Mijn naam is Olifant. Velen van ons zijn namelijk vernoemd naar reeds lang geleden uitgestorven of uitgeroeide zoogdieren. Mijn beste vriend heet bijvoorbeeld Buffel, mijn vader Tijger en mijn vrouwelijke partner Lammetje.

Vorig jaar ben ik gekozen tot de zwartste man ter wereld. Na landelijke en werelddelige voorrondes kwamen alle zwarte mannen-finalisten daartoe samen op een enorm festivalterrein, alwaar zij opnieuw via diverse voorronden op hun huidskleur werden beoordeeld. Talloze podia, waren er, met veel muziek en dans. Iedere centimeter van onze huid moest worden gescand en dus betraden wij de podia uitsluitend naakt. De jury bestond uit zwarte vrouwen, die onder ons negers traditioneel de dienst uitmaken. Wij beschouwen het woord neger als een geuzennaam. Het woord betekent overigens gewoon zwart.

Sinds mijn kampioenschap mag ik een massief gouden ketting om mijn heupen dragen, over mijn lendendoek, meer kleding dragen wij niet. Verder heb ik een zilveren wedstrijdbeker gekregen. Maar de belangrijkste prijs is, dat ik straks een werkbezoek krijg van de Grote Wereldleider, de Zwarte Panter Bagheera. Dat is dus een extreem zwarte negerin. Zij komt bij mij, of liever gezegd: van mij, panten, want dat doen panters nu eenmaal.

De wereld is in bijna 400 jaar heel anders geworden. Het is vandaag namelijk 29 februari 2400, sinds het jaar 2000 het eerste eeuwjaar dat een schrikkeljaar is. Op zo’n datum kunnen ik en mijn generatiegenoten een verhaal vertellen vanuit wat voor u de toekomst is, aan u en alle mensen die in het jaar 2000 in leven zijn. Het wordt vandaag een drukke dag, en ik heb veel te vertellen.

Ik ben blankveehouder. Ik heb een vrij uitloopstal met ruim 200 blanke vrouwtjes in de leeftijd tussen 16 en 45 jaar, en een stuk of dertig, vijfendertig mannetjes, niet ouder dan 25, die wij in tot kooien verbouwde ligboxen huisvesten. Het is een familiebedrijf dat ik van mijn voorvaderen heb geërfd. Zwarte vrouwen laten ons mannen al het werk doen, vandaar dat ik het niet over mijn moeder heb. Vrouwen besteden al hun tijd aan dans, atletiek, alle vormen van seks en aan ons opcommanderen om in hun levensonderhoud te voorzien.

Als kind kwam ik natuurlijk vaak in onze stal, en ik vond die vrouwenstal dus heel gewoon. Net als boerenkinderen in de vroegere eeuwen wist ik dus ook hoe de voortplanting van de vrouwenstapel in zijn werk ging.

Op mijn zestiende verjaardag leerde mijn vader mij dat er toch verschil was met koeien en varkens van eeuwen geleden. Ik had een boel verjaarsvisite van vrienden, jongens van de naburige boerderijen, waar men eveneens vrouwen hield, bijna overal bruine. Mijn vader bracht mij en mijn vrienden, allemaal net zestien naar de stal, ik was dus de jongste, en hij zocht een blanke vrouw voor mij uit van ergens in de twintig. Hij gaf haar opdracht eerst al haar heerlijkheden te showen, haar tieten te kneden, haar benen wijd te doen en de billen en kutlippen van elkaar te trekken, zodat wij ook haar kut- en kontgat konden bestuderen. Omdat wij ouder waren dan zestien mochten wij haar uitgebreid bepotelen, en toen moest zij van mijn vader op handen en knieën te gaan zitten, en ik moest daarachter, ook op mijn knieën. Toen pakte hij mij bij mijn eikel, wreef er een paar keer overheen en stak hem toen in het kutgat van de klaar zittende vrouw. Tegelijk krabbelde hij met zijn andere duim aan mijn kontkringspier en met zijn vingers aan mijn ballen, en dat wond mij nog meer op. Mijn vriendjes keken toe, die kwamen daarna aan de beurt.

Ik vergat te vertellen dat alle vee in de stal naakt was, en ikzelf en de andere zwarte jongens tot ons zestiende ook. Ik had natuurlijk al leren masturberen, maar dat seks in een vrouwenkut zo veel lekkerder was, wist ik nog niet. Ook die vrouw draaide behaaglijk met haar billen en begon erbij te kreunen, en ze leek er echt van te genieten. De andere jongens moedigden ons aan, mijn beste vriend kneedde haar tieten, haar hoofd tussen zijn knieën. Zij applaudisseerden toen mijn spuit uitbarstte en daarna druipend achter haar kont vandaan verslapte.

Toen mochten zij er ook eentje uitzoeken. “Mijn” vrouw draaide zich op haar rug, trok haar knieën wijdbeens op en nodigde de jongens uit om haar te kiezen, want ze had er nog niet genoeg van. Sommigen deden dat ook, anderen pakten liever vers vlees. Maar mijn vriend Buffel had er geen zin in. Toen hij zelf zestien werd, had hij gemerkt dat vrouwen hem niet opwonden, en om hem ook zijn feestje te gunnen draaide ik hem mijn poepgleufje toe, want dat gekriebel van mijn vader had mij geleerd dat ik misschien wel bi was, en dat wilde ik best wel uitproberen. Van mijn vader mocht hij trouwens ook wel een blanke jongen uitzoeken uit één van de mannenkooien. Voor de duidelijkheid: ook die waren allemaal zestien of ouder.

