Deel 1: geschreven op verzoek.

De zon scheen zwakjes over de nette rijen huizen in de villawijk. Alles was er strak, stil en geordend. Thijs, net 18, slenterde met zijn handen diep in zijn jaszakken langs de keurig gesnoeide heggen. Zijn ouders waren verhuisd voor hun werk, en nu woonde hij hier, ver weg van zijn oude school, vrienden en de anonimiteit van de stad.

Hij was klein met zijn 165, slank, met een schuchtere blik en een houding die verried dat hij liever niet gezien werd. Zijn wereld bestond uit boeken, online spelletjes en zwijgende observaties van mensen die hem intrigeerden, maar die hij nooit durfde aan te spreken.

Op een hoekhuis, opvallend modern en afgezonderd achter hoge hagen, had hij haar voor het eerst gezien.

Mevrouw Vermeer.

Een vrouw van in de veertig, met lange, donkere krullen en een zelfverzekerde tred. Haar lichaam was imposant, vol, en zonder excuses, ze bewoog zich als iemand die de wereld aan haar voeten had en niet anders gewend was. Ze droeg donkere jurken die haar rondingen omarmden, stijlvol, toch sexy en uitdagend, en haar ogen… haar ogen keken altijd nét iets te lang.

Thijs had haar ontmoet toen hij haar post per ongeluk in hun brievenbus kreeg. Ze had hem laten binnenkomen, hem bekeken alsof ze hem al kende, en toen met een glimlach gezegd: “Jij bent anders dan de rest hier. Stil. Gevoelig.”

Het was geen gewone ontmoeting geweest. Zij had hem bespeeld, aan haar gebonden en aangeboden haar klusjesman te worden. Sindsdien bleef hij haar opzoeken, haar te helpen met klusjes in huis. Ze liet hem zwijgend koffie zetten, dozen verplaatsen, schoonmaken, werken in de tuin en keek toe. Altijd die blik. Vol controle. Vol belofte.

Tot op een avond, toen het buiten regende, hij net haar woonkamer stofzuigde, ze opstond, naar hem toeliep en met rustige stem zei:

“Thijsje, Thijsje… weet je eigenlijk wel wat je met jezelf aan moet?”

Vlak voor hem, haar grote boezem vlak voor hem. Ze had zijn kin vast. Keek hem liefdevol toch streng en krachtig in zijn ogen. Wetende dat hij zou smelten. Hij bloosde, liet de stofzuiger uit zijn handen vallen.

“Ik… ik weet het niet mevrouw”

“Je bent een gehoorzame jongen,” zei ze terwijl ze haar hand onder zijn kin losliet. “En gehoorzame jongens horen geleid te worden.”

Zijn hart bonsde in zijn borstkas. Ze was zo dichtbij. Zo groot. Alles aan haar was overweldigend, haar stem, haar geur, haar aanwezigheid. En Thijsje, wilde niets liever dan bij haar blijven. Nieuwsgierig naar, langzaam gewend aan haar strenge opdrachten.

Ze draaide zich om, liep langzaam naar een gesloten deur achterin de kamer. Thijs zijn ogen gebiologeerd op mevr Vermeer haar dikke billen. Voor de deur zei ze:

“Als je durft… kom binnen.”

En toen ze de deur opende, zag hij voor het eerst de andere kant van haar huis. Donker fluweel. Donkere houten meubels. Leren riemen, elegant opgehangen aan de muur. Een ruimte die fluisterde van geheimen, van macht, van spel.

Thijs bleef staan in de deuropening. De kamer ademde iets uit wat hij niet kon benoemen, kracht, controle, misschien zelfs… rust. De muren waren bedekt met zware, donkere stoffen, de verlichting zacht en warm. Midden in de ruimte stond een lage chaise longue, diep rood fluweel, uitnodigend maar onheilspellend.

Mevrouw Vermeer leunde nonchalant tegen de houten deurpost, haar armen over elkaar, terwijl ze hem bekeek. Haar stem was laag, kalm.

“Je hoeft niets te doen wat je niet wilt, Thijs. Maar als je naar binnen stapt, dan doe je dat op jouw eigen keuze. omdat je me wilt pleasen, omdat je jezelf wil leren kennen en omdat je jezelf geheel aan mij wil geven.

Hij slikte. Zijn benen voelden zwaar, maar ook geladen met iets dat leek op nieuwsgierigheid… was het zijn hunkering naar lust, dat wat hij nog nooit had gehad of toch overgave. Zijn hoofd of zijn lust, voorzichtig stapte hij naar binnen.

Mevr. Vermeer glimlachte kort, bijna goedkeurend, en sloot de deur achter hem.

