Vandaag was het dan eindelijk zover. Het was een paar keer uitgesteld, maar vanavond zouden de neefjes van de oude dame komen dineren. Het waren eigenlijk de kleinkinderen van haar zus en broer, maar ze had het altijd over 'mijn neefjes'. Ik begreep de jongens ergens in de twintig waren, deels al bijna afgestudeerd. Ik geloof dat de kleinzoon van haar broer economie studeerde, en de twee kleinzonen van haar zuster allebei rechten. Die laatste twee waren overigens ook broertjes van elkaar. Bij het diner zou ook mijn mentor aanschuiven en één van de drie neefjes zou een studievriend meenemen, om op een mooi even aantal gasten uit te komen. Ik telde uiteraard niet mee als gast; de oude dame had mij gevraagd de bediening voor mijn rekening te nemen en haar gasten ook zoveel mogelijk op andere wijzen te plezieren, al naar gelang hun wensen.

Ik werd uiteraard geacht te komen opdraven in mijn gebruikelijke werkkleding voor feestjes en partijen: van boven een keurig wit overhemd met zwarte strik, van onderen met zwarte kousen, zwarte jarretels en bijpassende zwarte pumps. De oude dame verkneukelde zich al bij voorbaat over de verbaasde gezichten van haar neefjes, wanneer ik hen in mijn werkkleding zou verwelkomen en na binnenkomst hun jassen in ontvangst zou nemen. Ze had zich voorgenomen om haar neefjes even subtiel in te peperen dat zij, ondanks haar vergevorderde leeftijd, toch nog steeds een vrouw van de wereld was. Kennelijk hadden de jongens haar iets te vaak laten merken dat de oude dame in hun optiek precies dat was: een oude dame. Daarom had ze besloten een klassiek formeel dinertje te organiseren waarbij de jongens mochten laten zien hoe het met hun tafelmanieren was gesteld, maar ze daarbij wel te laten bedienen door een huisknecht in 'livrei' van zwarte string en kousen.

Overigens zou het met de tafelmanieren van de jongens vast wel goed zitten. Mijn mentor had mij verteld dat de oude dame van adel was, de dochter van een Duitse graaf en een Nederlandse barones. De grafelijke titel was op haar broer overgegaan, en zou ook later op zijn kleinzoon overgaan. De twee andere neefjes waren buiten de adellijke boot gevallen: hun moeder was met een 'burgerjongen' getrouwd. Weliswaar een keurige jongen uit het 'Blauwe Boekje', maar toch: niet van adel. Zelf hadden de neefjes, ook de graaf in spe, geen boodschap meer aan die 'grandeur van weleer'. Ze hadden onderling vaak flinke pret gehad bij de gedachte dat de al eeuwenoude Duitse grafelijke lijn na hun generatie zou uitsterven. Casimir, op wie na het overlijden van zijn vader de grafelijke titel zou overgaan, was zo gay als maar kon. Als een paard, zoals hij zelf zei. Die was dan ook totaal niet van plan om een 'keurig' meisje te trouwen en bij haar voor nageslacht te zorgen. Mijn mentor vermoedde dat de 'studiegenoot' die Casimir zou meebrengen, gewoon zijn vriendje was.

Hoe dan ook: met flink wat adel en patriciaat in de familie zouden de jongens vast wel weten hoe ze hun mes en vork moesten vasthouden tijdens een formeel diner. Wel waarschuwde mijn mentor mij dat de jongens niet vies waren van een feestje, in de ruimste zin des woords. Hij had wel eens in de gayscene opgevangen dat de drie neven als 'Kwak, Kwak en Kwak' bekend stonden, naar verluidt omdat het drietal er regelmatig vrolijk op rond neukte, waarbij de twee broers van het stel net zo lief een mannen- als een vrouwenkutje neukten. Hun bijnaam zouden ze hebben verdiend toen ze op een avond na sluitingstijd met de uitbater van een homokroeg mee naar huis waren gegaan en de man met zijn drieën volledig hadden uitgewoond. De uitbater heette Donald, dus de legende van 'Oom Donald en de drie neefjes' was snel geboren. Kortom: ik moest de heren maar een beetje uit de buurt van mijn kut houden, zo adviseerde mijn mentor. Om er met een knipoog aan te voegen: “Donald had trouwens wel ongeveer jouw leeftijd.”

