Het was vrijdag, de dag van het etentje bij Petra. We namen samen de trein, Jeroen, Derk, Gemma en ik, vanuit Zwolle. Een rit van iets minder dan een uur naar Amsterdam. Jeroen, Derks vriend, was heel aardig, lang en met blonde krulletjes. Ik ontmoette hem ook voor het eerst die middag, en Derk en hij zaten heel schattig dicht tegen elkaar aan in de stoelen achter Gemma en mij. Wij zaten zo mogelijk nog dichter tegen elkaar aan, bijna samen op één stoel, Gemma en ik, en we gaven elkaar steeds stiekem kusjes tussen het uit het raam staren door. In het bagagerekje boven ons lag mijn schooltas, met daarin een pyjama, een schone broek, een schone trui, een toilettasje, een handdoek en mijn zwempak in een apart tasje, twee onderbroeken en het boek dat ik aan het lezen was. Ik weet niet meer welke. Het logeerpartijtje organiseren was heel eenvoudig gelukt, zoals verwacht. Ik had mijn ouders gezegd dat ik na het etentje bij Petra met Derk mee zou gaan en daar zou logeren en mijn ouders namen het ter kennisgeving aan. Ze vroegen wel of ik nog thuis zou komen vóór mijn zwemwedstrijd de volgende middag of dat ik zelf daarheen zou gaan. Kut. Dat was ook zo. Zwemmen. Om half vier op zaterdagmiddag in Zwolle. Ik zei dat ik zelf zou gaan. Vandaar dus het zwempak en de handdoek in mijn tas. Toen ik het vertelde tegen de rest terwijl we wachtten op de trein zeiden Derk en, heel spannend, ook Gemma gelijk dat ze zouden komen kijken. Jeroen niet, die had voetbal. Gemma hoefde verder niets te regelen, haar ouders waren dat weekend weg.

We hadden het er helemaal niet over, we vonden dat allebei te spannend denk ik, maar ik kon alleen maar denken aan het meegaan naar Gemma’s huis ná het etentje. Ik zag er op een vreemde manier zelfs een beetje tegenop nu, maar dat was vooral onzekerheid denk ik. Onzekerheid over wat er zou gaan gebeuren, of ze me wel leuk zou vinden, dat soort dingen. Gemma was ook stiller dan normaal, ze dacht vast over dezelfde dingen na. Ik keek haar aan, ze keek naar mij en glimlachte. We gaven elkaar een kus en mijn hoofd smolt weer aan haar schouder vast.

Gemma droeg een coltrui vandaag. Een zwarte, best wel nauwsluitende, van fijne wol. Het stond haar echt heel goed. Ze leek er ouder in en op een bepaalde manier meer volwassen. Serieuzer. Ik vond het heel aantrekkelijk. Haar borsten leken erin ook nóg groter dan voorheen. Toen ze ongeveer halverwege de treinrit opstond en wegliep om te gaan plassen bekeek ik haar billen zo lang als ik kon zonder echt buiten de stoel te gaan hangen. Volle billen, twee keer zo groot als mijn afgetrainde zwemkontje. Misschien wel drie keer zo groot. Onvrijwillig moest ik denken aan onze laatste ontmoeting, in het park. Hoe ik min of meer per ongeluk Gemma’s shirt te hoog had opgeschoven en haar borsten en bh had gezien, hoe ze toen zei ‘Nee, dat kan echt niet hier’. Dat kon ook niet daar, daar had ze gelijk in, we zaten in het park en iedereen kon het zien, maar dat was wel jammer. Vanavond zouden we niet in een openbaar park zitten, maar gewoon thuis, en daar zou niemand het kunnen zien. Ik werd week bij de gedachte.

Het etentje was echt heel erg gezellig en leuk. Ik heb er nog een foto van, gemaakt door Petra, en iedereen kijkt blij. Petra was op haar best; koken, serveren, kletsen, hard lachen en gewoon fantastisch zijn. Ze zag er ook fantastisch uit; ze droeg een zwarte strakke pantalon, een wit blouseje, haar haren los en haar ogen heel mooi opgemaakt met eyeliner, waardoor ze nog groter leken dan normaal. We voelden ons helemaal op ons gemak en we konden onszelf zijn, alle vier, dus ook Gemma en Jeroen die er voor het eerst waren, waar dat op de meeste andere plekken, zelfs thuis, onmogelijk was. Dat was wel het fijnste. Los van het eten en alle gezelligheid. Petra oordeelde niet en was oprecht blij voor ons. Daar, aan de eettafel van Petra, was ik helemaal oké met mijn lesbisch zijn en dolgelukkig met mijn vriendinnetje.

