VOORAF

Dit wordt het verhaal van Rik.
Als hij bijna zeventien is, verhuist hij vanuit de grootstad Antwerpen naar het platteland van de Westhoek. Hij leert er andere kameraden kennen en andere zeden. Hij leert er dat een lichaam ook mooi kan zijn als het bloot is. Hij leert er dat seks leuk is en een deel van het dagelijks bestaan. Ondertussen ontwikkelt zijn lichaam zich van een onschuldige puber naar een volwassen jonge man. Hij leert mensen kennen waar hij zich naartoe getrokken voelt. Hij ontdekt dat zijn geest niet altijd de baas is over zijn lichaam.

Dit verhaal wordt op deze site in wekelijkse afleveringen geplaatst. Veel leesplezier en… spaar jullie opmerkingen niet.

Och ja, nog dit : alle namen zijn lukraak gekozen en loutere fictie. Eventuele overeenkomsten met bestaande personen kunnen enkel te wijten zijn aan de Wetten van Murphy.

HET VERHAAL :

Ik werd op een op zijn zachtst gezegde manier uit mijn droomwereld gerukt. Die smerige wekker ratelde als nooit voorheen. De zon scheen reeds door het grote Veluxraam. Waar was ik ?
Ik lag niet in mijn vertrouwde bed. Dat bed was er niet meer. Ik strekte mijn arm, zocht naar de wekker op het kastje. Dat kastje was er ook niet meer. Ik voelde enkel het tapijt. Mijn ogen dwaalden doorheen de kamer. Ze zagen kartonnen dozen. Ze zagen delen van een afgebroken kleerkast. Ze zagen een gedemonteerde springbox.
Mijn voeten stampten het laken van mij weg. Mijn hand voelde nogmaals het tapijt. Niet onder mij. Nee naast mij.
Ik richtte me half op. Mijnhand vond de wekker. Klop op zijn kop. Hij zweeg.
Mijn ogen keken rond. De wekker wees zes uur. Was dit wel een uur om op te staan ? Half juli ! Vakantie !
Het plafond was nog nooit zo hoog boven mij geweest !
Nu wist ik het.
Ik lag gewoon op de matras, op de vloer. Bed afgebroken. Kasten afgebroken. Alles in dozen. Kleren en boeken en schriften en mappen. Alles.

Ik stond op. Ik zocht tevergeefs naar de grote spiegel waarin ik me elke ochtend bewonderde. Weg spiegel. Weg, alles. Enkel de matras op de grond en een laken.
- Rik… Ri-i-ik.
Mijn oren hoorden de stem van mama.
- Rik… opstaan ! De camion komt zo !

Nu werd alles duidelijk. We verhuisden ! Het was de laatste nacht geweest op mijn vertrouwde kamer. Op een matras op de vloer !
Ik liep naar de badkamer. Naakt, zoals altijd. ’s Zomers sliep ik naakt. Poedelnaakt. ’s winters droeg ik een pyjamajas. Pyjamabroek ? Uitzonderlijk eens. Naakt was heerlijk. Hoelang sliep ik reeds zo in mijn blootje ? Van toen ik dertien was. Ja. Reeds meer dan drie jaar. Pa sliep ook altijd naakt. Hoe dikwijls heb ik als kleine bengel niet dicht tegen hem aan gelegen, op zaterdag- of zondagochtend, terwijl ma reeds in de keuken was. Dan mocht ik paard rijden op pa zijn buik. Dan deed ik ook mijn pyjamaatje uit. Met mijn blote gat op pa zijn blote buik. En dan trok pa mij over zich heen, hield me met zijn ene hand tegen zich aan gedrumd en met zijn andere hand kietelde hij me. Ik lachte, schaterde, schreeuwde, spartelde mijn benen . Maar genoot !

