat was eerst niet zo. Ik zag de stoep als een geheel vlak. En nu kan ik de stoeptegels tellen.’’ Op dat moment reed de lijnbus voorbij.
‘’Dat was lijn 34 toch?’’ vroeg ik.
‘’Ja, dat was inderdaad 34,’’ bevestigde ze glimlachend. Normaal gesproken kon ik het nummer lezen als de bus dichtbij stond, maar nu kon ik het lijnnummer op een grote afstand lezen. In de parkeergarage hield ik Mandy even tegen en ik concentreerde op de nummerbord van de auto die iets verderop geparkeerd stond. Maar het was te moeilijk omdat het hier donker was.
‘’Het is te donker, denk ik,’’ zei ze.
Ik beaamde dat. ‘’Het was in ieder geval geprobeerd, hé vrouwtje van me,’’ zei ik ondeugend. Ze moest lachen van mijn gekkigheid.

Onderweg naar het werk bleef ik maar praten wat ik wel of niet kon zien of lezen. Maar na een tijdje hield ik me plotseling stil. Ik besefte dat ik aan het ratelen was. Ik keek opzij naar Mandy. ‘’Ik draai een beetje door, of niet?’’
Ze gniffelde. ‘’Je lijkt wel een oud wijf.’’
We schoten samen in de lach.
‘’Maar lieverd, het mag, ik vind het heerlijk om te horen. Maar ik wil wel dat je rustig blijft. We mogen geen risico nemen.’’
Ik knikte langzaam. ‘’Ja, je hebt gelijk maar ik ben zo blij.’’
Ze pakte mijn hand. ‘’Dat ben ik ook.’’
Ik keek haar aan, maar mijn ogen gleden omlaag naar haar borsten. Er was eigenlijk niet veel te zien omdat ze haar winterjas droeg.
‘’Ligt het aan mijn linkeroog of zijn jouw borsten altijd groot geweest?’’
Ze gierde het uit van het lachen. ‘’Doe niet zo gek! Nu even ophouden, ik moet op de weg letten!’’
‘’Oké, oké, ik hou al op.’’ Ik tuurde overal om te kijken of ik het kon zien.

Op het werk aangekomen wisten we dat Anna en Lotte in de kantine waren omdat nu de lunchtijd was.
‘’Zo! Wat een joekels heb je, Anna!’’ zei ik grijnzend toen ik binnenkwam.
Ze trok haar wenkbrauw op. ‘’Je hebt ze niet eens goed bekeken.’’
‘’Niet nodig, ik kan ze vanaf hier zien.’’
Anna en Lotte keken elkaar aan. ‘’Zie je nu wat beter?’’ vroeg Lotte.
‘’Een hele hoop,’’ zei ik glimlachend terwijl ik op de stoel plaats nam. ‘’40-50 procent meer zicht.’’
‘’Wow! Je houdt ons toch niet voor de gek?’’ Anna keek me onderzoekend aan.
‘’Nee, ik meen het, Anna. Ik zie echt een heel stuk beter.’’
‘’Dat is een fantastisch nieuws!’’ reageerde Lotte. Ze gaf me voorzichtig een knuffel. ‘’En hoe zit het met de pijn in je oog?’’
‘’Geen enkel pijn meer,’’ antwoordde ik vrolijk.
‘’O Danny, wat ben ik echt heel blij voor jou,’’ zei Anna die mij ook een knuffel gaf. Plots keek ze ondeugend. ‘’Zijn ze inderdaad wat groter geworden?’’ Ze knikte met haar hoofd naar beneden.
‘’Minstens een cupmaat groter,’’ antwoordde ik grijnzend.
De dames giechelden.
‘’Maar dames,’’ zei Mandy serieus. ‘’HIj moet de komende twee weken rustig aandoen. Hij mag niet bukken en iets zwaars optillen. Hij mag werken maar zolang hij maar rustig doet. En hij moet af en toe dutje doen om zijn ogen rust te geven.’’ Ze keek me streng aan. ‘’Dit is mijn eis. Je moet elke dag een dutje doen, begrepen?’’
‘’Ja, mijn baas,’’ antwoordde ik braaf.
‘’Strenge baas hebben we, hé,’’ zei Anna ondeugend.
‘’Echt wel. Maar ik ga naar de kapsalon. Elise en Irene willen vast wel weten hoe het met me gaat.’’

