Toen we in Veldhoven aankwamen was het kwart over zeven. Joline dook meteen de slaapkamer in om zich om te kleden; ik smeerde snel wat boterhammen. Er kwam een kreet uit de slaapkamer: “Als je klaar bent met het brood: je danskleren heb ik al klaargelegd, Kees!” Ik antwoordde: “Mafia-tenue zeker weer?” waarop een heldere lach volgde.
En inderdaad: er lagen een zwarte broek, wit overhemd, glimmende schoenen en een rode vlinderdas klaar. De laatste had ik nog nooit gedragen. “Wat moet ik met zo’n homo-propellor, Joline?” Er volgde een verbaasde blik. “Een wát?” Ik hield de vlinderdas omhoog. “Dit ding. Draag ik nooit.” Ze liep op me af en prikte haar vinger in mijn borst. “Meneertje: dansen gaat om decorum. Uitgerekend jij zou moeten weten dat een vlinderdas bij speciale gelegenheden gedragen wordt. Want bij ceremonies en recepties van Defensie zie je ook vlinderdassen op de rokkostuums van de geüniformeerde heren.” Ik mopperde: “Ja, klopt. Het gala tenue van de heren officieren. Maar aangezien ik geen officier ben…” “Niet mauwen, vriend. Jij gaat dit ding dragen. Ik wil een beetje voor de dag komen met mijn vriendje.” En spottend vervolgde ze: “Anders steek je zo bij me af…”
Ik bekeek haar en boog. “Dat klopt. U ziet er weer uiterst appetijtelijk uit, mevrouw.” Haar gezicht had ze bescheiden opgemaakt, een wijde, rode rok tot vlak boven de knieën met een randje witte onderrok er nét ondeugend onderuit stekend. Een witte blouse, rode shawl, koffiekleurige panty en haar zwarte lakschoenen met brede hak. Ze draaide snel om haar as en haar rok vloog op. “Ik zal Carlos vragen of hij jou heel veel pirouettes wil laten draaien, als ik met mijn biertje langs de kant zit, schat…” “Niks daarvan. Als jij dat doet krijgt Juanita van mij wat verzoekjes en strompel jij zwetend en met bloed in je schoenen na een uur richting auto en sméék je mij of ik wil rijden.” Ze knipoogde.

En terwijl ik mijn broek aan trok zei ze zachtjes: “In deze broek heb je een héél lekker kontje, Kees…” Ik gromde. “Als de rest van de dames tijdens de wisseldans er maar met hun tengels van af blijven. Dat lekkere kontje is voor mijn lekkere vriendin.” Een giechel was het antwoord en ik keek Joline vragend aan. “Volgens mij heb ik nog niet zoveel met jouw lekkere kontje gedaan, stuk. Jij wel met het mijne… Misschien moeten we daar eens verandering in brengen.” Ze lachte nu voluit. “We moeten wel héél vreselijk ontzettend opgewonden zijn als we dat gaan doen, Kees.” Ik knikte. “Dat denk ik ook. Maar wie weet… op onze huwelijksnacht?”
De gelaatsuitdrukking van Joline was onbetaalbaar. Ze was even stil en zei toen: “Als jij zo doorgaat, vriendje, rij ik naar Frankrijk en lever dat mooie collier weer in. En als je me tijdens onze huwelijksnacht hieraan gaat herinneren, weet je wat de straf is.” “Gewurgd worden met een panty of een stel nylonkousen? Heerlijk… Maar wel nadat ik klaargekomen ben hé? ’t Is ten slotte onze huwelijksnacht.” Ze schoot in de lach. “Mafkees. Ben je klaar? Dan eten we snel wat en zijn nog keurig op tijd.”

Om vijf voor acht liepen we de dansschool binnen. Beiden in een lange jas, want het was nog steeds steenkoud. Gelukig was het binnen aangenaam. Niet té warm, want dat werd je toch wel. Ditmaal heette Carlos de binnenkomers welkom. “Goede avond samen…”Toen we onze jassen hadden uitgedaan knikte hij goedkeurend. “Jullie zien er keurig uit, mensen. Dat zien we graag.”
Joline glimlachte. “Ik moest wat overredingskracht gebruiken om meneer een vlinderdas te laten dragen, maar dat is uiteindelijk gelukt.” Carlos grinnikte. “Bekend fenomeen. Heren zijn daar over het algemeen niet zo’n fan van. Waarom is me een raadsel.” Ik weerstond de neiging om de militaire bijnaam van de vlinderdas te gebruiken en hield mijn gezicht in de plooi. Na de koffie liepen Carlos en Juanita naar het midden van de dansvloer.
“Welkom! We gaan er weer een leuke avond van maken, mensen. Mooie muziek, leuke dansen. Geniet ervan en schaam je niet als er iets niet goed gaat. Niet iedereen is geboren met ritmegevoel in zijn of haar heupen. De eerste dans is een bekende…” Hij zette een Rumba op en iedereen liep de dansvloer op en begon.

