De Vriendengroep - 89

Toen de stof weer was neergedaald en we weer iemand aan ons feestje hadden toegevoegd, bleek dit misschien wel weer het begin te zijn van een heel nieuw hoofdstuk in ons nu al alomvattende bestaan. Met z'n drieën genieten we na en zijn we er redelijk nuchter onder. Veel vragen, en die mochten gesteld worden. Van mij en Elise aan Maja, maar ook andersom. Het is verfrissend om het met haar over ons te hebben. Zoals zij er mee zijn omgegaan, is vergelijkbaar met onze manier. Al ging het bij hun wel sneller vlot. Hun ruzie in Brugge was groots geweest maar daarmee was het ook meteen klaar. Toen konden ze elkaar vinden en waren ze deze weg ingeslagen. Een weg die ik en Elise ook bewandelden. Het was duidelijk dat zij een stuk verder waren. Er was vast tevoren over gesproken. Tussen Maja en Elise, maar ook tussen Maja en Pawel, als ik het begreep. Maar niks leek echt gepland. Dat dan weer niet. Ik voelde mij ook niet echt misleid deze keer. Ik mocht ook niet klagen. En ergens was het dus juist heel erg fijn dat het zo ging en dat we het nu er ook gewoon over hadden. Bijna jammer dat Pawel er niet bij was. Hoe zou het dan zijn gegaan? Ik had ook geen angst naar dit stel toe. Totaal niet. Niet dat ik Pawel heel goed kende, maar het klikte wel steeds met hem. Gewoon een aardige en normale gozer. Voor zover hij net zo normaal was als ik. Elise gaf nu aan het al eerder met Maja over hun en onze relatie gehad te hebben. Dat was toen in Scheveningen. Maar nu zat ik erbij en hadden we het er weer over. Zij hadden een soort lijstje gemaakt. Een bucketlist. Daar stonden dan dingen op die ze misschien wel of niet zouden willen doen. Ik herinner mij dat Elise me toen ook gezegd had dat ze om die reden ook wel eens anale seks hadden gehad. Dat kwam nu niet per se ter sprake. Er stonden wel meer heftige dingen op. Al was niet alles meer even heftig voor ons. En zo vertelden wij niet dat wij ook een lijstje hadden van wat we wilden, maar somden we op wat we gedaan hadden in diezelfde periode sinds Brugge. Het viel nog in het niets met wat zij gedaan hadden. Ik kreeg overigens niet per se het idee dat hun relatie om die reden sterker was dan de onze. Eerder andersom. Het had iets van wanhoop om dan maar alles te proberen. Al kwam Maja zo zeker niet over. Eigenlijk heel relaxt. Ook zoals ze net met mijn lul was omgegaan. Dat was zeer relaxt. Hoe dat precies zat bij hun, werd wel iets duidelijker, maar ik had nog steeds wel wat vragen over wie ze waren en hoe ze het dan precies hadden aangepakt. Ik was wel gewoon blij met hoe ik en Elise het waren doorgekomen, al was dat verre van perfect.

Toch veranderde mijn toon toen we later die avond samen in bed lagen. Ze wilde later praten, had ze dan maar gezegd. En wat mij part was dat nu.

'Vraag me af hoe het zou zijn verlopen als Maja je niet gered had.' spreek ik Elise erop aan als we beiden onder de dekens liggen, maar elkaar nog wakker aankijken. Ze glimlachte naar me. Nu niet meer. Ik was dat niet vergeten. Al hadden al haar vriendinnen zich aangeboden en een voor een m'n lul een lik gegeven, was ik het zeker niet vergeten. Ik had haar namelijk in een hoek gedreven, en fijn vond ze dat niet. Dat Maja er was, kwam nu goed uit voor haar. Ik zag aan haar dat ze eigenlijk wilde zeggen dat ik toch niks te klagen had. In zekere zin was dat waar. Maar ze hield zich in en trok zich wat meer terug. Dat zei me eigenlijk al genoeg. Niet dat ik boos was. Maar het voelde toch een beetje wrang. 'Dit was niet de afspraak.' zeg ik haar nog. 'En morgen komt Pawel. Wat is daar over afgesproken dan?' wilde ik dan maar alvast weten. Ik begreep het niet meer. Wilde Elise dan met hem naar bed? Ze had het nog nooit over hem gehad. En ik dacht dat als ze dan met een ander wilde, hij ten minste een kleurtje moest hebben. En daarnaast zouden we het samen doen, mochten er zulke wensen zijn. Dus begreep ik het niet.

