Beste Lezers,

Ik wilde wat anders proberen. (qua schrijfstijl)

Ik hoor graag of dit de moeite waard was?

Groet,

Jefferson

1: Iets Vurigs

Mijn vingers grepen zich vast aan de ruwe rand van de rots, de huid op mijn knokkels strak en geschaafd van de inspanning. Mijn onderarmen brandden, mijn schouders voelden alsof ze op het punt stonden het op te geven, maar opgeven was geen optie. Niet hier. Niet na alles wat ik had doorstaan.

Mijn adem was zwaar, mijn hartslag hamerde in mijn keel terwijl ik mezelf omhoog trok. Nog één keer. Nog één laatste trek aan mijn spieren. Ik voelde de rand onder mijn borst, mijn lichaam protesteerde bij de laatste duw omhoog. En toen—eindelijk—voelde ik het plateau onder me.

Ik rolde op mijn rug, mijn borstkas ging wild op en neer terwijl ik naar adem hapte. Ik had het gehaald.

Boven me, tegen de achtergrond van de hemel die zich langzaam vulde met de eerste tinten van de schemering, stond Lara Croft.

Ze had haar handen op haar heupen, haar benen iets gespreid, haar houding exact zoals ik haar kende: soeverein. Geen spoor van twijfel, geen teken van vermoeidheid. De vrouw die me de afgelopen weken tot het uiterste had gedreven, stond daar alsof ze niet net dezelfde klim had gemaakt.

Haar honingbruine haar hing losjes over haar schouders, enkele plukken kleefden aan haar huid door het zweet. Haar sportbeha en strakke klimlegging waren donkerder geworden van de inspanning, stof en krijt gaven subtiele accenten aan haar rondingen. Alles aan haar ademde controle.

Mijn ogen gleden kort over haar heen voordat ik mezelf op mijn ellebogen omhoog duwde, mijn spieren nog steeds trillend van uitputting. Lara’s blik ving die van mij—scherp, analytisch, zoals altijd. Maar dan, net op het moment dat ik iets wilde zeggen, kantelde haar hoofd een fractie. Haar mondhoeken trokken zich net genoeg omhoog om een glimlach te vormen.

"Not bad," zei ze met haar kenmerkende kalmte. Haar stem vertoonde nauwelijks een spoor van ademnood. "Looks like you finally deserve some rest."

Rust. God, eindelijk. Mijn hele lichaam voelde alsof het onder een vrachtwagen was gekomen. Mijn schouders brandden, mijn handen waren ruw en schraal, en toch… het was het waard. Ik had eindelijk iets bewezen.

Met een hijgende grijns liet ik me op mijn zij draaien en keek haar vermoeid aan. "God, finally." Ik haalde diep adem, wreef met een ruwe hand over mijn gezicht en grinnikte. "I was starting to think you were trying to break me instead of training me."

Lara liet een zachte, korte lach ontsnappen. Geen grootse lach—dat deed ze nooit. Maar een kleine krul in haar lippen, een subtiele fonkeling in haar ogen.

"I was testing you." Haar toon was nonchalant, maar ik kende haar goed genoeg om te weten dat er meer achter zat. "And pushing you."

Ze hield een korte pauze terwijl ze haar polsen losschudde, haar vingers licht wreven over haar handpalmen om wat krijtstof kwijt te raken. Toen keek ze me weer aan, net iets te lang om gewoon een terloopse opmerking te maken.

"But... a deal is a deal."

Ze liet de woorden even hangen, alsof ze wilde dat ik het gewicht ervan voelde. "You won. That means… you get to relax."

Het was niets bijzonders, gewoon een simpele verklaring. Maar haar blik vertelde iets anders. Een speelse ondertoon, nauwelijks merkbaar, verscholen achter haar perfect beheerste gezichtsuitdrukking. Dat subtiele randje van ondeugd, die lichte twinkeling die ik al vaker had gezien in haar ogen.

Maar ik zocht er niet te veel achter.

Lara was Lara. Een vrouw die altijd iets achterhield, altijd drie stappen vooruit dacht. Misschien was ze gewoon tevreden dat ik eindelijk had voldaan aan haar verwachtingen.

Dus ik liet het gaan.

Ik duwde mezelf omhoog, klopte het stof van mijn klimuitrusting en volgde haar richting ons kamp, verlangend naar een avond zonder klimopdrachten, mentale uitputting en Lara’s eeuwige correcties.

Maar als ik op dat moment had geweten wat haar definitie van ‘ontspanning’ was… had ik misschien niet zo snel opgelucht ademgehaald.

De nacht had zich volledig over het plateau uitgespreid. De hemel was inktzwart, bezaaid met sterren die knipperden als verre vuurtjes. De lucht was fris, zuiver, maar het vuur voor me hield een aangename warmte vast. De stilte van de natuur was overweldigend—geen autogeluiden, geen stemmen, alleen het knisperen van het hout, het geruis van de wind langs de rotsflanken.

Het was vrede. Eindelijk.

Mijn rug rustte tegen een stevige rots, mijn lichaam voelde voor het eerst in dagen écht ontspannen. De pijn in mijn spieren was nog aanwezig, maar het voelde nu meer als een herinnering dan als een last. Mijn overwinning had me deze rust opgeleverd, en ik genoot ervan.

Aan de overkant van het vuur zat Lara.

Languit.

Haar houding was los, comfortabel, de absolute tegenstelling van de commanderende vrouw die ik eerder op de dag had gezien. Haar benen waren nonchalant gekruist bij de enkels, haar lichaam licht achteroverleunend in een ontspannen pose. Haar klimlegging had plaatsgemaakt voor een dunne, zwarte shorts, haar sporttop voor een grijze tanktop die losjes over haar lichaam hing.

De vlammen wierpen dansende schaduwen over haar huid, lieten de subtiele contouren van haar spieren oplichten, de glans van lichte inspanning nog steeds zichtbaar op haar armen en benen. Zelfs in rust straalde ze kracht uit.

