Woensdagnamiddag. Jolien heeft er ongeduldig naar uitgekeken om haar vriendinnetjes, Annemiek en Laurence, bij ons thuis te kunnen uitnodigen. Annemiek heb ik al wel eens gezien, daar is Jolien al langer mee bevriend. Ze is groot voor haar leeftijd, mijn Jolien komt met haar hoofd niet veel hoger dan de schouders van Annemiek. Die is niet alleen lang, maar ook heel slank. Mager is niet direct het woord, het is alleen dat haar armen en benen veel te lang en te dun lijken om bij haar romp en haar hoofd te passen. Haar benen zijn onwaarschijnlijk lang onder het korte denimrokje dat ze draagt en waarmee Jolien zondag was thuisgekomen. Het rokje bedekt nauwelijks haar billen. Daarboven draagt alleen een wijde, mouwloze witte blouse. Ze heeft kort, peentjesros haar dat met gel in wilde pieken is gezet. Haar huid is bleek en zowel haar wangen als haar armen staan vol sproetjes. Alles bij elkaar bijna het perfecte beeld van als je aan een puber denkt. Wanneer Jolien haar aan mij voorstelt, kijkt ze me strak aan, alsof ze een camera is die een foto van me neemt en de juiste belichting en sluitertijd zoekt. Ik word onmiddellijk voor haar ingenomen door haar vranke, open blik en haar mond die in een lach krult wanneer ze me een hand geeft. Haar lippen hebben bijna dezelfde tint als haar huid, zo onwaarschijnlijk kleurloos en toch zijn ze tamelijk dik. Ze lacht haar parelwitte tanden bloot en haar kleine hand laat me voelen dat ze veel krachtiger is dan ze eruit ziet.

'Bedankt dat we hier mogen komen spelen, meneer,' zegt ze en ik kan me niet van de indruk ontdoen dat ze het dubbelzinnig bedoelt. Die 'we' maakt me er attent op dat er ook nog dat andere meisje aanwezig is. Ze staat met een grijnslachje op het gelaat achter Jolien en Annemiek te wachten tot ook zij wordt voorgesteld. Het verschil met de twee meiden kan niet groter zijn. Laurence is inderdaad, zoals Jolien me al verteld had, een dikkertje. Ze is even groot als Jolien, maar onder haar strakke lichtgroene shirt is duidelijk te merken dat ze al stevige borstjes heeft. Ik zie ook de bandjes van een witte beha over haar schouders, naast de spaghettibandjes van haar bloesje. Ze draagt een donkergroen broekje dat bijna tot halverwege haar bovenbeen reikt. De pijpjes spannen om haar stevige dijen en het broekje lijkt me minstens een maat te klein. Laurence's huid is overal even egaal bruin. Ze lijkt me een echte zonneklopper. Met haar lange, zwarte haar en haar vurige bruine ogen, haar vlezige neus en haar dikke, rode lippen, lijkt ze echt het tegenbeeld van haar vriendinnen. Wanneer ik haar hand schud, is het alsof ze mijn hand eerder streelt dan dat ze die vastpakt. Haar hand is klein en vlezig, net als de rest van haar lijf. Ook zij heeft een onverschrokken, open blik. In vergelijking met deze twee meisjes lijkt Jolien me de jongste van de drie, al weet ik dat ze in hetzelfde jaar zitten, maar op een andere school. Misschien doet Laurence wel een jaar over. Er hangt al een zweem van vrouwelijkheid om haar wezen. Het is duidelijk dat zij zich van de drie meisjes het best in haar vel voelt.

'Ik heb al veel over jullie gehoord,' zeg ik, 'en alleen maar goeie dingen. Ik ben blij dat Jolien zo'n leuke vriendinnen heeft. Als jullie honger of dorst krijgen, neem maar wat jullie willen. Jolien heeft voor alles gezorgd. En nu ga ik aan het werk. Ik wens jullie een plezierige namiddag.'

