Of mijn man het bewust zo bedoelde, daar kon ik alleen maar naar gissen. Hij was in ieder geval wel zo verstandig om niet onmiddellijk de slaapkamer binnen te stormen. Ferre gaf mij een paar minuten om te kalmeren en wellicht had hij die tijd zelf ook nodig om wat tot rust te komen. Toen hij de kamer binnenkwam, begon hij met een verontschuldiging.

“Sandy, het spijt me. Dat kwam er nogal ongelukkig uit. Ik zei toch dat ik vind dat jij er fantastisch uitziet… En heel sexy bovendien. Alleen lijkt het mij gewoon wat van het goede teveel voor het klasse restaurant waar ik jou mee naartoe wil nemen.”

Ferre bleef even staan om naar me te kijken. Ik vermoedde dat hij verwachtte dat ik in tranen zou uitbarsten, maar dat ging zeker niet gebeuren. In plaats daarvan keek ik hem, met een harde blik in de ogen, zwijgend aan.

“Lieverd, we hoeven daar niet te gaan eten als jij dat liever niet wil,” zei hij uiteindelijk. “We kunnen onderweg naar de dansclub gewoon een frietje of iets dergelijks meepakken.”

Ferre wachtte even of ik zou reageren, maar ik hield vooralsnog mijn mond. De stilte bleef echter te lang duren en dus sprak ik uiteindelijk dan toch maar.

“Ja, dat kunnen we doen. Je hebt waarschijnlijk gelijk wat dat restaurant betreft. Ik wou alleen dat je niet zo geïrriteerd had gereageerd.”

Enigszins aarzelend kwam hij op me af om mij te omhelzen. Als in slowmotion plooide ik mijn armen om hem heen en al even aarzelend knuffelde ik mijn man terug.

“Ik wou ook dat ik wat doordachter had gereageerd,” zei hij. “Jij kijkt uit naar het dansen in de club en ik keek uit naar het diner. Maar het is oké. Er komen nog wel andere momenten om uit eten te gaan.”

Ik knikte. “Bedankt, schat. Dat gaan we zeker nog doen, maar het is zo lang geleden dat we een avond hebben gedanst.”

Ik kuste hem op de wang en ging toen bij hem vandaan om wat spullen te pakken die ik nodig dacht te hebben voor het uitgaan.

“Sandy…” zei Ferre zuchtend. “Je weet niet half hoe strak jouw lekkere kontje er in dat strakke rokje uitziet, schat. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik een hele avond naar jouw fraaie kont kan kijken.”

Toen ik me omdraaide, zag ik hem nog net met een brede glimlach de slaapkamer uitlopen.

Zoals afgesproken werd het een frietje, met smaak opgegeten, zittend op een bank bij het frietkot waar we met dat doel gestopt waren.

Toen we een halfuurtje later bij de dansclub aankwamen, was ik blij te zien dat er nog geen lange rij stond. Op die manier moesten we buiten geen tijd verspillen. Terwijl mijn identiteitskaart door de buitenwipper werd gecontroleerd, kon ik een glimlach niet onderdrukken. Het voelde echt zalig aan dat die man zoveel tijd besteedde aan het controleren van mijn paspoort, om er zeker van te zijn dat mijn leeftijd wel klopte.

Hoewel er buiten geen rij wachtenden stond, was het binnen in de club al behoorlijk druk. We vonden een tafel vlak bij de dansvloer en bestelden onze drankjes. Ferre nam een whisky-cola en ik bestelde een citroenjenever. Zodra de drankjes kwamen en we een slokje hadden genomen, sleepte ik mijn man de dansvloer op. De muziek was erg uptempo en leek aan één stuk door te gaan. Het was niet bepaald het soort muziek waar Ferre en ik fan van waren, maar het was wel een aangenaam dansbaar ritme. Het lukte me om Ferre nog drie nummers langer op de dansvloer te houden, maar toen hij uitvoerig begon te zweten en een pauze wilde nemen, zat er voor mij niets anders op dan hem met frisse tegenzin te volgen, terug naar onze tafel.

