Tijd Is Macht - 10

Dit verhaal is het tiende deel van een langere (fictieve) serie. Ik raad je aan om te beginnen bij het eerste deel als je die nog niet gelezen hebt. Geniet ervan en ik hoor graag wat je ervan vindt!

De afbeelding is een poging van AI om Mila af te beelden, zoals later in het verhaal.

De bel voor het einde van de pauze schalde door de gangen, een scherp, doordringend geluid dat de leerlingen als een kudde schapen weer naar binnen dreef. Thomas slenterde op zijn gemak naar het lokaal, zijn rugzak los over één schouder, de zandloper veilig in zijn broekzak als een warme talisman. Zijn pik klopte nog na van de ochtend – die natte hitte van mevrouw Janssen's kutje om zijn vingers, de manier waarop haar heupen naar hem toe hadden gekanteld, smekend om meer. Hij had de hele klas mee laten genieten en voor het eerst kon hij er met zijn vrienden over praten. Hij grijnsde in zichzelf, wetende dat de dag nog lang niet voorbij was. Lieke zou om drie uur in het conciërgehok zijn voor haar meester, Thomas dus, en die nerds met hun twintig euro per persoon... dat beloofde een feestje te worden.

Maar toen hij de hoek om sloeg, zag hij Mevrouw Janssen op hem af stormen, haar hakken tikkend als machinegeweervuur op de tegels, haar gezicht een masker van pure paniek. Haar blouse was scheef geknoopt, een knoopje te laag, zodat een randje van haar groene bh zichtbaar was – diezelfde bh die ze vanochtend zo traag had laten vallen. Haar borsten deinden wild bij elke stap, zwaar en onbeheerst, en haar ogen waren groot, wild, vol tranen die ze nog net kon bedwingen. Dit was niet de zelfverzekerde vrouw die naakt voor de klas had gestaan, haar tepels hard en trots, haar kutje glinsterend onder de starende blikken. Nee, dit was een wrak, een contrast zo scherp dat Thomas' pik meteen weer begon te kloppen van de opwinding. Wat had haar zo gebroken?

"Thomas!" hijgde ze, haar stem gebroken en fluisterend, alsof ze bang was dat iemand het hoorde. Ze greep zijn arm vast, haar nagels groeven in zijn huid door zijn shirt heen, en trok hem een leeg lokaal in, weg van de stroom leerlingen. Haar adem kwam in korte, hijgende stoten, warm tegen zijn nek, en hij rook haar zweet – zout en muskusachtig, vermengd met de lichte geur van haar opwinding van eerder die ochtend. "Je... je moet me helpen. Alsjeblieft. Ik heb je hulp nodig, nú."

Hij bleef staan, zijn rug tegen de muur, en keek haar aan. Haar lippen trilden, haar wangen rood en vlekkerig, en hij zag hoe haar borsten snel rezen en daalden onder de stof, de tepels hard afgetekend – niet van geilheid nu, maar van pure stress. Toch maakte dat hem hard; de macht die hij over haar had, zelfs in haar zwakste moment. "Rustig aan, mevrouw Janssen," zei hij kalm, zijn stem laag en bevelend, terwijl hij zijn hand op haar schouder legde. Haar huid was heet door de blouse heen, en hij voelde haar trillen onder zijn palm. "Vertel me wat er aan de hand is. Adem in."

Ze slikte hoorbaar, haar keel bewegend, en leunde tegen hem aan, haar volle borsten drukte tegen zijn borstkas. Een zachte kreun ontsnapte haar – niet seksueel, maar van opluchting dat hij luisterde. "Die meiden... Floor, Noor en Mila. Die boos weggelopen waren vanochtend. Ze zijn naar de decaan gegaan. Direct na de les. Ze hebben alles verteld – de naaktheid, het aanraken, Lisa... alles." Haar stem brak, een snik onderdrukkend, en ze greep zijn shirt vast, haar knokkels wit. "De decaan belde me net, in de lerarenkamer. Hij zei... hij zei dat ik mijn spullen moet pakken. Dat ik niet meer welkom ben. Ontslag. Politie misschien. Thomas, ik ben alles kwijt. Mijn baan, mijn reputatie... alsjeblieft, ik weet niet hoe, maar jij kunt dit fixen. Jij hebt me hierin gedwongen, jij kunt het ongedaan maken!"