Maar wat me echt raakte, was haar blik.

Ze keek me aan.

Niet streng. Niet calculerend. Anders.

Er was iets in haar ogen dat warmer voelde. Zachter, maar niet minder intens. De Lara Croft die ik had leren kennen, was een vrouw die altijd een paar stappen vooruit dacht, die alles onder controle hield. Maar hier, nu—het was alsof ze iets had besloten dat alleen zij wist.

Ze had een metalen beker whisky in haar hand en nam een slok, haar blik geen seconde van mij af halend. Haar lippen krulden net iets omhoog in een glimlach die geen gewone glimlach was.

Het vuur knisperde, de wind streek langs mijn huid, maar de enige warmte die ik echt voelde, kwam van haar.

Toen zette ze de beker rustig neer.

En ze bewoog.

Moeiteloos.

Ze duwde zichzelf omhoog met een sierlijke, gecontroleerde beweging, alsof er geen enkel spoortje vermoeidheid in haar lichaam zat. Langzaam liep ze om het vuur heen.

Niet direct op me af. Maar op een manier die ervoor zorgde dat ik haar niet uit het oog kon verliezen. Haar bewegingen vloeiden als water, elke stap doordacht, doelgericht. Alsof zij perfect wist wat ze ging doen, terwijl ik nog geen idee had.

Ze bleef voor me staan.

Boven me. Neerkijkend op me.

En toen ze eindelijk sprak, was haar stem niet meer de analytische, scherpe toon van mijn trainer.

"I told you, you deserved some rest."

Haar stem was zachter nu. Die lage, warme ondertoon, niet direct opwindend, maar gevaarlijk verleidelijk. Alsof er een verborgen belofte onder lag die ik nog niet volledig begreep.

"But you don’t really think I meant sleep, do you?"

Mijn adem stokte kort.

Die toon. Haar houding. Haar woorden.

Mijn lichaam voelde de dreiging, maar niet het soort dat waarschuwde om te vluchten. Dit was een val, een test, een spel. En ze genoot ervan.

Mijn ogen gleden onwillekeurig langs haar lichaam.

De lichte kanteling van haar heupen.

De manier waarop haar tanktop nét los genoeg hing om een glimp van haar sleutelbeen en de subtiele ronding van haar borsten te laten zien.

Ze wist precies wat ze deed.

Ze genoot van de controle.

Toen zakte ze door haar knieën.

Mijn spieren spanden zich, niet uit verzet, maar uit pure reactie.

Haar handen rustten op mijn dijen, warm en stevig, geen aarzelende bewegingen, geen nervositeit. Alleen Lara.

Ik slikte. "Lara…?"

Ze boog iets voorover, haar gezicht slechts centimeters van het mijne.

Haar adem was warm tegen mijn huid, een subtiele mix van whisky en iets dat puur haar was.

Ze hield mijn blik vast, liet de stilte hangen, liet de spanning opbouwen.

En toen, met die lage, gecontroleerde stem die alles in me liet beven, fluisterde ze:

"Relax."

En toen voelde ik haar vingers naar mijn riem gaan.

Lara’s vingers speelden met mijn riem, traag, beheerst.

Niet gehaast. Niet gehaast zoals iemand die simpelweg een broek wil losmaken. Nee, dit was een spel. Een ritueel. Een moment waarvan ze wilde dat ik elk detail zou voelen.

Haar blik was gericht op de gesp, alsof ze zich volledig concentreerde op de handeling. Maar haar woorden? Die waren voor mij.

"You know… I’ve been hard on you."

Haar stem was laag, een ademhaling boven een fluistering, perfect gedempt door het knisperen van het kampvuur. Een stem die geen brute kracht nodig had om effect te hebben.

Mijn keel voelde droog aan. Mijn hand bewoog onbewust even, alsof ik iets wilde zeggen, maar ze trok de riem iets losser en die gedachte verdween direct.

Haar vingers waren zacht, maar doelgericht.

"Not just because I had to," vervolgde ze, haar stem tergend beheerst, alsof ze over iets eenvoudigs sprak. "But because I needed to know if you were worth my time."

Mijn mond opende zich half—ik wilde iets zeggen. Misschien protesteren. Misschien haar woorden bevestigen. Misschien gewoon iets uitbrengen om mezelf eraan te herinneren dat ik hier nog controle over had.

Maar toen trok ze de gesp los.

Een kort, scherp schokje aan het leer. Een eenvoudige beweging, maar ik voelde het door mijn hele lichaam.

Mijn adem liep vast in mijn keel.

Lara keek op.

Haar ogen fonkelden in het oranje licht van het vuur.

Ze wist precies wat ze met me deed.

"And you are."

Mijn spieren spanden zich kort aan onder haar aanraking. Mijn lichaam reageerde instinctief op haar aanwezigheid, op de manier waarop haar stem klonk, op de manier waarop haar vingers bewogen.

Ze gaf een lichte trek aan de knoop van mijn broek, en ik voelde hoe de stof verschoof. Mijn hart bonsde in mijn borst.

"You think I don’t notice?"

Haar toon had iets speels, maar niet lichtzinnig. Er zat een bepaalde… oprechtheid in. Iets wat ik niet had verwacht.

Mijn mond opende zich opnieuw, maar ik had geen woorden.

"How you look at me."

Ze trok de rits open. Langzaam.

"The way your eyes move when you think I’m not watching."

Mijn spieren trilden subtiel onder haar aanraking. Fuck. Ze had dit al die tijd geweten.

"I’ve seen it from the start."

Ze zei het zonder enige twijfel. Haar vingers gleden langs mijn heupen en begonnen mijn broek langzaam omlaag te duwen.

De koele avondlucht raakte mijn huid.

Een scherp contrast met de hitte die zich in mijn onderbuik had opgehoopt, die al minutenlang in mij sudderde.

