De zon scheen zacht over het terras, het zachte geluid van tikkende bestek op borden klonk door de tuin, maar de spanning aan tafel was onmiskenbaar. Emily, stralend als altijd, speelde gedachteloos met haar haar terwijl haar ogen af en toe speels naar mij flitsten. Haar blosjes, veroorzaakt door de ochtendbries of misschien door haar vurige karakter, stonden haar prachtig. Ze droeg een luchtige, witte jurk, die uitdagend om haar lichaam viel, de zon accentueerde de gouden tinten in haar lange blonde haar. Ze was open, direct, en de intense connectie tussen ons gisteren had dat alleen maar versterkt. Maar het was niet alleen dat. Er was iets dat onuitgesproken bleef tussen ons, iets meer dan fysieke aantrekkingskracht. Misschien was dat wat me aantrok, of juist verwarde.

Jessica daarentegen leek volledig in zichzelf gekeerd. Haar blik vermijdend, haar bewegingen beheerster, haast afwezig, alsof ze probeerde te ontsnappen aan de situatie, aan de onuitgesproken gevoelens die in de lucht hingen. Ze droeg een subtiel, grijsblauw jurkje dat perfect bij haar mysterieuze uitstraling paste. Haar haar, zorgvuldig achterover gestoken, onthulde haar zachte gezicht, waar enkel haar ogen verraadden dat ze diep in gedachten verzonken was. Wat speelde er in haar hoofd? Waarom had ze gisteren gekeken, die donkere ogen die mij en Emily volgden in de schaduw? Was het jaloezie? Verlangen? Of iets wat ik niet kon doorgronden?

"Ik wilde vandaag even wat tijd voor mezelf nemen," zei ik plotseling, mijn stem doorbrekend de stilte die tussen ons hing. "Even wat dingen op een rij zetten."

Emily knikte luchtig, alsof ze het al had verwacht. Het was immers haar idee geweest, zij was degene die me had aangespoord om ruimte te nemen. Maar Jessica... Jessica’s ogen flitsten kort naar mij, geschrokken, bijna alsof mijn woorden haar uit haar trance hadden gehaald. De twijfel die in haar ogen verscheen, bleef daar hangen, als een vraag die ze niet durfde te stellen. Had dit te maken met haar? Had ze de situatie gisteravond verkeerd ingeschat? Natuurlijk had dit met haar te maken, dacht ik terwijl ik haar observeerde. Haar aanwezigheid had alles veranderd, niet alleen in mijn gedachten, maar in het hele huis.

Na het ontbijt trok iedereen zich terug. Emily ging haar eigen gang, zoals ze altijd deed, vrij en zorgeloos, en Jessica verdween in de villa, haar schaduw achterlatend. Ik begon de tafel af te ruimen, maar mijn gedachten bleven hangen bij die twee vrouwen. Ze waren elk op hun manier verpletterend mooi, als godinnen die door dit huis bewogen, maar hun aanwezigheid maakte mijn hoofd alleen maar meer een warboel. Jessica’s mysterie, haar stille aanwezigheid, was als een dichte mist waarin ik elke keer opnieuw verdwaalde. En Emily… haar directe, vurige aard deed me twijfelen aan alles wat ik dacht te willen.

Terwijl ik de villa op orde bracht, kwam de vraag steeds weer naar boven. Wat wist ik nou écht van Emily? Ja, we hadden een geweldige chemie, maar was dat genoeg? Het verhaal dat ze me vertelde was bijna te perfect, te mooi om waar te zijn. Wat als er meer achter zat? En Jessica… wat betekende zij eigenlijk voor me? Als ik echt zeker was geweest over Emily, had ik Jessica dan al lang weggestuurd. Toch kon ik het niet, zelfs niet na wat er gisteren was gebeurd. Misschien omdat ik diep vanbinnen nog steeds zocht naar antwoorden die geen van hen me kon geven.

De villa zelf ademde luxe en ruimte. Het hoofdgebouw was indrukwekkend, omringd door een perfect onderhouden tuin en een uitnodigend zwembad dat aan de rand glinsterde in het ochtendlicht. Naast de hoofdaccommodatie stonden er wat kleinere gebouwen verspreid over het terrein, zoals een schuurtje waar het tuingereedschap stond, maar ook een zelfstandige woning aan de andere kant van de tuin, vlakbij het zwembad. Die losse woning, met twee verdiepingen, had ruimte voor zes personen. Het was ideaal voor een gezin of een groep vrienden die wat privacy wilden, en ik had overwogen om de dames van het programma daar onder te brengen. Maar terwijl ik rondliep, bekroop me een ongemakkelijk gevoel. Was het verstandig om alle vrouwen die hier voor mijn aandacht kwamen op één plek te zetten? Of was dat vragen om chaos?

Ik liep door de gangen van het gastenverblijf en inspecteerde alles nog eens zorgvuldig, de kamers klaar makend voor de komst van nieuwe gasten. De villa had vijf gastenkamers, en het idee dat ik binnenkort misschien zes vrouwen te gast zou hebben die allemaal voor mijn hart streden, naast eventuele betalende B&B-gasten, voelde steeds meer als een surrealistisch scenario. Hoe zou ik dat ooit managen zonder dat het compleet uit de hand liep?

Toen ik door het raam naar buiten keek, viel mijn oog plots op Jessica. Ze verliet net de villa en liep richting het zwembad, in datzelfde gracieuze jurkje dat ze vanmorgen aan had. Haar gang was bedachtzaam, haast aarzelend, en mijn ogen volgden automatisch haar bewegingen. Ze leek nerveus, haar armen beschermend over elkaar geslagen. Aan de andere kant van het zwembad zag ik Emily, die nonchalant op haar rug lag aan de rand van het water, één voet speels in het koele water tappend. Haar lichaam was een bezienswaardigheid op zich - ze droeg een strakke witte bikini, die prachtig afstak tegen haar licht gebruinde huid, alsof ze zich zonder enige moeite aan de zon had aangepast. Ze lag daar, haar armen uitgestrekt boven haar hoofd, alsof de wereld om haar draaide, een grote zonnebril op haar gezicht die haar geheimzinnigheid alleen maar versterkte.

Het contrast tussen de twee vrouwen was bijna symbolisch. Jessica, nerveus en teruggetrokken, in haar subtiele blauwe jurk die nauwelijks haar vormen benadrukte, en Emily, open en uitdagend, haar goddelijke lichaam volledig in de spotlight. Twee totaal verschillende energieën, gevangen in één oogopslag. Jessica’s onzekerheid trok mijn aandacht, maar het was Emily die het beeld domineerde. De rust waarmee ze daar lag, alsof ze alles onder controle had, alsof ze wist dat mijn ogen constant op haar gericht waren.

Ik zag dat Jessica aarzelend bleef staan, vlakbij het zwembad. Ze wisselde een paar woorden met Emily, maar ze waren te ver weg om te horen. Emily kwam langzaam wat overeind, haar lichaam glanzend in de zon, en leek iets terug te zeggen. De spanning tussen hen was voelbaar, zelfs op afstand. Jessica’s blik gleed nerveus om haar heen, alsof ze iets verwachtte, of misschien iemand. Wat was er aan de hand? Had Jessica een beslissing genomen? Was dit het moment dat ze haar keuze zou maken?