Thomas voelde een golf van hitte door zich heen trekken, zijn pik nu keihard tegen zijn broek gedrukt bij het horen van haar smekende stem, de tranen in haar ogen. Hij stelde zich voor hoe ze naakt op haar knieën zou zitten, huilend, haar mond open voor hem – maar nee, nog niet. Eerst kalmeren. Hij legde zijn handen op haar heupen, trok haar dichterbij zodat ze zijn erectie voelde, hard en onmiskenbaar tegen haar buik. Ze hapte naar lucht, maar verzette zich niet; haar paniek maakte haar plooibaar, geil bijna in haar wanhoop. "Sst," mompelde hij, zijn lippen bij haar oor, zijn adem warm over haar huid. "Kijk me aan." Ze deed het, haar ogen vochtig en smekend, en hij kuste haar traag, zijn tong gleed in haar mond en proefde het zout van haar tranen en de zoete restjes van haar lippenstift. Ze kreunde zacht, haar lichaam ontspande tegen het zijne, haar tepels hard tegen zijn borst.

Hij trok zich terug en veegde zijn duim over haar natte wang. "Ik beloof het. Ik help je. Niemand pakt je baan af. Maar je moet me vertrouwen. Volledig." Zijn hand gleed omlaag, over haar rok, en kneep zacht in haar bil – een herinnering aan vanochtend, aan hoe nat ze was geweest. Ze knikte wild, haar heupen duwde tegen zijn hand, een zachte, wanhopige kreun ontsnappend. "Ja... ja, Thomas. Alles. Zeg maar wat ik moet doen."

De bel ging weer en de hal zou nu leeg moeten zijn. Thomas hield haar vast, zijn vingers gleden nu onder haar rok en voelde aan de rand van haar string. "Ik ga nú met de decaan praten," fluisterde hij, zijn stem laag en dwingend. "Jij blijft hier, gedraagt je normaal, en zegt geen woord tegen wie dan ook. Je kan me later laten zien hoe dankbaar je bent." Ze knikte.

Thomas liet haar los en liep het lokaal uit. Hij voelde de zenuwen in zijn lichaam, hij wilde de decaan te vriend houden en tegelijkertijd laten zien dat hij de baas was. Onderweg naar de decaan hoorde hij in gedachten weer de woorden van zijn opa: “Gebruik haar wijs, of beter nog… gebruik haar niet.”

---

Thomas duwde de zware deur van het decaankantoor open zonder te kloppen. De decaan zat achter zijn bureau, een stapel papieren voor zich, zijn bril half op zijn neus. Hij keek op, verbaasd, maar Thomas gaf hem geen kans om iets te zeggen.

“Je ontslaat mevrouw Janssen niet,” zei Thomas kalm, terwijl hij de deur achter zich dichtdeed en op slot draaide. “Nooit.”

De decaan fronste, zijn wangen werden rood. “Jongen, je kunt hier niet—”

“Als je belooft haar nooit te ontslaan,” onderbrak Thomas hem, “dan regel ik dat je nog veel meer moois te zien krijgt. Net als eerder deze week. Met Lisa.”

De decaan verstijfde. Zijn ogen schoten weg, zijn mond ging open en dicht. “Ik… ik weet niet waar je het over hebt.”

Thomas glimlachte. “Echt niet?” Hij haalde zijn telefoon tevoorschijn, tikte op het scherm en hield het voor de neus van de decaan.

