Ieders verhaal is weer anders, zo ook dat van Bibi. Het is fijn om te horen dat er meer vrouwen zijn met een seksverslaving. Wat in ieder geval bij mij is blijven hangen, is dat je ook normaal kan functioneren met een seksverslaving. Niet dat ik het nu net als Bibi met honderden bedpartners ga doen. Aan Marck heb ik meer dan genoeg om mijn verslaving bij te laven. Bibi is er duidelijk erger aan toe dan ik. Ze heeft zelfs niet genoeg aan een partner die ‘maar’ twee of drie keer per week zin heeft. Mijn god. Als Lars ‘zo weinig’ zin had, dan had ik hier nooit gezeten. Ik zou daar nu meteen voor tekenen, om twee keer per week seks te hebben met mijn man. Ik denk dat Bibi er door Milou bij is gevraagd, juist om ons te laten zien dat een seksverslaving niet altijd slecht is. Al is het geen voordeel als je er ook nog bij in een relatie zit. Ergens vraag ik mij af hoe ze het geregeld krijgt, om naast een fulltime baan als lerares ook nog parttime als domina te werken. Dat ik zelf niet op dat idee gekomen ben. Een paar mannen tot mijn beschikken hebben wanneer ik dat wil en op de momenten dat mij het uitkomt. Die doen wat ik ze opdraag. En er nog geld aan te verdienen ook, al is dat laatste natuurlijk nooit de insteek geweest. We bespreken het bijzondere verhaal van Bibi. Ze is echt tevreden met het leven dat ze nu heeft. Maar ik weet niet of ik met haar wil ruilen. Thuis heb ik een partner zitten, waarmee ik alles kan delen. Die van mij houdt en die voor mij zorgt. Een anker waar ik altijd op terug kan vallen. Dat alles wil ik ook voor hem zijn. En dat is nu precies wat Bibi mist in haar leven.

Na het kringgesprek vraag ik Milou of het goed is als ik volgende week een keertje oversla. Ik leg mijn plannen uit met Naomi. Ze vindt het een goed idee dat ik nog een keertje met mijn vriendin alleen op stap ga. Niet dat we nog veel hebben uit te spreken hebben, maar om de goede band te onderhouden. Daarbij is het kringgesprek geheel vrijwillig. Ik heb geen verplichting om te komen. Thuis merk ik dat het verhaal van Bibi mij niet onberoerd heeft gelaten. Lars maakt gedurende de avond niet de indruk dat hij vandaag zin heeft in seks. In bed blijkt dat ik dat goed heb ingeschat. Het is niet erg. Overmorgen zie ik Marck weer. Daar kan ik mij nu alweer op verheugen.

Het is alweer de laatste werkdag van de week. ’s Ochtends notuleer ik bij een vergadering, maar na de pauze is het wat rustiger. Ik bel Naomi, maar ik krijg contact met haar voicemail. Ze zal het wel druk hebben op haar werk. Ik spreek niet in, want ik weet dat ze bij de eerste gelegenheid terug zal bellen. Dat is twintig minuten later. Ze heeft het inderdaad druk. Ik wil alleen maar weten of het haar ook gelukt is om vrij te regelen. Dat blijkt inderdaad het geval. Ik laat mijn vriendin verder met rust en regel via het internet de boeking van het wellness hotel. Ik ‘bestel’ er nog wat extra dingen bij, additioneel aan mijn eigen tegoed bon. Voor de verjaardag van mijn vriendin wil ik niet besparen. Er staat nog genoeg geld op mijn spaarrekening. Daar heb ik ten slotte voor ‘gewerkt.’ Nee, Naomi hoeft niet te weten van welk geld ik haar cadeau betaal. Zolang ze er maar van gaat genieten. Via WhatsApp laat ik weten dat de boeking geregeld is. Niet veel later komt er een duimpje en een smiley terug. Dan is dat ook weer geregeld.

