De onbekende vrouw!

Badend in het zweet werd Erika wakker. Zwaar ademend keek ze verschrikt rond zich, maar algauw had ze door dat ze in haar eigen slaapkamer lag. Ze zette zich recht op het bed, met haar knieën omhooggetrokken. Naast haar ronkte Oswald nog lekker, helemaal verzonken in dromenland. En net daar was het bij de jonge meid misgegaan. Een hele hoop fragmenten hadden elkaar opgevolgd, sommige haarscherp en anderen vaag. Vervaarlijke schimmen kwamen steeds terug en leken haar in haar slaap te tarten, maar eindigen deed het bij een vrouwelijke gedaante.

Erika’s hart bonsde nog steeds terwijl ze wat angstzweet van haar voorhoofd afveegde. Haar pyjamashirt was volledig doorweekt, net zoals haar bh. Ze was te moe geweest om de bustehouder uit te trekken voordat ze in bed gekropen was. Omdat de kledingstukken jeukten en slecht zaten, trok ze die uit. Blij met het bevrijdende gevoel, streelde ze over haar naakte huid.

De strelingen hielpen Erika om rustiger te worden, ze voelde hoe ze weer controle kreeg over haar eigen lichaam en gedachten. Als bij toeval gleden haar ogen langs haar bureau, waar enkele foto’s opstonden. Op één daarvan was een jonge weergave van haar moeder te zien. De jonge vrouw leek erg op Erika, alleen was ze blond en nog bleker van huid. Plots besefte ze dat de vrouw die in haar dromen opdoemde, niemand minder dan haar mama was. Alsof dat niet genoeg was, geraakte ze ervan overtuigd dat de zwart – wit foto die ze gisterenavond tegen de muur gezien had, dezelfde vrouw moest zijn. Met open mond staarde ze naar de afbeelding van haar moeder, terwijl ze het volgende dacht: had zij ook ooit onderdeel geweest van hetzelfde geheime genootschap?

Erika kroop van het bed om de foto van dichtbij te zien, waardoor Oswald wakker werd. Slaperig wreef hij in zijn ogen, terwijl hij het volgende mompelde:

‘Heh, … hoe laat is het.’

Moe keek de dertiger naar Erika, die topless naast het bed stond. De meid hief haar schouders op, dus zocht Oswald zelf naar zijn Smartphone.

‘Pffff … het is iets na vijf … Wat ga je doen?’

Erika beet vertwijfeld op haar onderlip terwijl ze naar de foto van haar moeder staarde. Wat als ze het nu fout had? Trouwens, waarom zou haar moeder haar dan hiervoor niet waarschuwen? Ze keek naar Oswald en fluisterde snel:

‘… Ik wilde gewoon naar de wc gaan …’

Geeuwend stak Oswald zijn duim omhoog, waarna hij zich op zijn zij draaide om verder te slapen. Erika wandelde zo stil mogelijk naar de badkamer. Ze trok de pyjamabroek uit en wisselde ook van slipje. Voor zichzelf maakte ze een plannetje, om op een subtiele manier Oswald uit te horen over de identiteit van de voorgaande vrouwen. Misschien was er wel een soort lijst van hen, sowieso behield het genootschap beelden en foto’s van hun aardse godinnen.

Tien minuten later verscheen Erika weer in haar slaapkamer. De pyjamabroek had ze niet meer aangetrokken, dus op het slipje na, was ze volledig naakt. Zonder de snurkende Oswald wakker te maken, legde ze zich weer in het bed. Een paar minuten lang staarde ze doelloos naar het plafond, in de hoop om zich meer details te kunnen herinneren van de fotogalerij. De vermoeidheid won het echter van het gepieker en niet veel later was de meid weer verzonken in een diepe slaap.



