Beste Lezers,

Dit is geen op zichzelf staand verhaal, maar het 12e deel uit een langere serie. Ik raad u aan om eerst de voorafgaande delen te lezen.

Veel plezier.

JohanK
Hoofdstuk 75. Een nieuwe woning.

De pandemie rukte nu goed op en op een enkeling na verliet niemand het huis. Daar had ook niemand problemen mee omdat we in de eerste week van juli in onze nieuwe woning introkken. Dit was een buitenkansje geweest, die we niet aan ons voorbij konden laten gaan. Een echte noodzaak om te verhuizen was er niet, omdat we, in mijn ogen dan, voldoende ruimte hadden. Maar Wilma had me overtuigd dat dit echt geen financiële risico’s met zich meebracht, op de langere termijn een zeer goede investering zou blijken te zijn. En met alle nieuwe bezigheden, het verlangen van zowel Karin als Liesbeth om een eigen werkruimte te hebben, er meer vanuit huis gewerkt werd, dit als geroepen kwam. Of zoals men wel eens zegt het balletje voor ons in de goede richting viel.

Via mijn schoonmoeder hadden we eind april, begin mei al een tip gekregen dat dit oude herenhuis, of beter deze oude boerenstede, vrijkwam. We hadden er in het grijze verleden al eens naar gekeken, dus wisten we enigszins wat we konden verwachten. Dankzij oma’s tip konden we direct met de verkoper onderhandelen, daar het nog niet officieel op de markt was. Het scheelde allemaal in de makelaarskosten en de koopprijs was makkelijk te betalen met het geld dat Wilma gekregen had, en een deel van de opbrengt van de verkoop van mijn eerste bedrijf. Op aanraden van Wilma gingen we ons eigen huis, en de onderkomens van Karin en Liesbeth verhuren. Wij vroegen dan wel geen huur van hun om bij ons in te wonen, maar wel een iets grotere bijdrage in het levensonderhoud. Maar puntje bij paaltje bleek alles toch nog voordeliger voor hun dan voorheen. Mede dankzij het feit dat het financieel beheer grotendeels in de handen van Wilma lag.

Deze oude boerenhofstede had minder verdiepingen dan ons huidige huis, maar was groter in breedte en lengte. Ook hadden de bezitters in het verleden diverse bijgebouwen bij het huis getrokken, waardoor een deels omringde of ommuurde binnenplaats was ontstaan, die ons de nodige vrijheid en intimiteit gaf. Het grootste pluspunt was toch wel het deels overdekte zwembad, dat alleen te zien was vanaf die binnenplaats.

We hadden met alle gezinsleden een bezichtiging gehad en het enthousiasme spatte er toen bij iedereen van af. Natuurlijk was die binnenplaats al een schot in de roos, maar ook de rest van het huis overtrof ieders verwachtingen. Alles was in vrijwel perfecte staat, alleen moest er her en der een likje verf komen, naast de bekabeling van het gehele huis. Er was meer dan voldoende ruimte en leen van de bijgebouwen was uitermate geschikt voor de meeste werkkamers. Ik verkoos zelf weer het souterrain als werkruimte, omdat daar een grote kamer met badruimte aanwezig was. En meer dan voldoende ruimte voor mijn werktafel, apparatuur,diverse boekenkasten en zelfs een zithoek, met een grote uittrekbare zitbank.
Op de bovenverdieping van dit bijgebouw zou naast een erg goed geïsoleerde muziekkamer ook een studio komen, voor zowel de muziek- als video-opnamen. De deal was dan ook in no-time gesloten, en na wat kleine werkzaamheden, trokken we er begin juli in.

Harm had vrijwel al het werk verricht, ondermeer ook de aanleg, inrichting en beveiliging van ons lokale netwerk, en de audio en video voorzieningen in alle kamers. Vanzelfsprekend ook de beveiliging van ons huis, grotendeels vergelijkbaar met die van onze oude woning, met een uitzondering, namelijk dat we de ramen aan de buitenkant voorzien hadden van gietijzeren spijlen. Dat scheelde een stuk aan verzekeringskosten. Alles was ruim op tijd klaar en de verhuizing was in mum van tijd gepiept. Iedereen kreeg de beschikking over een eigen kamer, met toilet en douche. Er was zelfs een kleine BDSM-ruimte ingericht, die alleen voor ons volwassenen toegankelijk was.