Jolien loopt met de meisjes dadelijk naar haar kamer. Voorzichtigheidshalve heb ik mijn slaapkamer op slot gedaan. Je weet maar nooit of die nieuwsgierige aagjes op zoek gaan naar wat er in nachtkastjes of kleerkasten verborgen zit. Het zou me verwonderen indien ze al zouden weten waar al die speeltjes voor dienen... Van op mijn bureau hoor ik hen een tijdje later lachend en gierend naar buiten stormen. Wanneer ik dorst krijg, ga ik naar de keuken om een glas water te drinken. Van aan het aanrecht heb ik een uitzicht op de tuin, die volledig omheind is door een altijd groene haag, waardoor we volledige privacy hebben. Naast en achter ons huis is er alleen braakliggend terrein, zodat we nooit hoeven te vrezen voor inkijk. Nu zie ik dat de drie meisjes op het gazon liggen te zonnen, elk op een van de drie ligbedden die ze vlak tegen elkaar hebben geschoven. Ze hebben al hun kleren uitgetrokken en omdat ik in het gras geen kleren zie liggen, veronderstel ik dat ze die op Joliens kamer hebben uitgetrokken en naakt naar beneden zijn gekomen. Alhoewel ik nog heel wat werk te doen heb, kan ik niet anders dan naar het tafereel te blijven staren. Ze liggen met hun gezicht afgewend van mij, zodat de zon niet in hun ogen kan schijnen. Ik zie hun haren, hun armen, hun romp en hun benen. Jammer dat ik hun mooiste plekje niet te zien krijg, al liggen ze met hun benen een beetje open. Ze zijn druk aan het praten, misschien wel aan het kibbelen. Ik blijf gebiologeerd toekijken en plotseling steken ze alle drie tegelijk een hand tussen hun benen. Ik moet er niet aan twijfelen wat ze doen. Waarschijnlijk is het weer een spelletje 'durven of doen' en is de opdracht zichzelf af te spelen. Ik zie de hand van Laurence trillen terwijl Jolien en Annemiek onbeweeglijk blijven liggen tijdens hun spel. Dan heft Annemiek ineens haar knieën op en met een ruk van haar hoofd laat ze een kort gilletje. Ik hoor haar 'Gewonnen!' roepen en de twee andere meisjes trekken hun handen weg en beginnen luid te lachen. Laurence gaat rechtop zitten en zegt iets dat ik niet kan verstaan. Daarop verdwijnt ze in de tuin, rechts van mij, zodat ik haar niet meer kan zien. Jolien en Annemiek draaien zich nu op hun buik. Met hun gezicht naar elkaar toe liggen ze te babbelen en te smiezen.

Het hele voorval maakt dat ik me niet kan bedwingen en ik rits snel de gulp van mijn short open. Ik haal mijn stijve lul uit mijn onderbroek en trek me boven het aanrecht af zonder een blik van de meiden in de tuin af te wenden. Wanneer ik het aangename gevoel krijg dat mijn zaad onderweg is, sluit ik mijn ogen en druk me stevig tegen het aanrecht aan om mijn lading in de wasbak te lozen. En net op het ogenblik dat mijn hete stralen tegen de stalen wand van de wasbak spetteren, hoor ik iemand 'Excuseer, meneer' zeggen. Ik durf me niet om te keren. Ik open mijn ogen en zie Annemiek en Jolien nog altijd op hun buik op de ligbedden en dus moet het Laurence zijn die de keuken is binnen geslopen. Met mijn short halverwege mijn bovenbenen en mijn hand waar ze nu eenmaal is, kan het niet anders of ze moet weten wat ik aan het doen ben.

'Mag ik een glas water, alstublieft?' Ineens staat ze naast mij en ziet natuurlijk wat er gaande is. Mijn hand bedekt amper mijn lul, het topje van mijn eikel is zichtbaar en er hangt nog een sliert sperma aan terwijl de wand van de wasbak druipt van mijn vettige spul.

'Sorry,' hakkel ik, 'het was niet mijn bedoeling...'

Ze schiet in de lach: 'Geeft niet, meneer. Dat heb ik mijn broertje al zo dikwijls zien doen. Ik vind het grappig, hoe jongens het doen. Bij meisjes is er niks te zien.'

