Kyan - 10

Het duurde helaas wat langer voor ik weer iets kon plaatsen, de griep hield me aardig in de greep.
Vandaar twee delen kort achter elkaar ingestuurd.
Zodat het verhaal weer wat door leest.


Soms kom je eindelijk tot het besef, dat waarin je blijft hangen je niet gelukkig gaat maken.
Gaf ik oprecht iets om hem? Of wilde ik me alleen maar beter voelen door zijn gegeven aandacht op te eisen.
Bewust of onbewust?
Ik was een compleet wrak geweest nadat Kyan uit mijn leven verdween, en ik ook nog eens onder ogen moest komen dat ik gewoon homo was, en niet anders.
Deze stiekeme ontmoetingen zouden uiteindelijk uit gaan draaien op nog meer ellende.
Loopt een leven niet beter als er een rust is?
Wilde ik opnieuw een geheim worden? Nu ik niet meer hoefde te ontkennen dat ik op mannen viel.
Moest ik mezelf eindelijk niet eens gelukkig gaan maken?
"Raap jezelf bij elkaar en hef je hoofd op, ook al is alles nog zo donker om je heen" de wijze woorden van mijn grootvader.

Dat deed ik.

Deel 10,



'Jezus.' Riep David.
' Beheers je ! ’siste ik, maakte me los uit zijn omhelzing, greep mijn trui en slaagde er met enige moeite in die over mijn hoofd te krijgen.
Trok razend snel mijn broek dicht, waarna ik in de stoel recht tegen over de bank neerplofte net voordat zijn vrouw, lang slank en elegant, de kamer in kwam.
Haar haren lagen hoog op haar hoofd, in een grote knot. Ze zag eruit alsof ze nog naar een feestje zou moeten gaan, niet alsof ze er zojuist vandaan kwam.
‘Ben je al thuis?’ vroeg David ontdaan.
Haar ogen keken vragend naar ons beide.
Als iemand iets moest bedenken was ik het, dus stond ik op en glimlachte zo ontwapend mogelijk een brede glimlach op mijn gezicht.
‘Hoi Raf,’ ik stak mijn hand uit.
Ze pakte hem vast en bleef naar me kijken. ‘Sorry dat ik zolang ben blijven plakken, ik had niet alles begrepen van de vernieuwde lesstof dus... Nou ja David was zo vriendelijk om me te helpen.. Erg fijn.. Ik... Ratelde ik door.’
Ze pakte mijn hand vast en stelde zich voor.
Ze keek naar de tafel ‘Schenk jij je leerlingen wijn in, David?’
Hij opende zijn mond om hem vervolgens snel weer te sluiten.
‘Ja! hij was zo vriendelijk om me wat aan te bieden, ik ben een stukje ouder dan mijn klasgenoten, een jaar blijven zitten, dus geen probleem wat de alcohol betreft.
Er viel een pijnlijke stilte, die aangaf dat ze nog niet klaar was met David.
Ik voelde me schuldig, tegenover deze mooie vrouw en hun huwelijk.
‘Ik uhm moet gaan, ik ben al te lang blijven hangen... Sorry!... En bedankt nogmaals David voor je hulp.’
Hij gaf een korte knik en ik maakte me snel uit de voeten.

Ik was bijna meester geworden in het kapot maken van iemands zijn leven. Had ik dit ook niet bij mijn eigen broer gedaan?
Was ik niet degene geweest die me aan hem opdrong, net als bij David?

Ik had niet eens gedacht dat ik nog ooit iets van hem zou horen, na die pijnlijke avond.
Het zou zijn goed recht zijn geweest, hij was getrouwd dus wat hij met mij deed was niet juist. Dat wist ik maar al te goed.
Moest ik niet toe geven dat ik alleen maar een soort van troost bij hem zocht? Ik was immers na wat er gebeurd was met Kyan en mijn geforceerde coming out, een totale roekeloze wrak geworden. Die stukje voor stukje zichzelf weer bij elkaar aan het rapen was.