Ik dacht: “Decorum!”, pakte Joline haar hand, drukte er een zachte handkus op en maakte een uitnodigend gebaar naar de dansvloer. Haar lippen maakten het woord ‘Lief’, ze glimlachte en volgde mij de vloer op. De rumba ging lekker; door het wat tragere tempo kon ik de bewegingen goed afmaken en Joline daarheen leiden waar ik wilde. Na een paar minuten was de dans afgelopen en nam Juanita het woord.
“Beste mensen, er moet mij één ding van het hart. Het is niet de bedoeling dat u, heren, wanneer de muziek start, uw partner uit haar stoel rukt en haar de dansvloer opsleurt. U wordt verondersteld de dame te vrágen. Ik heb slechts één persoon dat zien doen, en wel op een heel galante wijze. Kees…” Ze keek me aan. “Kun je het nog een keer voordoen?” Het was mijn beurt om te blozen.
Ik pakte Joline’s hand weer, gaf haar een handkus en maakte weer een uitnodigend gebaar. Met dezelfde lieve glimlach stond ze op uit haar stoel en volgde me. “Kijk… dát bedoelen we. Dank je wel Kees en…” Ze aarzelde even. “Joline”, vulde ik haar aan. “Dank je wel, Joline.” Ze gingen verder met de uitleg van de volgende dans: een echte salsa. Basisbeweging: acht tellen, waarvan de vierde en de achtste een rust was. Nou ja, rust… Vooruit – achteruit… en je gewicht constant verplaatsen van de ene heup naar de andere. Elvis was er niks bij.

Maar langzamerhand begon ik er lol in te krijgen. En dat was voornamelijk te danken aan mijn lieve danspartner. Joline straalde als we een compeet nummer de nieuwe passen en bewegingen moesten doen. Ze leefde zich helemaal uit; leidde mij in plaats van ik haar. Toen Carlos en Juanita een demonstratie gaven hoe de heer de dame aan het draaien kon krijgen, ving ik een héle ondeugende blik van Joline op.
Ik knipoogde naar haar, zij leunde naar me toe en fluisterde: “Hier heb jij op gewacht, hé mannetje?” Ik keek semi-onschuldig wat me een por in m’n zij opleverde. De dans daarna genoten we samen: Joline omdat ze lekker los kon gaan en ik omdat zij er zo’n lol in had. Voordat ik het wist waren we toe aan de ‘wisseldans’; de op één na laatste dans van de avond met wisselende partners.

We waren nog geen vijf seconden aan het dansen, toen Joline een andere dame aantikte. De dame in kwestie kwam tegenover mij te staan: een nogal stevige jongedame. Ze had er zin in; wiegde zeer uitgebreid met haar heupen en haar behoorlijk forse boezem deinde enthousiast mee. Ik wist meteen waarom ik geen fan was van grote borsten en was er niet echt rouwig om dat ze even later werd afgelost door het meisje waar ik al eerder mee had gedanst. “Zo, even met een knappe vent dansen”, lachte ze. “Dank je wel!” Ze kwam iets dichter tegen me aan dansen. “De knul waar ik vanavond mee danste, bakt er helemaal niks van. Typische Hollandse houten Klaas.” Ik grinnikte. “Dat was ik vier weken geleden ook, hoor. Maar gelukkig krijg ik thuis privéles van een hele strenge dansmevrouw.” Ze lachte. “Zo streng ziet ze er niet uit. Jullie hebben er samen plezier in, dat is te zien! Nu, doeiiii!”
Ze tikte een andere dame aan die dus tegenover mij kwam te staan. Drie danspartners later was het nummer afgelopen en voegde ik me bij Joline. Carlos kondigde de laatste dans aan. “Lekker los gaan, lui!” En dat deed Joline dan ook. En ik moest meedoen. Héél vervelend, met zo’n knappe vrouw. Ze straalde terwijl we bezig waren. En toen het nummer was afgelopen en ik haar netjes naar de kant bracht zei ze in mijn oor: “Hé lekkere kerel… Ga je straks met mij mee? Bij mij thuis nog wat drinken? Maken we het gezellig…” Ik knipoogde en knikte. “Maar eerst even een drankje. Ik ben redelijk uitgedroogd.”

