Maandagochtend moeten Anneke en ik helaas al heel vroeg uit bed. Zij werkt als part-time verpleegster in een bejaardentehuis op zo'n twintig kilometer van haar huis. Ze moet al om half acht vertrekken en neemt dan gelijk Dientje naar school. Ik werk als magazijnier in Eindhoven, maar op maandag is de zaak pas vanaf 12 uur open. Bij het ontbijt stel ik voor dat ik Dientje vandaag naar school zal brengen, dat scheelt weer tien minuten in tijd voor Anneke. Ze is er dankbaar om, zie ik. Ik zeg haar dat ze er stralend uitziet, wat ook waar is. Ik heb haar de laatste jaren alleen eventjes gezien wanneer ze de kinderen op zaterdagochtend komt brengen en op zondagmiddag afhalen. Het scheen mij toe dat ze steeds minder gelukkig oogde.

'Dank voor het compliment,' lacht Anneke, 'maar je hebt gelijk, hoor. Ik zag het zelf net in de spiegel. Ik zie er warempel een paar jaar jonger uit. Dat komt door de goeie seks van vannacht, wees daar maar zeker van! Ik heb te lang met die klootzak van een David geneukt. Het neuken op zich was meestal nog wel de moeite, maar meer omdat ik het nodig had dan om het plezier dat ik er aan beleefde. Het was seks op automatische piloot, weet je? Noodzakelijk, maar van mijn kant niet meer met gevoelens voor hem.'

Ik nip aan mijn kop sterke koffie en sla haar aandachtig gade. Ik heb de indruk dat ze nog iets wil vertellen, maar aarzelt of niet goed durft. Ik kijk haar vragend aan en dan slaat ze haar ogen neer. Zonder me aan te kijken begint ze: 'Geert, het heeft me echt goed gedaan, die ruwe seks met jou. Je bent echt veranderd en daar ben ik heel blij om. Maar voor mij is dit niet het begin van iets blijvends tussen ons, al zie ik je eigenlijk graag genoeg. Af en toe eens samen het bed induiken zie ik wel zitten, maar ik ben zo bang voor routineus vrijen, weet je. En dan zijn er nog twee dingen die mogelijk in de weg staan: vooreerst Dientje natuurlijk. Dientje en jij, bedoel ik. Misschien wordt het iets, misschien ook niets, maar ik hou rekening met het eerste. Het tweede is dat ik een aanvraag ingediend heb om seksuele dienstverlening te doen bij mensen met een handicap - mannen die zichzelf niet meer kunnen masturberen door verlamming, bijvoorbeeld. Daar is veel nood aan. Er is veel vraag en weinig vrouwen willen dat doen. Ik zie het als een opdracht. Ik heb het gevoel dat ik me daardoor nog nuttiger kan maken dan als verpleegster. Maar ik hou de part-time job natuurlijk wel. Seksuele dienstverlening betaalt ook goed en nu de kinderen groter worden, kan ik het geld ook goed gebruiken. Het zou me makkelijk duizend euro per maand netto kunnen opbrengen, terwijl het me maar enkele dagen per maand meer werk kost.'

Nu slaat ze haar ogen op, als om mijn goedkeuring te krijgen. Ik hoef er niet over na te denken en zeg haar dat zo'n werk op haar lijf geschreven is. Het is niet alleen zinvol, maar ook echt nodig. Als zelfs een gezonde kerel geregeld de nood voelt om door een warme vrouwenhand te worden afgetrokken, hoe veel te meer dan iemand die zichzelf niet kan behelpen? 'Eigenlijk zou dat het werk van kloosterzusters moeten zijn,' zeg ik haar, 'het is een werk van barmhartigheid.'

'Jij bent nog altijd een beetje katholiek,' lacht ze nog een beetje verlegen, 'en het doet me toch goed dat je het begrijpt. Ik loop al lang rond met het idee, maar het is iets waar ik met niemand kan of durf over spreken. Bedankt, Geert, nu staat mijn besluit wel vast. Ik zal vandaag mijn aanvraag nog indienen. Dan kan ik misschien volgende week al aan de slag.'

