Deel vier al weer, de weken gaan snel voorbij haha. Ben benieuwd wat jij ervan vindt! Laat je een reactie achter? Ik stel het zeer op prijs!

Ik draai me op mijn zij en knip een bedlampje aan. In het weinige licht kijk ik naar Marnix en mijn vermoeden word bevestigd. Marnix is in slaap gevallen. Mijn ogen glijden over zijn lichaam, ik maak gebruik van het moment en neem rustig de tijd om hem goed te bekijken. Zijn buik zit onder ons zaad, zijn lul ligt slap in zijn schaamhaar. Ja, hij is besneden en ja, hij is klein geschapen. Zijn lul is nu hetzelfde formaat als wanneer hij stijf is. Zo zacht mogelijk stap ik van het bed af en loop ik op mijn tenen de slaapkamer uit. In de badkamer maak ik mijn lul weer helemaal schoon met een washandje. Daarna maak ik de washand schoon en loop ik opnieuw naar de slaapkamer. Ik loop naar het bed en knip het licht aan. Marnix schrikt wakker en na een seconde of twee probeert hij zijn naaktheid te verbergen. Zonder hem aan te kijken wrijf ik met de washand zijn buik schoon. ‘Het gaat makkelijker als je hem loslaat.’ Zeg ik droog zonder hem aan te kijken. Ik hoor Marnix zuchten maar dan laat hij zijn handen naast zich glijden. Ik draai het washandje binnenstebuiten en begin zijn lul schoon te maken. Direct kronkelt Marnix. ‘Oe zachtjes, hij is nog gevoelig.’ Glimlachend kijk ik hem aan en knijp dan eventjes extra in zijn lul. Marnix slaat als reactie mijn hand weg en begint te lachen. Even lach ik met hem mee, wanneer we zijn bijgekomen stel ik voor om aan te kleden. Marnix stemt hier direct mee in en vraagt tijdens het aankleden hoe laat het is. ‘Half vijf’ meld ik nadat ik op mijn telefoon heb gekeken.

‘Dan ga ik er maar eens vandoor, ik had beloofd op tijd thuis te zijn.’

‘Ik heb je kleren nog niet gewassen bedenk ik me net.’

‘Geeft niet, die neem ik wel mee en dan krijg je de volgende keer je eigen kleren terug.’

Nonchalant haal ik mijn schouders op, vind het wel prima. ‘Zal ik even met je meelopen naar je auto?’

‘Eh, ja is goed, maar eh…’

‘Gooi het eruit!’ moedig ik hem aan.

‘Ik mocht toch geld van je lenen?’

‘O, dat is waar, helemaal vergeten. Ik had het al klaargelegd. Ik zal het even pakken.’

Even later lopen we naar buiten richting zijn auto. Bij het portier van zijn auto geef ik hem nog een kus. Marnix bedankt me nogmaals dat hij geld van me mag lenen. Daarna stapt hij in en rijdt richting het hek welke net opengaat. Mijn moeder komt net thuis. Als ze passeren zie ik mijn moeder verwondert opzij kijken. Ik besluit even te wachten tot mijn moeder geparkeerd heeft en als ze uitstapt vraagt ze. ‘Wie was dat?’

‘Dat was Marnix, een vriend van me.’

‘O? Volgens mij heb ik hem nog niet eerder gezien.’

‘Dat zou goed kunnen kloppen mam.’

…

Woensdag, chagrijnig zit ik aan de koffie met mijn collega Joris in de pauze op mijn werk. Normaal gesproken zitten we binnen maar hij vroeg of ik mee naar buiten wilde zodat hij niet alleen zou zitten. Nu zitten we hier op de grond bij de zij ingang. Hij steekt een peuk op. ‘Jesse, wat ben je stil?’

‘Ja sorry, gewoon mijn dag niet.’

‘Kan ik wat voor je doen?’

‘Geef maar een peuk.’

Hoewel ik recht naar voren kijk voel ik dat hij me verbaasd aan zit te kijken. Toch komt hij in beweging en pakt een sigaret voor me. ‘Ik wist niet dat je rookte?’