We gingen aan de bar zitten, elk met een groot glas voor ons. “Ik heb vanavond enorm genoten, Kees. Héérlijk. Dit is wat ik leuk vind…” “Dat was met bakken van je gezicht af te scheppen, schoonheid. Je straalde! En je hebt me prima geleid tijdens het dansen. Dank je wel.” “Tja, da’s niet zoals het hoort hé? Maar ja…” “Luister schat, een mens kan niet overal goed in zijn. De volgende keer neem ik m’n bugel mee, oké?” “Dwaas…” We zwaaiden naar Carlos en Juanita, pakten onze jassen en huiverend gingen we naar de auto.

“Zo… kachel op standje ‘hellevuur’… Even de ramen laten ontdooien, schat.” Die waren in de anderhalf uur alweer dichtgevroren. Na twee minuten was alles weer doorzichtig en we reden naar huis. Eenmaal boven deed ik de deur open en we stapten de hal in. “Ha… Hier is het lekker! Wat een heerlijk appartement is dit toch, Kees.” “Tja, dat komt natuurlijk door de lui die er wonen. Een uiterst charmante dame en een botte hork met af en toe romantische momenten. Maar, hoe vreemd ook, die rooien het wel met elkaar…” Ze hing haar jas op en draaide zich naar me toe. “Ja, die rooien het wel met elkaar, Kees. Doe je jas uit!” “Ja schat. Maar daarna even het alarm er op, voordat we afgeleid worden door… ahum… andere belangwekkende zaken.” Ik keek even intensief naar haar. Toen zette ik het alarm aan en controleerde de standaard-dingen.
Eenmaal in de kamer sloeg Joline haar armen om m’n nek. “Ik heb genoten vanavond, schat. Jij komt langzaam maar zeker steeds meer los. Wij slaan geen modderfiguur op onze bruiloft, dat weet ik zeker. Nog een paar maanden, en dan kun je Patrick Swazy evenaren.” Ik keek bedenkelijk. “Dan moeten we samen toch eerst in zo’n zomerkamp terechtkomen, waar men nette meisjes leert dansen…” Joline keek weer eens ondeugend. “Oh, ik ken zo’n kamp… bevindt zich in Malden. Kost niet veel. De dansvloer is in de kelder. En de danslererares is wel lief, maar zeer veeleisend…”
Ze giechelde. “Overigens heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat de danslererares jouw ouders les gaat geven.” Ik keek verbaasd. “Wát? Pa en Ma die in Malden dansles krijgen? Mijn Pa? Karel Pieter Jonkman, binnenhuisarchitect van professie en niet onverdienstelijk chellist? Maar ook: overtuigd tegenstander van alles wat maar riekt naar wulpse dans? Die Jonkman? Het moet niet veel gekker worden…” Ik kreeg een stomp. “Maak jij mijn aanstaande schoonvader niet belachelijk. Als jij dansen kunt leren, kan hij het zeker.” “O vast. En ik begrijp zijn motivatie ook wel: hij wil geen flater slaan bij de knappe bruid van zijn zoon. Daar zou ik ook zeer gemotiveerd van worden.” Een zucht volgde.
“Kom. Ik heb zin in een lekker glas zoete witte wijn. En een paar stukjes kaas.” “Dan schenk ik de wijn wel in, mevrouw. Zoekt u de kaas uit? Als ik de verkeerde pak, val ik weer in ongenade bij mijn aanstaande schoonpapa… Nou ja, ik hoef met hem ten minste niet te dansen, dat scheelt.”
Een lange, trieste blik was de reactie. “Kees Jonkman… Als jij vanmiddag en vanavond niet wat dingetjes had laten zien, waardoor ik weer weet waarom ik straalverliefd op je ben, had ik je om die opmerking dit appartement uitgetrapt en had je in de garage kunnen slapen. Je hebt het wel over mijn lieve pa.” Ik schonk de wijn in. “Die ik overigens bijzonder graag mag. En dat meen ik, Joline.” Ze lachte nu lief. “Mooi zo. Doorgaan daarmee.”

