Superkrachten - 2

Nick zit in college. Het gaat over het behandelen van open wonden. Nick’s schrift staat vol met aantekeningen. Zijn handschrift is netjes, vind hij zelf. En hij is niet de enige. Daniël wil vaak foto’s maken van zijn schrift als de tentamens eraan komen. Nick laat het maar toe. Daniël is ten slotte een goede vriend.

‘Samenvattend,’ zegt de hoogleraar, ‘wat zijn de belangrijkste stappen bij het behandelen van een open wond?’

Nick steekt zijn hand op en de hoogleraar geeft hem de beurt. ‘Eerst ontsmetten. Daarna het bloeden stelpen met watten of snelverband. Daarna verbinden met steunwindsel.’

‘Goed,’ zegt de hoogleraar. ‘Dames en heren, dit was het laatste college, het tentamen is volgende week. Ik wens u alvast veel succes.’

De studenten beginnen hun spullen in te pakken. Nick, die op de voorste rij zit, staat op. Zijn gezicht vertrekt even als een pijnscheut door zijn buik trekt. De kneuzing waar de dief hem een stomp heeft gegeven is nog steeds niet helemaal weg. Het hele voorval is nu een paar dagen geleden, en voor Nick lijkt het inmiddels een soort droom. Het was ook zo vreemd allemaal. Terwijl hij zijn aantekeningenschrift in zijn tas propt denkt hij aan Mikey, de jongen die hem heeft geholpen. Hem naar de negende verdieping van zijn studentenflat gedragen heeft. Nick weet nog steeds niet hoe de jongen dat heeft klaargespeeld.

Nick denkt ook terug aan de knuffel die ze hebben gedeeld bij het afscheid nemen. Hoe Mikey hem had aangekeken… Het had Nick’s hart sneller doen kloppen. Nick had ook gemerkt dat Mikey zich wel erg lustig tegen hem aan had gedrukt. Was er nou iets gegroeid in het kruis van de jongen? Met dat kostuum was het moeilijk te zeggen; alles zat al zo strak. En Mikey had niet willen blijven. Of nou ja, hij moest naar huis. Maar ja, een achttienjarige beslist toch zelf wanneer die thuis komt?

Nick wordt opgeschrikt door Daniël en Roos die op hem afkomen. ‘Hé Nick,’ zegt Roos, ‘Daniël en ik dachten dat het misschien leuk was om nog even te chillen voor we moeten gaan leren voor dat tentamen. Heb je tijd vanavond?’

Nick glimlacht. Hij is zich ervan bewust dat de gezichten van zijn vrienden ook meteen beginnen te stralen – dat effect heeft zijn glimlach nu eenmaal. ‘Ja klinkt gezellig. Bij mij thuis?’

‘Super!’ zegt Daniël. ‘Wij nemen drank mee.’

Nick knikt. ‘Ik heb nog waterijsjes.’

‘Oeh lekker,’ zegt Roos. Kletsend lopen de drie de collegezaal uit.

---

De bel gaat op de laatste schooldag. Met veel kabaal schuiven Mikey’s klasgenoten hun stoelen naar achteren om hun spullen op te ruimen. De docent roept nog dat ze hun stoelen op tafel moeten zetten. Een paar leerlingen doen dat, een paar ook niet. In minder dan een minuut staat iedereen op de gang.

Fleur, Mikey’s beste vriendin, komt naast hem lopen. ‘Hé,’ zegt ze.

‘Hey,’ zegt Mikey.

‘Zullen we bij één van ons thuis gaan zitten?’ vraagt Fleur.

‘Ja leuk!’ reageert Mikey. ‘Bij mij? Mijn ouders komen pas later thuis.’

‘Ja is goed!’

Ze lopen naar het fietsenhok en zijn tien minuten later bij Mikey thuis. Mikey schenkt voor hen beide een koud glas cola in, en ze lopen door naar Mikey’s slaapkamer. Als hij binnenkomt schuift hij snel met zijn voet de doos met zijn kostuum erin nog wat verder onder het bed; Fleur is erg nieuwsgierig, en hij wil niet dat ze er zo maar in kijkt. De twee kletsen wat en spelen een spelletje. Het raam staat open maar toch blijft het erg warm.

‘Heb jij nog een leuke jongen die je in de vakantie wil veroveren?’ vraagt Fleur ineens.

Mikey wordt rood. ‘Ehm. Nou…’

‘Kom nou,’ dringt Fleur aan, ‘ik ben toch je vriendin.’

‘Ja ja,’ zegt Mikey. ‘Er is wel iemand.’ Hij denkt aan Nick, de knappe student met wie hij pannenkoeken heeft gegeten. En geknuffeld. ‘Hij is student.’

‘Wat, echt?’ reageert Fleur verbaasd. Dan verschijnt er een sluw glimlachje op haar gezicht. ‘En kent hij jou ook?’