Toen was er taart en limonade. Toen de taart op was mocht ik voor het eerst zelf een vrouw uitzoeken, en toen koos ik er eentje die ook net zestien was geworden, en die ik ook bereidwillig met mijn oudere vriendjes deelde. Ik herkende haar van drie maanden geleden, toen ze vanuit de kinderafdeling naar de loopstal zou gaan, toen had ze nog een blonde krullenbol. Bij die overgang was ze, net als alle andere blanken kaal geschoren op de wimpers en de wenkbrauwen na. Wij, de jongens, gingen naast elkaar op onze rug op de stalvloer liggen, en zij moest zich eerst op mijn lul laten zakken, en toen doorschuiven naar de volgende, tot ze ons alle tien had leeggepompt. Ondertussen kneedden wij haar tieten en billen. Anaal was bij verjaardagen niet gepast, behalve voor mijn homo-vriendje Buffel, en orale seks was uit de mode. Buffel koos dus een jongen uit een van de kooien, en liet zich door hem in zijn gat prikken, terwijl die jongen hem achterlangs aftrok. Of die jongen bi of homo was, was hem niet gevraagd. De blanke staljongens hadden te doen wat ze werd opgedragen. Als beloning mocht die jongen als laatste mijn net gebruikte slavinnetje pakken, gelukkig voor hem kreeg hij hem zo gauw weer overeind.

Aan het eind van het feest deed mijn vader mij zijn lendendoek om. Het was een heel speciale die al sinds onheuglijke tijden in de familie was en van vader op zoon werd doorgegeven op de zestiende verjaardag. Daarmee droeg hij mij symbolisch de boerderij over. Hij zou onmiddellijk na de plechtigheid vertrekken, zei hij. Een bruine slavin bereidde zijn vertrek voor door zijn hoofd kaal te scheren, baarden droegen wij niet. Als beloning stak hij zijn stijve lul in haar kontgat, want hij wist dat deze slavin daarvan hield.

Er kwam in het weiland naast de loopstal een busje voorrijden dat op het chassis een glazen koepel had bij wijze van carrosserie. De centrale computer van de overheid had een lijst gestuurd met de slavinnen die het afgelopen jaar 45 geworden waren en de slaven van 25. Zeven of acht slavinnen stapten in, en 3 of 4 slaven, en ook mijn vader die nu net zo kaal en naakt was als de slaven. De slaven doken uitzinnig van vreugde op de slavinnen, die zich maar al te graag lieten naaien, en gelukkig konden de 25-ers er werkelijk wel twee aan. Elk stak om beurten zijn staaf in en uit het vlees van twee vrouwen, en het toeval bepaalde wie van de twee het geil mocht innemen. Ook mijn vader greep met liefde een slavin, maar had blijkbaar iets meer moeite om op te stijven, en zo lang ik het kon zien bleef het bij wat stevig geknuffel. Toen reden ze weg. Alleen hij en de zwarte chauffeur, met lendendoek, wisten waar ze naar toe gingen, en ik keek ze weemoedig na, met het voornemen over dertig jaar hetzelfde te doen. Ik realiseerde me dat mijn vader in hetzelfde busje zat als de slavin die hij als zestienjarige voor het eerst had mogen neuken, en keek toen met iets andere ogen naar mijn kutslavinnetje van daarnet.

Behalve blankveeboer ben ik ook historicus, dus ik zal u nu uitleggen wat er allemaal veranderd is sinds het begin van de 21ste eeuw. (Ongetwijfeld is er ook een verhalenverteller geweest op 29 februari 2000, maar daar weet ik helaas niets van, want dat kon de mensheid dus alleen in de 17de eeuw vernemen, na de schrikkeldag van 1600).

In de 21-ste eeuw en daarna warmde de aarde snel op door het gebruik van fossiele brandstof, de afvalproducten daarvan zoals CO2 en andere broeikasgassen, en gewoon, doordat er veel te veel zoogdieren op aarde rondliepen, die ook nog eens steeds ouder werden, met name de mensen. Wij zwarten deden daar duchtig aan mee, want wij neukten ons bij gebrek aan betere bezigheden suf onder de kokospalmen. Daar konden enge ziektes niet tegenop woeden. Aan het einde van de 21-ste eeuw waren er door het uitroeien van die enge ziektes meer dan 44 miljard mensen, een veelvoud aan rundvee en ontzettend veel varkens, schapen en nog meer pluimvee, dat die 44 miljard mensen van eetbaar vlees en zuivelproducten moest voorzien. De hoeveelheid vegetariërs onder hen was te verwaarlozen.

Al die zoog- en pluimdieren ademden zuurstof (O2) in en koolzuur (CO2) uit. Uit het kontgat loosden zij bovendien de nodige zwavel- en ammoniakverbindingen. De atmosfeer werd daardoor niet alleen steeds heter, maar raakte ook chemisch uit balans, er dreigde een zuurstoftekort. Vele knappe koppen rekenden eraan hoe dat kon worden voorkomen. Voor het ontleden van CO2 in koolstof (C) en zuurstof (O2) of water (H2O) tot waterstof (H) en zuurstof was gigantisch veel energie nodig, waarvoor zon-, wind- en waterkracht bij lange na niet toereikend zouden zijn. Fossiele brandstof zou het zuurstoftekort alleen maar groter maken.

De blanken waren toen nog aan de macht, maar in de dreigende noodtoestand konden zij het niet eens worden over de noodzakelijke maatregelen. De democratie is daar domweg niet geschikt voor. Aanvankelijk wilde men volstaan met een verbod op alle vlees en fossiele brandstof. Dat was in theorie nog wel te realiseren, maar er waren toen, net als in het begin van die eeuw, vrij veel klimaat- en andere ontkenners, en ook hielden bepaalde vleesetende groepen zich domweg aan geen enkele afspraak of verdrag.

Bovendien waren er wetenschappers die konden aantonen dat dat helemaal niet afdoende zou zijn, en dat alleen een drastische bevolkingsafname, gecombineerd met een verbod op vlees eten en op fossiele brandstof tot een herstel van de zuurstofbalans zou leiden.

De 21-ste eeuw beleefde de emancipatie beleefde van talloze achtergestelde groepen. Daardoor was een snelle bevolkingsafname alleen te bereiken door een grote slachtpartij, eerst onder het vee en groot wild, en toen een grote oorlog onder de mensen onderling. Daar had men in de 20-ste eeuw al de nodige ervaring mee opgedaan. Noodgedwongen moest men op die vreselijke oorlogstoestanden teruggrijpen, want nood breekt wet en beschaving. ten minste, dat beweerde een deel van de voornamelijk blanke democraten.