De muziek stond zo luid dat een echt gesprek soms moeilijk was. In plaats van voortdurend te praten, keken we allebei geregeld wat in het rond. Tussendoor deed ik wel nog een poging om Ferre terug aan het dansen te krijgen, maar het mocht vooralsnog niet baten. Ik zat daar maar wat te kijken, terwijl ik bij mezelf toch wel wat irritatie voelde opkomen. Het leek zo oneerlijk. Eindelijk waren we nog eens in een dansclub, maar dansen zat er na hooguit een halfuurtje blijkbaar al niet meer in.

De volgende keer dat ik richting de dansvloer keek, dacht ik aan de tegenoverliggende kant van de vloer van waar wij zaten, een van de dansende vrouwen te herkennen. Er waren heel wat dansende mensen, waardoor de vrouw in kwestie gelijk alweer uit mijn gezichtsveld verdween. Helemaal zeker was ik dus niet, maar ik bleef wel dat deel van de dansvloer in het oog houden. Heel wat dansers verlieten de vloer toen de dj een slow opstartte en toen wist ik zeker dat ik me niet vergiste.

Er was geen twijfel mogelijk. De jonge vrouw waar mijn oog op viel was wel degelijk iemand die ik kende van mijn studententijd in Antwerpen. Haar naam was Shirley Bedanckt. Ze had destijds een kamer in hetzelfde studentenhuis als ik. Bij die herinnering golfde er een oncontroleerbare huivering doorheen mijn hele lijf. Shirley was iemand die ik nooit zou kunnen vergeten, ook al waren er momenten zat waarop ik dat veel liever wél zou kunnen.

Zij was destijds een eerstejaarsstudente, terwijl ik op dat moment in mijn laatste jaar zat. Deze Shirley was een van de twee meiden die ik ongewild had ‘gestoord’ in de gemeenschappelijke badkamer van ons studentenhuis. Het andere meisje was Tamara geweest, een klasgenote van mij.

Zelf was me bij Tamara nooit iets opgevallen, maar er gingen over haar wel hardnekkige geruchten dat ze ‘anders’ was. Maar dan nog… Mijn verbazing was met geen pen te beschrijven toen ik op een nachtelijk uur de badkamer binnenging en zag hoe Tamara op haar knieën voor Shirley’s zat en haar poesje befte.

Hoewel geen van beiden mij aanvankelijk opmerkte had ik mezelf gewoon moeten terugtrekken. Zeker zodra ik besefte wat er in de badkamer aan de hand was had ik weg moeten gaan, maar in plaats daarvan bleef ik als bevroren naar hen staan kijken. Shirley's ogen waren gesloten als was ze in extase, terwijl Tamara’s duidelijk getalenteerde tong haar op overtuigende wijze leek te bevredigen. Mijn eigen kutje ging zowaar aan het tintelen en ik voelde mezelf snel vochtig worden.

Maar dan vlogen Shirley's ogen open en zag ze mij staan. Nog steeds stond ik als versteend toe te kijken, maar dan nog ontging het me niet dat Shirley haar vingers in Tamara’s haren vlocht en haar hoofd strakker tegen haar schoot aantrok. Ondertussen bleef Shirley's blik op mij gericht en toen ze één hand losmaakte, wenkte ze naar mij dat ik dichterbij kon komen.

Het was uiteraard slechts een gebaar, maar dan nog. Het voelde aan alsof ze de woorden “kom bij ons en doe mee” ook daadwerkelijk had uitgesproken en dat zorgde ervoor dat ik als het ware ontwaakte uit mijn roes. Ik holde letterlijk terug naar mijn kamer. De rest van de nacht was ik daar gebleven, al zat slapen er niet meer in. Eén keer hoorde ik duidelijk iemand aan de buitenkant voor mijn deur stilstaan, maar uiteindelijk was die persoon weggegaan zonder te kloppen.

