Sorry lezers: het is een lang hoofstuk geworden, hopelijk kan je het volhouden tot het einde

Johan ging naar zijn vrouw toe om het verhaal van de bijzondere manier van ontwaken van Iris te vertellen en Kyara nam ondertussen haar aantekeningen mee en ging naar haar kamer. Ik keek rond en ik zag dat er alweer andere kleding voor ons klaarlag. Caramba! Aan deze vorm van luxe zou ik heel goed kunnen wennen!
We ontmoetten elkaar aan de ontbijttafel en er heerste een opgefokte sfeer. Dat kwam vooral door die fucked-up video die ik verstuurd had.
We kletsten over van alles en vooral Otje leek los te komen. Sharita daarentegen was heel erg stil. Toen ze naar de ontbijttafel ging, liep ik achter haar aan en vroeg wat er aan de hand was. Ze schokschouderde, maar ik drong aan.
Ze keek me even in de ogen en zei: “Ik ben in Nederland geboren, maar heel veel familie woont in Suriname. Ik ben er in mijn jeugd wel eens geweest, maar ik weet er niets meer van. Wel herinner ik me nu ik hier ben heel veel geuren en geluiden. Ik heb heimwee naar Suriname…”
Ik vroeg niet verder, maar pakte mijn telefoon en vroeg aan de PA wanneer er een vliegtuig vanuit Panama naar Paramaribo zou gaan.
Binnen een paar minuten las ik: “12:26 uur, reistijd 4:11. Helaas zijn privé-vluchten niet mogelijk vandaag: de jet is in Nederland”.

Ik vroeg aan Sharita: “Als je naar Suriname zou gaan, waar zou je dan naar toe gaan?”
Sharita begon gelijk te ratelen en ik appte ondertussen: “2 stoelen, business-class. Sharita gaat daarnaartoe. Zaterdagavond vliegt ze terug. Regel een mannelijke begeleider voor haar die Spaans en Nederlands kent. Ze is nogal onzeker”.
Uit het verhaal van Sharita destilleerde ik, dat ze liever met Jack zou gaan. Ik liet haar even uitratelen en vroeg toen: “Zou je nog op zoek naar je ex willen?”
Ze dacht even na en zei: “Eigenlijk wel, maar dan vooral dat Jack weet wie zijn vader is”.

Ik knikte en zei: “Er staat inmiddels een auto voor je klaar. Die brengt je naar het vliegveld en rond drie uur vanmiddag ben je in Paramaribo. Je krijgt straks een koffer met kleding, fotocamera en telefoon, waarmee je je familie kan bellen, zodat ze weten dat je er aan komt.
Vrijdag komt Jack weer terug naar hier. Zaterdagavond kom jij weer terug. We zullen aan Jack zelf vragen of hij ook nog even naar Suriname wil komen”.

Sharita deed haar mond open om iets te zeggen, maar ik zei: “We zitten niet in de alledaagse Nederlandse wereld. We maken nu even deel uit van de jetset en daar kunnen we schaamteloos gebruik van maken”.
Sharita zei: “Maar, ik durf echt niet alleen te gaan vliegen!”
“Komt in orde, want ik heb een Nederlandstalige man gevraagd om jou te begeleiden”.

Ongelovig schudde Sharita haar hoofd en het enige wat ik zei was: “Als je in deze wereld leeft, moet je veel verder denken dan je gewend bent, maar je kan nu maar beter gaan, anders moeten ze het vliegtuig nog tegenhouden”.
Sharita knuffelde me even en sprintte naar de lobby van het hotel. Daar trof ze een Surinaams aandoende man, die zich netjes voorstelde. Samen stapten ze in de limo en ik ademde weer uit. Weer een half uur verstreken, maar ondertussen waarschijnlijk een jarenlange droom van iemand uit laten komen.

Ik keerde me om, om met Iris en de weddingplanner te gaan overleggen. Ze stonden al klaar met allebei een heel brede glimlach. Iris knuffelde me en zei: “Wat ben je toch begaan bij mensen. Je wilt het altijd iedereen naar het zin maken!”
“Dat is vanochtend bij jou ook lekker gelukt!”

Ze stak haar tong plagerig naar me uit en we liepen naar een aparte ruimte. Daar namen we alles nog een keer door.
De weddingplanners vertelden dat het vliegtuig was al onderweg naar Nederland: alle gasten zouden er wel in passen. In Wit-Rusland was inmiddels een zoektocht naar de familie van Iris gestart, want haar Nederlandse vader was al lang geleden overleden, maar wellicht leefde daar nog meer familie. Ik zei, dat we onze beide families heel goed voor moesten bereiden op onze stijl qua seksuele beleving. Iris en ik keken elkaar vertwijfeld aan, want ja… Hoe zouden we dat moesten doen!?
We zouden wel zien…

Ik zei tegen Iris, dat ik een verrassing voor haar in petto had en dat ik die graag even 1 op 1 met de weddingplanners wilde delen. Iris keek me even aan en zei: “Als jij klaar bent, dan wil ik ook even apart met hen zitten”.
We keken elkaar aan en probeerden elkaars gedachten te lezen, maar helaas ging dat niet.

Toen ik even samen met de weddingplanners was, vroeg ik hoe de status was van de juwelen. Ze vertelden dat alles onder controle was en er geen problemen te verwachten waren. Ik was er maar een klein beetje gerust op…
Daarna ging Iris een tijdje met de weddingplanners zitten en ik baalde ervan dat er iets gebeurde, waar ik niet zelf de regie over had, hoewel ik hetzelfde bij Iris deed…

Toen ook Iris klaar was, keken we elkaar aan en allebei keken we elkaar aan met een onvoldane blik: allebei vertrouwden we elkaar helemaal, maar ondertussen hadden we toch geheimen voor elkaar… Zonder een woord te zeggen trok ik Iris mee terug het hok in en flapte ik er uit wat ik bedacht had als verrassing. Iris hoorde me met open mond aan en keek naar de weddingplanners.
Ik snapte haar reactie niet, maar toen zei ze: “Het lijkt heel erg op wat ik net besproken heb. Ik snapte er al helemaal niets van dat het allemaal zo makkelijk te regelen zou zijn, maar jij was me gewoon al voor geweest!”
We kusten elkaar en koesterden de wetenschap dat we elkaar blindelings (soms zelfs gebonden en geblinddoekt) konden vertrouwen.

De rest van de dag relaxten we. We luierden bij het zwembad en ik was benieuwd hoe en wat het met alle gasten zou moeten verlopen, maar ik probeerde te berusten in het gegeven dat anderen dit wel zouden regelen.
We kregen bericht dat Sharita door haar familie hartelijk was begroet. Van Jack en Roxan hoorden we niets, want waar zij waren, was geen bereik voor telefoons.

Een deel van de groep ging in de avond naar de straatfeesten, die wederom overal werden georganiseerd. Kyara en Alicia gingen samen met Johan en Miranda een heleboel feesten af, zodat Kyara een nog betere indruk kreeg van de manier van feestvieren: goed voor haar stage!
Iris en ik gingen niet mee: wij doken vroeg het bed in. Ook Fred en Otje bleven in het hotel. Ze waren gelukkig al dagenlang veel met elkaar aan het praten.