Twee geheimen …



Om acht uur ’s ochtends werden Oswald en Erika gewekt door de Smartphone van de jonge meid. Vlug nam ze het vibrerend toestel van het nachtkastje en tot haar verbazing merkte ze dat haar grootmoeder belde. Ze wilde geen argwaan creëren, want in principe had ze nu al een uur wakker moeten zijn.

‘… Dag oma …’ Begon Erika op een geforceerde toon, om zo wakker mogelijk te klinken.

‘Goedemorgen, alles goed? Heb je gisterenavond je plan wat kunnen trekken?’

Erika’s grootmoeder klonk opgewekt en op de achtergrond hoorde ze haar grootvader iets enthousiasts mompelen.

‘Ja, … alles is prima verlopen. Ik ben nu …’

Erika ratelde maar wat, in de hoop een zo normaal mogelijke indruk te geven. Dat haar grootmoeder aan de andere kant van de lijn een lachje moest onderdrukken, zag ze natuurlijk niet. Het oudje vermoedde wel dat haar kleindochter nog op de boerderij was, maar daar maalde ze ook niet om. Wat haar betrof, mocht ze wel eens een dag school skippen. Een beetje gek en tegendraads doen hoort uiteindelijk bij die leeftijd en als het dat maar is!

‘Fijn om te horen dat je een toffe avond had. Wij blijven nog wat langer in de stad hangen. Samen met Jack en Rachel vertrekken we hier rond een uur of vier, dus tegen het avondeten zijn we weer thuis. Zet jij anders het gebraad straks al in de oven wanneer je weer thuis bent?’

Erika, die blij was dat ze niet door de mand gezakt was, antwoordde affirmatief. Vervolgens kreeg ze van haar grootvader een kort verslag over de prijsuitreiking. Anders dan zijn vrouw leek hij wel overtuigd te zijn dat zijn kleindochter zich naar school begaf:

‘… Ik leg nu neer, want anders kom je dadelijk in problemen. Maak er nog een fijne dag van en we zien je straks …’

Opgelucht legde Erika de smartphone neer. Oswald was naar de badkamer gewandeld en kwam een paar minuten later de slaapkamer weer binnenwandelen. Voordat hij iets kon zeggen, zei Erika:

‘Mijn grootouders komen pas in de namiddag terug en ik ben toch al te laat voor school, dus … misschien … kan jij ook nog wat langer blijven …?’

Met de guitigste en onschuldige blik keek ze verwachtingsvol naar Oswald, die grinnikend zijn hoofd schudde.

‘Jeetje, ik ga nog echt problemen met je krijgen …’

Erika gooide plagend een kussen naar de dertiger, die het op zijn beurt teruggooide. Gekscherend volgde een kort kussengevecht, waarna Erika hijgend voorstelde om in de keuken vlug wat boterhammen te smeren en een fles water te halen. Zonder zich aan te kleden, verdween de meid naar beneden.

Anders dan haar slaapkamer, voelde de benedenverdieping frisser aan. Het zette Erika aan om voort te doen, dus werden het vijf paar sneetjes met daartussen ofwel kaas of confituur. Ze plaatste alles op een groot bord en samen met de fles water wandelde ze terug naar boven. Oswald had zich op de bureaustoel gezet, hij had zijn broek en kousen al aangeschoten. Blij met het aangeboden eten, trok hij Erika op zijn schoot, zodat haar naakte rug tegen zijn blote borstkas streelde. Speels tastte hij met zijn rechterhand naar haar borsten, terwijl zijn andere hand een boterham vastnam. Grinnikend begon de meid zelf te eten, genietend van de fijne borstmassage.

‘Heb je vorige … eh … vrouwen ontmoet die Su … de godin moesten naspelen …?’

Oswald kauwde traag op een boterham, waarna hij kort antwoordde: ‘Ja.’

Erika nam een paar happen van een sneetje met confituur op, voordat ze verder vroeg. Ze wilde de kerel niet het idee geven dat ze achter iets aan het vissen was.