Sindsdien had ik nooit met iemand gesproken over wat ik die bewuste nacht had gezien. Voor zover ik het kon inschatten, was Tamara zich er niet eens van bewust dat ik hen betrapt had. Eerlijk gezegd liet ik dat wat graag zo en omdat Shirley haar kamer een verdieping hoger had, viel het al bij al reuze mee om haar te ontwijken.

Wat ik ook nooit aan iemand bekend heb, is dat ik minstens een hele maand na dat ‘voorval’ elke nacht masturbeerde op basis van de beelden die ik in de badkamer had gezien. Het bleef echter niet alleen bij de beelden… Ik fantaseerde er ook over wat er gebeurd zou zijn als ik wél was gebleven. Zelfs tot op de dag van vandaag was die mix van beelden en fantasie iets waar ik heel snel opgewonden van geraakte.

Uitgerekend de grootste voedingsbron van mijn voor iedereen verzwegen fantasiebeelden stond hier het beste van zichzelf te geven op de dansvloer. Ik kon mijn ogen gewoonweg niet van haar losmaken.

Shirley was als eerstejaars al een heel mooie jongedame. Drie jaar later was haar schoonheid nog verdiept, niet in het minst door de intense sensualiteit die ze uitstraalde. Ze was iets groter dan ik, maar wel net dat tikkeltje slanker. Haar lichaam was minder rond, behalve dan ter hoogte van haar volle boezem. Echt reusachtige borsten had ze niet bepaald en ze waren ook niet echt egaal rond. Het waren eerder perfecte kegeltjes, die tijdens het dansen vrolijk op en neer zwiepten onder de stof van de dunne mini-jurk die ze droeg. Haar zwarte haar was erg lang en kwam bijna tot aan haar kont. Het was moeilijk om haar ogen te zien, maar ik herinnerde mij dat ze intens groen waren, waardoor haar gezicht toen al een elfachtige uitstraling meekreeg.

Aanvankelijk dacht ik dat Shirley een vaste, vrouwelijke danspartner had. Terwijl ze dansten, raakte ze die andere vrouw immers geregeld ongegeneerd aan. Ik zag ook hoe ze met een zekere regelmaat haar lichaam weinig subtiel tegen haar partner aan kronkelde, om meteen daarna weer van haar weg te dansen.

Mijn man gaf aan dat hij dringend naar het toilet moest en dat gaf mij dan weer de kans om mijn focus helemaal of Shirley te richten. Het was toen dat het me opviel dat ze altijd weer hetzelfde deed, maar wél telkens met een andere vrouw. Terwijl ik bleef toekijken, realiseerde ik mij dat Shirley het blijkbaar leuk vond om met verschillende vrouwen om haar heen te flirten. Shirley was dus duidelijk nog steeds op vrouwen gericht, want de mannen in haar buurt werden eenvoudigweg genegeerd. Ze leek dus niet echt met iemand in het bijzonder samen te zijn. In ieder geval kreeg geen enkele vrouw meer aandacht dan de anderen.

Ook het grootste deel van het daaropvolgend uptempo nummer bleef Shirley's aandacht bij de andere dames op de dansvloer. Helemaal tegen het einde keek ze echter in mijn richting. Gelijk besefte ik dat ik haar zat aan te staren en dus draaide ik mijn hoofd maar snel weg. Het was echter duidelijk dat Shirley mij naar haar had zien kijken en gelijk veranderde haar hele houding. Toen ik mijn blik aarzelend terug in haar richting draaide, leek het wel alsof ze de vrouwen rondom haar al compleet was vergeten. Op een of andere manier had ze voor zichzelf wat ruimte gecreëerd en de rest van de dans leek het er sterk op dat ze een privéshowtje opvoerde, alleen voor mij.