Eenmaal op de bank pakte Joline haar telefoon. “Even Fred bellen.” Ik keek op mijn horloge. “Meid, het is vrijdagavond bijna tien uur…” “Hij heeft me vanmiddag gezegd dat we hem tot elf uur konden bellen. Wilma heeft avonddienst.” Even later hoorde ik de stem van Fred. “Dag Joline. Is die bud van mij een beetje lief geweest tijdens de dansles?” Joline grinnikte. “Hij heeft niet, langs de kant zittend met een biertje in de hand, de hele tijd naar mijn mooie benen zitten kijken, maar hij is zelf ook in de benen gekomen. En voor een voormalig houten Klaas der eerste klasse doet hij het niet slecht.”
Er klonk een gerommel door de telefoon. “Maar daar belde jij natuurlijk niet voor.” Joline werd serieus. “Klopt. Heb jij nog nieuws?” Er klonk wat geritsel van papieren. “Ik moet zeggen: mevrouw heeft een drukke avond gehad. Ze heeft vanaf dat jij me waarschuwde tot een half uurtje geleden regelmatig aan de telefoon of op de mail gezeten. En ik krijg een steeds viezere smaak van die trut in m’n mond.”
“Welkom bij de club, Fred!”, riep ik. “Oh, mijn bud luistert mee? Goed om te weten. Dan zal ik alle oneerbare voorstellen die ik aan Joline wilde gaan doen, nog maar even opsparen.” “Kijk jij uit, meneer van Laar?", riep ik, "ik heb ook het telefoonnummer van jouw vriendinnetje…” Een grom klonk. “Verdomme.” Joline giebelde: “Fred, als we nu beeldtelefoon hadden gehad, had je vijf vingers gezien en een andere vinger die naar de grond wees. Maar goed: vertel!”

Hij moest duidelijk wat uitzoeken. “Even kijken hoor... Als eerste ging er een mail naar die namaak-deurwaarder. Korte inhoud: Kijk uit, die vent in Veldhoven heeft je door. Voorlopig gedeist houden, hij is gevaarlijk en heel agressief.”
“Verdorie, ze begint me te kennen, Fred.”

“Zou je wel denken hé? Meteen daarna een telefoontje naar die incassobende.
Korte inhoud: hebben jullie nog vriendjes die iemand behoorlijk schrik kunnen aanjagen? Ik heb een vent die het vertikt om te schikken. Antwoord: als we schrik aan moeten jagen doen we dat zelf wel. Reactie van Zomers: Oké, doe tot nader order maar even niets in Veldhoven. Meneer is gevaarlijker dan ik dacht. Veteraan. Kan met vuurwapens omgaan en het zou zo maar kunnen dat hij ze in huis heeft. Hij is woedend.”
Joline vulde droogjes aan: “En dan heeft ze het nog niet over meneer z’n vriendin gehad…”

“Ik zeg even helemaal niks, mevrouw... Het volgende telefoontje was naar de pa van haar cliënt. Dat was de meest vermakelijke om te horen. Ze is duidelijk doodsbang voor hem. Draaide om de hete brij heen, maar na vijf minuten zei ze dat ze de opdracht terug wilde geven. De reactie bestond uit minimaal vijf vloeken per tien seconden. Ze is helemaal platgevloekt. En dan niet zoals wij wel eens werden uitgevloekt, Kees, maar deze fijne meneer was écht over de rooie. Eind van het verhaal was, en ik citeer: ‘Je zorgt gvd maar dat die klootzak Jonkman zijn aanklacht intrekt of schikt. Je schakelt de hufter uit. Hoe je het doet interesseert me nondeju niet. Jij bent de advocaat, teef. Mijn zoon komt niet in de beklaagdenbank, als je dat maar weet. Ik heb je tienduizend euro hiervoor betaald, je voert het maar uit. En als het jou niét lukt om dat voor elkaar te krijgen weet ik je te vinden en betreur je de dag dat je op aarde gekomen bent.’ Einde citaat en excuses voor de onparlementaire taal.”

Ik floot. “Da’s bijna opdracht tot moord, Fred.” Een instemmende grom klonk. “Ja. En deze fraaie meneer zat een aantal maanden geleden heel netjes te zijn in het TV programma 'Buitenhof'. Ik heb er een stukje van teruggekeken om te checken of het hem inderdaad was; mijn computer gaf een 100% match. Alleen toen zat deze fraaie meneer te oreren over de zegeningen van de marktwerking in de zorg. Daar schijnt hij wat belangen in te hebben. Ik heb mijn Tv-scherm bijna ondergekotst toen ik het zag. De schijnheilige lul. Enfin...Ik heb ook maar even Zomers d'r computer overgenomen, toen ik zag dat ze onderweg naar huis was. Al haar bestanden heb ik gekopieerd en opgeslagen. Moet ik nog even uitzoeken, maar dat doe ik samen met Wilma. Die is daar handiger in dan ik. Maar wat zo in de gauwigheid zag, is dat voldoende om mevrouw zelf voor de rechter te brengen.”
Joline knikte. “Dat dacht ik al. Angelique heeft me wel eens wat verteld over de zaakjes die mevrouw zelf opknapte. Stonken aan alle kanten. Maar jij zag dat ze naar huis ging… Hoe zie jij dat dan?”