Mijn erectie was onmiskenbaar nu.

Gevangen onder de stof van mijn boxers.

Lara’s blik gleed omlaag.

En toen… ze zweeg.

Niet omdat ze iets moest bedenken om te zeggen.

Maar omdat er een fractie van een seconde was waarin ze iets voelde.

Een subtiele verandering in haar ademhaling. Een kleine, nauwelijks merkbare pauze.

Haar vingers, die net nog speels en tergend langzaam waren geweest, bleven even rusten op mijn heupen.

Toen keek ze op.

Haar ogen waren donkerder. Scherper.

"Well… that’s unexpected."

Haar lippen trokken zich net iets omhoog.

Geen lach. Een erkenning.

Ze raakte me nog niet.

Nog niet.

Haar handen gleden over mijn dijen. Langzaam. Zelfverzekerd.

Ze tilden mijn shirt iets op, lieten haar vingers over mijn buik glijden, alsof ze me bestudeerde. Alsof ze een ontdekking had gedaan die haar nog meer intrigeerde.

"I knew you were strong."

Haar nagels schraapten subtiel over mijn borst, licht, net genoeg om een spoor achter te laten op mijn huid.

"But I didn’t expect… this."

Haar ogen bleven net iets te lang hangen op de plek waar ik het hardst reageerde.

Haar ademhaling was nog steeds gecontroleerd. Maar haar blik verraadde haar opwinding.

Ik had het spel niet gewonnen.

Zíj was degene die de touwtjes in handen had.

Lara’s vingers haakten onder de rand van mijn boxershort.

Geen aarzeling. Geen seconde van twijfel. Alleen diezelfde berekende precisie die haar in alles kenmerkte. Haar grip was stevig, haar intentie glashelder.

En toch deed ze het langzaam. Niet om te treuzelen. Maar om me te laten voelen hoe onvermijdelijk dit moment was.

Haar ogen bleven onwrikbaar op wat zich onthulde gericht.

De stof verschoof. Mijn erectie sprong vrij, zwaar en kloppend, tegen mijn onderbuik leunend als een geladen wapen.

Ze zweeg.

Ik slikte. Mijn spieren spanden zich instinctief aan.

Wachtend.

Op wat? Haar reactie? Haar eerste aanraking? Het volgende spel dat ze met me zou spelen?

Haar ogen bleven hangen.

Op de lengte. De dikte. De manier waarop ik volledig en onmiskenbaar opgewonden was.

En toen… keek ze op.

Onze blikken kruisten elkaar.

Geen schrik. Geen verbazing. Alleen pure observatie.

Toen knikte ze.

Langzaam. Goedkeurend.

"Well, well…"

Haar stem was anders nu. Lager. Iets hees. Alsof ze zichzelf eraan moest herinneren dat zij hier de controle had.

Haar vingers gleden langs mijn dijen.

Niet meteen naar mijn pik. Dat zou te makkelijk zijn.

Lara was niet het type vrouw dat zomaar nam wat voor haar lag. Ze wilde me voelen. Me laten wachten. Me zien reageren.

"I train you for weeks," zei ze, haar toon bijna achteloos terwijl haar vingertoppen zich een weg baanden naar mijn onderbuik.

"Push you to your limits."

Haar nagels trokken kort over mijn huid, precies genoeg om een rilling door me heen te sturen.

"Make you sweat. Make you ache."

Haar vingers bleven net onder mijn navel hangen, zo dichtbij dat ik mijn adem moest inhouden.

"And this…"

Haar blik gleed opnieuw naar beneden.

"This is how you hold up?"

Toen lachte ze.

Zacht. Kort. Een laag, bijna spottend geluid, alsof ze amuseerde zich over haar eigen gedachten.

Haar duim streek over de rand van mijn onderbuik.

Zó dichtbij… zó verdomd dichtbij.

Mijn kaak spande zich. Mijn lichaam smeekte om haar aanraking.

"You do realize," fluisterde ze, "that I need to know if you can handle pressure."

Haar blik?

Allesbehalve onschuldig.

"I mean, I can’t take you on missions if you… break too easily."

Mijn hart bonsde in mijn borst.

Ik kon niets zeggen.

Niet met haar vingers die nu net langs de basis van mijn harde pik streken.

Een aanraking zo licht dat het me gek maakte.

Ik wilde bewegen.

Haar laten voelen hoe hard ik was. Hoe graag ik dit wilde.

Maar Lara liet me wachten.

Ze wilde me testen.

"So let’s see…"

Ze boog zich verder naar voren.

Haar adem was warm tegen mijn huid.

"Are you actually worth my time?"

En toen—eindelijk—na eindeloze spanning, na de marteling van haar aanrakingen die net niet genoeg waren…

Voelde ik haar mond.

Lara’s vingers gleden opnieuw langs mijn lengte.

Strak genoeg om me te laten voelen dat ze de leiding had, maar zonder haast.

Haar aanraking was gedoseerd.

Precies berekend.

Net genoeg om me gek te maken, zonder dat ik ook maar een seconde dacht dat ik controle had over wat er gebeurde.

Haar duim cirkelde over de top.

Langzaam. Rond de gevoelige rand onder mijn eikel.

Een lichte druk.

Niet genoeg om me te laten bewegen, maar genoeg om mijn adem even te laten stokken.

"Impressive," mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen mij.

Alsof dit een ontdekking was.

Een studie die haar interesse had gewekt.

Haar grip verstevigde subtiel.

Niet agressief. Maar assertief.

Ze gebruikte nu beide handen.

Haar vingers vonden hun plek, en ik voelde hoe ze me volledig omvatte.

Net niet helemaal passend.

Ik zag haar ogen flitsen.

Ze voelde het. Ze wist het.

En het intrigeerde haar.

Haar bewegingen waren traag.

Niet om mij te martelen.

