Jessica gaat me voor naar de villa, haar schouders iets gebogen alsof de woorden die we net hebben gedeeld op haar drukken. Ik zeg haar dat ik er zo aankom, maar in werkelijkheid voel ik de drang om even alleen te zijn. Terwijl ik haar silhouet in de verte verdwijnt, draai ik me om en loop langzaam naar het hekje, die plek waar ik een paar dagen geleden voor het eerst seks had met Emily. Het leek nu een wereld verwijderd van het heden. Wat destijds opwindend en spontaan was, leek nu beladen met verwarring en twijfel. Was dit avontuur al gepiekt?

De eerlijkheid van Jessica had iets in mij losgemaakt. Door wat ze me had verteld, wist ik van beide vrouwen niet meer wat te verwachten. Was dit een spel van concurrentie geworden, waarin ze elkaar probeerden af te troeven? Was hun openheid werkelijk oprecht, of dachten ze dat ze bepaalde dingen moesten zeggen om mijn aandacht te behouden? Jessica leek in dat opzicht een grotere uitdaging te hebben dan Emily. Emily straalde iets natuurlijks uit, een zelfverzekerde sensualiteit die Jessica leek te missen. Maar tegelijkertijd had Jessica die kwetsbaarheid getoond, en dat had me geraakt. Ik had veel om over na te denken.

Ik besluit een rondje om de villa te lopen, mijn gedachten laten dolen in de stilte van de nacht. De koele lucht voelt verfrissend op mijn huid, en de tuin rondom de villa, mijn trots, lijkt bijna magisch onder het zachte maanlicht. Alles hier was perfect. Ik had alles wat ik ooit wilde. Behalve een vrouw om het mee te delen. En nu was ik hier, met twee vrouwen die strijden om mijn aandacht, maar de vraag die in mijn hoofd bleef hangen was: zat degene met wie ik dit leven wilde delen er tussen? Ik wist het echt niet.

Wanneer ik uiteindelijk de villa binnenstap, voel ik meteen de kalmte van de ruimte. Het zachte, warme licht scheen sereen door de gezamenlijke woonkamer, altijd een teken dat er nog iemand wakker was. Daar op de bank zie ik Emily, half verscholen onder een kleedje dat ze over haar opgetrokken benen had geslagen. In haar handen hield ze een boek, haar gezicht ontspannen, alsof ze totaal opging in de rust van het moment. Het was een kant van haar die ik nog niet eerder had gezien, en het had iets intiems. Ze leek minder geplaagd door twijfels dan Jessica, of misschien hield ze die simpelweg beter verborgen. Hoe dan ook, ze oogde tevreden en sereen.

Ze kijkt op als ik de kamer binnenkom, en haar ogen volgen me terwijl ik naar haar toe loop. "Waar is Jessica?" vraagt ze luchtig, maar haar toon verraadt een vleugje nieuwsgierigheid. "Hoe was het?"

Ik voel hoe mijn zorgen op mijn gezicht te lezen zijn, en dat ontgaat Emily niet. Ze legt haar boek neer en gaat rechtop zitten, haar blik nu serieuzer. Ik aarzel even, maar besluit dan openhartig te zijn. "Het was... ingewikkeld," begin ik langzaam. "We hadden een eerlijk gesprek. Ze bood zichzelf aan, net zoals jij dat eerder deed. Maar er is niks gebeurd." Even schrikt ze. Had ze dat goed gehoord? Ja, daar twijfelde ik ook over toen ik dacht het te horen...

Ik zie de opluchting over Emily’s gezicht glijden, een subtiele ontspanning in haar houding. Het voelt goed om dat te zien, alsof een last van haar schouders valt. Toch blijft er een restje spanning hangen. "Ze zag ons vanmiddag," voeg ik eraan toe, en Emily's ogen schieten groot open. Schaamte trekt over haar gezicht als ze beseft wat dat betekent.