De druk werd enigszins verlicht doordat de zeespiegel niet één of twee, maar vijf of zes meter steeg. Dat was met dijken en andere waterwerken niet bij te houden, en bij een zware wereldwijde storm op oudejaarsdag 2099 werden alle laaggelegen gebieden in Europa, Azië en Amerika in één klap door de zee verzwolgen. Daardoor werd het blanke en bruine deel van de wereldbevolking danig uitgedund en verzwakt. Met democratie hadden wij negers toen al weinig op, en dat is onze redding geweest.

Een deel van de blanken wilde Gods water over Gods akker laten lopen, maar dat was al gebeurd, door die orkaan. Een deel wilde ook uit bijbels principe de andere wang toekeren aan de macht die hun een slag wilde toebrengen, want men zag onze stortvloed uit Afrika wel aankomen. Moraal was voor hen belangrijker dan lijfsbehoud en de toekomst van hun kinderen. Bovendien paste dat deel op grote schaal geboortebeperking toe, de zogenaamde geen-kindpolitiek.

Maar de meerderheid van de blanke democraten was geleidelijk aan tot de slotsom gekomen dat alleen krijgsgeweld tot hun eigen lijfsbehoud en onze ondergang zou leiden. Dat was het moment dat wij negers uit zelfverdediging de macht grepen onder leiding van de eerste Zwarte Panter, die als statement de naam Iwan Attila aannam. De blanke moralisten kregen zo in feite hun zin, want wij zwarten werden na massale invasies de wereldheersers. De rest van de wereld maakten wij tot slaven en met nog meer genoegen tot slavinnen.

Wij staken eerst in golven de Middellandse zee over. De eerste golf was eigenlijk niet meer dan een grootschalige infiltratie door zwarte mannen die in opdracht van onze zwarte vrouwen zogenaamd hulp kwamen bieden bij de overstromingsrampen. De overlevende blanke vrouwen hadden in hun droeve omstandigheden behoefte aan seks, en daar konden wij zwarten met groot plezier in voorzien. Want zoals ook begin 21-ste eeuw algemeen bekend was, hebben wij zwarten lang dik blijvende, spetterende en repeterende spuitstukken.

Bij de tweede golf van volksverhuizingen neukten wij negers alle blanke vrouwen die we te pakken konden krijgen. Daar hoefden we geen moeite meer voor te doen, want onze kwaliteiten waren intussen bekend en wij werden dan ook met wijd open dijen ontvangen. Wij zwarten zijn beschaafde mensen, en we gebruikten dus principieel geen geweld, behalve om gewoon de baas te worden. De negerinnen, die deze keer wel meekwamen, versmaadden de blonde jongens ook beslist niet, al probeerden wij zwarte mannen ze een beetje in toom te houden. Maar matriarchaat is overheersend in de zwarte samenleving, dus daar hadden wij mannen weinig succes mee. Zo presenteerden zij op zijn hondjes hun zwart met rose kutgat aan de kleine blanke lulletjes.

Om onze superioriteit te laten blijken, verboden wij na de grote volksverhuizing alle overgebleven blanken, lichtgetinten en bruinen om kleren te dragen. De gemiddelde temperatuur was flink gestegen, en men droeg toen toch al lichte kleren. Dus een algeheel verbod op kleding zou niet tot gezondheidsproblemen leiden. De textielindustrie was altijd al sterk vervuilend, dus het kledingverbod betekende ook als milieumaatregel een aanzienlijke winst. Katoen was uit den boze, en bij gebrek aan schapen was ook wol niet meer beschikbaar. Alleen wij zwarten mochten dus witte linnen rokjes dragen en wie het betalen kon, droeg koele, soepel vallende zijde, want zijderupsen zijn milieuvriendelijk. Ook gras- en touwtjesrokjes waren af en toe in de mode, evenals geprepareerde boomschors.

De rokjes of lendendoekjes of schortjes bedekten het lichaam van navel tot het heupgewricht, dus ze waren nog korter dan bij de oude Egyptenaren: zowel van mannen als van vrouwen zouden de genitaliën in het zicht blijven, zodat wij te allen tijde elkaars opwinding konden waarnemen en vervolgens elkaar ongehinderd konden bespringen. De enige functie van de kleding was te laten zien dat wij superieur waren boven de andere rassen. Alleen echte vrije negers mochten deze schaarse kleding dragen.

De meeste negerinnen hadden overigens aan halvemaanvormige schortjes genoeg, zodat hun fraaie billen immer in het zicht bleven. Zo wonden zij ons mannen om hun vingers en voorkwamen ze dat wij, hun mannen, uitsluitend met naakte blanke en bruine vrouwen zouden neuken.

De Grote Zwarte Panter verkondigde aan alle zwarten, bruinen en blanken dat dit de wraak was voor het slavernijverleden dat de blanken en de Arabieren ons hadden aangedaan. Als historicus kan ik u melden, dat dat slechts een gedeeltelijke rechtvaardiging was. Zwarte Afrikanen hebben namelijk ook schatten verdiend aan het verkopen van hun buren aan Arabieren en westerlingen. En zelfs dat was al een vooruitgang in de beschaving, want voordien maakten wij elkaar gewoon af. Sommigen onder ons aten elkaar ook ritueel op. En de zwarte vrouwen zijn dan wel de baas bij ons, maar we verkochten ze ook vrolijk als we de kans kregen, vooral Arabieren waren gek op glimmend zwarte slavinnen. Die stomme blanken gebruikten ons liever als arbeidskrachten op plantages.

Door deze volksverhuizingen was het onvermijdelijk dat er een grote variëteit aan nieuwe gemengde rassen ontstond. Blanken stierven vrijwel uit, want een blanke huid, blond haar en blauwe ogen zijn geen dominante eigenschappen. De echte blanken en vooral de roodharigen met sproeten konden slecht tegen de felle zon, en het was slechts afwachten totdat een huidkankerepidemie het blanke ras zou decimeren.