Hoewel ik mezelf had voorgenomen de dag voor mezelf te houden, merkte ik dat ik hen niet zomaar los kon laten. Natuurlijk niet. De spanning tussen hen was te groot, en mijn eigen verwarring alleen maar groter geworden. Terwijl ik het huisje verliet en richting het zwembad liep, wist ik dat deze dag veel meer in petto had dan ik aanvankelijk had gedacht.

Terwijl ik naar het zwembad liep, viel mijn oog op het werk dat nog gedaan moest worden. Hier en daar was het gras wat te lang, de heg had een snoeibeurt nodig, en binnen was er nog genoeg op te ruimen na het ontbijt. Ik deed alles zelf. Niet omdat ik het leuk vond, maar omdat ik niemand vertrouwde om mijn villa te onderhouden. Bedrijfjes inhuren voor schoonmaak of onderhoud voelde niet goed; dit was mijn plek, mijn verantwoordelijkheid. Het idee achter dit programma was immers niet alleen om iemand te vinden waar ik verliefd op kon worden, maar ook iemand die met mij de toekomst van deze B&B zou willen delen. Liefde was belangrijk, maar een goede samenwerking was onmisbaar. Ik zag mijn toekomst voor me met een partner die me bijstond, zowel in het dagelijks leven als in het runnen van de B&B. En dan kon Emily nog zo verleidelijk liggen zonnen bij het zwembad, maar was dit ook iets wat ik van haar zou kunnen verwachten? Had ze al door dat er meer bij kwam kijken dan alleen haar looks en haar verleidelijke houding? Ze had me bijna volledig betoverd, maar toch was er iets wat me tegenhield om mezelf helemaal aan haar over te geven.

Toen ik bij het zwembad aankwam, zette ik mijn zonnebril op en mijn blik gleed automatisch naar Emily, die zich nog wat uitdagender poseerde toen ze me zag naderen. Haar lichaam straalde zelfvertrouwen en sensuele energie uit. Ze wist precies wat ze deed, en haar aanwezigheid vulde de ruimte met een soort vanzelfsprekendheid. Maar vreemd genoeg was het Jessica die mijn aandacht trok. Ze stond nog steeds aan de rand van het zwembad, en de spanning tussen hen leek opgelost of op z'n minst onderdrukt. Jessica keek me aan, haar blik vastberaden, maar ook met een vleugje onzekerheid.

“Ik weet dat je wat ruimte wilde, maar ik vroeg me toch af of we konden praten,” zei ze rustig, haar stem beheerst en vol volwassenheid, ondanks de onzekerheid die ze soms uitstraalde. Ze was 35, een vrouw die het leven kende, en toch had ze een onschuld over zich die haar jonger deed lijken. Misschien was het haar ingetogen manier van kleden, of het feit dat ze vaak op de achtergrond bleef, maar nu, nu stond ze hier met een duidelijke vraag.

“Ja, natuurlijk,” antwoordde ik, terwijl ik probeerde kalm te blijven, hoewel mijn gedachten duizelden. Ik knikte kort naar Emily, die nog even verleidelijk bleef liggen, alsof ze me probeerde te herinneren aan haar aanwezigheid. Maar het was Jessica die nu al mijn aandacht had. Met een zachte aanraking op haar rug begeleidde ik haar naar binnen, richting de villa. De rust van het huis voelde als een welkome afwisseling na de oplopende spanning van de ochtend.

We gingen aan de keukentafel zitten, een plek die normaal geruststellend was, maar nu voelde als het toneel van een gesprek dat veel groter zou zijn dan de ruimte om ons heen. Ik keek haar aan, direct en zonder omwegen. "Ga je weg?" vroeg ik haar abrupt, bijna te direct. Ze leek even overrompeld door mijn vraag, haar ogen schoten kort van mij naar het raam en weer terug.

"Nee... Uhm... Nee, tenzij je dat wilt?" Haar antwoord kwam aarzelend, alsof ze nog niet zeker wist wat ik precies van haar verwachtte.

Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Haar verlegenheid was bijna ontwapenend. "Nee, dat wil ik niet," zei ik uiteindelijk, mijn stem resoluut en zelfverzekerd. Hoewel ik die ochtend tijd voor mezelf had genomen, had ik mijn gedachten op een rijtje kunnen zetten. Jessica had gisteren een vreemde indruk achtergelaten, vooral door haar gedrag tijdens de situatie met Emily. Maar als ik er rationeel naar keek, had Emily ook haar eigen vraagtekens. In mijn ogen stonden ze nog steeds gelijk, en ik wilde dat Jessica dat begreep.

"Doe alsjeblieft niet meer wat je gisteren deed," vervolgde ik, mijn toon iets zachter nu. "Het was spannend, maar ik had niet het gevoel dat het echt was wie jij bent. En juist die Jessica, die wil ik leren kennen."

Ze lachte naar me, een glimlach die zowel opluchting als terughoudendheid in zich droeg. Maar ik wist dat er meer achter die glimlach schuilging, iets dat ze nog niet volledig prijs wilde geven. Dat was prima. Ik had geen haast.

Om de lucht wat te klaren, stelde ik voor om een stukje te gaan wandelen. “Er ligt een oude ruïne op een halfuurtje hier vandaan. Misschien kun je er wat inspiratie opdoen voor je schilderijen?” Jessica keek me even verbaasd aan, maar knikte toen instemmend. Het leek haar te bevallen om even weg te gaan van de villa, van de spanning die er onvermijdelijk hing.

De wandeling zou ons hopelijk wat ruimte geven om gewoon te praten, elkaar beter te leren kennen, zonder dat de gebeurtenissen van gisteren tussen ons in zouden staan. Dat moment, die middag vol belofte, wilde ik terug. Een middag waarin we gewoon konden kletsen, lachen, en misschien zelfs een stukje van de mysterieuze Jessica konden ontdekken. Meer niet.

De ruïne was oud, de stenen verweerd en bedekt met mos, alsof de tijd er inderdaad had stilgestaan. Ooit, lang geleden, had dit stukje land onder het gezag van de paus gestaan. Nu was het niet veel meer dan een overblijfsel van een verloren tijdperk, omringd door een sereen bos met open plekken waar het zonlicht door de bomen brak. De heuvel bood een prachtig uitzicht op het glooiende landschap, uitgestrekt en ongerept. De villa was nergens te zien, wat ons een gevoel van vrijheid gaf, weg van alles wat daar speelde, en vooral weg van de aanwezigheid van Emily. Hier waren we alleen met elkaar, zonder de constante herinnering dat er nog een andere vrouw was die om mijn aandacht vocht.

De wandeling begon wat onwennig, met een afstand die nog voelbaar was tussen ons. Maar naarmate de tijd verstreek, verdween de spanning. Na een uurtje waren we tot rust gekomen, zittend in het zachte gras, zonder veel woorden te wisselen. Jessica naast me, haar aanwezigheid rustig en kalm, bracht me op een manier tot bedaren die ik niet had verwacht. Het was een comfortabele stilte, het soort waar je naar verlangde als er geen druk meer was om constant te praten. Soms wees ik naar een vogel in de verte of een bloeiende boom, en vertelde ik haar iets over de omgeving. Toch met de lichte drang mij te laten gelden, interessant over te komen en nog met het idee dat ook ik een goeie indruk op haar moest achterlaten, ondanks de dag van gisteren. Ze luisterde, af en toe knikkend, maar stelde niet veel vragen terug.