‘Ja,’ zegt Mikey trots.

‘O. Hoe dan?’

‘Ehm. Ik heb hem geholpen… zijn boodschappen thuis te brengen,’ zegt Mikey.

Fleur kijkt nu heel geïnteresseerd. Ze buigt zich naar Mikey toe. ‘En toen?’

Mikey verteld dat ze samen pannenkoeken hebben gemaakt en opgegeten. Hij zit zo in het verhaal dat hij ook verteld over het knuffelen. Alles over de kneuzing laat hij maar even achterwege. Dat zou moeilijke vragen op kunnen roepen.

‘Wow,’ zegt Fleur na afloop. ‘Ik ben jaloers.’

Mikey grijnst.

‘En…’ gaat Fleur verder, ‘had hij een beetje een lekkere lul?’

Mikey verslikt zich in een slok cola en moet hoesten. In een flits stelt hij zich de piemel van Nick voor. Groot en stevig. De piemel van een man. Hoe zou hij voelen? Hoe zou hij… smaken? Mikey loopt rood aan. Dan begint Fleur te schaterlachen. Mikey kan zijn lach ook niet inhouden en doet lekker mee. Als hij weer wat adem heeft zegt hij: ‘Ah Fleur, zoiets zeg je toch niet?’

‘Hoezo?’ zegt Fleur, nog steeds grinnikend. ‘Ik mag het toch vragen? Ik ben gewoon benieuwd.’

‘Ik kan het toch niet vertellen,’ zegt Mikey, ‘want ik heb hem niet gezien.’

Fleur giechelt. Dan wordt ze weer wat serieuzer. ‘Nou, het is goed dat hij het rustig aan doet, toch? Het is ook allemaal nieuw voor jou. Doe je wel een beetje voorzichtig, Mikey?’

‘Ja hoor,’ zegt Mikey. Hij voelt zich opgelaten, maar hij is blij dat Fleur hem zo steunt.

‘Wanneer zie je Nick weer?’

‘Weet ik nog niet,’ zegt Mikey. Hij heeft geen contactgegevens uitgewisseld met de student. Maar hij weet natuurlijk wel waar hij woont. Misschien breng ik hem vanavond wel een bezoekje, denkt Mikey.

---

Nick heeft het reuze gezellig met zijn twee vrienden. Ze spelen drankspelletjes en spreken hun plannen voor de vakantie door. Roos en Daniël hebben goed ingekocht. Nick is flink aangeschoten, en zijn vrienden ook. Nick zit op de grond met zijn rug tegen de stoel bij het raam. Daniël zit achter hem op de stoel en is zijn schouders aan het masseren. Roos ligt met haar hoofd in zijn schoot.

Eén van de dingen die Nick aan zijn twee vrienden kan waarderen is hoe seksueel vrij ze zijn. Zo’n avondje als deze, met z’n drieën, eindigt er vaak mee dat ze met elkaar zoenen. Soms gaan ze ook verder. Nick heeft het liefst seks met een man, maar af en toe een vrouw vindt hij niet zo erg. Daniël is biseksueel. Roos… kickt er gewoon heel erg op twee mannen met elkaar bezig te zien. Verder zijn ze wel gewoon vrienden. Ze hebben het er vaak genoeg over dat als één van hen een relatie krijgt, dit soort avondjes met z’n drieën voorbij zijn.

Nick merkt aan de sfeer dat Roos en Daniël wel in zijn voor een avontuurtje. Zelf is hij met zijn gedachten ergens anders… bij Mikey. ‘Hé, maatjes, wat zeggen jullie ervan als we er een eind aan maken,’ zegt Nick.

‘Wat, nu al?’ zegt Roos.

‘Ja,’ zegt Nick. ‘Ik wil morgenochtend nog naar de sportschool.’

Daniël voelt aan zijn biceps. ‘Ik denk dat je wel een keer over kan slaan, Nick,’ zegt hij met een knipoog. Hij is een knappe jongen van negentien, met kort afgeschoren haar en een ringetje in zijn oor. Hij is niet zo gespierd als Nick maar het is duidelijk dat ook hij regelmatig aan sport doet. Omdat het warm is draagt hij alleen maar een tanktop met zo’n diepe hals dat een stukje van zijn tepel te zien is.

‘Ja, kom op Nick,’ zegt Roos. Ze is een stoere meid. Heeft een hekel aan make-up maar is mooi genoeg van zichzelf om het niet nodig te hebben. En natuurlijk heeft ze een geweldige persoonlijkheid. Ze schuift een hand onder Nick’s witte shirt en kriebelt met haar nagels over zijn strakke buik. Ook drukt ze met haar wang tegen zijn kruis. Om te voelen of hij stijf wordt, vermoedt Nick. Maar ze heeft zonder het te merken over zijn kneuzing gekrabd, dus dat zit er even niet in.