Ik zag mezelf in de spiegel op de badkamer. Die piemel van mij stond weer half opgericht. Dat was elke ochtend zo. Die stijfheid verdween bij het plassen. Dan werd die piemel een piemeltje, dat slap neer hing over mijn ballenzakje. Als kleine bengel keek ik vol ontzag naar die grote lul van mijn pa. En naar die ballenzak van hem. En naar al dit haar er omheen. Toen had ik nog een klein pietje en mijn zakje zat tegen mijn buikje gedrumd en er stond niet eens één haartje rond. Wat was ik fier toen ik het eerste haartje ontdekte.
- Hé, pa, er staat een haar rond !
- Let op, lachte pa, niet in de wind staan, of het waait weer weg.
Het waaide niet weg. Er kwamen er bij. En dat pietje van mij groeide, en mijn zakje werd groter. En…

Ik geraakte in mijn puberteit. Meer en meer gebeurde het dat ik ’s ochtends wakker werd met een stijve piemel. Op school, in het tweede jaar, tijdens de biologieles, leerden we over de geslachtsdelen. Bij de meisjes over eierstokken en vagina. Bij de jongens over teelballen die duizenden en duizenden spermacellen produceerde, de prostaatklier, de penis. Meneer Bruynzeels projecteerde foto’s en tekeningen. Hij toonde foto’s van kleine meisjes, van oudere meisjes, van vrouwen, allemaal naakt. En van kleine jongens, wat oudere jongens en van mannen, allemaal naakt. Hij gaf uitleg bij elk beeld. We keken met meer dan normale aandacht naar het scherm. Ik voelde me een klein beetje ongemakkelijk. Was dat bij de anderen ook zo ?
Hij vertelde hoe er bij de meisjes vanaf de puberteit eitjes loskomen uit de eierstokken en zich in de baarmoeder innestelen. Doch na enkele dagen opnieuw loskomen en dit ging gepaard met de maandelijkse maandstonden, waarbij de meisjes wat bloed verliezen via de vagina. Meisjes hebben dan hun maandstonden, of, zoals ze wel eens zeggen, ze zijn ongesteld.
Hij vertelde over de rol van de teelballen, hoe die duizenden en duizenden spermacellen maken, en hoe die als een wit sap uit de penis kunnen komen, het sperma.
Hij vertelde over hoe een spermacel in een eicel binnendringt en er het begin maakt van een nieuwe baby.

Het waren leuke lessen. Niemand sprak er over nadien. Daar vertelde je niet over. Thuis zag ik mijn pa wel naakt, en ook mijn ma. Heel gewoon. Doch een kameraad, die zag je nooit naakt ! Ook niet bij het omkleden voor de zwemles. Iedereen had een apart kleedhokje. Ja, je merkte wel vooraan in hun zwemslip een kleine bobbel, en wanneer we veertien, vijftien waren, een grotere bobbel. Meer niet. Naakt was een taboe. Dat hoorde niet. Mijn oma zegde wel dat dit vuil was, toen ik eens in mijn blote kont door de living liep. Ik was hoop en al vijf jaar. Een bloot gat. Vuil ! Ik zorgde er wel voor dat oma mij nooit meer in mijn blote kont zag ! Pa en ma wel. Dat mocht van hen. Niet dat ik nog in mijn blootje speelde nadat ik mijn eerste communie had gedaan. Nee. Een zwembroekje of iets anders aan. Doch in de badkamer was er geen taboe.

Die ochtend werd het eerder een kattewasje. Ondertussen kwamen de herinneringen van de laatste dagen een voor een doorheen mijn hersenen voorbij.
Rond Pasen had pa een nieuwe job gevonden. Directeur van een weverij in de Westhoek. Dus, met ons gezin verhuizen naar die Westhoek. Weg uit de stad aan de Schelde. Vrij vlug had pa een riante villa gevonden, niet zo ver van de fabriek af, een beetje landelijk gelegen. En vandaag was de grote verhuis.
Twee weken lang had ik ma geholpen om alles in dozen op te bergen. Alles ! En gisteren en eergisteren werden alle meubels gedemonteerd. En vandaag kwam de grote verhuiswagen om alles op te laden en naar de Westhoek te voeren.
Weg de grote stad. Hop naar de Westhoek.