We moesten de trein rond half negen naar Zwolle nemen, dan konden we de bus van rond tien uur naar Hardenberg pakken en dan zouden we om kwart voor elf bij Gemma’s huis zijn. Petra bracht ons met haar nieuwe auto naar het station en gaf ons alle vier een dikke knuffel. Mij fluisterde ze in mijn oor: ‘ik ben zo blij voor je. Ze is echt heel erg leuk.’ Daarna kuste ze mijn wang.

Daarmee is de rol van Petra in dit deel van het naar haar vernoemde verhaal uitgespeeld. Ik was eerlijk gezegd in eerste instantie eigenlijk helemaal niet van plan zoveel aandacht aan Gemma te besteden, maar de herinneringen zijn té leuk. Sorry daarvoor. Terug naar de trein.

In de trein zaten we in een zitje voor vier, tegenover Derk en Jeroen. Derk plaagde ons. ‘Weet je waar Annemiek en Gemma straks heengaan? Mag ik het vertellen Annemiek?’ Ik knikte, licht gegeneerd. ‘Annemiek heeft tegen haar ouders gezegd dat ze bij mij slaapt maar ze gaat straks met Gemma mee, toch Annemiek?’ Plagerige opmerkingen volgden, onschuldig, maar het brak wel de spanning die ik voelde een beetje. Dat was fijn.

Op station Zwolle namen we afscheid van Derk en Jeroen. Wij moesten immers een andere bus hebben, Gemma en ik; de bus naar Hardenberg. Het was nog druk op het station en ook bij de bushalte stonden een stuk of acht mensen te wachten. Het was fris en donker. Ik wilde zo graag Gemma’s hand pakken, tegen haar aan staan, met haar zoenen bij de bushalte daar maar het kon niet. Er waren namelijk andere mensen. We stonden stil, we zeiden niets. Op dat moment smachtte ik zo naar alleen zijn met Gemma, niet normaal. Ik boog naar Gemma toe en fluisterde een beetje nerveus in haar oor: ‘Ik wil je zoenen, Gem, maar het kan hier niet’. Ze keek opzij en fluisterde terug: ‘Ik kan niet wachten tot we thuis zijn, Annie’, ze noemde me soms Annie, ‘thuis kan niemand ons zien’. Vlinders fladderden op in mijn buik. Dit was leuk. Fluisterend waren we toch in onze eigen geheime wereld, die niemand anders kon horen. ‘Ik ben verliefd op je’, zei ik bijna onhoorbaar zacht. Gemma bloosde. Haar warme adem streelde mijn oor toen ze zei: ‘ik ben knetterverliefd op je, An, ik kan de hele dag aan niks anders denken dan aan jou’. Ik was een plasje water. We keken elkaar even aan. Intens verliefd. In de verte kwam de bus al aan.

In de bus, helemaal achterin in de hoek, hadden we een klein beetje meer privacy. Het meeste van de dag tot dan toe. De dichtstbijzijnde persoon zat drie stoelen voor ons en had oortjes in, de rest van de passagiers zat voor in de bus. In principe zou de buschauffeur ons kunnen zien via de spiegel maar die had wel wat beters te doen. Op de weg letten bijvoorbeeld. Voor de zekerheid zakten we wel nog wat onderuit.

‘Vind je me dik?’ Vroeg Gemma ineens. Ze keek voor zich uit. ‘Huh?’ vroeg ik, ‘Hoe bedoel je?’.

- ‘Nou zoals ik het zeg. Ik bedoel, jij bent echt zo perfect. Je benen zijn zo slank en gespierd en je hebt gewoon een blokjesbuik.’ - ‘Ik vind het juist heel fijn hoe zacht jouw buik is. Dat komt gewoon van het zwemmen bij mij.’

-‘En je kont is zo strak en perfect enzo, ik word er gewoon echt best wel onzeker van. Sorry als je me aanstellerig vindt.’

-‘Ja maar jij hebt ten minste bíllen, ik lijk wel een kind van 8 of zo. Een jongen van acht dan, met mijn kleine tieten. Je hoeft geen sorry te zeggen hoor’.

