“Leverage: don’t make deals without it. Enhance” Donald Trump liet deze woorden optekenen. Een gedachte die tijdens veel momenten tijdens het studentenleven terugkomt en eigenlijk nooit meer stopt! Wil je iets gedaan krijgen, hou altijd iets achter de hand!

Veel plezier bij dit volgende verhaal van het studentenleven van Tim.

“Welkom, Welkom op dit KMT. Ik moet vriendelijk beginnen novieten. Sommige van jullie zullen uitgroeien tot gewaardeerde leden… Andere, andere zullen afhaken en een knorren bestaan verkiezen boven het paradijselijke leven.”

Tot groot verdriet van ons huis was Jeroen Kaal nog altijd lid. Traditiegetrouw werd er naar een van de oudste leden gekeken om de opening van het KMT te verzorgen. Uiteraard was ik vorig jaar opgevallen doordat ik Emmy een 3e jaars blond Blanc hertje als sjaars geschoten had. Mede door de klus verplichtingen van mijn senior huisleden was ik een van de weinige tweedejaars studenten die bij het KMT aanwezig mochten zijn. Terwijl Jeroen met zijn inleidende speech begon dwalen mijn gedachte af.

De vakantie was als een roes voorbij gegaan. Helaas was ik dit jaar niet meer echt weg, weg gegaan. Maar na mijn periode thuis thuis en daarna bij Emmy hadden toch aangevoeld als weg van huis. Weg van mijn studentenkamer waar ik de rest van het jaar gebivakkeerd had. De laatste hand werd gelegd aan de slaapkamers in huize PV. Wat tevens inhield dat ik nog altijd niet thuis kon slapen.

Waar was ik gebleven? Owja mijn pik diep in het kutje van de moeder van mijn vriendin. Dat lekkere blondje dat ik hoger op mijn PINO lijst plaatste als 95% van mijn mede studenten. Die dame die de geile beer in mij naar boven liet komen en mij zo ook vaak noemde. Mijn nog harde na pulserende sperma schietende pik in haar kutje.

“Waar staat KMT voor feut?” bulderde Jeroen wat mij deed opschrikken uit mijn verzonken gedachten.

Een kleine jongeman met een bos blonde krullen keek omhoog en staarde in de ogen van Jeroen.

Jeroen Kaal zullen de vaste lezers van mijn verhaalreeks nog wel kennen. Maar een korte introductie van Jeroen is dat hij een grote stevige bullebak van een gast is. Jeroen is huis oudste van Huis Golia. Huis Golia is een huis van alternatievelingen en soms een beetje bij elkaar geraapt zooitje. Het is een huis waar zowel mannen als vrouwen wonen.

“Ik, ik weet het eigenlijk niet precies.”

Jeroen zuchtte “Als je het dan godverdomme niet weet kun je op zijn minst beleefd zijn. Ik weet het godverdomme antwoord niet meneer!” bulderde hij.

Dit jaar was de KMT in een oude fabriek dat binnenkort gesloopt ging worden. De afgelopen weken hadden een aantal senioren het pand opgeschoond en klaargemaakt voor het KMT. De voormalige kantoorruimtes waren voorzien van alles dat nodig was voor een fijne staf ruimte tijdens het KMT. Daarnaast waren de meeste vooral blij dat het geen week in een of andere tent in een bos bivakkeren was.

“Welke noviet weet mij wel het antwoord op de vraag te geven?”

Een jongen twee rijen achter de jongen die eerder sprak gaf antwoord.

“Kennismakingstijd meneer”

“Wel hebben we ooit godverdomme, je spreekt pas als je toestemming hebt gekregen om te spreken noviet. Het antwoord is dan wel eens waar goed maar toch 10 stafpunten voor Griffoendor!”

“Nou als jullie godverdomme hier zijn om kennis te maken. Maak dan maar kennis met elkaar hé we roepen jullie een voor een als we jullie nodig hebben! Als je bij ons komt zorg je dat je al je spullen bij je hebt en netjes en correct ons te woord staat. HEBBEN JULLIE DAT GODVERDOMME BEGREPEN?”

Niemand sprak terug, een aantal knikte maar niemand sprak.

“MOOI, en dan nu hop kennis maken!”

Voorzichtig ontstond er geroesemoes in de grote fabriekshal. Een kleine 200 studenten hadden zich af laten zetten of waren met het OV naar deze locatie afgereisd. Van deze 200 studenten zou een aanzienlijk deel in de eerste paar dagen van het KMT alsnog afvallen. Vrijwillig naar huis gaan. Iets in me zei dat met Jeroen als mede sturende factor deze KMT nog wel eens heftiger kon gaan worden als de KMT die ik vorig jaar had doorlopen.

Ik had als eerste uur dienst in het uitzoeken van novietjes. Het was mijn taak om een voor een en om en om een jongen en dan een meisje het seintje te geven zich te melden op het kantoor. Op kantoor zouden ze zichzelf mogen melden. Daarna stond er een wandeling gepland. Maar zoals altijd zat er een addertje onder het gras. Zodra ze klaar waren op het kantoor hadden ze de keuze direct te gaan wandelen of te wachten. Beide keuzes waren eigenlijk niet goed. Wachten kon betekenen dat er lang gewacht moest gaan worden. Maar zelf wandelen betekende dan weer een meer egoïstische keuze waarbij het juist draait om samen dingen te doen. De keuze die de studenten hier maakte zou een eerste schifting in hun groep gaan worden.

Uiteraard had ik al snel Nina gespot die ergens in het midden aan het socializen met haar jaargenoten was. Het was ook erg makkelijk geweest haar op te zoeken en het teken te geven om zich te melden op het kantoor. Maar al eerder had ik besloten haar te mijden en Nina een z’n gewoon mogelijke KMT te geven. Emmy mocht ook geen taken uitvoeren op het KMT. Dit omdat het bekend was dat haar zusje zichzelf ingeschreven had en anders familie voorgetrokken ging worden.

Uiteraard had ik Nina tijdens mijn verblijf bij Emmy alle dagen gezien. Als mijn gedachte terug zouden gaan naar die week misschien wel meer dan alleen maar zien. Voor nu had ik een taak en kon ik mijn gedachte niet laten afdwalen naar wat voor een moois ik allemaal had meegemaakt tijdens mijn vakantieweekje bij Emmy.

Nadat ik een uurtje tal van novieten op hun schouder had getikt en richting het kantoor had gestuurd kwam Joost mij aflossen. Joost was een van de mannen die ik in de laatste periode van het schooljaar beter was gaan kennen. Hij was 2 jaargangen ouder dan ik. Wat betekende dat hij van dezelfde jaargang als Emmy was. Joost kwam uit huis Dover. Een leuk huis waar Noud onze preses van de vereniging ook vandaan kwam.

Op instructies van Joost ging ik richting het kantoor en nam daar plaats. Er zaten 6 personen op een rijtje. Aan het beging van de rij zaten drie dames. Twee herkende ik waarvan ik wist dat er eentje uit huis Aberto afkomstig was. Mirthe was dacht ik haar naam. Ze deed aan een of andere sport. De andere dame was Sanne de vuurrode chick van huis Blanc. De derde dame bleek de nieuwe huis oudste van huis Culturia te zijn. Tja dat was een huis dat lang niet altijd aanwezig was bij de verschillende evenementen. Ze bleek Angelique te heten.

Van de mannen zat Jeroen in het midden en voerde het hoogste woord. Naast hem zat Bram. Bram was de rechterhand van onze preses Noud. Vorig jaar had ik kennis met hem gemaakt toen hij bemiddelde bij de oorlog tussen ons huis en huis Golia.