Door de vermenging kregen veel bruinen bijvoorbeeld kroeshaar. Zwarten kregen wel Oost-Aziatische ogen en sluikhaar. Daar gingen wel een paar generaties over heen, maar we hebben het nu toch over een periode van 300 jaar.

In die eeuwen zijn wij ook het bruine bevolkingsdeel gaan overheersen, en voor zover die al niet uit zichzelf de kleding hadden afgeschaft hielpen wij ze daar hardhandig mee. Het verbod van de djellabah en de boerka had wat voeten in de aarde, maar een van de voordelen was dat bomvesten en kalashnikovs niet meer verborgen konden worden. Bovendien eisten wij dat alle baarden werden afgeschoren. Een deel van de lichtgetinte bevolking was al aan zijn einde gekomen toen de oliebronnen in Arabië uitgeput waren en de economie abrupt instortte. Voor menslievendheid bij hongersnoden hoefden zij uiteraard niet bij zwarte machthebbers aan te komen. Wij namen wel met liefde hun zonne-energieparken in de woestijnen over, en bovendien hun Filippijns en ander dienstpersoneel, dat wij gemakshalve in onze slavenmaatschappij inlijfden. Want het is duidelijk wie er in de nieuwe wereldorde de baas waren: wij negers. De rest werd ingezet om ons in leven te houden en ons leven te veraangenamen.

Bastaarden van zwarten en bruinen of blanken werden via een ambtelijke procedure beoordeeld door de minister van huidskleur en volksgezondheid, en zij kregen dan afhankelijk van de huidskleur de status van superieure zwarte met lendendoek of van naakte bruine of blanke slaaf. Datzelfde ministerie vond na twee generaties rasvermenging, dat er genetische redenen te over waren om te zorgen voor het behoud van een aanzienlijke hoeveelheid raszuivere individuen van elk van de vóór 2099 bestaande rassen en variëteiten.

Toen besloot men ook dat iedereen vanaf de geboorte gechipt moest worden, de jongens in de linker, de meisjes in de rechterbil. Op de chip kon men de ouders en het DNA aflezen, zodat ook de afkomst kon worden vastgesteld. Maar de huidkleur bleef bepalend voor de klassenindeling, slaaf of vrije neger.

De natuurrampen en de krijgsverrichtingen van rond 2099 hadden de bevolkingstoename slechts tijdelijk geremd, en een nieuw zuurstoftekort dreigde. Verder dreigde er een eiwittekort: de mensheid kan niet alleen van soja- en andere bonen leven, en er moet dus wel degelijk vlees op het omnivore menu staan. Al het zoogdier- en pluimvee was al geruimd, dus een andere oplossing was noodzakelijk. Natuurlijk is er die twee eerste generaties veel vis gegeten, maar ook daar dreigde het natuurlijk evenwicht verloren te gaan door overbevissing. De grote zoogdieren van de savannen hadden we al lang zelf uitgeroeid, zodat het tropisch oerwoud de vlakten weer had overwoekerd. Dat pakte gunstig uit voor de zuurstofproductie en CO2-absorptie, maar was toch niet voldoende. De Grote Zwarte Panter nam dan ook een paar drastische beslissingen.

In het vervolg mochten alleen de erkende zwarten zich normaal en onbelemmerd voortplanten. De voor ons nuttige bruine en blanke slaven die in steden of de vrije natuur woonden mochten maximaal twee kinderen krijgen. Als er meer kwamen moesten ze er één afstaan om in een slavenstal te worden geplaatst, zodra die zestien was geworden. Niet-zwarten die niet in eigen onderhoud konden voorzien mochten zich slechts met toestemming van de minister voortplanten, in een slavenstal uiteraard.

Om dat verbod te handhaven werden deze nutteloze bevolkingsgroepen gehuisvest in de geruimde veestallen, die al minstens 50 jaar leeg stonden in afwachting van een nieuwe bestemming. In de loop van de 21-ste eeuw waren deze stallen steeds meer geperfectioneerd, want koeien en andere zoogdieren die zich goed voelen produceren meer en betere melk en ook beter vlees. Alle stallen hadden bijvoorbeeld airconditioning, die op zonne-energie werkte.

De meeste zwarten hadden in Afrika minder luxueus gewoond dan de koeien, varkens en kippen in Europa. Vandaar dat deze stallen met een kleine verbouwing geschikt waren voor bewoning door grote groepen slaven en slavinnen. De verbouwing hield voornamelijk in dat wij een beperkte groep slaven in aparte kooien plaatsten in het deel van de stal dat als ligboxenstal was ingericht. De resterende ruimte werd een vrije uitloopstal voor slavinnen. De al aanwezige mestgoten bleken geschikt om poep af te vangen. Voor urine legden we afzonderlijke afvoergoten aan. Verder lieten we een douchestraat aanleggen over de volle lengte van de stal. Die fungeerde dus tevens als doorspoeling. De slavinnen noemen die de stroom van Babylon, maar niemand weet nog waar dat op slaat.

De slavinnen mogen sindsdien vrij rondlopen in de stal en in een stevig omheind weiland. Ik krijg altijd een warm gevoel als ik al dat naakte vlees door mijn stal zie krioelen, het lijkt net een schilderij van het Laatste oordeel uit de middeleeuwen, nu 1000 jaar geleden: de naakte, met elkaar en met de zwarte duivels neukende verdoemden worden door diezelfde duivels de muil van de hel in gedreven, terwijl vrome in witte lakens gehulde lieden zich braaf in de hemel melden. Die schilders hadden een vooruitziende blik, ik voel me met plezier duivel, en als het even kan grijp ik meermalen daags een prooi. Lammetje geniet trouwens ook graag van de blanke stalslaafjes.

Als slaapgelegenheid brachten wij hangmatten aan, die zijn gemakkelijker schoon te houden dan matrassen. Door middel van de chips werden per persoon het rantsoen eten en drinken bepaald. Oppassers (zwarte mannen en vrouwen, en slavinnen met een andere huidskleur) zorgden dat het werkelijk werd opgegeten en gedronken.

