De Zwarte Post B.v. - 2

Hoofdstuk 5: De Wielen Van De Bus

Gerard Bruinsma stapte op de bus. Zijn gebruikelijke vrijdagmiddagrit naar huis, na zijn bezoek aan zijn moeder. Achterin de bus vond hij een vrije plek.

Twee haltes verder kwam een jong meisje binnen. Gerard probeerde zijn blikken te verbergen. Ze was helemaal zijn type. Slank, gebruind, lange blonde haren. Ze droeg een roze T-shirt dat haar lijfje als een tweede huid omsloot, waardoor haar parmantige borstjes goed tot hun recht kwamen. Op het shirt was een print van een draak afgedrukt, in zwarte lijnen.
Daaronder droeg ze een eenvoudig wit rokje, tot tussen haar knieën en haar heupen. Haar bruine benen zagen er glad en zacht uit.

Gerard kon zijn geluk niet op toen ze, nadat ze om zich heen keek op zoek naar een vrije plek, de stoel tegenover de zijne koos. Ze liet zich erop vallen, pakte haar telefoon uit haar handtasje, en verdween in het scherm.
Gerard kon zijn ogen niet van dit wondertje afhouden. Haar blauwe ogen pasten perfect bij haar lange blonde krullen. Haar shirt was zo strak dat hij, nu ze dichtbij zat, kon zien dat ze geen beha droeg. Evengoed stonden haar borstjes trots overeind. De huid op haar armen en benen zag er zo zacht uit.

Het meisje ging zo totaal in haar telefoon op, dat ze het niet eens merkte toen ze afwezig een been optrok. Maar Gerard zag het wel! Met één voet op de zitting, terwijl de andere daaronder bungelde, was haar rokje wat omhoog gekropen, zodat Gerard nu haar ondergoed kon zien.
Terwijl zij bezig was met een of ander spelletje op haar telefoon, nam Gerard haar schoonheid zo goed mogelijk in zich op, terwijl hij zijn best deed om zijn blikken niet op te laten vallen. Hij zag dat ze een effen wit onderbroekje droeg, met een getekende vrucht op de plek van haar venusheuvel. Een kers, met daarbij de tekst “My cherry”.
“Lieve hemel,” dacht Gerard, “letten ouders tegenwoordig überhaupt nog wel op wat hun kleine engeltjes dragen?”
Hij keek opnieuw. Ze ging wat verzitten, waardoor hij het nu zelfs nog beter kon zien. Hij zag de binnenkant van haar dijen, helemaal tot de plek waar het katoen van haar onderbroekje begon. En hij zag door de stof heel vaag de vorm van haar labia.

Opeens liet het meisje haar telefoon zakken, en Gerard zag dat ze naar hem keek. Hij draaide snel zijn gezicht weg, deed alsof hij niet had gestaard, maar hij wist dat hij te laat was.
“Oeps, sorry meneer,” zei ze.
Gerard was direct verliefd op het geluid van haar stem. Zo lief, zo jong, zo onschuldig.
“Mama zegt altijd dat ik beter op moet letten hoe ik zit, maar ik vergeet het steeds. Ik hoop dat u het niet erg vond?”
Gerard wilde antwoorden, probeerde iets te zeggen. Maar zijn keel was zo droog dat hij alleen maar een krakend geluidje voortbracht,

En toen stond het meisje op, danste uit haar stoel.
“Dit is mijn halte. Dag, meneer!”
En toen was ze weg.

Terwijl de bus optrok en weer invoegde, besefte Gerard dat het ook zijn halte was.

Annabel wachtte Lexi al op bij de halte.
“Goed gedaan, Lexi! Uitstekend! Zag je hoe groot zijn ogen werden toen je je knie optrok?”
“Ja, zag ik. Maar ik snap nog steeds niet waarom ik van jou die onderbroek aan moest. Waarom niet mijn sexy stringetje? Of gewoon niets? Zou hij dat niet veel geiler vinden?”
“Oh, dat zou hij zeker, Lexi. Maar dan zou hij het niet vertrouwen. Hij zou dan veel te voorzichtig worden. Ik weet dat je zestien bent, maar zo zie je er niet uit. Hij wil je wel, maar durft niet, dus is hij op zijn hoede. We willen dat hij jou ziet als een onschuldige, normale puber, die misschien wat rommelt met haar vriendje maar verder niet. Dan zal hij minder voorzichtig worden, en dat is het moment dat jij dan toe kan slaan.”
“Oké, als jij het zegt. Jij doet dit als je werk. Jij zal het wel het beste weten.”
“Inderdaad,” glimlachte Annabel, “dus dan zien we elkaar volgende week weer?”

