White Line Fever - 1

Dit verhaal is een zelfstandig te lezen vervolg op ‘White Trash’.


Voor de tweede keer duw ik zijn hand weg: 'come-on Chuck, wat is er nou niet duidelijk aan ‘haal je fucking hand uit mijn kruis?’ Ik geef er een mep op, duw hem dan van me af en trek mijn jurkje weer over mijn plakkerige lijf omlaag. Echt, we zijn wel wat gewend hier in Texas, maar nu is het al een paar weken zo heet dat zelfs de airco van deze toch behoorlijk luxe suv het nog maar amper aankan. En dan zit Chuck ook nog eens de hele tijd met zijn zweterige hand tussen mijn benen en onder mijn jurkje, dat kan ik er echt even niet bij hebben.


White line fever

‘Whow Sam, zo ken ik je weer, doe eens even niet zo bitchy’ reageert Chuck een tikje beledigd. ‘Wie moet er hier nou rijden? Ik zit hier zo wat te pitten en jouw lekkere lijf houdt me ten minste nog wakker’ en daar is hij weer, zijn hand op mijn boven been die mijn jurkje omhoog schuift en die vervolgens vol over mijn gelukkig stevig in een sportslipje verpakte poes wordt gelegd. Wat de eigenaar van de hand trouwens niet belet om zijn vinger door de stof heen in mijn gleufje te drukken en vervolgens mijn klitje te teasen. Niet dat het niet lekker is maar ik wil het nu gewoon niet hebben en terwijl ik opnieuw zijn hand wegduw zeg ik, iets vriendelijker: ‘please Chuck, mind the road.’

Chuck reageert mopperig: ‘holy shit Sam, er vált niks op te letten, deze weg is kaarsrecht, er is in de verste verte niemand te zien en de cruise-control houdt deze wagen echt wel tussen die eindeloos lange witte lijnen hoor…’ Hij moppert nog even door, geeft zich na een tijdje toch maar gewonnen en gaat dan op zoek naar een muziekzender die hem wakker moet houden. Steeds als ik denk dat hij iets leuks te pakken heeft zapt hij toch door, tot hij een zender met allemaal roadmusic te pakken heeft. En blijkbaar is het meteen bingo, want luidkeels zingt hij het lied mee:

White line fever, sickness born down deep within my soul
White line fever, the years passing by high line pole
The wrinkles in my forehead show the miles I've put behind me
They continue to remind me how fast I'm growing old
Guess I'll die with this fever in my soul...

Als het nummer voorbij is vraag ik wie dat in godsnaam waren. Chuck kijkt mij ongelovig aan: ‘weet je dat écht niet.’ Ik haal mijn schouders op, weet ik veel. Nou, het blijken The Flying Burrito Brothers te zijn, een rockband die country zong, nooit van gehoord dus. Dan legt Chuck uit dat zijn dad gek is op The Byrds en alle groepen die daaromheen hingen of er half of helemaal uit voortkwamen, zoals deze dus. In hun jeugd zijn Abe en hij er onophoudelijk mee bestookt, altijd stond dat soort muziek op en uiteindelijk zijn ze die allebei ook gaan waarderen. Oké, ik geef toe dat het niet onaardig is, en toepasselijk wel vandaag, met al die eindeloze witte lijnen.

We zijn vanochtend toen het amper licht was vertrokken en inmiddels enkele uren onderweg naar New York, waar ik geneeskunde ga studeren. Het is nog maar begin juli terwijl de colleges pas in september beginnen. Daarom vraagt iedereen zich af wat ik in de zomer nu al in die hete stad ga doen maar hallo zeg, het kan er nooit warmer worden dan in Texas. Ik heb zin om in die eerste maanden lekker de stad te gaan verkennen en dat is de reden waarom we nu onderweg zijn in Chuck zijn auto, die aanbood om mij met mijn spulletjes te verhuizen. Wat mij betreft had mijn kleine boedeltje ook via een vervoerder verstuurd kunnen worden, maar deze trip is dus tegelijk bedoeld als ons afscheid.