Wie boven de zestien in zo’n stal kwam werd eerst helemaal kaalgeschoren, alleen de wenkbrauwen en de wimpers mochten blijven zitten. Straks vertel ik wat meer over het bijbehorende ritueel. Bezit hadden de bruinen sowieso niet, ze waren juridisch nl. slaaf, maar ze werden in de stallen dus ook van hun haren beroofd. Daar zat net als bij het kledingverbod enige symboliek achter, want er was geen behoefte aan pruiken of kleding in de heet geworden wereld. Alleen vrije zwarten mochten hoofdhaar en een minimaal stukje kleding dragen. De enige nuttige bestemming voor afgeschoren stevige haardossen was: de versiering van buttpluggen. Maar een tijdje waren blonde rokjes voor zwarte vrouwen in de mode.

Een en ander paste bovendien in het besluit om van alle bevolkingsgroepen een raszuiver bestand te fokken om de genenbank zo gevarieerd mogelijk te krijgen en te houden. Dat ging prima met gespecialiseerde stallen, en chips hadden de slaven toch al. Zo werd één van mijn voorvaderen en ikzelf dus ook blankveehouder. Onze buren hielden op die manier een stal Indiërs, er was er één met beeldschone Thais en andere Indochinezen, één met Mediterranen, enz.

Al vrij gauw was gebleken dat blanken alleen in onze uitloopstallen te houden waren, omdat ze de zon niet op hun naakte huid verdroegen. Dat leidde er dus toe dat er geen blanken meer in de steden of de vrije natuur rondliepen. Toen wij ze voor hun behoud allemaal in de stallen stopten, waren er al niet veel meer over, want huidkanker had het bestand uitgedund.

De tweede drastische beslissing was dat vrouwen in de uitloopstallen niet ouder mochten worden dan 45 jaar en mannen niet ouder dan 25. Dat leidde dus tot een ruime halvering van de niet-zwarte bevolking.

Met de chips kunnen wij boeren sinds lang hun natje en droogje controleren en de fok zorgvuldig bijhouden. Het sperma van slaven wordt gekeurd zodra ze zestien zijn, en wij houden de goedgekeurde exemplaren tot hun vijfentwintigste. De anderen worden meteen afgevoerd, waarheen, dat komt nog. Per saldo is er dus maximaal één man op drie vrouwen, want de slavinnen blijven drie maal zo lang in de stal. Wij controleren de jonge aanwas zorgvuldig, er mogen er niet te veel komen, maar de genen moeten wel gevarieerd blijven.

Natuurlijk moeten wij de kosten in de hand houden en dus ontwikkelden wij een verdienmodel.

Het verdienmodel houdt in dat wij (1) toegangsgeld heffen voor het bezichtigen van de vrije uitloop- en ligboxenstallen. Daartoe hebben wij loopbruggen door de stal laten aanleggen, van waaraf men een fraai uitzicht heeft op de slavinnen. De slaven zitten in kooien naast de loopbruggen, en het publiek is vrij om ze door de tralies te bepotelen en zich zelf te laten betasten. Het publiek mag ook de billen tegen de tralies zetten om te laten insteken in het gewenste gat. De slaven hebben niets anders te doen, dus dat geeft in de praktijk geen problemen. Het publiek bestaat uit zwarten, maar ook bruinen mogen van ons pretpark genieten. Omdat zij juridisch slaven zonder bezit zijn, krijgen zij op hun chips credits bijgeschreven als ze iets nuttigs voor ons hebben gedaan; zowel de bruine slaven als de slavinnen kunnen ze uitgeven door te relaxen in een loopstal.

De slavinnen vervelen zich natuurlijk te pletter, en zij amuseren zichzelf en het publiek door dansen en masturberen. Wie het leuk doet krijgt wat lekkers toegeworpen door het publiek, want aan geld hebben ze niets. Dat lekkers mogen de bezoekers alleen bij mij kopen, anders komt het dieet in gevaar.

De slaven en slavinnen produceren (2) mest, die op de groentekwekerijen kan worden gebruikt.

Alleen niet-blanke slavinnen moeten (3) onder toezicht op de groentekwekerijen werken, want de blanken kunnen daar niet tegen. Glastuinbouw hebben we niet meer vanwege de hoge temperaturen.

Tegen betaling zijn de slavinnen (4) beschikbaar voor iedereen die behoefte heeft aan seks zonder voortplantingsrisico, want normaal gesproken zit er een anticonceptiemiddel in hun voer. Vanwege hun zeldzaamheid zijn vooral de blanke slavinnen zeer gewild, zodat mijn voorouders en ik vrijwel quitte kunnen draaien. De meeste andere vrouwenboeren kunnen niet zonder subsidie. Want alleen de toegangsgelden en de mestproductie leveren onvoldoende rendement. Zelf gebruik ik graag een Thaise slavin bij een van de buren, en voor de afwisseling ook wel eens een Japanse elders. Uiteraard wordt er apart betaald voor toegang tot de vrije loopstal onder de loopbruggen. Gewoonlijk laten zwarte bezoekers hun lendendoek in de garderobe achter, anders zouden ze diefstal en vechtpartijen riskeren.

Zodra de slaven 25 en de slavinnen 45 jaar zijn, worden afgevoerd, ze mogen kiezen tussen een cruiseschip en een luxe trein. De bestemming weten alleen wij, respectievelijk Zuid-Amerika en de kolonie op het opgewarmde Groenland. Daar zijn alle gletschers gesmolten en het is er nu werkelijk groen, met een redelijk prettig klimaat. De trein gaat door een honderden kilometers lange tunnel dwars door de Himalaya. Het land erachter heet geen Tibet meer, maar Shangri-Lah. Wij vertellen ze dat ze daar net zo vrij zullen zijn als de te oude negers, die voor de uitreis immers ook kaal worden geschoren. Al weten ze niet wat vrijheid betekent, maar het vooruitzicht van verandering voorkomt opstandigheid.