Hoofdstuk 6: Rond en rond

Gerard Bruinsma kon het meisje maar niet uit zijn hoofd krijgen. Zoals ze eruit had gezien, op haar stoel, één been opgetrokken, haar onderbroekje zichtbaar. Haar haren, haar ogen, Haar pronte tietjes. De hint van de contour van haar spleetje.
Zijn vrouw had zich afgevraagd waarom hij opeens zoveel meer zin had in seks, en dus had hij een verhaaltje opgehangen over een nieuwe secretaresse op kantoor, met grote tieten en een ronde kont. Ze was erin getrapt, en nadat ze glimlachend iets had gezegd over buiten de deur honger krijgen maar wel thuiskomen voor het eten, had ze dankbaar zijn stampende pik aanvaard.
Gerard had zijn ogen gesloten, en terwijl hij de ene dikke sliert sperma na de andere in zijn vrouw spoot, zag hij voor zich alleen maar dat geheimzinnige meisje.

Er was een week voorbij gegaan, en Gerard kon zijn zenuwen niet in bedwang houden. Zou ze opnieuw op de bus zitten? Hij koos expres dezelfde plek als de week daarvoor, terwijl hij zichzelf inwendig voor gek verklaarde.
“Hoe groot is die kans nu helemaal?” vroeg hij zichzelf.

En toch kon hij het, twee haltes later, niet laten om nerveus naar de deuren van de bus te kijken. Zou ze er zijn? Zou ze opnieuw deze bus nemen?
Dat deed ze. Hij zag haar. Ze was er echt!
Net zo prachtig en schattig als hij zich haar herinnerde. Net zo mooi.
Deze keer droeg ze een wit, erg ruim vallend topje dat haar middenrif bloot liet, met daaronder een zwarte korte broek. Terwijl ze zijn kant op liep genoot hij van hoe strak haar buik was, van de vorm van haar navel.

Gerard hoopte dat ze weer de plek tegenover hem zou kiezen. Maar in plaats daarvan ging ze naast hem zitten.
“Hallo,” zei ze, “u was hier vorige week toch ook? Ik weet het nog. Oh, god, ik schaamde me zo voor wat ik had gedaan, dat u mijn onderbroek kon zien. Was u boos op me?”
Deze keer lukte het Gerard om te antwoorden:
“Nee, hoor. Ik vond het niet erg. Geen zorgen.”
Hij wilde er nog aan toevoegen dat ze hem juist blij had gemaakt. Dat ze mooi was. Maar die woorden leken niet gepast. Zelfs al bedoelde hij ze om haar zorgen weg te nemen, ze zouden zo gemakkelijk verkeerd begrepen kunnen worden. En dus zei hij verder maar niks.

“Oh, gelukkig. Bedankt, meneer! Oh, ik heet trouwens Lexi.”
Ze stak haar hand uit. Door de beweging verschoof de stof van haar topje, en opeens kon Gerard door de halsopening naar binnen kijken, waar hij een van haar tietjes zag. Onbewust likte hij zijn lippen, maar toen herpakte hij zichzelf snel. Hij nam haar uitgestoken hand.
“Bruinsma. Gerard Bruinsma. Je mag me wel Gerard noemen.”
“Prettig kennis te maken meneer Brui … Gerard.”

En toen pakte ze haar telefoon, zette haar ellebogen op haar knieën, en begon te spelen. Doordat ze wat voorover leunde, viel haar topje naar voren, waardoor er een grote opening ontstond, waar Gerard makkelijk in kon kijken. Had ze dat zelf niet door?
Nou, Gerard ging het haar niet vertellen! Hij kon alleen maar staren naar het hem geboden prachtige uitzicht op die twee kleine wondertjes van de natuur op haar borstkas. Hij likte zijn lippen, en probeerde zijn toenemende opwinding te verbergen, terwijl hij het beeld voor altijd in zijn geheugen verankerde.

En toen keek ze op, en ze zag waar hij naar staarde.
“Oh, mijn god,” was het enige dat Gerard kon denken, “ik ben zo enorm betrapt!”
Maar zij glimlachte alleen maar.
“Wat, waarom bent u zo geïnteresseerd in mijn stomme spelletje, meneer Gerard?”
“Het is … ik was niet … ik bedoel … ik was … Ja! Ja, het was inderdaad je spelletje, daar keek ik naar inderdaad,” stamelde hij, “Ik weet niet waarom, het trok gewoon mijn aandacht,denk ik.”
“Misschien moet ik dan het spel uitleggen, zodat u het beter kan volgen?”

Maar toen, voordat Gerard kon antwoorden, stond ze alweer op.
“Oh, wacht. We zijn alweer bij mijn halte. Nou, misschien volgende week dan?”
Gerard kwam ook overeind.
“Dit is ook mijn halte!”
“Echt waar? Oh, wauw. Wat een toeval.”

Ze stapten samen uit de bus. Terwijl ze liepen, begon Lexi te kletsen. Iets over naar deze buurt verhuizen, en over alleen thuis zijn omdat haar ouders nog aan het werk waren.
Haar woorden kwamen niet echt aan in Gerard’s brein. Het enige waar hij aan kon denken waren haar borstjes, hun fraaie vorm, die kleine tepeltjes bovenop die prachtige welvingen. Hij probeerde zich in te beelden hoe ze aan zouden voelen.