Ik liep de kapsalon binnen. Elise was het haar van de klant aan het knippen en Irene stond achter de balie. Kim had vandaag een vrije dag. Elise keek me meteen aan toen ik binnen kwam. ‘’Hey Danny! Vertel!’’ vroeg ze meteen.
Ik hief mijn hand omhoog. ‘’Je bent nog bezig, ik wacht wel even.’’
De klant draaide zich met de stoel een kwartslag om. ‘’Elise had me over jou verteld. Ze staat hier hele tijd gespannen te wachten op jou. Vertel het maar aan haar, ik kan wel even wachten.’’ Irene had zich omgedraaid en was net zo nieuwsgierig als Elise. De andere klant die voor de balie stond, wachtte geduldig.
Ik glimlachte breed. ‘’Nou, ik kan zien dat je inderdaad een knappe vrouw bent.’’ De klanten schoten in de lach.
‘’Bedankt voor het compliment,’’ lachte Elise mee. ‘’Maar vertel nou eens, zie je wat beter?’’
‘’Een hele hoop meer. Ongeveer 40 - 50 procent meer zicht.’’
‘’Wooow!’’ riep Elise verbaasd. ‘’Dat is mega veel!’’ Ze omhelsde me iets te enthousiast. Maar ze verbrak onmiddellijk de knuffel. ‘’Oh sorry, Danny, ik moet natuurlijk voorzichtig zijn vanwege je oog.’’
Ik lachte geamuseerd. ‘’Het geeft niet, Elise.’’
‘’O, Ik ben zo blij voor jou. Heb je geen pijn?’’
‘’Nee, niet meer. Maar ik vertel je straks hierover wel meer. Ga maar lekker weer knippen.’’ Ik keek de vrouw aan. ‘’U krijgt vandaag tien procent korting omdat u geduldig was.’’
Elise en Irene keken me verontwaardigd aan. Elise zei: ‘’Hey Danny! Irene en ik zijn hier de baas. We bepalen dat, niet jij.’’ Ik knipoogde naar de klant en ze moest zachtjes lachen. Ik kreeg nog een vlugge knuffel van Irene en dan liet ik ze verder met rust.

In het kantoor, achter mijn bureau stuurde ik de berichten naar mijn familie en vrienden. Ze waren allemaal blij voor me. Mijn ouders wilden binnenkort graag langs komen. Natuurlijk mocht dat. Ik merkte ook dat ik met mijn linkeroog op de telefoon niet kon lezen. Ik startte mijn laptop op en probeerde met mijn linkeroog tekst op het beeldscherm te lezen. Ook dat kon ik niet. Ik schoof met de bureaustoel naar achteren en het beeld werd langzaam scherper maar de letters werden wel steeds kleiner. Ik glimlachte. Dat had ik wel verwacht omdat de lens in mijn linkeroog voor veraf was. Ik moest eigenlijk een bril laten maken om van dichtbij te kunnen lezen. Maar ik had mijn rechteroog nog en daarmee kon ik prima lezen. Ik wist al meteen welke sterkte de lens voor mijn rechteroog zou worden. Maar het leek me vermoeiend om twee verschillende lenzen te hebben. Maar de gast uit de groepsapp had het ook en hij had verteld dat het de eerste weken even wennen was. Daarna ging het allemaal vanzelf en hij merkte er bijna niets meer van. Hij had wel één groot voordeel en dat is dat hij geen bril hoefde te dragen. Dat wilde ik ook.