Maar om haar eigen tempo te bepalen.

Om elke centimeter, elke ader, elke subtiele beweging van mijn lichaam in zich op te nemen.

Haar blik bleef op mijn pik gericht.

Geconcentreerd.

Maar niet onverschillig.

Er zat iets in haar ogen.

Een soort oprechte fascinatie.

Haar polsen draaiden langzaam.

Ze kneep net iets steviger bij de basis.

Toen gleed ze weer naar boven.

Mijn borstkas rees en daalde sneller.

Mijn spieren spanden zich aan onder haar tempo, onder haar verkenning.

"You’re heavy," merkte ze op, haar toon bijna klinisch, maar met een onderliggende warmte.

"Thicker than I expected. And longer."

Mijn kaken klemden op elkaar.

De manier waarop ze dat zei.

Matter-of-fact.

Alsof ze iets observeerde wat haar amuseerde.

Maar ik voelde haar vingers bewegen.

Langzaam. Bewust.

Ze bestudeerde.

Ze analyseerde.

Maar ze genoot ook.

"Fuck, Lara…"

Mijn stem was ruw.

Verloren in de sensatie die haar aanraking veroorzaakte.

Toen keek ze op.

Haar mondhoeken trokken zich net iets omhoog.

Die blik.

Die zelfverzekerde, speelse glimlach.

"Relax."

Haar handen bleven zich bewegen, strakker, warmer, perfect getimed.

"I’m just getting to know you."

Haar handen werkten nu synchroon.

De ene bij de basis.

De andere gleed langzaam omhoog.

Warmte.

Druk.

Een perfect samenspel.

De huid van haar hand voelde zacht aan, maar haar grip was vast.

Ik zat gevangen in haar tempo.

En ze wist het.

Ze bleef nog even zo.

Niet om me te plagen.

Maar om me te testen.

Elk onwillekeurig spiertrekkinkje.

Elke gesmoorde ademhaling.

Elke subtiele beweging van mijn heupen.

"You handle pressure well," zei ze toen, alsof ze zichzelf overtuigde.

Haar grip verschoof.

Sneller nu. Steviger.

Haar handen werkten in een perfect, meedogenloos ritme.

Ik kreunde.

Niet omdat ik het wilde.

Maar omdat ze me daartoe dwong.

Ze had me volledig.

En ze genoot ervan.

Ik hield stand.

Met moeite.

Mijn spieren spanden zich bij elke beweging van haar handen.

Elke draaiing van haar pols.

Elke verdomde seconde waarin ze me precies genoeg gaf, zonder me te laten ontsporen.

Ze wist wat ze deed.

Lara’s ogen waren op mij gericht.

Donker. Berekenend.

Maar daarachter brandde iets anders.

Een test.

Een nieuwsgierigheid.

Een verlangen dat ze zelf niet kon negeren.

Ik bewoog nauwelijks.

Mijn lichaam trok strak onder haar aanraking.

En toen gleed mijn blik over haar heen.

Het kampvuur fonkelde in haar ogen, danste over haar huid.

Zweetdruppels gaven haar een subtiele glans.

Haar honingbruine haren hingen losjes langs haar schouders.

Een paar lokken plakkend aan haar hals van de hitte en de inspanning van eerder die dag.

En toen zag ze me kijken.

Direct.

Niet alleen naar haar ogen.

Maar lager.

Haar borsten.

Haar handen vertraagden nauwelijks.

Ze keek me aan.

Een korte glimlach, een geamuseerde trek rond haar mond.

En toen, zonder woorden,

trok ze haar top omhoog.

Eén vloeiende beweging.

Haar huid werd blootgesteld aan de koele nachtlucht.

Geen schroom.

Geen enkele aarzeling.

Dit was een bewuste keuze.

Een extra laag van controle in een moment waarin ik het gevoel had dat ik al alles kwijt was.

Haar borsten waren perfect.

Stevig. Vol.

Haar tepels al lichtjes hard door de afwisseling van warmte en kou.

Mijn blik verhardde.

Hongerig. Onverhuld.

En Lara zag het.

Ze glimlachte kort, bijna uitdagend.

En toen legde ze haar handen weer rond mijn pik.

Ze begon opnieuw.

"Better?"

Haar stem was hees.

Dat sensuele randje dat ze soms onbewust had als haar lichaam meevoelde met haar eigen acties.

Ik liet een zware ademhaling ontsnappen.

Mijn spieren trilden van de inspanning om mezelf in toom te houden.

"Jesus, Lara…"

Ze lachte zachtjes.

"That’s not an answer."

Haar grip verstevigde.

Haar handen werkten soepel samen.

Perfect afgestemd op hoe hard ik was, hoe gevoelig ik was geworden.

Ze daagde me uit.

Maar ik weigerde te breken.

Mijn ogen bleven op haar lichaam.

Op hoe haar borsten licht meebewogen met haar ritme.

Het vuur likte langs haar huid.

Warm.

Zacht.

Verleidelijk.

En in dat moment,

in de knisperende stilte van de nacht…

Was er iets anders dan pure lust.

Een connectie.

Ze voelde het ook.

Ik zag het in haar blik.

In de manier waarop haar adem net iets zwaarder ging.

Maar Lara was Lara.

Ze gaf toe aan niets.

Niet voordat ze het volledig in de hand had.

En dus bleef ze gaan.

Gaf me wat ik al vanaf dag één had gewild.

Maar alleen onder haar voorwaarden.

Mijn adem stokte.

Ik voelde het opbouwen.

Mijn lichaam spande zich aan onder haar handen, mijn buik trok samen, de hitte gierde door mijn onderbuik.

Mijn pik pulseerde zwaar in haar greep.

Op het randje.

Zo verdomde dichtbij.

Maar net op dat moment…

Stapte Lara terug.

Haar vingers lieten me los.

Haar greep verdween volledig.