Voor de volledigheid, ook wij negers worden, zoals ik al verteld heb, uiteindelijk uitgevoerd, maar de keuze van de leeftijd is voor ons vrij, en dat geldt ook voor de in het wild levende bruine bevolking, zo lang zij in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Zo niet, dan is er een plekje in een stal voor ze beschikbaar, als ze onder de 45 zijn. Maar de overheid propageert dat iedere 45-jarige, ook de zwarte, zich beschikbaar stelt voor de export.

Dat systeem werkt nu al een paar honderd jaar tot onze tevredenheid. Wat de slaven en slavinnen ervan vinden, willen we niet weten, en ze hebben als blote eigendommen ook niets in te brengen.

De aanwas realiseer ik in mijn stal als volgt. Ik selecteer elke maand één of twee vrouwen uit met behulp van de chips. Die zet ik bij een man, eveneens met chips geselecteerd, in een mannenkooi om gedekt te worden. Na een paar maanden zijn de meeste vrouwtjes zwanger, en die worden afgevoerd naar mijn buurman. Hij heeft een loopstal met hucows of menskoeien. Melk is natuurlijk schaars in een maatschappij zonder runderen, dus die brengt een hoge prijs op en vormt de basis van zijn bedrijfsvoering.

De blanke exemplaren die in een mannenkooi niet zwanger zijn geworden krijgen een hormonenprik om de melkproductie op gang te brengen, en zij delen dus in het menskoeienbestaan. Als de slavinnen na een paar jaar droog zijn worden ze gekeurd. Als de uiers nog een beetje op tieten lijken komen ze bij mij terug en anders gaan ze de weg van alle exportvlees, al zijn ze dan meestal nog geen 45. Mijn buurman ontvangt ook vrouwen uit de stallen van de bruine boeren in de omgeving, anders zijn de melkmachines niet rendabel. Zo heeft hij ruim 200 melkslavinnen in zijn stal.

Ik koop nieuwe blanke slaven en slavinnen van mijn buurman, deels in ruil voor de menskoeien, maar ik moet voor de jonge meiden wel bijpassen. Een jongen is even veel waard als een gedekte melkmeid. Gemiddeld eens per maand krijg ik aanwas. Behalve de grote loopstal heb ik twee voormalige kalverstallen, één voor de zestienjarige jongens en één voor de meisjes. Doorgaans zijn er in die stal twee van elk aanwezig, waarvan er maandelijks één naar de grote stal wordt overgeplaatst. Ze worden door een paar bruine slavinnen verzorgd.

We bereiden de slavinnetjes voor op overplaatsing naar de vrije uitloopstal door middel van enkele kennismakingsexcursies, zodat ze weten waar de mannenlul en hun eigen kut en kontgat nog meer voor dienen, behalve als uitgang voor poep en pis. Maar ze mogen dan nog niet gebruikt worden door mijn bezoekers. De blanke meisjes weten niet dat er verband is tussen seks en zwangerschap, want ze zijn in alle opzichten dom gehouden. Mijn bezoekers demonstreren de verschillende vormen van penetratie en erectie alleen met de al aanwezige slavinnen. Bovendien leren de bruine slavinnen hun de noodzakelijke heup-, buik-, billen- en tietendansen. Bij het eerste bezoek aan de stal zien ze ook dat alle soortgenoten kaalgeschoren zijn, en het vooruitzicht van het kaalscheren maakt doorgaans meer indruk dan het penetreergebeuren.

De slaafjes laten we onwetend van hun toekomst, we weten niet hoe we het verblijf in de mannenkooien als aantrekkelijk moeten voorstellen. Maar ze mogen wel een paar keer toekijken bij worstelwedstrijden.

Meestal hebben de zestieners zelf al ontdekt wat masturberen is, en anders leren mijn bruine verzorgsters het aan hen. Het is een erg leuk gezicht, als zo’n bruin vrouwtje een lange magere blanke jongen uitgebreid aan zijn eikeltje poetst tot er sperma ter keuring kan worden afgevangen. Bovendien leert hij tegelijk hoe hij het gleufje achter zijn eikeltje moet schoonhouden.

Ook de dagelijkse masturbeerles voor minder voorlijke zestienjarige meisjes levert veel kijkers en dus toegangsgelden op. Bij gebrek aan dierentuinen zijn stalbezoeken erg populair, en niet alleen bij mannen.

Vanaf hun verjaardag en de huisvesting in de kalverstal krijgen de slavinnen anticonceptie in hun voer. Twee maanden daarna houden we een feestelijke bijeenkomst met zo veel mogelijk genodigden.

De slavin worden dan net als die in de loopstal kaal geschoren, zowel hun hoofd- als hun oksel- en kutharen. Het hoofdhaar gaat naar de buttpluggenmaker. Terwijl ze zich op een podium van alle kanten laten beoordelen en zich kleddernat masturberen, worden ze geveild. Dat wil zeggen, zwarten en vrij wonende bruinen mogen bieden op een kwartier openbaar gebruik. Bruinen moeten tweemaal zo veel betalen als zwarten, dat boeken wij nauwkeurig van hun credits af. De consumptie van de seks moet in het openbaar, want ook onder zwarten en bruinen komen perverten voor, en daar houden wij nette negers niet van. Ook anaal gebruik is nu toegestaan, daarvoor wordt de afgemijnde prijs verdubbeld. Ongeveer één op de zes mannen doet liever anaal en heeft daar geld voor over. Er wordt gezorgd voor voldoende olijfolie als glijmiddel.

De meiden zijn door de excursies al helemaal gefocust op het gebruik van kut en kontgat, en dat in het verleden paarvormige seks de norm was en de gangbang minder gebruikelijk, weten ze niet.

Na die eerste gangbang gaan ze over naar de loopstal. Voordat ik ze daarin loslaat keur ik ze natuurlijk zelf nog met mijn lul, zowel in de kut als in het kontgat. Zo heb ik alle ruim 200 vrouwen ooit aangeregen.

Ook een jongen worden na een paar maanden in de jongensstal feestelijk ingehaald. Hij wordt op dat feest direct en onvoorbereid geveild, en is dan dus een paar maanden ouder dan zestien. Ze weten niet wat ze overkomt als ze eerst kaalgeschoren op het podium worden gezet. Zowel vrouwen als mannen mogen op ze bieden, de mannen bieden uitsluitend op het kontgat.

