Opbouwende spanning



Erika leefde met een tamelijk ongemakkelijk gevoel naar haar ontmaagding toe. Ze had de dag net niet op een kalender genoteerd, maar ze was er haast elk moment in haar hoofd wel mee bezig. Oswald, daarentegen, probeerde haar vooral gerust te stellen:

‘Het is zo voorbij … laat je gewoon meesleuren en … geniet er ook lekker van … Het potje anale seks was je toch ook goed bevallen! …’

Bij dat laatste had hij wel een punt. Erika had zich rot geamuseerd en vooral geleerd dat iets totaal vreemds erg fijn kon zijn. Als Oswald de ochtend erna niet in alle vroegte vertrokken was, had ze misschien zelf voorgesteld om het ’s ochtends opnieuw te doen. Alleen was haar mentor in alle vroegte verdwenen en had ze enkel een papiertje van hem op haar bureau gevonden:

‘Je bent een toppertje! ? Ik zie je komende zondag nog wel, tot dan Zaffiro’

Erika had gehoopt om al op zaterdag met Oswald te kunnen afspreken, maar de eerste prioriteit lag bij de gevolgen van de storm. De boerderij van Erika’s grootouders had het prima doorstaan. Het erf en de velden die grootvader bewerkte, lagen helaas onder een fijn laagje zand. Enkele naburige boeren hadden minder geluk en kregen de volle lading van kiezelsteentjes, waardoor serres en gewassen behoorlijk geleden hadden.

Een kuisploeg van de county was alvast begonnen met het schoonmaken van de wegen en zoals verwacht hervatte school op donderdag. Erika had in principe twee rustige schooldagen op het einde van de week, het was immers haar laatste jaar. Jammer genoeg propten de leerkrachten door de sluitingsdagen, van de storm, die dagen toch vol met lesmomenten. Ook op zaterdag diende ze naar school te gaan en dat voor het voorbereiden van de afstudeerceremonie, de foto’s voor het High School Book en een netwerkmiddag waar verschillende universiteiten en colleges op uitgenodigd waren.

Erika was dat contactmoment, hoewel belangrijk voor haar toekomst, door het spel met haar voyeurs totaal uit het oog verloren. Het huiswerk dat ze graag gemaakt had om de juiste richting en de geschiktste hogeschool te zoeken, was op niet veel uitgedraaid.

‘Gelukkig houdt dat voyeuristisch genootschap mijn agenda beter bij!’ Dacht Erika gefrustreerd terwijl ze willekeurig aanvragen indiende voor veertien verschillende colleges. Allen waren ze in de staat Nieuw Mexico, of aanpalend in Texas en Oklahoma. Zelfs met het geld dat ze bijeen gespaard had, was ze financieel gebonden aan hoger onderwijs in de buurt van haar woonplaats. Beurzen waren er wel, maar het was altijd bang afwachten of je er in aanmerking voor kwam.

Het was een gespannen Erika die Oswald op zondag zag aankomen wandelen. Ze hadden trouwens niet op de gewoonlijke locatie afgesproken, maar rechtstreeks in de vervallen mijnnederzetting. Omdat het hoger lag en volledig omgeven was door heuvelpieken, was er haast geen spoor van de verwoestende storm te zien. Her en der kon je wat losgewaaide planken bemerken, misschien daarom dat Oswald het volgende voorstelde:

‘Laten we naar het bronnetje gaan.’

Erika bekeek de gewassen camper, die netter leek dan de vorige keren. Mompelend hief ze haar schouders op, ze was met haar gedachten nog elders. De latino liet zich echter niet ontmoedigen en gebaarde naar de meid dat ze hem voor moest gaan. Met grote passen leidde ze Oswald een stukje naar beneden, langs een paadje dat op een gegeven moment helemaal omgeven werd door dik struikgewas.