Nick pakt haar hand en trekt die onder zijn shirt vandaan. Hij legt hem op haar ene borst, en knijpt vriendschappelijk in de andere. ‘Vanavond niet,’ zegt hij. Roos trekt een pruillipje, maar staat toch op.

Ze nemen afscheid met een knuffel en een kus op de lippen. Daniël maakt er een tongzoen van, waarschijnlijk in een laatste poging Nick ervan te overtuigen hen te laten blijven. Hij wil zijn hand op Nick’s kont leggen, maar dan pakt Roos hem beet. ‘Kom tortelduifjes,’ zegt ze, ‘Nick moet een tukje doen.’ Ze knipoogt.

Nick laat hen uit en Roos en Daniël lopen hand in hand naar de trap. Misschien dat ze er met z’n tweeën het beste van maken.

---

Mikey voelt zich heel stout, maar dat geeft hem juist een soort kick. Het is midden in de nacht, en hij is op straat. Onzichtbaar. Hij heeft tegen zijn moeder gezegd dat hij bij Fleur blijft slapen. In plaats daarvan is hij van plan te kijken wat hij allemaal kan met zijn krachten.

Hij staat aan het begin van een lange rechte straat. 200 meter, volgens zijn beste inschattingen. Hij is van plan te kijken hoe snel hij die tweehonderd meter af kan leggen. Hij heeft zijn telefoon in zijn hand. Die is zichtbaar, maar Mikey denkt niet dat het veel uitmaakt. Het is donker op straat, en er is niemand te zien. Een toevallige voorbijganger zal het heus niet opvallen dat er een telefoon boven de straat zweeft. Mikey gaat klaar staan, zet de stopwatch op zijn telefoon aan, en zet dan een sprint in. Zijn benen wervelen onder hem. Hij lijkt wel te vliegen. 20 seconden later is hij aan het einde van de straat en zet hij de stopwatch weer op stil. Niet slecht.

Zwaar ademend kijkt hij om zich heen. Hij ziet een boom staan. Leuke uitdaging. Hij legt zijn telefoon op de stoep en probeert de stam op te klimmen. Het gaat verrassend goed. Hij weet steeds goed grip te vinden op de stam. Of zijn handen zijn zo sterk en flexibel dat het niet uitmaakt. In een paar seconden is hij naar de kruin van de boom geklommen. Daar zit hij even tevreden op een tak, met zijn benen schommelend in het luchtledige.

‘Hé!’ roept iemand.

Mikey kijkt om. Aan het einde van de straat staat iemand. ‘Hé!’ roept die weer. Mikey kijkt of hij iemand anders ziet. Er is verder niemand. Hij heeft het toch niet tegen mij? Snel kijkt hij naar zijn arm. Nog steeds transparant. Dat zou moeten betekenen dat hij onzichtbaar is.

‘Ik heb het tegen jou,’ roept de persoon. Een man, aan zijn stem te horen. ‘Ik zag je die boom in klimmen. Hoe heb je dat gedaan?’

‘Eh, veel geoefend,’ zegt Mikey. Hij voelt zich helemaal niet op zijn gemak.

‘Ben je zoals ik?’ vraagt de man. Hij is nog jong, denkt Mikey. Niet ouder dan twintig.

‘Hoe bedoel je?’

‘Kun je ook, je weet wel… dit.’ De man begint te zweven. Eerst denkt Mikey dat hij het verkeerd ziet, maar er bestaat geen twijfel over. De man zweeft boven de straat. Hij komt steeds hoger. Als hij op dezelfde hoogte is als Mikey, komt hij op hem afgezweefd.

Mikey merkt dat hij verstijft. Net als toen met die dieven bij de supermarkt. Hij wil wegrennen, maar het lukt hem niet. Wat wil die man van hem? Hoe kan het dat die man hem kan zien? Waarom voelt Mikey zich zo hulpeloos? Ineens bedenkt hij zich dat hij net 200 meter in 20 seconden heeft gerend. En een week geleden heeft hij een man die ruim een kop groter is dan hijzelf negen verdiepingen omhoog gedragen. Hij is sterk, dat heeft Nick zelf gezegd. Sterk genoeg… om op de vlucht te slaan.

Mikey klimt niet uit de boom, hij laat zich vallen. Hij buigt door zijn knieën en maakt een koprol om zijn val te breken. In een soepele beweging staat hij weer op. Hij grist zijn telefoon van de stoep – dat hij daar nog aan denkt – en zet het op een lopen.

‘Hé,’ roept de zwevende man. ‘Wacht! Ik wil met je praten.’

Mikey kijkt over zijn schouder en ziet dat de man achter hem aan zweeft. Het is te donker om iets van zijn gezicht te zien. Maar hij is snel. Sneller dan Mikey.