Een nieuw leven

Chuck en Abe zijn mijn stiefbroers sinds mum begin dit jaar iets heeft met hun pa Nicolas kreeg. Die man is knetterrijk en een van de invloedrijkste mensen van Corpus Christie en zelfs van half Texas, toch viel hij na zijn scheiding op mijn mummy. Mum is het tegenovergestelde van Nicolas, behalve mij en onze gammele stacaravan bezit ze níks, maar tegelijk is ze wél de leukste en meest onafhankelijke vrouw van het noordelijke halfrond is. Ze heeft een beetje Indiaans bloed in zich en of het nou daardoor komt weet ik niet, ze bleef altijd een soort van hippie. Jarenlang trok ze met mijn overleden daddy in een aftands busje door de States en uiteindelijk vonden ze hier op Mustang Island voor de kust van Corpus Christie hun stek. We woonden in een stacaravan op een ‘white-trash parc’ aan de zee en het was ontzettend wennen om dat leventje op te geven, maar omdat het landgoed van Nicolas ook aan zee ligt en ik er een eigen huisje kreeg was het uiteindelijk toch goed te doen.

Al vanaf het begin had de oudste van de twee jongens Chuck het op mij voorzien. Chuck die door de hele school als een soort halfgod werd gezien, die de aanvoerder was van het footballteam en waarvoor echt álle meiden op een vingerknipje van hem hun benen spreidden. Nou, ik dus niet, toen hij om me heen begon te hangen moest ik niks van hem weten. Ik vertrouwde hem totaal niet, ik vond hem een arrogante verwende badboy die die grieten verslond waar je bij stond. Maar toch duurde het niet eens zo lang voordat ik voor hem viel. Hij ging helemaal voor mij, ik zag hoe hij zijn gedrag veranderde, niet meer naar andere meiden keek en alleen mij wilde. En hij kreeg me dus, hoewel het best wel een beetje snel ging allemaal en ik bang was dat hij na onze eerste seks al gauw weer een ander poesje zou zoeken.

Maar het tegenovergestelde gebeurde, we werden gek op elkaar en hij bleek een lieve jongen te zijn die me met eindeloos geduld met al mijn troubles hielp. En dat waren er heel veel toen, ik had daddy’s dood nog maar amper verwerkt terwijl ik door heel veel mensen als ‘white trash’ werd bekeken en ik me om dat te overleven steeds meer voor iedereen afsloot. Vervolgens gingen we ook nog eens verhuizen naar een omgeving die mijlenver van me af stond. Chuck hielp me daar echt doorheen en we hadden een mooie tijd samen, want hij bleek ook nog eens de beste lover ever. En omdat ik ook wel van seks houd deden we het váak, echt, heel vaak…

Maar nu gaan we elkaar toch los laten want ik ga naar New York terwijl hij van zijn dad moet studeren aan Harvard. Chuck wilde graag met ons doorgaan maar ik geloof niet in lange afstand gedoe, dus maakte ik het uit, hoe moeilijk ik het ook vond. Ik wil me geen zorgen hoeven maken of hij me trouw blijft, of ik hem, we zien later wel weer of we elkaar nog steeds willen. Nou ja, en daar was hij behoorlijk van over de zeik en om hem te troosten mag hij me nu naar New York brengen.

We zullen drie dagen onderweg zijn dus komen er nog twee nachten waarin hij zich op me kan uitleven, maar hij kan nu dus al niet meer zijn handen thuis houden.
De rest van de dag houdt Chuck zich netjes maar ik zie wel dat er zich iets in hem opbouwt, een heftige spanning die ik al vaker bij hem zag, als we te lang geen seks kunnen hebben. Soms heeft hij het ook voor een wedstrijd, als hij zich helemaal oplaadt en zich afsluit voor zijn omgeving. Ik zie hoe hij me af en toe bijna verbeten aankijkt, alsof hij boos op me is. Nou, hij doet maar, ik zie vanavond wel wat er van komt en de uren die ik niet hoef te rijden ga ik zoveel mogelijk onder zeil.