Terwijl Shirley me voortdurend bleef aankijken, draaide ze haar heupen in het rond. Iets wat ze met regelmaat afwisselde door een soort van suggestieve voor en achterwaartse heupbeweging, altijd weer in mijn richting.

Op een bepaald moment liet ze haar handen langs haar benen naar beneden glijden. Toen ze haar vingers weer opwaarts bewoog, trok ze haar jurk mee naar omhoog, tot bijna ter hoogte van haar middel. Shirley wist dat ze mijn aandacht had en blijkbaar bracht haar dat op het idee om zich langzaam om te draaien. Vanzelf werd mijn blik naar haar fraaie kontje toe gezogen, wat heerlijk heen en weer kantelde op de maat van de muziek. Ik probeerde het wel om weg te kijken, maar de ‘speciale’ aanblik die ze me bood, trok mijn aandacht steeds weer terug naar haar.

Precies op het moment dat Ferre zijn plaats tegenover mij terug innam, kwam er een einde aan de song. Met haar ogen op mij gericht, baande Shirley zich een weg tussen de mensen die de dansvloer verlieten. Ze kwam onze richting uit en even bekroop mij een gevoel van paniek. Wat ging Shirley doen? Wat zou ze zeggen? Ik wilde helemaal niet dat ze langskwam, maar tegelijkertijd was er een deel van mij wat Shirley’s aanpak behoorlijk opwindend vond.

“Hey San, ik dacht al dat jij het was,” zei Shirley, toen ze bij onze tafel kwam. Ze boog zich voorover om mij te omhelzen en tegelijkertijd gaf ze me een zachte kus op de wang. De omhelzing duurde net iets langer dan je zou verwachten. “Wat ben ik blij jou hier te zien,” vervolgde ze.

Een beetje stamelend antwoordde ik dat ook ik het leuk vond om haar terug te zien. Vervolgens stelde ik Shirley voor aan mijn man als iemand met wie ik destijds in hetzelfde studentenhuis woonde. Gelijk legde ik Ferre ook maar het verschil in onze schooljaren uit.

“Shirley, jij moet inmiddels ook afgestudeerd zijn, is het niet?” vroeg ik.

Eigenlijk wilde ik de controle over het gesprek behouden door op veilig te spelen. Dat ik het gevoel kreeg dat het uit de hand zou lopen lag echter niet aan Shirley, maar aan mij. Alle oude gedachten en beelden kwamen in mijn hoofd voorbij en mede daardoor was ik me heel erg bewust van Shirley's nabijheid.

"Ik moest het laatste jaar overdoen, dus heb ik nog één semester te gaan,” antwoordde ze. “Ik kan niet wachten tot ik klaar ben met school en de echte wereld in kan.” Shirley hield haar aandacht overduidelijk op mij gericht. “Maar dan nog zal ik sommige meiden heel erg missen. Je begrijpt vast wat ik bedoel, Sandy?” Het spottend glimlachje om haar lippen voor ze verder sprak, stelde me allesbehalve gerust. “Er zijn nu eenmaal mensen die je de rest van je leven wat graag dichtbij zou willen houden, nietwaar?”

Op dat moment vertrouwde ik mijn eigen stem niet meer, dus knikte ik alleen maar. Shirley's glimlach werd nog iets breder. Ze strekte haar hand uit naar de mijne en kneep er lichtjes in. Vervolgens liet ze haar vingers een paar seconden bovenop die van mij liggen, voordat ze haar hand weer terugtrok.

Gelukkig begon Shirley daarna over gemeenschappelijke kennissen te praten, waardoor ik beetje bij beetje uit mijn schulp durfde komen. Weldra waren we elkaar dan ook op de hoogte aan het brengen van de laatste nieuwtjes.