'Nee, zo zit het echt niet.' zegt ze dan en krabbelt iets overeind. Mooi, ze wilde het er wel over hebben. 'Met Pawel is niks aan de orde. Tenzij...' begon ze toen wel. 'Ik bedoel... Hij komt echt een dag eerder dan gepland. Maar ik en Maja hebben het er natuurlijk wel over gehad. Maar er is niks afgesproken. Hij weet niet meer dan jij.' zegt ze me, en dat moest ik dan maar geloven. Het is jammer. Met Maja erbij, met of zonder Pawel, had weer iets moois kunnen ontstaan.

'Hoe kan je nou niet begrijpen dat je echt alles van me mag, en dat ik maar één ding vraag...' zuchtte ik wat moedeloos en kwam ook overeind. 'Wees gewoon eerlijk. Behandel me als je vriend, en niet een omstander die steeds toevallig in de buurt is.' zeg ik haar dan, waarvan ze schrikt. Mij zo behandelen was niet haar bedoeling, maar zo voelde het voor mij wel.

'Dat ben je niet!' kermt ze plots wanhopig uit. 'Echt niet.' zegt ze iets rustiger, en iets geloofwaardiger.

'Zien is geloven.' zeg ik haar dan. Meestal liet ze me dit zien. De periode tussen ons uitschietertje met Adil en de komst van Maja had ze me dat wel laten zien. Maar toen kwam Maja. En toen het erop aankwam, bleek gewoon weer een figurant te zijn. Een pik en meer niet. En deze pik mocht niet klagen, maar toch. 'Het is net of je me niet vertrouwd.' zeg ik haar nog, wat natuurlijk de wereld op z'n kop zou zijn. 'Beloof het me nou. Alsjeblieft. Niks meer achter m'n rug. Dat helpt gewoon niet. Niemand.' klink ik nu zowaar wat wanhopig. Dat kwam omdat ik er een consequentie aan vast zou hangen. 'Begrijp je me?' stel ik haar alleen ernstig, waardoor ze ook begreep dat er consequenties zouden zijn, zonder ook echt te zeggen wat dan precies. Ze knikte. In berusting.

'Het spijt me. En je hebt gelijk. Ik mag alles. Zelfs al zou je aan de andere kant van de wereld zijn.' lijkt ze te realiseren.

'Tenzij je dat juist niet wil, he?' stel ik een ander pad voor. 'Dat kan ook. Maar ook dan moet je het zeggen.' geef ik aan. En dat kon zijn dat ze alsnog verder wilde zonder mij, of dat ze juist liever een normale relatie zou willen met mij. Bedachtzaam nam ze deze woorden op. Want helemaal content met hoe het nu gegaan was, was ze dus niet...

Toen de volgende ochtend, terwijl Elise een stukje was gaan joggen, Maja de keuken kwam binnengelopen vlak voordat ik naar m'n werk ging op de nog vroege ochtend, kon ik het niet laten. Stond ze dan. Ze zei niks. Ze leek een beetje geschrokken mij hier te zien. Dat vond ik opvallend. Had ze soms spijt? Nog niet zo lang geleden had ze zich als een zeer wulps sletje op m'n lul gestort, tezamen met Elise. En het kwam wel goed uit dat ze dat nu anders ervaarde.

'Zo.' zei ik alleen, vol zelfvertrouwen. Dat had ik gekregen van mijn gesprek met Elise. Niet omdat daar alles nog steeds onduidelijk was, maar ik had gedurfd een absolute grens aan te geven. En dat sterkte mij.

