WESTHOEKVERHALEN zijn een verzameling losse verhalen, die op zich niets mer elkaar gemeen hebben.

Ik zat op de harde houten bank, pa en ma naast mij. De man voor ons, achter die grote tafel, keek over zijn brillenglazen heen. Hij bladerde in een stapel papieren, keek me opnieuw aan.
- Niet mooi hé, begon hij. Niet mooi hé ! Hoe lang is het geleden dat ik je hier de laatste keer gezien heb ? Zeg eens.
Ik haalde mijn schouders op.
- Ha, ja, je weet het niet… Je weet het niet. Ik zal het je zeggen. Amper twee maanden. Amper twee maanden geleden zat je hier omdat je in de Sparwinkel sigaretten gestolen had en de winkelier een stamp tegen zijn schenen gegeven hebt. Twee maanden geleden. En nu, nu opnieuw. En nu omdat je gisteren van dat oude vrouwtje haar saccoche van haar arm gerukt hebt en daarbij is dat vrouwtje – vijfentachtig is ze - gevallen en haar pols gebroken….
Die strenge man zweeg even. Hij was de jeugdrechter, geen gemakkelijke, dat wist ik al van vroeger. Hij bladerde opnieuw in de papieren. Hij richtte zich op.
- Altijd opnieuw diefstallen, altijd opnieuw. Al van toen je twaalf was ! Goed begonnen. Maar nu is het de laatste keer. Ja…
Hij nam een telefoon en belde naar god-ik-weet-niet-wie. Na een hele tijd.
- Goed, straks komt de wachtmeester en hij brengt je naar het Jeugddetentiehuis voor minstens zes maanden. Hoe oud ben je nu ? Zestien en vijf.. nee, en zes maanden. Goed, we gaan beginnen voor zes maanden, dan ben je er zeventien. Hopelijk zul je die les wel leren.
Er kwam een politieman binnen. Dee jeugdrechter vulde een formulier in en gaf het hem. Ik moest hem volgen. Vader vloekte. Moeder weende. Nee, geen handdruk, geen zoen, niets. Ik mee. Er wachtte een politie-auto met chauffeur. Ik achteraan. Waar voerden ze me heen ? De autostrade op, zo’n uur rijden, dan een weg tussen bomen en bossen. Een lange muur, met ijzeren hek. Naar binnen. Een grijs grauw gebouw. De politieman wist waar hij naartoe moest. Aanbellen. Er kwam een man open maken, gekleed in kakikostuum. Samen met de politieman naar binnen. Wachten aan een bureau. Binnen. Een man keek me aan. Hij zegde dat hij de directeur was van de instelling. Hij stelde vragen.
- Naam ?
- Guy…
- Guy…, familienaam ?
- Guy Delbeque.
De men keek in de papieren.
- Zestien jaar en… en zes maanden…
Ik knikte. De man schreef een en ander op een papier. Hij gaf een hele preek ! Amaai ! Ik was absolute gehoorzaamheid verschuldigd aan de chefs. Ook aan de kameroverste. Ik moest een kamer delen met nog drie andere gasten.
- Oke, ga maar mee met de chef.
Ik volgde de chef, een lange gang door naar een lokaal met allemaal metalen kastjes tegen de muur en aan de andere kant een soort douche en enkele banken en in het midden een lange tafel. . Er was een tweede chef, eveneens in kakikostuum. Die zag er allesbehalve vriendelijk uit.
- Haal alles uit je zakken en leg het hier op tafel.
Veel had ik niet bij. Een zakdoek, een sleutel van thuis, mijn gsm. De kakiman nam ergens een plastiek zak en stopte mijn spullen er in.
- Doe je kleren uit…
Ik trok mijn jas uit, mijn schoenen en sokken, mijn hemd, mij broek. Ik had nog enkel een boxer aan.
- Boxer uit !
Ik keek hem aan. Moest ik me hier naakt tonen bij die twee vreemden ? Ik had me nog nooit helemaal uitgekleed bij anderen, ook niet bij kameraden. Ik was geen mietje hé…
- E.. Liever niet… zegde ik;
- Uit ! blafte die kerel en meteen had hij een matrak in de hand.
