Zaterdagochtend, half negen. Zachtjes tikt de regen tegen het raam. Ik draai me om en wentel me in het dekbed. Vertrouwde eigen geur, prettige warmte. Dan word ik benauwd en sla het dekbed van me af. Ineens voel ik nattigheid: ach nee, niet nu. Ik blijk een natte droom te hebben gehad en die is door het toevallige opsparen behoorlijk invasief. Check, check, check: ik heb maar één van de twee lange en brede matrassen gecompromitteerd. Geluk bij een ongeluk.

Ik sta op en neem het bed af. Ik haal tevens het dikke extra onderlaken weg. Dat ding zou ook anders kunnen heten. Shit, toch een fikse vlek. 'Nou Chrissie, wees maar blij met die ballen', grapt een niet fijn vriendje. 'Meteen aanpakken', zegt een beter ikje, 'beginnen met koud water.'

Dat laatste gaat lang door m'n hoofd terwijl ik de twee verschillende onderlakens de machine in pleur. Bonte was, hooguit veertig graden, instellen op 'vuil', voorwas met een enzymenmiddel, hoofdwas met iets lagere dosering, heel weinig wasverzachter. Dan kijk ik naar de klok op de machine: heeft - F***king - meer dan twee uur nodig.

De dekbedovertrek is droog, is dezelfde als de dag met Casper en kan gewoon de wasmand in.

Dan zie ik Casper de kaaskop weer voor me op dat grijzige bruin. Dat was mooi. Ik probeer Sven voor de geest te halen, leg hem in gedachten op dezelfde achtergrond. Nee. Dan probeer ik in gedachten Edwards meest geschikte achtergrond. Nee. Dat is dus twee keer nee. Wat heb ik nog?

Onderlaken geen probleem. Maarten heeft mij twee maanden geleden een dikke kwaliteit zacht-oranjegeel satijn geschonken. Zit nog in de verpakking.

Ik loop naar mijn kledingkast, moet onderin een beetje rommelen en vind het pakket. Ik bekijk de papieren inlay met foto. Dat onderlaken met een klassiek roodpaarse dekbedovertrek in een superverfijnde structuur. Ik zie Sven met z'n lichte huid, blonde haren en diep donkere ogen spatten uit het beeld.

'Maar er is meer', zegt m'n betere ikje. Ik wacht, start m'n computer en ga naar de site van het merk. Na een beetje zoeken kom ik bij het onderlaken en de varianten voor het dekbedovertrek. Ik vat het samen: mijn wit, donkerbruin en spetterende blauw gedijen ook bij het klassieke roodpaars.

Ik klik de paarse variant aan. Ach shit nee: is deels zijde en biologisch verantwoord gekleurd. Jaja, verantwoord: er moesten veel zeebeestjes voor ingezet worden. Hoe lang hou je zoiets goed met wassen?

Ik ben in vertwijfeling.

Dan zegt orden-Chrissie: 'Melkwit, grijsbruin en roodpaars vormen samen een mooi basissetje. Het is bijna vakantietijd. Zoek de aanbiedingen."

Ik zoek en vind in Leiden zelf een winkeltje dat nog twee overtrekken heeft van 240 bij 220. Korting volgens hun opgaaf 40%, nog steeds € 160,- Dan zoek ik door en kan het wat verderop naar het noorden voor twintig euro goedkoper krijgen, maar dat gaat vandaag niet lukken.

Tjonge, wat maakt Sven in me los?

Ik moet de tijd in de gaten gaan houden. Rond half elf tot elf camerabody en geheugenkaart. Ergens tussen half één en half twee de vis en consorten. Hopelijk ertussenin het paarse. 'Oke, haal het maar weer van de spaarrekening, big spender', zegt braaf-ikje en die woorden vind ik niet leuk.

Dan ga ik de rest van de boodschappen op papier zetten. Kleefrijst, iets van zeewier, spinazie, parmezaan, buffelmozarella, verse laurier, visfond of kreeftenfond, romano sla, tomaat, verse basilicum, mosterd en saffraan. Twee pizza's voor in de diepvries. 'Hé, die jongen is net puber-af. Vul hem', zegt de ober. Twee zakken chips komen op de lijst.

