Tekenen naar levend model

We noemden haar ‘Mimi’. Mimi. In werkelijkheid heette ze Milena. Maar onder elkaar hadden we het steeds knipogend en half spottend over ‘Mimi’. Ik had toen slechts een vaag vermoeden van de afgrond tussen die twee namen: Milena en Mimi. Nu ik alles beter begrijp, is dat vage vermoeden een ongemakkelijk gevoel van schuld en schaamte geworden. Milena. Mi-le-na. Drie lettergrepen die als een zoete melodie in mijn oren klinken. Mi-le-na. Mi-le-na. Ik proef die naam. Een smaak om nooit te vergeten. Een zoetheid de ik sindsdien nooit meer heb geproefd. Sommige smaken zijn uniek en alles wat erop wil lijken maakt zichzelf belachelijk. Geen enkele mengeling van smaken zal ooit in de buurt komen van wat ik proef als ik die drie lettergrepen over mijn tong laat glijden. Mi-le-na. Maar Mimi… Mi-mi is een naam die naar een bitterheid en schaamte smaakt …

Wij, dat waren twaalf zeventienjarige laatstejaarsstudenten van het Sint-J. college te G. Milena was onze lerares technisch tekenen. Ze was de mooiste, de elegantste en de extravagantste vrouw die ik ooit gezien had. En ook nu zou ze nog een overweldigende indruk op me maken. Vrouwelijke elegantie en schoonheid hebben iets dat tijd en modes overstijgt. Milena oversteeg in mijn ogen alles. Dat jaar was ze een obsessie voor mij. Mijn fantasie en mijn verlangen als adolescent hebben de vorm van haar lichaam. Zij heeft mee bepaald wat een vrouw voor mij is. Mijn stemmingen waren dat jaar afhankelijk van haar gedrag. Een glimlach opende de poorten van het paradijs. Een onverschillige blik wierp me in de koudste kerkers van mijn puberale eenzaamheid. Milena was dat jaar mijn alfa en mijn omega.

Ze had lichtbruine lange haren die ze in een staart op haar rug losjes samengebonden hield. Soms maakte een haarlok zich los uit de staart en viel langs haar gezicht naar beneden als een dunne gouden waterval. Haar ogen waren zwart als kool. Mysterieus, maar altijd zacht en vriendelijk. Ze was slank en haar figuur was volmaakt. Ze kleedde zich op een bestudeerde manier slordig. Ze droeg te ruime hemden en bloezen, broeken met felle kleuren, kralen rond haar hals en een bril met grote ronde glazen. Over haar schouder hing een grote leren tas met haar tekenblok en haar tekengerief. Ik denk niet dat ik haar ooit zonder die tas heb gezien. In de zomer had ze een beige breedgerande hoed op, die haar deed lijken op een filmster uit de jaren zestig. Of op een hippie. Maar te perfect. Nu bedenk ik me vaak dat ze nooit een echte hippie was geweest. Dat ze dat misschien wel had willen zijn, maar als jong meisje niet mocht en dat ze daarom later een geïdealiseerde versie van de hippie voor zichzelf had ontworpen. Maar dat zijn gedachten en analyses van veel later. Toen was ik alleen maar overdonderd.

Dat jaar was de hele donderdagnamiddag van haar. Drie uren lang technisch tekenen. Haar lessen waren weinig gestructureerd. Als kind van de sixties hield ze niet van hiërarchie en discipline. Ze had ‘open gesprekken’ met ons. Die gingen alle kanten op, maar hadden op een of andere manier altijd te maken met evenwicht, met juiste verhoudingen, met harmonie en maat… Milena keek naar de wereld als een esthetisch bouwwerk, als een ingewikkeld spel van lijnen, vlakken en kleuren. Ze bracht vaak muziekcassettes mee die we tijdens de les mochten beluisteren. Psychedelische muziek van het einde van de jaren zestig, begin jaren zeventig. Ze beweerde dat die muziek onze zintuiglijke ontvankelijkheid verruimde. Dat zal wel, maar ik heb dat nooit goed kunnen rijmen met de nuchterheid en de concentratie die het technische tekenen vereist. Maar voor Milena was dat geen tegenstelling. Ook hier blijkbaar: harmonie en evenwicht.