En toen sloeg zij linksaf waar hij naar rechts moest.
“Goed, dan leg ik volgende week mijn spelletje uit?” vroeg ze.
Gerard knikte alleen maar.

“Wauw!” riep Lexi uit, toen ze Annabel zag, “hij zat daar zowat te kwijlen. En dat met deze kleine knopjes! Ik dacht dat ik grote tieten nodig had om mannen gek te maken!”
“Zo werkt het bij de meeste mannen, Lexi. Maar niet bij Bruinsma. Hij valt op jongere meiden. En die hebben vaak nog kleine borsten.”
Ze stapten in de wachtende limo en bespraken de plannen voor de volgende weken, terwijl ze thuis werden gebracht.

Hoofdstuk 7: Spelletjes

Gerard was er de hele dag niet bij geweest op kantoor. Hij wist nu al dat hij maandag al het werk van vandaag zou moeten weggooien en overdoen. Maar hij kon zich gewoon niet concentreren.
En het bezoekje aan zijn moeder … nou, hij zou haar morgen wel bellen, sorry zeggen dat hij zo afwezig was geweest, en haar vragen om nog eens uit te leggen wat tante Julia nu weer had gedaan. Niet dat het hem interesseerde, maar zij wilde dat hij naar haar verhalen luisterde, en hij voelde het als zijn plicht om zijn moeder gelukkig te maken.
Normaal, althans. Nu niet. Nu wilde hij maar één ding: op de bus stappen en Lexi weer zien.

Gerard maakte haast een sprongetje van blijdschap toen hij haar de bus binnen zag komen. Ze keek om zich heen, op zoek naar hem, en liep toen direct naar zijn plek en koos weer de stoel naast de zijne.
Deze keer droeg ze een zomerjurkje met een blauw-wit patroon. Een blauwe riem bond de stof samen rond haar middel, en de jurk kwam tot net boven haar knieën.
In gedachten berispte Gerard zichzelf omdat hij teleurgesteld was dat ze niet iets spannenders droeg

“Goedemiddag, meneer Gerard!” zei ze, met haar heerlijke stem, “Wil je nog steeds graag meer over mijn spelletje leren?”
Gerard knikte maar. Het spel maakte hem in het echt niets uit, maar hij kon uiteraard niet toegeven dat hij vorige week eigenlijk naar haar borstjes had zitten kijken, en niet naar haar telefoon zoals zij had aangenomen.

En dus startte ze het spel, en legde alle vreemde en ingewikkelde regels uit. Gerard deed alsof wat ze vertelde hem boeide, terwijl hij in het echt gewoon zat te genieten van haar stem. En zo af en toe boog ze zich naar hem toe, om een bepaald detail op het scherm aan te wijzen, en dan voelde hij haar lijfje tegen het zijne.
Hij voelde hoe zijn pik zich begon te roeren in zijn broek. Dit meisje was zo lief. Zo schattig. Zo onschuldig, en puur, en zacht, en warm, en …
Hij zuchtte.

Ze hoorde hem zuchten.
“Ja, het is ook inderdaad wel een boel zo ineens. Ik had best lang nodig om het allemaal te leren.”
Ze giechelde, en in Gerards oren klonk dat als het gezang van engelen.
“En we zijn alweer bijna bij onze halte, en ik heb nog niet eens uitgelegd hoe je moet levelen.”
Ze aarzelde. Ze keek in de verte, alsof ze een moeilijke keuze overwoog. Gerard maakte gebruik van de gelegenheid om de mooie rondingen van haar gezicht te bewonderen. Haar grote, ronde lippen. Haar Griekse neusje. Haar iets afstaande oren.

En toen stelde ze voor:
“Hé, meneer Gerard, ik heb een idee. Ik heb toch niks te doen en er is verder niemand thuis. Waarom kom je niet met me mee naar huis, dan kan ik daar de rest van de regels uitleggen.”
Gerard verslikte zich haast. Nodigde ze hem nu bij haar thuis uit? Alleen zij en hij?
Hij had al zo vele jaren over dit soort scenario’s gefantaseerd. En dan altijd zichzelf verteld dat dat nooit zou gebeuren.
Was dit de keer dat … ?
“Nee, sukkel,” verweet zij zichzelf in gedachten, “ze denkt gewoon dat ik dat spel wil leren. Ze is te jong en te onschuldig om het gevaar te beseffen.”
En dus knikte hij.
“Ja, Lexi. Dat is een prima idee!”

Ze stapten uit de bus. Toen ze bij de kruising kwamen waar ze vorige week verschillende kanten op waren gegaan, pakte Lexi Gerard’s hand om hem de goede kant op te leiden. Ook al was het een onschuldig gebaar, Gerard voelde vonken door zijn lijf schieten door die aanraking.
Ze gingen een flatgebouw binnen en namen de lift naar de vierde. Toen leidde ze hem naar een van de deuren, haalde een sleutel uit haar tasje, en liet hem binnen.