De rest van de middag was opgegaan aan de voorbereidingen voor het diner. De oude dame had het beste tafelzilver en kristal uit de kast getrokken en de tafel zag er piekfijn uit. Omdat ze – terecht – niet op mijn kookkunsten durfde te vertrouwen, had ze voor het eten een cateraar in de arm genomen, die een groot aantal gangen had geprepareerd. Toen alles in gereedheid was gebracht, was het wachten op de komst van de neefjes en de 'studievriend' van Casimir. We hoefden niet lang te wachten.

Toen ik in mijn 'livrei' de voordeur voor het viertal opendeed, was het even stil. Daarna barstten de drie neefjes in lachen uit. De 'studievriend' keek alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Je kon aan zijn gezicht zien dat hij zich afvroeg waar hij nu toch in godsnaam weer in was beland. Intussen had de oudste van de twee broers, Rudolf, zijn hand in mijn string gestoken en 'woog' met zijn hand mijn balzak. “Kijk, hij heeft ook netjes een kuisheidskooitje aan!”, riep hij vrolijk. De andere twee neven stonden er met een grote grijns naar te kijken en tikten ook even met hun vingers tegen mijn kooitje. De studievriend had echter een knalrode kop gekregen, en al snel zou blijken waarom. Casimir draaide zich naar de jongen toe en zei: “Zie je wel dat je echt niet de enige bent?” Ik zag de jongen kijken alsof hij door de grond wilde zakken, terwijl Rudolf tamelijk hard­handig mijn balzak en gekooide pik uit mijn string trok om die nog wat beter aan het gezelschap te kunnen tonen.

“Jongens, kom eens verder en blijf daar niet zo in die open deur staan. Zo gaat ook alle warmte naar buiten. En sta niet zo aan de genitaliën van mijn huisknecht te trekken, jullie zouden beter moeten weten!” De oude dame kwam langzaam uit de woonkamer gestiefeld om haar gasten welkom te heten. Ze liep de laatste paar weken steeds vaker met een stok. “En wat leuk, Casimir, dat je nu ook eens je minnaar hebt meegebracht!” De neefjes gaven hun tante een zoen, de studievriend annex minnaar gaf haar een hand. Terwijl we naar de woonkamer liepen, graaide Rudolf – die mijn pijnlijke balzak gelukkig had losgelaten – nog even snel in het kruis van de vriend van zijn neef. “Verrek, je hebt de pik van je lover inderdaad in een kooitje opgeborgen!” Casimir knikte alleen maar, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, terwijl zijn lover gelaten zweeg.

In de woonkamer werden de jongens door de oude dame aan mijn mentor voorgesteld, die de vriend van Casimir goed bleek te kennen. Hij had ooit met Joris, zoals de jongen heette, zitten chatten toen deze bezig was geweest zijn onderdanige gevoelens voor het eerst te verkennen. Het kwam mij maar al te bekend voor. Kennelijk had mijn mentor indertijd ook het vertrouwen van Joris weten te winnen, want toen hij Joris op de man af vroeg of die zijn kuisheidskooitje tegen­woordig permanent droeg, begon de jongen te stralen en vertelde enthousiast dat hij dat inderdaad sinds een paar maanden deed. De oude dame deed alsof ze niets had gehoord, terwijl beide broers elkaar aankeken met een blik van 'dat hadden we niet achter Casimir en zijn lover gezocht'. Mijn mentor vroeg aan Casimir of het goed was als hij Joris even meenam naar zijn appartement. Je zag de broers kijken: gaat er nu al, zelfs nog voor de soep, worden geneukt?! Maar Casimir kende de geheime verlangens van zijn vriendje en vond het prima. Vermoedelijk hoopte hij zijn tante nu even betaald te kunnen zetten dat ze hem door een huisknecht in lingerie had laten ontvangen.