Op de foto zat Lisa naakt op haar knieën, haar gezicht vertrokken in walging, tranen in haar ogen, terwijl zijn dikke pik diep in haar mond zat – haar lippen strak om de schacht, speeksel druppelend langs haar kin. Thomas swipete naar rechts naar de volgende foto. Daar zat Lisa op handen en knieën, haar rug gekromd, een grimas van pijn en vernedering op haar gezicht, bijna huilend. Achter haar zat de decaan, zijn broek op zijn enkels, zijn pik diep in haar kutje gestoken, zijn gezicht vertrokken in pure extase terwijl hij haar heupen vastgreep.

De decaan staarde. Zijn adem stokte en zijn handen trilden op het bureau. Thomas zag het: de schok, de paniek… en toen, langzaam, de glinstering in zijn ogen. Zijn wangen werden nog roder, maar nu niet van woede. Zijn broek spande zich op. Hij werd hard. Duidelijk.

“Jij wilt ieder meisje op school wel zo verkrachten, want, ja, dat is het” zei Thomas zacht, zijn stem koud en scherp. “En zelfs als je nee zegt, gehoorzaam je me toch. Anders zorg ik dat deze foto’s bij elke school in het land terechtkomen. En bij de politie. Dan kom je nooit meer aan de bak.”

De decaan slikte, zijn keel klikte. Hij keek naar de foto’s, naar Lisa’s naakte lichaam, haar vernederde gezicht, zijn eigen pik in haar… en hij likte zijn lippen.

“Is goed,” mompelde hij schor. Toen, na een korte stilte, met een stem die trilde van opwinding: “Wat… wat heb je in gedachten?”

---

Thomas leunde achterover in de bureaustoel van de decaan, zijn vingers trommelend op het hout. “Kies maar één van die drie meiden die mevrouw Janssen hebben verraden. Haal haar. En mevrouw Janssen natuurlijk. Ik wacht hier wel.” De decaan knikte stijf en stond op. De deur viel dicht achter hem.

Thomas haalde de zandloper uit zijn broekzak. Het hout voelde warm, bijna levend. Hij drukte het rode knopje in – een zachte klik – en de gravures veranderden langzaam weer van rood naar groen. Hij gevoel van macht stroomde door zijn aderen als hij zijn vingers over het hout van de zandloper liet glijden. Bij het gebruik van de zandloper zou de tijd nu weer bevriezen in plaats van terugdraaien.

Bijna tien minuten later ging de deur open en stapte de decaan binnen, op de voet gevolgd door Mila. Mevrouw Janssen volgde, haar gezicht bleek maar vastberaden, haar ogen schoten naar Thomas voor bevestiging. Mila keek rond, verward, haar lange vlecht zwaaide bij elke nerveuze beweging.

De decaan sloot de deur. “En nu?” vroeg hij, zijn stem schor.

Thomas stond op, langzaam, zijn houding ontspannen maar onmiskenbaar dominant. Hij liep om het bureau heen en ging op de rand zitten. “Mila,” zei hij kalm, “de decaan vertelde me net dat je zult zakken voor Nederlands als je niet naar de lerares luistert. Dan ga je niet over.”

Mila’s ogen werden groot. Ze keek naar de decaan. “Dat… dat klopt toch niet? Dat kan je helemaal niet doen, de les ging niet eens over Nederlands.”

De decaan knikte plechtig. “Helaas wel. Ik sta vierkant achter mevrouw Janssen en haar lesprogramma. Zomaar weglopen van een toets is je eigen domme fout.”

Mila opende haar mond om te protesteren, haar stem trilde. “Maar ik—”

Thomas hief een hand op. “Maak je geen zorgen, Mila. Je krijgt een herkansing.” De verwarring was in Mila's ogen af te lezen, ze stamelde wat bezwaren, maar knikte uiteindelijk schuchter. Thomas keek opzij naar mevrouw Janssen. “Trek je kleren maar uit voor Mila’s herkansing dan, mevrouw Jassen.”