Lars is vandaag gewoon op tijd thuis. Ik heb wat simpels klaar gemaakt voor het avondeten. Tijdens het toetje vertel ik over mijn plannen met Naomi. Natuurlijk vindt mijn lieve schat het een goed idee. Lars duikt na het eten op de bank om tv te kijken. Daar heb ik vandaag geen zin in. Op de zolder hebben we nog een zonnebank staan. Dat ding hebben we al jaren niet meer gebruikt. Ik ruim meteen de zolder wat op, zodat ik überhaupt bij de zonnebank kan komen. Ook spullen die we er zo lang op gestald hebben, krijgen een ander plek. Na een snelle controle, blijk dat het apparaat nog werkt. Ik poets het ding en dan is hij klaar voor gebruik. Nog snel een badhanddoek erbij halen, uitkleden en ik kan eronder. Net als zoveel zwartharige vrouwen word ik snel bruin. Ik stel de klok daarom in op dertig minuten. Ja, heerlijk die warmte. Ik doezel weg. Na een half uur klinkt het wekkertje en springen de lampen uit. Ik stel het klokje opnieuw in op dertig minuten en draai mij om, zodat mijn achterkant ook bij kan kleuren. Opnieuw doezel ik wat weg. Natuurlijk zie ik nog weinig als ik klaar en met zonnen. Dit wil ik wel weer eens vaker doen, zodat ik als de zomer begint ik al een mooi bruin kleurtje heb. Ik trek mijn nachthemd alvast aan. Een badjas erover heen en ik kruip toch nog maar even bij mijn mannetje op de bank, tot het tijd is om naar bed te gaan. Deze vrijdag de dertiende is gelukkig alles weer goed gegaan.

Ik ben alweer opgewonden als ik opsta. Net als vorige week doe ik wat aan het huishouden als Lars de wekelijkse boodschappen doet. Na het douchen scheer ik de opkomende stoppeltjes weer weg, zodat alles weer zo glad als een biljartlaken is. Het weer lijkt in geen velden op vorige week. De temperatuur is redelijk aangenaam, maar het is wel bewolkt. Ik kies voor het zwarte setje, een zwarte rok, een wit onderhemd en een mintgroene blouse. We gaan ten slotte niet naar auberge Antonio. We lunchen en daarna besteed ik weer wat meer tijd aan mijn make-up. In een plastic tas stop ik wat schone kleding en wat andere spullen die ik mee wil nemen. Ik doe nog wat onzinnige dingen om nog wat tijd te doden, tot Lars mijn geijsbeer zat is. We rijden naar mijn ‘neuk hol.’ Een term die ik beter niet met Lars kan delen. Maar objectief gezien is mijn voormalige woning wel precies dat geworden. Het neuk hol van Marck en mij. Natuurlijk zijn we veel te vroeg. Lars ‘geniet’ weer in alle stilte van het uitzicht. Dat hij mij dit gunt, hoeft nog niet te betekenen dat hij het ook leuk vindt. Ik waardeer dit in mijn man en ik besef mij weer hoeveel mazzel ik heb met zo’n geweldige echtgenoot. Ik ruim de spullen op die ik heb meegenomen. Ik neem deze keer ook maar een glas water en ga naast Lars aan het raam staan. Lars slaat een arm om mijn schouder. Het voelt geborgen. Zwijgend kijken we naar buiten, tot de deurbel gaat.

Lars geeft mij een kusje op mijn wang.

“Een uurtje,” fluistert hij liefdevol. Ik glimlach. Meer heb ik ook niet nodig. Lars loopt naar de voordeur. Ik wacht tot Marck de woonkamer binnen komt. Hij ziet er weer fantastisch uit in een gewone witte blouse en een zwarte pantalon. Elegant loopt hij naar mij toe. Hij pakt mijn hand en kust deze. Ik ben alweer verloren en mijn arm ondergaat die heerlijke tinteling.

“Ik heb hier naar uitgekeken,” zegt hij zwoel. Anders ik wel. Hand in hand lopen we naar de slaapkamer. Marck begint zich rustig uit te kleden en ik volg zijn voorbeeld. Naakt kruipen we op het bed. Marck neemt mij in zijn armen en kust mij. Zacht en teder. Mijn lippen tintelen van zijn subtiele aanraking. Zijn arm aait liefdevol over mijn rug. Ik doe hetzelfde bij hem. Mijn hand wrijft zachtjes over zijn rug en schouder. Het is zo klein, zo intiem. Dit is waarom Marck zo perfect voor mij is. Vorige week stond in het teken van hard en stevig. Ook nu voelt hij mij goed aan. Vandaag is het lief en rustig.