Het slaafje moet op het podium zijn lul stijf maken en houden. Wie per ongeluk toch ejaculeert, wordt opgehouden en de volgende dag opnieuw geveild, net zo lang tot hij zich kan beheersen. Vooral de bruine verzorgsters hebben er flink wat voor over om het jonge vlees eindelijk tussen hun dijen en kutwangen te krijgen, want seks onder de zestien is strikt verboden. Als zo’n slaafje eenmaal een verzorgster heeft geneukt is hij meestal gekalmeerd. Voor het gebruik van zijn kontgaatje moet hij vervolgens worden getraind, de koper mag niet zomaar zijn moker erin rammen. Eerst wordt hij met bruine slavinnenvingers zorgvuldig opgerekt, en dan pas mag er een dikke negerstaaf in. Het nieuwbakken seksslaafje spartelt dan nog maar zelden tegen.

Als zijn sperma goedgekeurd is komt de jongen in één van de kooien bij de loopstal. Een paar sterke bruinen en negers plaatsen hem kansloos in een mannenkooi, als afsluiting van een enerverende dag. Terwijl de mannen hem zo nodig stevig vast hebben, onderwerp ik zijn spuitwerk aan een laatste keuring en laat me daarbij helpen door een wijdbeense Lammetje. Ik gebruik natuurlijk ook zelf het verse jongenskontje. Daarna kan hij aan zijn nieuwe eenpersoons huisvesting en zijn functie als dekslaaf wennen. De jongens kunnen door de spijlen wel contact hebben met de andere jongens en mannen, maar voor hun eigen veiligheid en die van de verzorgsters laten we de jongens niet bij elkaar.

Daar is natuurlijk een uitzondering op. Eenmaal in de maand, halverwege tussen de veilingen, laten we de jongens in groepjes van twee in een soort boksringen tegen elkaar worstelen. Die bokspodia staan dan tijdelijk midden in de loopstal. Ze smeren zich dan eerst in met olijfolie, zodat het kronkelfeest een flinke tijd kan duren. De winnaars van elk tweetal mogen dan een blanke slavin uitkiezen, en bovendien de verliezers in het kontgat neuken. De verliezers zijn uiteraard ook beschikbaar voor alle publiek, en meestal is daar ook wel een vrije zwarte of een bruine slavin bij.

Mijn voorvader heeft een deel van de ligboxen zodanig tot kooien verbouwd, dat de slaven vrij uitzicht hebben op elkaar, maar ook op de meisjes en de vrouwen, en andersom. De slavinnen hebben, behalve het scheren van de hoofdhuid en hun kruis- en okselstreek, het masturberen en seksdansen als enige bezigheden, dus de spermavorming bij de dekslaven wordt zeer gestimuleerd. Het scheren gaat natuurlijk niet met mesjes, maar uitsluitend met ontharingscrème of met een laserpen.

Bruine slavinnen zorgen voor de nagels van mijn blankenstal, want scherpe voorwerpen zijn niet vertrouwd. Als de verzorgster een man of jongen onthaard en nagelgeknipt heeft, mag zij met hem neuken, maar dat is niet verplicht. De bruine slavinnen zijn tevens belast met de voedseluitdeling en de controle op de consumptie daarvan.

In de vrije loopstal worden altijd betalende bezoekers toegelaten tussen de dansende naakte blanke slavinnen. Ik hef extra toegangsgeld als ik een open dag organiseer, eigenlijk is dat massaparing. Zowel de mannelijke als de vrouwelijke bezoekers mogen de slavinnen onbeperkt voor seks gebruiken. Dat gaat gemakkelijk omdat ook de bezoekers naakt zijn, dat heb ik al verteld.

Als een vrouw een blanke jongen wil gebruiken moet ze eerst mij of een bruine knecht erbij roepen om een kooi te openen. Daar mag ze dan bij in om een tijdje te relaxen. Dat geldt natuurlijk ook als een bruine of zwarte man zijn gat gevuld wil hebben of zelf zijn angel in een blanke jongenskont wil steken. De vrouwen brengen op die manier regelmatig wat blank bloed in omloop, zodat er naast genetische zuiverheid ook een gezonde vermenging ontstaat in onze maatschappij. Met de chips kan de regering dat nauwkeurig volgen en er eventueel beleid op ontwikkelen. De laatste tijd is dat overigens niet nodig gebleken.

Na zoveel generaties is alle opstandigheid verdwenen, zodat zowel de slaven als de slavinnen als makke schapen (wat waren dat ook al weer? wij kennen ze alleen van plaatjes) alle lichaamsopeningen, billen, tieten en lullen beschikbaar hebben en tevreden zijn met hun bestaan als seksdier. Seks met de mond is in drie eeuwen in onbruik geraakt, misschien omdat er altijd voldoende kut- en kontgaten beschikbaar waren. Pijpen, beffen en 69-en, wat ik als historicus in het verleden veelvuldig heb aangetroffen, zijn volledig uit de mode, evenals plas- en poepseks. Poep is alleen mest, en pis wordt ook gerecycled, er zijn aparte goten voor. Ook dierenseks is niet meer mogelijk, bij gebrek aan dieren. Aan BDSM doen we niet, dat geldt als slavenmishandeling, want de slaven kunnen niet vrijwillig instemmen of weigeren.

Ik heb het als blankveeboer goed voor elkaar. Straks krijg ik op mijn bedrijf de Grote Zwarte Panter Bagheera op bezoek. Als prijs voor het winnen van de zwartheidswedstrijd komt ze straks om drie uur van mij panten, want u wist al: panters panten nu eenmaal. Mijn stal is ervoor geschikt gemaakt, een deel van de vrije loopruimte wordt nu ingenomen door tribunes waarop al mijn buren kunnen plaatsnemen, deze keer gratis, en ook mijn 200 blanke slavinnen moet ik ergens laten. Dus ik schrijf verder na afloop van deze gebeurtenis.

