Beste lezers, voor je dit verhaal gaat lezen, moet je weten dat dit verhaal geen waargebeurd verhaal is, maar een enorm groot verlangen is van de persoon voor wie ik dit schreef. Wie weet zal dit verhaal op latere tijdstip toch nog omgezet worden van enkel een verhaal naar een levensechte gebeurtenis.

De namen in dit verhaal zijn wel aangepast zodat mensen de personen in dit verhaal niet vreemd kijken als ze weten wie deze personen zijn. Veel plezier met het lezen van dit verhaal

Zoals jullie al wel weten van in mijn vorige verhalen, is dat ik zeer veel doe en over heb voor mijn vrienden. Mijn vrienden kunnen me alles vragen en in de meeste gevallen help ik hen of bedenk ik mee een optie zodat ze geholpen kunnen worden. Ook mijn vriend René is zo iemand die ik help, waar dit verhaal nu over zal gaan. Voor ik dit verhaal begin, gaan we een 38 jaar terug in de tijd. Ik ken René al een tijdje want we hebben samen op school gezeten en toen ik als nieuwe leerling op de school kwam was René daar om mij weg te wijzen op de school. Later werden we zeer goede vrienden. We waren toen 13 jaar. We hebben samen een leuke tijd beleeft en zelfs toen we beide afstudeerde, waren we nog altijd zeer goede vrienden. Toen René op zijn 16 jaar Caro leerde kennen, wist ik meteen dat dit samen een prachtig koppel zou zijn. Later bleek dat ook waar te zijn, want nu zoveel jaar later zijn ze nog steeds een prachtig koppel.

Toen we 30 werden kochten René en Caro samen een klein appartementje waar ze samen gezellig konden wonen. Ik huurde al een klein appartementje maar kocht een half jaar later een huis wat mij aansprak maar er moest nog enorm veel in verbouwd worden. In die jaren dat we elkaar kennen, hebben we elkaar al vaak uit de nood geholpen. Als er meubels moesten verhuisd worden, kon je altijd op de andere rekenen om te helpen. Vooral toen ik mijn woning wilde renoveren, stond René en zijn vrouw Caro klaar om te helpen waar ze konden. Zo hielp Caro heel veel met schilderen terwijl René meehielp met stukken muur af te breken of om nieuwe muren bij te bouwen. Tot slot, René, Caro en ik waren goede vrienden die elkaar door dik en dun steunde. We zorgde eerst dat René en Caro het appartement dat ze hadden gekocht, leefbaar was en ze alle comfort hadden om er een aantal jaren te wonen.

Caro is een prachtige jonge dame, ze is wat aan de kleine kant maar dat heeft ook best haar charmes. Ze is 1m65 lang maar voor de rest is haar lichaam zeer goed in verhouding. Ze weet donders goed dat ze en mooi lichaam heeft en ze laat dit ook redelijk goed zien, zonder sletterig over te komen natuurlijk. Ze draagt eigenlijk nooit te ruime kleding waar je anderhalve keer in kan. Nee, ze draagt rokken, rokjes, jurken, jurkjes, jeansbroeken en zelfs korte shorts, maar alles wel zo dat haar lichaam toch er mooi in uitkomt, zonder dat haar C cup uit haar kleding zou springen.

Toen ik 35 jaar was, had ik iets uitgevonden dat de aandacht trok van een groot bedrijf. Ik ben met dat bedrijf in zee gegaan en heb hierdoor een grote deal kunnen afsluiten waarbij ik elk jaar een bepaald bedrag krijg waarmee ik zeker niets te kort kom. Voor het bedrijf is dit natuurlijk een klein bedrag maar voor mij was dit toch een groot bedrag. René en Caro vertelde mij alles en omgekeerd deed ik dit ook. Zo wisten ze beide dus dat ik een goede deal had afgesloten en daardoor genoeg verdiende om voor de rest van mijn leven te kunnen rentenieren. Om hen beide toch te bedanken voor het helpen renoveren, nodigde ik hen vaak uit om samen met mij uit te gaan eten. Caro en René vonden het vaak toch er wat over dat ik hen bedankte terwijl ik eigenlijk exact hetzelfde zou doen als zij zouden verbouwen. Dit klopt natuurlijk maar toch, ik vond dat ze het verdiende. Het was nu niet dat Caro en René het niet breed hadden maar ik vond dat je goede vrienden zeker goed mocht verwennen en ik miste het geld van dat etentje echt niet. Dit wisten Caro en René ook maar ze wilde geen misbruik maken van mijn geld.