'Dat is jouw mening dan,' probeer ik me uit de slag te trekken, 'jongens vinden dat er bij meisjes juist heel veel te zien is.' Nu merk ik pas dat zij volledig naakt naast me staat en mijn blik gaat van haar gezicht naar haar borst, haar buik, haar benen, haar voeten.

'Mag ik een glas water nemen?' vraagt ze, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 'Ja, natuurlijk,' stamel ik, terwijl ik zo goed en zo kwaad mogelijk met kleddernatte penis in mijn onderbroek prop en mijn short optrek en dicht rits. Ik zet de kraan open en verwijder haastig de klodders sperma. Ze kijkt toe hoe alles in de afloop verdwijnt. Ik neem een glas uit de kast en geef het haar. Ze vult het en blijft met haar rug naar me toe staan terwijl ze het in drie teugen leeg drinkt.

'Ik ga maar weer aan de slag,' zeg ik, 'en sorry, hoor, het was niet mijn bedoeling...'

'Het geeft echt niet, meneer, ik weet toch al lang dat mannen dat af en toe moeten doen. Net als wij. Ik heb voorlichting gehad, hoor.' Ze zegt het nadrukkelijk en met een zweem van trots. En dan vervolgt ze: 'Je hebt zeker gezien wat wij aan het doen waren? Was het daarom?'

'Echt, Laurence, het was niet mijn bedoeling. Ik kwam ook maar een glas water halen, net als jij. En toen zag ik jullie bezig. Ik ben ook maar een man, hé,'

'Mag ik hem eens zien,' vraagt ze zonder blikken of blozen terwijl haar blik op mijn kruis gericht is, 'ik heb alleen nog maar die van mijn broertje gezien. Nog nooit die van een man.'

'Dat zal moeilijk gaan, Laurence,' antwoord ik, 'ik geneer me voor wat er gebeurd is. En ik geloof echt niet dat het een goed idee is... zeker nu niet...'

'Ja, ik weet wel, als Thibaut het pas gedaan heeft, wordt hij weer klein. Maar dat geeft niet, meneer. Ik zou echt eens graag een piemel van een man zien. Toe... ik zal het niet verder vertellen aan Jolien en Annemiek, hoor.'

Maar daarvoor is het te laat. De twee meiden komen onverwachts de keuken binnenstormen, net op het ogenblik dat Laurence haar hand naar mijn kruis uitsteekt, klaar om mijn rits open te trekken. Ze vragen natuurlijk direct wat er aan de hand is. Als drie elfjes staan ze in hun blootje naar mij te staren en ik weet bij god niet wat te zeggen. Laurence echter wel.

'Ik heb je papa gevraagd of ik zijn ding eens mocht zien,' kwettert ze vrolijk, 'ik heb nog nooit een echte grote penis gezien. Alleen die van Thibaut, maar dat is nog een jongen.'

'Meisjes, alstublieft,' bezweer ik hen, 'dat is toch al te gek. Hoe durf je zoiets te vragen terwijl mijn eigen dochter erbij staat?'

'Dat geeft toch niet,' komt Annemiek nu tussenbeide, 'zij zal die ook wel eens willen zien, hé, Jolien? Ik heb er al wel een gezien. En vastgepakt ook. Niks aan. Mooi speelgoed, zegt mijn papa...'

Het is er uit voor ze het goed en wel weet en nu wordt ze rood tot in haar hals. 'Laat jouw papa zijn ding zien aan jou?' krijst Laurence opgewonden, 'en mag je hem vastpakken ook? Als ik dat aan mijn papa zou vragen, dan sloeg hij me dood, dat weet ik zeker! En als hij moest weten dat ik met Thibaut speel, dan slaat hij ons alle twee kreupel.'

Annemiek weet zich geen houding te geven en stamelt dat niemand het mag weten, smeekt dat we het aan niemand verder vertellen. Ze slaat haar handen gekruist voor haar geslacht, alsof iemand dat zou kunnen zien want het zit goed verborgen tussen haar samengeknepen benen.