De zwangerschap van Karin begon ook op haar einde te lopen. Gelukkig was de verhuizing haar goed bekomen en ze genoot echt van het binnenplaatsje waar ze deze laatste weken veel te vinden was. We hadden er een paar heerlijke ligstoelen en een kleine bank neergezet, naast wat zonneschermen en ze had makkelijk toegang tot het deels overdekte zwembad. We wisten al dat ze een jongen zou krijgen, ook al de naam, maar die hielden we voor de rest van de familie nog geheim.

Hoofdstuk 76. ‘Schoonfamilie’

Verder hadden we de laatste maanden regelmatig contact met haar ouders gehad, een echtpaar net iets jonger dan onze eigen ouders. Ze hadden een eigen fysiotherapie praktijk en waren dolblij te horen dat ze toch nog grootouders zouden worden. Dat was een onverwachte verrassing voor hun, evenals het feit dat Karin een poli-amore verhouding had. Gelukkig was het een erg modern en open ingesteld echtpaar, die wonderbaar klikten met Wilma’s ouders en onze kinderen.

Iets vergelijkbaars konden we wat later ook zeggen over Liesbeths moeder. Zij was wat men ook wel BOM moeder noemt, verpleegster van beroep, en meer dan blij dat Liesbeth en Tim in een veilige en warme omgeving terecht gekomen waren en hun geluk terug gevonden hadden.

Helaas moesten we, mede gezien hun beroep, de bezoeken wat meer bijstellen vanwege het besmettingsgevaar. Met name voor Karin ouders was dat lastig, maar de situatie liet het niet toe wat ze ook wel weer begrepen.

Met Wilma had ik, na overleg met haar moeder en Karin en Liesbeth, afgesproken dat als Manon weer eens een nachtmerrie beleefde, ik haar zou wekken en zij naar haar toe zou gaan, eventueel zou blijven slapen. Gelukkig waren die al erg afgenomen sinds de aanwezigheid van Liesbeth, maar toch. De paar keer dat het nog voorkwam gingen we samen en dat pakte enorm goed uit. Mede ook door het feit dat Wilma vanaf half april iedere dag thuis was en zo alle tijd voor hun had.

En niet te onderschatten al onze gemeenschappelijke activiteiten zoals het ontwerpen van lesmateriaal en onze gezamenlijke muzikale activiteiten. De ideeën die waren opgekomen na de uitvoering van de kinderen, hadden we de dag daarop al bij het avondeten met hun besproken. En zo was het idee ontslaan om een familiebandje te beginnen en werden al vlug door iedereen nummers aangedragen die men graag wilde spelen. En niet alleen spelen, de kinderen wilden dat het ook opgenomen werd zodat zij het konden delen met hun vrienden en ze dachten er zelfs over om het op het internet te zetten. Maar dat was voor de toekomst, om te beginnen werd een eerste selectie gemaakt uit alle voorgestelde nummers. Het enthousiasme was er in ieder geval en iedereen begon fanatiek te oefenen. Het mooiste was dat al hun eerdere muzikale inspanningen nu vrucht begonnen af te werpen doordat er .een concreet doel was waar naar toe gewerkt werd en dat gaf dat kleine beetje extra motivatie en schwung. Werd er niet gestudeerd voor school dan hoorde je wel ergens muziek in huis. De muziekkamer was in het begin al snel te klein om iedereen tegelijk te laten oefenen, maar je hoorde niemand klagen. En na de verhuizing was het hek van de dam ook omdat we de deur toch niet uit konden.

Liesbeth kwam terug op dat idee om muziek toe te voegen aan sommige video’s van haar, en dat hoefde niet van topkwaliteit te zijn. En kwamen er veel nieuwe ideeën en initiatieven op, de dagen en ook schoolvakantie vlogen voorbij. Nu hadden we natuurlijk ook het voordeel van een grote tuin en zwembad, en we hadden een heel klein groepje vrienden van de kinderen, goed uitgeselecteerd, toegelaten tijdens deze periode. Niet alleen om te spelen of te zwemmen, er zat veel muziekaal talent tussen waardoor er heel veel muziek gespeeld werd, gedanst etc. Karin zei alleen maar dat de kleine in haar buik er erg vrolijk van werd, en ze het vreemd zou vinden als die in het toekomst ook geen muziek zou gaan maken.