Lexi sloot de deur en wees Gerard toen de weg naar haar kamer. Een typische meidenkamer. Veel tinten roze, regenbogen, en eenhoorns, grotendeels verbleekt. Een grote spiegel met allerlei inspirerende kreten. Een paar posters van boy bands. Een bureau met schoolboeken en een laptop in de hoek, een bed met dekens in Karel Appel motief langs de muur. Een klein tweezits bankje langs de andere muur, tegenover een tv-toestel.
“Is het oké als ik deze jurk uitdoe?” vroeg Lexi, “hij kriebelt nogal en zit niet heel prettig, ik doe hem altijd direct uit als ik thuiskom.”
“Geen probleem,” antwoordde Gerard, “wil je dat ik me …”
Hij kon zijn aanbod om zich om te draaien niet eens afmaken. Lexi tilde zonder omhaal haar jurk over haar hoofd en liet hem op de vloer vallen.

Gerard’s mond viel open. Zijn ogen puilden uit.
Daar stond ze, een visioen van pure schoonheid. Het was alsof hij was gestorven en nu in de hemel was. Zijn eigen, persoonlijke hemel. Zijn ogen vonden direct haar borstkas, die heerlijke parmantige heuveltjes, die immuun leken voor de zwaartekracht. En toen dwaalden ze af, langs haar platte buik, naar haar onderbroek. Ze droeg een eenvoudige, roze slip. Deze zat ruim genoeg dat de contour van haar spleetje zich niet aftekende, maar dat was ook niet nodig. Zijn fantasie draaide al overuren om zich haar helemaal bloot voor te stellen.

Ze liet zichzelf achteloos op het bankje vallen en klopte op de zitting naast haar.
“Kom, meneer Gerard. Ga zitten, dan kan ik uitleggen hoe levelen werkt.”
Ze had haar telefoon al in haar hand.
“Wacht, ga je niet … blijf je zo?”
Gerard hoorde hoe onvast zijn stem was. Zijn keel was kurkdroog.
Lexi giechelde alleen maar.
“Oh, dat. Sorry, misschien had ik dat moeten zeggen. Mijn ouders en ik zijn nudisten. Normaal ben ik thuis helemaal bloot. Maar ik wil je niet in verlegenheid brengen, dus ik hou mijn onderbroek aan.”
Gerard knikte alleen maar. Het kon maar met moeite ademhalen. Zijn gedachten werden steeds warriger. Hij kon nu alleen nog maar denken aan het beeld van dit kleine engeltje, rond te paraderen in dit flatje, gekleed in niets anders dan haar schoonheid.
“Papa zegt altijd dat ik ook een topje aan moet als er bezoek is, maar ik snap echt niet waarom. Ik heb nog bijna niks. Dit kan je toch nog geen tieten noemen?”
Ze omvatte haar borstjes met haar handen om te laten zien wat ze bedoelde. Gerard voelde hoe een druppel kwijl uit zijn mond viel, zich langs zijn kin naar beneden baande, en toen viel en op de vloer landde. Lexi leek het niet te merken.

Met een ongeduldige blik pakte Lexi Gerard bij de arm en trok hem naast zich op de bank. Gehoorzaam ging hij zitten. Het bankje was maar nét breed genoeg voor twee. Hij voelde hoe haar warme, soepele, blote lijfje tegen het zijne drukte.
Gerard wist dat, als hij dit meisje wilde aanranden, hij dat nu gewoon kon doen. Er was niemand in de buurt en hij was veel sterker. Maar geweld was voor hem een afknapper. Zelfs in zijn ziekste fantasieën waren de meisjes altijd gewillig en gretig. Helemaal niet zoals in het echt. Ze was veilig bij hem.
Maar alleen al het gevoel van haar warmte zo dichtbij hem, het zien van haar blote huid, maakte hem harder dan hij ooit geweest was. Zijn pik deed pijn, gevuld met bloed, maar met niet genoeg ruimte om te groeien in zijn strakke broek. Hij was helemaal bezweet. Hij stak een vinger in zijn kraag en trok hem een stukje opzij.

“Oh, sorry,” zei Lexi, die de verkeerde conclusie leek te trekken, “het is voor jou ook vast niet prettig in dat strakke pak. Papa wil altijd direct uit zijn pak als hij thuiskomt van werk. Hier, ik help wel even.”
Ze hielp Gerard zijn jasje uit te trekken. Daarna maakten haar onervaren vingers de knoop van Gerard’s stropdas los, en opende ze de bovenste twee knoopjes van zijn overhemd. Daarna ging ze naar zijn broek en maakte zijn riem en het knoopje van de broek los.
“Daar, dat is vast fijner. Dat is wat papa altijd doet als we bezoek hebben. Anders doet hij natuurlijk gewoon alles uit.”