Ik schoof mijn boxer naar beneden, stapte er uit. ik was helemaal naakt, probeerde mijn hand voor mijn onderbuik te houden;
- Ga daar in de cabine en neem een douche.
Ik deed het, met mijn rug naar hen gekeerd. Ik verliet de douchecabine, droogde me a f met een handdoek die daar lag.
- Handen in je nek !
Ik stond nog steeds met mijn rug naar de twee mannen gekeerd. Legde mijn handen in mijn nek.
- Omkeren !
Ik hield mijn handen voor mijn onderbuik en keerde me naar hen toe.
- Handen in je nek, of hoor je niet goed ? Of wil meneerke misschien een spelletje spelen, hé !
De man met de matrak kwam op mij af. Ik legde mijn handen in mijn hals. Ik wist, mijn piemel stond stijf en zij zagen het ! Wat gênant voor mij, me hier zo bloot geven. ik zag hoe hun ogen mijn lichaam monsterden.
- Hier, met je borst op tafel…
Ik deed het. De man duwde mijn benen uit elkaar. Ik voelde hoe zijn handen mijn billen uit elkaar duwen, hoe vingers mijn anus open trokken. Ik schreeuwde. Wat deed hij ? Waarom ? Vingers voelden in mijn anus. Ik schreeuwde;
- Oke, geen drugs verstopt !
Dachten zij dat ik drugs in mijn kont gestopt had ? Wie doet nu zo iets ?
Ik mocht recht staan, mee naar het lokaal er naast. Daar moest ik een korte grijze broek passen en een grijs hemd met korte mouwen en een paar sandalen. Ik kreeg nog een zakdoek en daarmee was ik aangekleed en klaar voor mijn verblijf in de instelling. Een vriendelijk welkom was anders.
De man met de matrak nam me mee, het gebouw uit, over een binnenplaats naar een tweede gebouw. Op een klok zag ik dat het juist middag was. Ik hoorde stemmen. een gang door. De stemmen klonken luider. Een deur door. Ik stond in wat een eetzaal genoemd kon worden. Plots hoorde ik een stem roepen
- Hé, een nieuwe !
De stemmen verstokten. Het werd stil. alle ogen in mijn richting. En dan, als op een teken, begonnen allen met mes en vork op hun bord te trommelen. Zeker twee minuten. Een eeuwigheid. Ik stond daar, broekventje van amper zestien jaar. De man met de matrak sprak ondertussen met een andere kaki-man. Plots floot deze op een fluitje. Het werd muisstil. Hij plaatste me vooraan in de eetzaal.
- Hoe is je naam ? vroeg hij.
- Guy, fluisterde ik.
- Luider !
- Guy, zei ik.
- Luider !
- Guy, zegde ik zo luid ik kon.
- Gelach.
De man nam me mee naar een tafel waar enkel drie in plaats van vier jongens zaten.
- Hier, dit zijn je kamergenoten.
En tot een kerel van zeker bijna twee meter groot
- Steven, jij zorgt er voor dat dit kereltje hier de manieren van het huis leert !
- Jawel, chef, graag.
Ik mocht neerzitten en eten. Mijn kamergenoten leerde ik ondertussen kennen. Steven, bijna achttien, nog één maand en hij kwam vrij;
- Ze kunnen dan allemaal de boom in, zegde hij.
De andere twee heetten Maarten en Serge. Toffe gasten zo te zien. Iedereen droeg hetzelfde grijze pakje, kort broekje en hemdje. En die broekjes ! Ik zat naast Serge en toen ik mijn ogen neer sloeg en hem bekeek, dan zag ik zijn dijen helemaal, want het broekje was al zitten tot helemaal omhoog geschoven. Dat was bij mij ook zo. Wie draagt nu zo’n kort broekje ? En dan nog zonder slipje of boxer er onder.
Einde middagmaal. Mee naar de kamer die me toebedeeld werd. Een vrij ruime kamer met langs twee zijden een stapelbed, middenin een tafel met vier stoelen, vier metalen kasten naast elkaar en een deur die naar een badkamer leidde met toilet en twee lavabo’s. Ik kreeg een bovenbed toegewezen, Steven sliep onder mij. Steven ging op zijn bed neerzitten.
- We gaan elkaar eens wat beter leren kennen, zegde hij.
- Graag, antwoordde ik.
