Miranda Schimmel werkt sinds kort bij een van de grootste advocatenkantoren in het land. Ze is 26 jaar en net afgestudeerd van haar studie rechten. Het was niet makkelijk maar nu ze haar eerste baan heeft, weet ze waar ze het voor deed. Voor het eerst in haar leven heeft ze geld en kan ze de dingen doen die ze wil doen zonder zich schuldig te voelen. Ze had nooit verwacht dat haar eerste baan zoveel op zou leveren, maar het was een unieke positie en ze was een goede student.

Haar eerste dagen waren niet bepaald makkelijk. Haar voorganger had zelfmoord gepleegd en al het personeel was nog in rouw. Ze wilden daarom niet bepaald iets weten van de vervanger, maar inmiddels heeft ze haar plek gevonden. Ze heeft zelfs vrienden gemaakt.

Vandaag heeft ze haar eerste tussentijdse beoordeling, een deel van het inwerktraject. Twee jaar lang heeft ze elke zes maanden een tussentijdse beoordeling en na twee jaar kan ze dan een vast contract krijgen. Speciaal voor dit gesprek heeft ze haar beste outfit uit de kast getrokken. Het is een bordeaux jurk die haar lichaam strak omvat. Het brengt haar ‘beste eigenschappen’ naar voren. Haar volle borsten steken sterk af tegen haar strakke buik en volle billen. Tot dusver is ook elke advocaat verder een man, dus het heeft zeker vruchten afgeworpen.

Haar baas is meneer Suurmeijer, ook wel Daniël. Daarnaast zal de baas van het bedrijf, Jurgen Tallberg ook aanwezig zijn bij het gesprek. Ze heeft geen idee waarom hij erbij is. Ze heeft hem nog nooit ontmoet en in haar werk nooit direct contact met hem. Volgens haar collega’s komt hij eigenlijk nooit naar dit gebouw toe, hij werkt meestal vanuit zijn woning ergens in het oosten van het land. Kennelijk woont hij in een soort villa in het bos.

Twee minuten voor haar gesprek ziet ze een hele brede, getrainde man in een strak pak de kamer van haar baas inlopen. Zou dat meneer Tallberg zijn?

Na ongeveer vijf minuten opent meneer Suurmeijer de deur en wenkt hij Miranda naar binnen.

Met knikkende knieën loopt ze naar de kamer toe.

Achter Daniëls bureau zit meneer Suurmeijer en op een van de stoelen voor zijn bureau zit een andere man. Hij stelt zichzelf voor als meneer Tallberg. Hij pakt haar hand vast en ze wil onmiddellijk gillen van binnen. Zijn grote hand knijpt haar hand bijna fijn.

“Zo. Miranda, vandaag is je officiële eerste beoordeling. Het zal niet heel lang duren maar we hebben een formulier dat we moeten afhandelen,” zegt Daniël.

Daniël loopt gestructureerd alle punten af. Hier en daar geeft hij wat feedback, maar algemeen is hij vrij tevreden.

Een halfuur later is het formulier ingevuld en is het gesprek in principe afgerond. Het hele gesprek heeft meneer Tallberg niets gezegd.

Het gesprek loopt natuurlijk op zijn einde en net als ze op wil staan, schraapt meneer Tallberg zijn keel. “Miranda, nu dat je eerste evaluatie afgerond is, is het tijd voor de volgende stap van je inwerktraject.”

Ze kijkt hem vragend aan, maar wacht verdere uitleg af. “Je krijgt een vrij hoog salaris en dat is met reden,” legt meneer Tallberg uit. “Naast je gebruikelijke werkzaamheden zul je ook wat andere zaken moeten behandelen die gevoeliger liggen en discretie vereisen.” Nog steeds is de beschrijving vrij algemeen dus ze kijkt vol verwachting naar meneer Tallberg.