Ze leek soms niet van deze planeet. Was het daarom dat we haar niet altijd ernstig namen? Was het daarom dat we haar ‘Mimi’ noemden? Natuurlijk wist ze dat we haar begluurden. Dat we genoten van ieder stukje bloot been of blote tiet. Dat ieder detail van haar kleding en van haar lichaam na de les - en vaak al tijdens - werd getaxeerd en becommentarieerd. Maar dat leek haar niet te storen. Ze genoot zichtbaar van die brutale, wat onbehouwen puberale aandacht.

‘Allez jongens, wordt eindelijk eens volwassen!’, zuchtte ze zo nu en dan.

Maar ze zei dat op zo’n manier dat we de indruk hadden dat ze ons volwassen worden niet echt aanmoedigde, integendeel, dat dat voor haar nog wel een tijdje mocht duren. Milena was twee keer zou oud als wij. Over haar privéleven werd in de wandelgangen veel geroddeld, maar zeker wisten we niks. Niemand wist precies wat ze buiten de school nog deed. Milena heeft mij en zonder enige twijfel ook mijn klasgenoten talloze natte dromen bezorgd! Ik zou bij benadering niet kunnen zeggen hoeveel zakdoeken ik onder de beddenlakens heb volgespoten terwijl ik onhoorbaar kreunend haar naam fluisterde...

Omdat drie van de twaalf leerlingen, Lennard, Nico en ikzelf, besloten hadden ingenieursstudies te doen, stelde Milena voor om ons bijlessen in technisch tekenen te geven. Die gingen door op zaterdagnamiddag. De school was dan zo goed als verlaten. De sfeer op zaterdag was niet veel anders dan op donderdag, alleen nog losser en chaotischer. Ook de psychedelische muziek ontbrak niet. Maar ik moet toegeven dat we ontzettend veel leerden. Mimi wist echt waar ze het over had. Tot het op een keer fout liep. En nog steeds begrijp ik niet waarom. Zelfs niet wat er precies is gebeurd en wat mijn rol in het verhaal was...

Een van de grote verschillen met de donderdagen was, dat we op zaterdag mochten roken tijdens de les. Zelf rookte ik niet, maar Lennard en Nico staken de ene sigaret naar de andere op. We waren dus niet geheel verbaasd toen Milena op die zaterdagmiddag plots zei:

‘Ik heb een paar jointjes bij. Wie wil mag er eentje nemen…’

Ze zei het alsof ze ons een stukje chocolade aanbood. Nico en Lennard deden onmiddellijk met haar mee. Ze haalde ook enkele kleine flesjes whiskey te voorschijn en ook die gingen rond. Ik compenseerde mijn niet roken overvloedig met drank.

De sfeer veranderde snel. We werkten aanvankelijk wel door, maar alles werd veel ongedwongener. Milena had haar grote schetsboek boven gehaald en zat te tekenen terwijl ze voortdurend naar ons keek. We begonnen wat ongemakkelijk naar elkaar te lachen.

‘Wat bent u aan het schetsen?’, vroeg Nico nieuwsgierig.

‘Jullie!’, antwoordde ze zonder op te kijken en zonder te stoppen met tekenen.

Nog meer gegniffel van onze kant.

‘Geef me nog vijf minuten... en jullie lachen niet meer… geloof me maar!’

We stopten met werken. We konden ons niet meer focussen op de ingewikkelde constructie op ons blad. We keken naar elkaar, naar haar, terug naar elkaar, weer naar haar… Milena ging onverstoord verder. Ze keek snel maar geconcentreerd over haar grote brillenglazen heen afwisselend naar ieder van ons en dan weer naar haar tekenblad. Haar hand danste over het papier. Nu eens snel in grote halen, dan weer traag en gedetailleerd. Ik was gefascineerd door de elegantie van haar bewegingen. Ik had ze urenlang kunnen bestuderen. Als ze naar me keek, was het alsof ze tot diep in mijn ziel keek. Vuur schoot door mijn ingewanden. Nico en Lennard voelden ongetwijfeld hetzelfde. Hoe vaak hadden we niet over haar zitten praten in nauwelijks verholen bewoordingen! Het was haar mysterieuze schoonheid die ons er altijd van weerhouden had de obscene woorden te gebruiken die zeventienjarige kerels nu eenmaal op de tong hebben liggen wanneer het over meiden en sex gaat.