Op dat ogenblik komt Dientje de eetkamer binnen gehuppeld. Met blozende wangen geeft ze me een kus op de wang en daarna loopt ze op Anneke toe om haar ook een vluchtige zoen te geven. 'Mama, wat zie je er goed uit!' roept ze uit, met grote ogen van verbazing. Anneke lacht nu breed en zegt dat een potje vrijen beter werkt dan anti-rimpelcrème.
'Ik wil nooit anti-rimpelcrème op mijn gezicht,' gilt Dorien het uit, 'als een keer vrijen al zo veel helpt!'

'Ja, meid, maar ik heb ook niet met de eerste de beste gevrijd, hé? Ik weet dat David jullie al jaren op de zenuwen werkte, maar wat kon ik doen? Ik had niemand anders om seks mee te hebben en ik had de fut niet om iemand anders te zoeken...'

'Hmm, papa is dus de beste?' Dorien kijkt Anneke vrank in de ogen en Anneke zegt alleen: 'Zo lijkt het wel op dit moment. Maar ik heb je vader wel verteld wat je me gisteren gezegd hebt, meid. Dat je meer wil dan alleen een knuffel op tijd en stond. Dat laat ik aan jullie twee over. Ik wil dat je nu al weet dat ik niet in jouw weg sta, Dien. Wat jullie ook met elkaar zullen doen of niet, jullie hebben mijn zegen. Vooruit nu, je ontbijt en daarna hop, naar school. Papa brengt je trouwens. Dan hoef ik vandaag geen omweg te doen voor jou.'

'Joepie!' schreeuwt Dorien, 'dat is een mooi begin van de week!' Ze komt naast me zitten en kan niet snel genoeg klaar zijn met haar ontbijt. Ze zegt dat Jochen vandaag kan uitslapen: er is een lerarenconferentie en hij heeft een hele dag vrij. Vandaar dat ik mijn zoon niet meer te zien krijg. Vijf minuten nadat Anneke weggereden is, is Dorien klaar. Ik zie hoe opgewonden ze is omdat ze met mij in de auto kan zitten. Het is een ritje van hooguit een kwartier en ze kwebbelt er vrolijk op los.

'Zal ik je aan de schoolpoort zelf afzetten?' vraag ik.
'Natuurlijk, waarom vraag je dat?'
'Nu, ik wil niet dat er over gesproken wordt dat je door een vreemde kerel gebracht wordt,' jok ik.
'Als iemand er al iets over vraagt, zeg ik toch dat je mijn vader bent, daar zit toch niets verdachts aan, papa?'
'Worden sommige meisjes van je klas soms door hun liefje naar school gebracht?' probeer ik.
'Ach, papa, geen enkel meisje uit mijn klas heeft een liefje. Nu ja, ze zijn wel allemaal verliefd, maar dan op Justin Bieber of zo. Als ik nu zou vrijen, dan ben ik zeker de allereerste van alle klassen van mijn jaar. Ook van de jongens - zeker van de jongens, want dat zijn allemaal slome opscheppers die ons wel beloeren, maar nooit iets durven zeggen. Laat staan dat ze het met iemand zouden aanvragen.'
'Dat zou jij zeker willen,' pols ik, 'door wat je met Jochen doet, heb je in ieder geval al ervaring met iets dat jongens heel graag hebben.'
'Plaag me maar niet, papa. Dat met Jochen doe ik alleen omdat hij mijn broertje is en ik zie hem veel te graag om hem iets te weigeren. En daarom dacht ik dat jij het even graag zou hebben als Jochen, snap je? Maar met iemand anders? Nee zeg, bah! Ik wil niet eens denken aan wat er in hun broek zit!'
'Precies hetzelfde als wat Jochen in zijn broek heeft zitten, meid.'
'Papa! Denk jij dat ik mijn ogen in mijn zak heb? Ik heb al piemels of internet gezien, hoor. Die zijn in ieder geval niet zo mooi als die van Jochen. En Jochen is jouw zoon, dus denk ik dat die van jou...'

Ze proest het uit en ik schater met haar mee. We naderen de school en ik zeg haar dat het me spijt dat ik haar gisteren zo afgeweerd heb: 'Mama heeft me verteld wat je haar gezegd hebt. Ze heeft me gevraagd het er met jou over te hebben. Dat wil ik wel doen, Dientje, op een rustig moment. Ik wil graag van jou zelf horen wat je wilt. Misschien kunnen we volgend weekend eens rustig praten.'
'Alleen als Jochen er niet bij hoeft te zijn, papa. Het is iets tussen jou en mij alleen, toch? Jochen zou er niks van snappen, denk ik.' 'Natuurlijk, lieverd, dat is privé. Maar het moet wel uitgesproken worden.'