Jurgen laat een pauze vallen voor hij meer uitlegt. De tengere dame die voor hem ziet is geschikt voor het werk. Ze heeft tot nu toe uitstekend werk geleverd, maar mocht het toch verkeerd uitpakken, dan ziet ze er in ieder geval goed uit. Ze heeft lange benen, gespierde ronde billen en een flinke boezem. Haar borsten knallen bijna uit haar jurk.

“Jouw voorganger was advocaat voor een aantal mensen die veel in het nieuws voorkomen.” Criminelen dus, denkt Miranda bij zichzelf. “En we zien graag dat jij haar werk voortzet.”

Het nieuws komt lichtelijk als een verrassing voor Miranda. Ze wist dat de firma strafrecht behandelde, maar tot nu toe heeft zij daar nog helemaal niets mee te maken gehad. Met lichte argwaan vraagt Miranda: “Meneer Tallberg, ik ben natuurlijk meer dan bereid dat werk op te pakken, maar als ik zo vrij mag zijn, waarom ik? Ik heb daar geen ervaring mee en ik ben daar ook niet op ingewerkt.”

Daniël valt het gesprek in. “Miranda, we willen je liever niet meer hierover vertellen dan absoluut nodig is. Het belangrijkste nu is dat je je in gaat lezen op lopende zaken, maar ook afgeronde zaken, zodat je op de hoogte bent. Daarnaast moet je begrijpen dat dit met de uiterste discretie moet worden behandeld. Niemand mag weten dat jij hieraan werkt, voor wie je werkt en natuurlijk wat de inhoud van de zaken is. Het gaat hier om machtige en rijke cliënten die op ons vertrouwen, veelal met gevaar voor eigen leven.” Zijn toon geeft aan dat het gesprek voorbij is. Na de abrupte afkapping staat Miranda op en gaat ze terug naar haar werkplek.

Daniël kijkt Jurgen aan. “Wat denk je?”

Jurgen kijkt door de lamellen naar de jonge vrouw aan haar bureau. “Ergens hoop ik dat ze in de voetsporen van Sasha treedt, maar het kan niet nog een keer zo aflopen. Ooit gaan zulke dingen mis. Je ziet het zo vaak bij anderen.”

In de maanden die volgen werkt Miranda door stapels en stapels van papierwerk. Ze gaat samen met meneer Tallberg naar hoofden van maffia en grote bedrijven. Het is kennelijk niet alleen maar strafrecht dat behandeld moet worden, maar het is van alles. Het gaat van vreemdgaan in scheidingen tot parkeerboetes. In het begin dacht Miranda dat de mannen overdreven hadden over de weging van het werk maar tussen alle normale zaken komen meer en meer schuine problemen stromen. Zo komen er nogal eens onverklaarde afkoopsommen en witwaspraktijken langs. Meer dan eens heeft ze informatie gevat over afpersing en marteling.

Na vijf maanden, een maand voor haar tweede voortgangsgesprek, wordt een belangrijk persoon in een criminele organisatie aangeklaagd voor moord en een poging tot doodslag. Miranda is op dit punt bekend met de betrokkenen en wordt de advocaat die de zaak leidt. Ze moet van Tallberg de zaak haar prioriteit maken. Een proces als dit duurt normaal gesproken jaren, dus ze probeert vanaf moment één haar beste been voor te zetten.

Miranda werkt met verrassend souplesse de verplichte stappen af. Ze voert alle gesprekken uit, levert diezelfde dag nog rapport daarover aan en ze staat altijd de pers te woord alsof ze het al jaren doet. Jurgen heeft meer en meer vertrouwen dat ze de juiste persoon hebben gekozen voor het werk.

Na een maand is het tijd voor het tweede officiële voortgangsgesprek met Miranda. Jurgen vermoedt dat na een maand in deze zaak al wel begrepen heeft dat de aangeklaagde schuldig is. Niemand in de firma zou ooit zoiets hardop zeggen zonder bewijs, maar het is vrij duidelijk dat het zo is.