Het is zaterdagochtend, elf uur. Ik word weer wakker. Met een briefje in m'n hand. Ik lig op m'n bed, maar amper iets is mooi. De matrassen ogen grauw. Het dekbed ligt als een hoopje naast het bed. Erbovenop het pakket met het satijnen onderlaken. Mijn bek voelt ruw. Ik zie de buizen boven me. In een hoek ligt mijn eerste camerabody met de fijne 50mm.

Ik sta op, loop naar de badkamer en douche me lauwwarm. Ik herinner me hoe Edward en ik vaak gierend van het lachen samen op die plek stonden. Dan zie ik ons laatste weekend. De black beauty staat in de deuropening, alleen, en wacht op z'n beurt. Niet lang erna hoor ik bij het ontbijt: "Sorry, ik durf niet meer." En vervolgens: "Ben nu 22, het gespeel is wel een beetje over."

Dan hoor ik in m'n hoofd een klassieke jazz-balad in een live uitvoering van Carmen McRae. Ik loop naar de woonkamer en zoek de cd. 'Cadeau van taalopa', bedenk ik me als ik het hoesje in m'n hand heb. Ik zet de cd op en binnen twee seconden ben ik in de jazz-scene van Bubba's. "Isn't it rich ... aren't we a pair ...". Ja, maar de fucking terrorclowns worden ingeroepen.

'Hold your horses', hoor ik dan ineens in m'n kop. Ik zie mijzelf als klein jochie - hangend in een stijgbeugel - voortgetrokken worden door een paard in een wei. Maarten ligt in een deuk van het lachen.

'Chrissie, stop ermee, martel jezelf niet'. Dan neemt regel-Chris het heft in handen. 'Aankleden en aan de slag. Geld naar je betaalrekening.'

Het is bijna twaalf uur. Ik moet de camerabody nu echt halen. Is maar een kwartiertje lopen, vijf minuten in de winkel en een kwartiertje terug. Zo gepiept.

Naar de viszaak is een fiks stukkie verder. Ik pak een koelbox, bel een taxi en wacht. Binnen vijf minuten staat er een Tesla voor de deur. Als de chauffeur de straatnaam hoort, glimlacht hij: "Van Storkhuizen. Goede zaak." Als ik aankom, vraag ik de chauffeur te wachten. Ik open de winkeldeur en weet meteen dat het goed zit: frisse zeelucht en geen geur van bedenkelijke vis.

Een vrouw van rond de dertig spreekt me aan.

- "Ik moest naar Bart vragen."

- "Aah de kreeften. Bart heeft even tijd nodig die een beetje humaan in te pakken. Ik pak de rest. U krijgt een recept bij de zeetong mee en een aantal bakjes saus van de zaak. Daarnaast gratis zeewier. Er zijn elf kreeften levend overgebleven. We hebben geluk."

Na vijf minuten komt een middendertiger aanlopen met vier dozen. Hij kijkt naar mijn koelbox en zegt: "Goed voor de tonijn, zeetong et cetera. Niet voor de kreeften. Die krijgen geen lucht meer in zo'n ding. Houd de dozen uit de zon. Beetje koel."

- "Uhm Bart, dankjewel. Graag nog een advies. Twee gaan er vandaag op, twee morgen."

- "Chris, laat de laatste twee niet tot dan in de doos. Mes achter de ogen op de kop en de koeling in."

- "Tot ziens."

- "Tot ziens, Chris", en Bart geeft me een knipoog.

Het is twee keer lopen naar de taxi, maar die staat dichtbij.

Ik ben rond twee uur thuis, zet de spullen in de keuken en pak twee stevige boodschappentassen. Op weg naar de supermarkt kom ik langs de beddenspeciaalzaak. De roodpaarse overtrek ligt in de etalage. 'Laatste kans € 130,-' staat erop. Ik check de maat: 240 bij 220. Nou, een beetje geluk.

Klokslag drie sluit ik thuis de deur achter me. Nog een uurtje alleen.

Ik loop naar de slaapkamer en schud het dekbed op. De matrassen worden gekeerd, gedraaid en weer aan elkaar geritst. Ik haal het onderlaken uit de verpakking en klem hem om de twee matrassen. Mooie glans. Dan loop ik terug naar de keuken en pak de tas met de overtrek. Even bij een raam kijken. Echt een prachtige kleur en een mooie structuur.