"Ze heeft ons gezien toen..." Emily slikt even, haar wangen kleuren lichtjes. "Oh god, hoe moet ik haar morgen onder ogen komen?" Haar stem is zacht, bijna alsof ze tegen zichzelf praat. Ze wikkelt het kleedje strakker om zich heen, alsof ze zichzelf wil beschermen tegen het oordeel dat misschien zou volgen. Het is duidelijk dat dit haar niet onverschillig laat, hoe zelfverzekerd ze eerder ook leek.

Maar dan vertel ik haar wat Jessica had gezegd: dat ze het niet erg vond om ons zo te zien, en dat ze het ergens zelfs spannend vond. Emily’s ogen twinkelen plotseling, en voor een moment lijkt ze verrast. "Ieder z’n ding," zegt ze schouderophalend, maar ik zie dat haar gedachten even in een andere richting gaan. Ze glimlacht flauwtjes, maar houdt zich verder in. Ook dit gesprek gaf mij weer meer vragen dan antwoorden.

Wat me het meest opvalt tijdens ons gesprek, is hoe volwassen en rustig Emily reageert. Het voelt verfrissend, en ik waardeer het enorm. Ze maakt geen drama van de situatie, ze zet geen druk op me om haar kant te kiezen of zichzelf te bewijzen. Dit moment op de avond, alleen wij twee, voelt anders. Alsof er een soort rust in onze dynamiek is die ik niet verwacht had, maar die me goed doet.

"Jessica heeft het moeilijk," zeg ik, mijn gedachten hardop uitsprekend. "Ze... worstelt echt met alles wat er gebeurt."

Emily knikt begripvol. "Dat merkte ik wel, ja. Ze is niet zo zelfverzekerd als ze lijkt."

"Ik dacht eerlijk gezegd dat zij de meest volwassen van jullie twee was," vervolg ik, terwijl ik naast haar op de bank plaatsneem. "Maar vanavond leek ze ineens zo onwennig, alsof ze zichzelf aan het verliezen was. Zo anders dan eerder vandaag."

Emily kijkt me aan, haar ogen vol begrip. "Mensen tonen verschillende kanten van zichzelf, afhankelijk van de situatie. Misschien wist ze niet goed hoe ze hiermee om moest gaan."

Ik knik, nog steeds piekerend. "Het is puzzelen met jullie twee," zeg ik glimlachend, al voel ik de serieuze ondertoon van mijn woorden. "Jullie zijn allebei zo anders, maar er is iets dat me naar jullie beiden trekt."

"Misschien hoef je nog niet te kiezen," zegt Emily met een lichte glimlach, haar toon speels maar niet dwingend. "Misschien ontdek je wel dat we allebei iets te bieden hebben wat je nodig hebt."

Die gedachte laat me even stilvallen. Was het mogelijk? Kon ik echt niet kiezen, en beide vrouwen in mijn leven houden, op hun eigen manier? Of was dat uiteindelijk onvermijdelijk? De toekomst voelde als een doolhof van mogelijkheden, en ik wist niet welke weg ik moest inslaan.

Als ik het nu al zo moeilijk vond met twee, hoe zou het dan straks zijn met drie of vier? Het vooruitzicht van zes vrouwen die hier zouden komen, leek ineens een stuk minder spannend en een stuk meer... ingewikkeld. Tot nu toe was ik ervan uitgegaan dat tegen de tijd dat de zesde zou arriveren, ik er al een paar naar huis had gestuurd. Maar als ik Emily zo hoor, lijkt zij niet van plan ergens heen te gaan. En eerlijk gezegd vond ik dat ook wel fijn. Er was een bepaalde zekerheid in haar aanwezigheid, iets waar ik op kon rekenen.

Natuurlijk wist ik van tevoren dat dit geen eenvoudige onderneming zou worden. Zes vrouwen die allemaal voor mij kwamen, het was vanaf het begin een bizarre gedachte geweest. Alleen had ik nooit verwacht dat het op deze manier zou verlopen. Gisteren rond deze tijd zat ik ook samen met Emily... maar toen was de sfeer heel anders. Lichter, leuker. Geiler... Ik had me van tevoren voorgenomen om wel plezier te maken tijdens deze reis. Het moest geen zware, beladen ervaring worden, toch? En met Emily had ik dat plezier gevonden. Ze was vrij, speels, en wist precies hoe ze me op mijn gemak moest stellen.