Nu neem ik weer de leiding van het toneel: 'Nee, Annemiek, niemand zal het ooit verder vertellen, daar mag je zeker van zijn. Kom, meiden, allemaal samen zweren dat het tussen ons blijft.' Ik steek mijn hand op, maak met mijn wijsvinger en middenvinger een V en zweer: 'Nooit zal ik tegen iemand zeggen dat Annemiek seks heeft met haar papa.' Jolien en Laurence doen het even enthousiast als ik en daarna omhelzen ze Annemiek. Die blijft echter beteuterd naar de vloer kijken.

'Kop op, Annemiek,' zeg ik, 'die dingen gebeuren nu eenmaal. Ik zie er het kwaad niet van in. Zie jij je papa graag?' Ze knikt zonder een woord uit te brengen. 'En ziet hij jou graag?' Een traan rolt over haar wangen: 'Ja, heel graag. Juist daarom, dat mag toch niet?'

'Zeg me dan maar eens waarom,' ga ik verder, 'waarom mag een papa zijn meisje niet graag zien? Doet hij iets wat jij niet wilt? Verplicht hij jou, moet je het van hem doen? Wordt hij boos of slaat hij jou als je het niet wilt?'

'Nee,' schreeuwt ze, 'helemaal niet. Ik zie papa graag. Maar het is verboden en als iemand het te weten komt...'

'Je hebt het gehoord, Annemiek, wij zwijgen als een graf. Ieder meisje wordt wel eens verliefd op haar papa en iedere papa wordt wel eens verliefd op zijn dochter. En wat is er mooier dan de liefde tussen twee mensen? Laurence is verliefd op haar broertje, nu, wat dan? Jij houdt zoveel van je papa dat je ermee vrijt, of heb ik het mis? Ik kan me niet voorstellen dat het bij zijn piemel vastpakken blijft. Op een bepaald moment heb je toch zin in meer. En wat is daar mee mis? Niks toch? Wees blij dat iemand zoveel om je geeft, meid. En wees gelukkig dat je nu al kunt genieten van waar de meeste van je vriendinnen alleen maar van dromen. Droom jij er soms ook niet van Laurence? Of jij, Jolien?'

Jolien zegt geen woord. Ze kan zich geen houding geven. Ze weet dat ze beloofd heeft niemand iets te vertellen over wat wij samen doen en houdt dus haar mond. Laurence daarentegen is een flapuit en mengt zich nu in het gesprek: 'Toe, Annemiek, dat is toch niet erg? Ik doe het ook al, hoor. Wel met mijn broertje, maar dat is toch een beetje hetzelfde als met een papa, vind ik. En nu moeten jullie allemaal zweren dat jullie daar nooit iets van verder zeggen.'

Dat breekt ineens de spanning. We zetten ons in een kring en zweren luidop dat we nooit ofte nooit iets zullen loslaten van wat we van elkaar weten. Annemiek lijkt opgelucht te zijn. Laurence geeft haar een zoen op de wang en Jolien volgt haar.

'Maar nu heb ik nog altijd niet die van jou gezien,' zegt Laurence, 'of mag dat niet als Jolien erbij is?'

'Meisjes, dit is niet het geschikte moment, dat is alles. Ik wil hem best aan jullie laten zien, maar dan moet ik eerst naar de badkamer. En voor wat, hoort wat. Dan mag ik dat van jullie ook zien, anders blijft het deurtje dicht.'

'Oké, voor mij is het goed,' antwoordt Laurence onmiddellijk, 'dan mag je mijn muisje zien.' Ze kijkt Annemiek en Jolien strak aan: 'En jullie, doen jullie mee?' Jolien kijkt me vragend aan, met twijfel in de ogen. Ik knipoog naar haar dat het in orde is. Dus zegt zij als eerste dat het oké is. Annemiek aarzelt en stamelt dan dat haar papa haar gevraagd heeft om met niemand anders iets te doen dan met hem.