Na tien minuten ziet mijn bed er uit als op de foto. De kussenslopen hebben het zacht-oranjegele satijn als biesnaad. Mooi detail.

Ooh ja, de onderlakens zijn klaar. Ik stop die in de droger.

Ik kijk nog even de slaapkamer in, pak m'n allereerste systeemcamera mee en loop naar de woonkamer. De 50mm gaat als eerste op het resolutiemonster. De bodydop gaat op mijn oudje. Geheugenkaart plaatsen en aanzetten. Eerst de instellingen. Werkt allemaal net iets moderner en ietsje logischer. Batterij staat op 98%. Dan kijk ik door de zoeker. Godallemachtig, niet normaal.

Het is nu kwart voor vier, ik loop naar de keuken en begin uit te pakken en op te ruimen. De koelbox laat ik zoals die is. Dan hoor ik geritsel. Ik open één doos en kijk in de ogen van een kreeft. Scharen keurig geklemd met rubber. 'Zo komen ze niet de fuik uit', bedenk ik me en sluit de doos weer.

Ik pak een grote kunststof snijplank, open de koelbox en haal de zeetong en tonijn eruit. Ook het recept. Interessant: dat recept komt neer op een lichte alternatieve garing van de zeetong.

Ik snij de tonijn en zeetong in twee gelijke helften, pak twee delen in en leg ze in de koeling. Lekker voor morgen. Dan meet ik 150 gram rijst af, spoel de rijst en pak een pannetje. Schepje zout erbij en een pietsie suiker.

De bel gaat. Ik strijk door m'n haren, loop naar de voordeur en open hem.

- "Hoi Chris. Hier ben ik dan."

- "Kom binnen, Sven."

De boomlange, superslanke gast loopt binnen met sporttas, kijkt om zich heen en zegt: "Fijne ruimte, prettig hoog. Waar kan ik de tas kwijt?" Ik geleid Sven naar de slaapkamer, dan fluit-ie, zet z'n tas naast het bed, draait zich naar mij en dringt me richting een muur. Hij is zo'n tien tot veertien centimeter langer dan ik, met andere verhoudingen. Zijn heupen komen boven mijn navel uit en dan voel ik de speer groeien. We raken in een intense kusbui. Hij doet niet flauw, opent z'n mond echt en begint me zowaar in m'n linkeroor te likken. Dan blijft hij onder tegen me aan staan, helt met hoofd naar achteren en kijkt me diep in de ogen. Blond haar en bruine ogen.

Ineens gaat hij op z'n knieën, opent m'n rits en knoop en trekt m'n broek en onderbroek omlaag. Hij begint met z'n grote, brede tong m'n zak te likken: "Niet gering, Chris." Ik word hard en dan slurpt hij m'n staaf in één keer naar binnen. Ik zie een paar traantjes in z'n ogen, hij laat los en zegt dan: "Is voor mij de grootste tot nu toe."

- "Jaja, zeg ik."

- "Echt, heb slechts twee keer iets gedaan, bijna twee jaar geleden. Vriendjes van 16 jaar. Kwamen niet boven de dertien centimeter."

- "En jij toen?"

- "Uhm, 21 centimeter bij 4."

- "Honger?"

- "Zwaar woord. Wel trek."

Ik pak Sven bij de hand en geleid hem met me mee naar de keuken.

- "Wow, goed spul, zie ik. En hé, nee joh, zit daar in wat ik denk?"

- "Wat denk je?"

- "Kreeft of krab."

- "Kreeft."

- "Fucking vier kreeften. Je bent gek."

- "Hoort een beetje bij me: ik ben half-Kroatisch."

- "Aaah, hoort ook een beetje bij mij: ik ben half-Noors."

We kijken elkaar vrolijk aan en beginnen weer te kussen. Dan hoor ik in m'n linkeroor: "Met dit soort voedsel voel ik me thuis."

- "Al eens kreeft klaargemaakt, Sven?"

- "Zeker weten, buiten bij een fjord."

Ik trek me los van Sven en begin de tonijn te snijden. Sven pakt het rijstpannetje en giet het af.

- "Heb je de rijst gespoeld?"

- "Ja, natuurlijk."

- "Niet meer doen met kleefrijst."

Sven pakt het recept bij de zeetong en zegt: "Ken ik, doet pa ook. Mag ik in de koelbox kijken?"