Mikey richt al zijn aandacht op het rennen. Zijn benen zijn een wervelwind. Hij duikt een smalle straat in, in de hoop zijn achtervolger af te schudden, maar het wil niet baten. De zwevende man komt dichterbij. Mikey kijkt nog een keer over zijn schouder… en struikelt.

Door zijn snelheid valt hij niet alleen maar; hij slaat over de kop. Hij voelt zijn lichaam door de lucht tollen als in slow motion, en ondanks zijn Superkrachten kan hij er niks aan doen. Hij landt op zijn gezicht, verdraait zijn nek, en dan komt de rest van zijn lichaam met een klap op straat terecht. Zijn zij belandt op de stoeprand en hij voelt een immense steek van pijn. De smaak van bloed vult zijn mond.

‘Waarom stopte je niet?’ zegt de zwevende man. Mikey draait zich op zijn rug, te erg in shock om de pijn te voelen. Hij ziet de zwevende man boven zich. Hij heeft kort geschoren haar en een oorringetje. Zijn gezicht is in schaduwen gehuld. ‘Kijk nou wat je gedaan hebt!’ schreeuwt hij. ‘Ik wilde alleen maar praten, en nu—’

‘Wat moet dat?’ klinkt een stem.

De zwevende man kijkt op, en vliegt er dan vandoor. Mikey draait zijn hoofd. Hij voelt nu pijnscheuten door zijn nek trekken. Een oudere vrouw komt haar huis uit. Ze kijkt een paar keer heen en weer. Haar ogen glijden over Mikey, maar ze reageert niet. Ze kan me niet zien, beseft Mikey. Hij is nog steeds onzichtbaar. Alleen niet voor de zwevende man.

‘Kwajongens,’ mompelt de vrouw, en ze gaat weer naar binnen.

Mikey overweegt om zichtbaar te worden en haar na te roepen, maar hij betwijfelt of de vrouw hem zal helpen. Ze denkt vast dat zijn verwondingen door een vechtpartij komen. De vrouw smijt de deur achter zich dicht en Mikey blijft alleen achter.

Wat nu?

Dan weet Mikey het. De studentenflat is hier vlak in de buurt. Nick wil hem vast helpen. Hij moet wel! Mikey heeft hem immers ook geholpen. De gedachten dat hij Nick weer zal zien geeft hem kracht. Met veel moeite lukt het om te gaan staan.

Hij ziet dat hij flink bloedt aan zijn zij. Ook voelt hij iets branden op zijn gezicht. De adrenaline van de achtervolging begint weg te zakken en Mikey voelt zich even slap worden. Alles doet pijn. Dan ziet hij zijn telefoon liggen. Of ten minste, wat ervan over is. Ondanks zijn pogingen het tegen te houden, begint hij te huilen. Hij drukt zijn hand op de wond op zijn zij en strompelt naar de studentenflat.

Daar aangekomen blijkt de deur van het portiek op slot te zitten. Mikey kijkt omhoog en ziet dat Nick’s kamer helemaal donker is. Dan ziet hij de brandladder. Trillend over zijn hele lichaam begint hij te klimmen. Een paar keer denkt hij dat hij flauw zal vallen, maar het lukt hem bij bewustzijn te blijven. Na wat wel een uur lijkt is hij op de negende verdieping. Er is een smalle richel met een hekje dat langs Nick’s raam loopt. Mikey herkent het aan de grote stoel die bij het raam staat.

Hij maakt zichzelf weer zichtbaar, doet zijn masker af, tikt op het raam en wacht even. Niks. Hij tikt nog een keer, wat harder. Weer geen reactie. Zou Nick niet thuis zijn? Hij bonst op het raam en dan gaat tot zijn opluchting het licht aan.

Nick komt in zijn onderbroek de kamer in lopen. Hij lag dus in bed. Eerst kijkt hij boos, maar als hij Mikey ziet staan rent hij naar het raam. Hij maakt een deel van het raam open. ‘Mikey?’ zegt hij, ‘wat is er gebeurt?’ hij klinkt bezorgd.

Mikey wil wat zeggen maar de woorden willen niet van zijn lippen komen. Tranen stromen over zijn wangen. Hij stapt door het raam naar binnen en laat zich in Nick’s sterke armen vallen.

---

Nick vangt Mikey op in zijn armen en merkt dat de jongen nauwelijks op zijn benen kan staan. Hij trilt over zijn hele lichaam en zijn gezicht, dat hij meteen tegen Nick’s borst drukt, is nat van de tranen.