Vreemd genoeg werd het een van de leukste en beste vakanties van de laatste jaren. Gingen we er in het verleden altijd met de auto op uit naar andere landen, zonnige stranden etc, dan was het nu een activiteiten vakantie met ons allen, thuis nog wel. Geen stress ook, het weer hielp mee en de kinderen planden wekelijks een klein concert in voor hun klasgenoten en hun familie, meestal via Facetime en voor toeschouwers op zeg maar de straat, meestal ook familie of kennissen. En het werd altijd opgenomen en later naar hun toegestuurd. Het belangrijkste was echter dat ze plezier hadden, en dat spatte eraf. Dat hoorden we ook van de andere ouders die graag eens langs wilden komen. Dat hielden we af omdat Karin in de laatste fase van haar zwangerschap zat en we geen onnodige risico’s wilden lopen.

Terugkijkend kan ik alleen maar zeggen dat deze periode, waarin we als familie, op elkaar zaten en zoveel dingen gemeenschappelijk deden, erg helend voor de band tussen Wilma en haar kinderen gewerkt heeft. En indirect op iedereen omdat zoveel pijn en achterdocht wegviel. Iets vergelijkbaars kon ook gezegd worden over Liesbeth en Tim. Liesbeth verwoordde het mooi door te zeggen dat Tim zo vrolijk en onbezorgd geworden was. Dat hij alle schuwheid van zich afgelegd had en zoveel zelfstandiger en zekerder was geworden. Een mooier compliment kon je van een moeder niet krijgen. Ook al omdat je bij haar vergelijkbare effecten zag, ze vrijer, onbezorgder was, grotendeels voortkomend door de ontwikkeling van haar zoon maar net zo goed omdat ze zich weer geliefd en gewaardeerd voelde. En gestimuleerd, zo voegde ze toe, dat haar werk als lerares zoveel meer diepgang en variatie gekregen had. Zij gedwongen was begaande paden te verlaten, en zo, mede dankzij ons, zichzelf had herontdekt. En hoorde ik via via, dat Karin daar ook een beetje aan bijdragen had, net zoals ze dat bij Wilma gedaan had.

Hoofdstuk 77. Gezinsuitbreiding: Remco.

Karin’s zwangerschap verliep voorspoedig en half september zette zij een pracht van een zoon op de wereld, die naar haar vader Remco genoemd werd. Het was echt een wolk van een baby en onze dochters wisten van geen wijken van de wieg. Als het maar enigszins kon waren ze bij hun nieuwe halfbroertje. Karin straalde als een echte moeder, er was een vorm van zachtheid over haar neergedaald. Alsof een doel bereikt was terwijl ze eigenlijk aan het begin van een nieuwe pad stond, dat van het moederschap. Haar ouders hadden in het begin een paar dagen bij ons gelogeerd, en waren meer dan in de sas met hun kleinzoon. Met hun hadden we afgesproken dat ze over een maand een kleine 2 weken kwamen logeren, ten minste als de rust een beetje was teruggekeerd.

Wilma was deze weken de drijvende kracht in ons huishouden maar naarmate de rust terugkeerde en iedereen in zijn of haar ritme terugkwam viel me op dat ze weer met haar ziel onder haar arm liep. En men zegt ‘ledigheid is des duivels oorkussen’ dus nam ik de tijd om eens rustig met haar om tafel te zitten. En ja, zoals te verwachten verveelde ze zich, had ze niets om handen en sluimerde dat verlangen naar die spannende tijden weer terug. Ofwel ze liep tegen zich zelf aan en wist niet wat te doen met alle tijd die ze had. Door alle recentelijke ontwikkelingen, maar met name de corona was dat project over seksuele opvoeding stilgevallen, misschien wel doodgebloed. Toch wilde ze iets met seks, erotiek doen. Misschien zoals Karin seksuoloog worden maar ja dan moest ze weer gaan studeren. We kwamen zo al vrijblijvende praten op de seksuele voorlichting van onze kinderen uit, ook de NVSH. Uiteindelijk had ze zoveel meegemaakt en ervaring, die misschien wel toepasselijk kon zijn voor hun. Dat wekte wel haar interesse, en we besloten later vandaag eens van gedachten te wisselen met Karin en Liesbeth. Ook over huiselijk geweld en dat ook weer in relatie met de opvoeding van jonge mannen. In ieder geval zag ik weer iets van enthousiasme en hoop bij haar.

Hoofdstuk 78. Een heerlijke vrijpartij.