Eindelijk actie

Van Corpus Christie naar New York City is het ruim achttienhonderd miles en we hebben besloten dat traject in drie etappes te verdelen, zo dat we halverwege de derde dag op Manhattan arriveren want Chuck gaat daarna door naar Harvard om met lui van wat frat-houses kennis te maken. Vandaag hebben we zo’n achthonderd miles te gaan, ons eerste doel is Tuscaloosa want daar heeft Nicolas in het Hilton een kamer voor ons gereserveerd, hij wilde niet dat we in een of ander shabby motel terecht zouden komen. Met gemiddeld zo’n zeventig miles per uur is dat doorkarren geblazen en daarom wisselen we elkaar om de twee uur af.

Het loopt al tegen de avond als we in Tuscaloosa arriveren en nadat we ons hebben ingecheckt douchen we ons kort en eten we snel wat omdat het restaurant bijna sluit. Hoewel inmiddels de spanning tussen ons al hoog is opgelopen willen we daarna toch eerst een duik nemen in het zwembad. We zijn allebei doorgezeten en het is heerlijk om wat te kunnen bewegen en tegelijk af te koelen in het water. Jammer genoeg heb ik er niet aan gedacht om mijn bikini in mijn handkoffertje te doen, daarom trek ik een wit boxertje en bijpassende sportbeha aan, er niet aan denkend dat als dat nat wordt m’n tepels en daar beneden het driehoekje haar boven mijn poes wel erg goed zichtbaar worden. Chuck wordt daarom al snel opdringerig en omdat we hier niet voor het oog van iedereen elkaar kunnen bespringen, slaan we onze badjassen om en zoeken we snel onze kamer op.

Ik duik nog snel even voor een plasje de badkamer in en als ik mezelf daarna in de spiegel bekijk ben ik best tevreden met mezelf. Mijn lijf is goed in shape, bijna iedere dag loop ik wel hard, wat mijn manier is om dingen te overdenken of om moeilijkheden af te reageren. Soms blijf ik maar eindeloos doorrennen en dat is te zien aan mijn lijf, ik ben afgetraind, bijna op het magere af. Mijn lengte is zo’n beetje gemiddeld, ik heb lange dankzij mijn ‘n tikje Indiaanse bloed bijna zwarte haren, kleine stevige tieten en tussen mijn benen in de kleur van mijn haren een klein getrimd driehoekje. Ik ben tevreden met wat ik zie maar echt trots ben ik op mijn ogen, tikje amandelig, diep-donkerbruin met van die gouden spikkeltjes in de irissen.

Nadat ik mezelf zo heb geïnspecteerd ben ik klaar voor Chuck. Die ligt al kant en klaar op bed, naakt, met zijn paal in de aanslag. Als ik naast hem ga liggen is nog heftiger dan vanmiddag de spanning voelbaar, er kan geen lachje meer van af. Met een diepe grom van binnenuit valt hij met zijn mond aan op de mijne, boort hij zijn tong bij me naar binnen en néémt hij me daar zoals ik voor mijn gevoel nog nooit in mijn mond genomen ben. Woest draait zijn tong om de mijne heen, alsof hij boos is, alsof hij me deze laatste dagen nog wil nemen zoals hij me nooit eerder nam. Van mij mag hij, ik wil dit óok en ga met mijn tong het gevecht met de zijne vol aan.