Ik stop voor de schoolpoort en zie haar leeftijdsgenootjes aankomen wandelen of fietsen. Dientje wijst me enkele meisjes van haar eigen klas aan en ook haar twee beste vriendinnetjes: allemaal wezentjes tussen kind en vrouw, met ledematen die niet in proportie zijn met hun lichaam. Lange, stakerige beentjes onder korte rokjes en dunne armpjes die onder luchtige mouwtjes van bloesjes en t-shirts uitsteken. Van borsten is bij de meesten nog niets te merken, maar ze blaken allemaal van levenslust terwijl ze met elkaar praten en giechelen. Alle meisjes die ik hier zie, vallen in het niet wanneer ik ze vergelijk met mijn kleine meid. Ik besef goed genoeg dat ik bevooroordeeld ben en dat ik, als vader van eender welk meisje dat de schoolpoort binnenloopt, even verliefd zou kunnen zijn. Ik vraag me af hoeveel vaders hetzelfde meemaken als ik... en of er vaders bij zijn die zich daar niet zo'n zorgen over maken als ik.

--- --- ---

Ik doe mijn werk graag en goed. Er is altijd zoveel te doen, dat ik nauwelijks tijd heb om na te denken over alles wat er in het weekend gebeurd is. Naarmate zaterdag nadert, word ik echter onzeker. Anneke zou er niets tegen hebben, mochten Dientje en ik intiem worden met elkaar. De idee is verlokkelijk genoeg, maar mijn geweten speelt me al de hele week parten. Hoe kan ik mijn liefde voor Dientje zuiver houden? Hoe kan ik haar graag blijven zien als kind en tegelijk beminnen als seksueel wezen? Ze is het immers beide. Hoe kan ik voorkomen dat ze ervaringen opdoet waar ze nog niet aan toe is? Aan wat zou ze eigenlijk al toe zijn? Misschien gaat het er bij haar alleen om, wat ze met Jochen doet. Ze is best intelligent: ze is nu al drie jaar op deze school en altijd bij de besten van haar klas, zelfs bij de besten van alle jaarklassen samen. Volgens Anneke is ze al oud en wijs genoeg om voor zichzelf te beslissen of ze seks wilt. Maar met haar vader? Nu ja, dat met Jochen is toch heel wat anders. Dat is eerder een onschuldig kinderspel tussen broer en zus. Ze heeft me duidelijk laten verstaan dat er niet meer gebeurt dan dat - het is wel plezierig, maar tegelijk alleen iets technisch. Zou ze hem aftrekken tot hij spuit? En wat daarna? Veegt ze hem schoon of likt ze hem? Ik heb er het raden naar. En ook wat Anneke betreft, zit ik met veel vragen. Ik vond het geweldig om eindelijk nog eens seks te hebben, maar ondertussen zit ik nog altijd met een pijnlijke pik door haar zo droog te nemen. Zeker de anale seks zonder glijmiddel was een vergissing van mij. Dat wil ik geen tweede keer meemaken... En ik zou liever seks met Anneke willen blijven houden dan in een onzekere relatie te komen met Dientje... Ik kom er maar niet uit. Op donderdagavond besluit ik Charlotte te bellen. Uiteindelijk is ze psychotherapeute en ze heeft me destijds goed geholpen.

Wanneer ik Charlotte na een half uur dubben durf op te bellen, hoor ik haar energieke stem en ja, ze heeft tijd. Ze wil best luisteren. Ik doe het hele verhaal van het weekend van a tot z en ze laat me uitspreken zonder me te onderbreken. Ik vraag haar of ze tijd heeft om te ontvangen, als cliënt, wel te verstaan.
'Ja, ontvangen kan ik je, Geert,' antwoordt ze, 'maar niet langer als therapeute. Er is in die twee jaar sinds ik je laatst zag heel veel gebeurd. Ik ben vanavond vrij, als je wilt mag je dadelijk komen. Het is maar een half uur rijden en ondertussen kan ik even laten bezinken wat je me verteld hebt.'

Ze woont nog altijd in het statige herenhuis van een kleine provinciestad, maar niet langer met haar man. Die is door zijn drank- en gokverslaving in een instelling beland, vertelt ze me dadelijk. Het interesseert haar niet langer hoe het met hem gaat. Hun huwelijk was al jarenlang een puinhoop en binnenkort is de scheiding rond - nog een paar maanden, hooguit.