Geen idee hoeveel tijd er verstrijkt, maar ik voel mij intens gelukkig in de armen van Marck. Onze tongen hebben elkaar ook gevonden. Niet wild en bruut, maar zacht en teder. Mijn lichaam komt helemaal tot rust. Ik geniet van zij aanraking.

“Vrij met me,” zucht Marck plotseling zacht. Ja, dat wil ik. Na dit lange, tedere voorspel is iedere vezel in mijn lichaam klaar om met Marck de liefde te bedrijven. Mijn adonis draait op zijn rug. Ik klim over hem heen. Ik neem zijn imposante geslachtsdeel in mijn hand en plaats mijzelf erboven. Langzaam laat ik mij zakken, genietend van elke millimeter die zijn penis mijn meer dan vochtige kutje binnen dringt. Dit is zo geweldig. Dan kan ik niet verder zakken. Marck vult mij weer maximaal op. Ik blijf zo een tijdje zitten, terwijl ik Marck diep in zijn mooie ogen kijk. Het voelt zo perfect. Ik buig lichtjes voorover tot ik met mijn handen op zijn brede borstkas steun. Met mijn onderlichaam begin ik draaiende bewegingen te maken.

“O, Maaike. Je bent geweldig,” kreunt Marck. Zijn woorden maken mij trots. Maar eigenlijk is Marck geweldig. Zijn harde lid in mijn vagina is het einde.

Marck grijpt naar mijn tieten. Mijn harde spenen zijn een dankbare prooi voor zijn kundige vingers.

“Heerlijk,” weet ik er hijgend uit te krijgen. Ik begin nu voorzichtig te wippen. Eerst een klein beetje, maar langzamerhand komt mijn kont steeds een beetje hoger. Uiteindelijk masseert mijn vagina de gehele lengte van Marcks fantastische pik. Ik neem mijn tijd. Ik zorg ervoor dat het teder en intiem blijft. Vandaag is niet de dag voor hard gebeuk. Mijn minnaar zorgt voor die heerlijk tinteling in mijn borsten. Zijn penis zorgt ervoor dat langzaam de spanning in mij lichaam toeneemt. Zo gaan we maar door en door. Steeds weer fluister ik zijn naam. Dit is het ultieme genieten.

“O, Maaike. Kom klaar voor me. Laat je gaan.” Opnieuw doet hij het. Zijn lieve woorden maken dat ik over het randje gaan. Ja, ik wil klaar komen voor deze geweldige man. Ik gooi mijn hoofd achterover en schreeuw het uit van genot.

“Ik kom Marck. Voor jou. Ja, ik kòòòòòòmmmm. Tegelijkertijd voel ik het warme sperma van Marck mijn kutje vullen. Straal na straal pulseert het uit zijn schokkende, majestueuze pik. Ik laat mij voorover vallen, in de sterke armen van Marck.

Ik lig heerlijk na te genieten met mijn hoofd op de brede schouder van Marck. Ik heb mijn ademhaling weer op orde en geniet van het zacht op en neer deinen van Marcks borstkas. Zijn armen hebben mij nog steeds stevig vast. Hier lig ik heerlijk, geborgen. We hoeven niet met elkaar te praten, maar we genieten gewoon van het lekker tegen elkaar aan liggen. Hoewel Marck zijn penis mij nog lange tijd opvulde, is hij ondertussen uit mijn kutje gefloept. Het is niet erg. Het ding heeft zijn werk weer naar meer dan behoren uitgevoerd. Hè, hoor ik daar de voordeur dicht vallen?

“Hallo Maaike, Waar ben je?” Shit. Daar is Lars. We zijn de tijd uit het oog verloren. Snel rol ik van Marck af en stap van het bed. Te laat. Lars komt al binnen. Zijn gezicht staat op onweer.

“Wat is dit, verdomme!” Zijn stem is rustig, maar de woede klinkt door in de ondertoon.

“Kom, mee” zegt hij, pakt mijn hand en trekt mij mee de slaapkamer uit. Pas als we bij de voordeur staan realiseer ik mij dat hij nu echt naar huis wil.