Op een gegeven moment vroeg ik haar hoe ze rondkwam van haar schilderkunst. Het bleek al snel dat schilderen vooral een hobby was, iets wat ze met passie deed, maar waar ze geen groot inkomen uit haalde. Ze glimlachte voorzichtig toen ze dit opbiechtte, alsof het haar geheim was. Ze stelde verder niet veel vragen over mij, wat ik aan de ene kant wel fijn vond. Ik was niet iemand die graag veel over zichzelf deelde. Maar ik wist ook dat er een moment zou komen waarop ik meer moest vertellen, vooral met de gebeurtenissen van gisterenavond nog vers in mijn geheugen. Haar gegluur had iets veranderd tussen ons, en ik kon niet langer om dat moment heen. We moesten erover praten, de lucht klaren, voordat ik verder kon met haar.

We hadden een kleedje uitgespreid en zaten ontspannen, met wat drinken erbij, genietend van de zon. Het leek het juiste moment om het gesprek aan te gaan. De lucht was helder, de vogels floten, maar mijn gedachten waren allesbehalve rustig. Ik moest dit uitspreken voordat het een barrière tussen ons werd. Ik keek naar Jessica, die stil naar de horizon staarde, en nam een diepe adem.

"Het spijt me," begon ik, mijn stem laag maar oprecht. Haar ogen flitsten verrast naar me, alsof ze niet had verwacht dat ik het gesprek op deze manier zou beginnen. "Je had je vast iets anders voorgesteld toen je hier naartoe kwam. Emily... nou ja, ze heeft vanaf het begin behoorlijk dominant haar rol opgeëist, zeker toen ze hier eerst alleen was. Ik had beter moeten weten en me niet zo mee moeten laten slepen door haar." Ik stopte even, zoekend naar de juiste woorden. "Dat was niet eerlijk tegenover de rest, zeker niet tegenover jou."

Ik voelde de woorden op mijn lippen branden. Het was niet dat ik spijt had van de seks met Emily. Het was intens, het was spannend, maar het had ook iets in mij blootgelegd wat ik misschien nog niet volledig wilde toegeven. Toch was er een ongemak, alsof ik iets had moeten afremmen of op zijn minst duidelijker had moeten zijn over wat ik wilde. Dat probeerde ik nu over te brengen aan Jessica, die me aandachtig aankeek.

Ze leek even te aarzelen, niet zeker hoe ze hierop moest reageren. Een voorzichtige glimlach speelde om haar lippen, en haar ogen twinkelden zacht, een teken dat mijn woorden haar raakten. Het brak het ijs, maar ik wist dat er meer nodig was om echt tot haar door te dringen.

"Wat bezielde je nou eigenlijk?" vroeg ik haar met een speelse glimlach, al voelde de vraag serieus. Ik wilde haar niet afschrikken, maar ik kon niet om het moment van gisterenavond heen, toen ik en Emily elkaar verstrengeld hadden in een intieme dans, en Jessica op de achtergrond stond, kijkend, zwijgend.

Ze zuchtte zachtjes en keek weg, haar ogen rustend op de bomen in de verte. "Het is nou ook niet zo dat jullie je best doen om niet betrapt te worden," zei ze droogjes, een licht sarcastische ondertoon in haar stem, terwijl ze me schuin aankeek. Ze had een punt. Emily en ik waren gisteren niet bepaald discreet geweest, en het was onvermijdelijk dat Jessica iets zou zien.

Ze lachte toen ze dit zei, een lach die iets van haar spanning wegnam, maar toch bleef er een sluier van mysterie over haar heen hangen. Ik kon haar niet goed peilen, wist niet zeker of ze echt geamuseerd was of dat ze haar werkelijke gevoelens verborg achter die glimlach. Ze keek me aan, en in die ogen las ik een mengeling van nieuwsgierigheid, verlangen, en misschien zelfs een beetje pijn. Het was alsof ze nog steeds iets achterhield, iets wat ik nog niet volledig begreep.

"Nee, het was niet helemaal wat ik verwacht had," begint Jessica, haar toon kalm en beheerst, alsof ze zorgvuldig haar woorden kiest. Er ligt een soort bedachtzaamheid in haar stem die ik bewonder. Ze kijkt me aan, haar ogen rustig en diep nadenkend, maar dan flitst er een ondeugende glimlach om haar lippen. "Jij wel," voegt ze eraan toe, haar glimlach verandert in een speelse, bijna vleiende blik. Het is een klein compliment, subtiel verpakt, en het raakt me. "Ik had wel verwacht dat ik zou moeten vechten," gaat ze verder, met een zelfverzekerdheid die laat zien dat ze niet naïef is. Ze begrijpt het spel, het 'gevecht' dat hier gaande is, en haar manier van praten maakt duidelijk dat ze daar middenin staat. Het spel is nog niet voorbij, en ze speelt mee, bewust van wat er op het spel staat.

Ze is zeker niet dom. De manier waarop ze over de situatie praat, laat zien dat ze precies begrijpt hoe het werkt. "En ik ben misschien niet zoals Emily," vervolgt ze, haar toon zakt iets, bijna alsof ze een concessie doet, "maar ik ben wel bereid me aan te passen, als dat nodig is." Ze legt uit waarom ze gisteren deed wat ze deed, en ineens wordt me duidelijk dat dit niet per se haar natuurlijke zelf was. Ze was zich aan het aanpassen, alsof ze dacht dat dit was wat nodig was om mijn aandacht vast te houden. Het was een rol die ze speelde.

"Ik kan van haar leren, misschien," zegt ze dan, met een mysterieuze ondertoon in haar stem. Er is iets geheimzinnigs in haar woorden, alsof ze Emily had geobserveerd om te zien wat werkte, en nu overwoog hetzelfde te doen. Ze had toegekeken, niet alleen om nieuwsgierig te zijn, maar misschien om te leren hoe ze zichzelf beter in het spel kon manoeuvreren. Daar moest ik om glimlachen, een glimlach die de spanning tussen ons alleen maar verder deed stijgen. Jessica liet doorschemeren dat ze ook wel zin had in seks, maar het was niet alleen dat. Er zat iets diepers achter. Misschien was het de aantrekkingskracht van het avontuur – naar een vreemd land afreizen, een onbekende man ontmoeten op een prachtige, bijna idyllische locatie... Dat soort ervaringen vroegen soms om een zekere vorm van intimiteit. Seks hoorde daar bijna onvermijdelijk bij, en hoewel ze misschien verrast leek door wat ze gisteren had gezien, was het me nu duidelijk dat ze eigenlijk al wist wat er tussen mij en Emily was gebeurd. En dat dat dus logisch was. In haar wereld dan. Zoals het ook in de wereld van Emily logisch leek.