'Ondertussen heb ik een verhouding met een oudere man, een veel oudere man zelfs,' zegt ze terwijl we ons in de salon tegenover elkaar in de clubzetels nestelen. 'Hij is bijna tachtig, moet je weten, maar hij is smoorverliefd op mij, al iets langer dan een jaar nu. Eigenlijk is het een platonische liefde, verklaart Charlotte: 'Hij krijgt zijn ding zelfs met Viagra of Cialis met moeite recht en dan nog maar voor enkele minuten. Maar hij is tevreden wanneer ik hem afzuig, dat kan gelukkig nog. Hij verwent me met kleren, juwelen, snoepreisjes, een cruise op de Middellandse zee en ja, met geld ook. Ik had toch al genoeg van mijn werk als therapeute en door Edward kan ik nu gerust leven zonder nog te hoeven werken. Van zodra de scheiding rond is, gaan we trouwen omdat hij me zijn loft en al zijn geld wil nalaten. Samenwonen zullen we echter niet doen. Hij blijft op zijn loft in Antwerpen wonen want hij kan ieder moment weer een opstoot van kanker krijgen en aan de chemo moeten. Hij weet dat hij hooguit nog twee of drie jaar te leven heeft. Ook als we getrouwd zijn, zullen we elkaar niet vaker zien dan nu: om de paar weken blijf ik enkele dagen bij hem logeren. Hij heeft zijn eigen interesses: de beurs, beleggingen, lezen en door de stad kuieren. Allemaal dingen die niet aan mij besteed zijn. En hij moet vaak dagen na elkaar rusten. Zo zit het dus met mij, Geert. En nu over jou: ik zei je al dat ik geen praktijk meer heb, maar jij en ik hebben nu eenmaal een verleden en ik wil je best helpen. Als ik het goed begrijp, zijn het eigenlijk alleen gewetensbezwaren die je in de weg staan?'

'Zo zou je het kunnen stellen, Charlotte. Ik weet niet wat Dorien echt wil en of ze wel weet wat dat allemaal inhoudt. Ze is toch nog heel jong...'
'Geert, er zijn meisjes die nog jonger zijn en seksueel actief worden, weet je. Goed, het gaat dan altijd of bijna altijd wel om seks met leeftijdsgenootjes, de uitzonderingen niet te na gesproken. De laatste zeven jaren van mijn praktijk had ik me gespecialiseerd in kinder- en jeugdpsychologie en dan vooral met seksuele problematiek. Ik weet er uiteraard niet alles van, maar in ieder geval meer dan genoeg. Ik ken Dorien niet en kan dus niet zeggen of ze er rijp voor is en of ze de consequenties kent van wat ze wil. Ik weet zelfs niet wat ze precies wil. Daarvoor zou ik haar zelf moeten spreken en dat zou ik heel graag doen omdat het jouw dochtertje is. Wat zou je er van vinden om haar zaterdag naar hier te brengen? Dan maak ik alle tijd voor haar. En nu maak ik tijd voor jou: je houdt enorm veel van haar, dat maak ik uit je woorden op. Tegelijk vrees je dat er iets tussen jou en Dorien zou veranderen wanneer je intiem met haar wordt. Nu, dat kan niet anders. Je hele relatie met Dorien zal veranderen. Het is een dun koord om op te dansen. Maar ik sluit niet uit dat ze liefde voor jou voelt, echte liefde die wil 'geconsumeerd' worden, zoals dat heet. Liefde waarin seks noodzakelijk is om helemaal open te bloeien. Ik heb het in al die jaren twee keer goed weten komen in omstandigheden als die van jullie, dus het kan. Maar het is nooit met zekerheid te voorspellen. Gelukkig ken ik jou en weet ik dat je genoeg romanticus bent. De ruige seks met Anneke heb je wel kunnen maken, maar niet van harte. Blijft over: de kans om tot zachte, bijzonder intieme seks te komen die met Dorien mogelijk is. Daarbij zou je haar altijd het initiatief moeten laten om haar niet te bruuskeren. Haar uitingen van liefde voor jou kunnen aanvankelijk nog kinderlijk zijn, maar niet minder gemeend dan die van een volwassen geliefde, neem dat van me aan. En als ik het goed begrijp, zou Anneke jou de mogelijkheid laten om ook met haar nog seks te hebben, vooral omdat Jochen daar nog lang niet aan toe is en ze haar hoop op de jongen heeft gesteld. Een gezin is dikwijls een ingewikkeld kluwen van gevoelens, verlangens en wensen, Geert. Incest is bijna altijd een kwalijke zaak en eerlijk gezegd: ik geloof niet in de gelijkwaardigheid van de partners. Uiteraard nooit wanneer we over kinderen onder de twaalf, dertien jaar spreken. Die kunnen onmogelijk een keuze maken. In dat geval zou ik heel duidelijk zijn en je ronduit zeggen er niet aan te beginnen. Maar zelfs daar zal ooit wel een uitzondering op de regel voorkomen, vermoed ik. De vraag wat 'liefde' is in zo'n omstandigheden kan ik niet beantwoorden. In jullie geval zou ik het een voorzichtige kans geven. Miniem, maar wat Anneke daarover zegt, kan kloppen: zij draagt sinds haar twaalfde het gemis mee dat haar vader haar niet als seksueel wezen zag. Al ken ik dat gemis niet, toch moet ik geloven dat het voor Anneke een levenslang trauma is. Als ik met Dorien kan spreken, zal ik me duidelijker kunnen uitdrukken. Maar nu zou ik voorstellen om samen naar bed te gaan, als je daar zin in hebt. Het is voor mij ook al een eeuwigheid geleden dat ik een lul in mijn kut gevoeld heb.'