“Schat, mijn kleren,” zeg ik verschrikt. Eindelijk laat Lars mijn hand los en stormt terug naar de slaapkamer. Als hij terugkomt, wordt hij gevolgd door Marck. Marck zegt niets, maar zijn ogen staan bezorgd. Lars gooit mijn kleding in mij richting. Ik zie mijn ondergoed niet, dus trek ik eerst mijn rok aan. Lars Maakt de deur open en duwt mij naar buiten.

“Kom, opschieten,” zegt hij geïrriteerd. Nou, doe eens rustig, denk ik. Al lopend trek ik mijn blouse aan en knoop deze dicht.

“Lars wacht, mijn schoenen,” zeg ik.

“Jammer dan, het uur is om. Dan had jij je maar eerder aan moeten kleden.” Jezus, wat een eikel. Er zit niets anders op dan mijn man blootsvoets naar de auto te volgen. Hij maakt het portier open en duw mij zowat de auto in. Ik ben er klaar mee.

“Doe eens normaal,” schreeuw ik. Lars reageert niet en gooit het portier dicht. Hij stapt zelf achter het stuur en rijdt in een agressieve stijl weg.

“Lars, alsjeblieft zeg. We waren al klaar met, uh, je weet wel. Ik moest mij alleen nog aankleden.” Nog steeds houdt mijn man zijn lippen stijf op elkaar.

“Schat, doe niet zo flauw. Zo erg is het toch niet. Zeg dan wat,” zeg ik geïrriteerd als Lars nog steeds niet reageert.

“O, nee,” schreeuwt Lars ineens. “Niet erg! Ik had godverdomme maar één voorwaarde. Dat je aangekleed zou zijn als ik terug kwam. Is dat nou zo fucking moeilijk? Blijkbaar wel dus. Dit was meteen de laatste keer. Ik ben godverdomme gekke Henkie niet. Ik wil jou tegenmoet komen, en dan kun jij je niet aan één simpele regel houden. Nou, dan bekijk het maar. Ik ben er helemaal klaar mee.”

Ik ben er ook helemaal klaar mee.

“Eikel,” zeg ik bits. “Jij met je stomme regel. Als ik nu nog met Marck lag te ketsen, dan kon ik je begrijpen. Maar dit is echt belachelijk. Daarbij heb ik jouw toestemming niet nodig om met Marck te neuken. Dat beslis ik zelf wel. Ik ben godverdomme een volwassen vrouw.” Lars zwijgt weer, totdat we thuis zijn.

“Nou, als je het zelf zo goed weet, dan rot je maar op naar Marck.” Wat? gooit hij mij nu het huis uit.? Mijn eigen huis. Ik dacht het toch niet. Ik volg hem net op tijd om de deur tegen te houden voordat deze achter Lars dicht gaat. Ik storm direct naar boven. Wederom heeft Lars het klaar gespeeld om een perfecte dag alsnog te verpesten. Ik laat mij op het bed vallen en begin te huilen, tot er echt geen tranen meer zijn. Nu kon ik die sterke armen van Marck wel gebruiken om mij te troosten. Misschien moet ik maar gewoon doen wat Lars zei en naar Marck gaan. Dan is mijn relatie met Lars wel definitief voorbij. Wil ik dat? Op dit moment wel, maar ga ik daar spijt van krijgen. Lars heeft zich over mij ontfermt na mijn slechte periode, terwijl Marck mij juist heeft laten vallen. Goed, daar heeft hij nu spijt van, maar ik ben mij nog steeds niet zeker of Marck een vaste relatie met mij zou willen. Ik kan van de ander kant ook niet eeuwig bij Lars in het krijt blijven staan. Zijn gedrag vandaag is echt nier te tolereren. Verdomme, wat moet ik nou?

Hoewel ik enorme honger heb, ga ik niet naar beneden. Ik wil Lars nog even niet zien. De bel gaat. Het kan mij niet interesseren, tot ik Lars hoor roepen dat het voor mij is. Ik loop naar beneden. Tot mijn verbazing staat Jack voor de deur met mijn handtas.