En de golf die zich had opgebouwd…

Stortte abrupt in.

Mijn spieren trilden van de inspanning om mezelf tegen te houden.

Mijn vuisten balden zich in het zand.

"F-fuck, Lara," hijgde ik.

Mijn stem grof, rauw van het ingehouden genot.

Ze glimlachte.

Slecht.

"Not yet."

Haar stem was diep, beheerst.

Maar ik hoorde het.

Dat randje van opwinding.

Ze rechtte haar rug.

Ging op haar knieën zitten.

Haar borsten volledig ontbloot in de oranje gloed van het kampvuur.

Mijn ogen trokken er direct naartoe.

Ik kon niet anders.

Ze waren perfect.

Stevig. Rond.

Haar tepels donkerder nu, duidelijk harder.

Ze zag mijn blik.

En ze speelde ermee.

Langzaam, alsof ze zichzelf aanraakte puur voor haar eigen plezier,

Liet ze haar handen over haar borsten glijden.

Haar vingertoppen cirkelden over haar tepels.

Haar lippen lichtjes geopend.

Alsof ze het gevoel in zich opnam.

"You look desperate."

Haar stem had die laag sensuele spot.

"I like that."

Ik likte mijn droge lippen.

Mijn pik nog steeds kloppend.

Nog steeds zo hard dat het pijn deed.

"You're fucking evil, Lara."

Haar mondhoeken trokken iets omhoog.

"You knew that when you signed up."

En toen.

Zonder enige aankondiging.

Boog ze zich naar voren.

Haar borsten kwamen dichterbij.

Haar huid warm.

Zacht.

Ik voelde haar tepels over mijn onderbuik strelen.

En toen—

Mijn pik verdween tussen haar borsten.

Een rauwe kreun ontsnapte uit mijn keel.

Ze drukte haar borsten tegen elkaar.

Mijn schacht volledig omsloten door haar volle, perfect gevormde borsten.

Haar handen hielden ze stevig bij elkaar.

Haar huid zo godvergeten glad tegen me aan dat mijn ademhaling alleen maar harder werd.

"Now, let’s see if you really can last."

Ze begon te bewegen.

Langzaam. Beheerst.

Het ritme net traag genoeg om me te laten lijden.

Mijn schacht gleed soepel tussen haar borsten.

Bij elke opwaartse beweging

zag ik de top van mijn eikel opduiken

vlak onder haar lippen.

Zo dicht bij haar mond.

Zo verdomd dicht.

Haar ademhaling was hoorbaar nu.

Een lichte hijg telkens wanneer ze haar borsten samendrukte.

De wrijving tegen mijn harde lengte werd intenser.

Ze genoot hier net zo van als ik.

Ik zag het.

In haar ogen.

De manier waarop ze haar lippen even likte.

Hoe haar wimpers zwaar zakten.

Maar Lara zou Lara niet zijn…

Als ze me niet opnieuw zou testen.

Ze hield het ritme laag.

Controleerde mijn genot.

Ze bepaalde wanneer het genoeg zou zijn.

Niet ik.

Mijn adem stokte.

Mijn spieren spanden zich, elke vezel in mijn lichaam stond op het punt te ontploffen.

Mijn pik gleed tussen haar borsten,

Mijn schacht nat van haar warmte,

Haar huid glanzend van onze gemengde hitte.

Ik zag het al voor me.

Hoe mijn lichaam zou schokken bij de eerste spuit,

Hoe mijn zaad zich zou verspreiden over haar huid, haar hals,

Misschien zelfs haar gezicht als ze zich iets voorover zou buigen.

Hoe haar lippen half open zouden hangen,

Haar ogen nog steeds die blik van controle zouden dragen.

Terwijl ze alles over zich heen liet komen.

Ik voelde het bijna.

Maar niet echt.

Want het gebeurde niet.

Net op dat moment—

Het moment waarop ik mezelf volledig zou verliezen.

Op het moment waarop ik alles aan haar over zou laten…

Stopte ze.

Lara trok zich terug.

Haar borsten, net nog strak samengeknepen om mijn lengte,

Verloren hun grip.

Haar handen lieten me los.

Haar beweging stopte abrupt,

Net genoeg om de golf die zich had opgebouwd

Bruut te laten afzwakken.

Mijn borstkas hees zich heftig op en neer,

Mijn pik nog steeds hard,

Glanzend van de hitte,

Kloppen, hunkerend naar dat laatste zetje dat nooit kwam.

Ze wist het.

Lara wist precies wat ze me had aangedaan.

Wat ze had opgewekt.

Wat ze me had ontnomen.

Ze ging langzaam rechtop zitten.

Haar houding beheerst.

Haar ademhaling slechts een fractie sneller dan normaal.

Maar haar ogen verraadden haar opwinding.

Ze likte nonchalant haar lippen,

Haar vingers gleden achteloos over haar borsten,

Alsof ze haar eigen huid controleerde op de sensatie die daar nog moest nazinderen.

Toen keek ze me aan.

Haar blik puur spelend.

"Not yet."

Haar stem was laag, beheerst,

Maar ik hoorde het erin.

Het plezier.

De macht.

De pure, verdomde controle.

Ik probeerde iets te zeggen,

Een protest misschien,

Of een half gesmoorde vloek,

Maar mijn stem faalde.

Mijn spieren trilden van de ingehouden climax,

Van de frustratie,

Van het verlangen dat ze opnieuw op de rand had gebracht

En me had geweigerd.

Ze vond het heerlijk.

Lara kantelde haar hoofd,

Haar ogen gleden over mijn nog steeds volledig erecte pik.

Ze zag hoe hard ik nog steeds voor haar was.

Hoe pijnlijk opgewonden ze me had achtergelaten.

En toen—

Trok ze haar top weer langzaam over haar borsten.

Alsof ze me extra wilde laten lijden.

Ze had me.

En ze wist het.

Lara’s blik had geen greintje medelijden.

