Stoom afblazen

Een koude rilling liep over Mackenzies ruggenwervel terwijl ze het pyjamashirt uittrok. Warm, stomend water denderde ondertussen uit de kraan en vulde het bad. Het was zeker niet koud en toch had de meid een onbehagelijk gevoel, zoals iemand ervaart tijdens een koortsaanval.

Ze bekeek zichzelf in de spiegel, haar groene kijkers gleden over haar naakte lijf. Fysiek voelde ze zich kiplekker. Ze beet op haar onderlip en bedacht dat ze zich zelfs nog nooit zo tevreden gevoeld had over haar lichaam. Het was mentaal dat ze in de knoop zat, want de woorden van Isla hadden er bij haar zwaar ingehakt.

Het enthousiasme dat ze gevoeld had toen ze haar vader gisterenochtend na lang weer zag, was veranderd in totale weemoed. Heel de situatie voelde aan als haar eigen falen. De preek die ze gisteren gekregen had van opa Dan en haar tante hadden dat gevoel alleen maar bestendigd. En nu waren die twee verdwenen, vroeg in de ochtend. Ieder met hun eigen missie, maar die hielden ze geheim voor de Emma en Mackenzie. Zo leek het wel alsof de ‘grote’ mensen het zouden regelen, terwijl de jonkies vooral niet in de weg moesten lopen.

Boos en teleurgesteld in zichzelf had de roodblonde meid dan maar besloten om een stomend bad te nemen, misschien dat het water wel een zuiverend en helend effect zou hebben. Voorzichtig stapte ze in de halfgevulde badkuip, waaruit dikke stoomdampen omhoog cirkelden. Een seconde twijfelde ze of het niet te warm was, uiteindelijk besloot ze dat het nog net ging. Rustig zette ze zich neer in de teil.

Het warme water kleurde haar vel lichtroze, het tintelende gevoel dat ze waarnam, voelde bevrijdend aan. Speels petste ze waterspetters over haar borsten, die boven het waterpeil bleven. Na de waterkraan toegedraaid te hebben, streelden ze met haar vingers over de C – cup om de gevoelige zone helemaal nat te maken. Het voelde juist aan, net wat ze nodig had. Mackenzie sloot haar ogen en liet zich onderuitzakken, waardoor heel haar lichaam, buiten haar hoofd, onder water te liggen kwam. Innerlijke en fysieke rust leken met elkaar te versmelten, toen de badkamerdeur geopend werd.

Emma stapte vrolijk de kleine badkamer binnen. Ze sloot de deur en plaatste zich naast het bad dat de volle lengte van de kamer vulde. Vrolijk staarde ze met haar blauwe ogen naar haar nicht en halfzus. Een rare combinatie waar ze zelf nog niet helemaal over uit was.

‘Geen fan van schuim, hé …’

Mackenzie schudde haar hoofd zachtjes. Door het rimpelloze water kon je inderdaad haar naakte lichaam gewoon zien.

‘Opa en mams zijn weg! Ik heb net hun briefje beneden gelezen. Zouden ze lang wegblijven? En naar waren zouden ze juist zijn?’

Mackenzie hief haar schouders op en het gladde wateroppervlak verbrak zich in tientallen golfjes die om ter eerst naar de overkant probeerden te snellen. Het beeldde perfect de gedachten uit die zich in het hoofd van de roodblonde meid afspeelden. Ze wist ook niet wat haar tante en grootvader juist van plan waren, iets wat haar mateloos stoorde. Ze voelde zich plots buitengesloten en behandeld als een klein kind. Het werd perfect samengevat in dat ene zinnetje op het papiertje dat Emma net ook gelezen had, namelijk: ‘Blijf op de boerderij en contacteer niemand!’

‘Alles toch goed, hé?’

Emma leek het neerslachtige gevoel van Mackenzie op te merken. Alsof de lichtbruin harige meid de tegenpool was, want zelf voelde Emma zich gelukkig. Het was kwestie van de perceptie, hoe ze alles bekeek. Emma had er nu plots een zus bijgekregen, eentje waar ze voortreffelijk me overeenkwam. En nog leuker, ze had niet alleen de langvermiste oom gezien, maar er gewoon een vader bijgekregen. En naar familiegewoonte was het niet enkel een platonische relatie. Opa Dans en haar moeders uitbrander had ze er gisteren gewoon bijgenomen en Isla had ze simpelweg niet meer gezien, dus vanuit haar oogpunt was het raden waarom Mackenzie slechtgezind was.

‘Je bent toch niet boos omdat ik met je va … eh … Sam … gevreeën heb?’

Toen Emma afgelopen nacht eindelijk in slaap gevallen was, had ze zich afgevraagd of ze er niet verkeerd geweest was om alle details van wat zich in de motelkamer had afgespeeld aan Mackenzie te vertellen, ten slotte had zij een echte vader/dochter relatie met Sam. Het was de adrenaline en het euforische gevoel geweest waardoor ze alles verteld had. Zelfs tijdens het gesprek met haar moeder had ze zich niet kunnen inhouden, toch was ze daar vager gebleven over wat er zich exact had afgespeeld. Nu, ja … het potje seks had ze wel opgebiecht, maar niet met alle bijzonderheden, dewelke ze tijdens het gesprek met Mackenzie wel durfde te vertellen. Gniffelend en grappend hadden ze gisteravond lang naast elkaar op de grond gelegen, want het bed op de Mackenzies slaapkamer was niet groot genoeg om met z’n tweeën te liggen. Pas na middernacht was ze naar een andere slaapkamer gegaan en blijkbaar was de emotionele stemming van de roodblonde meid tussen toen en nu veranderd.

Mackenzie schudde echter beslist haar hoofd, want dat zat haar helemaal niet dwars. Het zou ook wat vreemd zijn, gezien haar eigen escapades met opa Dan, Isla en Emma zelf. Ze trok haar mond wat opzij en na een momentje van denken antwoordde ze:

‘… Vind je niet dat we wat opzij worden geschoven. Eerst moeten we het zelf uitvogelen en zodra er wat schot in de zaak komt, worden we aan de kant geschoven …’

Ze doelde duidelijk op de geheimzinnige uitstap van opa Dan en haar tante, maar toch ook over het onbegrip van Isla en de vele bokkensprongen van haar vader.