“Hé Joline, ik vraag jou toch ook niet jouw recept voor een lekker pasteitje? Sommige dingen moet je voor kennisgeving aannemen.”
“Hé maat, die lekkere pasteitjes maak ik, hoor!” Fred grinnikte. “Was maar bij wijze van spreken, Kees. Willen jullie nog het privé-adres van mevrouw hebben?” “Dat is misschien wel eens handig, makker…” Hij noemde een adres in de wijk Aldenhof in Nijmegen. “De eerste cijfers is de straat, Kees. De laatste cijfers het huisnummer. De wijk Dukenburg is verdeeld in een aantal sub-wijken met straatnummers in plaats van straatnamen. Amerikaans systeem, óf de gemeente Nijmegen had bijzonder fantasieloze ambtenaren.” “Adres genoteerd makker. Dank je wel, wij kunnen ons gaan beraden over onze tactiek.”
“Als je hulp nodig hebt, weet je me te vinden, Kees. Oh ja, voor ik het vergeet: als jullie de confrontatie met haar aangaan, citeer de gesprekken dan niet al te letterlijk. Gooi er links en rechts een fout in, dan lijkt het of iemand zijn mond voorbij gepraat heeft. Anders heeft ze door dat haar telefoon getapt wordt.” “Oké, doen we, bud. Groeten aan je meissie als ze zo meteen thuiskomt.”
“Dank je. Joline, jij ook de groeten!” “Dank je wel Fred. Je bent een engel.” Hij schoot in de lach. “Da’s de eerste keer in m’n hele leven dat ik dat compliment hoor. Op tijd naar bed, jullie twee!” Voordat ik iets kon zeggen verbrak hij de verbinding.

Even was het stil. “Mooi… Fred houdt de digitale wacht.” “En nu, Kees?” “Nu drinken we een wijntje, knabbelen wat kaas en gaan gewoon door met ademhalen, schat. Zomers zit nu nagelbijtend plannen te bedenken en die namaak deurwaarder komt echt niet ’s nachts aan de deur. En komt hij wel: de buks staat klaar, het alarm staat op scherp en ik neem aan dat de gemene havik haar snavel en haar klauwen heeft geslepen.”
“Reken maar. Maar wij gaan zo meteen gewoon naar bed?”
Ik knikte “Fort Knox, weet je wel?” Ik trok haar naar me toe. “En wij gaan niet ‘gewoon naar bed’, mevrouw. Met jou samen in één bed liggen is nooit ‘’gewoon’, maar is heel bijzonder. Jij zag er vanavond heerlijk uit. Ik had de neiging om je op de dansvloer uit te kleden en ter plekke aan te randen.”
Ze keek me aan. “Diezelfde neiging had ik soms ook. Maar goed dat we dat niet gedaan hebben.” Ze giebelde weer eens. “Mensen zouden kunnen uitglijden over onze gezamelijke lichaamssappen, schat.” Ik proestte het uit. “En jij zegt dat ik af en toe maf ben…”

Ik kuste haar, streelde haar haren opzij en zei zachtjes in haar oor: “Mevrouw Boogers, nogmaals: u ziet er ontzettend opwindend uit vanavond. U weet dat ik helemaal gek ben van uw fraaie benen in combinatie met een mooie panty. En u heeft me die bij meerdere gelegenheden laten zien. En niet alleen aan mij, maar ook aan andere heren. En die vonden dat niet zo erg, geloof ik. Maar u zit naast mij op de bank, en u wilde het ‘gezellig maken’, zoals u een uurtje geleden in de dansschool zei. Ik heb vreselijk veel zin om uw mooie rok langzaam omhoog te trekken, uw mooie benen te strelen en u grofstoffelijk te verleiden.”

Ze leunde tegen me aan. “Doe eens een poging, meneer. Ik ben wel benieuwd naar uw verleidingskunsten.” Ondeugend trok ze haar rokje iets omhoog. Haar voeten speelden met haar schoentjes. Ik keek ernaar. “Mevrouw, degene die nu zit te verleiden bent u. Maar ik vind dat niet erg; ik sta alleen niet voor de gevolgen in. Als ik uw practige benen zie, in uw ogen kijk en uw warme lichaam tegen me aanvoel, ben ik meteen volledig ontoerekeningsvatbaar.”
Joline snoof zachtjes. “Dat geloof ik graag. In zulke situaties lopen mannen alleen maar hun penis achterna. En volgens mij zitten daar weinig hersencellen in.” Ze keek me lachend aan en knipoogde. “Maar op z’n tijd is daar niks is mee; al dat beredeneerde en rationele gedoe gaat op den duur ook vervelen. Ga maar lekker door waar u mee bezig was, meneer; ik geef wel aan of u te snel gaat. Of te langzaam.”
“Hmmm. Dit opent perspectieven, mevrouw.”