‘Zo! Klaar!’

Ze draaide haar schetsboek om en toonde haar tekening met een licht spottende en nieuwsgierige glimlach, terwijl in haar linker mondhoek haar slappe jointje hing. Met zijn drieën vielen we bijna tegelijk van onze stoel... Ze had ons getekend zonder gezicht… alleen onze lichamen… maar zeer herkenbaar en… naakt! Mijn mond viel open van verbazing. Van verbijstering. Om meer dan één reden. Zij was onze lerares! Dat wij over haar fantaseerden was normaal. Wat kan je verwachten van zeventienjarigen? Maar dat zij, midden dertig, over ons fantaseerde? Nu zou je als leraar voor minder van school vliegen! Dat ze fantaseerde, tot daar aan toe misschien, maar dat ze die fantasieën ook aan ons toonde! Maar er was nog iets anders dat me verbaasde, verbijsterde en tegelijk geweldig opwond en zelfs opgeilde! En misschien gold dat ook voor mijn vrienden? Voor het eerst in mijn leven zag ik mezelf naakt door de ogen van een vrouw! En niet zomaar naakt. Milena had ons afgebeeld in behoorlijk erotische poses. Met veel gedetailleerde aandacht voor onze schouders, ons bovenlichaam, onze heupen, onze spieren,... En wat ze niet kon zien, had ze zich verbeeld! Ze had ons alle drie met een erectie getekend. Lennard lag met open benen op zijn rug, Nico leek ergens tegen te leunen, eveneens met de benen open en ikzelf was afgebeeld liggend op mijn zij, met mijn hoofd in de ene hand en mijn lul in de andere…! Dit was het dus wat vrouwen zagen als ze naar mannen keken en verlangden! We wisten niet waar te kijken. Naar de tekening? Naar elkaar? Naar haar? We staarden sprakeloos naar haar, naar elkaar, naar de tekening en dan nog eens en nog eens...

Milena moest hard lachen toen ze onze verbijstering zag, maar stak snel de tekening weg en werd een beetje rood. Had ze toen al begrepen wat ze had ontketend? Enkele ogenblikken zei niemand iets. Het leek alsof er niets gebeurd was. Alsof onze tekenlerares ons niet zojuist een tekening had getoond waarop zo ons alle drie poedelnaakt en met een erectie had afgebeeld. Als iemand van ons hier iets over zei, dan was dat het einde van haar loopbaan hier op school en misschien wel van de rest van haar carrière als lerares. Besefte ze dat toen misschien? Maar de drank en de joints begonnen hun werk te doen.

‘Mogen wij u ook naakt tekenen?’, doorbrak Nico de pijnlijk wordende stilte. Het leek heel even wat evenwicht terug te brengen. Het had een wedstrijd kunnen worden in tekenen en in verbeelding. Ok, op een heel ongebruikelijke en pedagogisch niet te verantwoorden manier. Maar het zou onze aandacht wellicht opnieuw op onze potlood op papier hebben gevestigd en niet op de potlood in onze broek! Maar Milena gaf het foute antwoord. Was het de drank en de drugs? De opwinding van het moment? Had haar erotische fantasie over ons haar brein verhit? Was het haar ongelukkig leven waar we niets over wisten? :

‘Weten jullie wel genoeg over vrouwen om mij naakt te kunnen tekenen?’

Ze zei het met een zekere minachting voor ons, onervaren kerels, nauwelijks mannen, pubers eigenlijk nog. Ze wilde ons vernederen. Of op z’n minst met ons spelen. Als een kat met een muis. Haar woorden misten hun effect niet, maar de reactie van Lennard was briljant en brutaal tegelijk:

‘Waarom poseert u dan niet voor ons? Dan weten we het meteen!’