‘Komen ze allemaal van deze streek of … kiezen jullie gewoon iemand met bepaalde kenmerken?’

Oswald schraapte zijn keel. Hij liet zijn rechterhand naar Erika’s rug glijden. Strelend bewoog hij zijn wijsvinger over haar schouderblad, naar haar ruggenwervel. Zachtjes duwde hij tegen haar vel, wat een kietelend effect had. Lachend verplaatste de meid zich, waarbij ze haar gezicht naar haar mentor draaide.

Plots sloeg de speelse sfeer om in een meer serieuzere, zakelijk karakter. Erika voelde haar gezicht warm worden, terwijl ze met haar ogen strak naar de donkere kijkers van Oswald keek. Stamelend gaf de latino eindelijk een antwoord op haar vraag:

‘Eh, … wel … ze komen van hier, maar ook elders in het zuiden. En soms uit het noorden van Mexico. Maar maak je geen zorgen, je gaat ze niet kennen.’

Erika hief zo nonchalant mogelijk haar schouders op. Al was ze wel zo pienter om het tweede deel van Oswalds antwoord te registreren. Want had hij hiermee niet te kennen gegeven dat het haar moeder niet één van de voorgaande vrouwen kon zijn.

Wat de meid niet besefte was dat Oswald met een eigen dilemma worstelde. Zijn loyaliteit naar de leidinggevenden had recentelijk een flinke deuk gekregen. Er was iets wat hij aan Erika wilde zeggen, maar nu nog niet. Hij forceerde zichzelf om te glimlachen. Gespeeld vrolijk zei hij luidop:

‘Ik heb nog zin in een toetje!’

Erika knikte enthousiast, beseffend dat het niet in haar voordeel was om door te vragen. ‘Er is chocolade beneden, wat koeken en nog een stuk appeltaart …’

‘Nah, ik heb liever een stukje Erika …’

Oswald boog zijn gezicht naar Erika’s bovenlichaam toe. Hij hapte wild met zijn mond en wist de tepel van haar rechterborst tussen zijn lippen te nemen. Knabbelend zoog hij aan de tepelknop, terwijl Erika grinnikend met enkele vingers over zijn gezicht streelde.

De houding waarin Erika zat was niet echt ideaal, zeker niet omdat ook het bord nog op haar benen rustte. Net op tijd kon ze verhinderen dat het keukengerief op de grond viel, maar hiermee onderbrak ze Oswald wel in zijn spel. De meid stond op en legde het bord op het bureau, waarna Oswald haar plagerig richting het bed duwde.

Zonder veel tegenwerk belandde Erika met haar rug op het bed. De onderkant van haar knieën steunde tegen de rand van de matras. Oswald positioneerde zich vlak voor de meid. Plagerig streelde hij met zijn rechterwijsvinger over haar huid, beginnend van haar hals, tussen haar borsten en langs haar navel. Toen hij bij het slipje kwam, haakte hij met beide handen achter de stof en trok het soepel naar beneden. Erika deed wel alsof ze het tegenwerkte, maar volop genietend liet ze zich makkelijk meeslepen. Haar onderbenen stak ze na een paar tellen de lucht in en het ondergoed belandde op de grond.

Oswald knielde vervolgens tussen Erika’s benen, hij boog zijn bovenlichaam soepel naar voren en drukte zijn lippen tegen haar onderbuik. Speels kuste hij haar zachte vel, terwijl hij zijn handen over haar zij en benen liet strelen. Opnieuw was er een ommezwaai in sfeer, opgewonden kneep Erika met haar linkerhand in haar borsten. Verwachtingsvol duwde ze haar andere hand in de matras en zodra Oswald zijn tong over haar venusheuvel lekte, ontsnapte een genietend kreuntje uit haar mond.