'Dat respecteer ik, Annemiek,' zeg ik haar, 'maar heb je het hem ook beloofd? Hij heeft het jou gevraagd, maar als je het niet beloofd hebt, dan mag jij nog altijd doen wat jij zelf wilt. Het is jouw lijf, niet dat van je vader. Wij zullen nooit tegen iemand zeggen dat je seks hebt met je papa, maar hij kan jou nooit verbieden om zelf te doen wat jij wilt, snap je? Ik vermoed dat hij ook nog seks heeft met je mama?'

Ze knikt alleen maar. 'Zie je wel? Seks met iemand hebben betekent nooit dat je het alleen met die ene persoon doet. Je mag seks hebben met wie je graag ziet, waar je van houdt. En dat kunnen twee of drie of misschien nog meer mensen zijn. En dan nog, Annemiek, wat Laurence vraagt is dat ze mijn penis mag zien en dat ze dan haar muisje of haar kutje of hoe je het ook wilt noemen zal tonen. Meer niet. We doen alleen waar we echt zin in hebben, dat is afgesproken. En dit huis is een veilige plek, veel veiliger dan bij jullie thuis, waar Laurence het in het geheim met haar broertje doet en jij, Annemiek, het misschien altijd moet doen wanneer je mama er niet is. Of weet ze het?'

Weer is ze alleen in staat om haar hoofd te schudden van nee. Dikke tranen rollen over haar wangen. 'Als mama het moest weten, zou ze zeker weggaan bij ons,' geeft ze snikkend toe, 'en dat wil ik niet. Ik zie mama ook graag. Maar ik vrij zo graag met papa...'

'Weet je wat, Annemiek? Ik denk dat het hoog tijd is dat jij je hartje eens kunt luchten. Bij Laurence of bij Jolien, maar beter nog bij iemand die begrijpt wat je doormaakt. Ik wil naar je luisteren zonder over iets of iemand te oordelen. Ik begrijp dat het zwaar is om zo'n geheim mee te dragen als je nog zo jong bent. Dus als je wilt, mag je me vertellen wat je dwars zit, hoe je je voelt en waar je vragen over hebt. Ik beloof je dat we samen tot een oplossing komen.'

'Ik geloof dat meneer gelijk heeft,' zegt Laurence, 'ik ben blij dat ik het ook eens tegen iemand kon zeggen over Thibaut en mij. Nu weet ik dat het normaal is. Ik dacht ook echt dat het iets was om me over te schamen.'

'Laat dat 'meneer' nu maar achterwege, meisjes. Zeg gewoon Dries. En wees er zeker van dat jullie altijd bij mij terecht kunnen. Jullie zitten nu eenmaal in een leeftijd met veel twijfels en vragen, zeker als het over seks gaat. En dat is heel moeilijk om het met je ouders te bespreken, zelfs als je, zoals Annemiek hier, met je papa vrijt. Jullie mogen best weten dat er hier in huis, tussen mij en Jolien, niets is waarover we zwijgen. Ook en zeker niet over seks. En over seks weet je nooit genoeg. Vooruit, wie wil net als Laurence 'durven of doen' spelen?'

Het ijs is gebroken. Annemiek stemt schoorvoetend in en kijkt Jolien aan, die nog geen woord heeft gezegd. 'Ik doe ook mee, natuurlijk,' brengt ze een beetje hooghartig uit, 'denk je dat ik niet durf omdat het mijn papa is of zo?'

'Ik trakteer jullie op een ijsje. Neem maar uit de vriezer en ga terug in de tuin liggen. Ik moet me echt een beetje opfrissen. Laurence weet wel waarom.' Ik weet wel zeker dat Laurence de twee meisjes zal vertellen wat er gebeurd is, maar daar maal ik niet om.