Als laatste nam ik plaats in de rij, eigenlijk was het niet mijn plek. Het was de plek van mijn huisoudste. Als huis PV een van de oudste en roemruchtste huizen van de vereniging hadden wij uiteraard een zetel bij het KMT kamp. Maar aangezien ik slechts 2e jaars was en pas enkele maanden sjaars af was het toch een beetje mijn plek vinden. Onder mijn stoel stond een pot met zwarte verf met daarin een blokkwast.

Een jongeman kwam binnen.

“naam” bulderde Jeroen.

“Kees, mijn naam is Kees meneer.”

Kees was een op het eerste oog normale knul.

Een grote sporttas van Kees werd door de dames onder handen genomen. Mirthe pakte een kleine plastic witte tas onder haar stoel vandaan en hield deze open.

Sanne sprak richting Kees.

“Het is geen schoolreisje dit KMT, alleen de spullen die in deze witte tas passen mag je bij je houden de rest wordt opgeborgen.”

De teleurstelling was van Kees zijn gezicht af te lezen. Hij klapte de tas open en stopte de witte plastic tas zo vol mogelijk met zijn spullen.

Na een kort interview over zijn ambities etc was het geplaag klaar. Nummer?

“Bram had een lijstje voor zich en melde 88.”

Ik begreep nu wat mijn taak ging zijn dit uur. Ik nam de tas van Kees uit zijn hand en kalkte het nummer 88 op de witte plastic tas. Sanne had een sticker op zijn sporttas geplakt waar zijn nummer op geschreven stond. Zijn tas was ondertussen in een aangrenzende kantoorruimte gelegd.

“Shirtmaat passen”

Achter Kees lagen op de tafel een tiental witte t-shirts.

Angelique vulde aan “Heren shirts aan de linkerkant, dames shirts aan de rechterkant”

Kees trok snel een heren maat L over zijn hoofd dat hem behoorlijk paste.

Hij knikte naar tevredenheid.

“Shirt uit vroeg Jeroen” waarop Kees het zojuist door hem gepaste shirt uit trok. Ik nam het shirt in ontvangst en op het lege tafeltje naast mijn stoel legde ik het shirtje neer en schreef ook daar zijn nummer 88 op.

“Voordat je gaat nog wat laatste dingen. Vanaf dit moment ga je door het leven als noviet 88. Je bent geen Kees meer, Kees bestaat niet meer. Noviet 88! Dus wat is je naam?”

“Noviet 88 meneer”

“Keurig”

Bram overhandigde Kees een kaartje met daarop zijn nummer en het tijdstip van nu.

“Je eerste opdracht is het verkennen van de omgeving. Een tocht van 10 KM is uitgezet. Volg de witte pijlen. Je mag wachten op een van de andere waar je zojuist kennis mee gemaakt hebt. Maar misschien is er ook op jou gewacht. Je mag hier een flesje water meenemen en alvast wat drinken. Bij de uitgang lever je dit kaartje in.”

“Als laatste rest nog je nummer op je lichaam te schrijven.”

Kees stond met zijn armen uit elkaar voor mij en voorzichtig liet ik de haren van de kwast over zijn lichaam glijden. De 88 stonden netjes op zijn borst en buik geschreven.

“Doe je goed zei Bram complimenteus.”

“Je t-shirt vindt je na je wandeling terug aan de waslijn samen met je tas met kleren.” De rest van je spullen krijg je aan het einde van de KMT weer terug.”

Kees verliet de ruimte de trap af naar beneden, richting de uitgang. Voor de uitgang stonden twee leden van huis Emano die een flesje water uitdeelde en de tijd noteerde waarop de noviet zijn kaartje inleverde en begon aan zijn wandeltocht.

Om en om kwamen jongens en meisjes onze kantoorruimte in. De een was iets grofgebekter als de andere. Maar altijd kwam het op hetzelfde neer. Ze moesten hun spullen inleveren en waren zichtbaar teleurgesteld dat veel van hun zorgvuldig uitgekozen kleren in de tas of koffer achterover gedrukt werden.

Een aantal dames protesteerde bij het op hun lichaam geverfd krijgen van hun nummer. Maar toch lieten de meeste het zonder problemen aardig toe. Stiekem keken de mannen al verlekkerd naar de dames. Nou ja sommige dames meer dan andere.

Toen we naar nummer 127 gingen zag ik dat Nina de ruimte binnen stapte.

“Naam” bulderde Jeroen opnieuw.

“Meneer mijn naam is noviet Nina meneer”. Uiteraard wist Nina hoe ze zich moest gedragen maar toch moest ze deze KMT dagen maar zien te overleven.

“Je hebt een bekende kop noviet” sprak Jeroen toen hij Nina van top tot teen bestudeerde.

Voordat Nina antwoord kun geven vroeg Sanne naar haar tas met spullen. Nina overhandigde haar sporttas met kleren aan Sanne die door haar spullen heen ging. Sanne kende en herkende het zusje van haar huisgenoot uiteraard. En probeerde Nina een ongemakkelijk moment te besparen.

“Ik vroeg je wat noviet, je hebt een bekende kop ben je al ergens lid geweest en probeer je opnieuw lid te worden in een andere stad ofzo?”

Sanne gebaarde Mirthe om de plastic tas te geven waarna aan Nina gevraagd werd om afscheid te nemen van alle kleren en spullen die niet in de witte plastic tas paste.

Nina keek nu recht in de ogen van Jeroen en gaf antwoord op zijn vraag.

“Nee meneer afgelopen schooljaar mijn VWO diploma gehaald, dit wordt mijn eerste schooljaar meneer.”

“Schooljaar, studiejaar noviet! STUDIEJAAR! WIJ STUDEREN”

Nina verplaatste haar spullen naar de witte tas waarna het tijd was om haar nummer te overhandigen en op te schrijven.

“Noviet 127 ben je vanaf nu” sprak Bram. “Achter je mag je een t-shirt passen.

Nina trok haar shirt uit en stond nu in haar BH voor de zes koppige jury.

Haar strak afgetrainde platte buikje waar ik meer dan eens een kwakje sperma op geschoten had straalde zoals altijd.

“godverdomme dat ziet er goed uit, met jou wil ik wel nader kennis maken.” Grapte Jeroen terwijl hij over zijn pik wreef. Sanne, Mirthe en Angelique keken hem kwaad aan. Maar hij haalde zijn schouders op en verklaarde nuchter. “Ben een man, een man van vlees en bloed.”

Nina paste een maatje S dat als gegoten om haar prachtige lichaam viel en binnen een mum van tijd had ik haar nummer 127 op haar lichaam geverfd. Half over haar borsten en BH heen zoals ik dat bij een aantal dames reeds voor haar gedaan had.

Nina verliet de ruimte. Twee dames later stapte een super knap meisje binnen. Haar naam was Malissa en ging verder deze week door het leven als noviet nummer 131.

Bij het schrijven van haar nummer op haar platte sexy buikje probeerde ik haar schattige zachtroze BH niet te raken. Hoewel de 131 goed zichtbaar op haar buik stond wist Jeroen nog wel de opmerkingen “Niet zo kwijlen gast” eruit te gooien.

Malissa was redelijk klein van stuk, naar schatting een 165cm. Donkere haren en stralende groene ogen met ergens een blauwe gloed of twinkel. Haar slanke lichaam was er eentje dat vergeleken mocht worden met dat van Nina. Dit maakte haar het tweede meisje dat qua lichaam zo in de gelederen van huize Blanc zou passen.