Nico en ik keken elkaar verbaasd aan! We wisten dat Lennard meer durfde dan wij beiden samen, maar dit ging wel heel erg ver, zelfs nadat ze ons haar tekening had getoond. De drank en de joints hadden ook onze normen en waarden vervaagd voor zover we die op die leeftijd al hadden.

‘Tekenen naar levend model hebben we nog nooit gedaan in uw les’, voegde hij er wat voorzichtiger aan toe.

Mimi keek over haar grote brillenglazen in de richting van Lennard. Ze zweeg een tijdje terwijl ze zijn gezicht afspeurde. Op haar lippen speelde een geheimzinnige glimlach. Lennard werd er zelfs wat verlegen onder. Dan nam ze haar bril af, stond op, maakte haar staart los en begon met haar haren te schudden… Met zijn drieën keken we ademloos naar zoveel schoonheid…

‘Ok’, zei ze, ‘naar levend model dan! Eens zien wat jullie ervan terecht brengen!’

Zonder ons verder aan te kijken, knoopte ze haar hemdje los. Geen van ons drieën verroerde een vin of durfde ook maar iets te zeggen. We keken niet eens naar elkaar. Onze adem stokte. Onze harten sloegen een slag, misschien zelfs twee over! In een vloeiende beweging opende ze haar bh en liet hem over haar slanke schouders naar beneden glijden. Vol ongeloof staarden we naar haar zachte blote tieten. Dan duwde ze in een elegante beweging haar rok over haar slanke benen naar beneden en stapte eruit. Daar stond ze… Ze droeg alleen nog haar witte kleine slipje en haar zwarte open schoenen op hoge hakken. Haar elegantie was overweldigend. Het was te veel in één keer. Zoveel naaktheid, zoveel sensualiteit , zoveel… Wij waren sprakeloos. Mimi keek ons ieder om de beurt recht in de ogen, zelfzeker, onoverwinnelijk, als een godin. Ze leek van een andere wereld te komen. Een wereld waar alles perfect was. Toen legde ze haar laatste bescherming af. In een vloeiende beweging duwde ze haar slipje naar beneden. Voordat we haar kutje konden zien, draaide ze zich om, leunde tegen de tafel en toonde haar volmaakt paar billen..

‘Ok, jongens, neem jullie schetsboeken en teken mijn heup tot aan mijn knie…!’

Het leek plots een gewone les. Absurd als het moge klinken, maar we deden wat ze vroeg. We namen onze tekenblok en begonnen te tekenen. Aanvankelijk leek het een ernstige oefening. We deden in elk geval alle vier alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Als de directeur nu zou binnenwandelen, dan zouden we zonder blozen kunnen zeggen: we waren net begonnen met het bestuderen van de ronding van de vrouwelijke heupen. Maar dat was een ogenblik lang alleen maar buitenkant. Ik wist niet meer waar ik moest kijken, wat ik moest voelen, wat ik moest denken. Ik hoorde Nico en Lennard zwaar hijgen en ademhalen. Ze moesten even hard in hun broek zijn geweest als ik! Ik kon nauwelijks nog ademhalen.

‘Laat even zien!’, zei ze.

We draaiden onze schetsboeken om en zij kwam even dichterbij om te kijken. Ze hield zedig een hand voor haar kutje alsof de situatie daarmee gered was! Het duizelde me voor mijn ogen.

‘Niet slecht! Helemaal niet slecht, jongens!’ We keken even naar elkaars tekeningen en misschien was het inderdaad niet zo slecht wat we hadden getekend. Milena had ons immers scherp leren observeren!

‘We kunnen nu een stapje verder!’, zei ze alsof ze op een gewone donderdagmiddag voor het bord stond en niet. poedelnaakt op haar schoenen na!

Ze duwde met veel lawaai een aantal tafels tegen elkaar om een verhoog te maken. Terwijl ze dat deed slingerde haar lange bruine haar voor haar gezicht, wiebelden haar borsten en schudden haar heupen heen en weer. Ik werd ziek van de lust die ik voelde. Dan trok ze haar schoenen uit en kroop op de tafels. Ze keek nu vanuit de hoogte op ons neer. Ze stond met haar benen wijd open en haar handen in haar zij! Mijn blik ging gretig en geil van haar rood gelakte tenen, haar slanke voeten en benen over haar rijk beboste kutje - geschoren spleetjes bestonden nog niet - haar strakke buik en zachte volle tieten naar haar rode lippen! Hoe kon ik ooit uitgekeken raken op dit lichaam?