Bij de waterbron leek het wel of er helemaal geen storm geweest was. Het water stond zelfs hoog. Oswald nam een keitje en kaatste het over het wateroppervlak tot in de grotopening.

‘Yep, … dit is een mooi plekje …’

Iets relaxter, dankzij de mooie omgeving, zette Erika zich op de grote rots naast het water. Ze schepte wat water via haar handen en spatte het plagerig naar Oswald, die gekscherend meer water richting de meid gooide. Lang hielden ze het spelletje niet vol, want Erika was al vlug veel natter dan de goedgezinde dertiger.

‘Hé, … zie nu wat je gedaan hebt …’

Het zomerse shirt was bijna volledig nat, net zoals een redelijk deel van haar trainingsbroek. Enkel de vest, die ze al uitgetrokken had, bleef droog. Grinnikend trok Erika de natte kledij uit, zodat ze nog enkel haar ondergoed aanhad. Verwachtingsvol keek ze naar Oswald, ervan uitgaand dat ook hij zich van zijn kleding zou ontdoen.

‘Wauw, de transformatie is geweldig.’

Knipogend doelde Oswald op Erika’s ingesteldheid, van de verlegen meid naar iemand die zonder schroom bijna al haar kleding uittrok. Erika keek gespeeld boos naar haar mentor en kaatste de bal terug:

‘Allemaal jouw schuld … maar serieus, wat gaan we nu doen?’

‘Niet zo veel, ik … eh … wil vooral wat met je overlopen voor het …’

‘… Grote moment!’ maakte Erika gefrustreerd Oswalds zin af, het plezier van daarnet was weer weg en de spanning helemaal terug.

‘Mja, … zo kun je het wel noemen.’ Oswald pauzeerde even, om een paar tellen later op vrolijkere toon verder te gaan.

‘Maar laten we de saaie feitelijkheden voor straks laten en eerst het praktische afhandelen!’



Devotiebeeld



Erika bekeek Oswald vragend aan, want het scheen haar toe dat er effectief iets actief zou volgen. Ze dacht aan de vorige keer dat ze hier geweest was en toen foto’s had moeten nemen in weinig verhullende zwemkledij. Voor ze de herinnering hardop deelde, concretiseerde de latino zijn vage uitleg:

‘Om je te eren hebben we een soort afdruk van je nodig. Eeuwen geleden werden poppen of terracottabeeldjes gemaakt en tot voor een paar jaar boetseerde iemand een mooi beeldje dat veelvuldig nagemaakt kon worden, … maar ook wij gaan met onze tijd mee.’

De jonge meid staarde Oswald ondertussen met een blik vol ongeloof aan, het leek wel alsof hij haar in de maling wilde nemen. Met een goedbedoelde knipoog probeerde de dertiger Erika duidelijk te maken dat het geen grap was, al had dat gebaar eerder het omgekeerde effect.

‘Dus je gaat een beeldje van mij maken? Waarom …’

‘… Omdat je de verpersoonlijking bent van Sussistanako en … ‘

Oswald schraapte zijn keel en zocht een juiste vergelijking.

‘… Zie het als een soort devotiebeeld, waarbij we offers kunnen neerleggen. En wanneer het de plaats is voor de volgende kom je in een rijkgevuld pantheon.’

Erika probeerde haar best te doen om zich een beeld te vormen van het doel en stuitte zelf op een vergelijking met de Grieks – Romeinse goden. Van het vak Europese geschiedenis had ze opgestoken dat die oudere volkeren beeldjes gebruikten in een thuisaltaar om hen zo te eren.

‘Het klinkt gek, hé! … Maar nu komt het zotste nog, ik ga dadelijk van je een 3D – scan maken …’

‘Een wat?’ Erika keek Oswald bedenkelijk aan.