'O, hoi.' reageerde zij echter wat flets en wilde ook doorlopen naar de woonkamer terwijl ze haar telefoon al pakte. Ze nam vervolgens ook plaats op mijn favoriete stoel en kroop daar wat weg en negeerde mij volkomen. Die... Zag ik niet aankomen. Ik kon dit gedrag maar moeilijk plaatsen. Was ze boos of beledigd? Had het haar zo tegengevallen? Hoe dan ook; het kwam nogal onverwacht. Gisteren was leuk en spannend. Ook al was het onverwacht. En daarna hebben we er vrij open over kunnen praten. En nu dit.

'Is er iets?' vroeg ik nog.

'Nee, niet echt.' zei ze dan meteen. Maja was net zo'n verwend meisje als Elise, maar tien keer zo erg nu. En ik begreep er echt niks van. Als we nog verder teruggaan en ik denk aan toen zij ons hadden afgezet bij de boot toen we uit Scheveningen kwamen, leek het wel alsof we een bevriend stel hadden gevonden. Alles ging zo makkelijk en was zo gezellig. Ook dat was toen vrij onverwachts, maar juist daarom was dit gedrag van Maja helemaal niet te plaatsen.

'Ik wil dat je eerlijk bent.' zeg ik haar dan en sta op en loop haar al iets tegemoet. Ze moet wel opkijken al doet ze dit op de meest arrogante manier mogelijk. Die blik maakt snel plaats voor een meer wat onwennige blik als ze mij toch wel streng ziet kijken. 'Is dit hoe Elise me eigenlijk ook ziet?' vraag ik haar dan, wat ze niet begrijpt. 'Dat ik voor jou maar een 'pik' ben, snap ik. Maar ben ik dat ook voor Elise? Is dat het eigenlijk? Jij weet meer, of niet.' klonk ik nogal achterdochtig, en dat was ook de bedoeling. Ik had al eerder het gevoel gehad dat ik was miste. Al een paar keer, zelfs... Maar met name als Maja in beeld kwam, kreeg ik pas echt een naar gevoel. En nu weer. Wat miste ik?

'Nee.' zegt ze dan heel duidelijk, en ze was zelfs beledigd dat ik dat dacht. 'Denk je dat echt?' vroeg ze me. 'Niet dat ik het begrijp.' beledigde ze me zelfs even snel. 'Maar als ze alleen seks wilde, waren er wel betere opties.' zegt ze dan, en ze ziet mij hiervan opkijken. 'Ja, je wilde toch dat ik eerlijk was.' beet ze verder fel van zich af. Nou, dat was ze. 'Is toch zo?' bleef ze fel. Zij was echt gek. Maar dat kon ook niet anders. Ja, als Elise alleen seks wilde, had ze beter voor Mussa kunnen kiezen, bedacht ik me ook. Al stelde ik Elise niet meer zo teleur als vroeger op dit gebied. 'Joh, als er problemen zijn, kan je het beter met haar erover hebben, toch?' werd ze ook bijdehand.

'Okay, daar heb je een punt.' zeg ik vervolgens heel rustig, wat haar irriteert. Ik irriteerde haar op de een of andere manier. En zij mij nu ook. Maar ze had gelijk. En tegelijkertijd had ze me toch wat verteld. Er was nog altijd een reden waarom Elise bij me was. Er was meer dan seks. Iets wat ik wel wist, maar zo weer werd bevestigd. Wat dan precies viel nog uit te zoeken.

'Weet Pawel het al?' vraag ik haar dan maar. 'Dat wat je gisteren met ons gedaan hebt.' vraag ik haar dan. Hier wordt ze iets stiller van. 'Of slaat hij me op m'n bek als ik het hem zeg?' dacht ik op te merken dat ze hem dit niet verteld had.

'Nee.' zegt ze dan alleen, nogal kortaf en opnieuw beledigt. 'Hij weet nog niet precies wat, maar ging er al wel vanuit.' zegt ze me dan. 'Vraag het hem straks zelf maar.' zegt ze me nu weer hetgeen te vragen aan de persoon zelf. Lekker makkelijk. Maar dat ging ik misschien nog wel doen ook, al was ik best bang voor het idee dat hij het dan niet zou weten, en mij inderdaad een vuistslag zou verkopen. Pawel was geen kleintje, he.