Het was een zaterdag avond.
Na een lange douche stond ik me aan te kleden. Ellen had me zover gekregen om weer eens een keer mee uit te gaan. Het was niet dat ze me hadden laten vallen of zoiets, mijn vrienden groep.
Ik had zelf geen enkele behoefte gehad om contact te zoeken. Het waren Kyan’s vrienden geweest en een enkele van mij.
Tuurlijk had het plotselingen vertrek van Kyan als een bom ingeslagen. Net zoals het nieuws dat ik op jongens viel.
Ik was best teleur gesteld geweest dat niemand de moeite leek te nemen om het me zelf te vragen of het waar was?
De enigste naast Ellen die me op de man af vroeg of het waar was, was Pepijn.Al vele jaren was hij samen met Jorg één van de beste vrienden van Kyan.

Hij had kort na het vertrek van Kyan op een avond aan de deur gestaan. Hij leek op zijn zachts gezegd compleet overrompeld, door het ploteselingen vertrek van Kyan.
‘Hij heeft helemaal niets hierover gezegd!.., waarom dan?... Ik bedoel...?’ hij leek aangeslagen, vooral dat ook Kyan al het contact met hem af had gehouden.
Ik liet hem binnen. Pepijn was een zacht aardige gast. Met zijn rode haren was hij vroeger het mikpunt geweest van talloze pesterijen.
Totdat Kyan met hem bevriend raakte. Hij nam het voor hem op, zorgde dat Pepijn zelfverzekerder werd.
Jaren later na zijn pesterijen,was hij uitgegroeit tot een rustige zelfverzekerde jongen.
Zijn rode haren waren door zijn blonde gloed minder vurig rood geworden. Zijn gezicht was punt gaaf en licht van huidskleur. Bleek zelfs.
Zijn gezicht was ergens mooi, door zijn grote grijs/ groene ogen.Hij is net als ik creatief. Niet persé in het schilderen en het tekenen. Pepijn speelde zes verschillende instrumenten, blonk uit in het spelen van gitaar. Volgens mij kon die gast alle gitaren bespelen.
Hij studeerde aan het conservatorium.
Hij had zijn eigen bandje, waarmee hij best goed ging.

Ik keek langs hem af. Hoorde amper wat hij vroeg. Ik zat vol verdriet en leegte op dat moment.
Ik had geen behoefte in zijn bezoek en zijn vragen.
'Bel hem zelf.’
Met zijn grijs/ groene ogen keek hij me aan ‘hij neemt niet op Raf.. Denk je niet dat ik dit al honderd keer geprobeerd heb?... Wat is er met hem?’
Of hij nog ooit contact heeft gehad met Kyan? Ik wist het niet, wilde er ook niet naar vragen.
Alles wat maar over Kyan ging wilde ik niet horen, of juist wel waardoor Ik er obsessief mee bezig was.
Ik wist het niet meer, voelde mezelf een totale wrak.

Voordat hij ging. Keek hij naar me. Het was niet moeilijk te zien hoe ik me voelde. Ik stond op instorten.
‘Hij had er voor je moeten zijn?’
‘Wie?... Kyan?
Zijn grote ogen stonden ernstig ‘het maakt mij niet uit of het waar is of niet.. Ik bedoel dat je op jongens valt!.. En de rest ook niet Raf..we willen dat je gelukkig word.’
‘Als je behoefte hebt om met me te praten, ben ik er voor je.'
Ik knikte stocijns, het was ontzettend mooi van hem geweest, maar ik zag het toen niet.
Hij was één van de weinige geweest die me af en toe appte hoe het met me ging.
Daarom vond ik het spannend om me vanavond weer tussen iedereen in te bevinden.
Ellen, had me echt over moeten halen, ik ging immers altijd met Kyan.
Ik moest mezelf herpakken. Ik wilde niet meer onzichtbaar zijn, had er genoeg van.