Ik haal mijn schouders op en pak de sigaret van hem aan. Direct geeft Joris zijn aansteker welke ik gebruik en teruggeef. Zonder verder antwoord te geven blijven we naast elkaar zitten. Koffie drinkend en af en toe een haal van onze sigaretten. Ik rook eigenlijk maar zelden, stiekem vind ik het lekker en ontspannend. Mijn ouders zijn faliekant tegen roken. Is dat de reden dat ik het doe? Misschien wel want eigenlijk mag ik alles, al jaren. Ik hoef me niet te verantwoorden voor uitgaves, alcohol drinken of hoe laat ik thuis ben of wat dan ook. “Zo lang je verstandig bent en niet rookt heb je alle vrijheid Jesse” Had mijn vader ooit tegen me gezegd. Misschien rook ik daarom soms?, om puberaal in opstand te komen? Maar nu ben ik chagrijnig, het lijkt wel of niemand mij het avontuur als skileraar gunt. Maandag vertelde ik het aan mijn baas en ik kreeg een preek dat hij op deze manier niet op mij kon bouwen. Verontwaardigd had ik gezegt: “Of vier maanden onbetaald verlof of ik dien nu mijn ontslag in.” Mijn baas houdt er absoluut niet van om zo voor het blok gezet te worden dus met een boze blik had hij geantwoord: “Ik zal er over nadenken.”

Maandagavond was ik bij mijn coach langsgegaan met de mededeling dat ik er komend zaalseizoen niet bij ben. Ook hij had verontwaardigt geklonken. Ik had er best eerder mee mogen komen zodat hij een andere heer had kunnen kiezen voor de A1. En uiteindelijk had hij ook nog even medegedeeld dat wanneer ik weer terug zou zijn er niet op hoefde te rekenen dat ik direct weer in de A1 zou zitten. Gisteren heeft hij de A-selectie bij elkaar geroepen (A1 en A2) en toen kon ik direct mededelen, aan iedereen, dat ik er niet bij zou zijn komend zaalseizoen. Uiteraard had ik, gelukkig, Sander & Dana en nog een paar al op de hoogte gesteld maar de reacties waren niet zoals ik ze had verwacht. Bas, de beste heer van de A2, had triomfantelijk rond gekeken. Hij zag natuurlijk zijn kans schoon en had vlak voor ik naar huis ging mij sarcastisch alvast heel veel succes als skileraar gewenst.

En dan vanochtend! Ik had mijn vader diverse tweedehands auto’s laten zien die ik zorgvuldig had opgezocht om naar zijn mening te vragen welke ik zou moeten kopen. Tot mijn verbazing had mijn vader, zonder ze echt te bekijken resoluut afgekeurd. “Jesse, ik moet nu werken, we hebben het er van de week nog wel over.” Het laatste beetje goede humeur wat ik had was daarmee gesmolten als sneeuw voor de zon. En nu zit ik dus hier, op mijn werk opstandig te roken. Wanneer zou mijn baas me aanspreken?

Ik pak mijn telefoon en open WhatsApp, nog steeds geen bericht van Marnix. Ik lees het gesprek met “D” terug want ik had hem gevraagd wie hij was. “De man van je dromen” had hij gestuurd. Hij wilde zijn echte naam niet geven maar ik mocht hem “Daddybear” noemen. Direct maakte ik hem zeer duidelijk dat ik niet op hem zat te wachten en hem niet wilde. “Dat denk je maar, totdat je me hebt gehad” had hij gestuurd. Ik was er gelijk klaar mee, vertelde hem dat ik hem zou blokkeren en dat heb ik dan ook direct gedaan.

‘Jesse, aarde aan Jesse, de pauze is voorbij, kom je mee?’ Ik schrik wakker uit mijn gedachtes en kijk hem flauw glimlachend aan en laat me vervolgens overeind trekken. ‘Wil je me zo even helpen met die grote platen hout in het vak te schuiven?’

‘Ja natuurlijk, gelijk maar even doen?’ antwoord ik aan Joris terwijl ik mijn telefoon wegstop.

Samen lopen we naar de houtafdeling. Vlak voordat we bij de platenkar komen waarop het hout staat wat moet worden ingeruimd komt er een oudere man een pad uitlopen. Ik herken de man als vaste klant en begroet hem aardig. Direct stelt hij me een vraag en dus help ik hem even terwijl Joris alvast verder loopt. Als ik na een minuut of vijf bij Joris kom heeft hij een envelop in zijn hand die hij mij aanreikt. ‘Hier, jouw naam staat erop.’ Verbaasd pak ik hem aan en haal de kaart die erin zit tevoorschijn. “Lieve Jesse, ik ben niet blij dat je me hebt geblokkeerd. Wil je dit alsjeblieft ongedaan maken? Tot snel. Liefs Daddybear. P.s. Wat ben je toch mooi!”