Het werd vrijdag. Vandaag zouden er een heleboel extra Nederlanders naar Panama City komen: Roxan en Jack natuurlijk vanuit Guna Yala, maar ook de bruiloftsgasten. Ik maakte mezelf het zenuwachtigst over mijn broer en zijn familie… Ik had ze (beschamend genoeg) al zeker een jaar niet gezien en juist toen waren de kinderen niet eens thuis geweest... Hoe zouden zij het allemaal vinden? Want echt ‘normaal’ kon je de relatie tussen alle mensen die straks in Panama waren niet noemen…

Met de weddingplanners namen we het protocol van zondag nogmaals door. Toen zij vertelden, dat het uittreksel uit het geboorteregister van ons beide gelukt was, keek ik vreemd op, want we hadden hier geen van beide toestemming voor gegeven. Maar, de planner merkte op, dat wij vorige week een collega van Johan hadden gemachtigd om voor ons alle dingen te doen, die nodig zouden zijn. Dat verklaarde veel en het was weer een leerpunt, dat ik terughoudend moest zijn met het verstrekken van machtigingen: die konden overal voor gebruikt worden!

Aan het begin van de middag kwamen Jack en Roxan terug terwijl Iris en ik met Johan en Miranda bij het zwembad aan het luieren waren.
De ogen van Roxan glimmerden, maar ik merkte dat ze ook erg aan het nadenken was. Jack was enorm opgetogen. Hij vertelde honderduit over alles wat ze hadden gezien en meegemaakt. Over zijn belangrijkste zoektocht, namelijk naar het bestaan van het derde geslacht vertelde hij in geuren en kleuren. Het derde geslacht waren vooral mannen, die de typische vrouwenklussen deden, zoals koken en het maken van de schouderdoeken: de mola’s. Die kon je hier op elke straathoek kopen en waren typisch voor deze regio. De mooiste mola’s werden door hen: de Omeggids gemaakt. Ze leerden het van hun moeders en grootmoeders en besteedden urenlang aan het maken van een schitterend mooi schouderstuk.
De meesten voelden zich volgens de westerse normen: transgender, maar door de algemene acceptatie van het gedrag van de Omeggids, was er geen aandrang om het geslacht te willen veranderen. Ze waren gewoon zichzelf, of ze nu op het paspoort als man of vrouw te boek stonden. Dat maakte helemaal niets uit.

In dat kader was een ‘primitieve’ cultuur een heel stuk verder dan de ‘moderne’ westerse cultuur, die nog erg aan het worstelen was om een mannetje en vrouwtje uit elkaar te houden. En, dat het bij deze tweedeling ook nog eens belangrijk zou zijn om een piemel of juist een kut en tieten te hebben.
Jack was er in Guna Yala achter gekomen, dat dit allemaal niet uitmaakte: men doet wat men graag doet en dat doet men dan goed. Er is geen hij of zij, maar iedereen is gewoon: mens: ‘guna’.

Deze openbaring was voor mij in beginsel heel lastig te volgen, maar Jack was er helemaal door bevlogen. Hij ratelde maar door. Roxan keek glimlachend naar de stuiterende jongen. Het laatste wat hij zei was: “Het maakt mij niet meer uit of ik een pikje heb of niet. Ik ga hem toch niet meer gebruiken. Ik ga er een heel mooi kooitje omheen doen, zodat ik me een Omeggid voel: ik hoef me niet te bewijzen en ga me niet voortplanten. Er zijn veel belangrijkere dingen in het leven, maar wat dat weet ik nog niet”.

Ik hief mijn hand op en hij bond een beetje in. Ik zei tegen hem: “Ik vind het een heel mooi verhaal. Echt. Maar…. Als je wilt, dan mag je zo dadelijk weer de lucht in. Je moeder is inmiddels bij jullie familie in Suriname en is daar ook op zoek naar je vader. Misschien vind je het leuk om daarnaartoe te gaan?”
Jack moest even schakelen, maar na tientallen seconden knikte hij en zei: “Ik ga!”
Ik waarschuwde hem wel, dat het heel kort zou zijn, omdat aanstaande zondag Iris en ik zouden gaan trouwen. Dat wisten Roxan en hij nog niet, dus ze feliciteerden ons hartelijk. Daarna zei Jack: “Maar, niet om rot te doen of zo… Ik vind het ontmoeten van en kennismaken met mijn eigen vader veel belangrijker dan jullie huwelijk”.
Ik was even geschokt, maar Iris sloeg haar arm om hem heen en zei: “Dat is een heel dappere opmerking van je. Je hoeft er echt niet bij te zijn hoor! Blijf gerust wat langer”.

Johan en Miranda hoorden het allemaal aan, keken naar elkaar en Miranda zei: “Mogen we met Jack mee? Dan leveren we hem bij zijn familie af en dan keren we snel weer terug, want wij willen wel graag bij jullie huwelijk zijn. Ik heb altijd al in Paramaribo willen kijken!”
Ik stak een duim op en ik appte Miss Cat met de vraag wanneer de jet aan zou komen en wanneer deze naar Paramaribo zou kunnen vertrekken.
Kort en bondig kreeg ik terug: “Over een half uur” en “20 minuten later”

Ik zei tegen Johan, Miranda en Jack: “Het is een half uur rijden naar het vliegveld, dus je hebt nog 20 minuten om iets te doen ter voorbereiding, want daarna vertrekt de jet van Carlos naar Paramaribo”.
Jack gaf de aantekeningen die hij op Guna Yala gemaakt had aan Roxan, die beloofde er goed op te passen, maar dat hij ze zelf uit moest werken. Daarna gingen Johan, Miranda en Jack zich klaar maken om de 500 km naar Paramaribo te vliegen.
Het was heerlijk om een eigen jet ter beschikking te hebben: daarmee werd reizen veel makkelijker!

We zwaaiden Johan, Miranda en Jack uit en bereidden ons voor om de nieuwe Nederlanders te ontvangen. We kenden hen allemaal, alleen kende Iris mijn familie niet en ik realiseerde me, dat ik hen eigenlijk ook niet heel goed kende… We zagen en spraken elkaar veel te weinig!
De auto die Johan, Miranda en Jack naar het vliegveld bracht, moet onderweg de limo’s tegengekomen zijn, die de bruiloftsgasten brachten. Iedereen die we uitgenodigd hadden, was gekomen: Bart, Claudia, Dirk, Georgina, Elize, Henk, Sasha en mijn broer met vrouw en drie kinderen. Alles samen kwamen er dus 12 mensen aan. Vier anderen waren in of onderweg naar Suriname en nog zeven anderen waren er al een weekje.
Het werd een drukke bedoening voor het personeel, maar wonderlijk genoeg had men voldoende plek in het hotel kunnen maken.