‘Je weet wel, zoiets, waardoor we je via een computer iets in 3D kan zien … eh … ik ben zo terug en dan laat ik je zien wat ik bedoel …’

Oswald haastte zich terug naar de camper. Het leek alsof hij slecht voorbereid was, wat Erika vreemd vond. Of deed hij het misschien expres, om haar vooral niet af te schrikken. Om iets te doen, besloot Erika om haar natte kleren zo te leggen dat ze makkelijker zou drogen. Wachtend op Oswald besloot ze haar voeten in het koele water te zetten, terwijl ze haar lichtbruine haren in een lange vlecht knoopte.

Puffend kwam Oswald aangewandeld met twee grote koffers. Met een zucht zette hij ze voor de rots neer en haalde vervolgens uit zijn broekzak een klein figuurtje.

‘Kijk, dit willen we maken …’

Erika nam het ding over en bekeek het nauwgezet. Het was een metalen beeldje van een naakte vrouw, in een eerder stijve, archaïsche houding. De jonge meid streelde met haar rechterwijsvinger over het figuurtje en voelde de glooiingen die de borsten en billen moesten voorstellen.

‘Jullie willen dit óók van mij maken?’

Oswald knikte affirmatief en verduidelijkte het als volgt:

‘Ja, … bezie het als een materiële weerspiegeling … als een leidraad voor onze spirituele devotie.’

Erika beet op haar onderlip, terwijl een rode blos haar wangen opfleurden. Ze had zich aan iets totaal anders verwacht, meer in de richting van een verdere lichamelijke ontdekking of zo. Plots barste ze in lachen uit, ergens dacht ze nog steeds dat het een grap was. Hoewel ze al snel besefte dat het wel té gek zou zijn om met dergelijke zware koffers te sleuren om iemand beet te nemen. Erika klakte, gespeeld, verveeld met haar tong en antwoordde uiteindelijk:

‘Op één voorwaarde, daarna doen we iets leuk …’

‘Prima, … mag ik vragen waar je aan gedacht had?’ Reageerde Oswald tevreden met de vorderingen.

‘Eh … misschien wil je me nog eens … eh …’

‘Afgesproken, … ik verwen je lekker, zodra we klaar zijn met de 3D – scan.'

Oswald begon direct met het leeghalen van een koffertje, zodat een vreemdsoortige camera tevoorschijn kwam. De kerel zag hierdoor het rood aangelopen gezicht van Erika niet, die al stiekem uitkeek naar wat nog komen zou.


Beeldig!



Behendig plaatste Oswald de groot uitgevallen camera op een statief. Het toestel was bijzonder fragiel en erg duur, maar je kon er ontzettend veel mee. Dankzij nieuwe technologie was er ook helemaal geen studio nodig, gewoon een stabiele ondergrond en een voorzichtige hand.

Het werken op site was wel omslachtiger dan in een speciaal voorziene ruimte, maar het beoogde resultaat zou zoveel leuker zijn. Zodra Oswald de rots gezien had, was hij overtuigd om het hier te proberen. En met de nodige trucjes zou het allemaal wel loslopen.

‘Kleed je maar verder uit en ga daar staan.’

Oswald gebaarde vluchtig naar de rots, terwijl hij een I – pad uit dezelfde koffer haalde. De zakelijke houding van Erika’s mentor maakte duidelijk dat het nu menens was. De meid maakte haar bh los en trok het kledingstuk uit. Ze legde het bij haar andere kledij, net zoals haar slipje. Geheel naakt wachtte ze vervolgens op de volgende aanwijzingen, wat zedelijk liet ze haar handen ter hoogte van haar venusheuvel rusten. Met haar donkerbruine ogen volgde ze het voorbereidende werk van Oswald.

Algauw had de dertiger uit de tweede koffer een greenscreen genomen, dat via twee staanders rechtop bleef staan. Dankzij de uitschuifbare onderdelen en de lengte van de doek kon het een redelijk groot oppervlak bestrijken en omdat het nabij de bron windstil was, vormde de wind geen spelbreker. Mompelend zocht Oswald de juiste plek om het achter Erika neer te zetten.