Toch voelde ik ook de aantrekkingskracht naar Jessica, een andere, meer ingetogen energie. Ik wilde haar beter leren kennen, maar wel op haar eigen voorwaarden. En op een normale manier. Het was duidelijk dat Emily’s aanwezigheid haar onzeker maakte. Dat was begrijpelijk, maar ergens ook jammer. Zoals ze zich vanavond aanbood, voelde geforceerd, alsof ze dacht dat ze zichzelf moest bewijzen. Zelfs haar opmerking dat ze het spannend vond om ons te zien, voelde dubbelzinnig. In een fantasiewereld hadden we nu misschien gewoon een triootje gehad en was het allemaal makkelijk geweest. Maar ik begon steeds beter te begrijpen dat dit geen fantasiewereld was. Alles wat ik deed of zei, had consequenties. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen die betrokken was. En dat maakte het allemaal een stuk ingewikkelder dan ik ooit had verwacht.

Ik sta op en loop naar de keuken, pak nog wat te drinken voor mij en Emily. Als ik terugkom, zitten we samen nog even te kletsen. Het gesprek is luchtig, ontspannend. Het voelt goed om even niet te praten over de ingewikkelde dynamiek tussen de drie van ons. Emily is opgewekt en spontaan, zoals altijd, maar toch merk ik dat ze iets terughoudender is nu Jessica in de buurt is. En dat waardeer ik. Het lijkt alsof ze beseft dat er een balans nodig is. Niet alleen voor mij, maar ook voor zichzelf.

"Misschien is het goed als ik morgen een dagje voor mezelf neem," stelt ze plotseling voor, terwijl ze haar glas ronddraait in haar hand. "Even alles op een rijtje zetten, weet je? Dit is voor ons allemaal nogal wat." De manier waarop ze het zegt, maakt mij duidelijk dat ze dit niet eens voor zichzelf doet, maar voor mij. Eigenlijk stelt ze voor dat ik een dagje alleen doorbreng om alles op een rij te zetten, maar die keuze wil ze voor mij niet maken. Zijzelf wil in ieder geval een stapje terug doen morgen. Op zich een goed idee.

Ik kijk haar verbaasd aan, maar positief verrast. Emily, die meestal zo aanwezig en vol vuur is, stelt voor om afstand te nemen, al is het maar voor een dag. Dat toont een soort wijsheid die ik eerder niet in haar had gezien. "Dat klinkt als een goed idee," geef ik toe. "We kunnen allemaal wel even wat ruimte gebruiken."

Ze glimlacht, haar ogen zacht. "Maar ik mis je nu al," zegt ze, terwijl ze haar hand langzaam over mijn arm laat glijden. Haar aanraking is intiem, en haar blik verraadt meer dan haar woorden. "Dus als je nog... behoeftes hebt, net zoals vandaag, dan kan dat altijd," voegt ze speels toe, met een knipoog naar onze eerdere escapade. Ze probeert lichtvoetig te blijven, maar er is een onderliggende spanning die ik duidelijk voel.

Ik lach zachtjes om haar suggestie, niet omdat het belachelijk is, maar omdat het typisch Emily is: direct, zonder schaamte. Ik leun naar haar toe en kus haar zacht op de mond. De warmte van haar lippen voelt meteen vertrouwd en goed. Ze beantwoordt mijn kus, maar het is niet gehaast, niet zo vol passie als eerder. Het is rustig, teder zelfs.

"Ik doe er liever wat langer over met jou," fluister ik in haar oor, mijn woorden een belofte van wat zou kunnen komen. Ik voel haar blozen, en in haar ogen verschijnt weer die bekende twinkeling, die ondeugende glans die me eerder al had verleid. Ik zie hoe ze langzaam weer verandert in datzelfde verleidelijke, zelfverzekerde wezen dat de afgelopen dagen zo prominent aanwezig was.