‘Hoe willen jullie me tekenen?’, vroeg ze: ‘hoe willen jullie me hebben?’

Lennard liep plots naar de cassetterecorder en veranderde de cassette. Niet langer de softe psychedelica die al de hele middag speelde, maar de rauw krijsende stem van Janis Joplin vulde het lokaal. Bij Milena schoten nu alle remmen los.

‘Yeeeaaah!!!’, riep ze.

Was ze nu Mimi geworden? De vleesgeworden natte droom van iedere laatstejaars? Ik voelde me niet goed. Ik was hier niet op voorbereid. Niemand. Ook zij niet. Ze begon wild te dansen en mee te zingen: “Break another little bit of my heart now, darling, yeah,/ Have another little piece of my heart now, baby,/ You know you got it, child, if it makes you feel good…” Ik keek verbijsterd naar haar. De mooie mysterieuze vrouw die ik zo bewonderde stond als een dronken naakte striptiseuse te dansen.

“Yeah, come on, Mimi!’

Ik keek verbaasd naar Lennard. Het was de eerste keer dat die naam in het bijzijn van Milena werd gebruikt. Ik had geen idee of ze wist dat we haar zo noemden. Maar het was een naam die ik nooit anders dan spottend had horen klinken. Zelf had ik er mij ook meer dan eens schuldig aan gemaakt. Maar tegenover haar had nooit iemand die naam durven gebruiken. Tot nu. Nu ze naakt op tafel stond te dansen. Haar lange haren zwierden heen en weer over haar naakte schouders.

“I said come on, come on, come on, come on and take it!”, keelden Janis en Mimi samen. Ze leek ieder woord te menen. Het leken haar woorden te zijn. Mimi keek brutaal en geil in onze richting. Ze duwde haar bekken naar voren en trok haar behaarde kutje open. Ze stak haar vinger obsceen langzaam in haar mond en begon er dan mee over haar klitje te wrijven terwijl ze geil fluisterde:

“Take another little piece of my heart now, baby.”

Ik heb me later vaak afgevraagd tegen wie ze dit zei. Wie had haar hard zo gebroken dat ze zich aan drie van haar leerlingen wilde geven?

Lennard wandelde naar haar toe! Haar blik was nu een mengeling van schrik en opwinding. Wilde ze dit? Had ze echt verwacht dat we achter onze tekentafel zouden blijven zitten? Dat we dit als een onderdeel van de tekenles zouden beschouwen? Ze had zich volledig uitgekleed voor drie zeventienjarige kerels met lijven die door puberale lust geterroriseerd werden. Nico en ik keken naar wat Lennard zou doen en wat Mimi zou zeggen… Geen van ons drieën was volwassen en rijp genoeg voor wat er nu ging gebeuren. We hadden nauwelijks echt met meisjes geneukt. Meestal bleef het bij wat gekus en gescharrel onder trui of rok. Bij mij in elk geval. En nu stonden we op het punt om met zijn drieën dezelfde vrouw te neuken! Het duizelde me. Ik wilde het liefst zo snel en zo ver weglopen, maar mijn harde lust had me aan de grond vastgenageld. Hier was geen ontkomen meer aan. Mimi overschreed nu de allerlaatste grens. Ze trok Lennard naar zich toe en duwde haar tong brutaal in de mond van Lennard, greep in zijn kruis en deed zijn gulp open. Ze trok zijn stijve lul naar buiten en begon er hard aan te rukken. Lennard greep haar stevig bij haar tieten vast. Mimi kreunde en hijgde..Alle muren van fatsoen braken onder de stormvloed van onze gezamenlijke lust.

‘Kom’, fluisterde Mimi in de richting van Nico en mij en stak een arm uit ‘Kom hier! Kom bij mij…!’