‘… Ik ga je vier keer laten inscannen met de camera, … dus ik moet dit ding ook telkens van plaats veranderen … Maar jij moet dadelijk wel in dezelfde houding blijven staan, want anders mislukt het …’

Een paar minuten later was het Oswald gelukt om de groene doek perfect achter Erika te plaatsen, dus wandelde hij weer naar de andere kant voor de rots. Hij staarde nu recht in Erika’s ogen, waarmee de meid enigszins vertwijfeld terugkeek. Vriendelijk glimlachte de kerel bemoedigend, terwijl hij zijn blik over haar naakte lichaam liet glijden. De donkerrode tepels van haar mooie D – cup priemde prettig naar voren, verder naar beneden bedekte de meid haar schaamstreek deels met haar handen. Erika hield haar onderste ledenmaten dicht tegen elkaar, haar blote vel daar leek mooi egaal te zijn. Zelfs haar voeten waren prettig om te zien en de rots waarop ze stond maakte het om één of andere reden af.

Er schuilde een perfectionist in Oswald, hij wilde gewoon beter doen dan zijn voorgangers. Hoe cool zou het niet zijn om een beeldje te kunnen maken waarbij de meid op een natuurlijke rots zou staan. Zijn ogen vergleden weer naar Erika’s gezicht, waarna hij met duidelijke bewoordingen het stappenplan overliep:

'Ik scan dadelijk je voorkant en dan moet ik het doek weer verplaatsten en ook de camera. We gaan met de klok mee, dus hierna komt je rechterzijkant aan de beurt. Probeer een natuurlijke houding aan te nemen!’

Erika knikte en bedacht snel een houding die zowel prettig aanvoelde als natuurlijk overkwam. Het resultaat was dat haar handen losjes langs haar zijkant hingen. Haar benen deed ze een tikkeltje uit elkaar, zodat ze met haar voeten makkelijk haar evenwicht kon behouden. Wat verlegen keek ze naar Oswald, die tevreden zijn duim opstak.

‘Blijf zo staan en kijk strak voor je uit … en … beweeg vooral niet, ook niet wanneer ik klaar ben en alles van plaats wissel …’

Erika drukte haar tanden zachtjes tegen elkaar, terwijl ze voor zich uitstaarde. In gedachten probeerde ze iets te zoeken waarmee ze zichzelf kon afleiden. Helaas wilde het niet lukken, zeker niet toen een groenachtige horizontale straal over haar lichaam gleed. Het was een vreemdsoortige sensatie. Ze kon niet zeggen dat er effectief iets haar lichaam raakte en toch voelde het alsof een fijne streling langsheen haar huid gleed. Een rilling golfde doorheen haar lichaam en creëerde kippenvel op haar huid, dat onmiddellijk tenietgedaan werd, zodra de straal was langsgekomen.

De voorkant leek van de vier kanten nog het simpelste om te doorstaan. De camera had ongeveer een tien minuten nodig om alles piekfijn te registreren. Oswald kon via de I – pad onmiddellijk het resultaat zien. Hij had speciaal een snelcursus moeten volgen om het toestel correct te gebruiken. Tevreden met het resultaat zei hij luid genoeg, maar ook niet té luid:

‘Blijf zo staan …’

Erika hield zich stil, alsof ze een standbeeld was en voelde Oswald de camera en het doek van plaats veranderen. Door zijn bewegingen gleed een windje over haar naakte lijf, waardoor ze plots gevangen leek in een groeiend verlangen om lijfelijk gestreeld en aangeraakt te worden. Ondanks de mengeling van opwinding en spanning wist ze zich te beheersen en exact tien minuten later was ook haar linkerzijkant klaar.