Ze kijkt me aan, haar glimlach een mix van speelsheid en verlangen. "Dat weet ik," fluistert ze terug, haar stem laag en zwoel. Ze weet precies wat ze met me doet, en ik kan niet ontkennen dat ik ervan geniet. Maar ondanks het moment, hangt er nog steeds een zekere terughoudendheid in de lucht, een herinnering dat dit allemaal veel ingewikkelder is dan een simpel spel van verleiding en lust.

Ik wil plezier beleven, dat weet ze ook. Maar nu wist ik ook dat ik meer wilde dan dat.

Terwijl ik daar met Emily zat, liet ik mijn gedachten even kort naar Jessica gaan. Heel kort maar. Het was duidelijk geworden dat wat ik nu al had met Emily, waarschijnlijk nooit zou ontstaan met Jessica. Het voelde sneu, alsof ik Jessica tekortdeed, maar tegelijkertijd wist ik dat ik uiteindelijk voor mezelf moest kiezen. En Emily bood me iets waar ik niet omheen kon.

De momenten die we samen hadden gehad, hoewel kort, waren vol intensiteit en verlangen. Dit was weer zo’n moment. Terwijl Emily me bleef aankijken, haar ogen vol verwachting, boog ik naar voren en zoende haar opnieuw. "Misschien moet ik morgen wat tijd voor mezelf nemen," fluisterde ik zachtjes tussen onze kussen door. "Maar nu heb ik daar geen behoefte aan."

Lachend drukte ze haar tong diep in mijn mond, en het duurde niet lang voordat de vlam weer in de pan sloeg. We zaten daar, hongerig naar elkaar, onze lichamen versmolten in de warmte van het moment. Het was alsof we weer even alleen in de villa waren, zonder de complicaties van anderen om ons heen.

Emily droeg een pyjama die leek op die van onze eerste nacht samen, toen alles nog zo nieuw en spannend was. Een zacht, strakzittend setje dat haar lichaam perfect accentueerde. Ik kon het niet helpen om te lachen in mezelf, me herinnerend hoe ik haar toen al besmeurde met mijn zaad voordat we echt seks hadden. Ze wist wat ze deed, en ik was ervan overtuigd dat ze zich met voorbedachten rade had omgekleed in dit verleidelijke, zijdezachte materiaal. Het omsloot haar lichaam zo strak dat het onmogelijk was om van haar af te blijven.

We kwamen steeds dichter bij elkaar, en mijn handen vonden al snel hun weg naar haar borsten. Teder begon ik erin te knijpen, mijn vingers langzaam en voorzichtig bewegend. Ze hijgde zachtjes, haar ademhaling versnelde bij iedere aanraking. Emily maakte me zelfverzekerder, gaf me het gevoel dat ik alles kon doen, alles durfde.

Met één soepele beweging trok ik haar pyjamashirt omhoog, net genoeg om haar borsten te onthullen. Ze drukte ze verleidelijk tegen elkaar, haar ogen glinsterend van genot en ondeugd. Ze wist wat ze had, en ze wist precies hoe ze dat moest inzetten. Haar ronde, volle borsten, haar ondeugende blik, haar lange blonde haren die speels om haar gezicht vielen... Het maakte het gemakkelijk om Jessica te vergeten, alsof zij nooit in beeld was geweest.

Ik duwde Emily iets achterover op de bank, waardoor ze comfortabel lag, en stortte me volledig op haar borsten. Ik kneedde en masseerde ze met mijn handen, mijn lippen vonden haar harde tepels. Ik likte eraan, speelde ermee, en begon zachtjes te zuigen. Emily kronkelde onder mijn aanrakingen, haar handen koesterend over mijn rug en door mijn haren glijdend. Haar zachte hijgen, het lichtjes krommen van haar rug - alles moedigde me aan om verder te gaan.