De Westhoek !
We hadden er over geleerd op school, in de aardrijkskundelessen en in de geschiedenislessen. Daar stroomde de Ijzer naar de zee. Daar waren enkele heuvels. Daar werd vier jaar lang gevochten in den Grooten Oorlog. Daar stierven duizenden en duizenden soldaten. Daar waren tientallen kerkhoven van gesneuvelde soldaten te vinden. Daar was het nog een echt landelijke streek, met veel weiden en kleine boerderijtjes. En daar trokken we naartoe.
Eind juni had ik afscheid genomen van mijn klaskameraden van het vierde jaar. Sommigen kende ik reeds van in de kleuterschool, van toe we drie jaar waren. Nu was ik er zestien. Mielke, Toontje, Geert en nog anderen. En ook bij de schoolvoetbalploeg werd er afscheid genomen. Niet dat ik zo’n super ster was, nee, maar als voetballertje kon ik toch echt goed uit de voeten.
Ik zou nieuwe kameraden leren kennen. Dat was zeker.

Ik kleedde me aan. Nu ja, aankleden. Een slipje, een t-shirt, een kort broekje en een paar sandaaltjes. Het zou een warme dag worden. Het zou een dag van werken worden.

- Goeie morgen ma.
- Dag Rik. Goed geslapen ?
- Nee… Te warm.
- En zenuwachtig ?
- Toch een beetje. En vanmorgen, dan sliep ik stevig door.
- Pa is reeds in de garage de auto aan het laden. De camion komt tegen zeven uur.

Er lagen vier boterhammen. Ma had die klaar gemaakt. Ik deed er nog chocopasta op. De boterhammen verdwenen zo in mijn hongerige mond.

Pa kwam de keuken binnen. De camion is er. En de helpers ook.
Ik liep naar buiten. Whaw, wat een verhuiswagen. “Déménagements – Verhuizingen” stond er op. De chauffeur was een vrij jonge kerel, twee- of drieëntwintig. En met zo’n getrek rijden !
- Goeiemorgen, groette ik. Ik ben de zoon, Rik.
- Ik ben Daniël. maar iedereen noemt me Danny. Aangenaam.
Hij drukte me de hand.
Ondertussen kwamen er zes mannen, collega’s van pa. Zij kwamen helpen alles in de verhuiswagen stapelen. Danny commandeerde.
Ik hielp duchtig mee. De zon begon haar warmte te stralen. T-shirt uit en met bloot bovenlijf werken. Ik liep graag in bloot bovenlijf. Ik showde graag mijn body. Van toen ik veertien was oefende ik mijn spieren met halters en buigstangen en elastieken. En, zonder te pochen, ik mocht gezien worden. Op school waren er veel jongens jaloers op mijn gespierde lichaam. Ik ging ook regelmatig zwemmen. Ja, ik was… hoe noemen ze dat ? – een adonis. Zestien jaar. Tenvolle puber. Een gespierde puber.

Vele handen maken het werk licht. Meubels, dozen, zakken… een voor een verdwenen ze in de grote verhuiswagen. Ik hielp duchtig mee, en zorgde er vooral voor dat mijn spullen netjes gestapeld werden.
Kwart voor tien. Ons huis was leeg. Leeg ! Samen met ma doorliep ik nog eens alle kamers. Ook de zolder met al zijn geheimzinnige dozen was leeg. Ook de kelder was leeg. Alles leeg. De living, de slaapkamers, de overloop, de gang. Alles leeg.
Alles ?
Nee. In de keuken stond een bak bier en enkele flessen frisdrank. Iedereen nam wat hij wilde. Slok, slok.
Pa schudde de handen van zijn collega’s. Pa en ma wrongen zich in de weinige vrije plaats van hun auto. Ik mocht mee met de camion.
Danny zocht in de cabine naar een sporttas. Hij diepte er een sportbroekje uit. Hup, zijn broek uit, hij stond even in slip, het sportbroekje aan. Hij had prachtig gespierde benen en dijen. Hij keek me aan, en glimlachte.
- Oké, lachte hij, en avant, en route.
Ik nam mijn jas en klom in de grote stuurcabine. Whaw, wat een zicht !