Haar achterkant was nu aan de beurt. De groene straal rolde buiten haar zichtveld, maar toch leek ze het te kunnen voelen. Een plezierige rilling werkte van zich van haar kruin, langs haar nek en ruggenwervel tot helemaal aan haar enkel. Bij de overgang naar haar rechterkant begon de meid de tijd te voelen. Ze stond al langer dan een halfuur kaarsrecht. Ongemakkelijk liet ze haar tong langs haar droog gehemelte strelen. Veel meer durfde ze niet te bewegen en gelukkig hielp het opgewonden gevoel en de vrijgemaakte adrenaline wel om ook die laatste minuten stil te blijven staan.

‘Perfecto … Je staat er helemaal op.’



Ontlading



Erika bewoog eerst voorzichtig haar ogen nadat Oswald de woorden op vrolijke toon had uitgesproken. Bemoedigend knikte de kerel en met een opgeluchte zucht verzette de jonge meid zich enigszins. Ze streelde met haar handen over haar bovenlichaam en voelde de krampen verdwijnen. Hetzelfde bij haar benen, waarmee ze stretchende bewegingen maakte.

Oswald begon met het opruimen van het materiaal. Al gooide hij eerst vlug een blikje frisdrank naar Erika, die het behendig uit de lucht opving. Het aluminium omhulsel voelde lekker koel aan. Speels liet ze het gladde oppervlak over haar naakte huid strelen. De ingespannen houding van daarnet en de warmte hadden sowieso her en der gezorgd voor druppeltjes zweet.

Een heerlijk fris gevoel gleed langsheen haar zachte huid. Plezierig duwde ze het blikje over de welvingen van haar borsten. Met enige nadruk hield ze even halt bij haar tepels, die nog stijver leken te worden. Genietend beet Erika op haar onderlip, waarna ze het blikje van haar borsten liet glijden en over haar buik liet rollen. Hoe dichter ze bij haar schaamstreek kwam, hoe gevoeliger het werd. Het leek wel alsof de prikkels intenser werden. Ze liet het blikje ter hoogte van haar venusheuvel rusten, terwijl ze bij zichzelf bedacht hoe ze nu verder zou gaan.

‘Hé, … ben je al op je eentje bezig!’

Met een rood aangelopen hoofd keek Erika geschrokken naar Oswald. Breed glimlachend keek haar mentor terug, dus verscheen op haar eigen gezicht een verlegen glimlachje.

‘Je mag verder doen, hoor … Of het blikje leegdrinken …’

Erika voelde zich toch betrapt en besloot om dat laatste te doen. Ze trok het blikje weer naar boven en opende het. Snel begon ze ervan te drinken, in de hoop dat Oswald de rode blos op haar wangen niet zou zien. Grinnikend sloot de dertiger de laatste koffer en plaatste zich vervolgens mee op de rots. Erg veel ruimte was er niet, zodat hij pal tegen de meid aanstond. Met zijn handen nam hij eerst haar zij vast en vervolgens liet hij zijn handen naar haar billen afglijden, speels kneedde hij de fijne rondingen.

Omdat Erika nog steeds dronk, liet hij zijn gezicht naar haar linkerschouder afzakken. Wat plagerig begon hij haar huid te kussen, totdat de meid zich lachend in de frisdrank verslikte. Oswald kuste de meid op haar wang en trok haar vervolgens van de rots af.

‘Het water is proper, toch?’ Vroeg hij enthousiast.

Erika knikte, tot op heden had ze er nog nooit last van ondervonden. Niet dat ze er elke week was, maar in de afgelopen jaren was ze hier meermaals verzeild geraakt en had ze vaak in het water gebaad. Doelbewust wandelde ze de waterbron in, ze dronk vlug het laatste beetje uit het blikje en gooide het vervolgens op het droge. Oswald trok ondertussen zijn eigen kleren uit en liep daarna met grote passen ook het water in.