Ik kreeg het gevoel dat Caro op die momenten als we dan met ons drie gingen uit eten, dat ze zich nog mooier op maakte dan ze normaal zou doen. Ze droeg dan vaak een mooi jurkje waarin je duidelijk haar mooie cup C zag zitten. Soms kon je de cup zo goed zien, dat je twijfelde of ze wel een bh zou dragen in dat jurkje. Ook zoals deze avond, bij het binnen komen van het restaurant wordt er altijd gevraagd of we onze vest of jas willen uitdoen die dan door de mensen van het restaurant mooi in een kleine vestiaire wordt gehangen. Toen kon ik zien hoe Caro haar vestje uit deed en daarbij kreeg ik ook even zicht op haar rug. Ze draagt een schattig zwart jurkje met aan de achterkant een mooie tie rug. Voor diegene die dit niet kennen zal ik dit even beschrijven. Het is een jurkje waarbij je zo goed als de hele rug kan zien. Hierdoor kan je amper tot geen bh dragen omdat dit ontzettend hard opvalt. Natuurlijk blijft een jurkje als deze niet op haar plaats zitten zonder rug maar dit is opgelost door een tie rug, wat wil zeggen dat er aan elke kant van de rug aan het jurkje een soort van veter is voorzien dat je dan aan elkaar knoopt waardoor je jurkje toch op zijn plaats blijft zitten. Hierdoor krijg je dus een mooi zicht op een blote rug en het maakt het nog mooier als je duidelijk ziet dat de dame in kwestie dan geen bh draagt. Voor de rest heeft het jurkje korte mouwen, die ter hoogte van je elleboog stoppen. Het jurkje in het algemeen stopt halverwege haar bovenbeen. Het is niet te kort dat het net onder haar kontje zou stoppen, maar het is ook niet te lang waardoor je als vrouw je mooie benen kan tonen. Deze mooie benen zitten dan mooi in een prachtige bijpassende hak.

Het is een vrouwelijke hak, een zeer casual zwarte stiletto met een hakhoogte van 10 cm. De hak is versiert met 3 bandjes die op verschillende plekken over de voet gaan om de hak aan de voet te houden. Er gaat van de hak een bandje over de tenen. Er gaat een ander bandje van de hak over de talus (ook wel de knobbel op je voet, beter bekend als sprongbeen of astragalus). Tussen die 2 bandjes loopt nog een band en dat zorgt er dan voor dat er 3 bandjes van de hak over de voet gaan. Het bandje dat start aan de binnenkant van de hak en dit een cm boven de voetzool van de hak. Het bandje gaat dan, schuin over de wrijf van de voet en stopt aan de buitenkant van de hak bij het andere bandje aan de tenen, waar je kleine teen zit. Nadat Caro haar vestje had afgegeven draait ze haar weer om en kan ik de voorkant van het jurkje bekijken. Het is zoals de meeste zomerse jurkje en het staat haar zeer mooi. Wat het geheel nog mooier maakt is dat er aan de voorkant van het jurkje een lange V-hals voorzien is, waardoor je ook meer zicht krijgt op de decolleté van de persoon die het zomers jurkje draagt.

Al bij al was Caro een prachtige verschijning en het jurkje dat ze deze avond aan heeft, zorgde er voor dat ze nog mooier, eleganter en in mijn ogen ook zeer sexy is. Ik ben niet de enige die dat denkt, want ik zie als we naar onze tafel gaan, geregeld mannen omkijken naar Caro, soms zelfs met frustratie van de andere partner waar ze mee aan tafel zitten. René en ik glimlachen dan en geregeld vraagt Caro waarom wij zo geniepig zitten te lachen. Als we het uitleggen aan Caro moet ook zij glimlachen. We laten het deze avond niet aan ons hart komen. Om René en Caro echt te bedenken, bestel ik deze avond een mooie fles champagne. Omdat er toch enkele op de kaart staan, kies ik voor een Veuve Clicquot Rich champagne. Ik kies voor deze fles champagne omdat die toch zoeter is en ik hou liever van iets zoet dan iets zuur of bitter. René en Caro weten helaas niet wat ik bestel maar ze weten dat ik het niet aanvaard als ze dit zouden afwijzen. Iets later zitten we dan ook met ons drie te genieten van de champagne. De avond loopt op zijn einde en we hebben goed gegeten en goed gedronken. De ene net iets meer dan de andere en op het einde van de avond moet ik René toch een beetje ondersteunen. Caro schaamt zich voor het gedrag van haar man René. Ik zegt dat ze zich niet hoeft te schamen want ik heb gemerkt dat jullie beide van de avond hebben genoten en dat is voor mij het belangrijkste.