- Oke…
hij bekeek me;
- Broek naar beneden…
- E….
- Hoor je niet goed ? Broek naar beneden…
- Moet dat ?
- Ja, omdat ik het zeg en ik ben hier de baas ! Of moet ik de chef roepen ? Die klopt graag met zijn matrak !
Wat moest ik doen ? Ik had nog nooit mijn blote kont aan iemand getoond. Op school hadden we individuele kabientjes om ons om te kleden. En nu.
- Zeg, duurt het nog lang ?
Ik nam de boord van mijn broekje en duwde die naar beneden. Mijn broekje viel op mijn enkels.
- Hemd omhoog !
Mijn handen trokken mijn hemd omhoog. Ik stond met blote buik, blote kont. Mijn penis groeide.
- Hmmm… Niet mis ! Niet mis, hé mannen !
Serge en Maarten beaamden Stevens opmerking.
- Oké, trek je broekje maar weer omhoog. Je hebt mooi speelgoed.
Broek ophoog. Mee naar het atelier om er te werken. Een chef toonde me wat ik moest doen : dunne metalen stangen effen wrijven, doen blinken met speciale vodden. Die stangen gingen naar een firma waar ze valiezen maakten en dienden als versterking in de valiezen;Ik zat naast een andere gast aan een tafel. Joris was zijn naam. Toffe knul ! Hij was zeventien, zat vast wegens diefstal en inbraak. Zo halfweg de namiddag keek hij me aan, draaide zich naar mij toe, nam zijn broekspijp vast, trok die omhoog en showde zijn piemel; Een dikke eikel, licht roze.
- Toon eens die van jou…
Was dit hier een sekskot in plaats van een huis van detentie ? Zou ik ? ik deed het. Joris stak zijn hand uit en voelde aan mijn penis. Ik schrok. Het was als een elektrische schok door me heen, die vreemde hand aan mijn penis.
- Ruk je veel ?
Oeps ! Moest ik het bekennen ?
- Ik elke dag. En word ook gerukt en gepijpt… ’s Avonds op onze kamer.

’s Avonds op de kamer ? Zou dat ook zo zijn bij mij ? Die Steven verplichtte me deze middag al mijn broek te laten zakken. Kon ik weerstand bieden. Er was absolute gehoorzaamheid verschuldigd. Indien ik niet deed wat hij zegde, dan riep hij zeker de chef erbij.
We werkten tot half vijf. Er was een korte pauze, buiten op een afgesloten binnenplein. Hoeveel jonge gasten waren er ? Veertig ? Enkelen kwamen bij mij. Wilden nog eens mijn naam weten, waar ik woonde, waarom ik daar was.
Om vijf uur sport. Mee naar een ruime sportzaal. In een zijzaal sportbroekje aantrekken. Dus hemdje uit, sandalen uit, broek uit en een nog korter sportbroekje aantrekken. Even naakt staan. Ik keerde me met mijn gezicht naar de muur. Werd ik achteraan bekeken ? Ik voelde priemende blikken op mijn rug. Maarten nodigde me uit om samen met hem te turnen. Veel kende ik niet. Koprol, handenstand, ja, maar verder niet veel. Samen met nog anderen oefenden we een vol uur. Ik vond het leuk. Zo blootsvoets, met niets anders aan dan een minuscuul broekje. Het deed me iets, echt. En mijn ogen keken naar de anderen, hun naakte dijen, hun borst en buik. Er waren er met een forse tors, gespied tot en met. Na de sport verplicht douchen. Iedereen trok zijn broekje uit, en liep naakt zoals hij was naar de doucheruimte, niets anders dan een zaal van tien op tien meter of zo met alle broeskoppen in het plafond. Iedereen naakt. Ik ook. Ik kon niet anders. Twee chefs hielden toezicht. Douchen, daarna naar de kleedruimte, afdrogen. Ik was nog nooit zo met anderen naakt geweest. Nog nooit ! Voor mij totaal nieuw ! Ik keek hier en daar even. Al die piemels ! Enkelen stonden stijf. Die van mij ook. Ik probeerde het achter de handdoek te verbergen. Eigenaardig, het merendeel stond er gewoon naakt bij, te praten, te lachen, net alsof ze niet naakt waren.