Verdomme, weet die vent dan niet van ophouden?” Als ik erachter kom wie hij is… Joris kijkt me vragend aan en ik laat hem de kaart zien. Hij leest hem en schudt zijn hoofd. ‘Heb je een aanbidder?’

‘Dit is de tweede kaart al, zondag heeft iemand hem mijn nummer gegeven maar inmiddels heb ik hem geblokkeerd.’

‘Ach, maak je niet zo druk, als je hem blijft negeren houdt hij wel op denk ik’

Ik haal mijn schouders op, heb ook eigenlijk geen zin om het met Joris te bespreken. Dan beginnen we de grote multiplex van 18mm dikke platen het rek in te schuiven.

Het valt me op dat Joris regelmatig aan zijn kruis krabt. ‘Wassen met water en zeep, dan gaat het wel over’ zeg ik balorig. Joris kijkt me vragend aan terwijl we een volgende plaat het vak in schuiven. Ik wijs naar zijn kruis. ‘Je staat de hele tijd te krabben’ zeg ik met een glimlach. ‘O haha, hij is schoon hoor, maak je maar niet druk.’ Ik lach om hem.

‘Heb je een avontuurtje gehad en daarbij iets opgelopen?’

Joris lacht hard, ‘Nee, ik heb me gisteren voor het eerst helemaal glad geschoren en nu jeukt het behoorlijk.’

‘O, het went vanzelf hoor, ik had hetzelfde in het begin.’

‘Scheer jij ook alles weg dan?’

‘Ja’

‘Laat is zien!’

Ik begin weer te lachen, Joris weet me zowaar een beetje op te vrolijken! ‘Hier, midden in de winkel, ik ben niet gek.’ Samen lachen we even. ‘Je moet gewoon even regelmatig je ballen legen, het helpt om ermee te spelen.’ Zeg ik, wederom balorig, op het moment dat we de laatste plaat in het vak schuiven. ‘Goed plan, ben zo terug.’ Verbaasd kijk ik Joris na hoe hij wegloopt. Hij is eigenlijk best een mooie verschijning. Plots denk ik weer aan Marnix, waarom appt hij niet?. Ik zucht diep en zie dan een vrouw vragend naar me kijken. Ik stap op haar af.

…

Vrijdag,

Na mijn ochtendritueel zit ik zwijgend aan het ontbijt samen met mijn vader. Mijn humeur heeft weer een nieuw dieptepunt bereikt nadat ik gisteren van de trainer te horen kreeg dat ik komende zaterdag bij de A2 mag spelen in plaats van de A1. Ik deed natuurlijk alsof het me niks kon schelen maar het tegendeel is waar. De A1 heeft een belangrijke wedstrijd. Als we niet winnen zijn we de koppositie kwijt. En dan zet hij mij op de bank!

Daarom heb ik nu echt geen zin in een gesprek met mijn vader. Over drie weken ga ik naar Oostenrijk dus het wordt tijd dat ik een auto ga kopen maar daarbij wil ik eigenlijk hulp van mijn vader. Maar nadat hij zonder te kijken al mijn opties had afgekeurd heb ik geen zin om nu een discussie erover te starten.

Op het moment dat ik ben uitgegeten en opsta om mijn bord naar de keuken te brengen spreekt mijn vader me aan. ‘Jesse, we gaan over een half uurtje weg.’

‘Huh, hoe bedoel je?’

‘Jij en ik gaan over een half uur een ritje maken.’ Hij heeft een mysterieuze glimlach op zijn gezicht. Ik snuif, kijk hem geïrriteerd aan en wil wat zeggen maar slik op het laatste moment mijn woorden in. Ik besluit om er niet op in te gaan en vertrek richting mijn badkamer om te douchen.

‘Jess, kom je?’

‘Ja! Kom eraan!’ Waar wil hij heen?