“Meneer vroeg mij deze bij u af te geven,” zegt hij formeel. Ik zoek er niets achter, want dit is zoals Jack altijd is. Jack vertrekt weer meteen. Ik heb in ieder geval mijn tas terug, met mijn beurs en mijn sleutels. Dat scheelt. Maar waarom heeft Marck deze niet persoonlijk teruggebracht? Ik ga weer meteen terug naar de slaapkamer. Even later krijg ik een WhatsApp bericht. Het is van Marck.

‘Lars heeft contact met mij opgenomen. We mogen elkaar niet meer zien. Sorry dat ik de tijd uit het oog ben verloren. Het spijt me dat het zo gelopen is.’

Wat moet ik hier nu mee. Moet ik hieruit concluderen dat Marck het met Lars eens is? En moet hij dit via een appje communiceren? Wat is Marck toch weer een botte boer. Nee, hem hoef ik nu even ook niet te zien. Ben ik nu weer terug bij af? Opnieuw begin ik te huilen.

Midden in de nacht word ik wakker. Ik lig met mijn kleren aan op bed. Lars is er niet. Nou, boeien. Ik kleed mij uit en trek mijn nachthemd aan. Al woelend probeer ik weer in slaap te komen. Dat lukt natuurlijk niet meteen. Het is dan ook al laat als ik opnieuw wakker word. Ik sta op. Misschien moet ik toch maar weer eens rustig met Lars praten. Stom natuurlijk. Lars is al naar het voetballen. Hij heeft duidelijk op de bank geslapen. Ik ruim de dekens maar op. Mijn maag knort van de honger en ik brunch uitgebreid. Na het middaguur ga ik op de bonnefooi naar Naomi. Ze is gelukkig thuis, maar Gaston is er ook. Dat is even een tegenvaller. Mijn vriendin heeft echter in de gaten dat er wat aan de hand is.

“Kom, vertel,” zegt ze. Ik kijk even naar Gaston. Hij snapt de hint en verlaat de woonkamer van Naomi. Dan ga ik helemaal los. Ik laat nog van Lars, noch van Marck een spaan heel. Ik huil uit in de armen van mijn vriendin. Wat ben ik blij dat ze weer in mijn leven is. Mijn laatste twijfel omdat ze met Lars geslapen heeft, ben ik nu ook kwijt. Naomi troost mij en zegt dat het allemaal wel weer goed komt. Hoe dan? Dat weet ze natuurlijk ook niet. Wel zegt ze dat ik beter naar huis kan gaan, voordat Lars thuis komt. Anders denk hij weer dat ik weg ben gegaan. Als er een toekomst is voor Lars en mij, dan is dat waarschijnlijk het beste dat ik het advies van Naomi volg. Ik laat haar alleen met Gaston en ga terug naar huis.

Lars is laat, en behoorlijk dronken. Ik krijg geen hallo en ook geen wedstrijdverslag. Oké, het zij zo. Tegen de gewoonte in kook ik maar weer eens in het weekend. Lars blijft mij doodzwijgen. Ik laat het over mij heen komen. Ik weet het ook niet meer. Hoewel ik een aantal keren tegen mijn tranen vecht, houd ik mij sterk. Wat moet ik anders. Lars draait bij of niet. Het idee dat hij niet bijdraait en dus dit het einde van mijn relatie betekend, dat doet mij pijn. Ik wil verder met Lars. Maar wil Lars nog verder met mij? Vandaag gaat Lars vroeger naar bed. Ik laat hem. Als ook ik in bed kruip, ligt hij al te slapen. Hij ligt in ieder geval weer naast mij in bed. Ik zie dat maar als een goed teken.

De volgende ochtend komt er nog steeds geen woord uit Lars. Zelfs geen goede morgen. Ik sleep mij door de werkdag. Steeds meer begin ik mij zorgen te maken dat het niet meer goed gaat komen. Wellicht dat Milou ons kan helpen. Wil Lars überhaupt nog naar de therapie, of is hij daar ook klaar mee. Net als met mij, denk ik pijnlijk. Op dinsdag gaat het niet beter. Na het werk krijg ik net als gisteren geen bericht van Lars. Omdat ik dus weer niet weet hoe laat hij thuis is, begin ik op tijd met koken. Ik moet ineens aan een liedje van het klein orkest denken. ‘De eenzaamheid is soms erger met z’n twee.’ Is dat wat er bij ons aan de hand is. We leven wel in hetzelfde huis, maar niet samen. Ik wens zo vurig dat dit weer gaat veranderen. Het is vreemd als ik eindelijk de stem van Lars weer hoor.