Net toen ik mijn kleren weer wilde aantrekken, werd ik van langs achteren vast gegrepen. Handen trokken mijn armen achter mijn rug, een knie duwde mijn bekken vooruit. Ik kon geen kant op.
- Hé, mannen, kijk eens hier naar onze nieuwe zijn speelgoed !
Alle ogen op mij gericht. Ik was om in de grond te zinken. Ik voelde hoe mijn penis groeide. Er kwam een kerel op mij af.
- A… Ahhhh….
Zijn hand omklemde mijn penis, trok er aan. Gelach rondom mij. En andere kwam voor mij staan.
- O….Oôôô….
Die voelde aan mijn zakje. Nog nooit, nog nooit had iemand me daar aangeraakt ! De chef kwam nader.
- Oke, oke…
Ik werd los gelaten en kleedde me haastig aan. Beschaamd, diep beschaamd ! Wat zou er nog allemaal gebeuren hier in dit instituut ?
Om zeven uur avondmaal. sober. Brood met salami en yoghurt als dessert. Naar de speelruimte. Je kon er met de kaart spelen dammen, schaken, er waren diverse gezelschapsspelen en je kon het nieuws volgen op tv.

Om negen uur naar de slaapkamers. Nu was ik alleen met die Steven en Maarten en Serge. Steven gaf al onmiddellijk bevelen
- Kleren uit en op je bed !
- Zijn er pyjama’s ? vroeg ik !
- Wie draagt er nu zo’n pyjama ! Naakt !
Ik zag de anderen hun hemdje en broekje uit trekken. ik zag hun piemels. Ik kleedde me ook uit. Steven ging op zijn bed zitten, zijn benen naar buiten.
- Hé, nieuwe, kom hier !
Ik ging voor Steven staan.
- Knielen.
Ik knielde.
- Pijpen !
- Uh….
- Of ken je dat niet ? Aan mijn lul zuigen !
Steven ging half achterover leuken. Zijn penis stond stokstijf ! Moest ik er aan zuigen ?Wie deed nu zo iets? Nog nooit gehoord !
- Komt er nog iets van ?
- Dat doe ik niet….
- Wat ? Je weigert te doen wat ik beveel !
Steven sprong op, liep naar de deur, trok ze open.
- Chef !!!
Geen halve minuut later stond de chef in ons kamer. Steven vertelde hem dat ik zijn bevel negeerde. De chef keek me aan, grijnslachend. Ik zag hoe zijn ogen mijn stijve piemel bekeken.
- Haha, dat manneke wil hier zelf zijn bevelen geven, zeker, hé ! – Daar..;
Hij wees naar de tafel;
- .. met je borst op tafel, benen uit elkaar !
Ik ging met mijn borst op tafel liggen, benen gespreid. Maarten en Serge moesten elk een pols van mij vasthouden. De chef stond achter mij.
- We gaan je leren, manneke van mijn voeten !
- Aaaahhhh….
Ik schreeuwde het uit toen de chef met zijn matrak op mijn billen sloeg.
- Aaahhh… Ooohhh… Nee, please, nee….
Mens, wat een pijn !
- Ga je doen wat Steven zegt ?
- Ja.. Ja… O, please….
Ik stond recht. Steven ging op de tafel zitten, zijn benen wijd open.
- Zuigen !
De chef nam me bij de schouders, duwde me naar voren, drukte mijn hoofd naar beneden.
- Mond open !
Mijn mond opende zich. De chef drukte mijn hoofd dieper. Ik voelde het schaamhaar van Steven. Ik smaakte de ranzige smaak van een penis. De chef drukte mijn hoofd helemaal tegen Steven zijn onderbuik. Die zijn lul stak diep in mijn mond. Ik kokhalsde bijna.
- Zuigen !
- Ik deed het. Telkens ik mijn hoofd wat omhoog wilde heffen, drukte de chef het terug naar beneden. Ik hoorde Steven zuchten, kreunen. En plots, wat was dat ? Mijn mond gevuld met… Steven spoot zijn zaad in mijn mond !
- Slikken, schreeuwde hij.
Ik slikte. Ik walgde.

Ik stond op. De chef klopte op mijn schouder;
- Goed zo, boy… Goed zo ! En van nu af aan, je doet wat Steven zegt ! Oke ?
- Ja… Ja….