Terwijl mijn borstkas nog zwaar op en neer ging van de gemiste climax, suste ze me.

Een kleine, haast neerbuigende trek rond haar mond.

Haar vingertoppen luchtig over mijn dijen,

Een aanraking zacht als zijde, maar met een onmiskenbare bedoeling.

Alsof ik me aanstelde.

Alsof dit nog maar het begin was.

Mijn vuisten balden zich.

Mijn lichaam stond strak,

Ingehouden frustratie.

Pure, rauwe behoefte.

En zij wist het.

Lara kantelde haar hoofd,

Een kleine zucht ontsnapte uit haar mond,

Alsof ze zich bedacht.

Alsof ze zich erbij neerlegde.

Alsof ze het dan maar voor me zou doen.

En toen…

Boog ze zich voorover.

Mijn adem stokte toen haar lichaam langzaam tussen mijn benen zakte,

Haar ellebogen rustend in het zand,

Haar volle lippen slechts enkele centimeters verwijderd van mijn kloppende erectie.

Ik kon haar adem tegen mijn huid voelen.

Ik zag hoe ze haar blik opzettelijk naar boven hield.

Alsof ze wilde dat ik dit zag.

Dat ik elke beweging in me opnam.

Dat ik wist wat er zou komen.

En toen—

Raakte ze me.

Een teder kusje, nauwelijks een aanraking,

Op de top van mijn eikel.

Warm.

Vochtig.

Vernietigend zacht.

Mijn vingers spanden zich opnieuw in het zand.

"Jesus, Lara…."

Ze stopte.

Haar blik ving de mijne op.

Haar mondhoeken krulden licht.

"You like that, don’t you?"

Mijn ademhaling was te zwaar om meteen te antwoorden.

Mijn hele lijf antwoordde al voor me.

Lara’s tong streek traag,

Vernietigend gecontroleerd over de onderkant van mijn schacht.

Niet alles in één keer geven.

Mijn ruggengraat boog zich licht in pure anticipatie,

Een gespannen ademhaling ontsnapte aan mijn lippen.

Ze stopte weer.

Haar vingers streelden langs de basis van mijn pik,

Speels.

Teder.

Maar met een bedoeling.

Haar ogen fonkelden.

Ze likte kort haar lippen,

De vochtige warmte van haar adem opnieuw tegen mijn huid.

Ze hield me hier.

In deze marteling.

Haar lippen.

Haar tong.

Haar vingers.

Haar verdomde ogen die alles nog intenser maakten.

Dit deed ze expres.

Traag.

Pijnlijk langzaam.

Zodat ik haar zou smeken om meer.

Mijn ademhaling haperde toen Lara eindelijk verder ging. Haar volle lippen openden zich net genoeg om mijn eikel in de vochtige warmte van haar mond te laten verdwijnen.

Niet alles ineens.

Ze nam haar tijd, net als met alles. Lara beheerde, controleerde, liet mij voelen dat dit niet zomaar een blowjob was. Dit was een test. Een marteling.

Mijn vingers verstrakten in het zand toen ze haar lippen strak om mijn schacht sloot en zich langzaam terugtrok.

Een zacht, nat zuigend geluid vulde de warme lucht om ons heen.

Fuck.

Ik kreunde zacht, diep vanuit mijn borst, mijn spieren strak van pure spanning. Maar Lara? Lara was verdomd speels.

Haar tong cirkelde kort over de top voordat ze me opnieuw in haar mond nam, net iets dieper nu. Haar lippen bewogen net langzaam genoeg om mijn zelfbeheersing op de proef te stellen.

Dit was geen simpel zuigen en likken.

Dit was een studie.

Een verkenning waarbij ze haar ritme afwisselde, korte, trage bewegingen vervlochten met langere, diepere halen.

Ze testte mijn reactie.

Ze voelde hoe mijn spieren zich aanspanden telkens wanneer haar tong de juiste plek raakte. Hoe mijn adem stokte als ze haar lippen net wat steviger om me heen trok.

Ze genoot ervan. Van het effect dat ze op me had.

Toen stopte ze plots.

Haar mond verliet me langzaam, haar lippen gaven een laatste speels kusje op mijn eikel, nat en plagerig, maar ze nam niets meer.

Haar nagels streelden luchtig over mijn schacht, niet genoeg om het verlangen te blussen, alleen om me gek te maken.

Ze keek me aan.

Die blik—verdomd uitdagend.

"Not bad so far," zei ze laag, alsof ik degene was die moest bewijzen dat ik dit aankon.

Ik opende mijn mond, maar ze gaf me geen kans te antwoorden.

Haar lippen sloten zich opnieuw om me heen.

En nu had ze me echt in haar greep.

Lara’s lippen gleden weer over me heen, maar nu dieper. Langzamer. Natter.

De warmte van haar mond was verslavend.

Haar tong gleed soepel langs de onderkant van mijn schacht terwijl ze me verder nam dan voorheen, haar lippen strak en perfect gesloten rond mijn lengte. Haar hand bewoog synchroon met haar mond, een ritmische, dwingende beweging die precies wist hoe hard ik was.

Fuck. Mijn spieren spanden zich opnieuw, mijn ademhaling werd onregelmatiger.

En toen… liet ze een kreun ontsnappen.

Een lage, trillende toon, diep uit haar keel, die tegen me resoneerde als een elektrische schok door mijn ruggengraat.

Godver.

Mijn vingers verstrakten in het zand, mijn heupen bewogen onwillekeurig een fractie omhoog, zoekend naar meer van haar mond, die hitte, die zuigende perfectie.

Lara merkte het meteen.

Ze reageerde direct. Haar hand kneep net iets steviger bij de basis, haar mond trok zich kort terug, precies voordat het te intens werd.

Ik kreunde gefrustreerd. "Jesus, Lara…"

Ze stopte, liet mijn schacht met een natte plop uit haar mond glijden. Haar tong gleed loom over haar lippen, mijn smaak opnemend alsof ze ermee speelde.