"Het zou ook gek zijn als jullie niet al seks hadden gehad," zegt ze, iets langzamer en minder vloeiend dan voorheen. De spanning kruipt in haar stem, en ik zie een verandering in haar gezichtsuitdrukking. Haar ogen worden iets harder, alsof het onderwerp haar raakt op een dieper niveau. "Jullie zijn immers allebei erg aantrekkelijke personen," voegt ze eraan toe, en ik zie hoe ze haar keel schraapt, een kleine fysieke reactie die verraadt dat dit haar meer doet dan ze misschien wil laten blijken. Ik voel me gevleid door haar opmerking, vooral omdat ze er zelf een beetje verlegen van lijkt te worden. Terwijl zij haar zenuwen probeert te verbergen, voel ik me alleen maar sterker worden. Haar onzekerheid geeft me vertrouwen, een subtiel teken dat ze mij aantrekkelijk vindt, net zoals ze Emily aantrekkelijk vindt.

Haar verlegenheid bij het toegeven dat ze Emily ook mooi vindt, is niet verrassend. Het gaf haar iets menselijks, iets kwetsbaars. Maar ergens vroeg ik me af of haar schaamte meer ging over het feit dat ze ons beiden aantrekkelijk vond, of dat ze verlegen werd van de implicaties van die aantrekkingskracht. Keek ze naar mij, of naar ons samen? Die vraag liet ik voor nu rusten. Eén ding tegelijk, dacht ik bij mezelf.

"Maar als je eerlijk bent?" begint ze opnieuw, haar stem bijna teder, maar er zat ook een scherp randje aan. "Als ik niet zoiets doe, maak ik toch geen kans? Je bent een man." Ze zegt het zonder veel emotie, bijna alsof ze een feit vaststelt, maar er schuilt iets onder de woorden dat me even doet nadenken. Het klonk bijna kleinerend, alsof ze mijn geslacht afdeed als een zwakte, iets wat haar ondergeschikt maakte in deze strijd om mijn aandacht. Maar ik vat het niet op die manier. Ik begrijp haar punt. Ze probeerde uit te vinden waar ze stond en wat er van haar werd verwacht.

"Nee, echt niet," antwoord ik serieus. Mijn stem is zacht, maar oprecht. Ik meen wat ik zeg, en ik wil dat ze dat weet. Maar haar gezicht verandert niet. Ze schudt haar hoofd, alsof mijn woorden niet genoeg zijn. "Ik ben niet dom," herhaalt ze, dit keer met meer nadruk. Ze kijkt vastberaden voor zich uit, haar blik stevig en zonder aarzeling.

Ik voel dat er iets achter haar woorden zit, iets wat ze niet direct zegt. Wat wilde ze hiermee zeggen? Dat ze bereid was om verder te gaan dan alleen aanpassing? Dat ze bereid was meer te doen om mijn aandacht te winnen, zelfs als dat betekende dat ze zich moest veranderen, zoals ze eerder al suggereerde? Of was het iets anders, iets diepers, wat ze nog niet helemaal kon verwoorden?

Het leek me dat Jessica op een kruispunt stond, een punt waarop ze moest beslissen hoeveel van zichzelf ze bereid was op te geven om in deze strijd mee te doen. En ik vroeg me af of ik dat wel van haar wilde, of ik echt wilde dat ze veranderde voor mij, of dat ik haar liever als zichzelf zag.

"Ik kan ook wat Emily doet," zegt Jessica plotseling, en haar ogen vangen de mijne in een intense, vaste blik. Haar donkere ogen, zo scherp en direct, lijken me uit te dagen om haar serieus te nemen. Er is geen twijfel in haar stem. Ze spreekt met een vastberadenheid die ik niet eerder bij haar heb gezien. Ik voel even een aarzeling in mezelf, niet wetend wat ik moet zeggen. "Ik wil dat ook," voegt ze eraan toe, zonder ook maar een greintje onzekerheid deze keer. Ze klinkt vastberaden, alsof ze met elk woord meer controle over de situatie krijgt. "Wie zou dat niet willen?" vraagt ze me, zonder echt een antwoord van me te verwachten. Haar woorden hangen in de lucht, een retorische vraag die ons beiden een spiegel voorhoudt. Ik glimlach voorzichtig, deels omdat ik begrijp waar ze naartoe werkt, maar ook omdat haar houding me verrast. Toch lijkt het bij haar anders dan bij Emily – iets minder natuurlijk, alsof ze zich in een rol probeert te wringen die niet helemaal de hare is. Maar ik geloof haar wel. Dit was geen spel voor haar, althans niet zoals ik het in eerste instantie dacht.

Mijn glimlach lijkt haar te raken, want ik zie hoe haar blik zachter wordt, maar dan, in een fractie van een seconde, verandert het in iets anders. Iets uitdagenders. Ze meent het echt, voel ik nu. Ze wil dit. Dit moment. Niet zoals gisteren, toen alles nog een beetje onzeker en verwarrend was. Nee, vandaag is anders. Maar zelfs met haar vastberadenheid weet ik niet hoe ik mezelf moet positioneren. Haar woorden dringen tot me door, maar het voelt alsof ik me niet snel genoeg kan aanpassen aan wat er nu gebeurt.

"Het is gewoon allemaal zo spannend," vervolgt ze, haar stem nu sneller en iets hoger, bijna gejaagd. Ze probeert haar emoties te verbergen achter rationele verklaringen. "Alles gaat veel sneller dan ik verwacht had. Maar ook dat is logisch, snap ik nu." Ze zoekt naar een reden, een manier om de snelheid van de gebeurtenissen te rechtvaardigen, alsof ze zichzelf ervan probeert te overtuigen dat dit allemaal normaal is, dat dit is hoe het hoort te gaan. Dan stelt ze ineens een vraag die me verrast, haar toon direct en zonder omhaal: "Of ben je bang dat Emily boos wordt als wij doen wat jullie doen?"

Haar woorden raken me harder dan ik had verwacht. Ze wordt plotseling concreter, haar vraag is directer dan ik had voorzien. Terwijl ze dit zegt, legt ze haar hand op de mijne, en de ruimte tussen ons verdwijnt. Ik slik, de fysieke nabijheid voelt ineens heel intens. Het is alsof ik nu pas echt begin te begrijpen wat ze bedoelt. Ze wil van woorden naar daden overgaan, en het lijkt erop dat ze niet van plan is te wachten tot we terug zijn bij de villa. We zijn hier alleen, in deze prachtige natuur, omringd door de stilte van de ruïne, een plaats doordrenkt van historie, en de romantiek van het moment lijkt haar te overweldigen. Het doet me denken aan hoe het met Emily begon, maar met één groot verschil: Emily had geen Emily in de buurt. Jessica daarentegen had wel degelijk een concurrent, en dat kleine, maar belangrijke detail hing over ons heen.

De oude ruïne is een stille getuige van wat zich tussen ons afspeelt. Jessica kijkt me steeds intenser aan, haar blik langzaam maar zeker vermengd met een mix van verlangen en onzekerheid. Haar lippen trillen lichtjes, en ik zie hoe ze zenuwachtig op haar onderlip bijt, een klein gebaar dat verraden wordt door de spanning in de lucht. Ze wacht op een reactie van mij, haar ogen smeken bijna om een teken van mijn kant. Maar ik ben even uit balans. Ik was niet voorbereid op hoe snel dit zou gaan. En wat zou Emily hiervan vinden? Had ze er überhaupt iets van te vinden? Jessica speelde nu haar eigen spel, en dit keer overtuigender dan gisteren. Ze wist wat ze wilde, dat was nu duidelijk. De vraag was alleen: was ik klaar voor de volgende stap?