"Ja... oh, ja..." fluisterde ze tussen haar gehijg door, haar lichaam smachtend naar meer. Elk beetje genot dat ik haar gaf, werd meteen teruggegeven aan mij in de vorm van haar intense reacties. Haar huid, haar geur, de manier waarop ze me aanraakte - het was allemaal zo intens dat het me bijna overweldigde.

Terwijl ik haar tepels bleef likken en zuigen, voelde ik hoe de lust in ons allebei steeds verder oplaaide. Haar lichaam onderging elke aanraking met zo’n overgave, en de voldoening die dat gaf was bijna verslavend.

We zaten daar, midden in de woonkamer, in het volle zicht. Maar het maakte ons niks uit. Er waren geen gasten meer, en Jessica was waarschijnlijk op haar kamer, ergens in gedachten verzonken. Voor ons voelde het alsof we weer alleen waren, vrij om ons over te geven aan de intieme momenten die we hadden gemist.

Zoenend drukte Emily me van haar af en in één soepele beweging klom ze op mijn schoot. Ze trok zonder aarzelen haar shirtje uit, haar borsten schitterend in het zachte licht van de kamer. Wat een heerlijk geil wijf was Emily toch, dacht ik nog, terwijl ik haar bewonderde. Ze zei niks, maar haar ogen spraken boekdelen.

Zonder enige omhaal maakte ze mijn broek los. Haar handen gleden naar binnen, en terwijl ze naar voren leunde, waardoor haar borsten verleidelijk tegen elkaar gedrukt werden, streelde ze mijn schacht. "Is het niet te veel seks voor je?" vroeg ze plagend, niet omdat ze dat serieus dacht, maar om te checken of ik, en mijn lichaam, het allemaal nog aankonden.

Ik grijnsde alleen maar en fluisterde, "Zodra ik je zie, staat hij weer rechtop." Ze lachte zacht en antwoordde zwoel, "Ik word al nat als ik aan je denk." En dat geloofde ik direct.

Met een snelle beweging stond ze op, rolde haar pyjamabroek naar beneden en stapte gracieus uit haar slipje. Nu stond ze daar, naakt, haar lichaam glanzend in het schemerige licht. Ik wilde mezelf uitkleden, maar voordat ik ook maar de kans kreeg, zat ze alweer op mijn schoot, haar hand om mijn harde lul. Dat was alles wat ze nu nodig had.

Binnen een ogenblik gleed ze over me heen. Ze wipte op en neer, mijn paal diep glijdend in haar nauwe, natte kut. Haar handen rustten stevig op mijn schouders, en haar ogen boorden zich in de mijne. Haar blik was net zo intens als de greep van haar lichaam rond mijn stijve lul.

Er was iets rauws aan dit moment. Het voelde snel en hongerig, alsof ze haar verlangens niet langer kon bedwingen. Dit was haar beurt. Een paar minuten wipte ze heftig op en neer, haar borsten schudden sensueel mee bij elke beweging. Ze zocht duidelijk haar eigen hoogtepunt, en ik wilde niets liever dan haar daarheen brengen.

Met mijn handen op haar heupen duwde ik haar soms iets dieper, wat telkens een kreun van genot ontlokte. We werkten samen, synchroon in onze bewegingen, beide op zoek naar dat ene moment van explosief genot. En het duurde niet lang voordat Emily het vond. Ze was duidelijk tekortgekomen na een dag zonder ons samenzijn.

Kermend en trillend bereikte ze haar climax, haar lichaam schokte op mijn schoot terwijl ze fluisterend in ongeloof uithijgde over wat dit alles met haar deed. "Wat doe je met me?" bracht ze er hijgend uit, en haar woorden waren geladen met verwondering en genot. Het was een prachtig gezicht, haar gezicht vertrokken in extase, haar lichaam volledig overgegeven aan het moment.

Op dat moment dacht ik: dit is echt iets om verliefd op te worden.