Hoewel het waterpeil hoog stond, kwam het nooit boven Erika’s onderbuik. Haar navel was zowat de ultieme grens. Bij Oswald bedekte het zelfs nauwelijks zijn schaamstreek, wat een grappig effect had bij het wandelen. De eikel van de halfstijve penis dobberde precies als een boei over het oppervlak. Grinnikend nam Erika de tip in haar rechterhand en liet haar vingers op de besneden eikel rusten. Een zacht grommend geluid klonk uit Oswalds mond, terwijl hij zelf zijn linkerhand tussen Erika’s benen plaatste. Rustig streelde hij haar de binnenkant van haar dijen, totdat hij zijn wijsvinger en ringvinger tussen Erika’s schaamlippen liet strelen. Met zijn rechterhand tastte de latino naar haar volle D – cup.

Erika opende haar benen ietsje verder door haar voeten wat uiteen te zetten. Ze focuste haar aandacht op de vingers die haar spleet beroerde. Oswald drukte zijn vingers wat krachtiger tegen haar kutvlees, terwijl hij ze heen – en – weer over de volle lengte van haar schaamlippen bleef wrijven. De deining die zo in het water werd veroorzaakt, creëerde een extra sensatie. Het verbaasde Erika hoeveel genot ze ervaarde van de golfjes die tegen haar onderbuik botsten. Zodra ze die prikkels gewaarwerd, voelde ze een dieperliggend gevoel opborrelen. Fijne, vrolijk, golfjes die zich vanuit haar maagstreek over de rest van haar lichaam verspreidde.

De jonge meid liet haar donkerbruine ogen naar Oswalds gezicht flitsen en voor ze er erg in had, zoende ze hem pardoes op zijn lippen. Vrolijk keek de kerel haar aan, maar wederom nam Erika het voortouw en kuste hem weer vol op de mond. De donkerrode blos op haar wangen waren het uiterlijk vertoon van de vlinders in haar buik. Hoewel ze Oswald op een vreemde manier had leren kennen en eigenlijk helemaal niet zoveel van hem afwist, was het alsof Erika overtuigd was van zijn goede bedoelingen. Hij was grappig, vriendelijk, respectvol en hij zag er ook nog goed uit. Het leeftijdsverschil en het mysterieuze aan hem, maakte het alleen maar spannender.

Oswald reageerde door terug te zoenen, waarbij hij zijn lippen wat uiteendreef en Erika uitnodigde om hetzelfde te doen. De meid opende haar mond en voelde Oswalds tong een eindje bij haar naar binnenglijden. Plagerig daagde hij haar uit om hetzelfde te doen, dus duwde ze haar tong in zijn mond. Smakkend en zuigend genoten ze van elkaar lichtzoete speeksel.

Erika legde haar handen op Oswald borstkas en streelde over zijn bovenlichaam, terwijl hijzelf met zijn rechterhand nog steeds met haar borsten speelde. Plezierig woelde hij over de leuke welving, waarna hij aan haar tepels frunnikte. Zijn andere hand hield hij dicht tegen haar spleet aan, zodat zijn vingers masserende bewegingen rondom haar clitoris konden maken. Hij bleef haar op eenzelfde tempo vingeren en gaandeweg merkte hij een groeiende spanning in Erika’s lijf op. Oswald liet zijn rechterhand over haar zij naar haar billen afzakken. Hij verzette zich iets dichter tegen de meid aan.

Oswald voelde Erika’s borsten tegen zijn huid aanduwen, terwijl de meid haar armen over zijn schouders legde. Hij kneedde met zijn rechterhand even haar linkerbil, maar liet zijn vingers vervolgens tussen haar bilspleet glijden. Voorzichtig duwde hij met zijn wijsvinger tegen haar aars en op hetzelfde moment vertraagde hij de bewegingen met zijn andere hand. Erika onderbrak het tongen, hijgend en kreunend legde ze haar hoofd tegen Oswalds lichaam aan.