Doordat René iets te veel had gedronken kon hij niet meer met de auto naar huis rijden. Caro zou dan wel rijden maar ik vond het voor Caro erg dat ze haar man dan nog naar binnen moest krijgen en dit in een zatte toestand. Ik stel voor om Caro en René naar huis te brengen en dan kan ik morgen samen met René de auto nog terug ophalen. Caro zegt dat ik dit niet hoef te doen, maar ik sta er op en Caro weet dat het toch geen optie is dat ze me tegenspreekt. Caro stelt voor om meteen met de eigen wagen te volgen naar huis, zo moet ik de volgende dag niet nog eens naar hier rijden om René af te zetten. Ik kan niet ontkennen dat dit een goed idee is en laat Caro dan ook met haar eigen wagen vertrekken naar haar thuis, ik volg haar wel met mijn auto en René die haast slaapt op mijn achterbank. Bij het huis van René en Caro help ik René uit mijn auto, het huis in en zelfs om hem wat uit te kleden zodat hij zijn nachtrust verder kan zetten in het bed. Caro bedankt me voor de hulp en nogmaals excuseert ze zich voor het gedrag van René want vanaf het moment dat ik hem ben beginnen helpen om uit mijn auto te geraken en zo verder, is hij toch wat beginnen tegenwerken. Ik leg mijn hand op haar schouder en zeg nogmaals “dit niet erg was, daarbij, jij kan hier toch niet aan doen Caro”. Caro glimlacht nog even naar mij, bedankt mij en geeft me nog snel een kus op mijn wang. Ik wens Caro nog een goede nachtrust en ik geef aan dat ik ga vertrekken.

Caro vraagt of ik haar nog even wil helpen voor ik echt naar mijn eigen thuis rij. “Geen geld mag ik hopen, want dat heb ik nu niet meer” zegt ik om te lachen. Caro richt haar blik meteen naar de grond, dit omdat ze zich waarschijnlijk schaamt vanwege deze dure avond en hoe René profiteerde van de goede avond. Ik zet snel enkele stappen dichter naar Caro, plaats mijn hand onder haar kin en duw deze zachtjes omhoog zodat ik haar blik weer naar mij kan richten, voor ik zeg dat ik geen spijt heb van deze avond. Als het aan mij zou liggen, zouden we volgend weekend al terug dit etentje herhalen. Caro begint weer te lachen en ik vraag haar wat ze aan mij wou vragen. Caro doet haar vestje uit en draait zich om met haar rug naar mij. Ze doet haar lang bruin haar dat tot haar schouderbladen hangt, bij elkaar en hangt het aan de voorkant van haar lichaam. “Zou je mij even kunnen helpen om die tie los te maken? Normaal zou ik dit aan René vragen maar die is al te ver weg om mij hier even mee te helpen”. Ik help haar graag en snel is de tie los en Caro bedankt me nog een keer en dan besluit ik om meteen naar huis te gaan. Caro achterlaten bij een dronken man terwijl zij haar prachtig jurkje en zelfs haar bijpassende hakken draagt.

Het is een vrouwelijke hak, een zeer casual zwarte stiletto met een hakhoogte van 10 cm. De hak is versiert met 3 bandjes die op verschillende plekken over de voet gaan om de hak aan de voet te houden. Er gaat van de hak een bandje over de tenen. Er gaat een ander bandje van de hak over de talus (ook wel de knobbel op je voet, beter bekend als sprongbeen of astragalus). Tussen die 2 bandjes loopt nog een band en dat zorgt er dan voor dat er 3 bandjes van de hak over de voet gaan. Het bandje dat start aan de binnenkant van de hak en dit een cm boven de voetzool van de hak. Het bandje gaat dan, schuin over de wrijf van de voet en stopt aan de buitenkant van de hak bij het andere bandje aan de tenen, waar je kleine teen zit.