Twee minuten voor het gesprek loopt Jurgen, zoals hij dat altijd doet, het kantoor van Daniël in. Hij gaat zitten in zijn stoel en wacht totdat Daniël Miranda naar binnenvraagt. Net als de vorige keer gaan ze met zijn tweeën door het hele formulier heen. Naarmate ze verder komen in het formulier merkt Jurgen dat Miranda zenuwachtig wordt. Hij grijnst van binnen. Zijn stille houding maakt de meisjes altijd zo heerlijk nerveus.

Miranda zit te wiebelen in haar stoelen. Ze beweegt haar been gespannen op en neer. Haar borsten trillen mee met haar beweging. De strakke outfits van Miranda zijn haar dagelijkse kloffie geworden – Jurgen vermoedt omdat ze voornamelijk met mannen werkt. Het maakt zijn baan er al de meer beter op.

Aan het einde van het gesprek stopt het been van Miranda met trillen. Ze heeft zich kennelijk over haar zenuwen heen gezet, want ze draait zich zonder aarzelen naar Jurgen. “Meneer Brandt heeft de moord gepleegd. Als de getuige niet weggekomen was, was hij nu ook dood geweest. Sterker nog, meneer Brandt heeft in de afgelopen twee jaar zeker 10 mensen vermoord.”

Even blijft het stil in de ruimte. Miranda staat op en adresseert nu beide mannen. “Ik weet dat jullie mij vertrouwden, maar ik kan dit werk niet doen. Deze mensen zijn het kwaad op aard. Ze martelen, vermoorden en terroriseren iedereen die in de weg staat van hun macht en geld.”

Daniël kijkt haar rustig aan. Te rustig, denkt Miranda zenuwachtig. “Neem je ontslag?”

Miranda schudt haar hoofd. “Nee. Ik wil dat jullie de contracten met meneer Brandt en zijn hele organisatie verbreken.”

Meneer Tallberg lacht. “Miranda, waarom zouden we dat doen?”

“Als jullie dat niet doen, breng ik alle kennis die ik de afgelopen paar maanden heb geleerd met al het bewijs naar buiten.”

Daniël kijkt Jurgen aan. Dan staat hij op en sluit hij de lamellen van zijn kantoor. Het licht boven zijn bureau schijnt nu een gele waan over de kamer. Jurgen staat ook op en gaat op het bureau van Daniël zitten tegenover Miranda.

Miranda merkt dat de sfeer in de kamer veranderd is. Ze heeft duidelijk niet de opperhand, al weet ze niet waarom. Ze gaat nerveus weer zitten. Van haar zelfverzekerde houding is niets meer over.

Jurgen kijkt haar glimlachend aan. “Iets meer dan een jaar geleden kwam Sasha met een vergelijkbaar verhaal aanzetten bij ons.”

Miranda voelt een onheilspellende rilling langs haar ruggengraat gaan.

“Sasha kon het niet meer aan. Onschuldige mensen waren om het leven gekomen bij een mislukte executie. Wij vertelden Sasha hetzelfde als wat we jou nu gaan vertellen. Ja, deze mensen doen verschrikkelijke dingen en ja, wij helpen ze om ermee weg te komen. In ruil daarvoor krijgen we een bijna eindeloze stroom aan geld en worden alle onze problemen voor ons opgelost. Dat is hoe we het bijvoorbeeld voor elkaar kregen om dat monument aan de Wilbrandstraat te laten slopen voor ons nieuwe gebouw.”

Miranda’s gevoel wordt alleen maar versterkt. Ze vertellen haar meer dan ze wist. Ze weet het zeker nu: ze is in gevaar.

“We doen alles om deze samenwerking in stand te houden en dat betekent dat we er alles aan doen om onze obstakels op te ruimen. Of nou ja, op te laten ruimen.”