Toen we eenmaal op nummer 155 zaten verzuchte Sanne. Hoeveel nog? Mirthe stond op en ging op weg naar de grote fabriekshal. Gelukkig kwam ze al snel terug met goed nieuws. Een stuk of 5. Hopelijk waren haar sportprestaties beter dan haar inschattingsvermogen. Want die 5 bleken er 15 te zijn. Maar met noviet nummer 170 waren alle aanstormende talenten voor dit jaar gemarkeerd.

Ik keek op mijn horloge. In totaal waren we 1 uur en 50 minuten geleden begonnen met de eerste noviet naar boven te sturen. Met een wandeltocht van 10 km zou dat betekenen dat de eerste alweer bijna binnen konden gaan komen.

De totale KMT staf bestond uit z’n 15 personen. Jeroen, Bram Sanne en Mirthe waren de 4 hoofdverantwoordelijke. Daarnaast werden dagelijks andere leden gevraagd om te assisteren bij het KMT. Deze eerste dag en nacht was het aan mij de beurt om namens huis PV te helpen. Nick zou mij aflossen morgenavond waarbij hij ook 24 uur voor zijn rekening nam. De laatste 24 uur van het KMT zou ik weer aanwezig zijn.

Met de groep van 15 personen die elkaar eigenlijk allemaal goed kende dronken we een biertje en wachtte we totdat de eerste personen terug kwamen van hun 10 km wandeltocht.

In het zonnetje of in de schaduw van de fabriekshal zaten we nog aan ons eerste biertje waarbij we in de verte een eerste noviet aan zagen komen wandelen.

Noviet nummer 4 kwam in zijn eentje aangewandeld en versnelde zijn pas bij het zien van de eindstreep.

Noviet nummer 4 meld zich meneer.

Het kaartje van Noviet nummer 4 werd uit het bakje gepakt waarbij Sjaak van huis Emano zei “Loper!”

“Een loper dus” herhaalde Jeroen de woorden van Sjaak. “Dat is een mooi egoïstische keuze jongeman. Je bent hier om met elkaar kennis te maken en dan ga jij 10 km een kleine 2 uur alleen dat takke eind lopen? De pot met zwarte verf werd ten handen genomen. De L van loper werd op zijn rug geschreven.

“vanaf nu ben je noviet 4 een loper” deelde Jeroen hem mee.

Bij binnenkomst mag je richting de slaapkant van de lopers.

In de 2,5 uur die volgde na binnenkomst kwamen alle 170 gestarte novieten weer binnen. Het overgrote deel had op een of meerdere personen gewacht. Onderweg waren er nog meer groepjes met wandelaars ontstaan. Eigenlijk zoals ik verwacht had, wandelde Nina gezamenlijk met Malissa mij tegemoet en stonden Noviet 127 en noviet 131 vriendelijk glimlachend voor mij. Ik kwasten de W van “Wachter” op beide dames hun rug en gaf Nina een stiekeme knipoog.

Het 2 uur wandelen in de zon met een temperatuur van 28 graden buiten had zijn eerste vermoeidheid en zweetdruppels geëist.

In het midden van de grote fabriekszaal was de waslijn opgehangen. Sjoerd sprak opnieuw alle aanstormende leden toe!

“Welkom novieten, welkom op dit KMT. KMT staat voor kennismakingstijd. Een tijd waarin we kennismaken met onze jaargenoten. Een band met ze opbouwen. Een band voor het leven. Dat doen we niet door alleen te lopen. Ik wil alle lopers iedereen met een L op zijn rug richting de rechterkant van de zaal.”

Een stuk of 30 studenten wandelde richting de kant waar naar toe gewezen werd.

Sjoerd vervolgde zijn betoog “Maar wachten, wachten totdat je een ons weegt is natuurlijk ook niks. Sjaak welke leden hebben het langs gewacht?”

Sjaak nam het woord over van Sjoerd en sprak tot de groep. Hij noemde de 10 nummers van studenten die het langs hadden gewacht voordat ze begonnen waren aan hun wandeltocht. Ook deze 10 leden werden verzocht naar de rechterkant van de ruimte te gaan.

“De leden die nu aan mijn rechterkant staan. Hebben een eerste vergissing gemaakt. En een vergissing maken is menselijk, dat gebeurd iedereen. Maar door jullie gedrag moeten jullie wel compenseren. Uit jullie tas pak je allemaal twee spullen en deze geef je aan een van de andere leden. Voor de rest het eten wordt geserveerd! Met zijn 2e deel je een pizza! Want Sharing is caring! De lopers delen met zijn 3e een pizza. Want tja er moet gecompenseerd worden.

De groep novieten stormen richting een stapel pizza’s die de kamer in gebracht wordt.

Het avondmaal werd genuttigd, t-shirts werden van de waslijn gehaald en aangetrokken waarna kledingstukken door de lopers uitgedeeld werden aan de wachters.

De avond valt waarbij een eerste spel op het programma stond. Sjoerd wist het spel als volgt uit te leggen.

“Beste novieten, onderhandelen, onderhandelen en opkomen voor jezelf voor een ander en een goede deal weten te sluiten. Dat zijn de eigenschappen die je nodig hebt in het volgende spel. Jullie krijgen per tweetal 100 miljoen fictief geld. Met dit geld moet je een bestuur bij elkaar kopen. Een voorzitter, een penningmeester en een secretaris aangevuld met 4 bestuursleden. Wij verspreiden ons over het terrein en een ieder van ons heeft diverse bekende Nederlanders te koop. Deze bekende Nederlanders hebben een score van 1 tot 10. 10 is daarbij de hoogste score. Zorg ervoor dat je binnen 1 uur je bestuur compleet hebt en dat je nog geld over hebt, of alles op maakt Je mag nooit over je 100 miljoen budget heen gaan! Zit jouw tweetal bij de beste 5 teams slaap je vannacht op een heerlijk opblaasbaar tweepersoonsluchtbed. Voor de rest resteert een nacht in de slaapzak op de grond van deze fabriekshal.”

Ik kreeg een lijst in mijn handen gedrukt door Bram en mocht me verspreiden over het terrein. Ik besloot om de twee Mars repen die ik in mijn tas gestoken had thuis in mijn broekzak te steken en ging richting de kelder van de fabrieksruimte. Helemaal achterin nam ik plaats waar een klein lampje mijn gedaante kenbaar maakte in de ruimte.

Ik bekeek de namen op mijn lijst.

1. Dries van Agt, score 9, kosten € 40 mil, voorzitter

2. Wim Kok, score 7, kosten € 20 mil, voorzitter

3. John de Mol, score 3, € 5 mil, voorzitter

4. Freddy Heineken, score 10, € 15 mil, penningmeester

5. Karel van Eerd, score 8, € 15 mil, penningmeester

6. Ronald Giphart, score 8, € 15 mil, secretaris

7. Kluun, score 7, € 15 mil, secretaris

8. Chantal Janzen, score 9 € 20 mil, algemeen lid

9. Beau van Erven Doorens, score 8 € 10 mil, algemeen lid

10. Cornelis Willem Heuckeroth, score 10, € 5 mil, algemeen lid

Het was een bekend spel voor mij. Een veel gespeeld spel waarbij er vaak allerlei zaken werden ingezet. Een spel van list, bedrog. Pokeren is er niets bij. Je verteld tijdens de onderhandelingen altijd twee van de drie waardes. Op basis van de twee gegevens moeten er keuzes gemaakt worden.