Maar genoeg voor vandaag. Er moest ook gewerkt worden. Anderhalf uur later leunde ik tevreden achterover op de stoel. Het rotklusje voor vandaag was weer gedaan. Ik realiseerde me ineens dat ik niets had gemerkt van mijn twee verschillende lenzen in mijn ogen. Volgens mij ging het alles vanzelf. Als ik ging lezen op de laptop, pakte mijn hersenen automatisch mijn rechteroog. Ik draaide me om en keek door het raam naar buiten en realiseerde me dat ik inderdaad via mijn linkeroog keek. Ik keek eigenlijk wel met twee ogen maar mijn linkeroog deed het meeste werk terwijl ik het niet echt door had. Ik glimlachte. Ik was echt blij dat ik toch de staaroperatie had gedaan. De gasten in de groepsapp hadden allemaal ‘zie je nou wel’ gezegd. Daar moest ik wel om lachen. Ik mocht die gasten wel. Ik stond op. Het was hoog tijd voor een dutje anders werd mijn strenge baas boos op me. In de kantine ging ik op de bank liggen, deed mijn ooglapje op en sloot mijn ogen.

Een warme vinger streelde zacht over mijn wang en ik opende mijn ogen. ‘’Hallo Kelly.’’
Ze hield mijn CI voor mijn gezicht en ik zette die snel op. ‘’Goedenavond piraat.’’ zei ze vrolijk.
Ik grinnikte en zette mijn ooglapje af.
‘’Maar hey,’’ zei ze. ‘’Wat hoor ik? Je ziet ongeveer 40 - 50 procent beter?’’
Ik knikte. ‘’Ja, dat klopt.’’
‘’Dat is echt geweldig, Danny!’’ zei ze terwijl ze me voorzichtig een knuffel gaf.
‘’Ja, ik ben echt heel erg blij.’’
Plotseling rook ik de lekkere geuren van het eten. Ik kwam overeind en keek verbaasd naar Lotte die aan het koken was en Mandy de tafel aan het dekken was. ‘’Hoe laat is het eigenlijk?’’
‘’Half zes,’’ antwoordde Kelly.
‘’Mijn hemel, heb ik twee en half uur geslapen? Waarom heb je me niet wakker gemaakt, Mandy?’’
‘’Waarom zou ik?’’ zei ze met een knipoog.
Ik gromde zacht en keek Nick aan die achter Kelly stond. ‘’Godallemachtig, ik wist niet dat je zo’n lelijke kop had,’’ zei ik grijnzend.
Iedereen schoot in de lach. ‘’En bedankt, hé makker,’’ zie Nick. ‘’Maar echt super dat de staaroperatie geslaagd was.’’
Ik knikte en strekte mijn benen. ‘’Is de kassa al gedaan,’’ vroeg ik aan Mandy. Op dat moment liep Anna binnen en antwoordde: ‘’Yep, ik ben net klaar.’’

Toen Lotte klaar was met koken, schoven Elise en Bram aan tafel. Ook was Bram blij voor me.
‘’Nou, vertel op. Wat zie je nu beter?’’ vroeg Nick nieuwsgierig.
‘’Ik zie helder, het is alsof dat ik door het schone raam kijk. Voor de operatie was het raam vies daardoor zag ik wat slechter.’’
‘’Ah, dat is wel duidelijk. Maar zag je toen echt zo slecht?’’ vroeg Elise.
Ik knikte. ‘’Ja, ik was zelf ook verrast. Ik wist niet dat ik zo slecht zag. Ik had echt een flinke staar.’’
‘’Waarom heb je dat eigenlijk niet gemerkt?’’ vroeg Bram zich af.
‘’Ik denk dat de staar in mijn lens heel langzaam erger werd waardoor het me niet eens opgevallen was. Stel je voor dat het binnen één dag zou gebeuren, dan had ik het wel gemerkt,’’ antwoordde ik.
‘’Ga je je andere oog ook doen?’’ vroeg Anna.
‘’Absoluut. Dan wel met een andere sterkte van de lens. Mijn linkeroog kan ik alleen veraf kijken. Voor mijn rechteroog wil ik een lens voor dichtbij zodat ik mijn telefoon of laptop kan lezen. Dan hoef ik geen bril te dragen.’’
Lotte keek me aan. ‘’Is dat niet een beetje vermoeiend?’’
‘’Dat dacht ik ook eerst, maar het viel mee. Ik heb net anderhalf uur gewerkt en ik merkte er niets van. Het gaat gewoon vanzelf.’’
Mandy gaf me een stoot. ‘’Net gewerkt? Je zat net op de bank te snurken.’’
De dames giechelden. Ik stak mijn tong uit naar Mandy.