Miranda slikt. Haar onderbuikgevoel vertelt haar dat Sasha’s dood geen ongeluk is.

“Wat staat er in onze weg om jou uit de weg te ruimen?”

Met een klein stemmetje vraagt Miranda: “Wat willen jullie van mij?”

Jurgen geeft haar weer zijn liefste, meest beleefde glimlach. Als je het gesprek niet had gevolgd, zou je denken dat ze bespraken hoe mooi de bloemen in de foyer zijn. “Je doet gewoon je werk, en je zorgt dat iedereen uit de gevangenis blijft.”

“En als ik dat niet doe? Wat als ik op zeg?”

“Zo ver zal het niet komen,” stelt Daniël haar onheilspellend gerust.

Daniël draait de deur op slot. “Ergens zijn we wel blij dat het zo is gelopen. Nu de schijn van moraliteit en propere zaken is opgedoekt, kunnen we ook de schijn opdoeken dat we zulke vriendelijke bazen zijn.”

Jurgen lacht hardop. “Ha! Het heeft nog lang geduurd.”

Miranda durft niet te ademen.

“Sta op.” Jurgens glimlach is weg.

Miranda staat op.

Pats! Jurgen slaat Miranda in haar gezicht met de rug van zijn hand. “Dat is voor je dreigement.”

Hij slaat haar nog een keer. “En dat is voor je domme instinct.”

“Vanaf nu doe je alles wat we zeggen. Wat het ook is.”

Miranda voelt een traan uit haar ooghoek ontsnappen.

De tranen druppelen zachtjes naar beneden en vallen op de stof die over haar borsten gespannen is. De blauwe stof kleurt donker waar haar tranen vallen.

“Trek je jurk uit.”

Verschrikt kijkt Miranda naar Jurgen. “Wat?” vraagt ze met een trillende onderlip.

Pats! Nog een klap in haar gezicht. “Ik ga het niet nog een keer vragen.”

Miranda laat haar blik verstijfd van meneer Tallberg naar Daniël glijden. Er is geen greintje compassie te vinden. Ze slikt eenmaal en beseft dan dat ze geen keus heeft.

Met trillende handen trekt ze haar jurk uit. Hij is zo strak dat ze de stof van haar lichaam moet rollen. Bij haar billen moet ze de jurk met moeite over haar heupen manoeuvreren. Jurgen kan zijn geluk niet op. Onder die strakke jurk zit een onmogelijk strak lichaam. Het is net een supermodel. Als ze op haar hielen gaat zitten om de jurk op de grond te leggen, vallen haar borsten bijna uit haar krappe BH.

Daniël trekt een la open bij de kast in de hoek en haalt er een flog uit. Hij geeft de flog aan Jurgen.

Het meisje staat nu hardop te snikken en kijkt naar de grond terwijl Jurgen zijn grote, brede handen over haar zacht huid laat glijden. Hij loopt langzaam om haar heen. Als hij achter haar staat drukt hij zijn kruis tegen haar billen aan. Zelfs halfhard moet ze zijn grote lid kunnen voelen.

“Alsjeblieft,” fluistert ze. “Ik ben nog maagd.”

Jurgen kan zijn geluk niet op. Hij kan wel een gat in de lucht springen. Een maagd?! Op 26 jaar?

“Natuurlijk. Een slet als jij is een maagd. Geloof je het zelf?” zegt hij minachtend.

Hij laat haar geloven dat dat is wat er bedebateerd wordt. Haar schouders gaan op en neer terwijl ze door haar tranen een punt wil maken. “Echt waar! Alsjeblieft, je moet me geloven.”

“Daniël, zou je de camera’s aan willen zetten?”

“Alsjeblieft! Alsjeblieft! Laat me gaan, alsjeblieft! Ik zal tegen niemand iets zeggen.”