“Kom je mee,” is het enige wat hij mij zacht vraagt. Het is tijd om naar de therapie te gaan. Meer zegt mijn man niet.

Milou heeft meteen door dat er wat mis is als Lars en ik zwijgzaam naast elkaar zitten.

“Wie kan ik het woord geven.” Vraagt ze. Als Lars niets zegt, dan begin ik maar. Ik vertel wat er zaterdag is gebeurd en dat ik teleurgesteld ben in de reactie van Lars. Milou grijpt meteen in.

“Vandaag doen we het anders,” zegt ze. Ik begin met jou, Maaike. Afhankelijk daarvan doen we dan het gezamenlijke gesprek of eerst het gesprek met Lars. Lars vertrekt naar de wachtruimte, zonder nog een woord gesproken te hebben. Ik doe nogmaals mijn verhaal. Milou luistert goed.

“Hier was ik al bang voor,” zegt ze. “Maaike, ik snap hoe jij denkt. Maar ik zou graag willen dat jij je in Lars probeert te verplaatsen. Hij ziet dat jij het moeilijk hebt met je seksverslaving en komt met een oplossing die hij zelf eigenlijk niet ziet zitten. Hij laat jou seks hebben met de man die in zijn ogen verantwoordelijk is voor de eerdere breuk met jou. Om het niet alweer uit de hand te laten lopen, wil Lars nu zelf de touwtjes in handen houden. Jij mag seks hebben met Marck, maar alleen op het tijdstip dat Lars het goed vindt. Hij stelt regels om zo het idee te hebben dat hij in controle is. Hij weet ten slotte niet wat jullie uitspoken. Dat wat jij een flauwe regel vindt, is voor Lars een houvast. Een uur is een uur. Hij heeft het gevoel dat je de hele hand wil in plaats van de spreekwoordelijke vinger. In Lars zijn ogen is het dus weer uit de hand aan het lopen. Hij denk dat hij de controle verliest. Om in zijn voetbaltermen te blijven: Als het doelpunt één seconde na het eindsignaal valt, dan telt het niet. Zijn onzekerheid maakt dat hij zo reageert. De angst om jou opnieuw te verliezen. Zich niet realiserend dat hij jou op deze manier misschien ook kwijt raakt.”

Mijn eerste gedachte is dat Milou het uiteraard weer voor Lars opneemt. Maar dan bedenk ik mij dat ik mij daar eerder ook in heb vergist. Milou heeft ook het beste met mij voor. Ik probeer haar verhaal te plaatsen en daardoor begrijp ik de reactie van Lars ineens een stuk beter. Als het zo belangrijk is voor Lars, dan kan ik toch wel beter mijn best doen om hem tegenmoet te komen. Moet ik er echt een halszaak van maken? Ik voel mij ineens weer slecht. Milou doet mij het voorstel om samen met Lars te praten. Ondanks haar bedenkingen over de afspraak, heeft ze het idee dat ik erbij gebaat ben. Ik moet dan wel mijn oprechte verontschuldigingen aanbieden en zeggen dat ik begrijp dat ik hem heb gekwetst. Ja, dat heb ik er wel voor over. Milou zal dan met Lars praten dat hij meer met mijn gevoelens rekening moet houden, omdat zijn zwijgen mij heel onzeker maakt.

Lars komt erbij. Ik vertel hem precies wat Milou heeft gezegd. Ik meen het ook en kan een traan dan ook niet onderdrukken. Lars zegt dat de excuses zijn aanvaard en dat hij er over na zal denken of ik weer met Marck mag afspreken. Oké, dat is al een begin. Hopelijk werpt zijn gesprek met Milou ook vruchten af, want ik wil weer normaal met hem omgaan. Dat gesprek duurt in ieder geval erg lang. Geduldig zit ik te wachten tot ze klaar zijn. Als ik Lars zie, valt er een ongemakkelijke stilte. Ik hoop dat dit door de situatie komt, en niet omdat hij nog steeds niet met mij wil praten. We rijden ook in stilte naar huis.