…..

Het is nu elf uur ’s avonds, en na deze drukke dag moet ik het verhaal nog afmaken.

Om drie uur kwam Bagheera binnen, met haar man Mowgli, op een janplezier getrokken door twintig beeldschone bruine mannen en vrouwen, uiteraard slaven. Paarden zijn allang uitgeroeid, maar ze hadden allemaal een buttplug met een lange blonde staart tussen hun billen hangen als herinnering aan oude tijden. Als opening van het feest gingen alle uitgespannen paarden met twerkende billen en zwiepende staarten voor het enthousiaste publiek paren, in een tienvoudige, schilderachtige paardans. Daarom noemen wij de bruine slepers nog steeds paarden.

Bagheera droeg geen schortje, maar stapte naakt van de wagen, evenals Mowgli. De werkelijke machthebber had geen symbool van macht nodig. Zij en haar man kwamen naar mij, het prijsdier, toe en maakten een diepe buiging. Bagheera bood mij haar tieten aan om te kneden en op haar tepels te sabbelen, en Mowgli pakte mij liefkozend bij mijn ballen, onder applaus van het publiek.

Toen werd er een soort kooi van de wagen gehaald, ter grootte van een kist. De kleinste kant daarvan was open, Bagheera bukte zich met de handen op de grond en de knieën gestrekt, en liet de slavinnen de kooi van bovenaf om haar heen zakken. Zo schoof ze er dubbelgevouwen in, met haar benen gestrekt en haar hoofd tussen haar knieën. Alleen haar voeten staken eruit. De kooi werd gekanteld, en aan de andere korte zijde prijkten voor alle publiek en vooral voor mij zichtbaar haar kont- en kutgat. Aan de voetenkant werd een beugel geplaatst met een slinger met een handvat, aan de billenkant rustte de kooi met Bagheera erin op een draagconstructie. De kooi kon daardoor horizontaal draaien als een braadspit. Aan de slinger namen twee bruine slavinnen plaats, en langzaam begonnen zij Bagheera rond te draaien.

Toen moest ik naar voren komen. Mijn voortplanter diende zo stijf te zijn als een slagtand (mijn naam was Olifant, weet u nog?), maar ik had er geen moeite mee die toestand te bereiken. Wat was die meid goddelijk zwart! Terwijl Bagheera langzaam draaide, schoof ik mijn kromstaf tussen haar rose onderlippen en zo begon ze mij te panten, geholpen door de bruine slavinnen. Onder doodse stilte draaide Bagheera langzaam rond, de slavinnen zwengelden haar eerst rechtsom en na vijf slagen linksom, en toen weer de andere kant op. Ik probeerde ondertussen de ejaculatie zo lang mogelijk uit te stellen, want mijn finest hour moest zo lang mogelijk duren, en ik zag dat ook Bagheera met haar billen aangaf zo weinig mogelijk haast te maken. Zo draaiden haar kutlippen om mijn eikel, terwijl die langzaam verder haar onderbuik in schoof. ten slotte voelde ik het sperma opkomen en met een oerkreet stootte ik mijn staaf door in haar vlees om haar vol te spuiten. Zes-, zeventienmaal voelde ik het geil door mijn zaadleiding stoten. De toeschouwers barstten uit in gejuich en gestamp, en langzaam gleed mijn lul weer als een slappe slurf tussen haar billen vandaan. Toen pakten twee paardslaven mij beet, dat was het signaal voor Mowgli om zijn stijve pijp in mijn kontgeuf te steken en schokkend het tribuut voor het gebruik van zijn vrouw te innen. Ik vond dat een mooi besluit voor het seksfeest.

Maar toen verraste Bagheera mij: ze begon uitgebreid te pissen, terwijl de bruine meiden hun arbeid voortzetten: vijf slagen linksom, vijf slagen rechtsom. Een derde meid kwam erbij, en ving zo goed mogelijk de pis op in mijn eigen zilveren wedstrijdbeker. Voeg je pis erbij, zei ze, opdracht van Bagheera. Dat deed ik natuurlijk, ik ben een brave onderdaan, en zo werd het bijna een hele liter. Bagheera bleef nog in de kooi nasoezen, liet de billenzijde recht omhoog draaien en liet zich pas losmaken toen ze zeker wist dat er voldoende sperma in de baarmoeder zou achterblijven. Vervolgens liet ze zich bevrijden en ving met haar benen wijd ook het beetje teruglopende sperma nog op in de wedstrijdbeker. Zij zette het mengsel aan haar lippen, dronk er een slok uit en liet mij hetzelfde doen. Toen ging de beker rond onder de twintig paardslaven, het eerst de meisjes van de draaikooi, alsof er een soort verbond bezegeld werd.

De bedoeling van het pantritueel was uiteraard een zo zwart mogelijke troonopvolger te fokken. Bagheera pant iedere twee jaar het sperma van de zwartste man van de schoonheidswedstrijd, een wedstrijd waaraan alle zwarte mannen verplicht moeten deelnemen. (Het andere jaar wordt de zwartste vrouw gekozen). Intussen heeft ze een stuk of vijf roetzwarte kinderen, de oudste is al twintig. Niet de oudste, maar de allerzwartste jongen of meisje wordt haar troonopvolger, zodra zij zelf 45 is: de machtige Zwarte Panter geeft het goede voorbeeld en kiest het ruime sop of de ijzeren baan.

Tsja, wat moet ik aan deze beschrijving nog toevoegen? We hebben een stabiel systeem om de aarde nog eeuwenlang op een bewoonbare manier in stand te houden, ondanks het wangedrag van de blanken in vroegere eeuwen. Maar nu, laat in de avond, de klok begint al twaalf te slaan, krijg ik het verslag binnen van de historicus over 400 jaar, van 29 februari 2800. Daarvan rijst mij het kroeshaar te berge! Te laat, ik kan u 21-ste-eeuwers daar niets meer over vertellen. De aarde bestaat nog wel, maar… (boing, elfde slag)….

Vervolg in Schrikkeldag 2