Emily hijgt nog even na, terwijl mijn stijve lul langzaam uit haar glijdt. Haar ogen zijn gesloten en haar lichaam is bezweet van de inspanning. Het was kort, maar intens - een explosie van verlangen die zich had opgehoopt over de dag. Ze opent uiteindelijk haar ogen en haar hand glijdt weer langs mijn harde paal. Het is duidelijk dat ze niet klaar is.

Ze lijkt wat vermoeid, en ik realiseer me dat het al diep in de nacht is. Maar met Emily verstrijkt de tijd altijd zo snel, zeker als ze op deze manier bezig is. Ze laat zich langzaam en verleidelijk tussen mijn benen zakken en trekt mijn broek uit, terwijl haar ogen vol speelsheid glinsteren. Mijn stijve schiet omhoog, vrij van de knellende stof, en ze lacht zachtjes om hoe hij er staat.

Ik verwacht een blowjob, maar Emily verrast me. Ze gaat op haar knieën zitten, precies tussen mijn benen, en neemt mijn stijve in haar handen. Ze drukt haar borsten samen en duwt mijn lul ertussen, terwijl ze langzaam op en neer begint te bewegen. Het voelt waanzinnig. Dit is de eerste keer dat ik zoiets meemaak, en ik kijk ademloos toe hoe haar zachte rondingen mijn harde paal omarmen. Het is alsof ze gemaakt zijn voor dit moment, en de sensatie is onbeschrijfelijk.

Terwijl ze me blijft verwennen, beginnen zachte kreunen mijn lippen te verlaten. Toch kan ik me niet helemaal overgeven aan het genot. Mijn blik, eerder gericht op Emily, wordt nu aangetrokken door iets anders. Iets in de schaduwen, bij de deur van de kamer.

Het is Jessica.

Ik probeer haar te negeren, blijf me concentreren op Emily, maar haar aanwezigheid vlamt als een brandende gloed in mijn ooghoeken. Ze staat daar weer, in stilte kijkend naar ons. Dezelfde Jessica die eerder die avond zichzelf zo onzeker had opgesteld, staat nu te kijken, alsof ze een rol speelt in een scène die ze zelf niet helemaal begrijpt.

Hoe lang kijkt ze al? Wat denkt ze? Ik probeer kalm te blijven, mijn focus terug te brengen naar Emily, die zich op haar knieën heeft overgegeven aan het plezieren van mij. Maar wanneer ze zich buigt en mijn stijve lul langzaam in haar mond neemt, zo diep als ik nog nooit eerder ben gepijpt, kijk ik uiteindelijk Jessica recht in de ogen aan.

Het is een moment van puur ongemak, maar ook van opwinding. Het contrast tussen het ongekende genot dat Emily me nu geeft en het ongemakkelijke voyeurisme van Jessica is overweldigend. Jessica beweegt niet. Ze houdt een vinger voor haar lippen, als een teken om stil te zijn, om Emily niet te laten merken dat ze daar is. Het voelt surrealistisch, bijna te bizar om te geloven.

Emily komt omhoog, mijn hand rust zachtjes op haar kruin. Maar ik voel me ook betrapt, omdat ik naar een andere vrouw kijk in dit bizarre moment. In een opwelling van macht duw ik haar terug naar beneden, niet hard, maar net dwingend genoeg. Ze kokhalst lichtjes, maar laat een opgewonden kreuntje ontsnappen. Ze kijkt me aan, en ondanks alles lijkt ze niets door te hebben van de spanning in de kamer.

"Doe maar met me wat je wilt," fluistert ze geil terwijl ze haar natte lippen weer langs mijn stijve paal laat glijden, helemaal naar beneden tot bij mijn ballen, die ze ook nat maakt met haar tong. Het is alsof ze zich compleet aan me overgeeft. Emily vindt het wel lekker als het iets rauwer is. Dat was ik bijna vergeten.

Maar ik ben niet de enige die hiervan getuige is. Jessica kijkt nog steeds. Haar ogen zijn gefixeerd op wat er gebeurt, alsof ze er deel van uitmaakt. En in dat moment weet ik niet meer wat te denken. Wat gebeurt hier precies? Het is een wirwar van verlangens, geheimen en onuitgesproken woorden.