Het duurt niet lang voordat ik voor het eerst twee jonge knullen voor me heb staan.

“Waar zijn we naar op zoek mannen?”

“Een goede voorzitter meneer.”

“pfoee een goede voorzitter dan ben je bij mij minimaal 40 miljoen kwijt.”

“De twee knullen keken naar elkaar en verdwenen snel weer naar een volgend station.”

Een volgend groepje had mij gespot dit keer waren het twee dames die mij benaderde”

“We hebben al een voorzitter en secretaris de rest moeten we nog”

“Tja ik heb al brood en zuivel de rest van de supermarkt moet ik nog. Hier heb ik niks aan dames even specifiek zijn.”

“We zoeken een algemeen bestuurslid.”

“Ah Kijk, Chantal Janzen heb ik voor jullie in de aanbieding voor 20 miljoen. Maar ik heb ook een echte topper Cornelis Willem Heuckeroth.”

Ik moet inwendig lachen om Cornelis. Deze man is natuurlijk beter bekend onder zijn artiesten naam Gordon. Waarbij ik de combinatie topper niet achterwege kon laten.

“We gaan voor Chantal girl power! 20 miljoen”. Ik kreeg twee biljetten van 10 miljoen en stopte deze in mijn achterzak.

Dit voorval ging zo een aantal minuten door met verschillende groepjes totdat ik de twee dames zag waar ik al even op aan het wachten was.

“Hey novietje 127 riep ik richting Nina.”

Samen met noviet 131 Malissa had ze een tweetal gevormd.

“Hallo meneer, kunt u ons helpen” Begroette Malissa mij op de gewenste manier.

“Tim help ons please, we willen graag het bed winnen please”

“Heb je Sanne al gevonden? En heeft San je al geholpen?” vroeg ik aan Nina terug.

“Ja bij San hebben we een goede voorzitter gekregen en een tip voor een goede secretaris.” “Ga jij trouwens naar huis vandaag of morgen?”

“Ja ik ga naar huis morgenavond maar slaap wellicht bij Em in Blanc gezien mijn kamer nog overhoopt ligt.” Antwoorde ik op haar vragen.

Ik pakte hun opdrachtenkaart uit hun handen en schreef bij de eerste vrije algemeen lid plaats de naam van Cornelis Willem Heuckeroth op. Nam de 5 miljoen in ontvangst en gaf de kaart terug.

Later zou bekend worden voor de deelnemers wie welke score had. Bij een eventuele gelijke stand was het resterende geld eventueel van doorslaggevende factor.

“Contacteer Em en mam vast, laat Malis hier niet een Angela 2.0 worden.”

Ik kijk naar Malissa voor mij ook wel bekend als noviet 131. Het was inderdaad een super knap meisje dat 100% zeker huis Blanc matteriaal zou zijn. Maar ja als Nina die plek niet kreeg dit jaar zou er wel het een en ander gebeuren in haar familie.

“Wat hebben jullie hier voor over?” vroeg ik terwijl ik de twee mars repen uit mijn achterzak toverde.

“Oooh alles” zei Nina snel waarbij ze een poging deed de repen uit mijn hand te grijpen.

“een lekker pijpbeurt van je” zei ik terwijl ik naar Malissa keek.

Malissa keek met haar prachtige groene ogen recht in de mijne en wist even niet wat ze moest reageren. Maar Nina die het wereldje natuurlijk kende wist al wel haar dametje te staan en snaaide de repen uit mijn hand.

“opbokken, inleveren en een vergoeding hebben we na het KMT wel over”

“Deal” zei ik overbodig terwijl de dames al snel van mij wel liepen en ik naar hun lekker kontjes in het beperkte kelderlicht keek.

Toen de wedstrijd afgelopen was duurde het niet lang voordat de uitslag bekend was. En ja hoor de twee dames hadden hun tweepersoons luchtbedje gewonnen.

Niet lang na deze wedstrijd en de bekendmaking van de winnaars werd er door Jeroen uitgeroepen dat het bedtijd was. Het KMT begint vaak met zijn eerste opdracht bij het eerste licht. Dat eerste licht is in de zomer erg vroeg waarbij er maar beperkt aantal uurtjes donker is. Tijdens de donkere uurtjes viert de staf veelal feest, wordt er wat gerommeld met elkaar en proberen de novieten wat te slapen op de koude harde fabrieksgrond.

Toen het echt duidelijk werd dat slapen op de grond een dingetje was waren er al een eerste paar wannebe leden afgevallen. Als het slapen op de grond al te ver ging was het maar goed dat ze nu vertrokken.

Voor de staf leden waren er prima slaapvertrekken ingericht. Luchtbedje opgemaakt en oude gordijnen die waren blijven hangen zorgde voor het afschermen van het maanlicht. Midden in de nacht werd ik wakker en besloot een ronde te doen over het terrein. Diverse plukjes aanstormende korpsleden waren wakker. Vriendelijk begroette ik hen en maande ik ze tot het overwegen van het pakken van wat slaap.

Kijkend naar de nieuwe groep van dit jaar zag ik dat er een handjevol dames tussen zaten die de kwaliteit hadden om lid van huis Blanc te worden. Nina en Malissa lagen daarin veruit op pole position om die plek te pakken.

Maar ik was er ook om mannelijk talent voor ons huis te vinden. Echter een echte klasbak had ik nog gemist. Maar waarom ze mij vorig jaar uit de grote groep selectie hadden gekozen wist ik ook nog altijd niet. Op die vraag kreeg ik antwoord toen ik Bram op mijn weg terug naar mijn bed tegen het lijf liep.

Wat slaperig wreef hij en een huisgenoot de slaap uit hun ogen toen ze uit een afgesloten ruimte kwamen. “Oh Tim kun je a.u.b. ff 10 minuutjes overnemen.”

“overnemen van wat?”

“ff de camerabeelden in de gaten houden pikkie.”

Ik knikte ter akkoord en stapte de ruimte binnen waar Bram zojuist uit was gekomen. Even waande ik mezelf in een ruimte die leek als uit een speelfilm. Een stuk of 8 beeldschermen die veelal opgedeeld waren in kleine beeldjes. Alle douches en wasbak ruimtes waren d.m.v. camera’s inzichtelijk. Maar ook de grote algemene ruimtes waren voorzien van camera’s zodat in een oogopslag het complete terrein in de gaten te houden was.

Zwaar inbreuk op ieders privacy. Maar ja je tekende voor discretie en had maar een doel voor ogen, lid worden.

Ik herinner mijn douchebeurt een jaar geleden. wel eens waar op een andere locatie dan waar dit jaar het KMT was. Maar aangezien toen Sjoerd in het dagelijks comité van het KMT zat had hij waarschijnlijk mijn grote vriend al op camera gespot.

Bram kwam na 10 minuutjes terug waarna ik richting de slaapvertrekken ging. Nina en Malissa lagen vredig op hun gewonnen slaapkamer te slapen waarbij ik besloot Nina toch even wakker te maken.

Voorzichtig sloop ik de kamer binnen en schudde aan haar schouder.

Langzaam ontwaakte Nina uit haar slaap. Als ik haar mond dichtduw om te voorkomen dat ze geluid maakt.

Zo zachtjes mogelijk fluister ik haar de door mij opgedane kennis op.

“Nien wat er ook gebeurd niet douchen op het KMT

Nina knikte ter akkoord en snel ging ik weer terug naar mijn slaapvertrek waar ik heerlijk wat uurtjes slaap pakte Mijn wekker maakte mij tijdig wakker zodat ik op tijd was voor de ontwaking van de novietjes.