Gerard’s hoofd tolde. Hij had geen idee meer wat er allemaal gebeurde, hij tilde gewoon gehoorzaam zijn armen op toen Lexi hem uit zijn jasje hielp, en liet ook toe toen zij hem nog wat verder uitkleedde.
Het was allemaal zo terloops voor haar. Voor hem was het een levenslange droom die uitkwam. Ze leek het niet eens te merken als haar borstjes zijn blote armen raakten. Of als haar hand over zijn kruis veegde. Voelde ze het kloppen van zijn harde paal niet? Had ze niet in de gaten wat ze met hem deed?
Toen ging ze weer naast hem zitten, op dat krappe bankje. Haar naakte lijfje, stevig tegen zijn zij gedrukt. Door de dunne stof van zijn overhemd voelde hij hoe warm ze was, hoe zacht. Zijn arm paste niet eens tussen ze in, dus hij moest hem wel achter haar rug leggen, in een soort halve omarming. De huid op haar rug voelde zacht, en glad, en warm, en uitnodigend.

De hele tijd kwebbelde ze over haar spel. Ze legde alle regels uit. En niets daarvan kwam binnen in Gerard’s brein. Het enige waar hij aan dacht was het gevoel van dit bijna naakte pubermeisje tegen hem aangedrukt, van hoe ze haar warmte met hem deelde.
Eindelijk was haar uitleg klaar. En toen startte ze het spel, zodat ze al spelend kon uitleggen wat er op het scherm gebeurde. Gerard had totaal geen oog voor haar telefoon. Hij zag alleen haar huid, haar borstjes, haar parmantige tepeltjes. De vorm van haar benen, de plek waar ze elkaar ontmoetten, het roze onderbroekje dat haar laatste nog verborgen schat bedekte.
Hij voelde hoe het voorvocht uit zijn pik stroomde en zijn ondergoed bevuilde. Misschien zelfs doorlekte in zijn broek. Hij maakte zich er niet druk over hoe hij dat aan zijn vrouw zou uitleggen. Niet nu. Nu genoot hij gewoon van haar nabijheid, van haar schoonheid, van haar jeugd.

En toen keek Lexi op, naar de klok aan de muur.
“Oh, het wordt al laat. Mijn ouders komen bijna thuis. Je kan maar beter gaan, ik mag eigenlijk geen onbekenden binnenlaten als ik alleen ben.”
Ze stond op en gaf Gerard zijn jasje aan.
“Al ben jij natuurlijk geen onbekende. Niet voor mij, althans. Jij bent meneer Gerard.”
Ze giechelde.

Gerard knikte enkel. Hij had het gevoel dat hij iets moest zeggen, maar, zoals zo vaak als dit spontane jonge meisje in zijn buurt was, zijn keel was te droog en zijn brein te warrig.
“Kom je volgende week weer, meneer Gerard?” vroeg ze hem toen, “Dan zet ik de Playstation klaar, ik heb een multi-player versie van het spel en dan kunnen we samen spelen. Zou dat niet leuk zijn?”
“Ja. Ja, dat zou heerlijk zijn,” piepte hij.

Gerard verliet het flatje en ging naar huis. Hoewel hij al twintig jaar in deze buurt woonde, slaagde hij erin om twee keer te verdwalen voordat hij eindelijk thuis was.

Intussen kwam in het flatje Annabel binnen door een verborgen deur, en ze prees Lexi voor hoe goed ze het had gedaan. Lexi glimlachte van oor tot oor, en hield niet op te praten over hoe geweldig het was geweest.
“Wauw, Annabel, zag je zijn gezicht toen ik mijn jurk uitdeed? Ik dacht echt dat zijn kaak op de grond zou donderen! En toen, hoe hij zat te kwijlen toen ik in mijn tieten kneep! Volgens mij wilde hij dat ontzettend graag zelf doen!”
Annabel glimlachte over Lexi’s ongebreidelde enthousiasme.
“Ja, Lexi, ik heb het allemaal gezien. Ik heb je verteld dat we hier overal camera’s hebben, weet je nog?”
Lexi leek niet eens te horen wat Annabel zei.
“En toen ik zijn knopen losmaakte. Ik voelde zijn pik door zijn broek heen! Hij was superhard, en ik voelde hem een paar keer schokken en bewegen!”
“Je moet het een penis noemen, Lexi. Dan klinkt je onschuldiger.”
“Ja, ja, weet ik, maar hij is er nu niet. Oh, en zag je hoe nat zijn broek was toen hij wegging? Denk je dat hij al was klaargekomen?”
“Nee, ik denk dat dat voorvocht was. Weet je nog, waar we het vorige week over hadden? Hoe dan ook, volgens mij staat de limo beneden al klaar, en ik wil nog de plannen voor volgende week met je doornemen. Je hebt het goed gedaan, Lexi! Dit gaat prima!”