Er zit een onwennigheid in mij die ik niet zomaar kan negeren. "Jessica, ik..." aarzel ik, terwijl ik mijn blik wegdraai van haar intense ogen. Maar ze laat me niet ontsnappen. Haar hand vindt meer grip op de mijne, en ze schuift nog dichter naar me toe. Haar vastberadenheid is voelbaar, als een fysieke kracht die me naar haar toe trekt. Ik kijk weer voor me uit, mijn gedachten in de war, totdat ik haar adem in mijn nek voel. Het is warm en zacht, en de volgende seconde voel ik haar lippen daar, teder, verkennend. Ze kust me. Een zachte aanraking, genoeg om me even te laten bevriezen, maar ook om een stroom van emoties los te maken. Ik sluit mijn ogen en haal diep adem.

"Dat voelt fijn..." zeg ik, bijna fluisterend, en kijk haar glimlachend aan. Haar gezicht ontspant, en er verschijnt een tevreden glimlach op haar lippen. "Je hebt niet voor niets mij gekozen. En ik ben niet voor niets dit avontuur aangegaan," fluistert ze terug, haar stem laag en zwoel. Haar woorden zijn zacht, maar hun betekenis is zwaar. Ze kijkt me aan, haar grote, donkere ogen onderzoeken elke beweging die ik maak, op zoek naar bevestiging. Haar blonde haren vallen voor haar gezicht, en met een zachte beweging breng ik die terug achter haar oor. Terwijl mijn hand daar blijft hangen, pakt ze mijn pols en trekt die naar haar nek. Het contact voelt intiem en vertrouwd, alsof we dit al eerder hebben gedaan, terwijl we eigenlijk nog aan het begin staan.

Onze ogen ontmoeten elkaar nog een keer, en ik zie dezelfde glimlach op haar lippen als op de mijne. Het is een glimlach vol verlangen en wederzijds begrip. We weten allebei wat er nu gaat gebeuren. Alsof onze lippen er niets over te zeggen hebben, vinden ze elkaar in een zachte, verkennende kus. De zoen is teder, voorzichtig, maar tegelijkertijd doordrenkt met verlangen. Haar hand houdt mijn arm vast, terwijl ik haar nek vasthoud, en zo verkennen we elkaars lippen, een moment van opluchting dat door mijn lichaam stroomt. De zorgen van eerder lijken van mijn schouders te vallen, weg te glijden in de stilte van het bos om ons heen.

Deze kus was raak. Er was geen twijfel, geen aarzeling meer. Dit wilde ze, dat wist ik nu zeker. En ook ik wilde het. Dit was geen verplichting, geen poging om mee te doen aan het spel. Nee, dit was oprecht. Jessica was met een doel naar deze plek gekomen, en hoewel ze even nodig had gehad om zich aan te passen aan de situatie, had ze haar plek nu gevonden. Zo het leek.

Ik kan niet anders dan bewonderen hoe mooi Jessica is. Haar schoonheid heeft iets verfijnds, iets waar je aandacht naartoe wordt getrokken zonder dat het opdringerig is. Het feit dat ze wat voorzichtiger is en overkomt, voegt alleen maar toe aan haar verleidelijke krachten. Het is alsof haar terughoudendheid een extra laag van mysterie toevoegt aan haar aantrekkingskracht. We blijven elkaar kussen, en de intensiteit groeit. Onze kussen worden hongeriger, meer verkennend, en ik voel hoe haar lichaam langzaam in de mijne smelt. Ze leunt op één hand terwijl haar andere hand zachtjes over mijn armen glijdt, een kriebelende aanraking die me prikkelt. Ik neem Jessica helemaal in me op - haar warmte, haar geur, de zachte textuur van haar huid - en alles eraan bevalt me. Dit is een moment van diepe verbondenheid, en het voelt alsof ik haar op een compleet nieuwe manier leer kennen.

Het is bijna onwerkelijk. Zo heb je zeven jaar lang niets, en nu, binnen een paar dagen, zijn er ineens twee buitengewoon knappe vrouwen die van alles met je willen doen. Het voelt als een droom, en zolang die droom nog niet in een nachtmerrie is veranderd, ben ik vastbesloten om erin te blijven. Want een stemmetje in m'n achterhoofd wist natuurlijk wel dat dit alles straks allemaal in één klap voorbij kan zijn. Maar nu niet!

Buiten de fysieke aantrekkingskracht is er ook een emotionele klik met Jessica. Ik had haar niet voor niets gekozen, en tot nu toe viel ze zeker niet tegen. Misschien was haar gedrag eerder wat vreemd geweest, wat onzeker en aarzelend, maar die ruis op de lijn is nu volledig verdwenen. Haar intenties zijn helder, haar verlangen voelbaar.

Tijdens het zoenen laat ik mijn hand langzaam van haar nek naar haar borst glijden. Ook ik leun nu op mijn andere hand, maar mijn aandacht ligt volledig bij haar lichaam. Haar jurkje, hoewel bedekkend, ligt strak tegen haar huid, waardoor haar poppige figuur duidelijk zichtbaar is. Het materiaal valt vanaf haar middel los, maar tot dat punt benadrukt het elke ronding van haar slanke lichaam. Ik voel een lichte aarzeling als mijn hand op haar borst rust. Ook bij mij is er een moment van twijfel. Hoe ver wil ze gaan?

Maar ik zet mijn onzekerheid opzij. Mijn vingers vinden grip op de zachte ronding van haar rechterborst, en ik knijp er teder in, met genoeg druk om haar lichaam te voelen reageren. Zodra ik dit doe, stopt ze onze kus, maar alleen om haar hoofd iets naar achteren te laten vallen, een verlangende zucht ontsnapt uit haar mond. Haar hals rekt zich naar mij uit, smekend om aandacht, en zoals ze genietend haar ogen sluit, verdwijnen ook de laatste twijfels die ik had. Mijn hand blijft over haar borst wrijven, teder knijpend, terwijl ik de opwinding door mijn lichaam voel gieren. Ik kus haar hals, en ze giechelt fluisterend, haar lichaam ontspant zich volledig onder mijn aanraking.

"Je bent me te mooi," fluister ik haar toe. Haar ogen openen zich, en ze kijkt me verbaasd aan, alsof ze niet had verwacht hoe natuurlijk dit allemaal zou aanvoelen. Haar hand vindt mijn wang, en met een zachte beweging trekt ze me weer naar zich toe voor een lange, intense kus.

Even later trekt ze mijn hand weg van haar lichaam. Ik kijk haar vragend aan, verrast door het gebaar, maar ze glimlacht slechts. Ze haalt haar elastiekje uit haar haar en schudt haar hoofd, waardoor haar blonde lokken vrij vallen en rondom haar gezicht dansen. Het is een prachtig gezicht, vooral wanneer ze het elastiekje opnieuw gebruikt om haar haren strak terug te binden, zodat er geen lokken voor haar gezicht hangen. Ik leun iets achterover, terwijl zij recht op haar knieën zit, haar silhouet versterkt door de natuurlijke elegantie van haar houding. Wat een goddelijk wezen is ze toch.