Zucht, nog snel mijn haar in model en dan met tegenzin naar boven. Mijn vader staat ongeduldig op me te wachten. ‘Kom, anders komen we te laat en je weet wat een hekel ik eraan heb om te laat te komen.’

‘Waar gaan we heen dan pap?’

‘Dat zie je zo wel.’

Mokkend loop ik met hem mee en stap naast hem in zijn Porsche 911. Mijn vader rijdt het terrein af en met een strakke blik kijk ik opzij. ‘Waarom ben je zo uit je hum Jesse?’

Ik haal mijn schouders op. ‘Alles bij elkaar pap. Ik weet niet of ik nog een baan heb als ik terugkom uit Oostenrijk. Dan zit ik waarschijnlijk ook niet meer in de A1 en u kijkt geeneens serieus naar de verschillende auto’s waar ik uren lang naar heb zitten zoeken op internet. Het lijkt gewoon alsof niemand het mij gunt dat ik naar Oostenrijk ga.’

‘Luister Jesse, het komt iedereen gewoon rouw op hun dak. Laat ze even wennen aan het idee en laat ondertussen niet over je heen lopen. Als je op je werk komt vraag je gewoon aan je baas al een beslissing heeft genomen en als je terugkomt bij de korfbal laat je gewoon zien wat je in je mars hebt. Alles komt goed, geloof me.’

Ik haal diep adem en zucht luid uit en wil nog wat zeggen maar dan neemt mijn vader opnieuw het woord. ‘Wat die auto betreft, ik wil niet dat je in een kleine Volkswagen Golf zo’n eind gaat rijden. Ik vind het al niet fijn dat je zo’n afstand in je eentje gaat afleggen en als je dan ook nog eens geen betrouwbare auto onder je kont heb zitten zie ik het al helemaal niet zitten. De eerste auto van je broer en zus heb ik voor ze gekocht zoals je weet. Maar jij wilde daar niks van weten omdat je geen auto nodig zou hebben. Maar dat is nu veranderd.’

Verbaasd kijk ik naar mijn vader. ‘Hoe bedoeld u dat?’

Op dat moment slaat mijn vader een weg in en grijnst. ‘Daar’ wijst hij. Ik volg zijn vinger maar zie nog niet wat hij bedoeld. Plots rijdt hij het parkeerterrein van een Volvo dealer op en parkeert zijn auto.

Niet wetend wat ik moet zeggen kijk ik mijn vader aan en die grijnst kort en stapt dan zijn auto uit. Ik volg zijn voorbeeld maar dan zegt hij. ‘Wacht jij hier maar even.’

Terwijl ik stomverbaasd mijn vader nakijk die bij de dealer naar binnen stapt gaat mijn mobiel af. Ik kijk erop en zie dat “Eindbaas” (zo staat mijn baas van werk in mijn telefoon) mij belt.

‘Met Jesse.’

‘Jesse, kan jij vanavond extra werken?’

‘Eh, vanavond?’

‘Ja, van zes tot negen, ik wil dat die zooi wat bovenop de zagerij ligt zo snel mogelijk wordt uitgezocht en jij weet volgens mij het beste wat er nog ligt, wat nog verkoopbaar is en wat weggegooid kan worden.’

Pff, denk ik bij mezelf, hij heeft het weer op zijn heupen. ‘Ik vind het goed, maar ik heb wel extra handen nodig.’

‘Joris werkt vanavond dus die kan je helpen.’

‘Oké, dan ben ik er om half zes zodat we nog even kunnen praten.’

‘Praten? Waarover?’ Ik hoor de verbazing in zijn stem.

‘Of ik onbetaald verlof krijg of dat ik mijn ontslag zal indienen.’ Zeg ik gedecideerd

‘Eh, Oké’

Ik rond het gesprek af en kijk met een grijns naar mijn telefoon. Ik ben verbaasd van mezelf dat ik zo zelfverzekerd overkwam. Haha.

Terwijl ik wacht kijk ik naar de berichtjes tussen mij en Marnix. Sinds gisterochtend hebben we weer een beetje app contact maar hij draait om mijn vragen heen. Zal ik hem gewoon even bellen?

In mijn ooghoek zie ik opeens mijn vader, druk pratend, met een man in pak naar mij toe lopen. Ik kijk naar ze en probeer op te maken waar ze het over hebben maar meer dan wat losse woorden versta ik niet. Wanneer ze bij me aankomen steekt de man zijn hand uit welke ik aanpak. ‘Meneer Haring, ik ben John den Hoge.’