Was het omdat ze de hint begreep? Of vond ze het gewoon lekker? Of had ze nood aan meer zuurstof? In ieder geval, ontspande ze haar lichaam voldoende, zodat Oswalds wijsvinger langsheen de sluitspier kon bewegen. Rustig duwde hij zijn vinger dieper in haar kont, terwijl hij haar bleef vingeren. Hij cirkelde met zijn linker wijs – en – ringvinger langs haar clitoris en af en toe raakte hij de kleinood expres aan. Met zijn rechterwijsvinger begon hij penetrerende bewegingen te maken.

Erika voelde hoe Oswald haar hoofd liefdevol kuste, terwijl ze schokkerig klaarkwam. Ze klampte zich met haar armen stevig rondom zijn nek, genietend van het geweldig orgasme. De kerel trok voorzichtig zijn vinger weer uit haar kont en streelde met beide handen zachtjes over haar billen en onderrug. Ondertussen klopte zijn eikel ongedurig tegen de onderbuik van Erika aan. Na een paar minuten werd de meid de vlezige tip gewaar. Grinnikend maakte ze zich los van haar mentor en greep ze naar zijn penis.

Oswald knipoogde naar de meid en zette tegelijkertijd twee stappen naar achteren. Erika volgde zijn beweging en begreep algauw waarom. Oswald was op een minder diep stuk beland en zijn kruis kwam zo volledig boven het waterpeil. Zonder nadenken knielde Erika voor hem neer. Haar beide knieën belandde op de verrassend zachte ondergrond van de bron. Het slib voelde zelfs prettig aan, alsof het een soort rubber was dat een barrière vormde tussen de harde rotslaag eronder. Al bekommerde de meid zich weinig over de geologie van de plek, veel interessanter was de stijve lul voor haar. Zelfzeker bracht ze haar mond naar de eikel, waarna ze de tip volledig in haar mond nam.

Oswalds mannelijkheid proefde volledig neutraal. Ongetwijfeld had het propere bronwater daar wel iets mee te maken. Ze slurpte de druppels water op en liet haar handen naar zijn balzak en benen afglijden. Tastend, masserend en knedend probeerde ze hetzelfde te doen als hij net bij haar gedaan had. Af en toe keek ze met haar ogen naar boven, in de hoop een glimp op te vangen van zijn gezicht. Oswald liet zijn rechterhand goedkeurend op haar hoofd rusten, terwijl hij met zijn ander hand over haar gezicht streelde.

Erika lekte de eikel met haar tong en toen ze wat zout voorvocht proefde, duwde ze haar gezicht dichter bij Oswalds middel. De tip eindigde dieper in haar mond terwijl ze zoveel mogelijk van zijn vocht opzoog. Ze bewoog haar hoofd weer naar achteren en liet de penis even uit haar mond glippen. Hijgend nam ze enkele teugen zuurstof, terwijl ze met haar rechterhand over de besneden eikel wreef. Een paar tellen later eindigde de eikel weer in haar mond en zoog ze lekker verder.

Enthousiast probeerde ze het zo lekker mogelijk te doen, wat Oswald zeker wist te appreciëren. Hij genoot van de vingers die zijn ballen en middel masseerden, maar toch het meest van de tong die over zijn eikel gleed en de warme mond waarmee ze heerlijke zoog. Een tweede keer liet de meid de penis uit haar mond gaan, nu streelde ze met haar tongspier en lippen over de volle lengte van zijn staaf. De tip beroerde ze met enkele vingers.

Oswald besefte dat hij stilaan klaar was zijn zaad te lossen. Met een extra krachtsinspanning wachtte hij tot zijn eikel weer in haar mond zat, waarna hij haar hoofd stilhield met zijn rechterhand. Erika liet zich door hem leiden en voelde hoe Oswald nu zelf zijn middel naar voren bewoog. De eikel gleed dieper in haar mond, maar zonder dat hij haar daarmee pijn deed. De meid opende haar kaken wel zo ver mogelijk, zodat de penis alle ruimte kreeg. Even bewoog hij zijn staaf wat heen – en – weer, totdat hij kreunend klaarkwam. Dikke klodders zaad glipte uit zijn tip en belandde in Erika’s mond.