Niet veel later trek ik hem als reactie helemaal over me heen waarna ik mijn benen om zijn heupen vouw. Zoals altijd voelt Chuck zijn lijf heerlijk op het mijne, hij is net als ik afgetraind, maar dan op een jongensmanier, lekker breed, plat, hard, gespierd. Ik voel me gewoon bedólven onder al dat mannelijke natuurgeweld, zijn mond op de mijne waarmee hij me nog steeds plundert, zijn halflange blonde haren die mijn gezicht rondom kriebelen, zijn brede gespierde borst waarmee hij mijn arme kleine tieten plet, zijn heupen waarmee hij mijn benen nog verder uit elkaar wringt, zijn harde ronde billen, zijn huge paal die voor mijn kutje staat te dringen. Het overweldigt me bijna, dit keer, maar op een manier die ik écht wil toelaten, hij mag me hebben, hij heeft er vandaag lang genoeg op gewacht!

Naderend afscheid

Ik beweeg een paar keer met mijn bekken, tot ik voel hoe het kopje van zijn paal tussen mijn kutlippen terecht komt en zo het smeersel dat al door mijn kutje wordt aangemaakt ertussen wordt verspreid. Opnieuw met een diepe grom schuift Chuck zijn eikel een stukje in me en zo neemt hij me na mijn mond ook daar, bijna millimeter voor millimeter werkt hij zich in me, en het lijkt bijna of zijn pik nog groter is dan anders, ik voel me totaal opgevuld en uitgerekt. Langzaam maar zeker dringt Chuck volledig in me door, tot ik voel hoe zijn heuveltje het mijne raakt en zijn pik dus helemaal in me zit, hij is gearriveerd, we zijn weer bij elkaar, een van de laatste keren.

Ik weet niet waarom, of misschien wel daarom, plotseling moet ik huilen. Chuck maakt zich dan los van mijn mond en kijkt me bezorgd aan: ‘doet het pijn?’ Ik schud nee, het enige wat ik kan doen is hem weer tegen me aantrekken, het enige wat ik wil is dat hij blijft waar hij is, diep in me. De tranen hebben denk ik te maken met het gevoel dat overmorgen voorbij is…
Als reactie kust hij ze weg en daarna begint hij traag in me te bewegen, misschien wel net als ik beseffend dat dit een van de laatste keren is dat we neuken en dat we dat samen heel intens moeten beleven.

Ik moet misschien wel door die huilbui er even aan wennen, mijn poesje komt niet meteen op gang maar nu ik van binnen steeds gladder wordt door mijn eigen geil begint het na een tijdje echt lekker te voelen, Chuck zijn vertrouwd wrijvende stam die daarbinnen geen enkele plekje onberoerd laat. Per keer schuift hij zich steeds verder uit me, om daarna weer volledig en dieper dan eerder terug te komen. Iedere keer weer voelt het alsof hij me nog iets verder binnendringt, alsof alles daarbinnen nog meer dan anders plaats moet maken voor hem.

Aan alles is te merken dat Chuck zich al naar een eerste orgasme toewerkt. Als hij zich wat inhoudt fluister ik: ‘doe maar m’n lief, ik volg jou wel.’ Ik weet niet wat ik daarmee precies heb gezegd maar als Chuck me daarna aankijkt is híj dit keer degene die huilt.
Gelukkig blijft hij ondertussen wel door bewegen en terwijl ik nu op mijn beurt zíjn tranen wegkus beweegt hij zich steeds heftiger in me, waardoor het voelt of hij daarbinnen nu echt alles in vuur en vlam zet. Het is niet alleen maar lichamelijk wat hier gebeurt, dat voel ik aan alles, ook onze minds zijn volop in beweging. Allebei zijn we niet alleen maar aan het neuken maar ook onze levens aan het resetten, ons van elkaar aan het losmaken…

Inmiddels zweten we allebei flink en voel ik me zowel van binnen als van buiten gladder dan glad, zo opwindend zoals onze lijven zich nu in en over elkaar bewegen. Met een heftige grom komt Chuck na enkele minuten in me klaar en ik ben daar echt zo blij mee, aan alles voel ik dat hij dit nodig had, om als eerste over de drempel te gaan. Als hij zich helemaal heeft leeggespoten in me laat hij zich met een diepe zucht over me heen zakken, me weer helemaal bedekkend met zijn grote harde lijf en fluistert dan: ‘dankjewel, mijn lief white-trashy meisje.’ Als antwoord vouw ik me met alles wat ik heb om hem heen, om hem bij me te hebben zolang het nog kan.