Mevr. Vermeer ging voor Thijsje staan. Hier ben je in mijn domein. Alles wat hier binnenkomt is van mij. Jij bent nu van mij. Hier doe je wat ik wil, mijn woord en opdracht is aan jou om uit te voeren. Snap je dat Thijsje? Hierbij pakte ze zijn kin weer vast, kwam nog dichter tegen hem aan staan.

Er was geen haast. Wel die zachte dwang. Thijsje moest wel in de strenge speelse ogen kijken. Zijn gedachtes alle kanten op. En antwoorde Ja mevrouw. Dus als ik jou nu zeg op je knieën te gaan. Thijs zakte al door zijn knieën. Heel goed Thijsje, en mevrouw Vermeer ging op het bankje zitten. Kom hier. Kruip naar mijn voeten. Ga rechtop zitten en doe je handen in je nek.

De volgende momenten werd er alleen door mevr Vermeer gesproken. Uitgelegd wat ze verwachtte en daarna werd Thijsje naar huis gestuurd, weggestuurd om goed na te denken.

Als je volgende week terugkomt ben je van mij, je lichaam je gedachten alles is dan van mij, je zult er rijk voor beloond worden.

Een week lang schoten de gedachtes door Thijs zijn hoofd. Wist niet waar hij aan begon? Toch wou hij niets anders, mevr Vermeer had hem subtiel in haar web gevangen. Met lood in zijn schoenen stond Thijs een week later voor haar deur.

Ze liet hem binnen, zoals altijd. Haar blik gleed over hem heen als een weegschaal die hem taxeerde.

Je weet het zeker? Vroeg ze hem. Ja mevrouw zij Thijsje. Hmm goeie keus dan ben je nu van Mij. Achter haar, in de woonkamer, zat iemand anders.

“Thijs,” zei ze kalm. “Dit is Linde. Een oude vriendin.”

Linde was net als mevr. Vermeer ook groter dan hij, bijna net zo imposant als Mevrouw Vermeer, maar haar uitstraling was anders. Zacht ironisch, speels. Haar ogen fonkelden toen ze hem aankeek, stout is n uitdagend, alsof ze hem al kende.

“Dus jij bent het brave jochie,” zei ze, terwijl ze haar benen over elkaar sloeg. “Ik ben benieuwd wat je geleerd hebt.”

Hij voelde zijn gezicht branden, maar iets in hem bleef rechtop staan. Linde lachte zacht.

“Zo verlegen… Heerlijk.”

Mevrouw Vermeer keek hem aan. “Thijs, vandaag leer je wat het betekent om bekeken te worden. Je hoeft niets te doen. Alleen… aanwezig zijn.

En zo zat hij daar. Op een zachte kussenbank, in het midden van de kamer. Twee vrouwen tegenover hem, pratend over kunst, muziek, verhalen… en af en toe over hem. Hun blikken op hem gericht, als vleugels die hem omsloten. Ongemakkelijk zich geen houding wetende te geven.

Trek je shirtje maar even uit Thijsje.

Het was geen spel van lichamelijkheid, maar van macht. Van overgave. Van durven bestaan in hun blik, zonder je te kunnen verstoppen. Nou komt er nog wat van en toen Thijs opstond, stond mevr. Vermeer ook op Thijs trok zijn shirt over zijn hoofd en op dat moment trok mevr Vermeer zijn broek naar beneden. Naakt stond hij daar nu. Schaamte op zij kaken. Linde maakte direct foto’s met haar telefoon.

Verder werd Thijs weer genegeerd. Soms kreeg hij de opdracht drinken in te schenken. Maar verder niets alleen naakt staan.

Die avond, toen hij vertrok, fluisterde Linde hem toe bij de deur:

“Je hebt iets zeldzaams, Thijsje Mevrouw Vermeer heeft het goed gezien in jou.

En voor het eerst, voelde hij zich niet klein. Wij gaan elkaar vaker zien Thijsje en met een kneep in zijn scharrelkontje duwde Linde hem de deur uit.

In de kamer spraken Linde en mevr Vermeer over Thijsje. Wat de mogelijkheden en potentie van hem was. Dit kleine verlegen jongetje dat duidelijk niets gewend was.

Linde bleef de nacht slapen ze zou de hele week blijven. Thijsje stond de volgende ochtend al weer vroeg voor de deur. Mevr Vermeer deed open in haar peignoir een licht doorzichtig kleedje dat weinig aan de verbeelding over liet. Thijsje wist zich zoals gewoonlijk geen houding te geven bij het zien van de grote borsten, de vormen van haar brede heupen. Blozend liet hij zijn hoofd zakken. Kom erin het is fris, de warmte gaat er niet in. Thijsje stapte binnen. Aan de keukentafel zat Linde ook in haar peignoir, net zo weinig omhullend. Weer direct zijn hoofd naar beneden en met rode wangen keek hij naar de vloer. Linde had het door liep op hem af en sloeg haar armen om hem heen hem tegen haar warme lijf drukkend. Dit deed wel iets met Thijsje.