Wellicht kon ze ook haar hobby van schilderen weer oppakken, bijvoorbeeld erotische schilderijen gaan maken. Ze stond op en kwam bij me op schoot zitten. Begon me gulzig te kussen en zei: “Word jij dan mijn eerste project? Dan moet ik weer wat inspiratie op doen. Kom we zijn te braaf geweest de laatste weken. Ik ben supergeil en wil geneukt worden.” Ik pakte haar op en droeg haar naar mijn kantoorruimte. Ze moest giechelen toen ik haar zo, terwijl ze haar benen om mijn heupen had geslagen, de trap naar het souterrain afdroeg. Ik had een ruim vallende trainingsbroek aan waarin mijn inmiddels harde pik alle ruimte kreeg en hij stootte bij iedere stap en trede tegen haar kut aan. Eenmaal in het souterrain aangekomen trok ze snel mijn en haar kleren uit, sprong weer in mijn armen en zei: “Laten we dit nog eens over doen, loop nu met mij de trap op en neer.” Ze klemde zich in eerste instantie stevig aan mij vast, maar liet die greep al gaande wat losser worden tot dat ze een beetje met haar armen aan mijn nek hing, wel nogal altijd haar benen stevig om mij heen geslagen. Mijn pik stond loeihard en samen met mijn ballen wreven deze deels over haar schaamstreek. Ik hield haar stevig onder haar billen vast en deze bewogen tijdens het lopen omhoog en omlaag in mijn handen. En voelde ik haar sapjes geleidelijk over mijn pik en ballen naar beneden lopen terwijl Wilma kirde van plezier en genot. Opeens trok ze zich omhoog aan mijn nek en zakte vervolgens langzaam over mijn pik. Ga de trap nog eens op en neer, fluisterde ze in mijn oor. “Uw wens is mijn bevel Mrs,” grapte ik en nu had ze wel haar armen stevig om mij heen geslagen en wipte mee met het ritme van mijn stappen. Ik hoorde haar kreunen en kleine kreetjes slaan, mijn benen werden beetje bij beetje nog natter van haar sapjes die naar beneden bleven druipen. Na een tijdje ontspande ze een beetje zonder volgens mij echt klaargekomen te zijn, maar daar had ik me in vergist zei ze later. Ze begon heel voorzichtig wat meer naar achter te hangen en ik moest met mijn linkerhand haar rechterhand vastpakken. Dat deed ik uiterst langzaam en vervolgens hetzelfde met de andere hand. En toen liet ze zich langzaam meer achterover vallen totdat onze armen bijna gestrekt waren. Haar benen nog steviger om de mijne geklemd, met mijn pik nog altijd diep in haar kut. Niet echt de meest comfortabele positie voor mij en mijn pik, het leek meer acrobatiek en mijn bovenbenen waren daarbovenop al aardig glibberig van haar sapjes. Het was ook niet direct een standje, meer een move uit een dans, de jive bijvoorbeeld, ook meer iets van intimiteit tussen ons beiden. Ik draaide zo een paar rondjes met haar om mij heen geklemd, zoals bij dirty dancing, totdat het teveel van het goede werd en legde haar voorzichtig op mijn bureau neer. Nog altijd met mijn pik diep in haar kutje en begon haar nu flink te neuken. Daar waar ik door het harde werk en het ongebruikelijke standje iets minder opgewonden was kwam Wilma in een recordtijd klaar en als ik al dacht dat haar sapjes nu wel op moesten zijn kwam ik bedrogen uit. Ze kwam oerverdovend hard klaar, en spoot me echt volledig onder. Mijn lul werd zo hard dichtgeknepen door haar kut dat al mijn sperma er uit spoot, alsof ze een tube tandpasta leegperste.

We vielen uitgeput naast elkaar neer om een paar minuten later alweer voluit lachend op te veren. Wilma kwam op me liggen, kuste me hartstochtelijk, gepassioneerd om dan te zeggen hoe heftig haar orgasme wel niet geweest was. Dat had ik wel gezien en gehoord zei ik maar zij sprak over het gevoel en de emoties die door haar lichaam raasden op dat moment. Ze nam even de tijd om met me te praten: “Martin” zo zei ze: “Het is lang, erg lang geleden geweest dat we zo heerlijk en alleen naast elkaar gelegen hebben na een heerlijke vrijpartij. Te lang eigenlijk dat ik zo intiem heb kunnen zijn met jou, en ik besef nu dat ik dat toch wel gemist heb. Zo minuten of uren alleen met jou te zijn, de liefde met jou mogen bedrijven en van je lichaam en jou mogen genieten. Ik had in mijn stoutste dromen hier nooit meer van gedroomd, dat we nog samen zouden zijn en ook nog eens een toekomst hebben,” zei ze erg geëmotioneerd tegen me, en klemde zich erg vast tegen me. Haar hoofd lag nu op mijn borst en ik streelde haar haar zachtjes en kuste haar op haar gezicht. Streelde ook haar rug en billen en toen richtte ze zich weer een beetje op.