Iris en ik stonden klaar om iedereen te ontvangen. Ze stapten uit in de stromende regen, maar het hotel had gelukkig een goede overkapping, zodat ze droog bleven.
Het was me snel duidelijk dat ze onderweg al andere kleding gekregen hadden, want de dames droegen allemaal een mooie zomerjurk en de mannen een afritsbroek met een zomers shirt. Ze waren overduidelijk op vakantie!
In willekeurige volgorde kwamen ze naar ons toe. Iris en ik zoenden iedereen heel hartelijk en alle gasten waren ontzettend onder de indruk van de luxe van de vlucht en alle egards waarmee ze ontvangen werden.
Als laatste groepje kwam mijn oudere broer Wim met zijn gezin naar me toe, hij gaf me een hand, keek me in de ogen en zei: “Hoe je dit allemaal voor elkaar hebt kunnen krijgen, weet ik niet, maar het is prachtiger dan schitterend. Zo ontzettend mooi!”
“Thanks! Maar, bedoel je mijn aanstaande of iets anders?”
Zijn vrouw Marjan vulde hem aan, terwijl ik haar op haar mond zoende, wat een blos opleverde: “Alles lijkt wel paradijselijk!”
Ik knikte en zei: “Er wordt vorstelijk betaald om er een koninklijke bruiloft van te maken. Op helemaal niets wordt bespaard. Echt niet”.
Daarna omhelsde ik hun kinderen. Eerst zoon Martijn. Die was inmiddels 19 geworden. Hij was echt een bink met her en der nog een puistje, maar met zijn ronde brilletje kwam hij heel zelfverzekerd over. Ik realiseerde me, dat ik hem echt al lang niet gezien had.
Daarna de iets jongere tweeling Lilly en Kasey. Mooie, engelachtige gezichtjes. Lachend, maar gereserveerd. Stille wateren, waarvan de diepte nog doorgrond leek te moeten worden. Ik knuffelde hen beide tegelijk en zei tegen mijn familie: “We moeten denk ik even bijpraten, want ik vermoed dat het bericht dat ik ging trouwen wel wat onverwachts kwam. Broer Wim knikte en mijn schoonzus flapte eruit: “Echt wel!”
Ik zag dat Iris met haar zus Georgina aan het knuffelen was en ook Kyara sloot daarbij aan.
Iris en ik spraken af dat we eerst onze eigen familie even bij zouden praten en dat Iris daarna naar mij zou komen.

Ik nam mijn familie mee naar de lobby van het hotel en met opengeslagen deuren gingen we binnen zitten met op de achtergrond de ruisende regen. Het geluid van de regen vulde de stilte op. Iedereen keek naar het natuurgeweld en na een kort moment zei ik: “Over vijf minuten kan de regen zomaar over zijn. Dan schijnt de zon en is het hier waanzinnig benauwd.
Zo was het ook met mij de laatste tijd. We hebben veel te weinig contact gehad, maar er is met mij de laatste tijd ontzettend veel gebeurd.
Toen ik gescheiden was, heb ik me nóg meer op korfballen gestort. Daar, tijdens een kamp van begeleiders van de verschillende jeugdteams, sloeg de vlam in de pan. Alle mensen die in het vliegtuig zaten en ook een paar van de mensen die hier al zijn, namen deel aan een grote orgie”.

Ik stopte en keek rond. Mijn broer sloot even zijn ogen, mijn schoonzus keek geschokt en mijn neef en nichten hingen aan mijn lippen.

“Daar, in die tent, hebben we enorm van elkaar genoten en het klinkt misschien heel raar om zo te zeggen, maar we hebben elkaar toen gevonden. Inmiddels hebben we veel gespeeld en heel veel geleerd. We zijn boezemvrienden geworden. We springen ’s nachts voor elkaar uit bed als er iemand belt.

Na een dagje shoppen in Utrecht met Iris, haar zus Georgina en haar dochter Kyara, bleken we enorm veel dingen voor elkaar aan te vullen. Het werd duidelijk dat ik erg dominant was en dat Iris en haar dochter daar prima bij pasten.
Zij trokken die avond al bij mij in en het was helemaal goed zo.
In de tussentijd hadden we kennis gekregen aan Tom. Via hem zijn we in contact gekomen met een vreselijk rijke man: Carlos. Carlos heeft dit alles laten regelen.
Hij heeft er ook voor gezorgd, dat we zijn verhuisd naar de buurt van Ede. Daar hebben we een villa met zwembad en een complete sekskelder gemaakt”.

Nu stak mijn pientere neef zijn hand op en zei: “Ik snap dat je maanden niet in een paar minuten kan samenvatten, maar je gaat nu wel heel snel”.
Ik knikte en zei: “Dat ging het voor ons ook. Tussen het moment dat we in contact kwamen met Carlos en het moment dat we verhuisden zaten maar drie dagen. We hebben nog niet eens verhuisberichten verstuurd bedenk ik me nu”.

Mijn broer glimlachten en zei: “We sturen elkaar toch nooit iets, dus dat is geen probleem. Maar… Hoe ben je dan hier verzeild geraakt?”
Ik zakte onderuit en zei: “Kyara is de dochter van Iris en zit op school. Ze studeert iets met psychologie en toen de rijke Carlos bij ons was, vroeg ze of ze een keer naar Mardi Gras kon gaan”.
Ik zag een blik van herkenning bij mijn broer en bij twee van zijn kinderen, maar mijn schoonzus en een nichtje kenden het niet. Ik liet dat maar even, maar het vertelde mij wel wat over hun oriëntatie!

“Carlos wist een ander feest en dat feest is komend weekend: het 500-jarig bestaan van Panama City”.
Mijn schoonzus Marjan zuchtte heel diep en zei: “Oke, prima, maar hoe heb je het voor elkaar gekregen dat die Carlos jou of jullie helpt met dit allemaal?”

Dat was de juiste kernvraag en ik haalde even adem. Daarna zei ik: “Ik ben eerlijk, maar misschien vinden jullie de waarheid wat heftig, maar ik wil jullie vragen om me uit te laten praten, zodat jullie alles gaan snappen”.
Ik zag knikkende en verwachtingsvolle gezichten.

“Mijn nieuwe villa is met geld van Carlos gekocht. Daar zit geen cent van mij in. We moesten deze villa kopen, zodat hij er met wat anderen een feest in kon geven. Een seksfeest. Een feest wat een paar dagen duurde. Daarbij waren ook de drie zonen van Carlos en onze groep heeft het voor elkaar gekregen, dat de zonen van Carlos betrokkener naar elkaar en naar anderen zijn geworden. Dat wilde Carlos heel graag bereiken.
Het kantelpunt was denk ik het moment dat ik, terwijl iedereen erbij was, maar het licht uitgevallen was, Carlos naar een orgasme heb gepijpt, zijn sperma snel heb doorgeslikt en toen het licht weer aanging, had niemand iets door. Samenvattend: Carlos vertrouwt mij en ik vertrouw hem”.
De monden van de kinderen hingen omlaag. Het gezicht van mijn schoonzus was verbijsterd en mijn broer zag er trots uit.