Nick is stomverbaasd dat de jongen ineens midden in de nacht bij zijn raam staat. Hij was net naar bed en dacht dat één van de buren lawaai aan het maken was. Eerst was hij blij verrast – Mikey is de afgelopen dagen door zijn gedachten blijven spoken en hij heeft het jammer gevonden dat er geen vervolgafspraak was. Maar er is duidelijk iets aan de hand. Mikey zo zien, in deze staat, gaat hem aan het hart. Hij neemt de jongen in een voorzichtige omhelzing en aait hem over zijn rug. Hij geeft een kusje op diens kruin, tussen zijn blonde haren.

‘Nick… je… moet… me… helpen,’ zegt Mikey met hikkende stem.

‘Dat zal ik doen, Mikey. Rustig maar. Wat is er aan de hand?’

Mikey zet een stap naar achteren en kijkt naar beneden. Nu pas ziet Nick de grote rode vlek op de zij van de jongen. Mikey haalt zijn hand weg. Eronder zit een scheur in het kostuum, en een lelijke wond. Omdat Mikey zijn hand heeft weggehaald komt er vers bloed uit. Nick is ineens helemaal wakker – de adrenaline verdrijft alle slaperigheid. Een open wond, denkt hij. Daar heeft hij vanochtend nog over geleerd bij college.

‘Ga zitten,’ zegt Nick. Hij helpt Mikey in de stoel bij het raam. ‘Niet bewegen.’ Mikey knikt zwakjes. Nick haast zich naar de badkamer. Hij opent het kastje boven de wasbak en schuift doosjes aan de kant tot hij een flesje ontsmettingsmiddel en een doos watjes gevonden heeft.

Hij komt terug de woonkamer in en ziet dat Mikey bleek geworden is. ‘Niet bewegen,’ zegt hij nog een keer. Hij pakt een stoel bij de eettafel vandaan en zet die naast Mikey neer. Daar legt hij zijn spullen op. Het kostuum moet uit, denkt Nick. Anders kan hij er niet goed bij. Maar hij durft Mikey het niet uit te laten trekken. Dat zou te veel stress op de wond kunnen geven.

Nick haast zich naar de keuken en pakt een schaar uit de la. ‘Het spijt me, Mikey,’ zegt hij, ‘ik zal je kostuum open moeten knippen.’

‘Ik… maak… wel… een… nieuwe,’ reageert Mikey.

‘Ssht, probeer niet te praten,’ zegt Nick. Hij legt kort zijn hand op Mikey’s voorhoofd. De jongen glimlacht zwakjes naar hem, maar dan vertrekt zijn gezicht van pijn.

Nick heeft met de jongen te doen. Het is zaak dat hij nu snel handelt. Hij zet de schaar in het kostuum en knipt het open van heup tot hals. Daarna moet hij ook de mouwen doorknippen. De stof is flexibel, maar hij zit strak op Mikey’s huid, wat betekent dat Nick de hele tijd aan de jongen moet plukken. Zachte kreuntjes ontsnappen uit de mond van de jongen elke keer dat dat gebeurt. Nick hoopt maar dat het niet al te veel pijn doet. Als het kostuum is opengeknipt verwijdert Nick voorzichtig de stukken stof. Mikey’s slanke torso komt tevoorschijn en Nick moet even slikken. Ondanks de vele blauwe plekken en krassen, en de gapende wond in Mikey’s zij, kan Nick zien dat hij echt een mooi lichaam heeft. Zijn huid is karamelkleurig. Hoewel hij niet breedgeschouderd is en ook geen duidelijke blokjes heeft voor buikspieren zoals Nick, is het toch duidelijk dat hij niet alleen maar huid en botten is. Zijn spieren zijn bescheiden, maar strak en goed getraind. Het is een lichaam voor snelheid een gratie in plaats van brute kracht. Alhoewel… Mikey heeft Nick wel een heel stratenblok door gedragen.

Nick gaat snel te werk. Hij smeert de wond in met ontsmettingsmiddel. Mikey ademt scherp in elke keer dat hij iets aanbrengt. ‘Sorry, sorry,’ mompelt hij. Maar hij blijft geconcentreerd. Als hij denkt dat de wond goed ontsmet is, drukt hij er een paar watjes op om het bloeden te stelpen. ‘Wil je die even voor mij vasthouden?’ vraagt hij aan Mikey. De jongen legt zijn hand op het wattenkussen en Nick rent naar de badkamer om steunverband te pakken. Hij heeft een rol staan – misschien een ding dat alleen geneeskundestudenten hebben.

Om het verband aan te brengen moet Mikey een stukje overeind komen zodat hij niet tegen de rugleuning aan zit. ‘Je moet maar even op mij steunen,’ zegt Nick. De jongen slaat een arm om zijn nek om zich overeind te houden. Nick voelt Mikey’s wang tegen de zijne. Het geeft hem een warm gevoel, maar daar wil hij nu even niet over na denken. Hij rolt het verband een paar keer om Mikey’s middel tot het wattenkussen goed vast zit. Hij maakt een knoop en dan mag Mikey weer achteroverleunen.