'Laten we het dan over jou hebben?' stelde ik voor, terwijl de tijd wel begon te dringen. 'Waarom doe je nu zo hatelijk?' vroeg ik haar meteen maar, en gaf haar gedrag een naam, waarbij ik zelf meer irritatie opriep bij haar.

'Jeetje. Weet je wel hoe vroeg het is? Man...' zeurde ze zwaar geïrriteerd. Ik lachte erom. Was het maar zo simpel. Dus humde ik kort, en keek ik nog even kort naar haar. Zat ze dan. In mijn ogen nog steeds de aanstichter. Niet Elise of Hila, maar Maja. De oorzaak van een hoop gezeik, maar ook al het positieve in mijn leven en relatie met Elise. Het was maar net hoe ik het bekeek.

'Ik wil gewoon niet weer gezeik.' zei ik haar toen maar duidelijk, en meende dit. 'Dat begrijp je hopelijk wel'. Ze verloor haar arrogante toontje hierna. Ze keek me nog even zwijgend aan. Bizar dat dit meisje mij gisteren nog had zitten pijpen. Ik zou het niet geloven als ik er niet zelf was bij geweest.

En geloof het of niet, maar het zou best kunnen dat zij inderdaad nogal last had van een ochtendhumeur. Aan het einde van de dag werd ik opgewacht. Een kwartiertje voor tijd hadden ze zich al gemeld. Elise, Maja en Pawel. Hij was er. Vriendelijk zoals altijd. En de rest ook. Er leek eerlijkwaar niks aan de hand te zijn. Terwijl ik de laatste uurtjes toch wel tegen het moment had opgekeken. Zeker toen bekend werd dat ze naar de winkel zouden komen om vervolgens met z'n viertjes uit eten te gaan. Pawel wilde per se trakteren. En ik ging ervan uit dat hij het wist. Zo dom zou Maja toch niet zijn. En toch geen woord erover. Het was echt net alsof het niet gebeurd was. Zelfs ik vergat het eventjes. We hadden het zo ongelofelijk gezellig en de Maja die ik nu zag was de Maja die ik aanvankelijk had leren kennen. Een leuke, gezellige meid die goedlachs was. Maar oprecht een leuke meid. Zoals ze hier in het begin ook wel was. Heel anders dan wie ze gisterenavond was met hoe ze de touwtjes compleet in handen had genomen, en daarmee mijn lul vooral. En zo anders dan hoe ze vanmorgen was. En dat kan best, natuurlijk. Ik ben zelf ook meer een avondmens. Maar dit neigde wel richting extreme gedragsverandering. Al was hoe ze nu was helemaal prima. En ik vond dat best moeilijk. Zoals we ons allemaal gedroegen, had wel iets extreems, met wat we van elkaar wisten, en wilden? Al wilde ik zelf niet per se iets, voelde ik al dat de rest dat wel wilde. Ook bij Pawel kon ik dat merken. Natuurlijk liet hij z'n ogen zo nu en dan even op Elise vallen die er beeldig uitzag, zoals ik dat deed bij Maja. De vraag was of het nog wel wenselijk was, en zo ja, ook nodig. Dat laatste leek me van niet. Het ging ook te snel. Gisteren al. En daarom deed Maja zo, had ik er min of meer al van gemaakt. Het was niet de bedoeling dat het gisteren al zou gebeuren. Zo ver was ik gekomen met de informatie die ze me gegeven hadden doormiddel van vooral hun gedrag. Maar het moest wel gebeuren. Alleen misten we nog iemand. Zo hadden ze het volgens mij afgesproken. En die andere was er nu wel. En dan juist nu hint er niemand op zoiets. Als men niet beter wist, zaten hier gewoon vier vrienden die elkaar al lang en ontzettend goed kenden. Dat gold maar voor twee van de vier. Maar doordat we min of meer in hetzelfde schuitje hadden gezeten, voelde het wel alsof ik en Pawel elkaar ook al lang en goed kende. Dat maakte de drempel gelukkig een stuk lager om hem vervolgens even alleen op te zoeken, zodra we thuis waren.