"Not yet," zei ze, haar stem laag, beheerst. "I want you to feel it."

Mijn borstkas rees zwaar op en neer. Ze had me volledig in haar greep.

Ze wist precies wat ze deed.

Ze wilde dat ik het opbouwde. Dat ik elk moment van haar mond, haar handen, haar kreunen intens voelde.

En ik?

Ik was volledig overgeleverd aan haar tempo.

Lara trok zich net genoeg terug zodat haar lippen nog zacht om mijn eikel sloten. Haar blik gevangen in de mijne, die ogen fonkelend van speelse vastberadenheid.

"Hold it together." Haar stem was hees, haar adem warm tegen mijn huid. "This is a test. And you have to pass."

Mijn borstkas hees zich zwaar op en neer. Een test?

Fuck.

Lara hield me strak vast, haar vingers speelden langs mijn schacht terwijl ze haar mond langzaam weer opende. Ze had de volledige controle.

"Because if you do…" Haar lippen streelden opnieuw over de top, nat, heet, plagerig. "This is just the beginning."

Mijn spieren spanden zich. Ze beloofde me iets.

Meer.

Maar alleen als ik me inhield. Als ik dit volhield.

Ik kon nauwelijks antwoorden voordat ze zichzelf verder op me nam.

Dieper.

Haar keel ontspande, haar ademhaling werd beheerst, gecontroleerd.

Ik voelde de vochtige hitte zich om me heen sluiten, haar tong glijdend langs de onderkant van mijn schacht terwijl ze me dieper in haar mond nam dan ik had verwacht.

Mijn hoofd viel kort achterover, een rauwe ademhaling ontsnapte uit mijn keel. "Shit, Lara…"

Ze trok zich langzaam terug, de druk van haar mond perfect, haar lippen strak en glanzend als ze zich losmaakte. Haar tong gleed plagerig over de top, speels wrijvend tegen mijn eikel, en toen—

Ze zoog.

Zachtjes. Kort. Een subtiel, zuigend geluid vulde de stilte.

Ik voelde mijn hele lichaam reageren. De spanning trok zich in mijn onderbuik samen, dat randje van pure, rauwe extase.

Maar ik kon niet. Nog niet.

Ik moest volhouden.

Lara’s ogen keken op, haar lippen glanzend nat, haar ademhaling net iets zwaarder dan normaal.

Toen trok haar mondhoeken zich op. Niet onschuldig.

Zelfverzekerd.

Want ze wist:

Ze had me in de palm van haar hand.

Lara werd meedogenloos. Gericht. Nadrukkelijk.

Haar lippen gleden snel en intens over mijn schacht, haar tong kietelde langs de onderkant telkens als ze zich weer omhoog trok. Haar mond omsluitend, warm en nat, haar greep steeds steviger rond de basis terwijl ze me bewust naar die grens dreef.

Mijn vingers groeven zich in het zand naast me, spieren strak, lichaam kokend.

Godver.

Ze varieerde. Ze wist hoe.

Langzaam. Tergend traag, haar lippen zuigend om de top voordat ze met langzame, diepe slagen terugging.

Dan weer snel. Vochtig, schokkend ritmisch, haar tong wervelend rond mijn eikel terwijl ze me volledig liet voelen hoe diep ze me nu kon nemen.

Mijn borstkas hees zich sneller, ik kon niet meer stilzitten.

En zij voelde het. Ze hoorde het in mijn ademhaling, voelde het aan de spanning in mijn dijen, hoe mijn lichaam tegen haar wilde bewegen.

Toen—krasten haar nagels over mijn huid.

Niet ruw, niet pijnlijk. Precies goed. Over mijn dijen, mijn onderbuik, prikkelende sensaties die mijn zenuwen alle kanten op stuurden.

Ze testte me nog steeds.

Ze zocht waar ik het zwakst was.

En ze vond het.

Mijn spieren spanden zich plots, mijn adem stokte in mijn keel—en ze merkte het meteen.

Lara sloot haar lippen strakker om me heen.

Ze voelde dat het dichtbij was.

Ze draaide haar tong speels om de top, zoog net even harder, haar mond vochtig en drukkend heet.

Mijn hoofd kantelde achterover, mijn ruggengraat spande zich strak. Shit. Shit, ik hield het niet lang meer vol.

Toen—stopte ze.

In één vloeiende beweging trok ze zich terug.

Een natte plop vulde de lucht, haar mond verliet me, haar ademhaling was nu ook zwaarder. Haar hand hield me nog vast, stevig, maar haar lippen lieten net die paar centimeters ruimte tussen haar en de plek waar ik haar het hardst nodig had.

Lara keek me aan.

Uitdagend. Spottend. Wetend.

Toen trok ze haar hoofd iets scheef en vroeg:

"Tell me… do you think you've earned it yet?"

Mijn ademhaling was ruw, onregelmatig, haperend. Mijn hele lichaam stond strak van spanning, van pure, rauwe opwinding.

En Lara wist het.

Ze voelde het in de gespannen spieren van mijn dijen, hoorde het in de korte, zware kreunen die ik niet langer kon onderdrukken. Ze zag het in hoe mijn vuisten zich in het zand balden, hoe mijn heupen subtiel naar haar toe bewogen, hongerig naar meer van haar mond.

Ze had me exact waar ze me wilde hebben.

En nu?

Nu zou ze me over die verdomde rand duwen.

Haar ritme veranderde. Geen plagerij meer, geen pauzes, geen onderbrekingen.

Eén richting. Eén doel.

Haar mond versnelde, haar lippen strak, nat en meedogenloos om mijn lengte heen. Geen genade, geen uitweg.