Na een kwartiertje keerden Joris en mijn mentor terug. De neven hadden hun tante in de tussentijd wat bijgepraat over de laatste roddels in de familie. Ik was inmiddels wel iets van mijn mentor gewend, maar was niettemin met stomheid geslagen toen ik hem en Joris zag binnenkomen. Mijn mentor was nog precies hetzelfde gekleed als toen hij de woonkamer verliet, maar Joris had een enorme transformatie ondergaan. Van wat hij in eerste instantie had gedragen, was vermoedelijk alleen zijn kuisheidskooitje overgebleven. Hij zat op handen en knieën naast mijn mentor, en was behalve een halsband, een puppymasker en vrolijke doggy-tail in zijn aarsje, volledig naakt. Aan de halsband was een leren hondenriem bevestigd, die mijn mentor aan Casimir gaf. Als een blije pup huppelde Joris naar zijn baasje en ging aan zijn voeten liggen.

De oude dame gaf geen krimp, daarvoor moest haar neef toch echt nog iets vroeger opstaan. Ze trok Maggie Smith weer uit de kast en zei: “Ach, wat leuk, een hond! Jammer dat Tilly er niet is, dan hadden ze samen kunnen spelen.” Haar Beagle had ze die middag even bij kennissen onder­gebracht, omdat ze het dier de drukte van haar neefjes niet wilde aandoen. “En, Maik, het lijkt erop dat we voor één gast te veel hebben gedekt. Kun jij even een bord weghalen? En haal even de bowl van Tilly uit de keuken. Daar kun je dan ook wat eten voor de hond in doen.” Casimir moest lachen om de oude dame, terwijl hij zijn viervoetervriendje een liefkozende aai over de bol gaf. Typisch zijn tante, altijd een stiff upper lip!

Beide broers keken wat bedremmeld. Eerst overbluft door de oude dame, nu overtroefd door hun neef. Stoer zei Rudolf nog dat zij het teefje van hun neef dan vast wel zouden mogen dekken, maar dat werd door de oude dame resoluut afgekapt: “Daar is de huisknecht voor, als jullie zo nodig iets of iemand willen bestijgen.” Ik kreeg van de broers een licht afkeurende blik; ze hadden veel liever het vriendje van hun neef gedekt. Gewoon 'omdat het kon'. Maar ik kon aan hun blikken ook al zien dat ze bij gebreke van een jongere teef dan gewoon mij wel even flink in mijn knechtenkut zouden neuken. Als interessantere neukobjecten niet beschikbaar zijn, dan zoek je gewoon ergens een 'Oom Donald'. En hun tante was duidelijk geweest: mijn kut stond hun kennelijk wel ter beschikking.

De eerste paar gangen waren daarna zonder verdere bijzonderheden verlopen. Joris kreeg zijn eten in de hondenbak van Tilly opgediend, en ik bekommerde mij netjes om de gasten. Mijn taken beperkten zich vooral tot het opdienen van het eten en het bijschenken van de lege wijnglazen. Het had de oude dame geen goed idee geleken om mij ook als pisdrinker voor de gasten te laten fungeren. Met die jonge honden over de vloer – ze bedoelde haar neefjes – vreesde ze voor haar tapijt als de heren vrolijk in mijn bek mochten gaan staan wateren. Wel had ze mijn mentor gevraagd om even te laten zien hoe goed de huisknecht was afgericht, en mij zijn pis te laten drinken. Toen ze dat had gezegd, sprong Joris ook op en begon meteen driftig met zijn doggy-tail te kwispelen. “Ik wil ook.”