"Ik doe gewoon wat goed voelt," zegt ze zacht, haar toon ernstiger geworden. Ik knik instemmend, begrijpend wat ze bedoelt. "Als het te veel is, moet je het zeggen," voegt ze eraan toe, en ik merk dat ze wil dat ik mijn grenzen aangeef, mocht dat nodig zijn. Het is haar manier om de controle bij mij te leggen, terwijl ze toch langzaam de volgende stap neemt.

Ze lijkt iets gespannen, haar ademhaling wordt iets dieper terwijl ze me weer nadert. Ze legt haar hand op mijn kruis, en ik voel hoe haar spanning zich opbouwt. Dit was duidelijk een stap buiten haar comfortzone. Jessica was niet het type dat zomaar overal een man aanraakte of dezelfde losbandigheid bezat als Emily, die zich daar waarschijnlijk zonder enige aarzeling in had gestort. Dit was iets anders voor Jessica, dit was spannend voor haar, en hoewel ze het niet hoefde te doen, weerhield ik haar niet. Mijn verlangen naar haar was op dit moment te sterk. En ik begreep ook dat ze zichzelf wilde bewijzen, aan mij, aan zichzelf. Het was haar manier, en ik liet haar bepalen hoe ver ze wilde gaan.

Met vaste handen maakt ze mijn broek los - de knoop, de gulp - en samen trekken we die een stukje naar beneden. In mijn boxershort ontstaat een duidelijke uitpuiling, en ik zie aan haar blik dat het indruk op haar maakt. Ze had hem al gezien, van een afstandje, toen Emily ermee bezig was, maar nu, nu was het anders. Ze zag het van dichtbij. Dit schrok haar niet af. Net zoals het haar niet had af geschrokken dat ze Emily ermee bezig had gezien...

Ik spreid mijn benen iets, en zij schuift ertussen. Ze kijkt even omhoog, alsof ze bevestiging zoekt, maar zonder nog langer te aarzelen, begint ze langzaam aan haar taak. Ze gaat me pijpen, iets waar ze duidelijk moeite voor doet, maar toch lijkt het intiemer dan ik me had kunnen voorstellen. Dit was geen ongedwongen actie zoals bij Emily, die zonder aarzeling direct overging tot daden. Nee, bij Jessica voelde het anders, meer bedachtzaam, alsof ze haar tijd nam om het goed te doen.

Ze leek absoluut niet het type dat vaak aan pijpen deed, maar toch had ik niet het idee dat dit haar eerste keer was. Daar had ze te vloeiend haar blonde haren voor vastgebonden. Ik kijk haar aan, mijn blik zacht en geruststellend, en eindelijk zie ik haar mondhoeken omhoog krullen in een voorzichtige lach.

"Hij is iets groter dan ik had verwacht," zegt ze zachtjes, met een mengeling van spanning en uitdaging in haar stem. Ik kan niet anders dan grijnzen. Ik gebaar alleen maar dat het helemaal aan haar is, wat ze ermee wil doen.

Het moment voelt bijna surrealistisch, alsof de realiteit even ophoudt te bestaan. Absurd ook, want er zat een gedachte in mijn achterhoofd dat Jessica dit misschien deed omdat ze voelde dat het nodig was. Misschien straalde ik onbewust uit dat ik dit verlangde, na zeven lange jaren zonder seks. Maar vreemd genoeg voelde alles tegelijkertijd natuurlijk, alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. En ook zij lag daar zo ontspannen, alsof dit voor haar net zo gewoon was. Jessica was gaan liggen, haar benen lichtjes gespreid op het kleedje dat we hadden uitgespreid in het gras, op deze open plek in het bos. Haar handen hadden voorzichtig de stof van mijn boxers over de harde piek heen getrokken, en mijn erectie kwam bevrijd tevoorschijn, in de frisse lucht. Hij tuimelde even en rustte tegen mijn buik, nog steeds hard en klaar om aangeraakt te worden.

Jessica's ogen bleven even gefixeerd op mijn lichaam, een glimlachje speelt op haar mondhoeken. Ze liet haar blik langzaam omhoog glijden, en toen onze ogen elkaar ontmoetten, zag ik eindelijk de geruststelling. Dit was niet uit plichtsgevoel - ze wilde dit echt, en meer dan dat, ze keek ernaar uit. De spanning in mijn lijf ontspande iets, maar mijn opwinding bleef. Ze kroop iets dichterbij, haar handen vonden hun plek hoog op mijn benen, haar vingers rustend bij mijn heupen.

Langzaam sloot ze haar ogen en drukte haar lippen zachtjes tegen de basis van mijn erectie, net boven mijn zak, die nog warm lag onder de stof van mijn boxers. Haar lippen waren warm en teder, en bij elke aanraking voelde ik mijn lichaam reageren. Mijn erectie rees opnieuw omhoog door haar aanrakingen, krachtig en oprecht. Ze bleef me kussen, steeds iets hoger, terwijl mijn paal steeds standvastiger omhoog bleef staan, weg van mijn buik. Haar lippen bereikten de onderkant van mijn eikel, en toen ze daar een kusje plaatste, voelde ik een golf van genot door me heen stromen. Het was alsof ik al die tijd mijn adem had ingehouden, en eindelijk liet ik een diepe zucht van ontlading ontsnappen.

Ze opende langzaam haar ogen en keek me aan met haar grote, donkere bambi-ogen, haar blik intens en gefocust. Nog een kus, tegen de onderkant van mijn eikel. Mijn hele lichaam tintelde van de spanning, en ik verloor me volledig in haar.

Met een enkel gebaar pakte ze mijn erectie voorzichtig vast, haar aanraking geduldig en liefdevol. Ze nam haar tijd, haar bewegingen waren vol zorgzaamheid, alsof ze wist hoe belangrijk dit moment was. Ze bewoog haar hoofd rond mijn eikel, en haar zachte lippen gaven kusjes aan alle kanten, elk even vol passie als de vorige. Haar hand vond langzaam meer grip op mijn schacht, en ze begon me af te trekken, in hetzelfde tempo - langzaam, geduldig, met dezelfde intensiteit.

"Goed?" fluisterde ze zwoel, haar ademhaling warm tegen mijn huid. Ik kon alleen maar knikken, te verbluft om woorden te vinden. Dit had ik niet verwacht, niet op deze manier. Haar zorgvuldigheid, haar toewijding - alles voelde perfect.

Ik liet me verder achteroverzakken, steunend op mijn ellebogen, terwijl zij mijn erectie overeind hield met één hand, haar andere hand zachtjes over mijn been wrijvend. Ze trok me langzaam af, haar bewegingen ritmisch en vol aandacht. Haar ogen verlieten de mijne niet, ook niet toen haar lippen meer over mijn eikel begonnen te glijden. De warmte van haar mond omhulde me, maar ze was voorzichtig, haar lippen glijden maar net halverwege mijn eikel, zonder verder te gaan. Ze was geduldig, bijna verlegen, en toch voelde het zo ongelooflijk intiem.

De spanning tussen ons werd alleen maar sterker. Haar hand en mond vonden elkaar in een subtiel ritme, hoewel ze elkaar niet raakten. Ze was beeldschoon, zelfs nu, terwijl ze me pijpte. Juist nu! Dit fluisterde ik haar toe, en ik zag hoe haar ogen oplichtten. Mijn compliment leek haar uit te dagen, haar bewegingen werden iets zelfverzekerder, maar ze bleef toch trouw aan haar langzame, zorgvuldige aanpak.