Joline humde tevreden toen ik mijn strelingen op haar benen intensiveerde en ik voelde haar grinniken. “En misschien op den duur wel benen, meneertje…” “U bent een frivole mevrouw.” Ik kuste haar oorlelletje en maakte haar shawltje los. “Zo. Dan kan ik ook uw fraaie decolleté bekijken.” “Alleen maar bekijken? Wat saai.” Ze keek me ondeugend aan en ik maakte langzaam een knoopje van haar blouse los. “U laat me niet uitspreken, mevrouw. Ik wilde vervolgen met: ‘…en met mijn handen misschien wel in uw blouse glijden om uw mooie borsten te strelen.’ Ik voegde de daad bij het woord en streelde langzaam met één hand over haar BHtje. Joline zakte iets verder naar beneden en onderging mijn strelingen.

Na een paar minuten zuchtte ze diep. “Dat doet u best goed, meneer. Ga vooral hiermee door.” “Ik voel het, mevrouw. Uw tepels zijn een stuk harder geworden in de tijd dat ik uw borsten streel.” Ik nam een tepel tussen duim en wijsvinger en rolde het harde knopje er tussen. Ze ademde diep in en langzaam weer uit. “Oef… Dat voel ik tot in mijn tenen, meneer. Héél lekker. Doorgaan.” “Ik zou niets anders willen mevrouw. U heeft heerlijke borsten. Lekker warm, zacht maar toch stevig en met mooie tepels…” Joline bromde zachtjes. “En die tepels staan nu in de fik meneer. En de brand slaat zo meteen over… Ohhh Kees!” Ik had een van haar tepels tussen mijn wijsvinger en duimnagel genomen en geknepen.
Joline keek me aan. “Doe dat nog eens… Pijn, maar zó lekker…” Ik gleed met een hand over haar andere borst, zocht haar tepel en kneep weer. Joline hijgde, trok haar benen op en kreunde: “Kijk eens wat je doet…” Er zat een donkere vlek in haar slipje. “Wilt u hier verder gaan mevrouw, of in uw bed?” Ze keek me zwoel aan. “In bed.” Ze stond op, pakte mijn hand en trok me mee naar de slaapkamer. Ze duwde me ruggelings op bed en begon me langzaam uit te kleden.
“Ik ga eens onbeschaamd van jou genieten, meneer. Je bent nu van mij en ik ga je misbruiken. Opdrachten geven.” Toen ik naakt was, ging ze staan. “Kijk naar mij.” Langzaam trok ze haar blouse uit en gooide die over me heen. Ik snoof. “Ik ruik u, mevrouw. Het mengsel van uw parfum en een beetje transpiratie. Heerlijk!” Ze glimlachte. “U zult zo meteen nog veel meer ruiken, meneer…”
Haar rokje geed over haar benen en viel op de grond. Alleen in haar BHtje, onderrokje, panty, slipje en schoentjes kroop ze over me heen en ging toen naast me liggen. Ze trok mijn hoofd naar zich toe. “Kus me. Streel me overal en laat me klaarkomen…” Haar stem was zacht, haar ogen vlak bij me. Onze tongen raakten elkaar en draaiden om elkaar heen. Ik streelde haar borsten: eerst met mijn volledige hand en toen met een paar vingers zachtjes over haar tepels. Joline reageerde door een been op te trekken en over me heen te leggen. Ze wreef haar poesje tegen me aan en ik voelde haar nat worden, door haar onderrok heen. Plotseling kneep ik in een van haar tepels. Ze schrok, ademde snel in en de bewegingen van haar bekken werden sneller.