Jurgen kust haar nek. “Ik wil je geloven, Miranda, maar het is zoveel makkelijker om wat tegenwicht te hebben. Zodat je net iets geloofwaardiger bent.”

Daniël heeft de camera’s in zijn kantoor aangezet. “We zijn zover, Jurgen.”

Jurgen gaat weer voor Miranda staan en beweegt haar gezicht omhoog met zijn vinger. “Kleed je uit.”

Dit keer twijfelt Miranda geen seconde. Ze maakt haar BH los en haar borsten springen los uit hun houder. Haar tepels zijn fier naar voren. Ze kon niet perfecter als Jurgen haar zelf had ontworpen. Ze wiebelt ongemakkelijk haar string naar beneden. Het enige wat ze nog op haar lichaam heeft zijn wat sieraden en haar naaldhakken. Geiler dan dit wordt het niet.

“Buig je over het bureau.”

Miranda kan haar snikken niet meer inhouden en buigt zich al huilend over Daniël bureau. Daniël staat met zijn penis in zijn handen achter het bureau. Hij is niet per se heel lang, maar wel vrij breed en hij is al compleet stijf. Daniël duwt zijn penis in haar gezicht. “Zuigen.”

Miranda neemt de penis in haar mond en begint te zuigen. Daniël schreeuwt het uit. “Hey! Let op je tanden, knol.”

Jurgen lacht achter haar. Dan voelt ze een harde klap van de flog op haar billen. “Kom op, Miranda, doe je best.” Gewoon voor de leuk slaat hij haar nog een keer.

Vanuit zijn positie kan Jurgen haar vagina zien glinsteren. Hij haalt enthousiast een vinger tussen haar benen door. “Nou ja, Miranda. Voor een maagd vind je dit wel heel geil.”

Een nieuwe snik klinkt gesmoord uit haar mond.

Daniël is inmiddels aan het genieten van de pijpbeurt om zijn korte, brede lul. Jurgen vindt het tijd dat hij zelf gaat genieten. Hij trekt zijn eigen penis uit zijn broek. Hij begint al aardig stijf te worden, maar hij is nog niet op volle kracht. Hij haalt zijn penis een beetje verveeld langs de gleuf van Miranda. Haar hele vulva is inmiddels doorweekt. Het zou niet lang duren tot hij zo ver was.

Miranda kan niet meer stoppen met huilen. Nog nooit in haar leven heeft ze zoveel spijt gehad van haar keuzes. Van haar jurk tot haar idee om haar bazen te chanteren, alles was een slecht idee. Ze is het oudste dat ze ooit geweest is, maar ze heeft zich nog nooit zo jong en naïef gevoeld. Jaren heeft ze alle seks afgehouden zodat ze seks kon hebben met de ware en nu lag ze hier boternaakt over het bureau van haar bazen die haar de rest van haar carrière zullen chanteren en haar anders vermoorden. Hoewel ze wenst dat ze nooit geboren was, wil ze ook niet dood.

In haar misère mist Miranda wat er achter haar gebeurt. Ze moet zich focussen om niet met haar tanden de piemel van haar baas te verminken en hem te plezieren. Maar achter haar is Jurgen klaar om van dit meisje een vrouw te maken.

“Er is niets zo heerlijk als een meisje beroven van haar maagdelijkheid. Normaal gesproken is het moeilijk om een balans te vinden dus geen pedofiel zijn en een pure meid te vinden maar wie had gedacht dat ik haar gewoon in mijn eigen kantoor kan vinden. En dan ook nog zo’n heerlijk geil mokkel.”

Jurgen streelt zijn lange lul. 23 cm lang en 8 cm breed. Er is een reden dat Daniël regionaal manager is en hij de baas. “Spreid je benen, Miranda.”

Miranda spreidt haar benen en staat gebukt op haar naaldhakken over het bureau. Jurgen jaagt nog een paar klappen met de flog tegen haar billen en gaat dan tegen haar aanstaan. Hij zet zijn lange leuter voor haar vagina en duwt hem zonder aarzelen naar binnen.