Steunend op mijn borst ging ze verder: “Dit laatste half jaar is een van de mooiste periodes in mijn leven geweest en dat mag lang blijven duren. Ik weet nu dat ik de laatste jaren geleefd ben, alleen maar naar seks verlangde en daarvoor ook gebruikt ben. En eigenlijk was het vrijwel nooit echt seks zoals zojuist, meer mijn gaten vullen met sperma, alsof ik een zaadslet was. Dat verander ik niet meer, maakt deel van mijn persoonlijkheid uit. Nu heb ik echter weer het gevoel dat ik leef, groei als persoon en vrouw. Weer geliefd wordt en niet bang meer ben om dingen te doen en te zeggen. Al deze laatste jaren heb ik met een beklemd gevoel rondgelopen, angst om alles te verliezen, en dat puur en alleen door mijn seksverslaving, mijn onverzadigbare lustgevoelens. Een behoefte die ik vervuld had door vreemd te gaan en meer. Nooit, maar ook nooit in mijn leven heb ik ook maar vermoed dat er andere mogelijkheden, wegen zoals jij altijd zegt, bestonden, zoals nu, om daar vorm aan te geven. Ik denk eigenlijk niemand van ons en toch hebben we dit allemaal samen gedaan. En zoveel meer als ik kijk naar alles wat daaruit voort gekomen is en hier in huis gebeurd.

In het verlengde daarvan geldt dat mijn liefde nu dit hele huis omvat, iedereen die hier leeft, en alles wat we samen doen en gedaan hebben. Het prikkelt me onbewust, maakt me geil ook en dat wil ik wel elk moment van de dag delen. Alleen met jullie, nooit meer met anderen. Zoiets als zojuist kan alleen maar uit liefde geschieden. Want jullie schenken me dat geluk, die intimiteit en spontaniteit.”

Ik liet haar woorden bezinken en besefte dat ze voor meer dan 100% gelijk had. Ik liep eigenlijk ook al maanden met een meer dan opgeruimd gevoel door het huis. Had veel energie, inspiratie ook en de keren dat ik niet goed in mijn vel zat was er altijd wel een van hun die de tijd nam om met me te praten, een kleine wandeling te maken, of gewoon te neuken. En zo gold dat eigenlijk voor iedereen, we hielden elkaar scherp zogezegd en als er iets mis was werd het gewoon aangepakt en besproken. Niemand wilde dit laten fout gaan, drong tot me door. Zo anders als in een gewoon huwelijk waarin je in het slechtste geval zaken maanden kon opkroppen voordat je het er uitgooide. Die kans kreeg je hier niet, en eerlijk gezegd liep ik ook vaak met een tintelend en geil gevoel door huis.

Ik zei dan ook tegen Wilma: “Ja, we kunnen meer dan blij zijn dat we Karin ontmoet hebben, hierdoor is dit aan de rol gebracht. En ja, ik heb ook vaak zo een geil gevoel.” Ze lachte en zei: “Vergeet je zelf en de anderen niet in deze, en als je geil bent kom je toch gewoon naar mij toe.”