De dertiger liet zijn tong rustig langsheen Erika’s schaamlippen glijden, waarna hij zijn lippen op de bovenkant van haar spleet liet rusten. Met zijn tong zocht hij de clitoris, waardoor een geweldig gevoel in Erika’s lijf losbarstte. Oswalds bedoeling was natuurlijk niet om haar direct te laten klaarkomen, zodra hij het kleinood gevonden had, zakte hij met zijn tong over het zoetzoute kutvlees naar beneden. Haar ontmaagding was een realiteit, dus moest hij zich niet langer inhouden. Vrijpostig duwde hij zijn tong in haar kutopening. Penetrerende bewegingen wisselde Oswald af met zuigen, waarbij hij zich te goeddeed aan de Erika’s kutsappen.

De Jonge meid genoot met volle teugen van de fijne behandeling en om het prettiger te maken, speelde ze zelf met haar donkerroze tepelknopjes. De fijne dingetjes stonden kaarsrecht en wezen uitermate opgewonden naar het plafond.

Oswald hief zijn hoofd even op. Hijgend liet hij zijn vingers de binnenkant van Erika’s dijen masseren. Het was een prettige plek, waar je het zachte vel prettig kon behandelen. Een twijfel vloog doorheen Oswalds hoofd of hij zich niet verder moest uitkleden om de meid met zijn penis te verwennen. De verleiding was groot, maar net toen hun blikken elkaar kruisten, kwam bij hem het besef dat hij iets anders moest regelen. Hij liet zich te makkelijk door de meid overhalen, want eigenlijk had hij hier nu niet mogen zijn. Om geen onrust bij Erika te creëren, dwong Oswald zichzelf om voort te doen.

Zonder verder dralen liet Oswald zijn lippen weer op Erika’s spleet landen. De tong zocht de clitoris op en met grove strelingen draaide hij rond het kleinood. Het leek één lange beweging, die pas stopte toen Erika klaarkwam. De meid voelde het orgasme in alle hevigheid opkomen. Ze liet zich erdoor overmeesteren, want in haar hoofd dacht ze dat dit gewoon het begin was van een fijne ochtend. De komende paar uren zou ze nog wel tijd genoeg hebben voor ander lichamelijke geneugtes.

Helaas stond Oswald recht zodra hij zeker wist dat Erika klaargekomen was. Hij wreef met een hand zijn mond af en kondigde ijskoud aan:

‘Ik maak me klaar en vertrek!’

Erika keek haar mentor verbaasd aan, maar voor ze iets kon zeggen was hij al naar de badkamer verdwenen. Toen hij weer in de slaapkamer verscheen, had ze zich rechtop gezet, hoewel nog steeds naakt. Met een blos op haar wangen probeerde ze hem te overtuigen, maar vastbesloten gaf Oswald haar een kus op haar voorhoofd. Kordaat wandelde hij vervolgens naar beneden, op de voet gevolgd door de meid.

Aan de voordeur gekomen, draaide hij zich nog één keer om en mompelde dan het volgende:

‘Kijk je kluis nog een keer na, daar zal nog iets insteken. Ik neem nog wel contact met je op …’

De latino verdween vervolgens naar zijn camper. Erika bleef in de deuropening staan. Enigszins boos staarde ze naar het wegrijdende voertuig. Om haar adamskostuum niet aan toevallige passanten te laten zien, koos ze om haar boosheid binnenshuis te bekoelen.



Niets nieuws



Gefrustreerd door het plots verdwijnen van Oswald, besloot Erika om zelf op zoek te gaan naar antwoorden. Zijn vertrek had bij de meid meer vragen gecreëerd als oplossingen geboden. Ze vermoedde dat haar nieuwsgierigheid de aanleiding was van zijn aftocht, dus zat de theorie over haar moeder weer in haar hoofd.

Na een wasbeurt kleedde ze zich aan zoals op een gewone schooldag, in de overtuiging dat haar grootouders straks anders onraad zouden ruiken. Vervolgens ging ze naarstig op zoek naar alle mogelijke voorwerpen die iets met haar moeder te maken hadden. Ze was op een gegeven moment zelfs van plan om haar mama te bellen om haar uit te vragen. Erika verwachtte echter niet dat ze haar moeder makkelijk zou bereiken en zou ze wel de waarheid spreken!