Iemand tikte de vork tegen het bord aan. Omdat iedereen naar Anna keek, wist ik dat ze het gedaan had. ‘’Nu even iets anders. Het draait niet alleen om Danny, hé?’’ zei Anna.
‘’Niet?’’ plaagde ik haar. ‘’Ik voel me anders wel een heel belangrijk persoon.’’
Ze grinnikte even maar werd alweer serieus. ‘’Ik wil jullie graag uitnodigen voor een gezellige avond bij ons thuis, aanstaande zaterdag om acht uur. We hebben iets te bespreken.’’ Iedereen wist meteen waar ze het over had. We keken elkaar aan zonder iets te zeggen.
‘’Schikt het voor jullie?’’ vroeg Anna aan ons.
Ik keek Mandy vragend aan, ze knikte. ‘’We komen,’’ antwoordde ik.
‘’Wij zijn erbij,’’ vulde Kelly aan.
‘’Wij ook,’’ reageerde Elise.
‘’Mooi,’’ zei Anna tevreden. ‘’Maar denk eraan: er zal niets gebeuren aanstaande zaterdag. We gaan alleen even praten.’’
Iedereen knikte instemmend.
Anna keek me aan. ‘’Kan je wel naar ons komen of wil je liever dat we bij jou komen, vanwege jouw oog.’’
Ik rolde met mijn ogen. ‘’Hallo, ik ben geen invalide hoor.’’
‘’Oké, dan zie ik jullie aanstaande zaterdag rond acht uur bij ons thuis. Lotte zorgt wel voor het eten en drinken.’’ Lotte keek haar verontwaardigd aan. ‘’Mevrouw, je hebt de avond zelf georganiseerd. Je regelt het zelf maar.’’
Anna lachte. ‘’Toch ga je mij helpen. Daar ben je veel te lief voor, Lotje van me.’’ Ze gaf haar een knipoog. Lotte glimlachte lief. Ik kon goed zien dat ze nog steeds stapelgek op Anna was.

Zaterdag kwamen Mandy en ik het huis van Anna en Lotte binnen via de achterdeur. In de woonkamer hing een gezellig sfeer, maar er was voldoende licht. Ik had de vrienden ooit een keer gezegd dat ze wel een keer iets donkerder mocht doen als ze wilden. Tot nu toe had niemand het gedaan. Van binnen was ik wel dankbaar. Zo voelde ik me nooit buitengesloten en dat wisten mijn vrienden heel goed. De hele vriendenclub waren er al. We begroetten iedereen en ik ging naast Nick zitten. ‘’Zo, zit je nu weer eens naast mij in plaats van naast Anna?’’
Ik grijnsde. ‘’Als ik naast haar zit, moet ik altijd eerst iets zeggen, daar heb ik nu geen zin in.’’
Hij grinnikte. “Maar hey, je kan nu ver goed zien toch?’’
Ik knikte bevestigend.
‘’Denk je dat je voetbal nu beter kan volgen in het stadion?’’
‘’Ja, dat denk ik wel. Ik zal heus niet alles kunnen volgen maar wel veel meer dan vroeger.’’
‘’Dan moeten we een keer doen. Over drie weken kan mijn pa niet mee naar Ajax. Zin in om mee te gaan?’’ vroeg hij.
‘’Natuurlijk wil ik mee. Ik ben benieuwd!’’ zei ik enthousiast.