Ik lachte, aaide en kuste haar weer en in mijn pik kwam nieuw leven. Wilma voelde het ook, gaf me een heerlijke kus en zei dat ze een groot eiwit tekort had, en nu wel het werk zou doen. Ze zakte langzaam af naar beneden, nam mijn pik en ballen onder handen, en hoe. Iets wat ze deze laatste jaren nog beter had leren doen was het verwennen van zowel mijn pik als ballen. Heerlijk mijn ballen een voor een in haar mond nemen, met haar tong er mee spelen en dan naar de andere ermee gaan. Of ze allebei nemen en dan langzaam er aan trekken, ze weer los te laten, en mijn schacht en eikel gaan likken en pijpen om vervolgens weer met de ballen aan de slag te gaan. Of me gewoon diep pijpen en hard aan de ballen te trekken, er altijd voor zorgend dat ik niet klaarkwam. Soms legde ze hem tussen haar borsten en bewoog hem zo op en neer. En dat ging heel lang door, mijn eikel werd supergevoelig, tegen het pijnlijke aan zelfs, en ook dat wist ze te managen. Dit was puur een dik uur een soort van ‘penis aanbidding’. Grofweg gezegd, het werk van een professionele hoer maar nu wel de mijne. Zo werkte ze me heel langzaam naar een extase toe anders kon ik het niet omschrijven. En dat einde kwam heftig en toch nog onverwacht want opeens stak ze een vinger in mijn anus, zo mijn prostaat dat laatste zetje gevend waardoor ik haar mond meer dan vol spoot. Hoeveel stralen van mijn sperma ik diep in haar keel spoot heb ik niet bijgehouden, wel dat ze alles met een grote smile op haar gezicht opslurpte.

Achteraf zei ik dat die periode haar toch ook wel meer geleerd had op seks gebied en dat toch mooi meegenomen was voor iedereen van ons. Ze lachte er gelukkig ook om en zei tegelijkertijd: “Ja maar zo leuk en fijn als vanochtend is het lang niet meer geweest en had het ook nooit kunnen worden, dit is alleen echt iets tussen jou en mij. En het is de eerste keer dat ik een man op deze manier zo lang gepijpt heb, schat. Of je het geloofd of niet, maar echt de eerste keer dat ik dit zo deed, en ik heb er ook van genoten, niet jij alleen. Het is heerlijk te vrijen met je, zo ontspannend en toch ook weer gepassioneerd en creatief zoals net. Mijn lichaam tintelt gewoon als we bezig zijn. En eigenlijk heb ik dit pas het laatste half jaar, dat mijn lichaam de hele tijd zo aanvoelt. Dit en dat eerdere ‘standje’ moeten we sowieso veel vaker doen. En als we dat ooit samen met de anderen gaan doen, heb ik al wat extraatjes in gedachten. Voorwaarde is wel dat wij allen meer gaan trainen want zo een tijdje in de lucht bewegen en je vastklemmen aan jou vereist meer dan goede spieren, zowel je rug, buik, als beenspieren.” En dat kon ik alleen maar beamen.

Even later vonden we ons terug in de doucheruimte die naast mijn kantoor lag, spoelden elkaar af. Ik duwde Wilma tegen de douchewand en kuste haar heftig. Plaatste mijn handen naast haar hoofd, keek haar aan, zeggende: “Misschien heb ik je dit deze laatste maanden nog niet gezegd, lieveling. Had ik nog niet de juiste woorden om mijn geluksgevoel te beschrijven, namelijk dat we het voor elkaar gekregen hebben onze problemen te overwinnen en nu nog altijd bij elkaar zijn.” Ik nam haar in mijn armen en zoende haar weer hartstochtelijk. En mijn pik werd tot mijn verbazing weer stijf, waarop Wilma mij vrolijk lachend aankeek en zei: “Daden zeggen meer dan woorden lieverd. Maar heb je een pilletje genomen vandaag? Niet dat ik daar bezwaar tegen heb, hoor” zich omdraaide en met haar handen tegen de douchewand ging staan. En voor de zoveelste maal vandaag loosde ik mijn sperma in haar hongerige lichaam.

Hoofdstuk 79. Onderuit (Lied van ‘de Dijk’)

Wellicht kennen jullie dit heerlijke, vrolijke, gepassioneerde lied. Voor mij kenmerkt het een periode met drie prachtige, weelderige, onafhankelijke en zeer zeker wellustige en trotse vrouwen. Een lust voor het oog en zeer zeker een geschenk en genot om mee te mogen leven. En als ik het nog niet wist dan heb ik het nu geleerd: ‘Een vrouw schenkt en gunt je seks, dat neem je niet.’ Een vrouw is je bezit niet, het is een wonder als je levenspaden elkaar kruisen en samen opgaan en wees daar blij mee. Ik stel me nog iedere dag deze vraag: waarom ben ik zo een begenadigd man dat mij 3 van dit soort mooie geschenken in de schoot zijn gevallen en dan zorg ik die dag er ook weer voor om deze vrouwen op hun waarde te schatten en te verwennen.