Mevrouw Janssen slikte, maar haar vingers gingen al naar de knoopjes van haar blouse. Eén voor één gleden ze open, de stof gleed van haar schouders, onthulde de groene bh, haar volle borsten zwaar en wiegend. Mila staarde, haar wangen rood, haar adem stokend. De decaan likte zijn lippen, zijn ogen gefixeerd op de blote huid van mevrouw Janssen.

Ze treuzelde niet, maar liet snel haar rok zakken, stapte uit haar string en stond naakt in het midden van het kantoor. Haar volle borsten rezen en daalden met haar adem, tepels hard, haar getrimde driehoekje glinsterend in het tl-licht. Mila staarde, haar wangen vuurrood.

Thomas knikte naar haar. “Voel maar, Mila. Begin maar bij haar borsten.” In het bijzijn van de decaan, met de dreiging van een slecht cijfer en niet gesterkt door haar vriendinnen Floor en Noor, durfde Mila geen weerstand meer te bieden. Haar hand beefde toen ze een stap naar voren deed. Haar vingers sloten zich om mevrouw Janssens linkerborst – zacht, zwaar, warm. Ze kneep voorzichtig in de tepel en hoorde een zachte kreun van mevrouw Janssen. Thomas boog zich dichterbij. “Harder. Trek er maar aan.” Mila deed het; de tepel werd donkerder, mevrouw Janssen beet op haar lip.

“Nu je vinger,” zei Thomas. Mila liet haar hand zakken, gleed tussen de dijen en vond de warme, natte gleuf. Met één vinger gleed ze naar binnen, terwijl mevrouw Janssen haar heupen wat naar voren kantelde.

De decaan stond aan de kant, zijn broek strak gespannen en zijn ogen glazig van lust.

Thomas stond op. “Tim en Jeroen zijn er nu natuurlijk niet, dus ik stel voor dat wij hun plaats innemen.” Hij ritste zijn broek open en liet hem zakken. Zijn pik sprong omhoog – lang, dik, zijn eikel glom van het voorvocht. “Jij ook,” zei hij tegen de decaan. Die volgde snel, zijn korte, dikke, besneden paal stond recht overeind met koppende aderen.

Thomas pakte Mila’s pols. “Je moet ons allebei even voelen. Goed vasthouden.” Mila’s handen sloten zich om beide pikken – de hare trilden. Ze streelde Thomas langzaam, van wortel tot top, duim over de eikel. Toen de decaan – korter, maar dikker, haar vingers nauwelijks eromheen. Beide mannen kreunden zacht. Thomas duwde haar hoofd iets naar voren. “Lekker doorgaan, Mila. Dit is je herkansing. Je wilt toch wel een voldoende neem ik aan.”

Thomas sloot zijn ogen en liet zijn hoofd achterover leunen, terwijl Mila zijn ballen kneden. Vervolgens liet hij zijn blik langzaam over Mila glijden, alsof hij haar nu pas echt zag. “Nu missen we alleen Lisa nog, dus jij mag haar rol spelen,” zei hij kalm, zijn stem laag en dwingend. “Kleed je maar uit, Mila.”

Mila’s ogen werden groot. Ze schudde haar hoofd, een kleine, koppige beweging. “Nee… dat kan ik niet…” Haar stem trilde, maar Thomas hief alleen een wenkbrauw. Mevrouw Janssen stond stil, naakt en glinsterend, haar vingers nog nat van Mila’s aanraking. De decaan ademde zwaar, zijn pik kloppend in de lucht.

“Je wilt toch over?” vroeg Thomas. “Of wil je een één voor Nederlands? Het is jouw keuze.”

Mila slikte. Haar handen gingen naar de rits van haar hoodie – een oversized grijs ding dat tot halverwege haar dijen hing. Ze trok hem langzaam omlaag, de rits knarste in de stilte. De stof gleed van haar schouders en viel op de grond. Ze had er een simpel wit T-shirt onderaan, strak om haar smalle bovenlijf. Thomas kon geen bh zien zitten onder haar T-shirt. Haar borsten waren klein, nauwelijks een handvol, maar de stof tekende de zachte rondingen af.