In plaats van mijn eikel diep in haar mond te nemen, lieten haar natte lippen zich langzaam naar halverwege mijn eikel zakken, terwijl haar hand rustig over mijn schacht bewoog. Het voelde alsof ze elk moment analyseerde, mijn lichaam bestudeerde om te zien hoe ik reageerde. Ze sloot af en toe haar ogen, maar meestal hield ze ze open, kijkend naar mij voor bevestiging, alsof ze op zoek was naar een teken dat ze het goed deed.

De binnenkant van haar lippen voelde nat en zacht aan, en af en toe liet ze haar lippen langs de zijkanten van mijn eikel glijden, waardoor mijn hele lichaam tintelde van genot. Haar andere hand was ondertussen langzaam naar binnen gegleden en drukte zachtjes op mijn ballen, die nog verstopt zaten onder de stof van mijn boxers, bruisend van opwinding. Het voelde alsof ze precies wist wat ze moest doen, alsof ze al haar twijfels had losgelaten en nu volledig in het moment opging.

Ze deed dit geweldig. En zo anders dan Emily. Maar nu dacht ik helemaal niet meer aan Emily. Dit was Jessica's moment. Ze had haar eigen stijl, haar eigen aanpak. En hoewel ik misschien had gedacht dat ze iets van Emily had willen leren, besefte ik nu dat Jessica haar eigen vaardigheden al ruimschoots had ontwikkeld.

Ze plant zachte kussen op mijn eikel, terwijl ze er vol fascinatie naar kijkt. Het is bijna alsof ze verliefd is op wat ze ziet, en die toewijding maakt dat ik niet anders kan dan ook verliefd op haar worden in dit moment. Haar hand beweegt langzamer maar doelgerichter over mijn schacht, en haar vingers glijden over de eikel, steeds iets sneller zonder te haasten.

"Wat zou Emily nu doen?" vraagt ze plotseling, en haar vraag raakt me totaal onverwachts. "Die ligt vast nog bij het zwembad," antwoord ik lachend, hoewel ik weet dat Emily zich waarschijnlijk afvraagt waar ik blijf. "Nee, ik bedoel nu, als ze hier was?" Haar vraag is oprecht, zonder enige onzekerheid. Ze lijkt dit echt te willen weten.

"Wat ik maar wil," fluister ik, langzaam begrijpend waar ze naartoe wil. Emily wist altijd precies wat ik wilde zonder dat ik iets hoefde te zeggen. Jessica niet. En dat maakte dit juist zo verfrissend, zo bijzonder.

Ze aarzelt, maar niet op een afwachtende manier. Het is een uitdagende aarzeling, alsof ze een grens wil opzoeken. "Ik wil wel verder gaan," fluistert ze dan, bijna verlegen. Ik voel een opwelling van verlangen om haar mond weer op mijn lichaam te voelen, dus ik knik rustig, alsof dit allemaal heel vanzelfsprekend is. Maar zelfs nu besefte ik nog niet helemaal wat ze bedoelde. Ze wilde verder gaan. Meer dan alleen dit.

"Ik ben best wel… nat," biecht ze zachtjes op, alsof ze zich ervoor schaamt, en ineens wordt alles voor mij duidelijk. Ik probeer niets aan mijn gezicht te verraden.

"Dat komt dan goed uit," antwoord ik zelfverzekerd, en ik steek mijn handen naar haar uit. Ze grijpt ze vast, en terwijl ik haar overeind trek, zie ik de intense spanning in haar ogen terugkeren. Ze kruipt over me heen, en nu wordt het mij ook duidelijk - ze wil meer, en dat wilde ik natuurlijk ook. Maar toch liet ik haar het tempo bepalen, terwijl ik me er volledig aan overgaf.

Ze komt op mijn schoot zitten, haar jurk waaiert lichtjes om haar heen. De stof is strak over haar romp gespannen, maar los om haar heupen. Haar benen glanzen zachtjes in het warme Provençaalse licht, en ik voel haar warmte door de dunne stof van haar slipje. Ze beweegt rustig heen en weer, en haar natte lipjes glijden over mijn erectie, die plat tegen mijn buik ligt, gevangen tussen onze lichamen. Onze blikken blijven onafgebroken verbonden, en ik voel de spanning tussen ons groeien. Mijn handen glijden over haar heupen, langs de stof van haar jurk. Alles voelde zo natuurlijk, zo juist.

Jessica laat zich langzaam vooroverzakken en neemt weer het initiatief. Terwijl onze kussen overgaan in een diepere tongzoen, voel ik haar hand voorzichtig langs mijn schacht glijden. Het is alsof ze wil bevestigen of ik er nog steeds zin in heb. Ze pakt me beet en trekt me overeind, klaar om me binnen te laten. Met haar andere hand steunt ze naast mijn hoofd in het gras, en haar blik blijft intens op die van mij gericht. Ze lacht zachtjes en onhandig als het haar eerst niet meteen lukt met één hand, maar uiteindelijk lukt het toch. Met een vloeiende beweging trekt ze haar slipje opzij en begeleidt mijn paal naar haar strakke, natte ingang.

Mijn eikel drukt even zachtjes tegen haar opening, alsof hij op de deur klopt. Ze is kletsnat, maar nog steeds strak, en we bewegen beide voorzichtig, langzaam. Jessica komt iets omhoog, bouwt de spanning verder op, en dan, met een langzame, gecontroleerde beweging, zakt ze over mijn eikel heen. Haar handen komen op mijn borst te liggen, en met gestrekte armen richt ze zich op naar de hemel boven ons. Op het moment dat ze mij volledig in zich opneemt, verlaat een hemelse kreun haar lippen, vol van opluchting en vervulling, terwijl alle spanning van haar afglijdt. Ook ik kreun zachtjes, maar probeer me in te houden, bang om dit perfecte moment te verstoren.

Jessica kijkt me weer aan, haar handen nog steeds op mijn borst gedrukt. Haar ogen ontmoeten de mijne, en met haar mond lichtjes geopend begint ze zich te bewegen. Eerst wiegt ze langzaam heen en weer, om te wennen aan het formaat, waarbij mijn eikel elke keer opnieuw wordt vertroeteld door haar warme, natte lippen. Ze hijgt zachtjes, haar ademhaling versnelt, en ze blijft me aankijken. Het is een moment van pure sensualiteit, waarin haar controle en overgave elkaar perfect in balans houden.

Ik laat mijn hand naar haar borst glijden, en terwijl ik zachtjes in haar ronding knijp, grijpt ze mijn pols vast. Haar bewegingen stoppen kort, en ze gaat rechtop zitten, haar blik intens en vastberaden. Mijn mond valt open van verbazing - Jessica transformeert voor mijn ogen, ze laat haar onzekerheid varen en geeft zich volledig over aan het moment. Met beide handen pakt ze mijn pols en leidt mijn hand omhoog naar haar hals over de strakke, zachte stof. Ik pak haar nek voorzichtig vast, zonder enige dwingendheid, en ze klemt haar handen stevig om mijn pols als een houvast. Haar ogen vallen dicht, en ik voel hoe ze dieper over mijn paal heen zakt, mijn lengte volledig in zich opnemend. Haar zachte kreunen verraden hoe goed dit haar doet, en haar lippen drukken tedere kussen op mijn vingers, terwijl haar bewegingen langzaam veranderen van wiegen naar een ritmisch op en neer wippen.