Een relatie onderhouden is iedere dag al heel wat werk, dus spreek niet van 3. Ik doe het met zeer veel plezier en krijg er zeer veel voldoening en energie voor terug. Het inspireert me, houdt me alert, wakker en maakt me meer dan gelukkig.

Dat dacht ik toen na de bevalling van Karin. Maar de verrassingen waren de wereld nog niet, bleek een maand later.

Hoofdstuk 80. Corine.

Halverwege oktober bevond ik me in Delft voor een zakelijke bespreking. Deze was rond 13.30 afgerond en ik besloot om wat lichts te eten in een nabij gelegen bistro. Dat kon nog net want 2 dagen later zou, vanwege de pandemie, de voorlopige sluiting van de horeca ingaan. Ik zat aan een tafeltje even wat aantekeningen te maken over het juist afgelopen gesprek toen een vrouw me aantikte en vroeg of ze mocht aanschuiven. Ik keek een beetje verstoord op en herkende na enkele tellen pas Corine.

Ik stond op, lachte naar haar en zei: “Wat een aangename verrassing na zoveel jaren. Hoe lang is het wel niet geleden, 6 jaar of zo? En wat zie je er goed uit trouwens” en gaf haar een kus. Bood haar vervolgens een stoel aan en vroeg: “Wil je wat mee eten?” Daar bedankte ze voor maar een glas wijn sloeg ze niet af. We praatten een tijdje over koetjes en kalfjes en al vlug voelde het aan als vanouds. Ik legde mijn hand op de hare en zei: “Het is echt leuk om je weer eens te ontmoeten, Corine. Je moet eens langskomen om bij te praten dat zal Wilma erg leuk vinden. We waren stomverbaasd toen we van Bart hoorden van jullie breuk en ik was blij je toen in beetje te kunnen helpen. We konden Bart wel begrijpen want het was net echt netjes van je wat je gedaan had. Maar dat betekent niet dat we je net meer willen zien en afwijzen.

Waarom hebben we niets meer van je gehoord daarna en ben je uit ons leven verdwenen? Je moet eens weten hoe verdrietig Wilma was en hoe de kinderen naar je vroegen. En hoe gaat het nu met jou?” Ik zag dat er even een verdrietige blik in haar ogen kwam toen ik het over Bart had en besloot dat onderwerp maar te vermijden.

Maar wat was nu precies met Corine gebeurd?

Deel 80-1. Corines overspel: Proloog.

Dit verhaal is geschreven op verzoek van mijn hele oude vriend en boksmaatje Bart. Hij heeft, net als ik, een vergelijkbare ervaring achter de rug met een overspelige vriendin, dus was.voor mij een goede gesprekspartner toen ik achter het bedrog van Wilma kwam. En met dit verzoek kreeg ik de mogelijkheid iets voor hem terug te doen. Enerzijds omdat het dus een oude vriend betrof die ervoor mij was toen ik dat nodig had, anderzijds ook omdat ik zelf vervelende herinneringen had aan de persoon in kwestie. De man waar zij namelijk mee vreemd ging had ik ooit ontmoet op een feestje van Bart en zijn toenmalige vriendin, inmiddels ex dus.

In mijn ogen was het een meer dan arrogante persoon, schijnbaar een zeer succesvol zakenman, die niet van de vrouwen kon afblijven, ondanks het feit dat hij getrouwd was. Wellicht was het succes hem naar zijn kop geschoten en die betreffende middag en avond bleef hij Bart’s (ex-)vriendin maar lastigvallen. Nadat ik hem daar een aantal keren op aangesproken had, wat dus blijkbaar niet goed tot hem doordrong, had ik hem op een bepaald moment hardhandig bij Bart’s vriendin, vandaan gehaald wat tot een kleine scene geleid had op dat feestje. Dit heeft een tijdlang tot een verwijdering in onze vriendschap geleid, maar onder oude vrienden spreek je uiteindelijk alles uit.

Bart is een grote stevige en gespierde man, net iets langer dan ik, dus pakweg 2.03 meter en plus minus 100 kilo zwaar met geen grammetje vet. Hij is echt het prototype van de grote zachtmoedige beer. We sportten al ons hele leven samen, doen onder meer aan boksen en judo naast zwemmen en fitness. Je kunt hem omschrijven als zeer sociaal van aard en erg betrouwbaar, iemand waar je op kunt bouwen. Ik weet dat zijn baas en ook zijn klanten met hem weglopen.

het echte verhaal over Corine vind je terug in het volgende deel.