Emma haalde nu haar schouders op. Voor ze een antwoord wilde formuleren, wilde ze eerst alles even overdenken. Om zichzelf tijd te gunnen en gewoon omdat het er aantrekkelijk uitzag, fluisterde ze hoopvol:

‘Mag ik bij je komen zitten?’

Mackenzie bewoog haar hoofd naar haar nicht en een flauw glimlachje verscheen op haar gezicht. Op Emma was ze niet kwaad, dus zette ze zich weer recht. Met gemak trok Emma haar slaapkleed uit, waarna enkel nog het slipje uit moest. Luttele seconden later zat ze tegenover Mackenzie in het bad.

Erg gemakkelijk was het niet om zo te zitten, de kuip was niet gemaakt om twee volwassen personen comfortabel te laten plaatsnemen. Beide dames moesten dus rechtop zitten en hun knieën optrekken. Het water klotste ondertussen ook gevaarlijk tegen de rand van het bad, het extra lichaam had het volume namelijk doen toenemen. Niettemin leken ze van elkaars aanwezigheid te genieten. Emma, hield haar haren in een paardenstaart, ze had toch niet de ambitie om de bruine haren nat te maken. Ze frunnikte even aan de staart en vervolgens streelde ze met haar handen over borsten, een fijne B – cup, om haar handen uiteindelijk onder haar knieën te laten rusten.

Liefdevol bekeken ze elkaar in alle stilte en net als Mackenzie kreeg het vel van Emma een lichtroze teint, al hadden de blozende wangetjes bij haar ook een andere oorzaak. De mijmering werd pas onderbroken toen de roodblonde meid met haar wijsvinger zacht tegen Emma’s linkerknie porde, dus besloot laatstgenoemde haar goed overwogen antwoord te delen:

‘Ben je niet té veel bezig met alles in geheimzinnigheid te wikkelen? … Ik bedoel, … je zit er middenin, maar dat geldt voor ons allemaal. En misschien is het ook niet jouw taak om alles op te lossen of te verduidelijken. Laat ze zelf maar eens hun eigen boontjes doppen en wacht gewoon het resultaat voor een keer af.’

Het was een redelijk antwoord, maar Mackenzie bleef zich er rot bij voelen. Ze had echter geen zin om met Emma te redetwisten. Het was gewoon niet het moment en wat voor zin had het om nu een nieuwe ruzie te beginnen. Mackenzie trok haar hand terug en eindigde het onderwerp simpelweg met:

‘Tja, … zo kan het ook.’

Met een geforceerde vrolijke glimlach probeerde ze haar nicht te overtuigen, iets wat leek te lukken. Emma legde nu zelf haar handen grinnikend op Mackenzie haar knieën. Gemakkelijk duwde ze de ontspannen ledematen uiteen en keek door het doorzichtige water naar de naakte spleet van haar nicht. Het aandoenlijke, uitnodigende zicht gooide alle zware woorden en gewichtige keuzes overboord. Aangemoedigd door de onveranderlijke houding van de roodblonde meid, boog Emma haar lichaam naar voren.

Onmiddellijk begon het water wild te klotsen en wilde golven stuwde stroompjes over de rand van het bad. Terwijl ze bewoog, gleed Emma half uit, waardoor ze haast met haar gezicht in het water belande. Hardop lachend redde Mackenzie de meid van dit onheil door haar zij stevig vast te nemen met haar twee handen. Toen Emma eindelijk goed op haar knieën op de bodem van het bad rustte, rechtte Mackenzie haar rug. Ze liet haar handen over de gladde buik van Emma strelen tot aan de leuke borsten, waarvan de tepels fijntjes naar voren wezen. Ze boorden haar duimen in de kleinigheden en voelde Emma’s handen over haar knieën en benen strelen.

Een heerlijk gevoel vol opwinding leek de sfeer helemaal te doen kantelen. Iets prettigs leek in de aanmaak en toch sloop er vertwijfeling in Mackenzie door. Ze had tijd nodig om het zelf alles op een rijtje te zetten. Ze trok haar handen terug en zocht naar de juiste woorden, want ze wilde Emma niet kwetsen.

‘Ik … eh … moet het gewoon nog even verwerken …’

Mackenzie voelde haar gezicht donkerrood worden. Afwachtend keek ze naar haar nicht, die vriendelijk terugkeek met haar blauwe kijkers.

‘Tuurlijk, ik denk dat ik toch even langs huis ga. Als ik het goed begrijp blijf ik toch nog minstens één nacht hier slapen en ik zou graag eens iets anders aantrekken als een slaapkleed …’

Blij met de goede verstandhouding hees Mackenzie zich eerst uit bad. Terwijl ze rechtop in de kuip stond, voelde ze Emma haar gezicht tegen haar onderbuik komen. Innig drukte de meid haar lippen op de natte huid. Het serene gebaar volstond om het vertrouwen dat ze in elkaar hadden te bevestigen. Een minuutje later stonden beide dames zich af te drogen. Emma had het minste werk, haar haren waren nauwelijks nat geworden, dus eenmaal droog verliet ze naakt de badkamer. Ze zou zich in de logeerkamer omkleden en daarna naar beneden verdwijnen.

Mackenzie deed het rustiger aan, ze was eerst begonnen met het proper te maken van de badkamervloer, ze had toch tijd en buiten nadenken leek niets te moeten vandaag, of was er misschien toch iets!

Het perspectief van een buitenstaander

Het mistroostig weertje voorkwam elke mogelijkheid om buiten te zijn, tenzij je het écht wilde of niet anders kon. Mackenzie had geen goed excuus en ook weinig zin om door de dikke regendruppels te lopen, dus zette ze zich beneden in de woonkamer. Ze had het huis nu helemaal voor zichzelf vlak bij de voordeur voelde ze zich het meest op haar gemak. In kleermakerszit zat ze op de zetel een boek te lezen, waarvan meer dan één alinea niet tot haar doordrong. Karakters kregen andere namen en de handelingen leken bijzonder veel op haar eigen leven, tot ze besefte dat ze weer in haar eigen gepieker vergleden was. Een uur verstreek zo tot opnieuw iemand de rust verstoorde.

Er werd zacht op de voordeur geklopt. Mackenzie voelde haar hart sneller slaan terwijl ze onmiddellijk uit de zetel rechtop veerde. Met een paar grote passen wandelde ze naar de deur, maar merkte daar, tot haar teleurstelling dat het Gomez was. Mackenzie opende de deur en liet de doorweekte werkman binnen. De man wandelde een stukje de woonkamer binnen en mompelde onmiddellijk:

‘Is Dan er niet?’