- "Sven, ga je gang. Ik vermoed dat ik van je kan leren."

Binnen een kwartier is alles klaar voor een lekkere sashimihap en we lopen met de spullen naar de eettafel.

- "Ooh shit, wat vergeten. Ik moet snel zijn."

- "Wat dan?"

- "Condooms."

- "Oké, ik loop mee."

Rond kwart voor vijf staan we in een speciaalzaak en spreekt een bruinharige groenoog ons aan.

- "Uhm, we hebben twee formaten condooms nodig. Een setje voor heel lang bij 5 dik en een setje voor gemiddeld lang bij 4,5."

- "Iets specifieker graag."

- "28 bij 5 en 16 bij 4,5."

- "Dat eerste is wel heel lang."

Sven neemt wat afstand van de toonbank, grijpt met twee vingers zijn slurf en toont hem in z'n trainingsbroek.

- "Tjesus, dat zie ik voor het eerst live."

De verkoper loopt naar achteren en komt terug met twee pakjes met vier condooms. Hij checkt de houdbaarheidsdatum: "Die lange moeten binnen twee maanden gebruikt worden."

Ik reken af en we lopen lichtjes geanimeerd terug. Sven knijpt me regelmatig in m'n kont en fluistert: "Diep." Ik word een beetje ongemakkelijk en zeg: "Ik doe m'n best, maar beloof niets."

Thuis aangekomen nemen we weer plaats aan de eettafel. Rond kwart over vijf breekt de hemel open en verdwijnt het licht druilerige weer van vandaag. Ik stel alle jaloezieën in op licht schuin van boven.

- "Tjee, Chris, wat ben je toch mooi."

- "Jij ook makker. Ik zou je graag willen fotograferen."

- "Prima, even wachten", en dan loopt Sven weg.

Ik pak de voorbereide camera en stel de lensopening in op 4,5. Dan ISO op 800. Dan komt Sven volledig naakt binnenlopen. Zijn slurf wiegt heen en weer. Wel voorhuid, maar niet geheel over z'n eikel heen. In bouw fris, slank jongvolwassen. Ballen strak en fors.

Ik loop op hem af en geleid hem naar een plek met een beetje donker-egale achtergrond. Het licht van schuinboven is goed. Ogen prettig spattend.

Ik neem flinke afstand en krijg Sven alleen in portretstand geheel op de foto. Handig: de lens stelt vanzelf scherp op de ogen. Ik hoef Sven geen aanwijzingen te geven. Hij lijkt precies te snappen hoe zijn lijf het mooiste is. Na vijf minuten pakt hij z'n slurf en begint te masturberen. Hij wrijft met z'n linkerhand van z'n rechtertepel via buik naar zijn zak. Dan gaan beide handen om de schacht van zijn goddelijkheid en zie ik dat ding groeien en groeien. Ik blijf foto's maken.

- "Gaat niet lang duren, Chris. De week moet eruit."

Sven laat z'n mega pik nu even los en die staat vervolgens tegen z'n middenrif aan te tikken. Drie goede foto's lijkt het. Dan grijpt Sven met rechterhand het bovenste deel van zijn pik en rukt als een wilde. Fuck, een straal van zo'n anderhalve meter. Ballen staan te pulseren als een malle. Weer zo'n straal. Svens ogen draaien omhoog: nee, de gast spuit mij nu van afstand onder. Mijn broek is onder de knie geraakt. Nog twee nascheuten en dan zegt Sven: "Zo, dat was lekker."

Ik lach en zeg: "Meneer de keeper heeft een goed langeafstandsschot in zich."

Nadat Sven zich gedoucht heeft en weer aangekleed is, tafelen we een beetje na. Ik heb intussen Svens vochtigheid van vloer en broek gehaald.

- "Dat je fotografeert, weet ik nu. Maar je had het over een eindscriptie. Waarvoor?"

- "Nederlandse taalkunde."

- "Waar gaat die over?"

- "Het is een soort vergelijking van lesboeken voor de onderbouw havo en vwo. Vooral gericht op de delen waarin schrijven centraal staat."

- "En?"

- "Tja, ik kom eigenlijk tot de conclusie dat die boeken niet echt een methode genoemd kunnen worden. Ik geef algemene tips aan docenten om er toch nog iets van te maken."