Als Chuck wat bekomen is, zeg ik dat ik graag boven wil. Alsof ik niks weeg draait hij zich met me om en hoewel zijn paal wel ietsje minder hard is geworden vult hij me nog steeds helemaal. Ik zit op mijn knieën aan weerszijden van zijn heupen zodat ik optimaal controle heb over mijn bewegingen, en rechtop zittend begin ik langzaam te wippen. Ondertussen geniet ik van het uitzicht onder me, van Chucks gezicht dat er nu zó ontspannen uitziet, van zijn geile blauwe ogen, zijn knappe met blonde stoppeltjes bedekte gezicht met de korte bakkebaarden. Ik leun met beide handen op zijn brede gespierde borst, die hij een tijdje terug met mijn naam wilde laten tatoeëren, maar waar ik hem vanaf wist te houden.

Na een tijdje komt mijn orgasme op gang en hoewel ik klaarkomen altijd al onvoorstelbaar lekker vind is het dit keer heftiger dan ooit. Het is alsof mijn lichaam aanvoelt dat dit het einde van een tijdperk is en me op deze manier laat weten dat het goed is. Want zo is het wel, het voelt íntens en goed, we zullen vannacht en ook morgennacht vast nog wel vaker seks hebben maar zoals het nu is kan het bijna niet meer worden. Dit was het begin van ons uit elkaar gaan…

The Big Apple

En het klopt, we hebben het daarna nog drie keer gedaan, steeds weer maakte Chuck me in mijn halfslaap nog een keer wakker om te neuken, de laatste keer als lepeltjes en zo vielen we in een diepe slaap. Hoewel ik weinig heb geslapen sta ik de volgende morgen vroeg fit op en als eerste ga ik op mijn nuchtere maag eens heerlijk een half uur alles van me afrennen. Achter het hotel is een groot park en tussen allerlei andere ochtendlopers ren ik er mijn rondjes tot ik voel hoe mijn lijf tevreden begint te zoemen, altijd een teken dat ik in mijn cadans ben gekomen. Liefs zou ik zo nog een tijd doorlopen maar dit keer maak ik er toch snel een einde aan, omdat we verder moeten.

Chuck komt net uit het zwembad als ik in de kamer arriveer maar als hij me dan weer op het bed wil hebben voor een laatste neukpartijtje voor ons vertrek weiger ik, het is nu wel even mooi geweest. Wel duiken we samen onder de douche en terwijl we genietend elkaar insoppen knuffelen we nog wat. De nacht daarop in de buurt van Winchester herhaalt zich dit patroon, we neuken nog een keer of vier maar het is net of we die eerste keer in het hotel in Tuscaloosa al afscheid namen, die intensiteit komt niet terug in onze seks.

De derde dag arriveren we aan het einde van de ochtend in Manhattan, Chelsea West25th street. Dankzij Nicolas heb ik daar, niet ver van de Hudson in een hoog huis op de zesde verdieping een klein appartementje gekregen, wat in New York een extreme luxe is. Nadat we alles naar boven hebben gesjouwd nemen we met een lange knuffel afscheid, waarna Chuck doorrijdt naar Harvard, Massachusetts. Als ik hem op de stoep uitzwaai moet ik erg huilen, maar tegelijk voel ik dat het goed is zo. Chuck is me lief en heeft me door een moeilijke periode heen geholpen, maar nu wordt het tijd om te zien of ik het ook zelf kan, op eigen benen staan…



ThnX dat je dit verhaal leest, wordt vervolgd! X. Zazie