Hoofdstuk 8: Spelen!

“Wauw, dat was geweldig!”
Gloria zuchtte tevreden terwijl Gerard van haar af rolde.
“Ik denk dat ik die Lexi toch maar eens een bedankje moet sturen.”
“Lexi?” Gerard verbleekte, “Hoe weet jij …?”
“Ja, natuurlijk. Lexi, dat nieuwe grietje op kantoor. Je riep zonet haar naam toen je klaarkwam.”
“Oh. Oh, nee. Oh, het spijt me zo, Gloria.”
“Het geeft niet, Gerard. Je hebt me deze week elke avond geneukt. Dat is zes keer meer dan normaal. Zolang het mijn kut is die je bewerkt met die heerlijke harde pik van je, maakt het me niet uit dat je aan haar tieten denkt.”
“Oh. Oké, fijn dat je niet jaloers bent.”
“Niet jaloers? Oh, begrijp me niet verkeerd, meneer Gerard Bruinsma. Ik ben erg jaloers. Als ik er ooit achter kom dat je haar aanraakt, al is het maar met één enkele vinger, dan ben je een dode man.”

Gerard slikte moeizaam toen hij terugdacht aan zijn gesprek met Gloria van de afgelopen nacht. Hij had Lexi’s naam gekreund. Zijn hart had een paar slagen gemist toen ze hem daarop wees. Gelukkig was zijn vrouw ervan overtuigd dat Lexi een of ander rondborstig hittepetitje op kantoor was. Als ze alleen maar zou vermoeden dat de vrouw waar hij zo over droomt in het echt een zestienjarig meisje was, dan zou de dood waarschijnlijk het beste lot zijn waar hij nog op kon hopen.

Hij wist dat het verstandiger zou zijn om het contact te verbreken. Hij wist dat hij veel te vaak aan haar dacht. Hij bleef maar fouten maken op zijn werk. Zelfs zijn moeder had hem eerder weggestuurd.
“Ik weet niet waar je zit met je gedachten, schat, maar je hoofd is duidelijk niet hier. Ik vertel volgende week wel over je oom Paul.”

Nadat zijn moeder hem had weggestuurd had hij makkelijk een eerdere bus kunnen halen. En toch, toen hij zag dat de bus de halte naderde was hij blijven zitten en niet opgestapt.
De hele week had hij de herinneringen herbeleefd. Aan Lexi’s zachte en warme huid tegen zijn arm. Aan haar borstjes die over zijn shirt veegden. Aan haar handen op zijn riem.
Hij kón gewoon haar aanbod om dat spel te spelen niet afslaan – wat dat spel dan ook was. Hij had nog steeds geen flauw idee van de regels, en hij had geen idee wat hij zou zeggen als ze dat straks merkte. Hij wist dat ze té veel invloed op zijn leven kreeg.

Hij wist dat het fout was. Hij wist dat het gevaarlijk was. Hij wist dat hij het niet moest doen. Maar hij moest wel. Hij kon niet anders.
“Alleen deze ene keer,” mompelde hij, “Nog één keer. Alleen vandaag. Vanaf volgende week neem ik een andere bus.”
Hij wist dat hij loog.

En dus wachtte hij nog een half uur langer, tot hij eindelijk op zijn normale bus kon stappen. En toen wachtte hij in angstige spanning tot ze twee haltes verder waren, waar hij Lexi zag instappen.
Ze droeg een strak, wit T-shirt, met een abstract zwart patroon erop. Daaronder droeg ze een spijkerbroek die vlak onder de knieën was afgeknipt. Hij glimlachte toen ze nast hem ging zitten en direct begon te praten.
“De Playstation staat al klaar, meneer Gerard! Oh, ik heb er zo’n zin in om met je te spelen. Het lijkt me heerlijk als ik je straks te pakken neem! Of denk je dat je me aankan?”
Gerard keek alleen maar naar haar blije gezichtje, luisterde naar haar gebabbel, en genoot ervan om zo dicht bij haar te zijn.

Zodra de deur van haar kamertje dicht was, trok ze haar kleren uit.
“Ik wilde deze zo graag uitdoen! Het is de hele dag al warm, en ik werd maar heter en heter.”
Hij zag hoe ze eerst haar broek op de vloer liet vallen, toen ook haar shirt. Haar lijfje leek nog lieflijker, nog sexyer, nog uitnodigender en verleidelijker dan vorige week.
Haar middel werd nauw omsloten door een wit onderbroekje. Dat zag er erg strak uit, alsof het te klein was, en de stof te dun. Door de strakke, dunne stof kon hij goed zien dat ze glad geschoren moest zijn, zelfs de vorm van haar schaamlipjes was zichtbaar door de stof. Gerard slikte bij het zien van dit prachtige uitzicht op de contour van haar spleetje. Hij voelde dat zijn hoofd begon te zweten.