“Lekker, mevrouw?” Ze zei niets, maar knikte en duwde haar tong verder in mijn mond. Met mijn andere hand trok ik haar rokje op. Ze wreef zich tegen mijn hand aan, zoekend en verlangend naar bevrediging. Ik tastte naar haar poesje en wreef er snel over. “Ik moest u verwennen, mevrouw? Nou, let op dan…” Ze kreunde zachtjes. “Toe nou… Doé het!” Ze spreidde haar benen. Ik liet haar poesje los en ze drukte haar bekken verder omhoog, op zoek naar mijn hand. Die kwam: met een tik precies tussen haar benen.
“Ahhh…” Meteen daarna streelde ik haar weer en ze drukte zich weer tegen mijn hand aan. Haar slipje en haar panty werden natter. Wéér liet ik haar los en weer tikte ik tussen haar benen, nu wat harder.
Tegelijk kneep ik hard in een tepel. Joline’s ogen gingen open, ze keek me aan en ze zei: “Lekker… Sla maar! Harder! Het is heerlijk!” Ze bleef me aankijken toen ik mijn hand weer tussen haar benen weghaalde. Toen ik weer sloeg knipperde ze met haar ogen, maar bleef me aankijken.
Snel volgen een aantal tikken, tot ze kreunend haar hand op de mijne legde en hem daar hield. Ik voelde haar slipje doorweekt worden en begon snel te strelen. Haar ogen draaiden weg en Joline was helemaal in haar eigen genot opgegaan. Ze trilde, bewoog haar heupen en wreef met haar poesje hevig tegen mijn hand aan. Haar hand pakte de mijne op.
“Nog een keer, Kees… Laat me nog een keer helemaal klaarkomen… Ik verlang ernaar. Slá me! Hard op mijn natte panty, tussen mijn benen, op mijn hete kutje…” “Doe je ogen dicht, Joline en heb geduld…” Ze sloot haar ogen, maar bleef met haar heupen heen en weer gaan. Plotseling sloeg ik haar. Hard en midden op haar poesje. Haar kleren waren doorweekt het vocht spetterde over ons heen. “Jáááhhhh… Nog eens!” Meteen sloeg ik weer en dát haalde haar over de streep: schuddend en kreunend kwam ze hevig klaar.
Ik trok haar panty en haar slipje omlaag en begon haar diep te vingeren, op zoek naar haar G-spot. Haar ogen gingen wijd open. “Ohhh… Kees… Wat doe je met me? Ik kan niet stoppen…” Haar vocht bleef uit haar poesje druipen. Na bijna een minuut waarin Joline achter elkaar klaar kwam, ontspande ze. Helemaal uitgeteld lag ze een paar minuten uit te hijgen.

Toen opende ze haar ogen. “Nu jij, lieverd… Je hebt me heerlijk verwend. Wat wil jij?” “Ik wil je heerlijke natte panty strelen als ik klaar kom. Lekker tegen jou aan klaarkomen, schat… Je nóg natter maken dan je al bent…” Ze glimachte lief. “Wil je niet in me klaarkomen?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee… Jij bent helemaal uitgeteld en ik sta op het punt van…” Ze glimlachte, trok mijn hoofd naar zich toe en kuste me. Toen trok ze haar panty en haar slipje op. “Toe maar… Geniet maar lekker…”
Ze maakte haar hand vochtig en pakte mijn paal even vast. “Zal ik jou lekker…” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Ik wil tegen jouw lekkere lijf aan klaarkomen. Met jouw tong in mijn mond, mijn handen op je borsten en tussen je geile benen…” Ze lachte. “Kóm! En spuit maar lekker tegen me aan… Laat je helemaal gaan!”
Ik betastte haar lichaam: haar harde tepels en haar heerlijke warme benen. Met een rotgang kwam mijn orgasme er aan en Joline voelde het feilloos aan. Op het moment dat ik begon te spuiten kneep zij in mijn tepel en drong met haar tong diep in mijn mond. Ze maakte me helemaal gék! Ik gromde en bevredigde me tegen haar aan tot ook ik helemaal uitgeput naast haar lag.
“Dank je wel, schatje…”, hoorde ik naast me en ik keek haar aan. “Jij ook dank je wel, mooierd. Je hebt me heerlijk laten genieten…” Joline had een lieve glimlach om haar mond. “Jij mij ook… Het is heerlijk om jou te voelen klaarkomen… Zó opwindend…”
“Datzelfde kan ik van jou zeggen, mooie mevrouw. Wat ben ik blij dat jij hier woont…” We lagen een paar minuten na te genieten, lekker tegen elkaar aan. Joline kuste me, haar tong weer in mijn mond en dat wond mij weer op.
“Kees…” “Hmm…?” “Kun je nog een keer?” “Als jij zo doorgaat… Ja, graag!”