‘Goedemiddag meneer.’ Antwoord ik beleefd maar kijk hem vragend aan. Even kijk ik naar mijn vader en dan weer terug. Plots houdt John zijn hand omhoog en heeft daarin een autosleutel. ‘Deze is voor u, uw nieuwe auto staat daar.’ Verbouwereerd volg ik zijn vinger welke wijst richting een op een rij staande auto’s. Ik neem de sleutel aan en klik op de ontgrendelknop. Een witte Volvo knippert even kort. Mijn mond valt open, ik kijk naar mijn vader. Hij lacht alleen maar. Dan kom ik in beweging en vlieg mijn vader om zijn nek. ‘Bedankt pa!’

‘Het is al goed jongen, het is een prachtige auto al zeg ik het zelf. Eén jaar oud, met nog geen 10.000 km op de teller. Volledig uitgerust met uiteraard winterbanden.’

Ik maak mij los van mijn vader en begin te lopen richting de auto. John volgt me en ik hoor hem praten ‘Het is een Volvo V40 2.0 T4 Business Sport met lederen bekleding en alles erop en eraan.’

Hoewel ik maar half hoor wat hij nog meer verteld kom ik bij deze bolide aan en stap snel in aan de bestuurderskant. Ik kijk mijn ogen uit en dan weer even naar mijn vader.

‘Nou, waar wacht je op?, starten en rijden. Ik zie je straks thuis wel.’

Mijn mond gaat open maar er komt geen geluid uit. Ik trek de deur dan maar dicht en start de auto. Zodra ik het geluid van de motor hoor word mijn glimlach zowaar nog groter. Ik kijk nog één keer lachend naar mijn vader en naar John, zet hem in zijn één en druk het gaspedaal in en rij weg. Waarheen ik rij? Geen idee, laat mij maar even bijkomen van de schrik haha!

…

Na tien minuten rijden stop ik even en zet de motor af. Ik stap uit en loop een rondje om de auto. Wat een geweldige auto! Snel ga ik weer zitten en bestudeer boordcomputer. De navigatie bevat kaarten van heel Europa! Dus ook Oostenrijk! Na nog eens tien minuten alles te bekijken wil ik de navigatie uittesten. Waar zal ik heen gaan? Ik grijns, ik ga naar Marnix, ik ben er nog nooit geweest maar hij heeft zijn adres wel eens geappt. Snel zoek ik deze in onze chat en als ik hem eindelijk heb gevonden voer ik hem in. Zeven minuten rijden! Wederom druk ik het gaspedaal in en ga op weg.

Wanneer ik zes en een halve minuut later aankom in zijn straat is het even zoeken naar het juiste huis. Al snel zie ik de auto staan waarmee we samen naar de stad zijn gegaan, hij is dus thuis! Ik zoek even naar een parkeerplaats en parkeer hem handig in. Dan schieten mijn ogen naar zijn huis en plots gaat zijn voordeur open. Een meid stapt de voordeur uit en draait zich om. Marnix volgt haar en ik zie dat zijn riem los is. Verbaasd kijk ik naar ze zonder dat ik een fin verroer. Ze praten nog even en dan plots buigt zij voorover en zoent hem op zijn mond. Marnix pakt haar vast en dan beginnen ze vurig te zoenen. Verbouwereerd kijk ik toe en voel ik me boos worden. Ik grijp mijn telefoon die in de midden console ligt. Ik maak een foto, gooi de telefoon weer naast me neer, start de auto, rij hem uit het parkeervak en rij met gierende banden de straat uit.

Wat een klootzak!

…

Kwart voor zes, samen met mijn collega’s Joris en Greet zit ik in de kantine. Hoewel ik Marnix heb zien zoenen met een meid ben ik toch goed gehumeurd. Dat komt natuurlijk vanwege mijn nieuwe bolide! Ik ben er zo blij mee!

Door afgelopen week zat het voor mijn gevoel al niet helemaal goed wat betreft Marnix. Nu ik hem “betrapt” heb zie ik hem eigenlijk al als een afgesloten hoofdstuk.

Het gesprek met mijn baas zojuist was ook goed, onbetaald verlof tot 1 april!