Anna en Lotte zorgden voor het drinken en hapjes. Toen ze op de bank gingen zitten, vroeg Elise: ‘’Mag de muziek harder aan?’’
Anna trok haar wenkbrauw op, net als iedereen in de kamer. ‘’Hoezo?’’
Elise glimlachte ondeugend. ‘’Nou, als we de muziek hard gaan zetten, dat zullen de buren niet zo leuk vinden. Dan gaan ze bij jou aanbellen om te vragen of we de muziek zachter kunnen zetten. Dan zeg je dat je het niet doet want er is een feest. De buren zullen daarmee niet zo blij zijn. Maar als we de hele nacht zo doorgaan, zullen ze de politie bellen. Dan stuur ik Bram naar ze af. Hij regelt wel dat het feest gewoon door kan gaan. Als we dat nou tien keer doen, dan zal een van de buren het zat zijn en misschien gaan ze verhuizen en dan komt het huis vrij.’’
Eerst was het even stil in de kamer en toen barstte het gelach uit.
‘’Leuk geprobeerd, Elise,’’ hikte Lotte. ‘’Maar vergeet het maar.’’
Bram keek Elise streng aan. ‘’Je denkt dat ik het zou doen? Een agentje spelen?’’
Ze keek hem ondeugend aan. ‘’Dat zou je toch wel doen, toch lieverd? Je doet toch alles voor me? Je hebt mij ten slotte ten huwelijk gevraagd.’’
HIj keek haar met samengeknepen ogen aan. ‘’Ik zou heel veel voor jou doen, maar niet alles, duiveltje van me.’’
Elise knuffelde hem en fluisterde in zijn oor: ‘’Aan jou heb ik ook niks.’’ Hij gromde.

Elise giechelde weer. ‘’Maar mensen, over ons huwelijk gesproken. We hebben een datum geprikt.’’ Ze keek Bram aan.
‘’18 september is de grote dag voor ons,’’ zei hij glimlachend.
‘’Ah, dat is wel een leuke datum,’’ reageerde ik goedkeurend. Ik wist meteen wat er bijzonder was aan deze datum.
Kelly keek Elise en Bram aan. ‘’Wat is er bijzonder aan 18 september, als ik vragen mag.’’
‘’Dat is de datum dat mijn vader omgekomen was bij het schietincident,’’ antwoordde Bram rustig.
Het was even stil in de kamer. Dan zei Mandy zacht: ‘’Ik vind het wel dapper dat jullie dit doen. Het moet wel moeilijk zijn voor jou, Bram.’’
Hij glimlachte. ‘’18 september is een trieste dag voor mij, mijn moeder en zussen. Ik weet zeker dat mijn vader dit nooit had gewild. Hij was altijd een vrolijke man. Dus ik wil die trieste dag iets vrolijks van maken. Dat had hij wel gewild. Dat weet ik wel zeker. Mijn moeder en zussen waren het met me eens.’’
‘’Dat vind ik heel mooi,’’ zei Lotte die duidelijk geraakt was door zijn uitleg.

‘’Nou,’’ doorbrak Elise de gespannen sfeer. ‘’Noteer het maar in jullie agenda! Maar nu is de tijd om de getuigen te vragen!’’ Ze keek Bram vragend aan, hij grijnsde. Daarna keken ze plotseling naar mij. ‘’Danny, voordat we gaan trouwen, moeten we eerst een klein probleempje oplossen. Je weet dat jij de reden was dat wij samen zijn. Daar zijn we nog steeds heel dankbaar voor. Helaas ontstaan er soms wel problemen, zoals deze: Bram en ik willen jou graag als getuige hebben.’’
Iedereen keek me aan en ik zei niets, wist niet wat ik hierop moest zeggen.
‘’Maar,’’ vervolgde Elise. ‘’Dat kan natuurlijk niet. Maar gelukkig hebben we een oplossing gevonden.’’ De grijns van Bram werd alleen maar groter terwijl Elise een ondeugende lachje trok. ‘’Geef me je hand, Danny.’’
Ik keek haar behoedzaam aan.
‘’Ik doe je niets,’’ beloofde ze plechtig.
Schouderophalend stak ik mijn hand uit en ze legde een munt in mijn hand.
‘’Ik kies voor kop,’’ zei Elise opgewekt.
‘’Ik dus voor munt,’’ zei Bram grijnzend.
Het was opnieuw stil in de kamer. Ik staarde naar de munt in mijn hand. Ineens moest Anna hard lachen. ‘’Menen jullie dat serieus?’’
Bram en Elise knikten tegelijkertijd.
‘’Als Danny kop gooit, mag ik hem als getuige vragen. Gooit hij de munt? Dan mag Bram hem vragen,’’ beantwoordde Elise mijn vraag in mijn hoofd.
De dames giechelden. ‘’Jullie zijn echt gestoord,’’ zei Kelly.
Ik keek hen ongelovig aan. ‘’Ik ben met Kelly eens. Jullie zijn knettergekken.’’
Elise giebelde. ‘’Kom op, gooi de munt.’’
Ik gooide de munt in de lucht, wilde hem opvangen maar was hem allang kwijt. Die kledderde op de grond en belandde naast de schoen van Mandy. Iedereen boog gretig naar de munt toe. ‘’Het is de munt,’’ zei Mandy. Bram juichte en Elise kreunde van teleurstelling maar glimlachte alweer snel. ‘’Gefeliciteerd, Bram, je mag hem vragen.’’
Hij keek me grijnzend aan. ‘’Héé makker, wil je mijn getuige zijn?’’
Ik keek hem aan. ‘’Ik heb deze week de staaroperatie gehad waardoor ik nu beter kan zien. Dus ik kan wel getuige voor je zijn.’’
Een gierend gelach klonk in de kamer.
‘’Dank je wel, Danny,’’ zei hij zichtbaar blij.
‘’Gelukkig heb ik een alternatief,’’ zei Elise ondeugend. ‘’Nou lieve dames, willen jullie mijn getuige zijn?’’
Natuurlijk wilden alle dames dat en ze knuffelde Elise samen.
Bram fluisterde tegen Nick: ‘’Sorry Nick, mijn andere getuigen zijn mijn zussen.’’
Hij schudde zijn hoofd. ‘’Geen probleem man. Heb ik weer een dagje vrij. Hoef ik de ringen niet te passen.’’ De mannen grinnikten.