Ze maakte mijn paal hard met haar warme handen. Toen trok ze haar panty en haar slipje uit en spreidde haar benen. “Kóm! Lekker diep in me komen… Lekker neuken met je geile meisje… Spuit je hete zaad diep in me…” Ze omarmde me en sloeg haar benen om me heen.
“Lekker hard… En snel… Néém me!” Ze leidde mijn paal in haar natte gleuf en eenmaal er in stootte ik hard door. “JA! Lekker hard. Neuk je meisje! Diep in mijn hete natte kút! Ohhh…. Lekker, die harde pik op en neer te voelen gaan…” “Heerlijk om jouw hete gleufje te voelen knijpen, Jolientje…” Ze likte over mijn mond. “Zeg het! Vertel waar je in zit! Laat me jouw geile taal horen…” “Je hebt een heerlijke, natte kut, Joline. Hoor je jezelf soppen? Zo nat ben je in je geile gleufje…”
De wanden van haar kit verstrakten en ze kreunde: “Even stil liggen, geilaard… Iets omhoog… JA, DAAR!! Lekker! Je harde pik zit precies op mijn lekkerste plekje… En nu spuiten, Kees! Lekker in je geile meisje spuiten, precies daar!” Ze kneep, masseerde mijn pik en kuste me weer met haar tong in mijn mond. “Geil… Ik ben zo geil, meisje…” “Spuit dan!” was haar hijgende antwoord, “ik wil het voelen!”
Ze pakte haar panty naast zich en wreef die onder mijn neus. “Ruik dan! Mijn geil, lekker uit mijn natte kut…” Ik snoof en toen barstte ik los. Kon het niet ophouden, het sperma baande zich een weg naar buiten. Hárd, en precies tegen Joline’s G-spot aan. “Jaaa! Heerlijk, Kees! Lekker spuiten, lekker in je geile meisje klaarkomen… Zó lekker… Ik voel je sperma... ik...kom...Ahhh..." Haar poesje pulseerde en masseerde mijn harde paal. "Zó lekkker geil..." hoorde ik zachtjes in mijn oor.

Ze draaide me om tot zij boven lag en overdekte me met zoenen. “Heerlijk… Wat lekker, schat… Je hebt me helemaal gek geneukt!” Ik veegde wat blonde haren uit m’n gezicht en keek haar aan. “Jij, mevrouw, jij bent de oorzaak van mijn klaarkomen. Jij bent de heerlijkste vrouw op aarde en ik hou van je. Een jaar geleden had ik iedereen keihard uitgelachen die het gevoel beschreef wat ik nu heb.”

Ze zakte langzaam naast me en we keken elkaar aan. “Kees…?” “Jolientje?” “Ik hou van je. Ik snap niet hoe ik zonder jou heb kunnen leven.” Ik grinnikte. “Je had je buurjongen toch? ‘dat puistige joch van hiernaast’, zoals je moeder hem zo treffend omschreef?” Een diepe zucht klonk naast me. “Af en toe, Kees Jonkman, schiet het me weer te binnen hoe ik zonder je kon leven. Dit is zo’n moment.” Ze knuffelde me. “Maar jij heb gelukkig geen puistjes.” “Nee schat. Die had ik al uitgeknepen vóór ons eerste vrijpartijtje op de achterbank van de auto.” Ik kreeg een stomp. “Je blijft af en toe een lompe hork… Maar wel een lekkere. Gaat deze lompe hork met zijn lieve meisje mee douchen? En daarna lekker slapen?” “Dat zijn de betere voorstellen, schat. Kom, in de benen.”

Even later, onder de douche, keek Joline me aan. “Wat dacht jij toen ik die panty onder je neus hield, Kees?” “Ik dacht niet. Ik genoot. De lucht van jou lichaam, vermengd met je parfum en dat verzameld in die fijne stof en de wetenschap dat die panty net nog om jou geile benen zat… Ik ontplofte bijna.” Ze giechelde. “Reken maar dat ik daar gebruik van ga maken, meneertje…” Ik kuste haar. “Ik zie er naar uit, mevrouw. Wil je nog een kouwe plens of doen we het vanavond zonder?” “Zonder. Ik slaap zo meteen als een roosje.”
Ik draaide de kraan dicht en we droogden ons af. Even later lagen we in bed. De lucht van haar parfum hing nog in mijn kussen. “Ik ruik je nog, Jolientje… Je parfum, je eigen lucht… Heerlijk.” Ze rolde naar me toe. “Geniet ervan, Kees. En als om een of andere reden niet kan slapen… Mag je mij wakker maken.” “Lekker vooruitzicht, schat. Dank je wel. Welterusten.” “Lekker slapen… dicht tegen jou aan.”
Ondanks een bewogen dag, duurde het niet lang of ik sliep…