Nick zucht diep. Hij bekijkt zijn werk en is redelijk tevreden, al is het duidelijk dat Mikey nog veel pijn heeft. ‘Mikey toch, wat is er nou gebeurt?’

‘Weet ik niet,’ zegt Mikey zwakjes. ‘Ik kan het niet uitleggen. Niet nu.’

‘Hé, rustig maar,’ zegt Nick, ‘je hoeft het niet allemaal nu te vertellen.’ Hij legt een hand op het bovenbeen van de jongen. Door de dunne stof van de panty heen voelt hij het been van de jongen trillen. Hij begint zachtjes te aaien. Hij denkt er niet eens over na. Mikey lijkt wat rustiger te worden. ‘Wat kan ik voor je doen?’ vraagt Nick. ‘Moet ik je thuisbrengen?’

Mikey schudt zijn hoofd. ‘Ik heb gezegd dat ik bij een vriendin zou slapen. Mijn moeder—’

‘Zou het niet begrijpen. Oké. Wil je dan hier blijven slapen?’

Mikey begint te blozen. Ondanks dat hij wat bleekjes is en onder de blauwe plekken zit, ziet het er schattig uit. ‘Ehm. Als dat zou kunnen?’

‘Ja hoor,’ zegt Nick. ‘Ik heb een extra matras op mijn kamer staan. Ik kan wel een bedje voor je klaarmaken. En hè, als je voorzichtig bent denk ik dat je de rest van je kostuum ook wel uit kan trekken, dan gooi ik het in de was voor je. Het bovenstuk is onherstelbaar, ben ik bang… Heb je dan nog iets nodig?’

‘Ehm. Een… onderbroek?’

Nick glimlacht. ‘Sure.’ Hij staat op en loopt naar zijn kamer. Hij pakt een onderbroek uit zijn klerenkast en gooit die bij Mikey op schoot. Dan doet hij de deur dicht om de jongen wat privacy te geven terwijl hij het matras goed legt.

---

Mikey wurmt zich uit zijn kostuum en doet Nick’s onderbroek aan. Zijn hart hamert in zijn keel. Hoe erg de pijn ook is, hij is hem bijna vergeten. Nick heeft gevraagd of hij wil blijven slapen! Het geeft hem een volwassen gevoel. Het is bijna alsof hij ook een student is.

Als hij Nick’s onderbroek aan heeft merkt hij dat die veel te groot is. Als hij op zou staan zou hij misschien zelfs afzakken. Ook in zijn kruis is er te veel ruimte. Dat zet Mikey weer aan het fantaseren. De beelden verbant hij echter snel uit zijn gedachten. Nick zal zo wel terugkomen, en wat als hij hier dan met een klein tentje in zijn onderbroek zit?

Nick komt weer binnen met een glimlach op zijn gezicht, hoewel Mikey ook iets bezorgds in zijn ogen ziet. ‘Klaar?’ vraagt de student. Mikey knikt. Tot zijn verrassing komt Nick naar hem toe, schuift een arm onder zijn knieën, de andere onder zijn oksels, en tilt hem uit de stoel. Pijnscheutjes schieten door Mikey’s lichaam. Hij drukt zijn wang stevig tegen Nick’s borst, bij zijn grote tepel. Een mannentepel. Mikey voelt de hartslag van de student en dat geeft hem kracht. Nick draagt hem de slaapkamer in en legt hem op het provisorische bed op de grond. Niet veel meer dan een matras met een kussen en een dekentje. ‘Sorry, meer kreeg ik zo snel niet voor elkaar,’ zegt Nick.

‘Het is oké,’ zegt Mikey.

Nick knikt. Hij laat zich op zijn bed vallen en trekt de lakens op tot aan zijn navel. Hij doet het lampje naast zijn bed uit. ‘Probeer maar te slapen Mikey,’ zegt hij. ‘Je hebt rust nodig.’

Mikey probeert het, maar elke keer dat hij bijna in slaap valt denkt hij weer aan de zwevende man. Met zijn gezicht een zwarte schaduw. Zijn schreeuwende stem. En dan moet Mikey weer denken aan hoe hij gevallen is. Dat moment dat hij zich volledig hulpeloos voelde, ondanks zijn bijzondere krachten. Te weten dat er pijn aan komt, en er niks aan kunnen doen. Dat was het engste van de hele situatie.

‘Nick,’ fluistert Mikey, ‘ik kan niet slapen.’

Hij denkt eigenlijk niet dat de student zal reageren, maar hoort tot zijn opluchting gemompeld: ‘Wil je dan bij mij komen liggen?’

‘Is goed,’ fluistert Mikey.