Lexi keek naar hem, en leek het te merken.
“Oh, jé, wat onbeleefd van mij. Je bent vast ook heet. We zijn nudisten, weet je nog? Ik vind het echt niet erg als jij ook wat uittrekt, meneer Gerard. Ik heb het allemaal al vaker gezien.”
Hij slikte moeizaam. Opnieuw kon hij geen woord uitbrengen, en dus knikte hij alleen maar. Maar het lukte hem niet om te bewegen.
Dit kwam niet eens in de buurt van wat hij had gefantaseerd. Niet in de buurt van zelfs zijn wildste dromen. Het was beter, zo veel beter!
“Wil je anders dat ik help? Papa laat mama hem soms helpen na een lange dag op zijn werk. Jij zal ook wel moe zijn?”

Lexi ging dichter bij Gerard staan, zodat ze hem uit zijn jasje kon helpen. Daarna maakte ze zijn stropdas los en deed hem af. Ze maakte een voor een de knoopjes van zijn overhemd los, trok de stof uit zijn broek, en trok hem toen over zijn armen en van hem af.
Ze ging een stapje naar achteren. Ze keek naar Gerard’s nogal mollige borst, en zijn veel te dikke buik.
“Wauw, je hebt een boel haar, meneer Gerard. Dat ziet er echt mannelijk uit!”
Annabel had haar gezegd dat ze iets liefs moest zeggen, zodat Gerard zou denken dat ze hem er goed uit vond zien. Ze had niet verwacht dat ze zo diep zou moeten graven.

Gerard was nog steeds niet in staat om een woord te zeggen, om wat dan ook te doen. Hij accepteerde gewoon, zwijgend en gehoorzaam, dat dit prachtige en bijna blote meisje zijn riem losmaakte, de knoop en rits losmaakte, en toen zijn broek over zijn heupen naar beneden trok.
Ze boog zich voorover om zijn veters los te maken, waardoor Gerard werd getrakteerd op een heerlijk uitzicht op haar billen, met moeite bedekt door haar te kleine onderbroekje.
Lexi trok Gerard’s schoenen uit, en hielp hem toen uit zijn broek te stappen. Daarna ging ze weer staan. Haar blik viel op zijn saaie witte onderbroek, maar ook op de enorme bult die zich daarin aftekende. Ze was blij dat Annabel haar hierop had voorbereid, en dat ze een paar keer had geoefend met enkele van de mannelijke medewerkers van De Zwarte Post BV. Nu was ze in staat om het gewoon te negeren. Om te doen alsof ze niks bijzonders zag.

“Oh, men…” ze herstelde zichzelf, “Oh, Gerard, nog één vraagje, als je het niet erg vindt. Deze onderbroek is eigenlijk te klein, hij snijdt de hele tijd in mijn huid. Vind je het erg als ik hem uit doe?”
Ze zag Gerard’s pik schokken en trillen in zijn strakke onderbroek. Maar hij zei niets.. Hij stond daar maar. Mond open. Ogen als schoteltjes. Een straaltje kwijl over zijn kin.
Aangezien ze geen bezwaar hoorde, trok ze haar onderbroekje naar beneden en stapte er uit.

Gerard kon zijn geluk niet geloven. Zo’n heerlijk, sexy, lief, onschuldig meisje. Opgegroeid als nudist, zodat ze zonder aarzelen zich voor hem uitkleedde.
Hij staarde naar de zachte en gladde huid op haar glad geschoren venusheuvel, naar het rechte verticale streepje van haar gesloten kutje. Zijn pik trilde en schokte in een worsteling om vrij te komen uit de strakke omhulling van zijn onderbroek.

En toen draaide ze hem haar rug toe en boog voorover, om de spelcomputer die daar stond aan te zetten. Hij zag haar billen. Zag hoe ze een beetje van elkaar weken doordat ze voorover boog, waardoor hij haar bilnaad en haar rimpelige sterretje kon zien. En daaronder de plooien van haar kutje, en de ingang van haar ongetwijfeld super strakke holletje.
Hij voelde dat zijn pik groeide, nog groter en harder dan hij ooit was geweest. Zijn voorvocht stroomde, bevuilde zijn onderbroek. Er was geen enkele rationele gedachte meer in Gerard’s hoofd, het enige waar hij nog aan kon denken was hoe mooi dit verboden fruit was, zo dichtbij, zo beschikbaar.

Lexi kwam overeind en draaide zich weer om. Ze zag hoe Gerard’s pik schokte en worstelde om meer ruimte te krijgen. Ze zag de snelgroeiende natte plek. Maar ze viel niet uit haar rol van onschuldig jong maagdje.
“Oh, wacht, misschien wil jij ook je onderbroek uit? Anders zou het niet eerlijk zijn. Hier, ik help wel!”
Ze wachtte geen antwoord af. Ze hurkte vóór Gerard, pakte de zoom van zijn onderbroek, en trok hem naar beneden.