“WHhooooppp…. WHoooopppp…Whooooppp”

Het brandalarm galmde door iedere zenuw in mijn lichaam.

“NOVIETEN DIT IS JULLIE WAKE UP CALL!”

Jeroen zijn stem bulderde door de megafoon.

“Tijd om jullie gezicht nat te maken! Hop richting de plas, mocht je willen kun je je zwemkleding aantrekken. Als die nog in je witte tas zit!”

“WHhooooppp…. WHoooopppp…Whooooppp” Het alarm standje van de megafoon werd weer geactiveerd en galmde door de fabrieksruimte heen.

Net zoals vorig jaar bij mij begon de dag met een of andere smerige taak. De plas waar Jeroen naar refereerde was een klein meertje waar de groene alg om ieders lichaam plakte. De kans om een ziekte op te lopen was zeer aannemelijk. Twee staf leden stonden bij de ingang van de plas en noteerde welke noviet de plas in wandelde om zijn Novieten doop te ondergaan. De een na de ander stribbelde tegen.

“Nee hier word ik ziek van, dit kan echt niet jongens”

Ach die smoesjes hoorde we zo vaak. Jaarband kweken en soms met een beetje geweld werd iemand een zetje de goede richting in gegeven. Nina kwam met vlak achter haar noviet 131 Malissa aangelopen. Met een klein beetje gezonde aarzeling stapte Nina tot schouderhoogte de plas in waarna ze het vieze water over haar mooie blonde haren gooide. Met een op het oog kopje ondergegane haarcoup kwam ze snel bibberend weer terug naar de kant.

“Noviet 127 genoteerd” melde Noud als preses die klaarblijkelijk de taak van het noteren van vrouwelijk schoon op zich had genomen.

Ik keek over mijn schouder en zag een jongen aan komen rennen die zonder gene zo het water in stormde. Hij was in zijn onderbroek en leek het allemaal geen ene malle moer te schelen. Noviet nummer 88 was zijn nummer. Wat mij betreft kon er met het verdwijnen van Sjoerd uit huize PV wel een braniemaker terug PV in. Deze noviet 88 had daar met dit soort acties een eerste sollicitatie naar uit gedaan.

Een aantal overlevenden van de eerste dag sneuvelde alsnog bij het eerste licht van dag 2 van hun KMT. De lijst met aanwezige Novieten werd minder, ze pakte hun spullen en protesteerde nog wat terug. Een groepje meisjes stonden te bekvechten met Sanne aan de rand van het terrein.

“Ga dan, ga dan lekker naar pappie en mammie, ga lekker naar weg, ik hoef je niet hier te hebben, je moet hier willen zijn.”

“Jullie hebben allemaal een grote bek vuile rode slet.”

Sanne die verbaal wel haar mannetje stond liet zich zo niet wegzetten.

“Noviet111, ik ken niet eens je naam, ik weet niet eens wie je bent. Maar jij, jij wordt geen lid, want jij bent een niets, jij bent een wegloper. Jij bent precies z’n meisje dat als er brand is je wegrent en niet komt helpen om te blussen en weglopers die hebben we hier niet nodig. Ga, ga lekker leren, ga lekker knorren, ga lekker het burgertrutje uithangen. Wij blijven wel hier met de jongens en meiden die willen.”

Sanne liep weg van het groepje meisjes. Rustig wandelde ik naar het groepje toe en vroeg ze om hun nummer zodat ik de tassen kon pakken zodat ze hun spulletjes terug konden krijgen en naar huis konden.

Het ontbijt dat volgde op de spring in de plas actie was ronduit smerig te noemen. Een typisch Engels ontbijt met bruine bonen en vette worst werd geserveerd. Met de mededeling tot vanavond krijgen jullie niks meer was het gedaan. De meeste begonnen tegen heug en meug in toch maar wat te eten.

Met groene alg om hun t-shirts, broeken, armen en benen werden de vervolg activiteiten van de dag gespeeld. Daartussen zaten ook leuke dingen zoals beachvolleybal, strandvoetbal. Maar als we eerlijk zijn diende deze dingen er alleen maar voor om de novieten viezer dan vies te maken. Na de middagpauze stond het echte evenement pas op het programma.

Een jongen en een meisje moesten samen waarbij hun handen door middel van een handboeien aan elkaar gebonden zaten een hindernisparcours afleggen. Een soort van militaire hindernisbaan was opgesteld. Door ijskoud zwembad heen, door een zwembad met zwart vies water ertussendoor door modder tijgeren. Het was een waar slagveld.

“Wat komen we hier doen” schreeuwde Jeroen nog maar eens door de megafoon.

“Kennismaken met elkaar meneer” spraken de novieten terug in koor.

Vele standaard zinnetjes en antwoorden waren er al in gestamd door Jeroen die zijn rol als oppergeneraal erg serieus nam. Ik moest eerlijk toegeven, ik kan wel kotsen, walgelijke gast is het, maar dit, dit een beetje novieten pesten en aanpakken dat kon die wel.

De eerste 24 uur waren voorbij ruim 25% van de kandidaten waren al afgevallen. Maar Nina hield nog steeds vol. Vlak voor het avondeten belde ik met mijn huisgenoot Nick. Hij was onderweg naar onze locatie en zou mijn positie na de avondpauze overnemen. Eigenlijk vond ik het veel te gezellig, veel te mooi en wou ik graag blijven. Dit besprak ik met Bram en Noud die mijn aanbod voor meer hulp aannamen. Graag zelfs want dit betekende dat er weer iemand meer was die de camera’s eens in de gaten kon houden en extra handjes van mensen die toch al alles hadden gezien en de zwijgbrief hadden ondertekend kon nooit kwaad.

Samen met de huisoudste van huis Culturia die ik had leren kennen als Peggy keerde ik terug naar de bewoonde wereld. Peggy was een aardige dame die veel van haar tijd had toegewijd aan de cultuursector. Doordat ze nu tussen projecten in zat, had ze veel tijd voor het KMT kunnen maken en vond ze dat ze als huis oudste van een toch wel prominent huis daar ook recht op had gehad. Het was een gezellige rit richting huis waarbij ik netjes voor huize PV werd afgezet.

Ik melde me bij de aanwezige heren waarna ik net zo snel als dat ik binnen was geweest ook weer weg was geweest. Ik snelde richting Emmy om mijn vriendinnetje te kunnen zien. Helaas was Emmy niet zo blij om mij te zien aangezien ik er niet zo fris bij liep. Samen wandelde we richting de badkamer op de 1e verdieping. Terwijl ik me aan het uitkleden ben voor een lekkere douche beurt maande ik Emmy om samen met mij te douche.

“Liefje, ik ben deze week ongesteld. Dus ik wil wel met je douchen maar ik heb geen zin en nouja je weet wel.”

“Dus je hebt wel zin, maar geen zin zin.”

“Ja precies jij hebt toch ook geen zin in bloed rond je stok ofwel?”

“Nouja, komt wel weer als het bloed weer weg is, is vandaag ook je heftigste dag zeker.”

Emmy knikte van ja.

Die dagen met haar had ik wel eens vaker mee gemaakt. Als het even kon probeerde ze die dagen in haar trainingsbroek op de bank door te brengen in de hoop dat het zo snel mogelijk weer verdween.

“Liefje, ik heb nog wel een boodschap van je zusje. Ze trekt veel samen op tijdens het kamp met noviet 131 ene Malissa. Prachtig meisje echt huis Blanc materiaal. Ze gaf aan dat ze niet wou dat met Malissa hetzelfde zou gaan gebeuren als met Angela.”