Haar handen hielpen mee, glijdend met precieze, strakke halen terwijl haar mond mijn eikel weer en weer diep omhulde. De hitte, de zuigkracht, de perfectie van haar bewegingen—alles werkte samen in een dodelijk nauwkeurig ritme.

Mijn rug boog zich kort van de grond, pure instinctieve reactie op de overweldigende sensatie.

"Fuck, Lara—"

Maar ze stopte niet.

Mijn vingers vonden de rand van haar haar, ik moest iets vasthouden, iets stabiliseren, maar Lara had de controle en ze gaf die niet op.

Ze versnelde net genoeg.

Strakker. Dieper. Sneller.

Haar tong draaide bij elke beweging rond de schacht, haar hand gleed in perfecte harmonie mee, haar zuigkracht net hard genoeg om mijn spieren te laten samentrekken.

Mijn climax was onvermijdelijk.

En zij was degene die ervoor zorgde.

Dit was geen marteling meer.

Dit was een explosie in wording.

Ik zou komen.

En Lara zou elke seconde ervan beheersen.

Lara voelde het. Voordat ik het zelf volledig besefte.

De spanning in mijn dijen. De subtiele schokjes in mijn onderbuik. De pure onontkoombare realiteit dat ik nu, hier, in haar mond zou exploderen.

En in plaats van zachter te worden, in plaats van af te remmen—

Versnelde ze.

Meedogenloos. Perfect. Doelgericht.

Haar lippen bleven strak gesloten rond mijn schacht, haar tong draaide net iets wilder, haar hand hield me precies stevig genoeg vast om me die laatste, vernietigende duw over de rand te geven.

Ik kwam.

En Lara bleef doorgaan.

Mijn rug boog zich, een rauwe, ongecontroleerde kreun ontsnapte aan mijn lippen terwijl de eerste, krachtige spuit haar mond vulde.

"Fuck—Lara—"

Ze trok zich niet terug.

Ze stopte niet.

Ze nam alles.

Mijn hele lichaam spande zich, mijn climax schokte door me heen met een intensiteit die ik nog nooit eerder had gevoeld. Mijn spieren trilden, mijn vuisten balden zich, mijn heupen trokken onwillekeurig tegen haar lippen.

En Lara?

Lara bleef werken.

Haar zuigkracht verminderde niet. Haar tong ving elke beweging op, gleed langs me, hield me in haar greep.

Ze slikte.

Alles.

Geen verspilling. Geen ontwijking. Dit was haar triomf.

Mijn lichaam stortte in. Mijn borstkas hees zich zwaar op en neer, mijn hoofd viel achterover, mijn spieren pulseerden nog steeds na.

Lara trok zich langzaam terug, haar lippen streken zacht over mijn eikel als de laatste schokjes zich door me heen werkten.

Toen keek ze op.

Mijn ademhaling was rauw, mijn blik was leeggezogen, maar haar ogen? Pure zelfverzekerdheid.

Ze likte haar lippen nonchalant af, alsof ze zojuist een prestatie had neergezet die ze allang wist te kunnen leveren.

En toen glimlachte ze.

Niet speels.

Niet lief.

Maar trots.

Want dit?

Dit was haar overwinning.

Lara stopte niet direct.

Haar mond bewoog trager, haar tong minder hongerig, maar haar lippen bleven om me heen terwijl mijn lichaam nog na trilde van de overweldigende climax.

Geen abrupte loslating. Geen plotseling einde.

Ze hield me nog even vast. Warm. Vochtig. Troostend.

Haar mond bewoog nu langzaam, niet om op te wekken, maar om af te bouwen. Haar handen streken zacht over mijn dijen, haar lippen speelden nog één laatste keer rond de top van mijn eikel.

Een subtiele lik, een laatste plagerige streling van haar tong.

Toen liet ze me los.

Mijn ademhaling was nog steeds zwaar, mijn borstkas ging onregelmatig op en neer, maar Lara was volledig in controle.

Ze veegde nonchalant de rand van haar mond af, likte haar lippen alsof ze het moment nog even wilde proeven. Haar vingers streken luchtig over mijn onderbuik, niet om me opnieuw op te winden, maar als een laatste herinnering aan haar absolute dominantie.

Mijn ogen namen alles in zich op.

De kampvuurvlammen dansten over haar huid. Haar hals glom nog licht van zweet en speeksel, haar borsten geaccentueerd door de schaduwen, haar lichaam nog steeds een en al controle.

Godverdomme.

Wat er net was gebeurd… had ik het verzonnen?

Mijn schacht pulseerde kort, een onwillekeurige, post-climax reactie. Zij zag het.

"Hmm…" Haar toon was speels, maar niet zacht. Berekenend. Dominant.

Ik dacht heel even dat ze helemaal niet meer zou stoppen.

Dat ze opnieuw zou beginnen.

Dat ze me opnieuw zou vernietigen.

Maar toen kantelde ze haar hoofd iets, keek ze me met die schijnbaar onschuldige fonkeling aan en zei:

"Congratulations. You passed the test."

Haar stem was laag, zwoel, bijna dreigend.

Mijn vingers balden zich kort in het zand, mijn borstkas hees zich nog steeds zwaar.

Maar Lara?

Lara stond op, rekte zich lui uit, liet haar blik nog één keer zelfverzekerd over mijn naakte borst en half ontklede lichaam glijden.

Ze boog zich iets naar voren, haar lippen vlak bij mijn oor, haar adem warm tegen mijn huid.

"But don’t get too comfortable."

Ze trok haar jas recht, liet haar vingers langzaam over de stof van haar broek glijden.

"This… was only the first test."

Met die laatste woorden draaide ze zich om, opende haar tent, en verdween in de schaduw.

De vlammen van het kampvuur likten aan de lucht, de stilte om me heen was oorverdovend.

Ik zat daar, nog steeds na pulserend, nog steeds verloren in wat er zojuist gebeurd was.

En één gedachte schoot door mijn hoofd:

"What the fuck just happened?"

-