Nadat we even hadden geproost op Elise en Bram, klapte Anna luid in haar handen.
‘’Zo, het is tijd voor een gesprek over het seksfeest,’’ begon ze langzaam. ‘’Ik wil dat er tijdens dit gesprek geen grappen gemaakt worden.’’ Ze keek me waarschuwend aan.
‘’Waarom kijk je naar mij?’’ vroeg ik onschuldig.
‘’Omdat ik je ken.’’ Ze keek de kring rond. ‘’Ik heb ieder van jullie apart gesproken. Het lijkt erop dat het seksfeest er komt.’’
Er viel een stilte. Iedereen keek elkaar aan. Toen ik naar Mandy keek, had ze een ondeugende blik op haar gezicht. Naast me had Nick een grote grijns. Kelly had me een speelse knipoog gegeven.
‘’Maar…’’ vervolgde Anna serieus. ‘’Voordat we zo’n feest gaan organiseren, moet er nog één ding gebeuren. Zolang dat niet gebeurd is, komt er geen feest. Er is één iemand die zijn of haar fantasie liever eerst privé wil waarmaken. Daarna wil hij of zij graag meedoen met zo’n feest.’’
Weer viel er een stilte. Iedereen keek elkaar nieuwsgierig aan, om te achterhalen wie het was. Plots zag ik Anna een bemoedigend knikje geven. Maar aan wie?

Elise schraapte haar keel, alle ogen waren onmiddellijk op haar gericht. Ik reageerde iets later.
‘’Euhm, jullie weten wat mijn fantasie is, toch?’’
Iedereen knikte.
‘’Nou, ik wil dus een keer seks met Danny hebben. Maar de eerste keer zou ik het graag alleen met hem willen doen.’’ Ze keek een beetje beschaamd naar de grond. Ik staarde haar aan. Ze wilde me echt. Dat streelde mijn ego wel een beetje maar ik liet het niet merken. Mandy stond zwijgend op en ging naast Elise zitten. Ze pakte Elise haar hand. Ze fluisterde iets in haar oor en een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Elise. Ze zei ook iets, maar het was heel zacht. Ik kon haar lippen nog net lezen. Dank je wel, had ze volgens mij gezegd.