“Emmy verzuchte, soms zijn er jaren bij dat er niks voor Blanc bij loopt en soms heb je jaren dat er twee perfecte kandidaten zijn. Dat is al vele jaren zo. Nien moet gewoon zorgen dat ze hier die sjaarskamer pakt einde discussie.”

“Liefje dit is geen discussie, ik geef alleen door wat je zusje mij gevraagd heeft. Het gaat hier om je zusje je wil toch dat ik goed voor je zusje en moeder zorg dat is oké toch?

Ik liet expliciet worden als seksen, neuken etc. achterwege. Maar Emmy wist waar ik op doelde, ze wist waar ze aan begonnen was en ze wist dat mannelijke studenten zeker gasten met een pik zoals ik die had af en toe een ander meisje wou hebben.

“Ik hou van je Tim, meer dan ik soms wil toegeven. Ik heb het liefst dat je mij neukt, mij en niemand anders. Maar inderdaad als je dan met mama of Nien de bloemetjes lekker buiten zet vindt ik dat wel prima. Maar ook mijn huisgenootjes vertrouw ik wel. Zolang ik er maar weet van heb dan zie ik het niet als vreemdgaan.”

“Ik ook van jou schatje, het is soms allemaal dubbel. Soms lig ik verliefd met jou in mijn bedje en ben je alles wat ik nodig heb. Maar even later kijk ik naar andere knappe dame en komt de jager in mij naar boven.”

“Dat weet ik, ik weet hoe mannen daarin zijn, zeker in de leeftijd waarin jij je nu bevind. Je bent lief voor me Tim, je zorgt voor me, hebt respect dat is de basis. Dat je heerlijke pik af en toe in een ander kutje zit doet daar geen afbreuk aan. Je weet dat ik ook wel eens door mezelf met wat speelgoed wordt verwend dusja helemaal alleenrecht heb je ook niet over mijn kutje.”

“Het blijft toch wel bij speelgoed?”

Ik denk aan het beeld waarin z’n dildo of vibrator in Emmy haar heerlijke kutje geduwd wordt. Inderdaad was het soms vraag en aanbod. De vraag was er altijd, op de momenten dat ze ongesteld was na dan. Maar ik was ook niet altijd in haar bed, vaak genoeg waren we dagen of weken apart om ons te focussen op onze studie.

“Niemand anders heeft z’n pik als jij of kan tippen aan speelgoed van de winkel schatje maak je geen zorgen.”

Als ik weer helemaal fris gedoucht ben denk ik nog eens aan de woorden van Nina “Laat Malissa geen tweede Angela worden.” Eigenlijk wist maar een persoon wat dit echt betekende. Ik besluit Linda een appje te sturen waarna ik binnen 5 minuten teruggebeld wordt.

“Hey Tim, met mij klinkt het.”

De stemmen van Linda, Emmy en Nina leken aardig op elkaar, maar aangezien Emmy een paar meter van mij vandaan zat en Nina op KMT kamp geen telefoon had moest het Linda zijn.

“Hey Hey”

Reageerde ik zo neutraal mogelijk zonder weg te geven wie ik aan de telefoon had. Ik liep even naar buiten en handelde het telefoongesprek verder af buiten het gehoor van Emmy en eventuele andere huisgenoten die mee konden luisteren. Moniek was nog niet terug van vakantie, Cho was nog herstellende van haar borstoperatie, Sanne zat op KMT en Lieke daarvan wist je nooit of dat die wel of niet thuis was.

Ik besprak met Linda wat Nina had gevraagd en al snel wou Linda haar eigen dochter spreken. Een schier onmogelijke taak aangezien het KMT een ouders vrije aangelegenheid is. Totdat ik een idee krijg.

“Linda heb jij de beschikking over een camper?”

Na even nadenken, gaf ze aan dat via, via ze wellicht aan een camper kon komen.

“Ik bel je zo terug.”

Ik bleef even buiten zitten en speelde een spelletje op mijn telefoon. Vol spanning wachtte ik af en gelukkig zag ik al snel weer contact “Linda” op mijn scherm naar voren komen. Ik neem aan en krijg direct de indruk dat ik een blije Linda aan de lijn heb.

“Ik zit in de auto Tim, ben onderweg naar een vriendin waar ik voor een nacht een camper mag lenen. Over 25 minuten ben ik bij je.”

“Ik ben nu bij Emmy in Blanc, kun je mij daar ophalen? Regel ik ondertussen de rest.”

“Tot zo lieve Tim.”

Mijn idee barste bijna uit zijn voegen van ideeën maar het eerste dat ik deed was mijn aanwezigheid bij de KMT staf kenbaar maken. Gelukkig nam Noud zijn telefoon aan.

“Hoi Noud, Tim hier, ik heb vervoer geregeld en kom straks voor de nacht activiteit terug op het KMT, ze zijn nog aan het verbouwen bij PV dus of ik nu daar op de bank slaap of jullie kom helpen. Dan kan ik net zo goed komen helpen.”

“Toppie zien je verschijnen.” Klonk het bevestigend vanuit Noud zijn kant.

Ik belde de pizza bakker op de hoek en liet hem snel 4 pizza’s maken en wat lekkers klaarleggen.

Ik gaf Emmy een dikke tongzoen die in haar trainingspak ontspannen op de bank lag. Lieke was ondertussen ook thuis en de twee dames keken samen naar een of andere zwijmelserie op Netflix. Ik kondigde aan Emmy aan dat ik terug naar het KMT ging omdat ze me daar goed konden gebruiken. Ik zal de Novietjes de groetjes overbrengen.

Met de warme pizza’s in mijn hand stapte ik niet veel later de camper in. Linda zag er zoals altijd lekker uit. Hoewel minder aandacht als gebruikelijk aan haar uiterlijk besteed was bleef ik elke keer dat ik haar zag, haar een knappe verschijning vinden. Linda was z’n vrouw die ik altijd een begeerlijke blik toe moest werpen. Ze maakte iets onverklaarbaars in mij los. Dit was simpelweg een gevoel dat Linda, Emmy en ook Nina bij mij te weeg brachten. Ze hadden alle drie gewoon z’n uitstraling van je weet wel…

Ik gaf Linda de instructies en stuurde haar de stad uit. Richting het dorpje waar het KMT werd gehouden en waar ze vannacht een dropping opdracht gingen krijgen. In het bos waar de dropping opdracht plaatsvond was een kampeerterrein. Met het invallen van de duisternis van een lange zomeravond bereikte we het kampeerterrein. Aan de rand van het terrein parkeerde we onze camper en tijdens het invallen van de duisternis hadden we de omgeving verkend.

Een zucht van verlichting gaat door ons heen. Onze bestemming was bereikt, maar dat was nog maar de helft van onze schier onmogelijke taak. Alles moest goed gaan om dit plan te laten slagen. Opnieuw pakte ik mijn telefoon en belde naar Noud.

“Hey Kerel, ik ben afgezet bij dat bos een stukje van ons kamp vandaan. Krijg ik een post of iets in het bos of wat wordt mijn taak?”

Dit was het moment, het moment waar we geen invloed op hadden. Waar we ook helemaal geen controle op hadden. Als ik nu een verkeerde plek toegewezen kreeg was het einde verhaal. Gelukkig leken de sterren gunstig te staan.

“Ik stuur Bram zo naar het bos, als je hem opwacht bij de boswachter z’n huis daar op de hoek zal hij je daar verdere instructies geven.”

“Check zie ik Bram zo tegemoet.”