Zo meteen moet ik beginnen met werken maar eerst vertel ik trots aan mijn collega’s dat ik een nieuwe auto heb. Nee, ik ben op de fiets maar ik beloof hem volgende keer mee te nemen. Waarom ik nu niet met de auto ben? Nou simpel, op vrijdag wordt er na sluitingstijd altijd een biertje gedronken met de collega’s. Aangezien ik eigenlijk nooit werk op vrijdag zal ik vanavond zeker niet gaan verzaken en ik rij niet als ik bier drink!.

We hebben lol en maken grapjes. Plots komt de baas binnengelopen. ‘Joris, ik wil dat jij zo meteen eerst de zagerij opruimt, dat is echt een bende. Daarna kan je met Jesse de zolder van de zagerij opruimen.’

Dan vraagt Greet: ‘Jesse, wil jij mij eerst willen helpen met twee pallets latex in te ruimen?’

Ik rol even met mijn ogen. ‘Helpen? Of alleen doen?’ Ze geeft me een por en ik begin te lachen.

Als we klokslag zes uur de winkel inlopen loop ik wat te dollen met Joris. Bij de verfafdeling zucht ik even zodra ik de twee pallets zie. Joris lacht. ‘Ik wil je best even helpen, help jij mij dan met de zagerij?’

‘Is goed.’ antwoord ik lachend.

‘Wedden dat ik sneller ben dan jij met zo’n pallet.’ Zegt hij balorig.

‘Is goed, waar wedden we om?’

Er komt een glinstering in zijn ogen en dan komt hij vlakbij mijn oor en fluistert. ‘Als ik win laat jij je geschoren lul zien.’

Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Haha, en als ik win?’

‘Dat zal niet gebeuren maar anders laat ik mijne zien.’

Even wil ik het afwimpelen maar stiekem ben ik eigenlijk ook wel benieuwd. Joris is namelijk best een knappe verschijning en ben eigenlijk wel benieuwd naar zijn gereedschap. ‘Is goed.’ We bezegelen de weddenschap met een hand en beide gaan we bij een pallet staan. We tellen tot 3 en gaan dan beide als een bezetene aan het werk. Wanneer ik halverwege ben voel ik zweet op mijn voorhoofd. Ik werp een blik naar Joris en zie dat ik voorloop. ‘Meneer?’ hoor ik plots en ik draai me om. ‘Kunt u mij even helpen?’ vraagt een klant aan me.

Shit, denk ik bij mezelf en kijk snel naar Joris, die is even gestopt en grijnst. Ik kijk weer naar de klant. ‘Ja natuurlijk mevrouw, zegt u het maar.

…

Een kwartier later loop ik naar de zagerij waar Joris al druk bezig is met opruimen. Hij ziet me en grijnst. ‘Ik heb gewonnen.’

‘Ja, dag. Dat was natuurlijk niet helemaal eerlijk.’

‘Hoezo niet? Ik was toch gewoon eerder klaar.’

Lachend schud ik me hoofd. ‘Kom, eerst opruimen hier.’

Op het moment dat de zagerij weer prachtig schoon en opgeruimd is komt de baas aangelopen. ‘Dat ziet er goed uit jongens, het is niet druk dus jullie hebben alle tijd om nu de zolder op te gaan.’

Zodra hij weer buiten gehoorafstand is kijkt Joris me aan. ‘Slavendrijver.’ Ik begin te lachen en zeg. ‘Kom, naar boven.’ Gezamenlijk lopen we de trap achterin de zagerij op en zien de zooi ongeordend staan. ‘Waar moeten we in godsnaam beginnen’ hoor ik Joris zuchtend zeggen. Toch gaan we van start en een kwartiertje later hebben we het één en ander al geordend. Sommige artikelen staan klaar om beneden uit te stallen en we hebben ook een hoop rommel om weg te gooien. Joris veegt zijn voorhoofd af met zijn mouw en gaat op een gereedschapskoffer zitten. ‘Pff, warm hier.’

‘Dan trek je toch wat uit.’ Zeg ik zonder na te denken.

Hij lacht, ‘volgens mij ben jij diegene die wat uit moet trekken.’ Aan zijn blik zie ik dat hij het meent maar ik onderneem geen actie. ‘Kom op, een man een man. Een woord een woord.’