Haar voorstel verwondert me niet echt: we hebben vaak genoeg samen gevrijd en nu ik weet dat ze in haar nieuwe relatie niet op seks moet rekenen, is het normaal dat ze van deze gelegenheid wil profiteren. Ik zeg haar dat mijn penis nog altijd pijnlijk aanvoelt en ze antwoordt laconiek dat voldoende glijmiddel voor deze ene keer wel mag: 'Je weet best hoeveel slijm ik produceer, Geert, en voor anale seks ben ik nu toch niet in. Wanneer ik mezelf afspeel, kom ik bijna nooit tot spuiten toe. Je herinnert je toch dat ik daarvoor je tong en je vingers nodig had? Welnu, maak me gewoon klaar, dat is alles wat ik nu nodig heb. En ik zal jou voorzichtig afzuigen, alsof een engeltje haar tongetje over je eikel laat strelen.'

Het loopt uiteindelijk allemaal gesmeerd - letterlijk en figuurlijk - en ik durf ook klaarkomen omdat ik vermoed dat ik geen zaad moet sparen voor het weekend, voor Dientje. Omwille van mijn pijnlijke pik vind Charlotte het beter dat ik haar niet neuk. Ik vinger en lik haar tot ze spuit en wanneer ze na een kwartier weer tot de levenden behoort, likt ze mijn eikel terwijl ze me een fantastische prostaatmassage geeft. Ik kom klaar in haar mond en ze geeft me bijna alles terug in een ongelooflijk lange tongzoen. Het is al over enen wanneer ik weer naar huis kan rijden. Ik beloof haar zaterdagochtend direct met Dientje te spreken en als die het wil, breng ik haar naar Charlotte. Intussen kan ik met Jochen wel ergens terecht.

--- --- ---

Jochen is er echter niet bij wanneer Anneke Dorien tot bij mij brengt. Dorien en Jochen komen elke zaterdag tegen negen uur naar mij en dan ontbijten we samen. Nu zegt Anneke dat Jochen in de voormiddag naar de tandarts moet en in de namiddag is er een schoolfeest. Als ik wil, zal ze hem na het avondeten alsnog naar hier brengen. 'Maar,' voegt ze eraan toe, 'het is misschien beter van niet. Ik vermoed dat je heel wat te bespreken hebt met Dientje...' Ik zeg haar dat ik een afspraak voor Dientje heb gemaakt met Charlotte en tegen mijn verwachting in, vindt Anneke dat een uitstekend idee. Ze stelt voor dat Jochen het weekend thuis zal doorbrengen en ik stem daarin toe. Bij het ontbijt vraag ik Dientje of ze met een psychologe zou willen praten over wat ze voelt voor mij. Ze antwoordt gretig dat ze dat heel graag zou doen.