Er was voor mij geen reden meer om te blijven toekijken. Nu weglopen zou belachelijk zijn. Ik ging naar Mimi toe, greep haar hand, kuste ze en begon aan haar vingers te zuigen. Ze keek me aan met een geile tederheid die ik later nooit meer bij een vrouw heb gezien. Ze maakte zich even los van Lennard en begon mijn hemd los te knopen. Ze tuitte haar lippen en kuste me. Ze schoof mijn hemd over mijn schouders. Ze wreef over mijn tepels, boog zich voorover en beet er zachtjes in. Elektrische schokken schoten door heel mijn lijf…! Nog nooit had een vrouw aan mijn tepels gelikt. Ik had tot dan geen idee dat een man daar opgewonden van kon geraken. Ik kreunde luid. Mimi was inmiddels begonnen mijn broek open te maken. Lennard was achter haar op zijn knieën gezakt, kuste en likte haar kontgaatje:

‘Jajaja…jajajaja...jajajajaja…ahahahahahahah…’

Ze greep naar mijn keiharde lul en trok hem uit mijn onderbroek. Ze boog zich voorover en mijn pik verdween in haar warme, zachte, natte mond… Het was alsof ik het paradijs binnengleed…! Zo iets opwindends had ik nog nooit gevoeld. Ik duwde haar terug want als ze even bleef doorzuigen zou ik meteen klaarkomen! Mimi begreep het signaal, ging naar beneden met haar tong en begon aan mijn ballen te likken! Het waren sensaties die ik niet kende. Ik trilde op mijn benen en was buiten mezelf van lust!

Ze stond recht en trok me mee. Ze ging op de tafel liggen met haar benen over de tafelrand hangend. Ze spreidde haar benen wijd en trok langzaam, als in slow motion, haar lipjes open

Ik ging op mijn knieën zitten, nee, ik moet zeggen: ik knielde voor haar neer. Het had bijna iets religieus. Ze opende haar benen en ik keek in de mooiste kut die ik ooit zag. Mijn tong drong steeds dieper in haar spleetje. Ik voelde de haartjes van haar kutje langs mijn mond kietelen. Met iedere lik opende zich haar gleufje meer. Ik proefde haar vocht en dronk gulzig de honing die uit haar vloeide. Ondertussen streelde ik met mijn handen haar warme slanke dijen. Haar schoot begon heen en weer te schokken… Ik voelde hoe ze in mijn mond klaar kwam. Dit was ik iets wat ik nog nooit had gevoeld. Ik trilde en wist niet waarvan of waardoor!

Haar vocht, de drank, de lucht van de joints die ik inademde, maakten dat mijn hoofd begon te draaien. Er trok een waas voor mijn ogen en ik moest gaan zitten. Ik zag dat Lennard en Nico, die ook hun kleren hadden uitgetrokken, Mimi ruw vastgrepen en op de tafel duwden. Lennard nam haar benen en gooide die over zijn schouders. Hij greep zijn pik vast en duwde die in haar kutje. Ik hoorde haar schreeuwen en met haar armen tegen zijn borst probeerde ze hem weg te duwen. Nico greep echter haar hoofd vast en duwde zijn lul in haar mond. Ze probeerde zich te verweren, maar het had geen zin. Milena was zelf al te ver in haar lust en haar extase. Ze kreunde en schreeuwde van het genot dat haar meesleurde, altijd verder en dieper. En niet alleen haar. Ook Lennard en Nico werden meegetrokken in iets dat ze niet kenden. Ik hoorde hen dingen zeggen die ik hen nooit had horen zeggen. Ze joegen elkaar op met de obscene woorden die Mimi vernederden. Ze leek niet meer dan een stuk vlees in hun handen. Ze braken dat mooie lichaam waar ik zoveel nachten van had gedroomd in stukken. Ze namen haar in alle mogelijke posities. Meer dan ik op mijn leeftijd toen had kunnen bedenken! Het trok als een film aan mij voorbij. Dan lag Nico op haar te stoten, dan Lennard. Ik zag hun blote konten tussen haar slanke gracieuze benen op en neer beuken. Vlees kletste op vlees. Het wond me op en stootte me tegelijk af! Dan staken ze beiden hun pikken in haar mond. Milena braakte en speeksel liep uit haar mond op haar tieten. Dan namen ze haar om beurten op z’n hondjes. Ik zag haar tieten en haar haren wild heen en weer slaan. Tieten die in mijn dromen het zachtste waren dat er op deze aarde te vinden was. Haren waarvan ik vond dat ze op zijde leken. Alles liep voor mijn ogen door elkaar. Op een bepaald ogenblik leek het dat Milena haar hand naar me uitstak… Ik wilde reageren. ik wilde dit stoppen. Gebeurde dit echt? Fantaseerde ik dit? Dit liep fout. Maar ik had geen kracht. Of wilde ik niks doen? Wilde ik het allemaal zien? Het leek alsof ik niet meer kon ademen! Ik had het gevoel dat ik moest overgeven. Ik stormde het klaslokaal uit. Ik dacht dat ik mijn naam nog hoorde roepen...