Danny loodste de grote verhuiswagen behendig via de Italiëlei, de Frankrijk- en Britse lei en de Amerikalei naar de autostrade. Hij dook de Kennedytunnel in en we waren de weg op via Gent en Kortrijk naar de Westhoek. Voor mij was het een echte belevenis zo vooraan in die grote camion te zitten. Wat een zicht op de andere auto’s. En hoe klein leken de personenwagentjes !
Danny vroeg een en ander. Waar ik naar school ging, wat ik studeerde, wat mijn pa ging doen ginder in het uiterste Westen van ons land, en nog veel meer. Hij was tweeëntwintig en een vlotte kerel in de omgang.
- En reeds met zo’n grote vrachtauto rijden ! merkte ik op.
- Daar heb ik altijd van gedroomd. En we rijden zelfs naar het buitenland.
De week voordien was hij nog met die grote verhuiswagen naar Italië gereden !
- Leuk, man, echt leuk !

- Jij ziet er mij een sportieve gast uit, zegde Danny.
- Ja, ik ga regelmatig zwemmen en turn ook en werk met gewichten en halters om spieren te kweken.
- Leuk zeg. Ik speelde vroeger voetbal. Nu heb ik geen tijd meer er voor.
- Ja, ik speel ook voetbal met de schoolploeg.

Binnen in die cabine werd het vrij warm.
- Mag ik mijn hemdje uit trekken ?
- Ja, natuurlijk;
Hij keek me aan.
- En je broek ook hoor. Allé, als je durft !
Ik moest lachen.
- Maar je durft niet zeker, hé.
Ik glimlachte. Trok mijn hemdje uit.
- Amaai zeg, zo’n borstspieren ! Je bent een echt leuke gast.
- Dank je. Ik oefen met gewichten en ik zwem ook veel.
- En is jouw piemel ook zo mooi ?
Ik moest even lachen. Waar stuurde Danny op aan.?
- Hoe oud ben je juist ?
- Zestien en vijf maanden.
- Jongens hebben dan allemaal een leuke piemel.
Ik antwoordde niet. Waarom begon hij daar over ?
Even stilte.
- Is het niet ? Je hebt toch al wel piemels van andere jongens gezien ?
- Nee… Nee…
- Nee ?
- Nee…
- En als jij je omkleedt om te zwemmen ?
- We hebben aparte kleedkabientjes, voor elk afzonderlijk.
- Jammer…
Even stilte.
- En nog nooit een andere jongen in zijn blootje gezien ?
- Nee….
- Amaai zeg ! Ik wel hoor !
Hij keek me zijdelings aan. Zijn ogen dwaalden over mijn borst naar mijn buik.

Had ik echt nog nooit een andere jongen naakt gezien ? Een piemel van een andere jongen ? Ik herinnerde me… Ik was twaalf of zo toen ik met mijn ouders op reis ging, samen met kameraden van mijn pa. Die hadden een jongen, Dries. En omdat het goedkoper was, sliep ik bij Dries op de kamer. Hij was ongeveer mijn leeftijd. En toen hebben we elkaar naakt gezien in de badkamer. De eerste dag schaamden wij ons..Maar vanaf de tweede dag deden we gewoon. We zagen elkaar. Keken naar elkaar. Mijn piemel stond toen wat stijf. Die van Dries ook. We vonden dat leuk. En we staken even onze onderbuik vooruit, zodat ons pietje helemaal stijf werd. Nee, verder is er niets gebeurd. Nee, echt niet.