Mackenzie schudde haar hoofd, ze wilde best wel zeggen waar haar grootvader was, alleen wist ze dat zelf niet. Met een nietszeggend armgebaar maakte ze dat duidelijk. Gelaten klakte de kerel met zijn tong.

‘Alles toch goed, … ik heb niets meer van hem gehoord!’

‘Ja, prima hoor. Hij is gewoon even weg voor familiezaken en …’

Ze vervolgde haar zin niet, het leek onbelangrijk om nog veel tegen Gomez te zeggen. Hij leek er ook niet om te malen dat de zin daar eindigde.

‘Oké, … ik kom even de stallen nakijken. Voor de bomen is het nu te nat, dat moet ik morgen maar doen.’

Deze keer klakte Mackenzie met haar tong, waarna het stil werd. Gomez leek echter niet van plan om direct naar buiten te gaan. Wat stom verklaarde hij zijn wachten met:

‘Het is buiten hard aan het regenen, hé …’

‘Tja, … ik denk niet dat het echt gaat ophouden.’ Vulde Mackenzie aan. Gomez glimlachte erkentelijk. Het was vuil weer en dat zou zo wel heel de dag blijven. Hij schraapte zijn keel en wilde dan maar zeggen dat hij snel de dieren zou gaan verzorgen toen Mackenzie plots vroeg:

‘Jij hebt toch kinderen, niet?’

‘Si, drie … twee jongens en een meisje. Mijn oudste zoon woont in het zuiden en de jongste is nog inwonend. Mijn dochter studeert voor arts.’

Hij rechtte trots zijn rug terwijl hij over hen sprak. Anders dan hem hadden ze hun middelbaar kunnen afmaken en hij had hemel en aarde bewogen zodat ze ook een makkelijker en rijkelijker leven zouden hebben.

‘Zou je hen vertrouwen met moeilijke beslissingen of familiegeheimen …?’

Zodra ze het gezegd had, voelde Mackenzie zich onnozel om het te vragen. Wat wist hij nu van de situatie waarin ze zich bevond. Ze beet op haar onderlip terwijl ze blozend Emma in gedachten hoorde zeggen: ‘wacht gewoon voor een keer het resultaat af.’

Gomez staarde een minuut naar de vloer en antwoordde vervolgens doodeerlijk:

‘Dat hangt ervan af wat het is, … welk geheim ik juist moet vertellen. Ik zie mijn kinderen doodgraag en vertrouw ze, maar … eh … misschien zijn er soms zaken die je niet vertelt …’

Zijn donkerbruine ogen flitste plots schuldbewust naar Mackenzie en fluisterend prevelde hij:

‘Mevrouw Mackenzie, als mijn gedrag en dat van Jorge niet gepast was, dan … het spijt me … ik liet me meeslepen en besef dat … ik zou mijn dochter ook niet …’

Mackenzie begreep eerst niet over wat hij sprak, totdat ze besefte dat hij verwees naar de twee intieme momenten die ze in de afgelopen weken hadden beleefd. Grinnikend onderbrak ze hem:

‘Dat bedoel ik niet. Ik heb helemaal geen spijt of problemen van dat gebeuren. Het was gewoon zomaar een vraag, en ik begrijp wel dat je je dochter niets aan zou doen … incest is uiteindelijk niet oké, hé?’

Dat laatste stelde ze wel degelijk als een vraag. Verwachtingsvol keek ze naar de man, die wel onmiddellijk ontspande. Hij schudde zijn hoofd, maar antwoordde anders dan verwacht:

‘Nee, … un poco … Er worden soms verhalen verteld. Ik denk dat iedere familie die wel heeft van nichten en neven die eens aan elkaar voelen …’

Hij flapte het eruit alsof het helemaal geen taboe was. Wat onnozel hief hij zijn schouders op en vervolgde zijn uitleg:

‘… langs mijn vaders kant zijn er ook redelijk wat neven met nichten getrouwd. Broer en zus is wel niet oké, dochter en vader … goh …’

Zijn blik vergleed weer naar Mackenzies gezicht en stiller dan daarvoor fluisterde hij:

‘… Ava is heel erg knap, ze is zo groot als u en heeft een welgevormd lichaam. Als ik haar soms weerzie wanneer ze van de universiteitscampus terugkomt dan stel ik me haar wel eens voor als een onbekende jongedame. Iemand waar ik mee zou willen afspreken en …’

Breed glimlachend zweeg hij even en maakte vervolgens zijn monoloog af:

‘… maar het is gewoon een gedachte die ook weer snel verdwijnt, want ze is mijn dochter. Ik … eh … stelde het dus zeer op prijs om u op een andere manier ontmoet te hebben. Begrijp me niet verkeerd, ik respecteer u zeer hard, maar u bent mijn dochter niet.’

Mackenzie begreep hem wel dus knipoogde ze begripvol. Hoewel Gomez weinig verteld had, was het verhelderend. Het stelde meer gerust dan het advies dat Emma een paar uur geleden gegeven had. Eerder nieuwsgierig opperde ze:

‘Misschien dat je dochter, Ava, ook wel zo’n gedachtes heeft?’

Gomez lachte hardop en hief gelaten zijn schouders op, waarna hij antwoordde:

‘Wie weet, maar ik denk het niet. Ze valt meer op jonge gespierde kerels van haar leeftijd of ietsje ouder. Ze heeft al een tijdje een vriend, laatstejaars. Ze zijn zelfs aan het kijken of ze niet ergens samen kunnen wonen, want als ze nog studeert en hij werkt dan … begint een volgend hoofdstuk.’

De werkman schraapte zijn keel, hij keek naar buiten en zag dat het nog steeds goot. Hij liet een zuchtje vol tegenzin en was dan ook maar blij dat Mackenzie voorstelde of hij iets wilde drinken. Gomez glimlachte vriendelijk en trok zijn werkschoenen uit. Op kousenvoeten wandelde hij naar de tafel en zette zich op de hoge kruk. Dankbaar nam hij het glas limonade aan en na wat gedronken te hebben was het zijn beurt om een vraag te stellen.

‘Heeft u geen vriend?’