Ik zucht, voel me ongemakkelijk. Ja natuurlijk, tijdens het douchen na de korfbal hebben menig jongens mij naakt gezien maar dit is toch anders. ‘Ik weet niet hoor, was niet echt eerlijk verlopen die weddenschap.’

Joris haalt zijn schouders op. ‘Niet mijn probleem, maar ik weet het goed gemaakt.’

Vragend kijk ik hem aan.

‘Ik zal het ook laten zien, maar jij eerst.’

Ik zucht nogmaals maar ga dan op een meter of twee voor hem staan. Ik kijk naar mijn riem en maak hem los. Dan ontknoop ik mijn broek en rits ik mijn gulp open. Gespannen kijk ik naar Joris, hij staart zwijgend naar mijn kruis. Dan laat ik mijn broek zakken en sta in boxer voor hem. Ik haak de randen met mijn duimen vast en trek langzaam naar beneden. Centimeter voor centimeter gaat deze naar beneden. Als mijn boxer halverwege mijn bovenbenen zit pak ik mijn shirt welke half voor mijn kruis hangt omhoog en kijk dan naar Joris. Ik zie hem staren en hij slikt even. Dan zonder wat te zeggen staat hij op en kijkt me in mijn ogen. Als versteend blijf ik staan, één hand langs mijn zij en de andere nog steeds mijn shirt omhoog houdend.

Ik raak gevangen door zijn blik, hij heeft iets mysterieus. Helderblauwe ogen, blond haar, smal gezicht en dunne lippen. Terwijl we elkaar aanstaren zie ik zijn handen naar de gesp van zijn riem, ik ruk mijn blik los en kijk naar beneden. Ik kijk toe hoe hij op zijn beurt zijn broek losmaakt, en zijn gulp los ritst. Op zijn beurt zakt zijn broek en ik zie zijn lul zich aftekenen in zijn strakke gele boxer. Meer dan ooit ben ik benieuwd en onbedoeld voel ik bloed richting mijn eigen lul stromen. Joris trekt opeens eerst zijn shirt uit en ademloos kijk ik naar zijn gespierde bovenlichaam. Hij heeft een sixpack! Nog nooit heb ik hem met ontbloot bovenlichaam gezien maar wat ik nu zie maakt me geil. Dan haakt Joris zijn duimen in de rand van zijn boxer en tergend langzaam gaat hij naar beneden. Mijn adem stokt als de aanzet van zijn lul zichtbaar word. Langzaam gaat hij verder en terwijl ik steeds meer zie van zijn stam worden ook zijn kale ballen zichtbaar. Heel even stopt hij, Zijn ballen al zichtbaar maar zijn eikel nog niet. Wat een apparaat! Met een laatste rukje naar beneden bungelt zijn grote vleeslul de vrijheid in. Mijn adem stokt opnieuw en ik krijg mijn ogen niet van zijn lul weggetrokken.

‘Bevalt het?’ Ik schrik uit extase en kijk hem in zijn ogen. Hij grijnst en wijst naar mijn kruis. Ik volg zijn vinger en ik word knalrood. Mijn lul staat in volle glorie overeind. Snel laat ik mijn shirt los en trek deze iets naar beneden, trachtend mijn erectie te verbergen, intussen stapt Joris op me af en blijft vlak voor me staan. Ik dwing mezelf hem in de ogen te kijken met nog altijd het schaamrood op mijn wangen. Dan overbrugt hij de laatste centimeters en kust mijn lippen, hij houdt zijn lippen stevig op die van mij gedrukt en dan voel ik zijn tong tegen mijn lippen. Ik open mijn mond en hij dringt binnen. We beginnen hartstochtelijk te zoenen en dan zijn de remmen los. Mijn handen sla ik om hem heen en ik druk hem tegen me aan. Al zoenend voel ik hem stijf worden en al snel schuren we tegen elkaar aan. Ik graai met mijn hand tussen ons in en pak hem vast. Jemig, wat is hij groot!

Ook hij pakt mij vast en zacht kreunend zoenen we verder. Plots verbreekt hij de zoen, kijkt me geil aan en zakt dan door zijn knieën. Hij pakt mijn lul vast, trekt mijn voorhuid naar achteren en buigt zijn hoofd richting mijn eikel…