Ik vervolgde: “Ik zeg het exact waar het op staat. De kinderen zijn oud-en-wijs genoeg om er zelf conclusies aan te verbinden en, Marjan, ik zie je denken: JA, inderdaad, mijn leven draait de laatste maanden alleen maar om seks en de vruchten daarvan. Dat past prima bij mijn midlife-fase, maar het belangrijkste is, dat het ook bij de mensen om mij heen past.
Jullie hebben Bart in het vliegtuig gezien. Hij heeft vanwege dit alles geaccepteerd dat hij homo is en heeft aangegeven niet meer mee te willen spelen in orgies of andere spellen. Hij is nog wel een heel goede vriend van ons.
Claudia heeft verkering met Leon. Claudia wil veel meer seks dan Leon wil en ze speelt af en toe met anderen. Soms is Leon er wel bij, soms niet, maar altijd weet hij er van af. Dirk en Georgina zijn een koppel. Iris en Georgina zijn zussen en zij hebben samen Kyara opgevoed. Georgina is een onderdanig typje, terwijl Dirk een strenge meester voor haar is”.

Ik zag Kasey haar benen in elkaar knijpen, met haar beide handen in haar kruis. Een kinky mind!

“Elize heeft ook een vriendje, maar die kan haar seksualiteit totaal niet bijhouden. Elize is de mooiste meid van alle korfbalspeelsters en seks kan haar niet gek genoeg zijn. Echt niet”.

Mijn been-bewegende-nichtje vroeg: “Voorbeelden?”
“Je vraagt er om, dus ik geef ze. Elize houdt van pijpen, beffen, rimmen, fisting, spanking, maar ook van kussen, strelen, knuffelen”.
Martijn keek me aan en grijnsde van oor-tot-oor. Hij realiseerde zich, dat hij in een neukparadijs beland was.
De tweelingzusjes reageerden allebei verschillend. De ene leek er wel voor open te staan, terwijl de ander geen klik met het verhaal leek te hebben.

Daarna vertelde ik wat de drijfveren achter de groep waren en hoe het contact ging. Respect, vertrouwen en communicatie. Over jaloezie, seksuele grenzen en wensen werd geregeld gesproken. Heel langzaam werd het ook voor Marjan duidelijker waar we mee bezig waren.
Ik probeerde hen niet over te halen of zo, maar ik gaf hen inzicht.

Toen ik een hele tijd gepraat had, kwamen Iris en Kyara ook binnen. Vooral de tweeling, die ongeveer leeftijdsgenoten van Kyara waren, keken raar naar de neusketting van haar. Ook de neusring van Iris werd met verbazing bekeken.
We legden de betekenis uit die wij aan de sieraden gaven en ik gaf er open en eerlijk bij aan, dat ik het heerlijk vond om anderen te choqueren met deze meiden. Zeker als ik dan zei dat ze moeder en dochter waren, geloofde niemand mij.
Ik legde uit hoe het kwam dat Iris en Kyara zo weinig scheelden in leeftijd en daarna legde Iris uit hoe/wie/wat ik was en deed. Om de loftrompet niet te veel te laten schallen, laat ik dat in dit verhaal maar even achterwege.

Mijn familie snapte me nu meer en meer en kreeg zelfs een soort van waardering voor onze manier van samenleven.
Het meest ondeugende nichtje vroeg: “Zijn de piercings die we zien, de enige piercings die jullie hebben?”
Ik zei: “Ik heb geen piercings, maar Iris en Kyara wel. Laat maar zien, meiden”.

Zonder enige twijfel, aarzeling of schaamte, lieten Iris en haar dochter de zomerjurk van hun schouders glijden. Iedereen vergaapte zich aan de tepelpiercings van Kyara, maar ook aan de kutversierselen van de beide vrouwen.
Er popten tal van vragen op. Vooral de tweeling vuurde een spervuur van vragen af in de richting van mijn aanstaande en haar dochter en rustig en geduldig werden alle vragen beantwoord.

Toen de commotie een beetje minder was, merkte Marjan op: “Ik dacht echt dat we onze kinderen een seksueel vrije opvoeding hadden gegeven. We hebben hen altijd verteld wat we wisten, maar ik moet nu bekennen dat ik vandaag meer dingen heb geleerd, dan wat ik de laatste jaren aan mijn kinderen heb doorverteld”.
Mijn neef Martijn maakte toen de meest briljante opmerking van de dag: “Maar, mam: je moet gewoon veel meer porno kijken. Daar leer je echt veel van!”

Ik dacht dat mijn broer niet meer bij zou komen en nadat Marjan bekomen was van de schrik, stond ze op, omhelsde ze mij en zei: “Ik heb het gevoel dat mijn geest toch bekrompener is dan ik dacht. Ik sta er zeker voor open om mijn geest te verruimen!”
Iris en Wim kwamen er ook bij en de volwassenen deden een groepsknuffel. Ook de kinderen deden dat, terwijl Kyara, net als Iris, nog steeds spiernaakt was na het showen van hun versierselen.
Dat was voor één van de nichtjes onwennig, maar Martijns handen begonnen gelijk over het geile lijf van Kyara te strelen. Blijkbaar zaten de seksuele driften die ik voelde, ook bij anderen in de familie!

Mijn broer zei: “We zijn allemaal een beetje overweldigd. Het is allemaal een beetje veel. Laten we alles even laten bezinken en als ik Mark goed heb begrepen, dan kunnen we alles met elkaar doen, als we daar eerst over gepraat hebben”.
Ik knikte en Iris en Kyara stemden ook mee in.
Het nichtje dat de hele tijd nogal preuts en afwachtend was geweest, Lilly, vroeg: “Ik zou graag aan de piercings van Kyara willen zitten, mag dat?”
Kyara deed een stapje naar haar toe en mijn nichtje beroerde een tepelpiercing. Kyara kreunde en sloot even haar ogen. Ik wist dat deze pijn haar opwond. Mijn nichtje vroeg: “Doet het pijn?”
“Ja, het voelt heel intens”.

Mijn nichtje haalde haar hand geschrokken terug en excuseerde zich. Ik stak mijn vinger op, zodat iedereen zou opletten. Ik keek Kyara in haar ogen en we stemden af. Zonder woorden wist ik dat ze zo snel mogelijk klaar zou kunnen komen.
Ik zei: “Ik heb zojuist met Kyara iets afgesproken. Dat hoorden jullie niet, dat zagen jullie niet, maar wij snappen elkaar helemaal. Let op, want het zou wel eens snel kunnen gaan”.

Ik pakte haar gepiercete tepels, draaide, kneep en trok eraan. Kyara stelde het nog even uit en genoot met gesloten ogen van de pijn in haar tepels.
Terwijl ik haar tepels aan het mishandelen was, beroerde haar moeder heel even haar klitje en ze slaakte een oerwoudgeluid en begon ontzettend hard te shaken met haar onderlichaam.
Kyara beleefde een heerlijke climax en het duurde minuten voordat ze die verwerkt had. Maar, datzelfde gold ook voor mijn familie. Wat zij zagen, was voor hen onverklaarbaar.