Heel even zorgde het voor een verstikkend gevoel, omdat het zoveel was en haast tegen haar keelgat gespoten werd. Erika sloot haar mond, waardoor haar tanden tegen Oswalds staaf gedrukt werden. Met de nodige kalmte wist ze de ladingen sperma in te slikken, zonder zich te verslikken. Wanneer het vervelende gevoel weg was, besloot ze uit zichzelf om de eikel nog wat extra te lekken. De laatste restjes zaad verdwenen zo ook in haar mond. Het eindresultaat was dat Oswalds eikel kraaknet uit haar mond glipte toen zijn jongeheer in hardheid afnam.



Planning



Bevredigd namen ze allebei plaats aan de rand van de bron. Oswald zat op een iets hoger stukje rots, terwijl Erika naast hem plaatsgenomen had. Ze had haar knieën opgetrokken en wreef het beetje slib dat aan haar huid was blijven plakken, weg. De kerel streelde over haar hoofdharen, die halverwege de vlecht nat aanvoelden, omdat ze in het water gelegen hadden.

‘Volgende week donderdag kom ik je om halfelf halen!’

Erika keek Oswald verbaasd aan. Het leek alsof hij uit het niets een gesprek van heel lang geleden opnieuw verderzette.

‘Je moet niets speciaal meenemen, maar ik raad je aan om iets simpels te dragen. Dat mag bijvoorbeeld je pyjama zijn, … uiteindelijk gaat het toch snel uit …’

De vlinders in haar buik van eerder verdwenen, alsof ze een stamp in haar maag kreeg. Wat droevig om het gevoel, beet ze op haar onderlip.

‘… Ik ga je helaas moeten blinddoeken, want waar ik je naartoe breng, moet geheim blijven. Als we daar zijn, moet je je omkleden en dan … wel dan volgt …’

‘… mijn ontmaagding ….’ Vulde Erika hem aan, terwijl ze zich plots hartstikke zenuwachtig voelde. Oswald knikte en leek te beseffen dat de sfeer veranderd was. Hij boog zijn gezicht naar haar hoofd toe en zoende zacht haar wang.

‘Geloof me, je gaat het geweldig doen …’

Hoewel de woorden oprecht klonken, veranderde het niets aan Erika’s gevoel. Al betekende dat niet dat ze twijfelde om het te doen. Nog steeds was ze overtuigd om verder te gaan met het spel en nog steeds zag ze er haar eigen voordeel in. De meid sterkte zich met die gedachte. Ze zette zich rechtop en plaatste haar handen achter haar rug op de warme rots. Zelfzeker keek ze naar Oswald, terwijl ze het volgende op een zelfbewuste toon zei:

‘Ik twijfelde niet, hoor. Ik dacht alleen maar aan mijn grootouders …’

‘Dat lossen we wel op, maak je daar maar niet ongerust over. We zullen zorgen dat ze niets doorhebben.’

Na die woorden nam Oswald opnieuw een steentje vast en ketste het weer over het wateroppervlak. Ze zouden nog een tijdje bij de bron blijven zitten, waarna ze droog genoeg waren om hun kleren weer aan te trekken. Oswald bood Erika aan om haar terug richting de akkers te brengen. Hoewel de meid eerst koppig weigerde, liet ze zich toch ompraten. Tijdens de rit spraken ze over van alles en nog wat, maar over donderdag zwegen ze.

’s Avonds laat kreeg ze nog een laatste berichtje van Oswald. Hij bedankte haar voor de leuke middag en liet een foto zien van een computerweergave van Erika’s beeltenis. Verweesd keek de meid naar haar eigen weergave, net een naakte Venus staande op een rots. Eindigen deed Oswald met:

‘… Dinsdag kan je het resultaat vasthouden, check dan je kluis maar ?’