Hoewel Ferre zich stilaan een beetje buitengesloten moest voelen, stelde hij toch voor dat Shirley bij ons aan tafel kwam zitten. Zij bedankte mijn man met haar mooiste glimlach en liet zich naast mij op de vrije stoel glijden.

We hadden slechts een klein tafeltje, dus was het een beetje krap. Het mocht dan ook niet verbazen dat de dijen van Shirley en mij tegen elkaar aangedrukt zaten. Haar warmte straalde af op mijn dij en plots voelde ik een nieuwe opstoot van zenuwachtigheid door mijn hoofd gaan. Tegelijkertijd voelde ik echter iets lichamelijk, wat helemaal niet onprettig aanvoelde. Shirley’s blote huid tegen mijn in wit nylon verpakte been wond mij op. Mijn tepels werden al een beetje hard en in de lagere regionen voelde ik tegelijk al wat broeierige tintelingen. Die tegenstrijd tussen geest en lichaam was echter hoogst verwarrend. Ik hoopte stilletjes dat Shirley daar niets van meekreeg.

Alle hoop dat Shirley zich niet bewust was van de situatie verdween direct toen ze een hand op mijn dij legde. Ik verdoezelde mijn verbazing door wat een klein slokje van mijn citroenjenever had moeten worden, om te zetten in een grote slok. Dan nog was ik mij er maar al te goed van bewust dat zowat mijn hele lichaam rilde.

Shirley zette het gesprek gewoon voort en vertelde een verhaal over een recent feestje bij een van de studentenverenigingen. Terwijl ze sprak, rustte haar hand gewoon op mijn dij en hoewel ze verder niets deed, was Shirley's aanraking alleen al voldoende om mijn opwinding te verhogen.

Hoewel Shirley mij voorzichtig terug het gesprek in trok, had ik ‘iets’ nodig om mezelf te kalmeren en daarom goot ik de rest van mijn drankje in één keer door mijn keel. Het was al een tijdje geleden dat de serveerster bij ons tafeltje was langsgekomen, dus bood Ferre aan om naar de bar te gaan en voor ons drie nieuwe drankjes te halen. Eigenlijk had ik liever niet dat hij me alleen liet met Shirley, maar ik had geen idee hoe ik hem dat voldoende subtiel duidelijk kon maken.

Terwijl ik mijn man zag weggaan, kwam ik tot het besluit dat dit de uitgelezen kans was om Shirley kenbaar te maken dat ze niet op enige toenadering van mijn kant moest rekenen.

Met de bedoeling haar te vragen om haar hand van mijn dij te halen, wendde ik mij naar Shirley, maar nog voor ik ook maar één woord kon zeggen, was zij het die begon te praten.

“Ik zie dat je die ene avond ook nog altijd niet bent vergeten,” zei Shirley, op zelfvoldane toon. Ze hield haar hoofd een beetje schuin, alsof ze mijn reactie van mijn gezicht af zou kunnen lezen. “Eigenlijk kun jij dat ene moment helemaal niet uit je hoofd krijgen… Is het niet?”

Nu begonnen haar vingers wel te bewegen. Ze cirkelden losjes over de witte nylonkous aan de bovenkant van mijn dij. Vanzelf werden mijn ogen groot van verbazing, maar Shirley glimlachte alleen maar om mijn milde vorm van paniek.

“San,” zei ze, mij daarbij indringend aankijkend. “Je wilde mij daarnet vragen om mijn hand van jouw mooie, sexy dijen weg te halen, is het niet?”

Mijn mond leek wel dichtgeschroeid, dus hield ik het bij een zuinig knikje.

“En nu...” Shirley zweeg even. Haar hand bewoog, zachtjes strelend naar de binnenkant van mijn dij. Verrast als ik was, hapte ik naar adem.

“En nu wil je dat mijn hand daar blijft, nietwaar?” Shirley bracht haar mond tot tegen mijn oor. “Wat gaat het worden, San?” fluisterde ze. “Weghalen of blijven?”