Dus na mijn uitgebreide douche, stond ik me... Of liever gezegd duwde ik me in mijn strakke skinny. Ik was al niet heel erg zwaar, maar door alle stress was ik in vier maanden tijd een flink stuk slanker geworden. Mijn lichaam was nog strakker en jongens achtiger geworden.
Net als mijn gezicht.
Het was spitser, waardoor mijn bruine ogen nog groter leken. Ik wist ondertussen dat ik bij de wat oudere mannen flink in de smaak viel.
Ik had elke avond kunnen neuken. Wilde ik dit? Nee. Maar het hield me er niet van, om nog steeds bezig te zijn op platforms waar ik niets te zoeken had.
Ik zocht aandacht, en laten we eerlijk wezen de geile praat die ik kreeg, de belofte’s die ze maakte met wat ze met me zouden doen, zorgde ervoor dat ik enigszins geil werd en mezelf aftrok.
Soms voor de camera, onder belangstelling van een volwassen man die spelend met zijn eigen pik naar me bleef kijken.
Toch hield ik elk afspraakje af. Zodra ik hijgend mijn warme zaad over mijn onderbuik voelde druppen. Wilde ik niet eens meer kijken hoe de andere man achter de camera me smeekte voor meer.

Misschien was ik een egoïstisch klootzak die alles voor zijn eigen genot deed, en had David dit eindelijk door, nu ik niets meer van hem hoorde.
Ik was dan ook verbaast dat mijn telefoon ging, en ik zijn stem hoorde. Ik had net mijn broek dicht geknoopt en nog met een ontbloot boven lichaam nam ik op.
‘Met Raf.’
‘Met David...
Stilte.
Ik grijnste ‘ik dacht dat ik niets meer van je zou horen?’
‘Want?..
‘Geen idee... Laat ik zeggen dat ons avondje nogal een abrupte einde had..’. Antwoord ik.
‘Misschien moeten we elkaar zien Raf,’Antwoorden hij.
Ik keek in de grote spiegel die boven de wastafel hing, wreef met mijn overgebleven hand over Mijn blote borstkas.
‘Wat had je in gedachte?’Antwoorden ik.
‘Ik kom je ophalen, we rijden ergens heen.’
Ik wende mijn blik af en liep terug naar mijn bed. ‘ik heb vanavond al een afspraak staan David! Sorry.’
Een nieuwe stilte volgde.
Waarschijnlijk was hij teleurgesteld in mijn antwoord. Had ik zin om opnieuw een geheim te worden?
Het zou net zo dramatisch af lopen als met Kyan. ‘Ik denk David dat we...
Hij onderbrak me ‘Zal ik nu komen?’


‘Afspraakje?
Ik trek mijn schoenen aan en kijk op naar Ylva die voor me staat.
Nog steeds verblijft ze in ons huis. In zijn kamer.
Ze vult de leegte op voor mam. Ik zie aan alles dat mam hem net zo mist als ik doe.
Een pijn die diep geworteld zit.
Twee dagen geleden toen mam dacht dat ik niet thuis was. Hoorde ik ze door de telefoon praten. Op mijn tenen sloop ik naar de keuken.
Ik wist zeker dat ik zijn stem hoorde. Ze hangde al snel op. Ze wreef de tranen van haar gezicht. Draaide zich om en keek geschrokken naar mijn gezicht.
Ze snoof. ‘Dat was Kyan, het gaat goed met hem... Hij is leerling af.. Hij heeft zijn diploma gehaald.’
Ik keek haar alleen maar aan, antwoorden niet. Ik had een moeder nodig die naar me luisterde me probeerde te begrijpen, maar geen van alle leek haar te lukken.
‘Wat wil je dat ik zeg? Antwoorden ik.
Ze keek me aan en bleef naar me kijken.
‘Wat moest ik dan Raf?... Dit is beter zo!’
‘Voor wie?


Ik gaf geen antwoord op haar opmerking, ik mocht haar niet mijn eigen half zus.Mam keek op vanuit de krant. ‘Ga je een avondje weg?’
Ik knikte. ‘Met Ellen en de vriendengroep.’
Ze stond op en liep naar me toe. Ze streelde door mijn donkere haren terwijl ze bleef kijken naar me.
‘Veel plezier!’
Ze drukte zich kort tegen me aan, voordat ze me los liet.