Ze greep de zoom van het T-shirt en aarzelde even. Thomas wachtte, zijn pik hard en stijf op Mila gericht. “Door,” zei hij zacht.

Met een diepe zucht trok ze het T-shirt over haar hoofd. Haar lichaam was slank, bijna jongensachtig – smalle schouders, ribben licht zichtbaar, een platte buik met een klein naveltje. Haar borsten waren inderdaad petite: kleine, stevige cups, lichtroze tepels die hard werden in de koele lucht. Ze probeerde haar armen eroverheen te slaan, maar Thomas schudde zijn hoofd. “Handen weg.”

Mila’s vingers gleden naar de knoop van haar wijde joggingbroek. Ze maakte hem los en liet de broek zakken. Hij viel in een hoopje om haar enkels. Eronder zat een lichtroze stringetje. Dun, bijna doorschijnend, met een klein strikje vooraan. Het sneed subtiel tussen haar smalle heupen, het stofje strak over haar schaamheuvel. Geen bh, geen sokken, alleen dat kleine stukje stof dat haar kutje amper bedekte. Haar benen waren lang en slank, haar bovenbenen zacht maar gespierd met strakke kuiten

Thomas floot zacht. “Kijk nou. Onder al die wijde troep… een geil klein ding.”

Mila’s wangen brandden. Voor een seconden keek ze Thomas aan met vurige ogen. Ze wilde bukken om de broek weer aan te trekken, maar Thomas’ stem sneed door de lucht. “Nee, nee, je bent er nog niet. String ook.”

Ze beet op haar lip en met tranen in haar ogen haakten haar vingers in het elastiek. Ze trok het langzaam omlaag. Het stofje gleed over haar heupen, over haar billen – kleine, ronde, stevige billen – en viel op de grond. Nu stond ze helemaal naakt.

Haar kutje was meisjesachtig, bijna kinderlijk in zijn netheid: een smalle spleet, gladgeschoren, de lipjes zacht en lichtroze, nauwelijks gezwollen. Een klein klitje piepte boven de spleet uit, verborgen onder een dun vliesje huid. Geen schaamhaar, geen stoppeltjes – alleen gladde, bleke huid die overging in haar binnenste dijen. Het leek onaangeraakt, maagdelijk bijna, maar toen ze bewoog glansde er een klein druppeltje vocht tussen de lipjes.

Thomas glimlachte. “Voel jezelf maar, Mila. Laat zien hoe nat je bent.”

Mila schudde haar hoofd. “Nee… alsjeblieft…”

“Nu,” zei hij, zijn stem harder.

Haar hand beefde toen ze hem tussen haar benen bracht. Haar vingers raakten haar kutje aan – eerst voorzichtig, een lichte streling over de buitenste lipjes. Ze beet op haar lip, sloot haar ogen. Thomas keek toe, zijn pik kloppend in de lucht.

“Open je lipjes,” zei hij. “Laat zien hoe roze je vanbinnen bent.”

Met tegenzin spreidde ze haar schaamlippen met twee vingers. Binnenin was ze felroze, glinsterend, een klein gaatje dat pulseerde bij elke ademhaling. Haar klitje was nu zichtbaar – een klein, hard knopje, gezwollen van schaamte en ongewilde opwinding.

“Vinger erin,” beval Thomas.

Mila’s middelvinger gleed naar binnen – langzaam, strak, haar kutje klem om haar vinger. Ze kreunde zacht, een mengeling van schaamte en iets anders. Haar heupen bewogen licht, onwillekeurig.

“Door,” zei Thomas. “Masturbeer. Voor ons allemaal.”

Ze begon te bewegen – eerst langzaam, haar vinger gleden erin en eruit, natte geluidjes vulde de ruimte. Haar andere hand ging naar haar borst, kneep in haar kleine tepel. Haar adem werd sneller, haar wangen rood, maar haar ogen bleven dicht. Ze vocht ertegen, maar haar lichaam reageerde – haar kutje werd natter en haar vinger gleed er steeds makkelijker in.