Mijn neef was de eerste die zijn stem vond en vroeg: “Hoe kan dat?”
Ik zei: “Oefenen. Voor iedereen. Daarnaast is haar klit besneden, vergroot en er zit een piercing doorheen. Haar klit wordt maximaal opengesteld doordat ook haar schaamlippen ver open staan. Daardoor is ze de hele dag erg opgewonden. Haar tepelpiercings dringen diep in haar tietvlees door en elke beweging daarvan geeft haar pijn.
Kyara is aan het oefenen om een wereldbekende neuk- en pijnslet te worden.
Ik ken niemand anders, die de pijnen die zij af en toe toegediend krijgt, kan verwerken. Laat staan, dat ze die naar een seksueel aantrekkelijke prikkel kan omwerken. Alicia en ook Elize komen een heel eind, maar Kyara heeft permanent pijn in haar tieten en ze geniet er zo intens van, dat ze er doorlopend geil van is”.
Kyara knikte en zei: “Ik ben blij dat ik al lang geen slipjes meer mag dragen, want die zouden permanent kleddernat zijn van mijn geil. Nu druipt het gewoon via mijn benen naar beneden en droogt het makkelijk op”.
Ik knikte en zei: “Een bijkomend voordeel daarvan is, dat zij zelf en ook elke man haar geilheid kan ruiken, wat ook weer lust verhogend werkt”.

Iris stond op en zei: “We moeten stoppen. Jullie hebben een lange reis gehad en willen natuurlijk graag jullie kamers zien. Als je daarnaartoe loopt, zullen jullie de kamers gewezen worden. Als er iets niet in orde is, meld het dan gelijk”.
Ik knikte en zei: “Dat klopt en jullie zijn mijn gasten, dus meldt dat ook als er iets niet goed is. Wim en Marjan slapen in een kamer, de tweeling slaapt op dezelfde kamer en Martijn slaapt apart.
Alles, maar dan ook echt alles wat jullie willen of doen betaal ik. Je hoeft niet te pinnen. Ook niet de souvenirs en zo. Elke dag zal jullie kleding op het juiste moment klaar hangen. Alles wat je aangehad hebt, mag je mee naar huis nemen en alles wat je wil hebben, mag je vragen”.

Ik zag mijn neef guitig kijken en hij zei, terwijl ik hem uitdagend aankeek: “Dan wil ik wel een iPhone 11”.
Ik keek hem aan en vroeg: “Dames, jullie ook?”
Ik zag twee gezichtjes schuchter knikken en zei: “Binnen een half uur zullen er een roze, een gouden en een zwarte iPhone 11 met Panamese sim worden afgeleverd”.
Mijn broer keek me met open mond aan en mijn schoonzus Marjan zei: “Dat kan niet!”
“Klopt, want ik bedenk nu, dat Wim en jij er dan natuurlijk ook eentje willen”.

Mijn neef Martijn was inmiddels van de schrik bekomen en zei uitdagend: “Dus, als we hier blijven zitten, krijgen we alle vijf binnen half uur een nieuwe iPhone?”
Zonder met mijn ogen te knipperen, zei ik: “Ja, maar ik denk dat het wel sneller zal gaan”.

Wim richtte zich op en zei: “We hebben de laatste dagen, sinds we te horen kregen dat je ging trouwen al heel veel dingen moeten verwerken, maar wat je nu zegt, dat kan toch niet…”
“Hoezo niet?” vroeg ik rustig. Ik vroeg aan de kinderen: “Wanneer hebben jullie voor de laatste keer zakgeld gekregen?”
“Dat was net voordat we achttien werden…”, zei één van de identieke nichtjes.
“Hoeveel zou je nu moeten krijgen als het zakgeld door was gegaan?”

Ik zag de rekenwonders aan de slag en Martijn riep: “Tussen de 1400 en 1500 euro”. De zussen keken naar elkaar, maar kwamen er niet uit.
Ik zei hardop, zodat de microfoons het konden horen: “Zullen we het voor iedereen afronden naar 2000 dollar?”
Ik zag geknik en dankzij het zeer attente personeel werd er binnen 10 seconden al geklopt. Iedereen keek verbaasd en ik draalde met het beantwoorden van het kloppen. Daarna zei ik: “Kom maar binnen”.
De hotelmanager kwam in vol ornaat naar binnen en gaf me met een gracieuze buiging een gesloten envelop, knikte even naar me met een twinkeling in zijn ogen en ging geruisloos weer weg.
Iedereen was ademloos en keek wat ik zou doen.
Ik peuterde onhandig de dichtgeplakte envelop open en haalde er een stapel dollarbiljetten uit. Ik zei zonder te tellen: “Dit is zesduizend dollar. Tel maar mee”.
Voor elk kind telde ik 20 biljetten van 50 neer. Iedereen vergaapte zich over deze actie en ik zei: “Dit soort dingen zijn leuk om het personeel scherp te houden en om iedereen te verrassen. Ik hoef echt niets te doen hier: alles wordt gedaan voor me.
Als ik zeg dat ik moet pissen en dat ik een pot nodig heb om mijn urine in te deponeren, dan staat die er gewoon binnen een minuut”.

Mijn broer zei lachend: “Nou moet je echt ophouden hoor, want dit alles wordt te bizar!”
Ik schudde mijn hoofd en zei niets, maar ik stak langzaam mijn wijsvinger op. Iedereen was stil.
“Klop, klop”.
“Binnen”.

Ons Nederlandstalige dienstertje kwam binnen met glimmende oogjes. Ze zette een po voor mij neer en verdween heel snel, terwijl ze haar uiterste best deed om niet dubbel te liggen van het lachen. Mijn familie keek naar de po en was verbijsterd. Ik trok mijn gulp naar beneden en zei: “Ik heb niet voor niets om een pot gevraagd!” Ik werkte met wat moeite mijn pik door de smalle opening van de gulp en hing hem boven de po. Zichtbaar genietend golfde mijn urine in de porseleinen schaal.

Toen ik klaar was, werd er geklopt. Iris riep: “Binnen”.
Hetzelfde dienstertje kwam binnen, legde vijf doosjes op tafel neer, nam de volle pot mee en deed de deur achter haar dicht.
Het bleef muisstil. Voor de neuzen van mijn neef en nichtjes lag een stapel bankbiljetten en nu lag er ook de nieuwste iPhone. Eenzelfde exemplaar was ook voor mijn broer en zijn vrouw neergelegd. Ik zei: “Je hoeft alleen je eigen wachtwoord maar in te stellen en hij zal het doen. Het personeel hier hoort alles en maakt het iedereen helemaal naar zijn of haar zin. Je hoeft alleen maar te kikken en je krijgt het”.