Mevr Vermeer bekeek het tafereel en zei kort kleren uit Thijsje. Linde liet hem los en deed een stapje naar achter. Bleef staan en twee paar ogen bleven kijken hoe Thijsje zijn broek los knoopte, shirt uit trok broek naar beneden. En toen stopte met zijn handen voor zijn onderbroek. Zijn erectie verbergend.

Het was mevrouw Vermeer die de stap naar voren deed. Is er iets Thijsje gevolgd door die bekende stilte. Die angstaanjagende stilte. Thijsje kon wel door de grond zakken. Linde kwam nu achter hem staan. Pakje zijn onderbroek vast en trok hem naar beneden. O kijk Thijsje heeft een stijf pikkie. Ahhh schatje toch. En terwijl mevrouw Vermeer de modale pik in haar hand nam zei ze. Dus je geilt wel een beetje op onze dikke lichamen.

Alsof de schaamte niet groter kon stond Thijsje daar, zoekende naar woorden, wetende dat zij idd in zijn dromen zaten. Ze speelde met hem, kneep en trok zacht aan zijn pik. Linde drukte haar dikke bosten in de rug van Thijsje. Toen trok mevrouw Vermeer hem aan zijn pik mee naar de keukentafel. Zette hem op een stoel en zei.

Wat is je ervaring met meisjes? Volgens mij heb je zelfs nog nooit een kusje gegeven aan een meisje. Laat staan een meisjes borst gevoeld. Anders dan die van je moeder. Kleinerend en vernederend sprak ze hem toe. Nou Thijsje vertel maar. En Thijsje stotterde dat hij wel eens had gezoend.

Linde stapte nu naar voren. Een kusje of lekker met je tong in haar mond. Thijs had nog 0 ervaring. Een tongzoen was het niet geweest. Linde stond nu over Thijs, haar mond ging naar zijn oor. Likte zacht terwijl ze zei: nou klein mannetje vertel heb je überhaupt wel eens een paar echte borsten gezien of alleen die kleine tietjes van je moeder?

Nee mevrouw. Stotterde Thijs, wat nee vroeg mevrouw Vermeer. Nee ik heb nog nooit grote bosten in het echt gezien, alleen op mijn computer. En die zoen met dat meisje. Zonder tong mevrouw. Een schaterlach bulderde door de keuken. Een 18 jarige maagd. Vandaar dat stijve pikkie. Kijk zegt linde ineens. Hij geniet er wel van, haar vinger gaat over de top van zijn pik glinsterend vocht aan haar vinger. Ze houd het omhoog ahh Thijsje geilt op oudere dikke vrouwen. En linde doet de vinger voor Thijs zijn mond. Lik het draai met je tongetje maar om mijn vinger. Dan zal ik je daarna een paar echte tieten laten zien.

Thijsje opend zijn mond, de vinger van linde glijd naar binnen. Ik wil je tong eromheen voelen draaien zegt ze terwijl ze nu op thijs zijn schoot gaat zitten. Hem strak in zijn ogen kijkend, verleidelijk teasend. Haar kruis tegen de harde pik drukkend. Zo dicht is een vrouw nog niet geweest hè op dat kleine lichaampje.

Thijsje weet niets te zeggen. Mevrouw Vermeer was achter Thijs komen staan opende haar peignoir en drukte haar borsten, al snel een cup dubbel F, in Thijs zijn nek. Linde ook niet onbedeeld opent nu ook haar peignoir en drukt haar flinke cup D in het gezicht van Thijsje. Ondertussen met haar heupen de pik stimulerende. Zo vernederde ze deze jonge maagd. Daarna stapte ze van Thijsje weg. Lieten hun peignoirs open en mevrouw Vermeer gaf de opdracht dat hij genoeg verwend was en de vloer mocht gaan doen.

Thijsje zijn hoofd tolde van wat gebeurde. Hij pakt de bezem veegt de vloer. De dames zaten aan de keukentafel, negeerde hem maar hadden het zeer naar hun zin. Spraken zacht over wat de reactie zou zijn als zijn gezicht tussen hun benen zou verdwijnen. De dikke dijen om zijn hoofd klemmend. Thijsje stofzoog de vloer, niet doorhebbende wat de dames aan het bekokstoven waren, ging daarna met zijn emmer en zijn dweil op handen en knieën. Precies zoals mevrouw Vermeer hem had aangegeven dat ze het graag wou. Genietend van haar macht over deze maagd. Haar slaafje dat uit vrije wil zich aan haar had gebonden. En geen idee had hoe ver ze nog met hem zou gaan.