Mevrouw Janssen keek toe, haar eigen kutje droop. De decaan was zich langzaam aan het aftrekken, terwijl hij met open mond toekeek.

Thomas pakte de zandloper en stopte de tijd. Hij was zo gewend aan het gevoel, dat hij niet eens meer opkeek van de stilte die nergens zo absoluut was als hier, gevangen tussen twee momenten van leven in. Hij pakte zijn telefoon en maakte zorgvuldig een aantal foto's, van Mila natuurlijk, nieuw in zijn verzameling, maar ook van de decaan en mevrouw Janssen schoot hij een extra plaatje.

Thomas ging weer zitten, wachtte tot de minuut voorbij was en leunde achterover. “Goed zo, Mila.” Zijn pik was nog hard en glinsterend van Mila's eerdere strelingen. Hij liet zijn blik traag over haar naakte lichaam glijden. Ze stond daar, bevend, haar vinger nog half in haar strakke kutje, natte geluidjes echoënd in de stilte van het kantoor. Haar kleine borsten rezen en daalden snel, haar tepels hard als kiezelstenen, en tussen haar dijen glansde haar spleetje, roze en gezwollen ondanks haar tranen. Mevrouw Janssen stond naast haar, naakt en hijgend, haar volle borsten deinde bij elke ademhaling, haar eigen kutje droop van opwinding. De decaan pompte langzaam aan zijn dikke paal, zijn ogen gefixeerd op Mila's vinger die nu stilviel.

"Stop maar even met dat vingertje, Mila," zei Thomas kalm, zijn stem laag en bevelend. Hij stond op, liep naar de bureaustoel en klopte erop. "Ga met je knieën hierop zitten. Billen naar achteren, gezicht naar de rugleuning."

Mila's ogen schoten open, vol paniek. Ze schudde haar hoofd, haar vlecht zwiepte over haar schouder. "Nee... alsjeblieft, Thomas. Dat kan ik niet... dat is te ver. Ik heb nog nooit..." Haar stem brak, tranen biggelden over haar wangen, maar haar handen bleven hangen bij haar kutje, alsof haar lichaam al wist wat komen ging.

Thomas glimlachte, stapte dichterbij en legde een hand op haar smalle schouder. "Je wilt toch over? Een voldoende voor Nederlands? Of wil je dat de decaan je rapport verpest, en dat iedereen hoort waarom?" Hij kneep licht in haar tepel, draaide eraan tot ze een zacht kreetje slaakte. "Dit is je herkansing. Het is zo voorbij en ik weet zeker dat je ervan zult genieten."

Mila snikte, maar knikte schokkerig. "O-oke... maar voorzichtig? Beloof je dat?" Ze klom onhandig op de stoel, haar knieën zakten in het zachte leer, haar billen staken omhoog – klein, rond en stevig, de spleet ertussen glinsterend. Haar kutje gaapte licht open van achteren, haar lipjes gezwollen en vochtig. Ze greep de rugleuning vast, haar knokkels wit, haar gezicht rood van schaamte.

Thomas positioneerde zich achter haar. Hij wreef de eikel langs haar spleetje, voelde de hitte en de nattigheid. "Goed zo, Mila. Ontspan je." Hij duwde langzaam naar voren – zijn eikel gleed tussen haar lipjes, rekte haar strakke opening zachtjes op. Mila kreunde luid, een mengeling van pijn en protest. "Nee... het is te groot... stop..." Maar haar heupen kantelden licht naar achteren, onwillekeurig, en Thomas gleed dieper, centimeter voor centimeter, haar kutje klem om hem heen als een warme, natte vuist.

Hij begon te stoten, langzaam eerst, zijn handen grepen haar heupen vast. Haar kleine lichaam schokte bij elke beweging en haar kreunen vulden het kantoor – "Ah... nee... alsjeblieft... harder? Nee, wacht..." Ze sputterde tegen, maar haar kutje zoog hem naar binnen, nat en pulserend. Mevrouw Janssen keek toe, haar vingers gleden over haar eigen klit, en de decaan pompte sneller, zijn adem zwaar.