-‘Je tieten zijn perfect.’

-‘Nee die van jou zijn perfect. Zacht en groot en je bent echt een vrouw. En ik kijk echt altijd naar je kont als het kan trouwens, en dan denk ik wauw.’

-‘Echt? Ik kijk altijd naar jouw kont en dan denk ik wauw.’

-‘Ok, maar als je iets kon veranderen aan mij, dan zou je wel iets veranderen toch! Of iets groter maken toch?’

-‘Nee, doe niet zo gek. Serieus echt niet. Je bent echt zó perfect en mooi.’

-‘Echt?

-‘Ja. Echt.’

-‘Ik vind jou ook perfect en mooi.’

-‘Ja, dat had je al gezegd.’

We lachten allebei. Daarna was het een tijdje stil. Toen zei Gemma:’Vind je mijn lippen ook perfect?’

-‘Ja.’

-‘Wil je me zoenen dan?’

We doken diep weg achter de ruggen van de stoelen voor ons en zoenden heel lang en heel lekker. Eigenlijk voor het eerst pas weer sinds de afgelopen dinsdag in het park. Maar deze zoen was anders, nog dieper, nog intenser dan elke ervoor. We waren kwetsbaar en open geweest en dat maakte alles intiemer.

‘Ze vindt mijn kontje lekker en mijn kleine tieten wél mooi.’, dwarrelde door mijn hoofd. Mijn hoofd zwijmelde van trots en van zelfvertrouwen.

Gemma woonde op amper twee minuten lopen vanaf de bushalte. Het was de straat oversteken en dan aan de overkant een straat in voor honderd meter en dan was je er. Ze woonde in een heel gewoon klein rijtjeshuis, de middelste ongeveer van een rij van wel 15 of 20. Ik weet nog dat in de tuin een grote brede boom stond die half over het pad naar de voordeur hing. Ik denk dat het een conifeer was, Gemma hield die voor me aan de kant.

De voordeur was van donkerbruin hout met gelig matglas. In de korte gang die eindigde in de deur naar de keuken hingen wat kinderfoto’s van Gemma aan de muur. Ik bekeek die hard lachend en Gemma lachte net zo hard mee. Via de keuken liep je naar de woonkamer. In de gang was ook de wc en de trap zat tussen de wc en een andere deur, ik denk de meterkast. De kapstok was tegenover de trap. Gemma hing onze jassen op en deed haar schoenen uit. Ze had heel erg schattige roze sokken aan. Ik zette mijn schoenen naast de hare en volgde op witte sportsokken haar bolle billen naar de keuken.

Gemma was in haar vertrouwde omgeving, dat zag je aan alles. Ze wist zonder te kijken de lichtknop van de keukenlamp te vinden, liep door een deur, verdween even uit het zicht in een donkere woonkamer en draaide zich daarna om en kwam met het gele licht van een oubollig wandlampje in haar rug op me af gelopen. Ze sloeg haar armen om mee heen, fluisterde: ‘blij dat we hier zijn.’ en voor ik kon zeggen ‘ik ook’ duwde ze haar lippen op de mijne.

We zoenden eerst teder en zacht maar al vrij snel ging het er wat wilder aan toe. Dat kwam eerlijk gezegd vooral bij Gemma vandaan. Haar vertrouwde omgeving, de privacy, haar zelfvertrouwen over wat ik van haar lijf vond of alledrie de factoren samen maakten dat ze assertiever was, dat ze bijna meteen haar ene hand op mijn heup legde en met de andere iets hoger, onder mijn trui, mijn zij vasthield. Ik zette een stapje achteruit en stond tegen de muur. Onze tongen speelden. Gemma kon een heel puntig tongetje maken waarmee ze de onderkant van de mijne kietelde en daar kreeg ik de kriebels van. Ik lege mijn armen over haar schouders en liet ze daarna langzaam zakken, mijn handen over haar rug. Ik voelde door de zachte stof van haar coltrui hoe bh-bandjes zich een millimetertjr diep in haar rug hadden genesteld. Ik volgde de zachte welving die haar zij en rug maakten tot aan de brede rand van haar trui. Daarna een centimeter huid, die kouder voelde dan ik had verwacht, en een broeksband. Mijn ene duim bleef heel even haken in een lus voor een riem, die ze niet droeg, en schoof daarna omlaag tot ik met beide handen voor het eerst de volle billen van Gemma vasthad. Ze waren stevig. Steviger dan ik had verwacht. Ik duwde haar tegen me aan, duwde mijn handen in haar vlees, en voelde spieren spannen onder de oppervlakte. Wat een kont. Er kriebelde van alles overal in mijn binnenste, helemaal toen Gemma ook nog eens mijn nek ging kussen. Dat had ze nog nooit eerder gedaan. Ze ademde diep in door haar neus. ‘Wat ruik je lekker.’