Ik stapte in zijn volvo, zijn ruime grote auto.
Hij keek hoe ik me langs hem instaleerde en glimlachte. Ik glimlachte terug.
Zonder nog iets te zeggen starte hij de auto.
Ergens achteraf bij een bosrand stopte hij de auto. Ik keek naar hem, hoe hij gespannen de sleutel uit het slot haalde.
Zijn nerveuze ademhaling was te horen.
‘Is dit je eerste keer? Ik keek naar hem.
Hij keek naar me en schudde zijn hoofd. ‘voordat ik trouwde met marianne heb ik een tijdje gevoelens gehad voor een man.’
‘Een geheime relatie neem ik aan?'
Hij knikt ‘Ik dacht dat ik dit achter me gelaten had, de drang naar mannen.’
Ik kijk naar buiten en antwoord ‘Een drang valt niet te stoppen...David!’
Ik voel hoe hij naar me kijkt en zacht hoor ik hem antwoorden ‘ja dat weet ik nu.’
‘Dus je bent al een hele tijd ongelukkig met je vrouw? anders doe je dit niet!’
Hij kijkt me stil aan.
Mijn twijfel slaat toe.

Ik schuif me naar achter tegen de leuning van de stoel aan. Draai mijn hoofd vol naar de zijne toe en kijk hem voor het eerst deze avond goed aan. Mijn ogen blijven op de zijne hangen.
‘We moeten dit niet doen David! jij hebt een vrouw en ik... Wil geen geheim meer zijn.. Ik kan deze onrust niet gebruiken, ik wil jou leven niet stuk maken.’
Hij haald zijn ogen van me af en wrijft over zijn mond. Ik zie hoe hij langzaam knikt.
Hij kucht en ik zie hoe hij ongemakkelijk rechterop gaat zitten.
‘Misschien moet je eerst zelf eerlijk tegen jezelf zijn.'
‘Ik kan dit niet meer David! Sorry daarvoor...Ik wil alles niet meer gecompliceerd maken, ik heb rust nodig.'
Hij kijkt stil naar buiten.
‘Waar moet ik je afzetten?’vraagt hij ten slotte.
Ik liet mijn hand op zijn boven been rusten ‘Het spijt me als ik een verkeerde indruk gegeven heb, maar het zou niet eerlijk zijn om dit te doen...’
Hij knikte.
Ik liet mijn hand van zijn been afglijden. En luisterde naar de motor die starten. Ik keek naar buiten.
Als David het al niet voor me deed, dan zou waarschijnlijk niemand zijn plaats in kunnen nemen.
Ik miste Kyan meer dan ooit.


‘Je bent gekomen!’ ze sloeg haar armen om me heen en gaf een kus op mijn wang. Ze was mijn steun en toe verlaat geworden, Ellen.
Ik grijnste ‘Tuurlijk, ik ben een man van een woord.’
‘Wie was dat?’
Ik keek de weg rijdende grijze Volvo na. ‘Iemand die ik ken.’ Antwoorden ik.
Ze glimlachte ‘mmh.. Een vriendje.’
Ik haalde mijn wenkbrauw op’Tuurlijk niet.’
‘Het zou toch kunnen?Je bent leuk genoeg.’
Ik glimlachte ‘Daarom! Geen tijd voor een vriendje, en jij?’
Ze glimlachte en schudde haar hoofd.
Ze pakte me onder mijn arm en nam mee mee de trap af. Samen liepen we naar beneden het gebouw in. Ik was er maanden niet meer geweest.
Zowiezo was ik de afgelopen maanden nergens meer geweest zonder Kyan. Hij had zelf bewust het contact tussen ons stop gezet. Eerst begreep ik niet hoe hij dit me kon aandoen, nu.. Lijk ik steeds meer te beseffen dat onze relatie ongezond was in alle opzichten.
Ik moest mezelf hervinden. Ik had mijn hele leven gewijt aan Kyan. Nu zag ik pas dat mijn leven, zijn leven was.