Nick trekt de lakens op en Mikey kruipt in het donker op de twijfelaar van de student. Hij moet even zoeken naar en manier om lekker te liggen. Het blijkt dat hij het minste pijn heeft als hij op zijn zij ligt – de niet gewonde zij welteverstaan. Dat betekent dat hij met zijn rug naar Nick toe ligt. Jammer. Of toch niet?

Nick draait zich ook op zijn zij en komt achter Mikey liggen. Mikey voelt hoe een gespierde arm om hem heen geslagen wordt. Hij klampt zich eraan vast. Nick kriebelt hem over zijn borst, in de buurt van zijn tepeltje. In de buurt van zijn hart. Nick ademt door zijn neus uit en Mikey voelt hoe de warme lucht zijn haren in beweging brengt. Hij krijgt een kusje op zijn kruin.

‘Beter zo?’ mompelt Nick.

‘Ja,’ fluistert Mikey.

Na een tijdje komt hij er echter achter dat er nog één ding niet helemaal goed is. De veel te grote onderbroek van Nick maakt gekke plooien die vervelend zitten. Een paar keer moet hij met zijn hand naar zijn kruis gaan om de stof recht te trekken.

‘Als hij echt niet lekker zit mag je hem ook wel uit doen,’ zegt Nick, die Mikeys gepruts opgemerkt moet hebben. ‘Ik help je wel.’

Mikey’s gedachten tollen als hij Nick’s grote hand langzaam over zijn buik naar beneden voelt glijden. Over de streep verband die het wattenkussen op zijn plek houdt, langs zijn navel… Nick stopt pas als hij bij de rand van de onderbroek is aangekomen. Dan beweegt hij zijn hand naar Mikey’s strakke kontje. Zijn vingers glijden onder de stof en blijven even op Mikey’s bil liggen. Nick geeft er een zacht kneepje in. Dan beweegt zijn hand verder. Als in trance beweegt Mikey zijn heupen iets omhoog zodat de onderbroek van zijn kontje glijdt. Nick duwt hem met zijn hand verder, tergend langzaam, langs Mikey’s been naar beneden. Daarbij moet hij iets vooroverbuigen. Nick’s mond zit nu bij Mikey’s oor en de jongen voelt diens hete adem tegen zijn wang. Ook voelt hij de borstspier van de student tegen zijn schouder drukken. Mikey buigt zijn knieën om het Nick makkelijker te maken. Zijn voeten komen tegen de benen van de student aan. Nick blijft de onderbroek verder naar beneden duwen, en aait daarbij Mikey’s been. Verder en verder naar beneden, tot hij eindelijk bij Mikey’s voet komt en de onderbroek uit is.

Nick begint zijn hand even langzaam weer omhoog te schuiven. Terug langs Mikey’s onderbeen, zijn knie, de binnenkant van zijn bovenbeen… Rillingen lopen over Mikey’s rug en hij denkt dat hij Nick’s ademhaling iets hoort versnellen. Nick’s vingers glijden vlak langs Mikey’s ballen en de opening van zijn kontje voor de student zijn hand weer op zijn bil laat rusten. Dit keer laat de student zijn hand wat langer liggen. Hij knijpt een paar keer zachtjes, alsof hij Mikey’s bil aan het masseren is. Mikey hijgt en een kreuntje komt van zijn lippen. Nick geeft hem een kusje op zijn oor, en dan één op zijn wang. Hij tilt zijn hand op en legt zijn arm weer om Mikey’s bovenlichaam. Hij neemt één van Mikey’s kleine tepels tussen duim en wijsvinger en knijpt er zachtjes in.

Een steek van genot trekt als een elektrische schok door Mikey’s lichaam en hij beweegt instinctief zijn kontje wat naar achteren. Hij voelt stof tegen zijn billen. De stof van Nick’s onderbroek. Nick draait een beetje en duwt dan zijn heupen iets naar voren. Mikey voelt iets groots en langs door de stof van de onderbroek heen tegen zijn bilnaad drukken. Dat moet wel Nick’s piemel zijn, bedenkt Mikey. Gek genoeg slaan zijn gedachten niet op hol. Hij concentreert zich op het grote ding dat hij tegen zijn kontje voelt drukken. Hij kan zich bijna voorstellen hoe het eruit moet zien. De student maakt een paar zachte stootbewegingen met zijn heupen. Bij elke beweging schuurt de pik een paar centimeter heen en weer in Mikey’s bilnaad, en worden de billen een stukje verder uit elkaar geduwd.

‘Mikey…’ fluistert Nick, en Mikey voelt weer iets kriebelen in zijn buik.