Mijn broer Wim keek me verwonderd aan en zei: “Hoe dan?”
“Dat is een lang verhaal, maar ik kan je een enkele anekdote wel vertellen. Ik heb deze week een parel via Carlos aan de burgemeester van deze stad geschonken. Deze is veel meer dan 10 miljoen euro waard. Carlos is de eigenaar van bijna alle telecomvoorzieningen in deze regio en is een perfecte kruiwagen voor mij en doordat wij allebei begrijpen dat het opvoeden van kinderen niet stopt als ze 18 worden, heeft hij mij alle vertrouwen geschonken”.
Wim schudde zijn hoofd en zei even helemaal niets. Iedereen moest het laten bezinken. Toen zei Kasey, de minst bedeesde van de tweeling: “Mag ik alles vragen?”
Ik knikte en zei: “Ja, alles, dus pas op wat je vraagt!”

“Dan wil ik nu gaan douchen, want ik stink een uur in de wind naar zweet!”
“Goed plan”, zei Iris en de deur ging open.
Ons werd uitgelegd dat het de bedoeling was dat de nieuwe gasten allemaal naar hun eigen kamers konden gaan en zich daar opfrissen, waarna iedereen welkom was aan het zwembad. We zouden het avondeten aan het zwembad gebruiken, omdat het een zwoele avond beloofde te worden. Buiten ons zouden er geen gasten welkom zijn.
Kyara glom en begon te lachen. Martijn keek haar verbaasd aan en vroeg waarom ze lachte.
“Dat wordt weer lekker!”
“Hoezo dan?”
“Nou, als er buiten onze groep niemand is, dan wordt het weer lekker neuken!”

Marjan keek geschokt. Lilly keek verbaasd, Kasey zag er gretig uit. Martijn en zijn vader Wim waren zo te zien heel benieuwd en Iris schudde meewarig haar hoofd. Ik joeg iedereen met een dikke glimlach de kamer uit en iedereen werd de juiste weg gewezen.

Ik kleedde me in een zwembroek en zomerse blouse. Iris had een veel sexyer blouse van dezelfde stof en een minirokje klaarliggen in haar kamer.
We gingen snel naar het zwembad en daar troffen we Fred, Otje en Roxan aan. Roxan was honderduit aan het vertellen over de reis naar Guna Yala. Het was voor haar echt een verrijking geweest en ze was nu, meer dan ooit, vastbesloten om mensen nog meer in hun waarde te laten en minder in hokjes te denken.
Ondertussen kwam de tweeling er al bij. Ze hadden een bikini met een minirokje aan en daarover een wit T-shirt met als opdruk Honey. Ze zagen er allebei schattig uit.
Ze stelden zich voor aan Fred, Otje en Roxan, maar Roxan ratelde maar door en de meiden hadden al snel de indruk dat in Panama iedereen gewoon kon zijn, hoe ze zich voelden. Lilly haalde even adem en zei zachtjes tegen me: “Mama wil het vast niet weten, maar eigenlijk voel ik me altijd heel erg klein. Ik wil eigenlijk altijd wel geknuffeld worden, zoals iemand doet met een kleuter van een jaar of vier”.
Haar zus keek haar geschokt aan en ik had gelijk in de gaten dat ze er een hartsgeheim had uitgeflapt. Voordat Kasey kon reageren, vroeg ik haar: “En, wat is jouw verhaal?”
Ze keek me uitdagend aan en zei: “Ook dat wil mama niet horen, maar ik wil een neukslet zijn, maar ik mag van mama eigenlijk geen seks hebben…”
Ik keek hen beide aan en hoorde voetstappen dichterbij komen. De geschrokken uitdrukking op hun gezichten spraken boekdelen: hun ouders kwamen eraan. Ik veranderde van onderwerp en vroeg aan Kasey: “Zijn jullie als tweeling nog steeds in alles hetzelfde? Of begint er nu jullie net volwassen zijn inmiddels iets te veranderen?”
Ik zag dat mijn schoonzus haar adem inhield toen ze deze vraag hoorde en ook mijn broer werd attent terwijl hij zichzelf op een ligstoel deponeerde. Kasey dacht snel na en pakte de door mij aangeboden gespreksopening aan en zei: “Ja, we vinden heel veel dingen allebei leuk of stom, maar de redenen waarom we dat vinden lijken wel te verschillen. Ik vind Elsa bijvoorbeeld heel erg leuk: ze is een enorm knappe meid en wordt veel omringd met bling-bling. Dat vind ik mooi. Volgens mij vindt Lilly Elsa juist mooi, omdat ze zo schattig is”.
Lilly knikte lichtjes.

Ik zei: “Het lijkt me goed voor jullie om te weten wat jullie zelf wel of niet mooi vinden. Daar heb je later heel veel aan!”
Wim merkte grappend op: “Ook op het gebied van seks zeker?”
Ik keek hem even aan en zei: “Niet alleen seks, maar op het gebied van een relatie. Als je weet wat je wilt, dan maakt het je positie in de relatie een heel stuk stabieler. Zeker in het begin ervan. In mijn vorige relatie wilde ik graag andere dingen doen dan mijn ex. Ze wilde mijn dingen echt niet en daarom zijn we gescheiden”.
Mijn familie hing nieuwsgierig aan mijn lippen en Kasey vroeg: “Welke dingen wilde je doen dan?”
Ik keek haar recht aan en zei: “Je bent een grote meid en ik ga er van uit dat je inmiddels wel wat porno op internet gekeken hebt”.
Ze bloosde, terwijl ze knikte. Ik ging door: “Ik wilde dat ze me pijpte. Dat deed ze uiteindelijk, maar echt niet van harte. Het ging heel geforceerd, waardoor het niet echt lekker was, zodat onze relatie door de druk minder goed werd. Ik wilde anaal spelen, maar zij niet. Ik wilde zwepen proberen, touwen knopen en met allerlei dingen experimenteren, maar zij wilde dat niet. Daarom was het een goed idee dat we gingen scheiden.
Misschien lokte ik tijdens het korfbalweekend wel wat uit, maar we waren allemaal oud-en-wijs genoeg om te kiezen. Een aantal hebben ook gekozen en soms zelfs pas recent om niet zo openlijk met seks bezig te zijn”.