Gemma stopte na een minuut of zo met zoenen en duwde me zacht een stukje van zich af. ‘O, ja’, zei ze. Ze gaf me nog een paar kleine uitdagende kusjes die ik gretig beantwoordde en zei toen: ‘ik zou mijn ouders laten weten dat ik veilig thuis ben.’ Haar handen zakten, nagels krabden zacht, onder mijn trui vandaan en ze liep naar de telefoon, die stond in de hoek van de woonkamer naast de tweezitsbank.

Ik kwam tot mijn positieven en Gemma knipte nog een lampje aan en toetste daarna met een zacht gepiep het telefoonnummer in dat op een vierkant wit briefje naast de telefoon lag. Ik trok mijn trui recht. Gemma ging zitten op de armleuning van de bank. Ze zag er prachtig uit in het zachte gele licht dat van linksboven kwam. De schaduw van haar borsten viel over haar buik. Ik kon haar opgezette tepels net onderscheiden onder de verlichte zwarte wol van haar coltrui.

‘Hoi mam - ja ik ben net thuis - ja heel erg gezellig - ja echt leuk maar ik denk niet dat ik het ga doen - ja wel jammer - nee - nee - ja - oké - ja ik ga nog even tv kijken en dan slapen - ja, of meteen slapen’ Gemma knipoogde naar me terwijl ze dat laatste zei. Ik was tegenover haar gaan zitten in een bruine ribstoffen fauteuil, keek naar de videobanden in het kastje waar de tv op stond, en wachtte. ‘Ik ook van jou mam, groetjes aan pap en ome Rogier - doe ik - doeg’. Een laatste piepje en het gesprek was voorbij. Gemma legde de telefoon terug op de haak.

‘Mama wilde om acht uur bellen, als ze aangekomen waren bij mijn oom in Duitsland, dus heb ik gezegd dat ik een proefles streetdance ging doen met een vriendin van school. Goed bedacht hè?’

Gemma stelde voor om naar haar slaapkamer te gaan, en dan lekker de slaapbank uit te klappen en een film te kijken. In pyjama, met chips en sinas, als een echt slaapfeestje. Ik pakte gelijk een video uit het kastje. Ik weet niet meer welke. Ik heb echt heel diep gegraven in mijn geheugen, zelfs een lijst opgezocht met films uit die periode maar ik kom er niet op welke film we toen hebben gekeken, helaas.

Ik voelde Gemma’s blik warm op mijn kont toen ik met mijn rugtas in mijn hand voor haar uit de trap op liep. Het was maar heel iets, maar ik duwde mijn billen echt wel wat verder naar achteren en ik wiebelde net iets meer met mijn heupen om Gemma een lekkerder uitzicht te bieden. Dat voelde best wel stout.

‘Links is de badkamer, voor als je je pyjama aan wil doen, dat is mijn kamer en daar slapen mijn ouders.’ Dat was alles. Een vierkante overloop met donkerblauwe vloerbedekking en drie deuren. Verder zat er zo’n luik in het plafond voor de uitklaptrap naar de zolder. Gemma’s kamer was ongeveer zo groot als de mijne. Er lag een laminaatvloer, de muren waren wit maar hingen vol met posters van met name Alanis Morissette, maar ook wat andere artiesten. Er stond een antieke kledingkast, maar dan wit geschilderd, meteen links van de deur. Aan de achterste wand gezien vanaf de deur stond een heel basic eenpersoonsbed met een dekbedovertrek met bloemen, daarnaast paste precies een uitklapbare bank en daar tegenover stond een grote ouderwetse tv op een kastje gemaakt van fruitkistjes tegen de muur. Voor het raam hing een donkerrood gordijn, tot aan de grond. Naast de televisie stond nog een bureautje met een uitklapbaar juwelenkastje, een verzameling make-upspulletjes en een antiek spiegeltje op een goudkleurige standaard. De boekenplank erboven was zo vol en kunstig hoog gestapeld dat de zwaartekracht leek te zijn uitgeschakeld en zo zijn we de hele kamer rond. Het rook er zoals Gemma rook, naar klassieke parfum en, nou ja, naar Gemma.