Ik voelde me enigszins wat nerveus. Hoewel ik nooit echt verlegen ben. Merkte ik dat ik het spannend vond om iedereen weer onder ogen te zien.
Ik was nu toch de “homo” die iedereen ontweken had.
Onze vrienden groep die elk weekend in deze kelder bijeen kwam, de kelder die moest doorgaan voor een jongeren kroeg.
De meeste moeten geweten hebben dat ik kwam. Ellen moest ze het verteld hebben, geapt dat we samen onder weg waren. Het welkoms comité stond in iedergeval klaar.
Na vele begroetingen en omhelzingen voelde ik me pas na een tijdje rustiger worden. De steen in mijn maag leek langzaam op te lossen.
Het voelde tegen alle verwachtingen in goed.

Bijna iedereen was er. Jorg een goede vriend van Kyan bleef bij me hangen, hij vertelde volop.
‘Het is jammer dat die broer van je er niet meer is, hoe is het met hem?’
Ik knikte ‘Goed denk ik.’
Ik had geen zin om het over hem te hebben, dus stuurde ik het gesprek een andere kant op.
’Waar is die tweeling van je? Ik heb hem nog niet gezien?’vroeg ik Jorg.
Ik doelde op Pepijn. Hij en Jorg waren best friends. Waar Jorg meestal was, was Pepijn en andersom.
Jorg had een vriendin, dus nam ik aan dat ook hun contact wat minder intensief was.
Ik wilde hem graag zien, Pepijn was de enigste die ik nog soms gesproken had. Ik wist niet of hij op de hoogte was, dat ik zou komen. Ik had hem in iedergeval niet geappt of iets.
Hij grijnste ‘kom mee! Pepijntje zit in de lounge kamer.’
‘Moet hij spelen dan?’
Jorg knikte ‘Yes.. Die lucky basterd heeft het weer voor elkaar.’
Ik glimlachte en liep achter Jorg aan.
In de lounge kamer, kwamen alleen muziekanten samen die mochten optreden. Het was moeilijk om hier een optreden te verzorgen. Vaak zat alles al maanden volgeboekt.
Dus vandaar de uit spraak van Jorg.

‘Pepijntje kijk eens wie we hier hebben.’gilde Jorg door de volle kamer.
Hij keek om en met zijn gitaar nog in zijn hand kwam hem glimlachend op me af. Hij was amper groter dan ik zelf. Vandaar hij door iedereen Pepijntje werd genoemd, tot frustratie van hem zelf. Ik snapte hem wel.
Hij had niet de mannelijke lengte en lichaam zoals Kyan en Jorg, hij was net zo’n beetje als ik.
Net zo smal.
Hoewel hij net zo oud was als Kyan en Jorg oogde hij jonger.
Hij legde zijn gitaar op een grote bank die midden in de kamer stond, en greep me stevig vast.
‘Eindelijk daar is hij weer! alles oké?’
Hij liet me los en keek naar me.
Ik knikte.
‘Zeker?’
Ik glimlachte ‘Zeker!’
‘Tof dat je er bent’
Ik knipoogde ‘Tuurlijk! Ik zou dat optreden van jou niet willen missen!’
‘Tuurlijk wil je dat niet.’ hij grijnste. ‘We blazen iedereen hier de kelder uit.’
‘Groot praat ben je niet verleerd hoor ik?’
Hij knipoogde ‘Moet jij eens op letten!’
Ik keek hoe hij werd aangesproken door een van de bandleden, hij draaide zich terug naar mij.
‘Ik moet verder, zie ik je straks nog?’vroeg hij
Ik knikte ‘Tuurlijk ik ben nog niet weg, ik heb toch gezegd dat ik je optreden niet wil missen.'
‘Oké mooi, ik zie jullie straks,’ Antwoorden hij nog voordat hij zich weer tussen zijn band in mengde.