Het was koud, maar toch gingen we even in de tuin zitten. Ik kreeg de vuurkolf aan en met onze dikke winterjassen nog aan, hadden we er een biertje bij gepakt en zaten we nog even gezellig samen buiten terwijl de meiden ons voor gek hadden verklaard. Ik wist dat ik hem makkelijk alleen kon krijgen door voor te stellen de buitenlucht op te zoeken. Hij was niet zo moeilijk. Dus proostten we al snel. Ik zag het licht op onze kamer en de logeerkamer al snel aanspringen en de gordijnen werden bijna tegelijkertijd dicht getrokken. Zij zochten dus even de eenzaamheid op. Al was er onderweg naar huis al wel wat meer gehint op een eventueel uitbreiden van onze vriendschappen... Meer in de vorm van flirterige blikken, een kleine aanrakingen die Elise mij gaf, en Maja aan Pawel. Het hing in de lucht. Maar hoe of wat was nog maar de vraag.

'En?' vroeg Pawel mij. 'Pijpt Maja net zo lekker als Elise?' keek hij me schunnig aan en lachte er al om. Ook ik schoot meteen in de lach.

'Zo, het ijs is gebroken.' konden hij en ik er wel eerlijk om zijn. 'Je weet het dus. Ik had niet echt de kans haar af te weren.' verontschuldigde ik me nog een soort van. Maar dat wuifde hij meteen weg.

'Geeft niets man.' zegt hij zelfs. 'Die dingen gebeuren. Het is al lang niet meer zoals het was.' zei hij en nam een slok. Hij zei het alsof hij zich er ook helemaal bij neergelegd had.

'Het is bizar, he?' zeg ik hem dan alleen. We hoeven elkaar alleen maar aan te kijken. Zonder dat we het van elkaar weten, weten we hoe we over dit alles denken en erin staan.

'Het was moeilijk. Maar nu een stuk minder.' zegt hij dan. Ik lach en knik, en neem ook een slok. 'Daar zorgt ze wel voor.' zegt hij dan over Maja. Toch merk ik dat hij het anders gewild had en nu vooral het beste van een slechte situatie maakt. Maar dan wel vol overgave.

'Ik vind het ook lastig. Vaker dan me lief is. Ik krijg haar gewoon niet op dezelfde lijn als ik. En zij mij niet.' zeg ik hem dan. Dan doel ik vooral op het nog niet helemaal open kunnen zijn tegen elkaar. Daar was ik net zo goed schuldig aan. 'Vond je het niet eng haar hier naartoe te sturen? Ik neem aan dat je ondertussen op de hoogte bent.' Zoals ik dat ook was. Hij knikt.

'Eng is niet het goeie woord.' zegt hij me. 'Spannend blijft het altijd. Maar ze is eerlijk tegen me sinds dat we ruzie hadden gekregen.' zegt hij. Dat betwijfel ik. Maar dat hou ik voor me. Niet mijn zaken. 'We delen nu alles. En dat gaat best goed.' zegt hij dan en neemt diep adem en vervolgens weer een slok. Hij was daarna al leeg, en we pakker er nog één, nadat ik de rest dan maar snel achterover gooi. Al is het een illusie dat ik denk hem bij te kunnen houden met drinken.

'Ik en Maja spreken nu regelmatig af met anderen. Daar hoeft de ander niet per se bij te zijn.' zegt hij dan, zonder dat hij me aankijkt. Ik knik alleen en hoor hem aandachtig aan. 'Ik mag ook alles met wie ik maar wil. En zij van mij ook.' gaat hij verder. 'Maar zodra ze wil afspreken met deze groep...' zucht hij dan, en kijkt hij me plots wel aan, alsof ik die groep vertegenwoordigde. 'Dat blijft moeilijk. Zeker als het om Elise gaat.' zegt hij me nog. 'Jij bent okay. Geen zorgen.' lacht hij nog snel met een handgebaar.