Als Caro single was, dan had ik wel een poging gedaan om haar te verleiden. Echter omdat ze samen is met tevens mijn beste vriend. Dit kan ik hen beide niet aan doen en al zeker niet terwijl René zijn roes ligt uit te slapen in het bed. Ik verliet het appartement en reed nadien naar mijn appartement, omdat mijn huis nog steeds een bouwwerf was en ik daar dus liever niet wou wonen en slapen. De volgende ochtend kreeg ik van René een berichtje waarin hij mij wou bedanken voor afgelopen avond. Niet alleen voor het etentje maar ook om hem veilig thuis te brengen en Caro te helpen om hem boven te krijgen. Ik stuurde meteen een berichtje terug dat dit geen enkel probleem was. Een paar minuten later krijg ik weer een berichtje van René om af te spreken om het volgende weekend weer te helpen in mijn huis. Ik vind dit een goed plan en we spreken een tijdstip af dat we daar zouden zijn om te starten.

De verbouwingen die in mijn woning worden gedaan zijn enorm veel en ik ben daarom blij dat ik veel hulp krijg van René en Caro. Ik kan natuurlijk alles laten doen door erkende firma’s maar ergens vind ik het toch fijner om zelf zo veel mogelijk te doen en dit met hulp van René en Caro. Als er werken zijn die we zelf niet kunnen, dan huur ik daarvoor een erkende firma. Maar dit is nog niet het geval geweest want ik ben zeer handig en ook René kan wat met zijn handen en Caro helpt waar ze kan. Caro is vooral voor het uitzicht aanwezig. Ze is een prachtige dame geworden maar waar ze vooral bij de verbouwingen is, is omdat vrouwen toch meer smaak zouden hebben dan mannen. Wat in dit geval toch behoorlijk klopt. Ik geef aan wat ik graag wil en Caro zegt dan vaak of dit mooi zou staan of niet. Haar hulp is meer dan welkom en dat weet ze ook, al zegt ze dat ik dit allemaal zelf doe en zij me enkel maar wat raad geeft en zo verder.

De verbouwingen schieten behoorlijk op en na een tijdje kunnen we starten met de ruimtes afwerken. Ik ben niet zo voor behangen dus is schilderen de beste optie.
Na een tijd merkte ik dat ik Caro toch wat minder begon te zien bij de verbouwingen. Na een tijdje vertelde René wat de reden was en natuurlijk begreep ik nadien dat ze hier op dit moment beter kon wegblijven. Caro was een kleine 6 weken zwanger en dat was dus de reden dat ze niet meer mee kwam verbouwen, niet dat ze niet mocht maar ik vond het gewoon veiliger dat ze niet die verf-geur zou inademen. Caro had op voorhand al samen met mij de kleuren gaan kiezen en het grappige was, dat ze in de verfwinkel dachten dat wij een koppel waren. Wij lagen op dat moment strijk van het lachen, de winkelbediende keek ons zeer vreemd aan. Nadien hebben we het toch even uitgelegd aan de winkelbediende en dan moest die er natuurlijk zelf mee lachen.

Nu we bezig waren met de kamers te schilderen, merkte ik dat René ook vaker dacht aan Caro. Zo belde hij geregeld naar haar om te horen hoe het nu met haar ging. Tegen het einde van haar zwangerschap was René zo zenuwachtig dat ik uiteindelijk besloten had dat hij naar zijn vrouw kon gaan en dat ik dit wel alleen zou doen. René wou mij dit niet alleen laten doen maar hij wou tevens ook naar zijn vrouw. Op mijn aandringen is hij dan toch naar huis gegaan waar hij zijn vrouw vond die verschoten was dat René al terug thuis was. Toen ik enkele dagen later nog aan het schilderen was in een kamer, kreeg ik telefoon van René. Hij was toch best in paniek aan de telefoon. Toen ik eindelijk René wat rustiger kreeg, vertelde hij mij dat Caro in het ziekenhuis was om te bevallen. Ik vertelde René dat ik zo snel mogelijk af kom. René begint hierdoor toch al wat rustiger te worden.

Toen ik de telefoon afleg, zorg ik dat mijn verfspullen gekuist werden en dat ik me nog snel even ging omkleden. Je gaat niet naar het ziekenhuis met je verfkleren nog aan. Toen ik aankwam zag ik René al aan de ingang van het ziekenhuis staan, omdat hij mij dan meteen mee kon nemen naar waar Caro lag. Zo moest ik niet nog gaan vragen waar Caro lag. Na een lange tijd was de bevalling goed gelukt en hadden René en Caro samen een mooie dochter. Deze kreeg de naam Emmy.