Zonder om te kijken loop ik de trap op, trek vlug mijn shirt, short en onderbroek uit en spoel me met koud water af onder de douche. Ik had gevreesd dat mijn penis na het handwerk in de keuken slap zou blijven, maar dat is gelukkig niet zo. Bij de gedachte dat de drie meiden op mij zitten te wachten, komt hij helemaal tot bloei. Ik doe een verse boxershort aan en verder niets. Mijn lul staat mooi afgetekend in de rekbare stof. Wanneer ik op het terras kom, zitten de meisjes de laatste restjes van hun ijsje uit te lepelen. Ik loop op hen toe en ga voor het middelste ligbed staan, waar Jolien op zit. Zowel bij haar als bij Annemiek zie ik de lichte welving van ontluikende borsten, met bleek beige tepelhoven en puntige, roze tepels die te groot lijken voor wat er nog maar aan borst aanwezig is. Ik kijk nu voor het eerst echt goed naar de borsten van Laurence, waarschijnlijk al B-cups met een uitgesproken ronding en met donkere, bijna ebbenhoutenkleurige kleine tepelhoven en haast even donkere, dikke tepels. Ze zitten alle drie zedig met hun benen dicht en staren me aan. Dan steek ik mijn vingers onder het elastiek van mijn boxer en trek hem tot net onder de basis van mijn stijve lul naar beneden. Hij springt naar voren als een drieste stier die de wei opgejaagd wordt en een kudde koeien ontwaart. De meisjes kijken ademloos toe, ook Jolien. Ze heeft hem nog maar een keer gezien, maar toen lag ze er met haar gezicht vlakbij, tegen haar lippen aangedrukt. Ik merk hoe verwonderd ze nu is.

'Zo, en nu is het aan jullie,' zeg ik, 'nu is het mijn beurt om te kijken.' Laurence is de eerste die zich laat tonen. Ze werpt zich op haar rug op het ligbed en spert haar benen open. Tussen de warrige zwarte donshaartjes is haar gezwollen gleufje goed te zien. Ze blijft stil liggen en houdt haar ogen op mij gevestigd. Dan volgt Jolien en zodra die neerligt, vleit ook Annemiek zich neer. Tegelijkertijd openen ze hun benen zo wijd mogelijk. Dat ik Joliens kutje voor het eerst in deze omstandigheden zou zien, had ik nooit durven dromen. Het is alsof ik Anneleen na al die jaren terug zie. Ik kan onmogelijk een verschil zien tussen Joliens kutje en dat van mijn lieve vrouw. Ze is even glad en zo rozig. Haar spleetje is volledig gesloten, het enige wat er te zien is, is het weke vlees van haar kruis dat zich sluit om een volmaakte lijn die tot aan de ontluikende venusheuvel loopt. Bij Annemiek verbergen de krullende rossige haartjes nauwelijks het diep-roze vlees van haar geslacht. Tot mijn verbazing verschijnt een heldere druppel uit haar spleetje en blijft daar trillend in het zonlicht hangen tot ze tussen haar billen verdwijnt. Het kan niet anders of dit windt haar geweldig op.

'Oké, meiden, dat was het dan. Nu moet ik echt verder werken. Nog veel plezier en je weet dat jullie hier altijd welkom zijn. Zie ons huis maar als de veiligste plek om te doen waar jullie zin in hebben. En jij, Jolien, zorg dat je een prima gastvrouw bent. Ik stel voor dat jullie op zaterdag of op zondag naar hier komen, wanneer Nathalie er niet is. Zij hoeft dit niet te weten, want we hebben gezworen dat we dit onder ons houden en dat geldt ook voor mij.'

De meisjes gaan weer zitten en ik loop naar binnen. Het verwondert me dat ik snel weer al mijn aandacht op mijn werk kan richten, maar ik heb een deadline en er is meer tijd verloren dan ik gevreesd had. Wanneer ik ophoud met werken en in de keuken kom, is Jolien alleen bezig om een slaatje te maken en vis te stomen.

'Oh, papa, wat heb je dat allemaal goed opgelost,' lacht ze, 'Annemiek en Laurence waren echt in de wolken van jou. En ze vinden allebei dat je een hele mooie piemel hebt.' Ze gaat op te tippen van haar tenen staan om me een zoen op de lippen te geven. Met beide handen streel ik haar platte billetjes en druk haar tegen me aan.

'Je bent er klaar voor, is het niet, liefje?'

'Ik geloof van wel, papa. Zeker nu ik het weet van Annemiek. Ze zegt dat er niks leukers is dan een piemel in je gleufje te voelen.'