Om elf uur stapt Dientje bij Charlotte naar binnen. Ze zal me bellen als het gesprek gedaan is. Ik verken op mijn gemak de omgeving en wandel ook de velden en weiden net buiten het stadje in. Het wordt kwart voor een, ik rammel van de honger en er is nog altijd geen oproep. Ik check mijn smartphone: die staat aan. Zelf bellen durf ik niet, dus zoek ik een gelegenheid om iets kleins te eten. Ik word stilaan ongerust, maar eindelijk, om kwart over een, belt Charlotte me: 'Alles is in orde hier, Dorien staat te trappelen van ongeduld om je te zien. Ik stel voor dat jullie hier boterhammen eten. Het arme kind zou nu wel een beer levend kunnen verslinden.'

Tijdens het eten wordt er over van alles gepraat, behalve over het gesprek en ondanks mijn nieuwsgierigheid, stelt me dat ook gerust. De sfeer is goed, Charlotte ziet er opgewekt uit en Dientje straalt. Bij het afscheid wimpelt Charlotte mijn voorstel om haar te betalen af: je hebt me vannacht al betaald, lacht ze. 'Maar bedenk wel, Geert, dat het gesprek met Dorien privé was en dat je haar daarover niets mag vragen.'
'Heeft ze werkelijk langer dan twee uur gepraat?'
'Ja, ze had heel wat te vertellen, maar dat blijft echt tussen haar en mij. Probeer daar niet naar te vissen. Wanneer ze er zelf iets over zegt dan luister je naar haar, maar vraag haar niet uit.'
'Ze is een echte flapuit. Waarschijnlijk kom ik elk woord wat jullie gezegd hebben te weten.'
'Als ze het spontaan doet, zonder vraag of druk van jou, dan is dat goed, Geert. Maak dan geen misbruik van haar eerlijkheid. Luister goed en begrijp goed wat ze wil zeggen. Ik bedoel: interpreteer het niet zoals jij het wilt.'
'Je vertelde me dat je nu meer duidelijkheid zou hebben over wat er kon...'
'Zekerheid bestaat niet op dit vlak, Geert, alleen mogelijkheden. Ik geef jullie de kans om er verder over te praten. Duidelijkheid schep je door van elkaar te weten te komen wat jullie beiden willen.'
Ze legt haar handen in de mijne en kust me op de lippen. Daarna roept ze Dientje die nog in de keuken zit.
'Vooruit, flinke meid,' moedigt Charlotte haar aan, 'bedankt dat je tot hier wilde komen. Ik heb er veel aan gehad.' Ze knuffelt Dientje een hele tijd en dan stappen we samen naar de auto.
Halverwege neemt Dientje me bij de hand: 'Dat was nu eens een lieve dame, papa. Ik wist niet dat er mensen bestaan die kinderen serieus nemen.'
'Je bent geen kind meer, hoor Dien. Je bent een grote meid.'
'Ik bedoelde ook niet 'een klein kind', papa, maar ik ben toch jouw kind - dàt bedoelde ik. En ik vind het fijn wanneer je me Dientje noemt en niet Dien of Dorien.'
Ze klemt haar hand steviger in de mijne tot we aan de auto komen. De rit naar huis gaat snel omdat er op de radio muziek gespeeld wordt waar ze van houdt en ze zingt moeiteloos bijna elk liedje mee.