Otje stak haar vinger op en zei: “Maar ik heb er een paar dagen geleden juist voor gekozen om er juist veel meer mee bezig te zijn. Ik was een dood vogeltje, maar ik wil lekker genieten van het leven!”
Kasey stond te wiebelen, maar zei niets. Lilly staarde vooral naar haar navel. Ondanks dat ze een tweeling waren, verschilden ze duidelijk. Roxan doorbrak de stilte en zei: “Ik ga even kijken waar jullie broer is”.
Ik keek haar aan en zei, met een serieuze ondertoon: “Hou ‘m heel”.
Men keek wat raar en Roxan haalde haar schouders op en zei: “Hoezo? Jack is toch ook goed teruggekomen uit Guna Yala?”
Ik knipoogde naar haar en ze liep weg. Ik wist nu al, dat Roxan, het komende half uur, aan Martijn zijn meest waardevolle levensles zou gaan geven.
Er kwamen meer en meer mensen bij het zwembad en iedereen mixte een beetje onder elkaar en praatte over van alles. Elk gesprek leek na een paar zinnen altijd weer op seks uit te draaien. De tweeling klitte samen en bleef vooral heel dicht rondom mij. Toen hun ouders een stukje gingen lopen om de boel te verkennen en samen te praten, doken ze naast me op en begonnen tegelijk te praten, zodat ik er niets van begreep. Ik gaf eerst Kasey het woord en ze smeekte me om haar te helpen om heel veel slettendingen te gaan doen, maar ze vond het zo moeilijk voor haar ouders… Direct aansluitend vertelde Lilly in mijn andere oor, dat ze hoopte dat ik haar ook zou helpen, omdat ze helemaal niet zo veel met seks bezig wilde zijn, maar door een grote en stoere man geknuffeld wilde worden. OF samen met een enorme Winnie de Pooh urenlang knuffelen. Ik hief mijn hand op en de meiden bedaarden.
Ik keek Fred recht aan en ik zag zijn oogleden instemmend knikken: hij zou met de meiden contact hebben. Ik wist genoeg en excuseerde mezelf. Ik liep achter mijn broer en zijn vrouw aan.

We hadden een heel open gesprek, waarbij mijn broer Wim heel toegeeflijk was. Hij had een iets gematigder moraal dan ik inmiddels had gekregen, maar zijn vrouw was vrij star in haar houding, maar sprak wel uit dat ze wilde veranderen. Met wat overtuigingskracht lukte het Wim uiteindelijk om zijn vrouw ervan te doordringen, dat hun twee dochters toch echt verschillend waren en dat zij ook het recht hadden om zich via dat eigen pad te ontwikkelen.
Iris kwam erbij en sloeg een arm om Marjan heen. Ze zei eerst niets, maar daarna: “Kleine meisjes worden groot en daarbij hoort ook loslaten”.
Marjan knikte en ze liet een traan. Ze liepen samen weg en ik hoorde Marjan aan Iris vragen: “Maar ik kan het toch nooit toestaan dat Kasey een slet wil zijn?” Ik hoorde het eerste deel van het antwoord van Iris nog net: “Hoezo niet? Als ouder houd je gezag een keer op en als ze het wil, dan… “
Ik keek Wim aan en we knuffelden elkaar broederlijk. Dat hadden we zeker al meer dan 25 jaar niet gedaan. Hij zei: “Je hebt voor een enorme bevrijding gezorgd. Het zal nog even afwachten worden hoe alles valt, maar dit is voor Marjan, maar ook voor mijn meiden een heel belangrijk moment”.

Ik zei cryptisch: “Er komt nog veel meer. Ik voorspel je, dat je de komende dagen meer naakte mensen gaat zien, dan in je hele leven samen. Ik voorspel je ook, dat je omringt zal gaan worden door het ene seksspel na het andere. Je zal heel snel je eigen grenzen moeten bepalen, want daar heb je op het moment dat het zo ver is, echt geen tijd voor!”
Wim keek me aan en zei: “Ik denk niet dat ik veel grenzen zal hebben”.
Ik keek hem aan en zei: “Die heeft iedereen”.
Wim snapte me niet en ik zei: “Ik zal het je duidelijk maken. Kniel neer”.
Wim keek me onbegrepen aan en ik herhaalde op fermere toon: “Kniel!”
Hij deed niet wat ik hem opdroeg.

Ik zei: “Volgens mij hebben we hier al een grens te pakken: je wil niet voor mij neerknielen. Als je dat wel zou hebben gedaan, dan had ik tegen je gezegd dat je mijn zwembroek naar beneden moest trekken en me moest pijpen”.
“Ben je gek geworden of zo!?”, riep Wim uit.
“Nee, niet gek, maar ik ken mijn grenzen inmiddels. Jij moet daar nog even over nadenken heb ik net begrepen”.
Het kwartje viel bij Wim en ik realiseerde me dat ik moest stoppen met sekseducatie. Vooral ook, omdat het ongeveer 8 uur ’s avonds was, maar gevoelsmatig was het voor de net overgekomen Nederlanders door het tijdsverschil ongeveer 2 uur ’s nachts…

Ik zei nog: “Om je gedachten vrij te maken, kan ik je zeggen dat ik mijn stiefdochter Kyara heb geneukt, anaal genomen en met een zweep heb afgerost. Ik heb met anderen gespeeld, waarbij we urine gebruikten. Mijn pik is groter dan ooit en het lukt de 16-jarige Alicia om mijn pik helemaal in haar keeltje te krijgen. Ik hoef maar een klein beetje te duwen.
En, dit alles doen we met goedkeuring van iedereen: we genieten er met volle teugen van!”

De mond van Wim stond open en ik was heel blij dat ik in de verte hoorden roepen dat het eten klaar was. Gebroederlijk liepen we naar het zwembad terug en voordat de laatste etenswaren verorberd waren, begonnen de eerste mensen al te flikflooien. Het was Elize die de toon zette, door met Fred te gaan klieren.
Ik zag dat Iris dat ook in de gaten had en Iris smoesde even met Marjan. Marjan sprak kort met Kasey en Lilly en ze deden een groepsknuffel. Iris stak een duim naar me op en ik zag dat de tweeling tegen Fred en Elize aan gingen schuren. Daar stonden ze zeker wel voor open en terwijl de duisternis viel en er heel weinig lampen ontstoken werden, zag ik dat Fred met mijn ene en Elize met mijn andere nichtje in de nacht verdween. Otje zat een beetje verloren naar haar verdwijnende vriendje te kijken, maar ze kon zich richten op Martijn. Hij kwam, voorzichtig lopend naar ons toe en viel aan op het overgebleven diner, alsof hij in geen drie dagen gegeten had.
Zijn moeder keek verbaasd, maar mijn broer Wim keek begrijpend. Ik vroeg hem: “Komt Roxan ook nog?”
Hij keek even op en zei: “Dat denk ik wel, maar ze moest nog wat make-up op doen zei ze”. Daar geloofde ik helemaal niks van, want daar deed ze niet aan. Ze was de meest naturel mens die ik kende!

“Was haar mascara doorgelopen of zo?” vroeg zijn vader smalend. Martijn keek niet op en zei: “Nee, haar haren waren plakkerig geworden”.
Ik zei: “Dat kan niet, want ze heeft een kaal kutje!”
Martijn keek me verbolgen aan en zei: “Dat klopt, maar op haar hoofd heeft ze nog wel een bosje met stekels hoor!”
Ik zag dat Marjan moeite met ademen kreeg en dat Wim moeite moest doen om niet in een deuk te liggen. Wim vroeg op een nuchtere toon: “Dus jij hebt de haren van Roxan plakkerig gemaakt?”
“Ja, maar dat was pas de tweede keer. De eerste keer belande alles in haar keel en de derde keer heb ik haar kutje volgespoten. Mijn God, wat kan die meid neuken zeg! Ze draaide mijn pik er bijna van af!”
Toen hij uitgesproken was, sloeg hij zijn hand voor zijn mond en hij keek zijn moeder aan. Die had ook haar hand voor haar mond en het zag er allebei belachelijk uit. Dat zag Marjan ook wel in en totaal tegen haar opvoeding, traditie en zo in zei ze tegen haar zoon: “Ik hoop dat je ervan genoten hebt!”
Dat had Martijn niet verwacht en hij zei: “Bedankt mam! Dat heb ik ZEKER!”