Samen met Jorg liep ik terug naar de groep. ‘Altijd druk die kerel met zijn band, zo komt hij nooit aan een vriendin,’ knipoogde Jorg.
Hij grijpt twee bekers bier van het dienblad en duwt er één in mijn hand.
Ik kijk hoe hij zijn beker bier in één teug opdrinkt. ‘Hoe is het eigenlijk met jou liefde? Je zult toch wel her en der een mooi meisje op gedaan hebben?’
Ik kijk hem aan.
‘Shitt.. Sorry ik bedoel...
Ik glimlach ‘geeft niet, ik moet er zelf denk ik ook nog wat aan wennen.’
Hij duwt zijn arm om mijn smalle schouders. ‘Ik ben goed met de homo’s, het maakt mij niets uit Raf..
Ik duw zijn zware arm subtiel van me af en antwoord ‘fijn om te weten.’
Hij glimlacht en pakt twee nieuwe bekers bier voor ons beiden, terwijl de harde bas uit de speakers klinkt.
Het voelt ergens goed om weer tussen oude vertrouwde mensen in te staan. Waar ik bang voor was gebeurd niet. Het kan niemand echt schelen dat ik op jongens val, en het onderwerp Kyan voert gelukkig ook niet de noven toon.


Ik kijk hoe Pepijn zich los maakt uit de groep. Hij loopt op me af ‘Het is hier druk en warm ga je mee buiten staan?’
Ik knik en loop zonder iets te zeggen achter hem aan.
Hij heeft een petje achterover op zijn hoofd gezet. Het staat hem best goed. Zijn skinny zit strak om zijn dunne benen, met daaronder zijn nieuwe sneakers.
Hij draait zijn meegenomen fles water open en neemt een flinke slok, terwijl hij tegen de koude stenen muur aan leunt.
‘Pfff , heet en dorst.
‘Ik zie het.’antwoord ik.
Hij reikt het half lege flesje naar me toe ‘Jij?’
Ik schud mijn hoofd en ga naast hem staan tegen de stenen muur aan.
‘Je was verrekte goed, daarnet.’
Hij glimlacht, haalt zijn pet van zijn hoofd en duwt zijn natte haren naar achter, met zijn slanke vingers
‘Ik mag niet klagen, we gaan best lekker.’
‘En jij? Hoe gaat het met je schilderen?’
Ik vang zijn blik op en haal mijn schouders omhoog ‘het ligt wat stil op dit moment.’
‘Waarom? Je bent knettergoed!’
‘Weet ik!’
‘Nou dan! ...Hij draait zich om maar me en gaat voor me staan.
‘Misschien wil jij voor mijn band een poster ontwerpen?’ Ik kijk naar hem ‘want?’
Zijn vinger wijst naar de poster die een stukje voor ons hangt.
‘Met dat daar ben ik niet zo blij mee.’
Ik kijk naar de donkere niets zeggende poster ‘is die van jullie?’
Hij knikt ‘helaas wel.’
‘Nee dat is inderdaad niet echt uitnodigend,’ antwoord ik.
Hij glimlacht ‘niet echt... Ik heb al gezegd dat ik iets anders wil, iets wat er uit knalt, ben je goed met portreten?’
Ik knik ‘ligt er aan hoe mooi diegene is.’
Hij grijnst ‘Nou dan komt het vast goed, dus je laat je mooie creatieve brein voor ons werken?’
Ik lach ‘dat heb ik niet gezegd.’

‘Daarvoor in ruil laat ik je kennis maken met mijn gitaar.’
Ik kijk hem aan.
‘Je hebt toch ooit gezegd dat je wel eens zou willen spelen op een echte basgitaar.’
‘Dat heb je goed onthouden?
‘Ik vergeet niets.’
Ik lach ‘Ja dat heb ik gemerkt, wanneer moet er een nieuwe poster komen?’
‘Kijk overgehaald?’hij grijnst.
‘Misschien...
Hij glimlacht en geeft me een schouderklop.
‘Blij dat je er bent Raf, je had veel eerder moeten komen.’
Ik haal mijn ogen van hem af en antwoord ‘Misschien wel.’
Er valt een stilte.
‘Kom we gaan naar binnen, ik krijg het koud.’ Hij wrijft over zijn armen, die die duidelijk aangeven dat hij het koud heeft.
Ik knik. Kijk naar zijn dunne t shirt, zijn tepels zijn hard van de kou.
Samen lopen we terug naar binnen.’Ik kom binnen kort langs, als je dat goed vind?’
Terwijl we de trappen aflopen opnieuw de kelder in knik ik.