--- --- ---

We zijn nog maar net binnen, of Dientje begint met haar relaas: 'Het mag van Charlotte, papa. Ze vond het helemaal niet erg dat ik je gevraagd had je te helpen met rukken. En ze vond het ook niet erg dat je dat niet hebt toegelaten, hoor. Het was een misverstand, volgens haar. Ik had het anders moeten aanpakken en jij hebt gedaan wat je dacht dat goed was voor mij. Charlotte heeft wel honderd keer gevraagd of ik je graag zag. En of ik nu echt graag met jouw.. nu ja, piemel kan ik niet meer zeggen voor jou, dat is meer iets voor Jochen... of ik dus echt graag met jouw... penis zou willen spelen, of hoe noem je dat? En elke keer heb ik gezegd dat ik dat echt wilde, hoor. Dat ik het heel voorzichtig zou doen, net als bij Jochen. En toen ik wel twee uur lang alles had verteld over jou, over mama en over Jochen en heel veel over mezelf ook, toen zei Charlotte dat ik samen met jou wat huiswerk moest doen. Ik had al schrik dat ik boeken moest lezen en een proefwerk voor haar moest maken, maar nee, ze lachte en zei: 'Laat je papa straks op bed gaan liggen, net zoals vorige zondagochtend. Jij weet nu wat hij dan aan het doen is: hij ligt daar met zijn ogen dicht te masturberen. Jij gaat dan zonder aan te kloppen naar binnen en je vraagt of je hem mag helpen. Je papa is nu over zijn gegeneerdheid heen, dus kan hij nu rustig beslissen of je mag helpen of niet. Onthoud dat hij ook mag beslissen om nee te zeggen, zoals jij ook altijd nee mag zeggen. En toen heeft ze gezegd dat het altijd aan mij is om iets te vragen aan jou. Dat er alleen iets mag gebeuren tussen ons als ik het wil en als ik het eerst vraag. Dat ik niet mag verwachten dat jij vraagt om iets te doen. Ik vond het wel raar dat ze zegde dat jij nooit of nooit aan mij mag vragen om iets te doen, zelfs niet om mij te kussen of zo. Met dat kussen bedoelde ze echt kussen, niet zoals ik je nu een zoen geef, natuurlijk. Ze zei nog iets wat ik niet helemaal verstond, maar het ging over ongelijkheid tussen jou en mij. Dat een dochter nooit op gelijke voet staat met haar vader, geloof ik.'

'Wow, dat was een hele boterham, Dientje,' zeg ik, 'en ben je van plan om je huiswerk te maken?'
'Natuurlijk, papa, dat heb ik aan Charlotte beloofd.'
'En wanneer past je dat?'
'Nu, natuurlijk. We zijn toch alleen. Wat een geluk dat Jochen een schoolfeest heeft.'
'Goed, dan doe ik mee, malle meid. Zei Charlotte dat ik net zo moest gaan liggen als zondagochtend? In mijn blootje?'
'In je blootje heeft ze er niet bij gezegd, papa, alleen dat je net zo moest liggen als toen.'
'Dat is duidelijk, Dien. Dat zal ik dan maar doen. En dat is toch echt wat jij ook wilt, hé?'
'Zeg, papa,' roept ze uit, 'hoe dikwijls moet ik dàt nog zeggen?'
Ik geef haar een schouderklopje en loop de trap op. Ik kijk nog eens om en zie haar onder aan de trap staan blozen in haar lichtblauwe katoenen kleedje dat tot halverwege haar bovenbenen komt. In het zonlicht kleurt haar blonde haar als dat van een engel.
'Ik neem eerst nog een korte douche,' zeg ik, 'gewoon afspoelen. Dat hoef jij niet te doen, hoor Dientje. Je bent al proper van jezelf.'
Ik kijk niet meer naar haar om en loop de badkamer in. Een minuut lang spoel ik me af, trek mijn voorhuid mooi naar achteren en zorg dat mijn eikel en heel mijn penis (die er intussen weer helemaal normaal uitziet) goed gewassen is met lauw water. Daarna zet ik de sproeier op koud. Ik voel hoe mijn bloed begint te stromen. Terwijl ik me afdroog, zwelt mijn penis zienderogen op. Tegen dat ik op bed ga liggen, is hij al helemaal stijf. Wanneer ik mijn rechterhand rond mijn gezwollen staaf sla, bedenk ik dat ik Dientje niet gevraagd heb of ze Jochen afrukt tot hij spuit. Maar daarvoor is het toch te laat: de deur gaat open en ze komt op me toe, gaat naast het bed staan en vraagt: 'Mag ik je helpen, papa?' Ik open mijn ogen en daar staat ze dan in dat smetteloze jurkje, hemelsblauw, - een oude ziel in een jong lichaam, aandoenlijk teder en fris. Uiterlijk is er nog bijna niets van vrouwelijkheid te bemerken. Alleen wanneer ze zich iets voorover buigt en het bovenstuk van haar jurk meegeeft, is de aanzet van een lichte welving te bespeuren. Alleen wanneer ze naar school gaat, draagt ze een behaatje, maar dat verbergt weinig of niets.

Haar ogen glanzen van verwachting, haar wangen kleuren rood van opwinding.
Op de vraag of ze me mag helpen is 'Nee' een woord dat ik nu onmogelijk over mijn lippen kan krijgen. Het is de blik in haar ogen die me van alle bezwaren verlost: het is precies dezelfde blik als die van Anneke toen ze me jaar geleden meetrok in het schuurtje van haar vader.