“Weet je het zeker?”, had de oude dame aan Casimir gevraagd, die daarop had geknikt. Het leidde ertoe dat ook ik op vier poten mocht gaan zitten, naast Joris. Daarbij besloten Casimir en mijn mentor op het laatste moment om van plaats te verruilen: Casimir zou in mijn bek pissen, en Joris zou de pis van mijn mentor mogen proeven. De vrees van de oude dame bleek niet helemaal ongegrond. Terwijl mijn mentor de mond van Joris met niet al te grote stralen volpiste, ging Casimir een stuk minder beheerst te werk. Ik moest alle zeilen bijzetten om al zijn flinke stralen pis te kunnen wegdrinken. Het tapijt bleef gespaard, maar mijn smetteloos witte overhemd kleurde wel op een aantal plekken geel. “De zweep, de zweep!”, riepen de broers enthousiast. Ik moest denken aan 'Asterix en de Helvetiërs', maar vermoedde dat de broers niet hetzelfde referentiekader zouden hebben als deze toch al wat antieke huisknecht.

Een zweep bleek de oude dame niet in huis te hebben. Met haar oude landhuis waren ook de paarden verkocht en voor een zweep had zij dan ook niet veel praktisch nut meer gehad. Maar niet getreurd: Rudolf trok meteen de riem uit zijn broek. “Hoeveel? Vijftien of twintig?” Het werden er vijftien. Terwijl ik netjes de slagen van de riem op mijn billen mee telde – ik ging alleen bij de tweede slag even in de fout toen ik bij een onverwacht harde slag 'tw-aauw' zei – keek Joris mij begripvol aan. Als mijn mentor en zijn baas niet op het laatste moment van plaats waren gewisseld, zou de riem nu op zijn kontje zijn neergedaald. Ik weet nog dat ik vond dat hij een lieve blik had. Ik hoopte maar dat Casimir volwassen genoeg was om Joris in al zijn onderdanigheid te waarderen en hem niet alleen maar als een speeltje te zien. Een speeltje dat je gewoon kon wegdoen als het je niet meer boeide.

Met pijnlijke rode striemen op mijn billen diende ik het dessert op, terwijl Rudolf en zijn broer mij steeds vaker in mijn kruis grepen. Het begon mij een beetje te irriteren en ik kon het niet laten om de oude dame te vragen: “Wil mevrouw dat ik deze fles uitschenk of had u voor de jonge heren een lekkere dessertwijn in gedachten?” Die vraag had ze niet zien aankomen en proestte het uit van het lachen, ze kon de slok wijn die ze net had genomen nog net tijdig in haar servet opvangen. “Schenk deze fles maar gewoon uit”, kon ze er nog net uitbrengen, terwijl ik aan haar pretoogjes kon zien dat ze mijn brutale opmerking wel kon waarderen. Haar neven keken haar niet begrijpend aan, en ze was niet van plan om hen deze inside joke uit te leggen. Alleen mijn mentor wist dat ze mij een paar weken daarvoor een karaf met 'dessertwijn' had laten leegdrinken, gemaakt van haar eigen versgeperste druivenvocht.

Na het dessert besloten de neven dat het tijd werd voor een 'gezelschapsspel'. Ze haalden een stoel tevoorschijn waarop een grote dildo was bevestigd. Het werd een soort 'truth or dare', waarbij het 'dare'-element ertoe leidde dat je op die stoel moest gaan zitten. Uiteraard konden ze niet van hun tante of van mijn mentor verlangen dat zij zich ook over die dildo zouden laten zakken, dus ik was hun 'stand-in'. Joris was de klos als het Casimirs beurt zou zijn om op de stoel plaats te nemen, en de broertjes hadden geloot. Daarbij had Rudolf aan het langste eind getrokken.