Erika wilde concrete bewijzen hebben voordat ze haar moeder of Oswald zou aanspreken. Eerst zocht ze bij de spullen van haar moeder die hier achterbleven wanneer de vrouw bij haar ouders overnachtte. Het waren vooral kleren, nutteloze administratiedocumenten en een paar boeken. Daarna zocht Erika in haar eigen slaapkamer. Er waren een aantal voorwerpen die ze van haar mama had gekregen en die erg dierbaar voor haar waren. Misschien zat er iets bij dat ze expres doorgegeven had aan haar dochter, een hint of iets dergelijks. Jammer genoeg kon Erika van de brieven en knuffels niets uitmaken, buiten de vreemdsoortige liefde van de afwezige moeder voor haar kind.

Als laatste hoop rommelde de meid in de dozen op zolder. Haar grootouders hadden heel wat jeugdmateriaal van hun dochter bijgehouden, gewoon omdat ze er plek voor hadden. Erika had vroeger veel tijd gespendeerd om een beeld te vormen van haar moeder aan de hand van al die spullen. Opnieuw doorzocht ze de voorwerpen, maar nu met een heel andere bril op. Zelfgeschreven teksten overlas ze in de hoop een zin of een alinea te vinden, maar wederom zonder resultaat.

Erika gaf de moed echter niet op, want ze wist dat wat er zich in het huis bevond onvolledig was. Haar moeder had zelf ooit opgemerkt dat ze veel weggegooid had, zo was er ook nauwelijks een spoor van Erika’s biologische vader te vinden tussen alle spullen. De volgende stap was proberen om op een subtiele manier haar grootouders uit te horen.

De jonge meid overschatte echter haar eigen ondervragingsvaardigheden. De zoektocht naar bewijsmateriaal nam haar zo in beslag, dat ze 's middags niet at en het avondeten vergat op te zetten. Zodra haar, goedgezinde, grootouders weer thuis waren, stapelde ze de ene fout na de andere op. Ten eerste verraadde ze stomweg dat ze die dag niet naar school was gegaan, iets wat haar grootvader slechtgezind maakte.

Met de nodige moeite wist Erika’s grootmoeder de sfeer er toch in te houden, totdat ook zij de gedragsverandering bij haar kleindochter waarnam. Erika liet een resem vragen over haar moeders jeugd los en antwoordde kortaf en teleurgesteld wanneer de oudjes niet de juiste informatie gaven. Ze ging zo op in haar eigen denken, dat ze zichzelf volledig in de knoei reed door boos bekentenissen af te leggen, toen haar grootmoeder zelf met de nodige vragen afkwam:

‘… Hebben jullie dan nooit iets vreemds gezien, … zoals rare brieven of geheime boodschappen … Merken jullie dan niet op wanneer er vreemdelingen rondom de boerderij verschijnen …’

Beide grootouders keken elkaar verschrikt aan, zoveel boosheid hadden van Erika hadden ze niet verwacht. De meid die nooit opstandig leek te zijn, was plotseling veranderd in een vat vol vuur. De onheilspellende woorden over “vreemdelingen” maakten het nog erger. De grootvader klopte uit het niets hard op tafel, alsof hij wilde aangeven dat de chaos nu moest eindigen. Tactvoller nam zijn vrouw het woord, terwijl ze haar kleindochter streng, maar vriendelijk, aankeek.

‘Waarom ben je zo boos? Wie zijn die vreemdelingen waar je over spreekt. We zijn net thuis en je overdondert ons met al die vragen over je moeder. We hebben ze jammer genoeg niet gezien, maar we moesten dit wel aan je geven …’

Erika kreeg van haar grootmoeder een bruine enveloppe, met daarop in een keurig handschrift haar volledig naam. De meid nam de briefwisseling aan en staarde nog een paar seconden naar haar grootmoeder, voordat ze kwaad fluisterde:

‘Ik ben op mijn slaapkamer.’