Miranda begint weer harder te huilen, tot groot genoegen van Jurgen, maar hij drukt net zolang door als hij kan. Hij trekt Miranda aan haar heupen dichter tegen zijn kruis tot hij er nagenoeg helemaal in zit. Hij weet vrij zeker dat hij nu tegen haar baarmoederhals aan zit, maar daar zal hij snel genoeg achter komen.

“Miranda, gezien je nog een maagd bent en nog ongeschonden, heb jij het grote geluk dat ik geen condoom om doe. We gaan hier van jou een echte vrouw maken, in alle betekenissen van het woord.”

Jurgen ziet het al voor zich. Miranda met een grote ronde buik, voor eeuwig gemarkeerd met striae door hem. Borsten die nog verder opzwellen van de melk en constante wc-bezoeken als een herhaaldelijke herinnering aan hem.

“Probeer ervan te genieten. Vrouwen hebben de grootste kans om zwanger te worden als ze ook klaarkomen.”

Jurgen plaatst beide handen op haar heupen en begint dan keihard te stoten. Miranda’s krappe vaginawand knijpt samen om zijn lul en hij bevindt zich in pure ecstase. Hij ramt driftig door totdat hij ziet dat Daniël klaarkomt. “Slikken,” gebiedt Daniël. Miranda vangt het sperma zo goed als mogelijk op terwijl ze keihard genomen wordt door Jurgen.

Dan gebeurt er iets wat Jurgen niet had verwacht. Nadat Miranda klaar is met het pijpen en schoonmaken van Daniël lul, laat ze een kleine kreuntje horen. Ook Daniël hoort het. Het zal toch niet dat ze zich zo snel overgeeft? Jurgen dankt God mentaal voor het geile ding dat op zijn pad is gekomen.

Miranda probeert zo goed als mogelijk te verbergen wat er zojuist is gebeurd. Ze kon zichzelf wel slaan, maar de kreun ontsnapte haar gewoon. Nu ze klaar was met het pijpen, focuste ze zich onbewust op wat er verder gebeurde en helaas voelde het vreselijk goed. Al die jaren dat ze haar vriendjes “aan het lijntje” hield en zij haar zat waren omdat ze de boot zo lang afhield – ze begrijpt nu eindelijk wat ze miste. De lange penis van Jurgen klapt elke keer hard tegen haar baarmoederhals aan, maar zelfs die pijn staat haar niet in de weg van het genot.

Jurgen merkt dat ze zich inhoudt. Ze kreunt niet meer maar ze huilt ook niet meer. Hij voelt hoe ze haar pelvis steeds meer zelf beweegt om mee te gaan met zijn bewegingen.

Na een poosje houdt hij haar heupen niet meer vast. In plaats daarvan trekt hij met elke hand een van haar bovenarmen naar achter. In de geblindeerde ruit achter het bureau ziet hij hoe haar tieten nu vol vooruit staan en op een neer bonzen met elke ram. Haar betraande gezicht is overgegaan in complete, al-dan-niet stille, overgave. Hij ziet hoe ze met haar ogen dicht hard staat te hijgen.

Dan voelt hij haar vagina samentrekken en hoort hij hoe ze één harde kreun geeft voor haar hele lichaam hard begint samen te trekken.

Het beeld wordt hem teveel en met een laatste harde ram duwt hij zijn penis zo hard als hij kan in haar vagina. Hij kreunt luid terwijl hij een week aan sperma in haar maagdelijke baarmoeder sluit.

Ze laat zich slap voorover vallen en hij vangt haar op met zijn armen om haar middel. Jurgen staat met open mond te kijken naar de vrouw in zijn armen. Vol verbazing kijkt hij Daniël aan, die hem eenzelfde blik teruggeeft. “Is ze flauwgevallen?”