‘Ik ga mijn pyjama aandoen.’ Zei ik, en ik liep naar de badkamer. De badkamer ga ik ook maar even omschrijven. Witte tegels op de vloer en de muren. Links een douche met een glazen wand ernaast, daarnaast een wc, de wand tegenover de deur had een raam met matglas met eronder een kastje met handdoeken enzo, de wand rechts van de deur had een grote spiegel en een brede wastafel met daaronder nog een kastje. Ik stapte naar binnen, op de ronde badmat, en bekeek mezelf in de spiegel. Mijn haar was wat meer verwilderd dan normaal, mijn wangen iets roder en mijn pupillen groot, maar verder zag ik er nog prima uit. Ik zette mijn tas op de kast onder het raam en pakte mijn pyjama eruit. Een pyjamapak met een broek en een jasje, donkerblauw en donkerrood geblokt als een Schotse kilt. Daar deed het patroon mij het meeste aan denken. Ik trok mijn trui uit. Thuis sliep ik altijd zonder bh, natuurlijk, maar nu twijfelde ik. Zou het raar zijn zonder bh? Te hoerderig? Zo van ik wil dat je aan mijn blote tieten zit? Of wilde ik gewoon precies dragen wat ik normaal zou dragen thuis. En wilde ik dat Gemma makkelijk aan mijn tieten kon zitten, dat speelde wel mee, laten we eerlijk zijn. Twijfels, twijfels en ik liet hem aan. Het was best een mooie bh. Wel heel standaard qua model maar versierd met kleine blauwe bloemetjes, vergeet-me-nietjes denk ik. Ik trok mijn sokken, mijn broek en mijn boxershort uit. Ik had een slipje dat bij de bh paste meegenomen, het was een setje, met dezelfde bloemetjes. Ik droeg de hele dag al een boxershort vanwege mijn ‘probleem’ en had bedacht op het laatste moment van onderbroek te wisselen. Niet ten onrechte. Ik veegde de boxershort met de flinke natte plek nog een keer extra langs mijn onderkant en propte deze daarna onderin mijn tas.

Ik had besloten me niet te scheren. Mijn oksels en benen wel natuurlijk, en de stukjes lies die te zien waren in mijn wedstrijdpak ook, maar verder niets. Donkerbruine krulletjes in een onregelmatige rechthoek, dat is de beste omschrijving van mijn schaamhaar toen. Bizar om op te schrijven, maar goed. Ik wist gewoon echt niet wat Gemma van me verwachtte en ik wilde, net als bij het bh-dilemma van zojuist, niet te gewillig of te porno-achtig overkomen. Ik had die ochtend minutenlang naar mezelf staan kijken, wikkend en wegend.

Snel mijn slipje aan, pyjamabroek aan en ik knoopte de drukknoopjes van het pyjamajasje van boven naar beneden dicht. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Gemma had wel gelijk, tegenwoordig zag je mijn blokjesbuik ook als ik mijn spieren niet spande. Toen ik de onderste dicht had deed ik het bovenste knoopje weer open. En toen nog één.

Ik liep de slaapkamer in en zag dat Gemma zich ook had omgekleed. Zij droeg een gele nachtjapon, model superlang t-shirt met hoge v-hals en tot net boven haar knieën. Ze had de slaapbank uitgeklapt tot een soort matras op de grond, haar twee kussens en het dekbed van haar bed erop gelegd en terwijl ze op me afliep, richting de kledingkast, was het overduidelijk dat de keuze over wel of geen bh aan bij Gemma de andere kant op was gevallen. Haar grote borsten bewogen vrij onder de gele stof op het ritme van haar voetstappen, en hypnotiseerden me. ‘Bijna klaar’, zei Gemma een tikkeltje hijgerig van de inspanning, terwijl ze een extra deken uit de semi-antieke kast pakte. Bij het bukken om de deken op het bed te spreiden zag ik onder de omhooggeschoven japon Gemma’s volle, melkwitte dijen samenkomen. Waar haar billen begonnen, waar ik een klein stukje onderbroek verwachtte te zien, zag ik bilspleet. Had ze nou helemaal geen ondergoed aan?

Wordt vervolgd.