De nodige 'truth or dare'-uitdagingen gingen over tafel en Joris, Rudolfs broer en ik hadden al een beurse kut toen de oude dame weer de mist in ging en ik als haar plaatsvervanger weer op de dildo-stoel moest plaatsnemen. Alleen had ze deze keer besloten dat ik toch even op mijn plaats moest worden gezet voor mijn eerdere, weliswaar zeer gewaardeerde, maar toch wat brutale opmerking over de dessertwijn. Nadat ik voor de zoveelste maal op de dildo had plaatsgenomen, gaf ze een kort knikje aan Rudolf, die vervolgens naar mij toe liep, mij nog even wat dieper over de dildo heen duwde, en vervolgens iets van onder de stoel vandaan haalde. Het bleek een pompje te zijn en al snel voelde ik dat ik op een opblaasbare dildo zat. Rudolf pompte door totdat mijn kut aanvoelde als een Zeppelin.

Maar de oude dame was nog niet klaar. “Maik, wil jij onze gasten nog even bijschenken?” Ik wist niet wat ik moest doen. Met die dildo in mijn kut kon ik toch onmogelijk opstaan? De oude dame roffelde ongeduldig met haar vingers op tafel en ik besloot toch maar te proberen om op te staan. Met de dildo nog in mijn kut en de stoel daaraan vast waggelde ik onder luid gelach naar de tafel toe om de gasten zo goed en zo kwaad als het ging bij te schenken. Ik vervloekte mijzelf voor mijn gevatte opmerking. Op een gegeven moment vond de oude dame het wel mooi geweest en gebaarde ze Rudolf dat hij de opblaasdildo weer leeg moest laten lopen. Met een flinke plop, en een enorm diepe zucht van mij, floepte de dildo weer uit mijn kut. De stoel landde netjes op vier poten, maar dat was een schrale troost. Mijn kut was pijnlijk en stond wijd open.

Rudolf, zijn broer en Casimir zagen hun kans schoon. “Vindt u het goed dat we de huisknecht even gaan 'verzorgen'?” De oude dame gebaarde iets dat het meest leek op 'doe wat je niet kunt laten' en wees naar de logeerkamer. “Blijf!”, zei Casimir tegen Joris, waarna hij mij met zijn neven naar de logeerkamer begeleidde. De oude dame had niet gelogen toen ze zei dat de mannen in haar familie, voor zover zij wist, grootgeschapen waren. Terwijl de heren één voor één hun broek lieten zakken, moest ik denken aan de opmerking van de oude dame over ezels. Er bungelden enorme penissen voor mijn neus. Formaat kinderarm, maar dan wel van een kind met obesitas. Het zou voor mij geen gemakkelijke rit gaan worden, dat was duidelijk. Om de beurt werd ik door de drie neven diep in mijn kut geneukt, totdat ik tot de nok toe was gevuld met hun kwak. Afgaande op de hoeveelheid zaad die ze met zijn drieën wisten te produceren, was het moeilijk voorstelbaar dat de grafelijke lijn bij Casimir zou ophouden.

Zonder mij vonden ze hun weg weer terug naar de woonkamer, waar Joris inmiddels aan de voeten van de oude dame was gaan liggen.” Ach, wat onhandig nou dat jullie Maik niet ook hebben meegenomen. Misschien dat één van jullie dan even de koffie kan inschenken? Heeft Maik verder wel een beetje zijn best gedaan?” Wat hun antwoord was kon ik vanuit de logeerkamer niet goed horen. Wel dat ze mijn mentor vroegen of ze mij later die avond nog even mee uit mochten nemen naar de stad. Daar was een nieuwe seksclub geopend die ze graag even wilden uitproberen. De oude dame vond het in ieder geval prima. “Als jullie Maik maar wel een beetje heel laten. Hij moet morgen nog een schilderijtje voor mij ophangen.” Zachtjes grinnikend liep ze naar de keuken. Ik had de indruk dat zij wel wist naar welke 'nieuwe club' haar neefjes mij zouden meenemen...