‘’Oké,’’ zei Anna zakelijk. ‘’Hoe en wat Elise en Danny gaan doen, moeten ze zelf maar uitvogelen. Wij bemoeien ons er niet mee. Maar zolang de wens van Elise niet vervuld is, komt er geen feest. Dus kan het zijn dat het er nooit komt, dan hebben we maar pech. Ik hoor het vanzelf wel als ze het gedaan hebben. Dan wil ik graag, als jullie dat goed vinden, in mijn eentje het feest organiseren. Ik heb een plan klaarstaan. Ik doe dit serieus, mensen. Ik wil niet dat onze vriendschap op het spel staat.’’
‘’Mag ik je vragen hoe het feest er ongeveer zal uitzien? Je hoeft niet alles te vertellen maar kan je niet een paar details aan ons geven zodat we daar een beter beeld over krijgen,’’ vroeg Nick.
Anna humde. ‘’Dat is niet zo’n slecht idee.’’ Ze dacht even na. ‘’Oké, het feest zal hier in de woonkamer gehouden worden. Ik ga jullie elkaars grenzen uitleggen, zodat we met elkaar rekening kunnen houden. Ik zal jullie elkaars fetisj ook vertellen, mits toestemming uiteraard. De regels natuurlijk ook. Ik ga de spullen regelen die we misschien nodig hebben voor het feest. Ik laat jullie twee weken voor het feest een SOA test doen.’’

Het was opnieuw stil in de woonkamer. Iedereen moest de informatie even verwerken en probeerde zich in gedachten voor te stellen hoe het feest eruit zou zien. Ik moest bekennen dat het idee mij wel een beetje opwond.
‘’Ik vind het spannend,’’ fluisterde Kelly.
Iedereen keek elkaar aan. ‘’Ja, ik ook,’’ beaamde Bram.
Anna glimlachte. ‘’Het is ook spannend.’’ Haar ogen schitterden. Ik wist dat ze dit heel erg leuk vond. ‘’Maar goed, dat was het. Willen jullie wat drinken?’’ vroeg Anna vrolijk terwijl ze opstond. De gespannen sfeer was daarmee gebroken.

De rest van de avond was weer ouderwets gezellig. Ik zat te kletsen met Bram en Nick. Ik had gezien dat Mandy en Elise lang in gesprek waren. Ik kon wel raden waar ze het over hadden. Rond half twaalf wilde Mandy naar huis. We namen afscheid. Hand in hand liepen we naar ons huis.
‘’Danny, ik heb met Elise zitten te praten,’’ sprak ze.
‘’Ja, dat heb ik inderdaad gezien,’’ zei ik.
‘’We hebben afgesproken dat Elise het initiatief neemt. Je hoeft niets te doen. Maar het gaat nog wel even duren, want we willen wachten tot je helemaal klaar bent met je staaroperatie. Want je moet je andere oog nog doen. Maar als je zover bent, zal Elise je benaderen.’’
We waren alweer thuis. In de gang keek ik haar aan. ‘’Je vindt het toch niet erg?’’
Ze glimlachte lief. ‘’Nee, ik heb er geen enkel probleem mee. Dat heb ik ook aan Elise duidelijk gemaakt. Ze vindt het wel moeilijk.’’
‘’Ze wil me echt, hè?’’ vroeg ik.
‘’Ja, dat klopt omdat je haar zo veel verwend en geholpen hebt. Met het WK volleybal en de kapperszaak.’’
‘’En Bram?’’ vroeg ik.
‘’Die heeft er geen problemen mee. Hij moedigt Elise juist aan.’’
Mandy sloeg haar armen om mijn nek en keek me ondeugend aan. ‘’Straks mag je Elise lekker neuken.’’
Ik grijnsde. ‘’Ik kijk ernaar uit.’’
‘’Maar als het zover is, goed letten op haar schaamlippen.’’
Ik knipperde met mijn ogen. ‘’Wat is er met haar schaamlippen?’’
Ze grijnsde gemeen. ‘’Kom je vanzelf wel achter, lieverd.’’
‘’Kom op, vertel het me!’’ zei ik dwingend.
Ze gaf me een kus en duwde me van haar af. ‘’Nee, een verrassing moet een verrassing blijven, lieverd.’’ Ze liep de trap op.
‘’Ik haat verrassingen,’’ gromde ik terwijl ik achter haar aan ging.

Note van de auteur.

Mijn zicht was dus 50% verbeterd. Maar dat was in 2018. Nu zie ik ongeveer 15-20 procent. Nee, het ligt niet aan de lenzen maar aan het netvlies. Dat sterft langzaam af. Op dit moment is er helaas geen manier om mijn zicht te verbeteren. Maar ze zijn wel aan het experimenteren. bijvoorbeeld met Gen-therapie.