Mikey is door de opwinding die hij voelt een rem verloren. Met zijn hand gaat hij naar zijn eigen piemel, en hij merkt meteen dat die volledig stijf is. Sterker nog, draadjes voorvocht die uit zijn gevoelige eikel zijn gedruppeld plakken aan het hoeslaken van de matras en het laken dat over hen heen ligt. Mikey durft zich niet echt af te trekken – dat zou Nick merken – maar hij kan het niet laten met zijn vingers zijn voorhuid een paar keer op en neer te bewegen. Hij is echter gevoeliger dan hij denkt, dus brengt hij een kermend geluid uit. Ook beweegt hij onwillekeurig met zijn kontje, zodat Nick’s piemel nog steviger tussen zijn billen geklemd wordt.

‘Mikey,’ zegt Nick, iets luider nu, ‘draai je hoofd eens een beetje, als je kunt…’

Mikey doet wat hem gevraagd wordt, zijn hart een soort tikkende tijdbom in zijn borst. Hij ziet het gezicht van de student boven hem zweven. Voelt diens adem op zijn lippen. En dan… duwt Nick zijn lippen op die van Mikey. Het is Mikey’s eerste kus met een jongen. Sowieso zijn eerste kus. Maar het voelt meteen goed. Nick duwt zachtjes met het puntje van zijn tong tegen Mikey’s lippen en de jongen laat ze instinctief vaneen wijken. Hij steekt zijn eigen tong uit om die van Nick te ontmoeten. De kus is teder en liefdevol en Mikey heeft het gevoel dat hij wel kan smelten. Het kriebelende gevoel in zijn buik is nog nooit zo sterk geweest.

Terwijl hun kus voortduurt beweegt Nick zijn hand weer over Mikey’s buik naar beneden. Dit keer stopt hij niet bij de rand van een onderbroek – Mikey draagt er immers geen meer – en hij legt de hand ook niet op Mikey’s kontje. Hij schuift verder naar beneden, over Mikey’s gladde schaamstreek. Nick stopt pas als zijn vingers de stam van Mikey’s piemel raken. Hij verbreekt de kus.

‘Is dit wat je wilt?’ vraagt Nick fluisterend.

‘Ja…’

Nick geeft hem nog een kus en neemt dan Mikey’s piemel in zijn hand. Mikey zucht van genot. Hij voelt kippenvel op zijn armen. Hij wiebelt met zijn kontje en voelt de piemel van de student door zijn bilnaad schuren. Als Nick zijn onderbroek nou ook uitdeed…

De gedachte wordt onderbroken als Nick zijn hand begint te bewegen. Mikey kan zich nergens anders meer op concentreren dan het genot. Omdat hij al zo veel voorvocht heeft gelekt gaat het soepel, maar toch doet Nick voorzichtig. Eerst met lange bewegingen over Mikey’s hele pik, waarbij hij aan het eind de eikel een beetje kneedt. Hierdoor voelt Mikey nog meer kleverig vocht uit zijn plasgaatje druipen. Nick begint ook weer met zijn heupen te bewegen, met iets meer kracht nu. Elke keer dat zijn pik op en neer gaat door Mikey’s bilnaad zendt het warme schichten van genot door zijn lendenstreek. Mikey’s gaatje lijkt wel in brand te staan, en hij wordt daar nog niet eens direct aangeraakt.

Mikey wil Nick’s hand vastpakken om hem sneller te laten gaan, maar Nick voert uit zichzelf het tempo al op. Hij begint Mikey echt af te trekken. De jongen moet zijn gezicht in de matras drukken om zijn kreuntjes van genot te dempen. Nick geeft hem natte kusjes in zijn nek terwijl hij steeds iets harder trekt. Mikey voelt een gekriebel dat bij zijn tenen en de topjes van zijn vingers begint. Het verspreidt zich over zijn hele lichaam, tot het eindelijk bij zijn schaamstreek aan komt. Mikey slaakt een kreetje, gesmoord door de matras. En dan beleeft hij het beste orgasme van zijn leven. Zijn zaad spettert op de matras en het laken terwijl Nick zijn piemel vast blijft houden. Mikey beeft over zijn hele lichaam, alsof hij het koud heeft. Maar hij heeft het niet koud… hij heeft het juist warm. De stuiptrekkingen zijn onbedwingbare uitingen van zijn extase.

Als het orgasme wegebt en Mikey zich weer bewust wordt van zijn omgeving, voelt hij de warme adem van Nick in zijn nek. De student veegt zijn hand af aan Mikey’s dijbeen. Dan schuift hij iets naar achteren zodat zijn pik niet langer tegen Mikey’s kontje drukt. Mikey mist het gevoel meteen.

‘Probeer nu maar te slapen kleintje,’ zegt Nick. ‘Je moet goed rusten om de wond te laten genezen.’ Hij draait op zijn rug en schuift een beetje heen en weer tot zijn arm langs Mikey’s rug ligt. Mikey is de zwevende man en zijn hulpeloosheid vergeten. Hij kan inderdaad eindelijk in slaap vallen.