De jonge meid draaide zich kwaad om en wandelde met grote stappen naar haar kamer, achter haar hoorde ze haar grootvader boos tegen zijn vrouw praten. Zodra Erika op haar bed zat, kalmeerde ze. Door een vlaag spijt voelde ze zich schuldig, toch was te koppig om weer naar beneden te gaan. Met een hartritme dat flink omhoogging, opende ze de enveloppe en nam ze een briefje eruit.

‘Liefste Erika



We hebben elkaar opnieuw een tijdje niet gezien of gehoord. Je bent nog bedankt voor je kerstcadeautje! Je hebt ongetwijfeld veel vragen voor me, zoals ik ook graag veel van je zou willen weten. Alleen moeten we beide nog even geduld hebben.

Als alles meezit dan heb ik tegen de zomervakantie een hele hoop werk er opzitten. Misschien kan je dan naar Albuquerque komen? Laat me weten voor welke college of universiteit je gekozen hebt? Misschien is het stilaan wel tijd dat je bij mij komt wonen!



Veel liefs, je mama!



P.S.: Ga niet in op vreemde voorstellen, ik weet dat alles nog zo avontuurlijk lijkt, maar weet dat het soms te mooi is om goed te zijn … Hou je goed en weet dat ik ontzettend van je hou’

Erika overlas de korte boodschap keer op keer, maar veel wijzer werd ze er niet van. De communicatie met haar moeder verliep moeizaam, omdat ze weinig samen waren. De korte telefoongesprekken hadden vaak dezelfde weinigzeggende inhoud. Ze wilde het haar moeder niet kwalijk nemen, want het geld dat ze opstuurde was onontbeerlijk om Erika te laten opgroeien. De boerderij van haar grootouders was immers al lang niet meer winstgevend genoeg en de oudjes hadden zelf veel kosten. Erika had zich altijd opgetrokken aan haar afstuderen en dat toekomstidee had ze met haar moeder gedeeld. Dat sentiment kon je ook lezen in de brief, maar nu ze zo dicht bij haar verder studies kwam, leek ze met iets totaal anders bezig te zijn.

Was de waarschuwing die haar moeder haar gaf misschien de hint die ze zocht. Doelde ze op het geheime genootschap of ging het over iets wat haar moeder zelf meegemaakt had, namelijk op jonge leeftijd zwanger worden. Ging het over wellust, liefde of beide? Erika voelde zich moedeloos worden en verschoot toen iemand zacht op haar slaapkamerdeur klopte.

Erika’s grootmoeder had een bord avondeten in haar handen. Ze overhandigde het voedsel zodra Erika de deur geopend had. Vriendelijk glimlachte de oude vrouw voor ze terug naar beneden wilde gaan. Erika hield haar stamelend tegen, waarna ze met tranen in haar ogen zich verontschuldigde. Ze kreeg van haar grootmoeder een kus op haar voorhoofd en na wat geruststellende woorden wandelden ze beiden naar de woonkamer.

Geen van de oudjes dwong Erika tot een uitleg, ze leken de woede en de rare uitspraken van hun kleindochter voorlopig te laten voor wat het was. Erika knuffelde haar grootvader en voelde de tomeloze liefde van haar grootouders. In stilte at ze haar bord leeg, waarna ze zich in haar slaapkamer terugtrok.



Gewaarschuwd!



De rollercoaster van emoties was een aparte ervaring voor de jonge meid. Eigenlijk was ze nog niet bekomen van de vorige avond. Mentaal had ze zich zo in het spel van haar voyeurs ingelaten, dat ze stilaan het verschil tussen realiteit en fictie nog moeilijk kon onderscheiden. Een vorm van paranoia en de onuitgesproken liefde die ze voor Oswald voelde maakte het alleen nog maar erger.