'Is Elise de schuldige volgens jou?' vraag ik hem dan maar, wat natuurlijk wel interessant is. Ik dacht namelijk hetzelfde over zijn vriendin.

'Nee, dat niet. Maar aangezien ze nogal een verleden hebben.' geeft hij aan, en is hij dus ook van op de hoogte. 'Of wist je dat nog niet?' vraagt hij me dan voorzichtig, maar te laat als dat inderdaad het geval zou zijn.

'Nee, jawel. Sta er een beetje hetzelfde in.' zeg ik hem dan, doelende op zijn vriendin, die sinds Brugge natuurlijk zo goed als buiten beeld was geweest.

'Als er al iemand schuldig is geweest, ben ik het zelf.' zegt hij dan. 'Had eerder moeten zien wie ze was, en wat ze nodig heeft.' Dat vond ik dan weer iets te ver gaan. Dat zij zo was, was niet zijn schuld. Maar okay.

'Wij hebben juist best veel de groep opgezocht.' zeg ik hem dan. Hij knikt al. 'Elise is bi, kwam ik niet veel later achter. Samen hebben we dat mogen ontdekken met Hyun en Kamila. Dat ging ook niet zonder slag of stoot.' vertel ik vervolgens open. En dat was voor het eerst dat ik er open over kon vertellen. 'Maar zij heeft iets bij donkere jongens.' zeg ik hem dan ook gewoon alsof dat normaal was. 'Zij en Mussa hebben het aardig wat keren gedaan, als ik het moet geloven. En heb het ondertussen ook al twee keer mogen meemaken...' ben ik dan gelijk ook maar helemaal open.

'Maja had dat ook. Nog steeds. Dan met die Jeff.' merk ik meteen dat hij zich daar nog niet helemaal bij neergelegd had. Elise had het met beiden gedaan... Wie was hier nou de aanstichter?

'Ik moet wel toegeven dat ik het ook wel iets vind hebben om haar dan met een donkere pik te zien.' geef ik wat minder makkelijk toe, maar zie Pawel gniffelen.

'Mij maakt het niet uit.' zegt hij dan. 'Maja zien met een ander is gewoon geil.' lacht hij dan. Het was een beetje alsof ik een gesprek voelde met mijzelf. Maar dan met de Poolse versie van mij. Ik en Pawel hadden veel gemeen, en dat kwam doordat onze meisjes zoveel met elkaar gemeen hadden. Toch waren we vooral positief nu. Het klonk eerder alsof we trots waren. Want puntje bij 'paaltje' waren het nog steeds onze meisjes. Of dat nog wat waard was, was iets wat ik me al langere tijd afvroeg, maar Pawel leek ondanks alles er nog steeds van overtuigd dat Maja misschien wel de ware was voor hem.

'Ja, maar het is wel zo sinds we deze vrijheid hebben, het wel goed gaat. Op de een of andere manier werkt dit voor ons.' komt hij dan ook mee aan, wat ik op zich nog wel geloof. Maar het woord ''vrijheid'' gaf mij de kriebels. Ik kon hetzelfde zeggen over mij en Elise. Ook voor ons werkte dit. Maar ik zag het niet meer per se als vrijheid. Het leek te moeten, op deze manier. Wat was daar vrij aan? Toch maakte het dat niet iets slechts. Maar Pawel klonk, met accent en al, nu als de rest van de groep die hij verafschuwde die ik al gehoord had over toen en al die andere keren en dat ze zich toen gewoon zo vrij voelden. En dat vond ik te eenvoudig, en had ik ook niet achter Pawel gezocht als buitenstaander, zoals ik dat ook was. Hij had het wel alleen over hem en Maja, maar dan nog. Het leek mij duidelijk dat er op hem ingepraat was. En hij had zich laten overtuigen. Zover was ik nog lang niet. 'We zijn eerlijk tegen elkaar. Te eerlijk misschien. Maar we geven elkaar alles wat we kunnen. Wat wil ik nog meer?' praat hij een beetje voor zich uit alsof ik er niet zit en hij ook zichzelf nog probeert te overtuigen met deze woorden. Het klonk eenvoudig, maar dat was het natuurlijk niet. Daar wisten wij alles van.