'En ik geloof dat ze een prima papa heeft,' antwoord ik, 'iemand die weet wat zijn meisje nodig heeft.'

'Doen we het straks, papa? Vanavond? Ik weet echt dat ik het wil.'

'Luister, schattebout, je zult wel van Laurence gehoord hebben dat ze me in de keuken betrapt heeft toen ik stond te masturberen, niet?'

'Ja, we hebben er hard om moeten lachen! Ik zou graag in haar plaats geweest zijn.'

'Wel, dan weet je ook dat ik nu te weinig zaadjes meer overheb voor jou. Ik kon onmogelijk weten dat je er net vandaag zou om vragen. En morgenvoormiddag komt Nathalie. Ze wil absoluut geneukt worden, het is al van zaterdag geleden, want zondag had ik ook niks meer in mijn ballen voor haar. Laat ons afspreken dat we het zaterdagavond doen, liefje. Dan hebben we alle tijd en dan kan het ook romantisch. Dan speel ik me na de seks met Nathalie niet meer af tot ik met jou vrij. Is dat goed?'

'Kan Nathalie echt geen keertje overslaan, papa?'

'Lieve schat, als er een ding is waar ik niet tegen kan, dan is het jaloezie. Bedenk eens hoe Nathalie tegenover jou staat. Ze is er niet alleen mee akkoord dat ik seks heb met jou, nee, ze vindt het juist fijn voor jou en voor mij. En dat nadat ze zelf jarenlang geen seks heeft gehad. Nee, Jolien, ik heb het Nathalie beloofd en dat zou ze echt niet kunnen begrijpen: dat jij haar dat plezier niet gunt.'

'Sorry, papa, je hebt gelijk, maar ik verlang er zo naar, na wat er vandaag allemaal verteld is. Ik wist daar niets van. Ik dacht dat alleen wij...'

'Dan denk je dus verkeerd, meid. Wat er in gezinnen overal gebeurt, daar weten wij niets van. En eigenlijk is daar maar goed ook. Ik vind het niet zo plezierig om al die geheimen te moeten horen, want we hadden geen keuze, hé. Annemiek versprak zich en Laurence eigenlijk ook, toen ze bij mij in de keuken stond. Als die twee vriendinnen van jou seks hebben, dan kun je zelf wel nagaan dat we lang niet de enigen zijn. Je hoeft er de meisjes in je klas niet op na te gaan, want het staat echt niet op hun gezicht geschreven. Seks is in de eerste plaats iets tussen twee mensen en dus ook tussen vier muren. Ik vind het prachtig dat je nu echt met mij wilt vrijen, maar ik weet ook dat het is omdat je nu weet dat je vriendinnen ook al seks hebben en dat je eigenlijk niet achterna wilt hinken, om zo te zeggen. Maar toch blijf ik erbij dat het beter is dat jij hen niets zegt over wat er tussen ons is. Ik weet van mezelf dat ik kan zwijgen en ik vertrouw jou ook helemaal, maar stel dat Annemiek of Laurence zich ooit eens verspreken, zich per ongeluk iets laten ontvallen over jou en mij...'

'Dat zullen ze nooit doen, papa, dat weet ik zeker!'

'Ja, dat dacht Annemiek zonder twijfel ook. En toch flapte ze het er in een onbewaakt moment uit. Ik kan me voorstellen hoe bang ze was toen ze besefte dat ze zich versproken had. Stel dat ik een doorsnee burgerman zou zijn en naar de politie was gestapt. Dat kind stond duizend angsten uit.'

'Je hebt dat zo goed aangepakt, papa! Annemiek was zo opgelucht. Ze zei dat ze vanaf nu haar tong zal inslikken voor ze er een woord over rept.'

'Ja, dat zal dan wel. Maar hieruit kun je echt je lessen trekken, dametje! Ik zie je graag, ik hou van jou, ik wil en ik geil op jou, dat mag je gerust weten, want het is de waarheid. Maar als ik zou weten dat er één kans op honderd miljoen is dat het ooit zou uitkomen, dan zou ik er nooit aan beginnen. Nu jij.'