Mackenzie schudde haar hoofd. Gomez opende zijn mond weer voor een nieuwe vraag, maar die kwam er uiteindelijk niet. Grinnikend antwoordde de roodblonde meid op waar hij ongetwijfeld op doelde.

‘Je vindt het raar dat ik zomaar met iemand seks heb, hé. En nog wel met oudere mannen …’

Gomez knikte een beetje terwijl zijn blik duidelijk maakte dat hij zich betrapt voelde, alsof hij achter iets ergs vroeg. Mackenzie reageerde echter beslist en zelfzeker, ze schaamde zich uiteindelijk voor niets:

‘Nee, ik vind het juist leuk om vrij te zijn en …’

‘… Ik begrijp het wel, alleen is het … ongewoon … Je hebt wel vrouwen met lossere … eh … die meegaander zijn, alleen hebben die hun eigen problemen of het kost geld. U daarentegen bent … speciaal …’

Gomez had Mackenzie nauwelijks laten uitspreken. Hij sprak de woorden traag uit alsof hij ze nog eens overpeinsde. Uiteindelijk liep hij vast in zijn eigen gedachtegang, waarna hij nerveus glimlachend naar Mackenzie staarde in de hoop dat zij het begrepen had. De roodblonde vond het vooral grappig dat hij er een andere moraal op nahield was logisch. Ieder had zo zijn eigen culturele en morele bagage. Ze keek met haar groene, twinkelende ogen naar het gezicht van Gomez, in haar hoofd ontpopte zich op dat moment een ietwat stoute gedachte. Als ze toch moest wachten, dan kon ze wel afleiding gebruiken en Gomez leek nu het ideale slachtoffer te zijn.

‘Speciaal, hé! … ik wed dat je dochter nog vele specialer is als ik … Waarom beschrijf je haar niet voor me … en …’

Mackenzie was opgestaan en wandelde naar de andere kant van de tafel, ze zette zich op drie wandelpassen van de werkman. Ze stond wat schuin, zodat hij haar lichaam volledig kon bewonderen.

‘… Heh … Bien … Ze is twintig jaar oud en zo’n meter zeventig groot. Ze heeft donkerzwart, sluik haar dat tot halverwege haar schouderbladen komt. Ze heeft een ronder gezicht als u en een licht getaande huid, maar minder donker als de mijne.

Haar ogen zijn lichtbruin van kleur en ze heeft een mooie rechte neus. Soms draagt ze een bril, maar meestal heeft ze lenzen in. Haar hals is … gewoon …’

Grinnikend hief hij zijn armen de lucht in, hij wilde het wel beschrijven, maar hij zocht naar de goede Engelse woorden. Mackenzie lachte vrolijk mee, ze had zich voorlopig nog niet bewogen.

‘… haar hals is … grácil y fino … haar lichaam is goed van vorm, zoals dat van u, ze zit veel in de gym. Als ze een bikini aanheeft zie je ietwat de contouren van haar buikspieren …’

Mackenzie schoot haar shirt uit dat ze aanhad. Daarstraks had ze een bh aangedaan, zodat haar borsten nog wel bedekt waren. Ze streelde met haar hand over haar naakte buikvel. Ze had inderdaad een mooie, fijne buik, maar de contouren van spieren waren er niet echt door te zien. Ze duwde zachtjes met haar vinger in haar vel en spande tegelijkertijd haar buikspieren op, waardoor ze die onmiddellijk voelde. Mocht ze willen, dan zou ze met een kleine inspanning hetzelfde effect hebben als Ava bedacht ze bij zichzelf.

‘… Ze heeft kleinere borsten als u, veel kleiner. We lachen er soms wel eens mee. Haar mama heeft een erg grote cupmaat, maar bij haar is het eerder …’ [+i]

Gomez bootste met zijn handen de grootte van Ava’s borsten na. Ongetwijfeld een B – Cup gokte Mackenzie, die dit wel niet hardop zei. Ze haakte de ijzertjes van haar bh los en bevrijdde haar eigen borsten. Zelf had ze een volle C – cup en twee rozige tepels die trots naar Gomez leken te wijzen. Die liet zijn handen weer zakken en staarde even naar de heerlijke rondingen. Ontspannen vervolgde hij zijn beschrijving, waarbij hij meer details leek te vinden dan hij oorspronkelijk gedacht had.

[i]‘… Ze heeft redelijk grote, donkerrode tepels. Ze zont wel eens topless als ze denkt dat niemand thuis is. Haar moeder vindt het maar niets en ik … wel … kom soms thuis als ze zo ligt te zonnen en dan laat ik haar doen, tot de anderen er zijn … Ze weet dan wel niet dat ik er ben, want zodra ze geluid hoort dan is de bikini weer aan.

Haar huid is minder egaal als het uwe, ze heeft iets meer moedervlekken en kleine peperkousen. Haar navelputje is fijner. Haar rug …’

Mackenzie draaide zich om, zodat Gomez haar rug zag.

‘… lijkt hetzelfde te zijn, alleen de huid is donkerder dan de uwe. Haar heup is iets breder en …’

De roodblonde meid duwde haar short naar beneden en stapte soepel uit het kledingstuk. Ze schoot haar slippers uit, zodat ze enkel nog een slipje droeg.

‘… Haar benen zijn lang en redelijk gespierd. Aan haar rechterknie draagt ze soms een ondersteunende windel. Het is haar zwakke plek, dankzij een lacrosse blessure ...’

Mackenzie bedacht bij het horen van ‘lacrosse’ dat Ava en zij best wel wat met elkaar gemeen moesten hebben.

‘… Ik vind dat ze erg mooie voeten heeft, niet dat dat het meest … elegante … lichaamsonderdeel is, zeker. Ava onderhoudt haar lijf wel en ik vind dat je dat aan de voeten echt kunt zien …’

Hij leek de beschrijving hiermee te willen beëindigen. Het klonk op het einde wat meer als een verkoper die met een verkooppraatje wilde aantonen hoe je kwaliteit kon onderscheiden van de rest. De roodblonde meid staarde even naar haar voeten en besloot dat die ook wel in orde waren. Ze hief vervolgens haar hoofd omhoog en staarde resoluut naar Gomez en vroeg zonder schroom:

‘En haar schaamstreek? Kan je die niet beschrijven?’