- "Klinkt als mijn vader."

- "Jouw vader?"

- "Ja, is zijn interessegebied. Hij heeft in Amsterdam een paar jaar Nederlandse taal- en letterkunde gestudeerd in de tachtiger jaren. Uitwisseling Noorwegen en Nederland."

- "En toen?"

- "Is marketing gaan doen in de voedingsindustrie."

- "En je ma?"

- "Zij is docente bewegingsonderwijs. Halve baan."

- "Zijn best wel raakvlakken. Mijn ma is docente wiskunde en pa zorgmanager."

- "Broertjes of zussen?"

- "Eén vier jaar oudere broer."

- "Ik ben enig kind."

Ik stel Sven voor dat we de kreeften rond acht uur gaan klaarmaken. Hij maakt me duidelijk dat we die beesten nu wel moeten verlossen uit hun lijden.

- "Zal ik ze doden, Chris? Gaat echt het snelst met een goed mes op de kop."

Sven blijkt heel behendig en zegt - net als Bart - dat ze meteen de koeling in moeten. Ook de twee die al over een paar uur klaar worden gemaakt.

- "Zullen we de foto's alvast bekijken, Chris? Ik ben benieuwd."

Sven en ik lopen naar m'n bureau en ik zet de computer aan. Dan ziet Sven de submappen Edward en Casper.

- "Vriendjes?"

- "Edward ex en Casper speeltje."

- "Mag ik het speeltje zien?"

Ik open de map en één van de foto's.

- "Holy Moses." Sven staart me aan, slikt en vraagt: "Heb je dat dikke monster in je gehad?"

Ik knik.

- "Mag ik je ex ook zien?"

Ik klik terug, open de andere map en laat een totaal van Edward zien.

- "Nou ja, en jij denkt dat je de mijne niet aankunt?"

- "Sven, jij hebt een speer en fluisterde vanmiddag 'diep'."

- "Nou, laat die van mij dan maar eens op foto zien."

Ik haal de geheugenkaart uit de camera, plaats hem in de hub en importeer de zojuist gemaakte foto's. Duurt ietsje langer dan ik gewend ben.

Dan klik ik een foto aan waarin Svens eikel tikt tegen z'n middenrif. Zo verschrikkelijk veel detail, zo mooi rank (maar niet te) en absurd lang. Sven slikt, schuifelt ongemakkelijk op de bijzetstoel en wijst een cumshotfoto aan. Ik open die. Je ziet de spermastraal nog redelijk scherp bij de eikel.

- "Uhm, nou snap ik het."

- "Fijn, Sven."

- "Vind je me niet mooi genoeg?"

- "Och jongen, nee. Je bent een droom, maar dat daar ga ik niet zomaar helemaal in me krijgen."

- "Oké, snap ik nou. Jij gaat alles leiden."

- "En als je wild wordt?"

- "Ik ben wel soepel, maar niet sterk. Ik vermoed dat jij sterker bent."

Ik laat die woorden op me inwerken, knik en besluit het risico te nemen.

Het is inmiddels half acht. Sluit de computer, plaats de geheugenkaart terug in de camera en loop met Sven naar de keuken. Ik open de koeling en haal er een fles pinot blanc uit: "Wijntje bij het koken."

- "Ben eigenlijk toe aan wat fris", en Sven vult zijn wijnglas met kraanwater.

Ik vul de waterkoker, zet hem aan en blijk aan Sven een heel goede, intelligente kookhulp te hebben.

- "Mosterd-saffraansaus doe ik."

- "Oké, Sven, spinazie doe ik, is alleen opgieten in een zeef en ik doe ook de salade. Oven gaat al aan."

- "Die grote soeppan moet nu al met water, laurier, twee potten visfond en - waar is de rozemarijn?"

Ik pak een potje gedroogde rozemarijn en voeg de helft toe. Sven proeft het vocht in de pan: "Heb je ook visbouillonblokken? Is iets te slapjes. Mag ik wijn voor de saus."

Ik krijg het warm, voel liefde in me opkomen, ga op m'n knieën, trek Svens trainingsbroek naar beneden en slurp de slurf naar binnen. Sven trekt terug, glimlacht en zegt: "Stout mannetje."