'Het is niet iets vanzelfsprekends.' zegt ik hem dan ook. 'Toch?'

'Nee.' zegt hij meteen duidelijk. 'Dat hoor je me ook niet zeggen.' kijkt hij me nu weer wel aan.

'Ik denk dan vaak aan de toekomst. Dit kan niet eeuwig zo doorgaan. Dat moet ik ook niet willen.' heb ik het over onze relatie specifiek en hoe ik erover dacht.

'Niet? Waarom niet? Ik geniet. Ik leef. Nee, het is niet wat ik hoopte. Maar het is niet minder.' zegt hij meteen en klonk overtuigd. 'En als je nu al weet dat het niet voor altijd is, ben je toch dom er niet maximaal van te profiteren?' leek hij me dit te verwijten. Zo kwam er toch een verschil tussen hij en ik naar voren, betreft onze relaties.

'Nou ja...' wilde ik nog wel wat nuance van hem horen, maar ging ik niet krijgen.

'Nee, zo is het.' zegt hij me dan. 'Helemaal als je dat echt denkt. Dan kan het morgen voorbij zijn, of volgende week. Ga je daarop wachten dan? Dat is dom.' zegt hij nog een keer. En ergens heeft hij gelijk. Dat weet ik. Dacht ik dan dat het misschien toch voor altijd zo zou kunnen zijn? Want dat zou het wel veranderen.

'Je hebt gelijk.' zeg ik hem wel. Dat had hij ook, al klonk ik nog niet overtuigd. Maar hij had wel gelijk. Hij humt en lacht er kort om.

'En je kan ook meer.' zegt hij dan. Daar kijk ik nieuwsgierig van op. 'Ja, dat is zo.' vult hij aan. 'Je hoeft bij een ander geen rekening te houden met wat als. Ik doe vaak dingen die ik bij Maja niet zou doen, of een stuk voorzichtiger in ieder geval.' verklapt hij dan.

'Ja? Zoals wat dan?' was ik wel benieuwd.

'Nou ja. Ben gewoon wat duidelijker. Wat hardhandiger, misschien wel.' noemt hij het en neemt nog een slok. Hij klonk niet zo heftig als dat zijn woorden klonken.

'O ja?' vroeg ik nog een keer.

'Ja. Waarom zou ik? Ik weet wat ik wil. Als het dan toch maar voor één keer is.' schetst hij meer een beeld van wat hun dan deden buiten hun relatie om. Ik moest denken aan Hyun, Kamila en Sophia. Daar speelden al snel gevoelens een rol. Zeker bij die eerste twee. Dat was dus totaal anders. Toch onthield ik zijn woorden. Je hoefde je inderdaad niet in te houden. Want je had niks te verliezen. Dat bedoelde hij, denk ik. Dan vraag ik me toch af hoe hij het zou vinden als een ander dat over zijn meisje zou zeggen...

En als het aan dat meisje lag, zou ik daar snel achter kunnen komen. Het is alweer vrijlaat. Ik speelde al met het idee morgen maar vrij te nemen en de winkel dicht te houden. Al was het maar omdat we gasten hadden... Maar die keuze werd nu min of meer voor ons gemaakt. De avond leek nu pas te beginnen. Want toen wij de via achter de keuken inliepen, leek dat het teken te zijn voor de twee om zich opnieuw aan ons te tonen. We hoorden ze nog fluisterend smoezen in de gang en keken elkaar al gek aan, om vervolgens die twee popje tevoorschijn te zien springen, hand in hand, en zo stonden ze dan voor ons. Elk gehuld in een fluweel nachthemdje. Die van Elise donkerblauw, die van Maja parelmoer. Elk met zwart kant rond de hals die bij beiden een bescheiden decolleté overliet. De stof stopte net onder de billetjes. Stonden ze dan. Naar ons te kijken. Al te verzinnen. Bijtend op hun lippen en meer zeer ondeugende ogen die vol stonden van spanning en ongeloof. Ongeloof van dat ze dit gingen doen. En wij keken naar hun. De opwinding vond mij vrijwel meteen. Ondanks dat ik het gevoel had dat we misschien nog het een en ander uit te praten hadden. Maar die tijd was er niet. Morgen nog één dag, en dan zouden zij alweer vertrekken. En stiekem hoopte ik hier natuurlijk ook wel een beetje op. Ik deed liever dit soort dingen dan praten. De toekomst was nog ver weg, en maar saai vergelijken met dit moment. Pawel aarzelde minder dan ik, en wilde als eerste op de zijn aflopen, en ik gok mee naar bed nemen. Dat wilde ik ook met Elise. Maar ik voelde al dat er meer kruit in dit vat zat.