O ja, ik ben ook nog eens naakt geweest bij Tom. Dat kwam zo. Ik was gaan spelen bij hem thuis. Ik was dan tien jaar of zo iets. We speelden op het grasveldje achter de huizen. Het had ’s ochtends geregend en we vonden het leuk om van een helling af te glijden. Maar ja, de pijpen van ons voetbalbroekje schoven omhoog tot tegen onze bilrondingen en… God, hoe zagen wij er uit ! Vuil en slijk onze hele billen vol.
Toen we bij hem thuis kwamen, je had zijn ma eens moeten horen ! Amaai ! En hop, geen tegenstribbelen, kleren uit en ze duwde ons beiden poedelnaakt het bad in. Ik vond het wel leuk.

Nee, eigenlijk had ik nog nooit een jongen naakt gezien, buiten die twee keren toen ik nog veel jonger was. Maar bij de zwemles loerde ik wel eens naar de bobbels in de zwemslipjes van mijn kameraden en dan voelde ik dat mijn piemel ook stijf werd en zeker een bobbel vormde in mijn zwemslip. En dan fantaseerde ik dat die jongen die een bobbel in zijn slipje had, helemaal naakt stond. Hahaha, met een stijve!

En nu vroeg Danny of ik al eens een andere jongen naakt had gezien.
- Nee, nog nooit, loog ik.
Even stilte. We reden Sint-Niklaas voorbij.

- Maar…
Danny keek me opnieuw terzijds aan.
- .. maar, je speelt al wel met jou pietje, zeker, hé !
- Ha ja, vaneigens…

Tedju, het was er uit vooraleer ik nadacht. Moest hij dit nu wel vragen ? Vaneigens speelde ik met mijn piemel. Hoelang reeds ? Ik was bijna dertien toen ik op een dag op mijn laptop zocht naar het woord ‘zaadcel’. We hadden daar in de biologieles over geleerd. En zo kwam ik terecht bij masturberen en toen ontdekte ik ook sites met videofilmpjes waarin mannen zichzelf en elkaar aftrekken. Ja, dat begeesterde mij. Mijn ouders wisten daar niets van. En dan ben ik beginnen experimenteren en op een dag kwam er sperma uit mijn stijve piemel en dat was fantastisch leuk !
Natuurlijk, ik speelde meer en meer met mijn eigen piemel, bijna elke dag. Dat sperma ving ik op in een zakdoek. Op een dag heeft mijn ma zo’n natte zakdoek gevonden.
- Rik, jongen, dat moet je bij de vuile was werpen….
Ik natuurlijk met een kop als een tomaat.
- .. en ik zal kleine handdoekjes klaar leggen. Dat is beter dan een zakdoek.
Wat moest ik toen antwoorden ?
- Oké, kerel ? vroeg ma nog.
- Ja… Ja ma.
Ze gaf me een klop op mijn schouder.
- Je bent een flinke jongen, besloot ze.
Ma wist dus dat ik masturbeerde. Meer zegde ze er niet over.