Het duurt tien minuten voordat het vocht in de soeppan kookt. Sven is al ver met de saus. De salade is klaar, de spinazie doe ik op het laatst, dus ik rasp een stuk parmezaan.

- "Niet te veel, Chris, gaat overheersen. Bewust geen zetmeelproduct?"

- "Yep."

Dan open ik de koeling, pak twee kreeften en donder ze in de kokende soeppan. Sven zet de stand op power: "Heeft-ie nog een paar minuten nodig."

Dan zie ik Svens eikel boven z'n broekband uitkomen. Ik druk me tegen Sven aan, kus hem en fluister in z'n oor: "Een beetje pijn mag het wel doen hoor." Sven glimlacht: "Ik vind het best wel eng." Dan stelt Sven de soeppan terug naar standje zes: "Maximaal nog tien minuten. In de oven hooguit vier minuten. Koksmes slijpen."

Ik volg Sven, zie hoe hij vocht uit de pan meeneemt in de saus, inkookt en dan gaat de sauspan van het vuur en een deksel erop.

Sven haalt vervolgens de kreeften uit de pan. Snijdt ze vanaf de kop naar onderen doormidden en haalt er ingewanden uit die hij meteen in de prullenbak werpt. Een groenig deeltje houdt hij apart.

Ik heb twee grote, rechthoekige, stalen ovenschotels nodig en twee roosters.

Sven opent de sauspan, legt er roomboter in, een deel van de groene drab en roert de saus rustig door. Ik leg de kreefthelften in de twee schotels, Sven overgiet ze met de saus en de geraspte parmezaan. Dan opent Sven de oven en plaatst de schotels op de roosters. Hij staat gebukt door het glas te kijken.

Ik was al hard, maar word nu harder. De broek van Sven is zo naar beneden. Ik kijk naar een maagdelijk grotje. - "Net gespoeld, Chris, doe maar." Ik zet m'n eikel tegen de jongemannenkut en geef druk. Ik hoor een zucht, dan een fikse teug adem en Sven laat me binnen. Ik duw rustig door en krijg hem er helemaal in. Sven begint te walsen om m'n pik: "Fuck, ontmaagd met kreeften in het vizier. Zo doorgaan, geen condoom." Het is zo gepiept: ik houd het maar een minuut vol. Sven is te aantrekkelijk.

- "Haha, dat voelde ik. Chrissie moest wat kwijt."

Sven gaat rechtop staan terwijl hij z'n onderbroek en broek optrekt.

- "Nou wel graag een wijntje."

Ik schenk hem en mezelf in, overgiet de spinazie met kokend water en dan doet Sven twee ovenwanten aan. Hij haalt de schotels uit de oven en een supergeur vult de keuken: "Heb je een kreeftentang?" Ik rommel een beetje in wat lades en blijk er twee te hebben.

We besluiten alle gerechten in schotel te doen of laten en zetten de eettafel vol. Ik ga zitten, maar Sven loopt nog even terug. Dan zet hij een klein kommetje met de overgebleven groene drab neer.

- "Zag ik je eerder al mee bezig. Wat is dat?"

- "Weet ik niet zeker, maar het heeft kreeftsmaak in het kwadraat. Als ik het moet inschatten iets rondom lever."

- "Kreeftsmaak in het kwadraat, die moet ik aan ma vertellen."

Sven en ik hebben tijdens het eten geen conversatie nodig. We genieten volop en kunnen allebei per persoon met gemak de twee halve kreeften aan. Dan komt er ineens een symboliek in me op. Sven is noord-zuid en ik meer oost-west. 'Vergezocht, Chris, te veel rare boeken gelezen.'

- "Chris, misschien raar, maar kunnen we straks een voetbalprogramma kijken?"

Ik heb net een superhap vlees uit een kreeftenschaar genomen. Die saus van Sven is er hemels bij.

- "Tuurlijk joh, vind ik ook leuk."

- "Uhm, vind je het erg als ik je pas morgenvroeg ga nemen?"

- "Wat is er?"

- "Ik voel jouw zaad bij m'n kontje. Moet wennen. Gaat allemaal snel."

- "Lieve schat, natuurlijk."

Dan pas snap ik echt dat 17 en 23 nogal een verschil kan zijn. 'Wel beide priemgetallen', zegt een bizar deeltje in m'n hoofd.