Thomas versnelde. Hij neukte haar harder, terwijl zijn ballen tegen haar klitje kletste. "Fuck, wat ben je strak," gromde hij, en met een diepe stoot kwam hij klaar – heet sperma spoot diep in haar kutje, vulde haar tot het over de rand droop langs haar dijen. Mila jammerde, haar lichaam trillend, een orgasme dat ze niet wilde toegeven golfde door haar heen.

Thomas trok zich langzaam terug uit Mila, zijn pik glinsterend van haar sappen en zijn eigen zaad dat nu langzaam uit haar strakke kutje droop. Mila bleef voorovergebogen over de rugleuning hangen, haar kleine billen nog omhoog, haar lichaam trillend van de naschokjes. Haar vlecht hing slap over haar schouder en haar wangen waren nat van tranen en zweet.

De decaan stond aan de kant, zijn korte dikke paal in zijn hand, zijn ogen gefixeerd op Mila’s kutje. Hij deed een stap naar voren, zijn adem zwaar en raspend, duidelijk klaar om haar over te nemen.

Thomas hief rustig een hand op. Zijn stem was kalm, bijna vriendelijk, maar er lag een onmiskenbare autoriteit in – het soort toon waar geen discussie over mogelijk was. “Nee, meneer de decaan.” Hij glimlachte licht, alsof hij een simpel verzoek deed. “Ik wil dat u haar schoonlikt. Dat wilt u vast ook wel, toch?”

De decaan slikte, zijn ogen schoten even naar Thomas, dan weer naar Mila’s glinsterende spleet. Hij knikte langzaam, zijn wangen rood van opwinding en schaamte. Zonder een woord te zeggen liet hij zich op de grond zakken, op zijn rug.

Thomas legde een hand zacht op Mila’s heup en hielp haar voorzichtig van de stoel. Ze trilde, maar liet zich leiden. “Mila,” zei hij rustig, zijn stem laag en geruststellend, “wil je boven hem gaan zitten? Gewoon op je knieën, standje 69, dat ken je vast wel, toch?”

Ze keek hem aan met grote, vochtige ogen, haar lippen trilden. Een traan gleed over haar wang, maar ze knikte zachtjes. “O-oke…” fluisterde ze, haar weerstand volledig gebroken.

Thomas stuurde haar met zachte handen op haar plek: haar knieën links en rechts van het hoofd van de decaan, haar gezicht boven zijn onderbuik. Mila beefde, maar ze zakte door haar knieën. Haar natte, open kutje zweefde precies boven de mond van de decaan. Zodra ze laag genoeg was, opende hij gretig zijn mond – zijn tong schoot naar buiten en raakte haar lipjes. Een dikke straal sperma gleed meteen uit haar, recht op zijn tong, langs zijn lippen, over zijn kin. Hij kreunde luid, een hongerig, dierlijk geluid, en begon te likken – gulzig, natte geluiden vulden het kantoor terwijl hij Thomas’ zaad uit haar kutje zoog en slikte.

Van achteren zag Mila’s kutje er prachtig uit: een klein spleetje dat licht geopend was, als een inkijkje naar een felroze sprookjeswereld, glinsterend van haar eigen vocht en de druppels sperma die naar buiten sijpelde. Erboven, tussen haar stevige kleine billen, zat haar strakke, bleke anus – een klein, gerimpeld sterretje, maagdelijk roze, dat licht pulseerde bij elke lik van de decaan.

Thomas glimlachte, boog zich iets voorover en drukte met zijn duim precies op dat sterretje – niet hard, niet erin, alleen een korte, stevige druk. Mila schrok zo hevig dat ze een gil gaf, haar hele lichaam schokte, haar kutje drukte zich nog harder op de mond van de decaan. “Nee! Niet daar!” piepte ze, haar stem hoog en paniekerig.