Ze hapte bijna naar lucht toen Gerard’s pik uit zijn nauwe omhulling tevoorschijn sprong.
Na het zien van zijn mollige mannenborstjes, zijn veel te dikke buik, en zijn melkwitte harige benen, had ze zich al op de volgende teleurstelling voorbereid. Maar ze had het mis. Verborgen in die saaie onderbroek had Gerard een gereedschap dat ruim achttien centimeter lang was, zo’n vijf centimeter doorsnee, en die trots recht overeind stond, keihard, en kaarsrecht. Ze zag de aderen in de huid, zag hem schokken als er meer bloed naar zijn orgaan werd gepompt. Hij was besneden, dus ze kon de rode, bijna paarse eikel goed zien. Ze zag een druppel vloeistof groeien bij de punt. Ze had bijna haar lippen afgelikt, maar herinnerde zich net op tijd haar rol en ging verder met het script dat ze voor dit scenario had geoefend.

“Oh, wauw, je penis is helemaal groot en hard. Ik heb al veel penissen gezien op de naaktcamping, maar altijd zacht en bungelig. De penis van papa wordt soms groot en hard als papa en mama knuffelen, maar dan gaan ze altijd snel naar de slaapkamer. Zij denken nog altijd dat ik niet weet wat ze dan doen.”
Ze giechelde.

Aarzelend stak Lexi haar hand uit. Ze fluisterde, waarbij ze haar best deed om zo onschuldig en zo naïef te klinken als ze maar kon.
“Mag ik … mag ik hem aanraken, Gerard? Mag ik je penis aanraken? Om te voelen hoe hard hij is?”
Gerard wilde ja zeggen. Wilde nee zeggen. Wilde het meisje op haar bed smijten en haar beffen. Wilde wegrennen en nooit meer terugkomen. Wilde iets slims zeggen, iets over dat dit fout was, iets over geheim houden. Wilde dat ze zijn pik zou voelen. Wilde het niet.
Zijn bewustzijn sloot kort door al deze tegenstrijdige gedachten. Zijn onderbewuste nam het over. Dat liet hem knikken. Liet hem een stap naar haar toe zetten, zodat ze er goed bij kon.

Voorzichtig legde Lexi een handje op de onderkant van Gerard’s pik. Toen haalde ze de andere erbij. Ze kneep een beetje, probeerde voorzichtig of ze zijn stevige staaf kon buigen. En toen, net op het moment dat ze op en neer begon te vegen, hoorde ze Gerard een haast dierlijke grom uitstoten.
Ze keek op, zag hoe zijn gezicht vertrok in een grimas van genot en pijn en lust. En toen voelde ze een warme kleverige lading op haar gezicht spatten. De volgende straal landde op haar borsten, en toen volgden er nog zes kleinere straaltjes. De laatste twee bereikten haar niet meer, gingen verloren op de vloer.

Ze zag Gerard daar staan. Huiveringen en rillingen over zijn hele lijf. Zijn ogen waren in de verte gericht, hij was zich niet bewust van waar hij was.
En toen trok een schok door zijn lichaam. Zijn blik werd weer helder. Hij keek om zich heen, zag waar hij was. Hij zag het jonge meisje, bloot, gehurkt vóór hem, haar gezicht en bovenlijf helemaal ónder zijn plakkerige sperma.
“Oh god!” zei hij, “Oh god, god, god, oh god, wat heb ik gedaan! Wat heb ik godverdomme net gedaan. Oh nee, oh nee, oh lieve god, nee!”
En voordat Lexi iets kon zeggen, greep hij zijn broek en overhemd en rende haar kamer uit. Hij was nog aan het worstelen om in zijn broek te komen, zijn overhemd tegen zijn zweterige blote borst geklemd, toen hij het flatje ontvluchtte.

“Gefeliciteerd, Lexi. Goed gedaan!” zei Annabel, toen ze door de verborgen deur tevoorschijn kwam.
“Ik ben ervan overtuigd dat we genoeg foto’s en video’s hebben. Je kan ermee stoppen als je wil.”
“Stoppen? Nu? Ben je verdorie gek geworden? Heb je zijn pik gezien! Ik was zo teleurgesteld dat’ie zijn kwakkie zo snel spoot. Daar wil ik echt nog wel meer van!”
Annabel had even de neiging om iets te zeggen over Lexi’s gevloek. Maar toen bedacht ze dat dat nogal hypocriet zou zijn in het licht van wat ze Lexi hielp te doen.
En dus knikte ze alleen maar.
“Tja, het is vast wel handig om meer foto’s te hebben, en vooral explicietere foto’s. Maar vergeet niet dat je op elk moment kan stoppen, oké? Ga nu maar snel douchen. Ik bestel de limo en regel een schoonmaakploeg om het huis weer op te knappen. En om … dat te verbranden.”
Ze wees naar de drijfnatte onderbroek, die Gerard in de meidenkamer had laten liggen.