Onmiddellijk schudde hij zijn hoofd, gevolgd door wat halfslachtige armbewegingen en uiteindelijk een gefluisterde bekentenis:

‘Wel … misschien, een beetje … ik zei net al dat ze soms topless zont, wel …’

Gomez schuifelde ietwat ongemakkelijk heen en weer en om hem aan te moedigen trok Mackenzie haar slipje uit en toonde haar eigen kaalgeschoren kutje. Vol verwachting keek ze naar de man, die op zijn beurt gebiologeerd naar haar spleet staarde.

‘… Ik heb haar een paar zomers geleden betrapt toen ze foto’s nam van zichzelf, … naaktfoto’s. Ik vermoed dat ze die naar één of ander vriendje wilde sturen. Ze ging er weer vanuit dat niemand thuis was en ik wandelde via het poortje naast de garage de tuin in. Ze was te druk bezig met de foto’s en ik vermoed dat ze me niet gehoord heeft.

Wat aan de grond genageld heb ik me in de schaduw van het huis gezet en haar aangestaard terwijl ze onder de sierboom helemaal naakt stond te poseren voor haar Smartphone die ze vakkundig aan een zelfgemaakt statief had vastgemaakt. Bij een aantal poses leek ze erg … eh … de nadruk op haar schaamstreek te leggen …’

Hij slikte een hoop speeksel door voor hij verder ging.

‘ … Ze scheert de donkere haartjes kort, maar niet kaal zoals bij u. Haar schaamlippen leken me niet al te groot, vanuit mijn oogpunt gezien toen, natuurlijk durfde ik haar niet te storen. Na een tijdje heb ik me omgedraaid en heb expres met veel kabaal de voordeur opengedaan, toen ik een paar minuten later de tuin voorzichtig binnenwandelde, had ze haar bikini netjes aan en de Smartphone was verdwenen.’

‘Wat ongemakkelijk heb ik toen de tuin rondgewandeld om te controleren of een buur door de haag zou kunnen zien. Ava begreep natuurlijk niet wat ik deed en gelukkig kwam ik snel tot de vaststelling dat het onmogelijk was om vanuit een naburig huis de plaats te bespieden, zo slim is ze wel om een dode hoek te kiezen. Met een gerust hart heb ik me laten verleiden om nog een tijdje in haar gezelschap te vertoeven, ze heeft ook een fijn achterwerk om naar te kijken. Als ik u daar hopelijk niet mee kwets, maar ze heeft vollere billen. Hoewel ze veel traint, lijkt dat toch een plek dat qua volume niet inboet.

Ik betrapte me echter op mijn eigen geilheid en ben toen naar binnengewandeld. Ik denk niet dat Ava het ooit opgemerkt heeft en …’

‘… Dat wil je zo houden …’ Maakte Mackenzie zijn zin af.

Gomez knikte bevestigend. Het standpunt bleef: fijn voor een fantasietje, maar niet voor werkelijkheid.

‘Oké, … stel je voor dat ik nu Ava ben, wat zou je dan willen doen?’

Uitdagend draaide de roodblonde meid zich om, ze verwachtte dat de werkman wel een heleboel ideeën had. Helaas was Gomez minder voorbereid op het onverwachte spelletje, dus stamelend antwoordde hij:

‘… geen idee, … echt … no sé …’

Mackenzie gaf niet op en probeerde mogelijke voorstellen te bedenken, toen de latino toch verlegen het volgende opperde:

‘Sinds die keer in de boomgaard, beeld ik me soms in dat het niet u, maar Ava was die er naakt rondliep en … dat ze me betrapt terwijl ik haar bespied en … ze me uiteindelijk berijdt, met dezelfde vurigheid waarmee ze alles in het leven aanpakt.’

Mackenzie kon het niet laten om even te grinniken. De emotie die in zijn fantasie verweven zat verried heel wat meer over zijn verlangens en onderbewustzijn. Langs de andere kant voelde ze zich ook wel vereerd dat hij het eerlijk durfde te zeggen, want vermoedelijk was zij nu de enige ander persoon die hiervan wist.

‘Prima, … trek je kleren uit en …’

De roodblonde meid staarde naar buiten, maar zag dat het nog steeds hevig regende.

‘… Is hier ook goed?’ Vroeg ze vertwijfeld aan Gomez. Die was nog niet helemaal mee en antwoordde fronsend:

‘Wat bedoel je hier … en … ooow’

Mackenzie rolde even overdreven met haar ogen en de werkman scheen te begrijpen wat ze voorstelde.

‘Tja … ik denk het wel.’

Gomez stond op en trok inderdaad zijn broek en onderbroek uit. De kousen en shirt hield hij aan. Onzeker zocht hij naar een plaats om te zitten. Bevreemdend keek hij heen en weer, beseffende dat dit het huis van zijn werkgever was en Mackenzie ook nog eens de kleindochter was. Een blik op de meid stelde hem gerust, want met pretoogjes en een zelfzekere houding wees ze naar de sofa.

De werkman nam een handdoek die op een kastje lag en legde die op de zetel. Om te voorkomen dat de sofa vies zou worden zette hij zich op de handdoek en niet veel later kroop Mackenzie op zijn schoot. Soepel positioneerde ze haar beide knieën naast zijn benen. Met haar rechterhand nam ze zijn stijve penis vast, terwijl ze haar andere hand op de rugleuning van de zetel liet rusten, zo kon ze haar evenwicht perfect houden.

Ervaren als ze was, duwde ze de ontblote eikel tegen haar schaamlippen. Enkele dagen geleden had hij haar ook zonder condoom gepenetreerd, dus zolang hij op tijd zou verwittigen vormde dat geen obstakel. Gomez leek net hetzelfde te denken, hij tikte zachtjes op de zijkant van haar bil, als teken van wederzijds vertrouwen. Mackenzie liet haar middel wat zakken en voelde de staaf in haar kutopening glijden. Rustig zocht ze naar de fijnste houding en vervolgens begon ze haar bovenlichaam op en neer te bewegen, terwijl ze haar heup wat zijdelings bewoog. Ze keek doelbewust naar Gomez en beval hem om zijn ogen te sluiten.

‘… beeld je in dat Ava je nu aan het berijden is …’

De kerel knikte en sloot zijn ogen, hij plaatste zijn handen ter hoogte van haar zij. Haar borsten of billen liet hij links liggen, misschien om niet afgeleid te geraken van de andere lichaamsverhouding van zijn dochter. In ieder geval kreunde hij een paar tellen later, zijn mond hield hij wat open en voor zover de roodblonde meid zijn lichaamstaal kon aflezen was hij aan het genieten. Zelf sloot ze haar ogen ook en voor haar doemde een eigen fantasietje op.