Ik gaf Linda een kus op haar wang.

“Hier rustig blijven wachten, als alles een beetje mee zit kan ik je dochter naar je toe sturen.”

Ik wandelde naar het boswachter huis waar we afgesproken hadden en na een 20 minuutjes gewacht te hebben zag ik twee personen met zaklampen mijn kant op lopen.

“What the fack doe je hier dan Tim?”

Het was Bram van huis Dover en Nick mijn huisgenoot.

“Hey mannen blij jullie te zien. Tja moest taxi pakken maar wou niet het risico nemen om buitenstaanders naar de KMT locatie te leiden. Dus ik dacht ik laat me maar bij de ingang van het bos afzetten.”

Gelukkig werd mijn antwoord zonder verdere vragen geaccepteerd.

“Luister Tim, onze opdracht is simpel. Over 1 uur komen een voor een groepjes novietjes hierheen. Wij mogen lekker novietje pesten. Spring achter een boom vandaan en jaag ze de stuipen op het lijf. De staf leden hebben echt posten waar ze opdrachten etc moeten doen. Een stukje verder ligt een natuurkampeergebied. Om gedoe te voorkomen willen we geen angstgeschreeuw te dicht bij de kampeergasten.”

Een zaklamp een guy fawkes masker en een zwarte cape werd mij overhandigd. Nadat ik de kleding aangetrokken had en mijn rol kon innemen kreeg ik ook nog een plattegrond van de dropping overhandigd.

Met zijn drieën kletsen we het uurtje weg als Bram een appje ontvangt van Noud dat de eerste groepjes met het busje worden weggebracht. Voor ons het teken dat de novieten eraan gingen komen. We verspreiden ons over het grote gebied in het bos en gaan op zoek naar goede plekken om bange novieten de stuipen op het lijf te jagen. Maar dat was niet mijn hoofddoel, ik was hier voor een andere reden.

Een eerste paar groepjes kon ik goed verrassen door achter een boom vandaag te springen. Een hoog gekrijs van de dames verraadde mij positie voor een volgend groepje. Maar dat deerde mij niet. Toen ik ongeveer 30 minuten bezig was met mijn taak zag ik een groepje van vijf meisjes aan komen lopen. Nina had haar haren in een staartje gedaan. Toen ze langzaam dichterbij kwamen zag ik dat Malissa een van de andere meisjes was. De andere drie dames waren voor mij onbekende novietjes. Hun t-shirts met daarop hun nummer gaven natuurlijk wel aan dat ze deelnemers waren. Maar ik had ze nog niet eerder uitgebreid bekeken of gesproken. Ik laat de groep passeren en sneak heel langzaam van achter richting Nina.

Vanuit het niets pak ik haar op bij haar bovenbenen en maak een schrik geluid. Hevig schreeuwend gilt Nina om zich heen. Met de dame stevig vast ren ik uit bereik van de andere vier dames en vraag dan Nina om zichzelf rustig te houden.

“Nina ik ben het Tim rustig aan.”

Nina zei niets maar stopte met zichzelf te verzetten.

“Vertrouw me.”

Met nu Nina nog altijd vast liet ik haar op de grond vallen en viel boven op haar.

Snel keek ik om mij heen. Tussen mij en Nina en de groep van vier andere dames was een kleine 20 meter verschil. Terwijl ik over Nina heen hang fluister ik haar in.

“Zorg voor een excuus om je van de groep af te scheiden. Je moeder is hier in de buurt en wacht op je, omtrent je Malissa mag geen tweede Angela worden vraag.”

Nina haar ogen stonden ineens geschrokken. Ik stapte van haar af waarbij Nina pijn achtige geluiden begon te produceren. De vier andere dames waren ondertussen bij Nina en mij gekomen.

“Lopen jullie maar verder.” Zei Nina, ik moet even bijkomen en heb last van mijn enkel.

“Nee schatje, ik blijf bij je!”

Malissa bleef bij haar nieuw opgedane vriendin. Maar de andere drie dames vertrokken na enige aansporing verder. Ik verontschuldigde mij voor mijn gedrag bij Nina die het wegwuifde en al snel zei is goed joh hoort erbij. Zijn wel ergere dingen gedaan. Zodra de drie extra dames uit ons hoor bereik waren stelde Nina de vraag.

“Waar moet ik heen Tim?”

“Je gaat hier rechts na ongeveer 400 meter vindt je een kampeerterrein. Een houten afzetting vormt de ingang van het terrein. Op het parkeerterrein vindt je deze camper.”

Ik toonde de foto die ik gemaakt had van de camper aan Nina.

“Daar vindt je wat je zoekt.”

“p.s. als je mij zoekt kun je mij altijd bellen he ?”

Nina nam Malissa bij de hand en ging de richting op die ik ze op gestuurd had. Mijn taak was volbracht. Of dat die novietjes nu wel of niet lastig gevallen werden. Dwars door het bos heen achtervolgde ik Nina en Malissa die zonder problemen de camper van Linda lokaliseerde en binnen stapte.

Ik maakte een laatste 200 meter sprint richting de camper en liet mijn oren zijn werk doen.

“Meissie daar ben je” zei Linda bij het zien van haar dochter.

“Mama, wat is dit toch zwaar zeg.” Beklaagde Nina zichzelf bij Linda.

De lading in de stem van Nina was te horen.

“Nog maar even volhouden schatje je weer waar je het voor doet!”

“Jij moet Malissa zijn.”

“Klopt mevrouw, maar Noviet 131 is hoe ik deze dagen doorbreng.”

“Ow het KMT is hier even over dames, praat gewoon open en eerlijk, ter zake.”

“Mam ik heb in deze paar dagen een ongelofelijk goede band met Malissa opgebouwd. Malis is net als ons, goede komaf en je ziet haar hier staan. Ze is gewoon Blanc girl. Ik wil niet dat we een Angela situatie gaan krijgen.”

Ik klopte op de deur van de camper en stapte naar binnen.

De drie dames keken verrast naar mijn binnenkomst. Maar gingen net zo snel ook weer verder met hun gesprek. Ik pakte Nina van achter vast bij haar heupen en trok haar tegen mij aan. Het zand, modder en de zweet. Allerlei geuren kwamen mij tegemoet. Haar zachte lekkere kontje drukte tegen mijn pik aan. Zo fijn zo lekker.

“Ben je al novietje af?” vroeg ik Nina plagend.

“Tim niet nu!”

“Ik wil je neuken novietje 127.” Fluisterde ik haar zwoel in haar oor.

Met mijn hand verdween ik in het broekje van Nina. Ik liet mijn hand afzakken vanaf de broeksrand en op de aanzet van haar venusheuveltje bespeurde de aanzet van nieuwe schaamhaartjes. Haartjes die eigenlijk een dag of twee geleden afgeschoren hadden moeten zijn. Maar voordat ik echt verder avances kon maken werd mijn hand vastgepakt.

“What the fack Nina is hij je vriendje?”

Malissa keek vol verbazing naar mijn handelen. Misschien overspeelde ik mijn hand hier, misschien werd Malissa wel lid van Blanc, misschien viel Malissa wel af als noviet en zou ze nooit achter mijn band met Nina, Linda en mijn vriendin Emmy komen. Er was eigenlijk nog veel onduidelijk.

Nina had mijn had vast en trok deze uit haar broekje.

“Niet nu Tim, ik ben vies, ik ben niet in de stemming voor dit, ik moet dit KMT overleven. Dat is het enige dat ik nu wil en moet.”

Ik keek naar Nina, vervolgens naar Linda en tot slot naar Malissa.