Ik liep naar de fietsenstalling. Er stond een stevige bries. De buitenlucht deed me goed. Ik kon weer ademhalen en kalmeerde wat. Ik probeerde te begrijpen wat er gebeurd was, wat er nog aan het gebeuren was. Ik durfde niet meer naar binnen. Ik was volledig ontnuchterd. En met de ontnuchtering kwamen de gevoelens van schaamte en schuld. Ik bleef wachten. Eerst kwamen Lennard en Nico naar buiten. Verward. Zwijgend. Ze liepen ieder een andere richting uit zonder afscheid te nemen. Bijna een uur later zag ik Milena vanuit het schoolgebouw naar haar auto wandelen. Al leek het meer op strompelen. Ze kon zich nauwelijks recht houden op haar hoge hakken die ze anders met zoveel elegantie droeg. Aan haar linkerschouder bengelde de grote leren tas waarin ze haar tekengerief met zich meedroeg. Haar waardevolste bezit leek nu een zware last die ze voortsleepte. Ze had haar lange jas niet dichtgeknoopt. Dat wat haar had moeten beschermen tegen de kou slingerde in de kille wind als een onverschillig stuk stof om haar lichaam. Haar haar hing los en ongekamd rond haar hoofd. Ze had geen moeite gedaan om zich te fatsoeneren. Ze haastte zich naar de wagen. Toen ze achter het stuur zat, sloeg ze haar beide handen voor haar ogen. Haar hoofd viel op het stuur. Ik zag hoe haar schouders minutenlang op en neer gingen. Dan richtte ze zich plots op en vertrok met gierende banden…

Ik sloot me op in mijn kamer. Ik had geen idee hoe ik me moest voelen. Ik voelde me uitgeput. Radeloos. Angstig. Om mijn lot. Om het hare. Wat had haar bezield? Wat was er in haar losgebarsten en wat had ze bij ons losgemaakt? Had ik iets moeten doen? Had ik haar kunnen helpen? De beelden van een losgeslagen lust bleven me wekenlang kwellen en bezorgden me koortsige en wanhopige nachten vol hitsige dromen en geile fantasieën die me zo tegen stonden dat ik mezelf niet meer in de spiegel durfde aankijken. Milena is niet meer naar school teruggekomen. De officiële versie was dat ze omwille van familiale omstandigheden voor langere tijd naar het buitenland was. Er werd veel geroddeld. maar slechts vier mensen kenden de ware reden zij en wij drieën. Niemand heeft gesproken.

Wij hebben er ook samen niet meer over gesproken. We vermeden het zelf om met z’n drieën samen te zijn. Het was niet iets om fier over te zijn. Ik weet zelfs niet wat er is gebeurd na mijn vertrek uit het klaslokaal. Ik wil het ook niet weten. Ik wil alleen het beeld bewaren van de vrouw met haar grote bril, haar fake hippie outfit, haar lange bruine haar dat zacht als water langs haar wangen liep, met haar slanke elegante lichaam dat me nachtenlang opgewonden hield, met haar psychedelische muziek, met haar ideaal van schoonheid en harmonie. Milena. 'Have another little piece of my heart now, baby!'