Sam, haar vader zat onder haar. Goedgeluimd en opgewonden keek hij naar zijn dochter. Mackenzie liet haar rechterhand naar haar spleet afzakken en minderde het tempo waarmee ze de penis bereed. Ze legde haar wijsvinger en ringvinger tegen de bovenkant van haar spleet en zachtjes maakte ze stimulerende bewegingen rond haar clitoris.

Hoewel ze fysiek helemaal verstrengeld waren en elk naar een eigen hoogtepunt voortsnelde, waren ze in gedachten mijlen ver van elkaar verwijderd. Gomez had een knop omgedraaid en leek helemaal op te gaan in het fantasiespelletje. Voor hem zag hij zijn dochter, volledig naakt, zoals hij haar in de tuin bewonderd had. Met een vrolijke blos op haar wangen bereed ze hem en de geluiden en kreuntjes die Mackenzie maakte leken gewoon van Ava afkomstig te zijn. Tevreden glimlachte hij zo naar zijn ingebeelde dochter.

Mackenzie voelde haar lijf steeds meer afglijden naar een orgasme, ze was zo opgegaan in haar eigen verbeelding dat ze niet meer aan Gomez dacht. Krachtiger begon ze haar clitoris te masseren en op een gegeven moment smachtte ze zo erg naar het hoogtepunt dat ze enkel nog haar vingers bewoog terwijl ze haar middel stilhield. Wat schokkend kwam ze klaar. Hijgend en kreunend liet ze haar beide handen op de rugleuning rustten en pas na enkele seconden opende ze haar ogen weer.

Gomez had zijn ogen niet geopend en leek zich niet te storen aan het feit dat Mackenzie gestopt was met hem te berijden. Hij kneep wel zachtjes in haar zij en uit zijn mond klonken opgewonden geluidjes. De roodblonde meid besloot om hem hetzelfde plezier te gunnen dat ze zichzelf net gegeven had, uiteindelijk had ze hem zover gedreven om dit te doen. Ze begon haar middel weer te bewegen, sneller dan daarjuist. Zonder het vingeren kon ze het tempo hoger houden, wat niet minder prettig aanvoelde.

Onder het juiste ritme voelde ze de latino zijn lichaam opspannen. Nog helemaal in zijn fantasie ondergedompeld verspreidde de genotsgolven doorheen zijn lichaam. Op het moment dat hij de grens voorbij was en zeker zou klaarkomen, duwde hij Mackenzie haar lichaam naar boven. De meid begreep de hint en klom onmiddellijk van zijn schoot, ze zette zich naast hem en kon nog net zien hoe een eerste straal zaad schuin omhoog de lucht in schoot. Het landde wat ongelukkig op zijn werkshirt, al zou hij achteraf hier weinig problemen van maken. Na wat diep gekreun opende hij zijn ogen en wreef met zijn vingers nog een paar keer over zijn eikel. Met een knikje bedankte hij Mackenzie, die hem op haar beurt bedankte door een vluchtig kusje op zijn wang te duwen.

‘Ik ga me even verfrissen.’

Mackenzie verdween naar boven en toen ze een tiental minuten later weer aangekleed beneden verscheen, was Gomez al verdwenen. Ongetwijfeld was hij in de stallen, ze vroeg zich af of ze even moest kijken, maar vond toen een papiertje waar hij in hanenpoten het volgende had opgeschreven:

‘Muchas gracias,

Al zal ik misschien nooit weten hoe het écht is, dankzij jou heb ik wel een aardig idee, en dat maakt je zo speciaal!’

Pottenkijker

Emma had kleren van Mackenzie aangetrokken voor ze naar haar moederlijk huis vertrok. Een shortje en daarboven een zomerse blouse. Voor de zekerheid had ze wel nog haar eigen sport – bh aangetrokken. Zodra ze thuis was, zou ze die wel inwisselen voor iets anders, want het kledingstuk had ze ondertussen al enkele dagen met enige regelmaat aangehad. Ze trok een regenjas aan om nog enigszins beschut te zijn tegen de regendruppels.

Pas op de parkeerruimte naast de boerderij merkte ze dat haar moeder vertrokken was met haar auto en ook opa Dans voertuig was weg. In zichzelf vloekend besefte ze dat ze niet anders kon dan terug naar binnen te gaan, toen net een auto aan de straatkant halthield. Uit het raam aan de passagierskant van de oudere jeep leunde een jonge kerel:

‘Hé, … Emma op familiebezoek!’

Ze herkende een oud medestudent van de middelbare school, net zoals zij was ook hij afgestudeerd afgelopen schooljaar. Hij woonde niet overdreven ver van haar en op goed geluk wandelde ze naar het voertuig toe en vroeg simpelweg:

‘Willen jullie me thuis afzetten, mams is met mijn auto weg?’

Gelukkig waren de mensen hier in het plattelandsgebied altijd wel met elkaar begaan. Je kende ook iedereen en zelfs als je iemand niet mocht, respecteerde je hen. Anders was het als je een buitenstaander was, dan duurde het even voor je het vertrouwen genoot. Daarbij was ze met de twee inzittende gasten groot geworden, vanaf de kleuterschool hadden ze op dezelfde kleine schooltjes gezeten, dus antwoordde ze probleemloos: ‘tuurlijk.’

Zodra Emma de jeep ingestapt was, deelde de bestuurder het volgende mee:

‘We moeten in de buurt nog wel ergens stoppen, een neef van me moet naar zijn werk. Hij is ingeweken en heeft geen eigen vervoer, dus ik moet taxi spelen.’

Grappend beschreven de twee vrienden het familielid door alle clichés over stadsmensen op te noemen. Het beeld dat Emma kreeg was van een nerdachtige jongeman die gefaald was in het verder studeren. Hij had geen boerenhanden, dus werkte hij ergens als baliemedewerker.