“Goed, dan niet he meisje, dan hobbelen maar weer. Voordat ik jullie beide verraad bij de KMT staf.”

Malissa en Linda wisselde nog een kort woordje waarna ieder weer zijn plek in het KMT programma in nam. Ik jaagde als spook de groepjes verspreid door het bos heen de stuipen op het lijf. Nina en Malissa wandelde de rest van de dropping tocht verder af en Linda ging zaken regelen. Dit waren verder vrouwenzaken.

Via de app had ik nog contact met Linda. Vlak voordat ik het terrein terug op wandelde kreeg ik een verlossend berichtje.

“Tim, geef door er is iets geregeld er gaan extra kansen komen.”

Ik kwam terug het terrein op lopen met Bram en Nick. Die avond dronken we met de KMT staf gezellig een biertje. Het was een volgende zware dag geweest voor de aankomende leden. Een dag waarop hun fysieke en mentale grenzen waren getest. Nina en Malissa hadden nog geluk met de pizza’s die in de camper aanwezig waren. Even in de magnetron had hun weer een warme maaltijd geboden. Langzaam verdwenen een voor een de personen naar hun slaapvertrekken.

Met Nick sprak ik nog even over Noviet 88. Nick zou hem beter in de gaten houden de rest van het KMT en vervolgens er bij mij op terug komen.

Ik lag in bed en staarde naar het plafond. Kleuren verschenen en danste om mij heen, zoveel alcohol had ik niet op. Toch danste de wereld om mij heen en mijn gedachte dwaalde af. Met mijn rechterhand pakte ik mijn pik vast. Even trainen dacht ik bij mezelf. Even het gevoel op gang brengen.

Zachtjes begon ik mezelf af te trekken. Met gesloten ogen dwaalde ik af naar het moment een paar uur geleden. Mijn stoutste droom, mijn stoutste fantasie. Met mijn ogen dicht waan ik mezelf in een wereld waarin Nina wel zin heeft, wel schoon was en smeekte om mijn pik in haar kutje te krijgen.

Ik zak af met mijn handen in haar hotpants. Van de aanzet van schaamhaartjes is deze keer geen sprake. Een zachte gladde huid, mijn vingers die glijden eenvoudig door naar beneden. Bij de aanzet van haar kut lipjes voel ik haar natte geile sapjes al tegen mijn vinger aan prikken.

Met haar hoofdje leunde ze deze keer. Sexy achterover.

“Ow ik heb zo verlangt naar weer sexy time met jou Tim. Even was ik bang dat je alleen nog maar met Emm zou willen neuken.”

Ik duw haar broekje gewillig over haar billen naar beneden. Een zwarte string schuif ik direct mee naar de grond. Ik geef Nina een zetje waardoor ze voorover leunt op het tafeltje in de camper. Haar lichaam staat nu perfect om stevig achterlangs geneukt te worden.

Linda was ondertussen weg gelopen van haar plaatst naast Malissa. Het gesprek tussen Linda en Malissa was gestopt. Nina stond er klaar voor, haar gladde fris ruikende blonde haren droeg ze in een vriendelijk ogend paardenstaartje. Linda trok aan mijn broeksriem en zorgde ervoor dat mijn zomerse spijkerbroek op de vloer van de camper kwam te liggen.

“Nee schatje zolang het binnen de familie blijft mag Tim wel eens zijn derde beste beetje voor blijven zetten.” Het was Emmy haar stem die mij bezocht tijdens de droom.

Ik voel Linda haar vingers tussen mijn lichaam en de rand van mijn onderbroek.

“Ow Malissa, deze man heeft iets waar ik al maanden naar verlang.”

Nina keek over haar schouder naar haar nieuw opgedane vriendin. Was haar vriendschappelijke relatie met Linsey zo snel ingeruild voor een andere dame? Ik had ook geen tijd om hier over na te denken. Ik voel mijn onderbroek naar beneden getrokken worden waarbij een warme bekende hand hem dirigeert richting een nat kutje.

“Wat een apparaat” stamelde Malissa ondertussen zachtjes.

Ik voel hoe mijn pik tegen de ingang van een nat en gewillig kutje gezet wordt. Ik druk door en waan mezelf binnen. Binnen in het kutje van Nina die ik achterlangs neuk.

“Stoot stoot stoot stoot!” galmde het door de camper. Op het ritme van Linda en Malissa hun zang boorde ik mijn pik in het kutje van Nina.

“Ow jaa, jaa deze piemel heb ik gemist in mijn kutje.”

“Stoot, stoot stoot” blijft het doorklinken.

Normaal gesproken als ik een dame zo lekker achterlangs aan het neuken ben voel ik al snel mijn sperma omhoog borrelen. Binnen een mum van tijd spuit ik dan het kutje van de dame in kwestie rammetje vol om daarna vol overgave boven op haar te vallen.

Ik streel over het lichaam van Nina heen. Haar heupen nog altijd zo lekker strak en slank als dat ik mij kon herinneren van de vorige keer dat ik haar voelde. Mijn handen verplaats ik naar haar borsten. Ook die waren niet anders op gevoel en op tast als dat ik de laatste keer had gevoeld.

Ik kijk rond mij heen. Malissa kijkt naar mij met vreemde ogen, zwarte neppe ogen, ogen uit een film of serie van een heks of buitenaards wezen. Maar haar ogen keken indringend naar het schouwspel dat voor haar neus afspeelt. Linda was er ook maar haar ogen stonden ook vreemd. Ik voel een hand op mijn gezicht. Even dacht ik dat het de hand van Linda was die mij eens even ging vertellen hoe hard ik haar jongste dochter moest volspuiten. Maar het was niet Linda haar hand. Toch bereik ik mijn hoogtepunt en voel kleine schokjes sperma door mijn pik heen duwen. Het aanspannen van mijn spieren in mijn pik voel ik rustig maar ritmisch pulseren een tweede teken dat ik mijn orgasme bereikte. Op mijn hand voel ik het plakkerige goedje wat mij het laatste beetje aan informatie gaf waardoor ik zeker wist dat ik klaargekomen was.

De hand tikte nu tegen mijn wang aan.

“Tim wakker worden!”

Ik kijk in grijze ogen. Even ben ik gedesoriënteerd totdat het licht van een telefoonschermpje mij terug in de werkelijke wereld brengt. Een droom een blije droom, geen idee hoelang ik mezelf in deze illusie wereld heb gewaand maar mijn avontuur met Nina met verderop in de camper Linda en Malissa die als toeschouwers toe hadden gekeken was slechts een droom.

Een hand op mijn wang en grijze ogen die naar mij keken dat is waarmee ik wakker werd.

Tot zo ver dit deel van het studentenleven van Tim.

Net zoals in het vorige deel eindig ik met een cliffhanger. Hopelijk kijken jullie weer uit naar een volgende keer dat het studentenleven verhaal online geplaatst wordt. Bij deze zal ik jullie beloven dat de cliffhanger uit dit deel en het vorige deel beantwoord zal worden. Tot dan groetjes Tim.

@Bee, met veel plezier lees ik elke keer je reacties. Ik probeer z’n 3 a 4 verhalen in het voren te schrijven/ te bedenken. Op het moment dat ik een verhaal plaats zitten mijn gedachten vaak al een stuk verder in de verhaallijn. Het is leuk om te zien hoe jij en andere lezers denken. Juist die gedachtes maken het voor mij als schrijver leuk. Maar ook voor jullie als lezers. Blijf deze serie volgen en wellicht worden al je vragen en gedachtes beantwoord.