Ik sprak daar met niemand over. Zeker niet op school. Jongens, waarvan geweten werd dat ze masturbeerden, werden scheef bekeken. Dat waren homo’s, jeannetten. En sinds Dutroux had die naam een wrange bijsmaak. Doch, volgens bepaalde internetsites was dit heel normaal dat je jezelf aftrok. Zo keek ik regelmatig naar “Sekswoordenboek”, en naar wat daar over masturberen verscheen. Masturberen was heel normaal, zegde men daar. Doch ik durfde het in geen enkel geval aan iemand vertellen dat ik het ook deed. En toch.. iedereen deed het ?
In de loop van de jaren had ik ook enkele leuke middeltjes gevonden om dat opwindende gevoel nog meer opwindend te maken. Ik bond een touw rond mijn zakje en duwde een vrij dik potlood in mijn anusgaatje, en dan ging ik op mijn rug liggen, benen omhoog, en terwijl mijn ene hand afwisselend mijn ballen kneedde of op de stok in mijn kont heen en weer schoof, masseerde mijn andere hand mijn keiharde lul tot mijn zaad op mijn borst spoot. Dan bleef ik nog een hele tijd liggen, uitrusten, genieten van dat zinderende gevoel. En ja… soms verlangde ik er wel eens naar dat iemand anders aan mijn piemel voelde, dat iemand anders mij aftrok, dat… Ik durfde er met niemand over spreken. Waren er jongens in mijn klas die dat met elkaar deden ? Op internet keek ik met enorm veel verlangen naar filmpjes waar twee, drie mannen elkaar pijpten en aftrokken en neukten ! Als ik zo een filmpje bekeken had, dan kleedde ik me uit en, ja dan deed ik het ! Eigenaardig genoeg, telkens ik gemasturbeerd had, voelde ik me een tijdje willoos en had ik verschrikkelijke trek naar chocolade en kaas.

- Ja ? Hoe dikwijls.
De stem van Danny rukte me uit mijn gemijmer.
- Hoe dikwijls, wat ?
- Wel ja, dat je met je piemel speelt…
- Ha, ja… Af en toe.
Ik durfde niet bekennen dat ik het bijna elke dag deed. In feite wilde ik er niet graag over spreken. Doch Danny drong aan.
- En komt er veel zaad uit ?
- Hmmm… dat gaat nogal.
- En waar doe je dat ? Op je slaapkamer ?
- Ja.. Ja…
- ’s Avonds ?
- Meestal.
- En je ouders weten daar niets van ?
- Nee… Natuurlijk niet, loog ik.
Mijn ma wist er wel van. Pa misschien ook wel.

- En doe je dat soms met een kameraad ?
- Nee.. Nee…
- Nog nooit door een kameraad afgetrokken geweest ?
- Nee…
- En ook nog nooit gepijpt ?
- Nee….

Nee,dat was nog nooit gebeurd. Soms verlangde ik er wel eens naar om met een andere jongen eens samen naakt te zijn, elkaar te bekijken, te voelen aan elkaar….
Danny zweeg even.
Plots legde hij een hand op mijn linker dij. Het voelde leuk aan. Die hand sloeg even op mijn dij.
- Jij, jij bent een leuke gast…
Ik keek hem van terzijde aan.
- Dank je.
- En…
Zijn stem aarzelde. Ik keek hem aan.
- … en ik zou graag eens jouw piemel zien.
- Huh ?
- Ja… je bent toch niet bang dat die zal weg vliegen ?
Ik moest even lachen.
- Mag ik die eens zien ?
Ik wist niet wat er mij bezielde. Moest ik mijn piemel laten zien ? Die stond in elk geval een klein beetje stijf.
- Hier ?
- Ja… Je doet gewoon je broek even uit….
Moest ik mijn broekje uit doen ? Ik kende Danny amper. En dit had ik nog met niemand gedaan. Anderzijds, na vandaag zou ik Danny nooit meer ontmoeten. En aan wie kon hij het door vertellen ? En.. misschien toonde hij zijn piemel ook wel ! Die had zeker een grote lul. Hij was ouder dan ik, struis gebouwd. Verlangde ik er soms niet naar om een blote piemel en blote ballen te zien te krijgen ?
Mijn hart begon sneller te kloppen. Het was… het was alsof ik ernaar verlangde dat Danny mijn piemel te zien zou krijgen.

- Nu ? vroeg ik.
- Wel ja, terwijl we verder rijden. Je doet gewoon je broek en slipje uit en zit in je blote kont… Niemand kan het zien !
Ik aarzelde. Durfde ik wel ? Maar als ik mijn piemel niet liet zien, dan zou Danny zeker die van hem ook niet tonen. En…
- Je vertelt het toch aan niemand, hé !
- Ben je gek, jong !
- Beloofd ?
- Beloofd !