Ze stopten bij een caravan die op het erf van een boerderij neergepoot was en vlak ervoor stond de neef waarover ze de afgelopen paar mijlen verteld hadden. Emma staarde hem verbaasd aan, want ze herkende hem als de jonge receptionist van het motel. Ze slikte nerveus een hoop speeksel door terwijl ze een donkerrode blos op haar gezicht voelde verschijnen. Ze hoopte vurig dat hij haar niet zou herkennen, iets wat ook waar leek te zijn. De kerel nam naast haar op de achterbank plaats en gaf op geen enkele manier aan dat hij haar kende. Emma draaide haar gezicht bewust om en staarde verwoed naar buiten. Het gesprek dat volgde, werd vooral gevoerd door de twee oud – klasgenoten, ze rakelde oude herinneringen op en Emma mompelde soms: ‘Ja, … dat was grappig, … dat herinner ik me nog, … dat was stom, …’

De rit naar haar thuis duurde niet lang en na hen bedankt te hebben, wandelde ze onmiddellijk naar binnen. Met een zucht van opluchting trok ze de voordeur achter zicht toe. Ongetwijfeld had hij haar niet herkend, dacht ze bij zichzelf terwijl ze naar haar slaapkamer wandelde. Ze nam er een tas en vulde die met kleren en andere spullen die ze nodig achtte. Eenmaal klaar liep ze naar de garage, daar stond nog steeds de scooter die Isla gekregen had toen ze zestien jaar was. Het ding was al in tijden niet gebruikt, maar wonder boven wonder wilde het toch starten. Er leek alleen niet zoveel brandstof meer in te zitten.

Avontuurlijk besloot Emma het er toch op te wagen, ze propte haar tas in de kleine opbergruimte en zette de helm op die op het zadel lag. Behendig trok ze het voertuig uit de garage in de richting van de straat. Moedig zette ze zich op het toestel en begon aan een dolle rit. Vroeger had ze er wel eens mee gereden, maar nooit lang. Klungelig reed ze de eerst mijlen en ze kon van geluk spreken dat er geen ander verkeer was. De regendruppels hielpen ook niet, al bleef de regenjas zijn werk wel doen. Gaandeweg kreeg ze het voertuig meer onder controle en om te voorkomen dat het volledig zonder brandstof zou komen, reed ze naar een benzinestation in de buurt, het was een kleine omweg, maar wel broodnodig.

Groot was de brandstofcapaciteit van de scooter niet, dus het tanken was snel voorbij. Ze moest binnen in de winkel afrekenen, dus besloot ze rond te kijken voor wat etenswaren en drinken. Ze was net de hoek van een winkelrek gepasseerd toen ze pardoes botste op dezelfde jonge kerel die ze veertig minuten geleden had opgepikt voor de camper.

‘Fuck, … wat doe jij hier?’ Riep Emma boos uit. De jongeman keek haar raar aan, want zomaar iemand verwijten ergens te zijn is nogal onconventioneel.

‘… Eh … winkelen? Jij, toch ook!’

‘Ja, … maar ik moet niet werken, jij toch wel?’

Ze riep al niet meer, maar Emma klonk nog steeds gepikeerd. De jongeman antwoordde bijzonder vriendelijk:

‘Nee, dat … dachten Joe en Ezra ook, maar ik heb vandaag vrij en dus is het winkelen. Ze hebben me hier gedropt om mijn boodschappen te doen en dan kan ik wel te voet naar …’

Emma voelde zich plots schuldig toen ze besefte dat haar oude jeugdvrienden de kerel gewoon gedumpt hadden. Het was minstens vijf mijl terug naar de camper en de weg ernaartoe slingerde voornamelijk heuvelop. Zonder er bij stil te staan, flapte ze uit:

‘Zal ik je anders afzetten?’

Onmiddellijk fleurde zijn ogen op en wat verlegen antwoordde hij:

‘Ja, … als je dat wil …dankjewel …’

Emma beet op haar onderlip terwijl ze zichzelf vervloekte, maar ze kon het voorstel niet meer terugnemen. Twintig minuten later zaten ze met z’n tweeën op de scooter, wat nog oncomfortabeler aanvoelde als bij de vorige rit. Emma had haar inkopen nog in de opberging kunnen proppen, maar de kerel, die zichzelf Olly noemde, moest zijn goedgevulde zak vasthouden. Hij had zich achter Emma op het voertuig gepropt, met één arm haakte hij achter haar lichaam, zodat hij niet zou vallen. Zonder helm en met de zak in zijn andere hand bleef het toch een hele klus om veilig te blijven zitten. Emma voelde hoe hij zijn lichaam tegen het hare drukte, waardoor ze zelf minder stabiel zat.

Traag reden ze door het regenweer naar de camper. Ze deden er minstens dubbel zo lang over de rit als ze had gedaan wanneer ze alleen gereden had. Toen ze eindelijk aankwamen, besefte ze tot haar wanhoop dat de regenjas ondertussen het water wel had doorgelaten, gefrustreerd vloekte ze hardop. Olly was van de scooter gesprongen en wandelde doorweekt naar de camper. Hij draaide zich om en stelde voor aan Emma voor om even binnen te schuilen voor ze verder zou gaan. De jonge meid dacht een seconde na en besloot dan in te gaan op het voorstel. Ze had dorst gekregen en hoopte dat het dadelijk toch minder zou regenen.

De camper was niet groot, maar wel geriefelijk ingedeeld. Olly nam de regenjas van Emma over en hing die aan een kapstok die tegen de muur genageld was. Zelf trok de meid haar schoenen uit. Ze liet haar handen over haar kleren glijden en besloot dat de waterschade toch meeviel. De blouse was vanboven een beetje nat geworden, maar meer niet. Ze zette zich neer op één van de twee stoelen en kreeg van de jongeman een glas water.

‘Dankjewel.’

‘Nee, jij bedankt, … zonder je had ik heel dat stuk moeten wandelen.’

Een tijdje bleef het stil, Emma nipte af en toe van haar glas water en hoorde ondertussen de regendruppels tegen het aluminiumgeraamte roffelen. Uiteindelijk vroeg Olly weifelend.

‘Heb ik je ook niet in het motel gezien, je was met die oudere man en …’

Emma keek hem verschrikt aan, ze opende haar mond, maar wist niet wat te zeggen.

‘… Anna – Mary, de eigenares, vond je wat vreemd. Al vindt ze iedereen wel raar. Ze dacht dat je … eh … een escorte was.’