Van de korfbalclub keek iedereen triomfantelijk naar elkaar en Dirk zei: “Dit is nu precies wat de invloed van Mark is. Hij veroorzaakt ontzettend veel seksuele lading, maar nog veel meer ontlading”.
Marjan en Wim knikten en Wim zei: “Ik voel het ja” en hij voelde even met zijn hand in zijn kruis. Hij kreeg de lachers op zijn hand, maar hijzelf verstomde snel met lachen, want zijn vrouw duwde zijn hand weg en zei: “Kom jij maar eens hier. Als ik dan een paar grenzen laat vervagen, dan laat ik deze ook vervagen. Ik wil niet dat wij ook zouden gaan scheiden, omdat ik jou niet zou hebben willen pijpen”.
Wim keek geschokt, maar er klonk applaus. Ik wenkte Claudia en zei: “Wil jij even met hen meelopen om hen op een mooi plekje een paar dingen uit te leggen?”
Ze knikte en ze liepen met z’n drieën gearmd naast elkaar de lobby door.

De aanwezigen dunden wat uit en ik kletste vooral wat bij met Bart en Dirk over het bestuur van de korfbalvereniging. Georgina werd door haar zus geïnformeerd, dat er naar hun familie gezocht werd in Wit-Rusland. Kyara en Alicia waren met hun stageopdracht bezig. Ik had Sasha en Henk al een tijdje niet gezien, maar ik kon prima op de bediening vertrouwen, zodat ik er zeker van was, dat ze veilig waren.
Ik zag alleen een verdwaalde Otje zitten. Ik wenkte haar en liet haar op mijn knie plaatsnemen. Ik zei: “Je bent de laatste dagen nogal open geworden. Hoe komt dat?”
“Dat weet ik niet precies, maar volgens mij helpt het wel, dat ik de knop heb omgezet, dat ik zelf de keus wil maken hoe ik met iemand om wil gaan”.
Ik stak mijn duim op en zei dat ik dat een heel goede ontwikkeling vond. Daarna vervolgde ik: “Pak mijn linkervoet en ga die masseren”.
Zonder enige twijfel pakte ze mijn voet en begon die heerlijk te masseren. Toen ze minuten later de andere voet pakte, zei ik: “Je zei net dat je zelf wil kiezen, maar ondertussen voer je gewoon mijn opdracht uit”.
Ze dacht er even over na, haalden haar schouder op en zei: “Dat is dan maar zo”.
Ik zei: “Nee, het is nu zo, dat jij zelf kiest welke mensen jij toe laat om bepaalde dingen bij jou te laten doen. Door die actie ben je al veel zelfbewuster gaan leven en ben je veel minder kwetsbaar”.
Ze liet zich tegen mij aanglijden en ze zei: “Ik ben zo blij met jou. Jij kent iedereen en je weet wat iedereen nodig heeft. Je bent echt een enorme schat!”
Ze kuste me met een natte flappert en we deden een Corona knuffel.

We bleven lekker rond het zwembad luieren, want ondanks de duisternis, daalde de temperatuur vandaag amper. Otje en ik knuffelden lekker, zonder dat we elkaar klaar wilden maken, maar ondertussen masseerde ik wel haar tieten en kutje liefdevol. We stopten toen vrijwel iedereen tegelijk terug naar het zwembad kwam.
Het was Dirk, die naar voren kwam en mij toesprak. Hij zei: “Beste Mark en Iris, wat jullie allemaal aan het doen zijn is voor een gewone sterveling niet te begrijpen. Aangezien de meesten van ons dat ook zijn, snappen we echt niet wat jullie in ons losmaken”.
Ik hoorde Alicia roepen: “Sperma!”
We lachten allemaal en Dirk ging verder: “Wat jullie doen is aan de ene kant heel bizar, maar aan de andere kant heel erg klein. Want… Het lijkt dat jullie kleine dingen doen, maar de impact van die kleine dingen is enorm groot. Daarvoor wil ik jullie bedanken, mede namens iedereen die hier aanwezig is en waarschijnlijk nog veel, veel meer mensen in Nederland.
Jullie maken een verschil, door niet in vooringenomen hokjes te denken, maar door alles breed te doordenken en exact de juiste dingen te doen.
Bedankt voor deze reis, bedankt voor alle ervaringen en bedankt dat we zwagers gaan worden”.

Iris en ik applaudisseerden en Iris wees naar mij, dat ik het woord mocht voeren. Dat was te verwachten. Ik stond op, haalde adem en wilde beginnen aan een standaard toespraak zoals ik zo vaak bij de korfbal gehouden had. Maar…
Ik hield me in, keek rond en zag allemaal bekende en lieve mensen om me heen staan. Ik zei: “Jullie krijgen deze keer geen speech. Ik wil maar één ding kwijt en dat is: “Ik hou van jullie. Van jullie allemaal. Ik hoop dat we nog lang samen mogen leven en als dat niet zo is, dan is dat maar zo. In de tussentijd genieten we gewoon van het leven en van elkaar”.
Terwijl ik ademhaalde om nog wat te zeggen, zag ik de weddingplanners aan komen lopen en ze trokken mijn aandacht weg. Ik liep naar hen toe en ze vertelden dat ze de Russische familie van Iris hadden gevonden, maar dat er in het hotel echt geen plek meer was: de bedden waren op. Daarom stelden ze voor om minimaal zes mensen in een ander complex te huisvesten.
Ik overdacht één en ander en vertelde aan de aanwezigen wat er aan de hand was. Martijn nam geen blad voor zijn mond en zei: “Ik slaap wel bij Roxan”.
De tweeling keek naar Fred en Alicia en Otje riep: “We slapen met z’n vijven wel in een driepersoons bed!“
Allemaal schikten we iets in en Kyara zou bij Iris en mij op de kamer gaan slapen. Dat leek me ook wel een mooie symboliek, zo net voor de huwelijksnacht.

We gingen in een rijtje staan en één voor één kusten we elkaar welterusten. Ik kuste ook mijn broer, die dat wel wat onwennig vond, maar in plaats van ‘welterusten’ zei hij: “bedankt voor de bevrijding”. Ik knipoogde en gearmd met Iris en met Kyara in het kielzog gingen we naar ons kingsize bed, waar we met z’n drieën in kropen. Kyara in het midden, ik achter haar en haar moeder voor haar. Lepeltje-lepeltje-lepeltje.
Het was heerlijk om die vertrouwde naakte lijven tegen elkaar aan te voelen!

Bij het inslapen dachten we allemaal hoe de Russische familie er uit zou zien.