'Nee, nee.' zegt Maja dan ook en stuurt Pawel weer terug. 'Het leek ons leuk om van bed te ruilen vannacht.' zegt ze meteen al, de spanning duidelijk hoorbaar in haar stem, die wat trilde. Toch kijkt ze vooral spannend in plaats van zenuwachtig, en dat mijn kant op. Wat het verzoek was natuurlijk aan mij gericht. Wat dus ook betekende dat Elise het bed zou gaan delen met Pawel...? En dat terwijl hij zojuist gezegd had wel wat ruiger te zijn met andere meiden dan met zijn eigen... Ik kreeg hiervan tegelijkertijd een stijve van, als wel een knoop in m'n maag. Want we zouden niet bij elkaar op de kamer zijn. En dat Elise blijkbaar met Pawel naar bed wilde, was ook nieuw voor me. Al leek de zin vooral bij Maja te liggen, wat eigenlijk net zo schokkend was. Zeker na vanochtend. Daardoor wilde ik ook best wel wat ruiger met haar omgaan... Maar ook voor Pawel kwam dit als een verrassing. Het leek een spontane actie te zijn, en dat leek verkeerd uit te pakken.

'Nee...' zegt hij dan, en doet nog alsof het een gek grapje van de meiden was. 'Dat lijkt me geen goed idee.' doet ook hij mee aan de verrassing. Ik dacht dan weer dat hij daar wel gretig op in zou gaan, maar niet dus. Dus bleef iedereen staan waar die stond.

'Doen we het toch hier?' laat ik plots van me oren, en trek zo alle ogen uit het niets. Ik loop naar de koelkast en pak nog twee biertjes en trek die open en overhandig Pawel er een van. 'Toch?' vraag ik ze nog, als niemand nog heeft gereageerd. 'Nemen wij plaats. En dan zien we wel.' tik zijn biertje nog aan met de mijne, en loop vervolgens rustig zonder om te kijken door naar de woonkamer en neem plek in mijn favoriete stoel, zucht even, en kijk dan weer naar de drie. Pawel is al onderweg, en lacht naar me. De meisjes smoesden nog even en bleven kort achter. Ik en Pawel knikken nog even naar elkaar. Dat zat wel goed. Wij hadden in ieder geval even goed kunnen praten, en waarschijnlijk dacht hij net als ik dat dit vroeg of laat best zou kunnen gebeuren, en niet eens zo erg zou zijn. Maar om dan zomaar een nacht te ruilen van een vriendin, ging mij ook best wel ver. Zeker aangezien ik Maja amper kende. Dat hadden we dus ook gemeen, en dus konden wij op deze manier de leiding nemen en tegelijkertijd het initiatief weer bij de dames leggen. Nog niet zo lang geleden had ik mijzelf nooit als 'swinger' gezien, en nu leek het zomaar te gaan gebeuren... Mits de dames nu zouden doorzetten. Ik nam nog een slok, keek Pawel nog een keer scherp aan omdat ik hem natuurlijk ook niet zo goed kende, maar wat ons betreft leek het allemaal wel snor te zitten. En dus bestond er de kans dat we in elkaars bijzijn verleid zou worden door elkaars vriendin...