En net op het moment dat ze dacht dat het niet gekker kon, werd naar haar persoonlijke smartphone een foto gestuurd. Erop was de ketting met het groene steentje te zien dat ze gisteren uitgedaan had. Niet veel later verscheen een bijhorende tekst:

‘Dit ben je vergeten, zullen we het als een trofee bijhouden ?’

Opnieuw verscheen een foto, waarop ze deze keer de ketting tegen een muur zag. Het was dezelfde muur met de vele foto’s en tot Erika’s verbazing zag ze de foto waarmee ze nu al een hele dag in haar hoofd zat. Omdat de lens zich op de ketting scherp gesteld had, bleef het vaag. Stoutmoedig antwoordde Erika:

‘Prima, kan je misschien nog wat foto’s doorsturen van de muur. Zo kan ik er nog meer van genieten!’

Met een bonzend hart wachtte ze af of er opnieuw gereageerd werd. Ondertussen dacht ze na over wie de persoon was die haar dit stuurde. Tot nu toe had het geheim genootschap alleen via de gsm gestuurd die ze zelf aan haar geleverd hadden. Ook Oswald had haar steevast op dit toestel gecontacteerd. Erika kon zich ook niet voorstellen dat haar mentor zomaar zo’n bericht zou sturen, zonder zichzelf daarbij te vernoemen.

Een cryptisch antwoord volgde:

‘Je bent veel opmerkzamer dan ik dacht!’

Een paar minuten later had ze net die foto die ze nodig had. De zwart – wit foto van de vrouw was nu duidelijk zichtbaar en nu wist Erika het zeker, haar moeder hing daar aan de muur. Nieuwsgierig typte ze het volgende:

‘Hoe weet je dat ik op die foto doel? Wie ben je? Weet Oswald hier iets van?’

Weer duurde het even voor ze een antwoord ontving, maar toen het kwam, begonnen enkele puzzelstukjes op hun plaatst te vallen:

‘Dacht je écht dat je bij toeval uitgekozen was! Je past perfect in een rijtje vrouwen. Ze laten misschien uitschijnen dat alles goed afloopt, maar dat is een verkooppraatje.

Oswald weet hier niets van en dat blijft ook best zo. Ik waarschuw je, omdat jij hier onbedoeld onderdeel van geworden bent. Weet dus dat het weldra voorbij zal zijn.’

Geïntrigeerd door die informatie en het feit dat ze met een insider sprak, stuurde Erika het volgende:

‘Dus mijn moeder weet van jullie en wat bedoel je met slecht aflopen?’

Redelijk snel kreeg ze het laatste bericht:

‘Ja, maar zij heeft zich kunnen losmaken. Helaas verschil je daarin met haar. Als je te ver meegaat, geraak je verstrikt in de tentakels van een sekte. En eenmaal je onderdeel bent, laten ze je nooit gaan. Stuur nu niets meer en praat met niemand over dit gesprek.’

Onderaan het bericht stond een link. Even twijfelde de meid of het wel verstandig was om erop te drukken, maar nieuwsgierig deed ze het toch. Tot haar verbazing zag ze een aantal filmpjes die gisterenavond opgenomen waren. De leden die ze gisteren nog gemaskerd had gezien, waren nu duidelijk herkenbaar. Verbijsterd herkende ze de burgemeester van de lokale nederzetting, alsook de bazin van een transportbedrijf dat gekend was voor handel langs weerzijde van de grens.

Erika voelde zich lijkbleek worden en haar romantische beeld was eensklaps weg. Alsof het zo gepland was, vibreerde de andere smartphone. Oswald had iets gestuurd, met trillende hand las Erika het bericht:

‘Sorry dat ik daarstraks zo snel verdween, maar ik moet je iets vertellen …’