Thomas lachte zachtjes en haalde zijn duim weer weg, tevreden met haar reactie. Hij deed een stapje terug en draaide voorzichtig de zandloper om. De wereld bevroor.

In de absolute stilte liep hij rustig om hen heen. Hij hurkte achter Mila en maakte een paar close-ups: haar kleine, ronde billen hoog in de lucht, haar gezwollen, glinsterende kutje waar zijn witte zaad nog langzaam uit droop – recht op het gezicht van de decaan eronder. Een perfecte foto van dat straaltje dat over de kin van de man gleed. Daarna nog een paar vanuit een lager standpunt: haar strakke, bleke anus precies boven de open mond van de decaan, roze en gerimpeld, onaangeraakt en toch zo kwetsbaar. Hij glimlachte terwijl hij de foto’s nam – een herinnering die hij altijd bij zich zou dragen.

Hij liep naar voren, tilde Mila’s kin voorzichtig op – ze bewoog niet, bevroren in haar onhandige poging de decaan te pijpen – en maakte een foto van haar kleine mond die net de eikel van de decaan omsloot, haar lippen strak en onwennig, een dun draadje speeksel dat naar beneden hing. Perfect.

Enkele seconden later startte de tijd weer en Thomas keek hoe Mila probeerde de decaan te pijpen – onhandig, bijna zielig. Ze had zijn korte, dikke pik vast, haar kleine handje er amper omheen. Ze boog zich voorover, haar lippen sloten zich om zijn eikel, maar ze kokhalsde meteen, haar bewegingen waren houterig en zonder ritme. Ze zoog te hard, dan weer te zacht, haar tong bewoog onzeker, en af en toe trok ze zich terug om naar adem te happen terwijl er speeksel langs haar kin droop. Ze leek er niets van te snappen – haar onnozel en onervaren zuigen dat eerder grappig dan geil was.

Thomas keek toe, zijn pik alweer half hard van het zicht: de decaan die gulzig zijn eigen zaad uit Mila’s kutje likte, dikke druppels die over zijn wangen gleden, terwijl Mila boven hem worstelde met zijn paal als een kind dat voor het eerst een lolly krijgt. Mevrouw Janssen stond erbij, naakt en hijgend, haar vingers diep in haar eigen kutje terwijl ze toekeek hoe haar baan werd gered op de meest vernederende manier mogelijk.

Thomas legde een hand zacht op Mila’s onderrug, alsof hij haar geruststelde.

“Goed zo,” zei hij kalm, bijna trots. “Dit zou wel eens een heel mooi cijfer kunnen worden.”

---

Thomas zat achterin het lokaal bij wiskunde. In het begin van deze week was alles hier begonnen, zijn eerste actie met de zandloper: Lisa die in haar string naar voren stoof om haar broek te pakken. Nu kraste de leraar formules op het bord, maar het geluid kwam van heel ver, alsof hij onder water zat. Zijn vingers gleden afwezig over de zandloper in zijn broekzak, het hout warm van zijn lichaam.

Vanochtend was hij nog god. Mevrouw Janssen gehoorzaamde hem, de decaan kroop voor hem en een klasgenoot had hij laten klaarkomen terwijl ze huilde. Hij kon iedereen laten buigen en laten smeken. De macht golfde door hem heen als een drug, zo sterk dat hij bijna hard werd alleen al van de herinnering.

Maar nu, in de stilte van het lokaal, knaagde er iets. Het waren de blikken die hij had opgevangen. Er zat een stille vraag in, een achterdocht. Alsof een paar mensen langzaam begonnen te snappen dat dingen niet klopten.

Niemand zag het nog, niemand wist wat hij in zijn zak had. Maar ze voelden het misschien wel. En dat was gevaarlijk. Thomas voelde zijn trots heel even wankelen. Hij balde zijn vuist om de zandloper in zijn zak, voelde het hout tegen zijn palm drukken.

Hij was nog steeds de baas.

Maar voor hoe lang nog?