Ik steek voorzichtig een vinger uit naar haar onderlip, en ze kreunt diep en verlangend in reactie. "Awh, ja..." fluistert ze, terwijl ze zich steeds soepeler beweegt, haar lichaam volledig opgaand in het ritme. Ze houdt haar ogen nu gesloten, volledig verzonken in het moment, en ik voel haar genieten met elke beweging die ze maakt. Mijn vingertop glijdt over haar onderlip en ze pakt mijn hand steviger vast, sluit haar mond om mijn vinger, en zuigt hem naar binnen met een langzame, intense beweging. Ze laat nog een diepe, geile kreun ontsnappen, terwijl haar tempo geleidelijk toeneemt.

Ik kan nauwelijks bevatten wat ik meemaak. Het was ongekend om haar zo te zien genieten, haar zo open te zien tijdens deze intieme daad. Dit was het laatste wat ik verwacht had toen ik vanmorgen opstond... Emily had nu zeker een geduchte concurrent.

Jessica beweegt sierlijk door, steeds sneller, terwijl ze op en neer wipt. Haar blonde haren zijn nog vastgebonden, maar hier en daar ontsnapt een lokje dat mee danst met haar ritme. Deze vrouw was intens, op zoveel verschillende vlakken - dat wist ik nu al. Ze kijkt me aan met een bijna duivelse glimlach terwijl ze mijn vinger uit haar mond laat glijden. Mijn handen vinden haar heupen terwijl ze versnelt, waardoor ze moeite heeft haar evenwicht te bewaren. De warmte tussen ons stijgt, en het zweet op haar voorhoofd laat haar glanzen, een lok blijft kleven aan haar huid. We zijn nog volledig gekleed tijdens deze daad, wat ons een klam gevoel geeft, maar tegelijkertijd de intensiteit versterkt.

Haar gehijg wordt frequenter, haar bewegingen gejaagder. Ze leunt voorover tegen mijn borst, maar blijft met een rechte houding zitten, gefocust en vastberaden. Ze zoekt nu puur naar genot. Waar ze eerst misschien liefde wilde, is dit moment een hunkering naar pure lichamelijke vervulling. Ze had al gezien dat dit mogelijk was met mij, en nu ervaarde ze het zelf. Ik voel het ook, en moedig haar aan, gedreven door hetzelfde verlangen. Waar ik eerst verbaasd was over haar toenemende passie, besef ik dat ik ook hieraan meedeed - ik wilde dit genot met haar delen, samen ervaren.

Ze beweegt sneller op en neer, en met mijn hulp vindt ze meer ritme en snelheid. Haar blik verlaat de mijne niet meer, haar ogen vastbesloten, met een glimlach die verraadt hoe dicht ze bij haar eigen hoogtepunt is. Ze buigt steeds verder naar voren terwijl onze bewegingen intenser worden, de climax onvermijdelijk. "Jessica..." hijg ik haar naam zachtjes, amper hoorbaar in het geluid van ons hijgen. "Oh... Ja..." kreunt ze steeds opnieuw, haar stem vol verlangen en overgave.

Ik ben de eerste die het verliest. Een harde kreun ontsnapt me terwijl ik mijn naderende climax voel opbouwen. Het gevoel lijkt haar eigen hoogtepunt te triggeren, maar Jessica komt pas echt klaar wanneer ik mijn grip op haar heupen verstevig en mezelf diep in haar duw. Met een laatste krachtige stoot bereik ik mijn eigen climax, zwoegend en puffend, terwijl ik probeer zo stil mogelijk te blijven om haar genietende geluiden niet te verstoren. Haar lichaam spant zich samen om me heen, en enkele seconden later volgt haar eigen climax, haar kreunen vermengen zich met de stilte van het moment, terwijl ik me volledig in haar leeg.

Ze blijft nog even op me zitten, een minuut lang, ik nog diep in haar. Haar ademhaling is snel en zwaar, haar ogen gesloten terwijl ze haar balans zoekt. Ze lijkt even wit weg te trekken, alsof de intensiteit haar bijna te veel wordt, voordat ze langzaam weer terugkeert op aarde. Langzaam komt ze overeind en mijn penis glijdt uit haar, nog groot maar niet meer hard. Met een zacht ploffend geluid valt hij op mijn buik. Ze zakt weer naar beneden, en haar schaamlippen blijven nog even tegen mijn schacht aan, alsof ze het contact niet wil verbreken.

"Dat was... Echt... Pff, ik weet het niet," fluistert ze, nog naar adem happend, niet in staat om de juiste woorden te vinden. Ik kom overeind en begin haar hals te kussen, mijn lippen zachtjes over haar huid glijdend. Ze pakt mijn gezicht vast en drukt haar lippen fel op de mijne. We zoenen, langzaam en vol passie, alsof we net beginnen en de hitte tussen ons weer oplaait. Het moment voelt eindeloos.

Maar dan laat ze los, haar hoofd nog licht en draaierig. Ze glimlacht zwakjes en zegt dat ze zich even duizelig voelt. Het voelt ergens als een compliment, haar uitputting. We knuffelen nog wat, giechelen samen en genieten van elkaars nabijheid. Het bos om ons heen wordt steeds donkerder. De schaduwen strekken zich uit over de open plek waar we net lagen, en een zachte bries ritselt door de bladeren. Het is alsof de wereld om ons heen stil is, alleen wij bestaan nog, in onze eigen bubbel. Hand in hand lopen we terug, terwijl de lucht boven ons een dieper blauw begint te worden, de eerste sterren verschijnen aan de horizon.

Wanneer de villa in zicht komt, voel ik dat de spanning tussen ons weer iets terugkeert. Het is alsof de realiteit ons langzaam begint in te halen. Jessica’s hand glipt uit de mijne, alsof ze even aarzelt, maar ik pak haar stevig vast. "Ik hou er niet van om ergens omheen te draaien. Ze mag het best weten," zeg ik haar, mijn stem vol vertrouwen, mocht Emily ons toevallig zien.

We zien Emily in de tuin, haar gezicht enigszins bezorgd en wat nors. Het is duidelijk dat ze zich afvroeg waar we waren gebleven - het was allang etenstijd geweest. Ze maakt zich zorgen, en er is een vleugje chagrijn in haar blik. Begrijpelijk. Ik en Jessica wisselen een stiekeme, begrijpende blik uit. Zonder woorden weten we wat de ander denkt.

Ik loop naar Emily toe, trek haar tegen me aan en druk een kus op haar voorhoofd. "Waar heb je trek in?" vraag ik haar luchtig, alsof er niks gebeurd is. Ik begin met het eten alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dit verwart haar, en haar ogen verraden dat ze niet goed weet wat ze moet denken. Jessica glimlacht verliefd, het lijkt haar niets uit te maken dat ik nu mijn affectie aan Emily toon. Ze accepteert het, misschien zelfs met een zekere rust.

Wat er verder op me te wachten stond? Geen idee. Maar ik was er klaar voor. Laat maar komen.

-