Emma voelde haar gezicht rood worden. Ze klakte met haar tong en zocht naar een deftig excuus, hoewel ze zich eigenlijk niet hoefde te verantwoorden. Olly vulde snel aan en zei:

‘… Niet dat ik dat geloof, ongetwijfeld was dat je vader of zo … eh … weet ik veel …’

De kerel draaide zijn gezicht dat even rood was als dat Emma opzij en stopte met praten. Om zich niet te laten kennen, antwoordde Emma uitdagend:

‘En wat als ik het toch ben, maakt dat iets uit?’

‘Nee, natuurlijk niet, … maar … eh … je bent toch geen …’

Olly durfde voorzichtig zijn hoofd weer naar haar te draaien. Stoer hief Emma haar schouders op, zonder iets te antwoorden. Na een paar tellen van uiterste spanning, barste de jongeman in lachen uit en zei:

‘Tja, … in de hypothetische veronderstelling dat je er één bent dan heb ik toch ooit een escorte over de vloer gekregen en dat zonder te betalen …’

Emma kon er wel om lachen, grinnikend dronk ze het glas water halfleeg terwijl ze Olly bekeek. Hij was slungelig van lichaamsbouw met donkerbruin haar dat in plukjes omhoog piekte. Hij had een vriendelijk gezicht met vrolijk kijkende ogen. Zijn stem klonk goedaardig en uitnodigend, dat in combinatie met zijn gevoel voor humor was ongetwijfeld de reden waarom hij aangenomen was als receptionist.

‘Zou je dan ooit een escorte laten komen, … hypothetisch gesproken?’ Kaatste Emma de bal terug.

‘Als ik ooit veel geld heb en helemaal niet aan een vriend geraak dan zou ik het misschien wel doen.’

‘… ah … je bent …’

‘Homo, ja … staat niet op mijn voorhoofd, hé. Dat is net waarom ik van m’n ouders weggevlucht ben. Raar maar waar, mijn tante en oom op het platteland zijn minder veroordelend dan mijn bloedeigen ouders uit de betere buitenwijken, … of toch iets beter, want ik moet het vooral voor mezelf houden.’

‘En nu weet ik het ook …’ Vulde Emma aan, die besloten had dat Olly gewoon sympathiek was. Hij knikte bevestigend en zei:

‘Mja, … ik laat het later best achterwege dat mijn eerste hypothetisch escorte een vrouw was …’

‘Waarom, dat kan toch ook spannend zijn, de vrouwelijke escorte die je probeert te verleiden als een … onmogelijk …’

Olly barste weer in lachen uit terwijl Emma naar een goed woord zocht. Speels klopte ze hem op haar schouders voor het lachen, waarop hij grinnikend antwoordde:

‘Ik ben wel zeker op wat ik val en voorlopig is dat echt geen vrouw …’

‘ … Voorlopig …’ riep Emma triomfantelijk uit. ‘ … je moet gewoon wat geholpen worden en dan … val je ook wel voor vrouwelijk schoon.’

Ze gierden beide van het lachen. In een onbezonnen opwelling nam Emma de rechterhand van Olly vast en duwde het op haar borsten. Hij keek haar schaapachtig aan en schudde zijn hoofd. Emma beet op haar onderlip en trok de blouse uit. Olly liet vervolgens zijn hand nu zelf op haar linkerborst rusten. Ze waren gestopt met lachen en hoewel de pretoogjes niet verdwenen waren, groeide een spanning tussen hen beide. De jongeman schudde weer zijn hoofd en fluisterde zacht:

‘Niets, … al voelen ze wel leuk aan.’

Plagerig kneep hij in de borst die nog bedekt was met de sport – bh. Emma kreeg een gezonde blos op haar wangen terwijl ze gniffelend zijn hand naar beneden duwde. Ollys vingers streelden over haar buik tot ze aan de short aangekomen waren. Wat verkrampt hield hij ze daar, hoewel Emma nog steeds tegen de hand duwde.

‘Is het niet wat raar om … ik, bedoel … ik heb nog nooit zomaar in iemands broek gezeten.’

Emma antwoordde gespeeld streng:

‘Wie zei dat je in mijn broek moet zitten, gewoon over de stof voelen is meer dan voldoende.’

Voorzichtig ontspande Olly zijn hand en liet zijn vingers over de stoffen short glijden. Hij streelde een paar seconden wat onnozel over het stuk textiel en trok dan zijn hand terug.

‘Nah, … sorry ik ben zeker.’

Het gesprek en geplaag eindigde daar niet. Emma en Olly ondervroegen elkaar uitgebreid en eindigde steeds met hetzelfde hypothetische idee van haar als escorte. Fysiek gebeurde er niets meer, al bleef Emma een lange tijd zonder blouse zitten. Na vele uren minderde de regen tijdelijk. Emma maakte daarvan gebruik om weer naar de boerderij te rijden. Ze nam afscheid van Olly en beloofde hem om nog eens af te spreken.

Een euforisch maal

Kort na elkaar kwamen Emma, opa Dan en Mackenzies tante op de boerderij aan. Emma was de eerste en wilde net haar avontuurtje tegen de roodblonde meid vertellen toen haar moeder binnenwandelde. Goedgezind schakelde Emma’s moeder de twee achttienjarige meiden in om een avondmaal te bereiden. Opa Dan kwam als laatste toe, maar ook hij was in opperbeste staat.

Stipt om 17.00 uur stond er een heerlijk maal op de keukentafel. Hongerig schoven ze met z’n vieren aan tafel en na een gebed, smakten ze het warme voedsel naar binnen. Opa Dan had sfeervolle muziek opgezet en begon na een kwartier met het uitleggen van het plan dat hij in de auto bedacht had.

‘Volgende week donderdag nodig ik Sam uit voor een familiemaal. Ik … eh … spreek daarvoor eerst eens met hem af.’

Hij keek naar zijn dochter, die goedkeurend knikte. Net dat had ze met Sam afgesproken.

‘Oké, … na het maal of ervoor kunnen jullie misschien apart of gezamenlijk met hem praten.’

Hij keek nu naar Emma en Mackenzie. Emma knikte voor akkoord, maar de roodblonde meid fronste haar wenkbrauwen en zei:

‘Dus, ik mag mijn vader niet zien tot volgende week donderdag?’

Haar grootvader zag het foutje in en verduidelijkte snel:

‘Nee, … je ziet hem wanneer je wil, maar … dan spreken we gewoon, tussen aanhalingstekens, officieel met elkaar over … de hele familiekwestie.’