'Toe, papa, alsjeblief, doe niet zo tegen mij... juist op het moment dat ik niks anders meer wil dan met jou...'

'Sorry, lieverd, het moest er even uit, maar dat maakt niet dat ik je minder graag zie of dat ik minder zin heb om echt met jou te vrijen.' Ik trek haar tegen mijn borst en streel door haar haren, laat mijn handen over haar rug tot aan haar billen glijden, onder haar rokje en over haar onderbroekje dat helemaal bezweet is. Het is nog altijd drukkend heet weer en men belooft dat de hele verdere maand juli en misschien ook augustus snikheet zullen worden. Mijn shirt wordt ook vochtig, maar niet alleen van mijn zweet. Jolien verbergt haar gezicht erin en weent stilletjes.

'Kom,' zeg ik, 'na het eten gaan we lekker op de bank zitten en je serie volgen op TV. Ik wil je lekker voelen, lieverd.'

Ze kijkt me aan met tranen in de ogen terwijl een lach op haar gezicht verschijnt. 'Oh, papa, ik zie jou zo graag,' zucht ze. En dan, zonder enige overgang: 'Wat vond je van mijn muisje? Dat had je nog nooit gezien, hé?'

'Toch wel, maar het was lang geleden, van toen ik je nog waste. Zal ik je eens iets verklappen? Het ziet er precies hetzelfde uit als dat van je mama.'

'Had die ook geen haartjes?'

'Heel weinig, hele dunne blonde haartjes. Maar niet toen ik ze voor het eerst zag. Toen was ze daar ook nog helemaal kaal. En later scheerde ze zich altijd, dus ik heb haar zelden met haartjes gezien. Maar echt, lieverd, je lijkt niet alleen in je gezicht en in je figuur op mama, maar ook daar, tussen je benen. Ik smolt weg van puur geluk toen ik het zag.'

'En die van Annemiek en Laurence? Vond je die ook mooi?'

'Oh, oh, steekt daar het spookje van de jaloezie weer de kop op? Vergelijken doe ik niet, Jolien. Ik kan alleen zeggen dat ze allebei het kutje hebben dat precies bij hen past. Je hebt ze allebei al gelikt, dus je weet zelf hoe ze eruit zien, toch? Wat vind je er dan zelf van? Dat zij een mooier kutje hebben dan jij? Nee, toch? Je mag best fier zijn op het jouwe en zij mogen best trots zijn op dat van hen. Hoofdstuk afgesloten.'

Ondertussen waren we bezig geweest met het avondeten klaarmaken en toen we aan tafel gingen, beschouwde ik het gesprek voor gesloten. Jolien bleef de hele tijd stil. Ik zei ook niets. Ik ken mijn kleine meid: ze moest het allemaal verwerken. Zelfs voor mij was het een teveel aan onverwachte gebeurtenissen en indrukken.

Bij het afruimen zegt Jolien me dat Annemiek best wel eens met mij wil komen praten, maar alleen als ik haar of Laurence er niets over door vertel. Ik geef onmiddellijk mijn woord en zeg Jolien dat Annemiek me altijd mag bellen om een afspraak te maken. Daarna ploffen we naast elkaar op de bank voor de TV. Als een spinnende poes legt Jolien zich neer, met haar hoofd in mijn schoot en met haar billen uitnodigend naar achteren. Zo ligt ze het halve uur dat de soap duurt onbeweeglijk terwijl mijn hand zich van van rug naar haar billen, onder haar broekje, rond haar geslacht beweegt om daar als een beschermende schelp te blijven liggen. Meer is er niet nodig om ons allebei volmaakt gelukkig te voelen. De spanning tussen ons is weg en na het programma op TV zegt ze dat ze moe is en gaat slapen. Ze bedelt om een tongzoen, maar ik zeg haar geduld te hebben: 'Zaterdagavond, liefje, niet eerder. Want als we nu beginnen, weet jij even goed als ik dat we niet kunnen stoppen. En ik wil er een feest van maken voor jou.'