Mijn hoofd tolde, gevangen tussen het genot van Emily en het ongemak van Jessica's stille aanwezigheid. Dit avontuur werd alleen maar gekker. En misschien dan ook wel leuker? Spannender? Ik moest dat in eigen handen zien te houden. Al was het op dit moment wel wat overweldigend.

Emily's vingers glijden teder langs mijn stijve paal, haar blik verlangend, bijna smekend, alsof ze hoopt dat ik nog van alles met haar wil doen. Toch voel ik een aarzeling opkomen die ik moeilijk kan negeren. Het is niet dat ik haar niet wil, integendeel, maar de gebeurtenissen van de laatste dagen hebben hun tol geëist. Vandaag was intens, en vanmiddag had ze me al afgetrokken. Ik zoek naar de juiste woorden, voorzichtig, om haar niet te kwetsen. "Misschien zit het er deze keer toch niet in," zeg ik zachtjes.

Emily's ogen verraden geen teleurstelling. In plaats daarvan kruipt ze nog dichter tegen me aan, haar lichaam warm en verleidelijk. "Ik wil alles doen wat je maar wilt," zegt ze met een fluistering die door mijn hele lijf golft. Mijn lichaam reageert instinctief, mijn pik wordt nog harder van haar opmerking, iets wat ze meteen opmerkt. Ze lacht ondeugend en zonder verder een woord te zeggen, buigt ze zich naar voren. Met haar gezicht dicht bij mijn schacht drukt ze een zachte kus op de onderkant en laat haar tong langs de lengte glijden. Het voelt alsof een elektrische schok door me heen gaat. Ik zucht, half uit ongeloof, half uit pure overgave. Hoe krijgt ze het toch telkens weer voor elkaar om alles, zelfs Jessica, uit mijn hoofd te laten verdwijnen?

Maar Jessica is er nog steeds. Ze staat in de schaduw, stil, maar toch onmiskenbaar aanwezig. Terwijl Emily mij blijft verwennen, kruist mijn blik kort met die van Jessica. Haar aanwezigheid brandt als een onuitgesproken vraag. Het is alsof ze mijn aarzeling voelt, alsof ze begrijpt dat er meer gaande is dan alleen wat hier op de bank gebeurt. Voor een heel kort moment hebben we intens oogcontact. Het voelt bijna intiem, die blik tussen ons, alsof er een stille afspraak wordt gemaakt. Daarna knikt ze, een subtiele beweging, en zonder een geluid te maken, sluipt ze uit beeld. Het is alsof ze beseft dat haar aanwezigheid tussen mij en Emily in staat, dat ze ruimte moet maken voor wat er tussen ons gebeurt.

Maar Emily, die altijd zo gevoelig is voor wat er speelt, lijkt ook aan te voelen dat er iets veranderd is. Ze stopt langzaam, haar tedere hand om mijn stijve paal, en bergt hem vervolgens liefkozend op. Ze glimlacht zachtjes, haar ogen vol begrip. "Het is laat," zegt ze zachtjes, "en het is ook intens geweest de laatste dagen."

Haar woorden klinken als een geruststelling, alsof ze begrijpt dat het niet altijd om verlangen en lust hoeft te draaien. Toch niet. Ze buigt zich naar me toe en kust me op mijn voorhoofd, een gebaar vol tederheid. "Je zal wel veel aan je hoofd hebben," zegt ze lief. Ze pakt haar kleding van de grond en begint zich aan te kleden. Ze wil weglopen, maar voordat ze de kamer verlaat, kijkt ze nog één keer om. "Je weet me te vinden," fluistert ze, haar stem zacht maar duidelijk, alsof ze me eraan wil herinneren dat ze er altijd voor me is, ongeacht wat er speelt.

En dan ben ik alleen. Ik blijf zitten op de bank, nog steeds in dezelfde houding als net, toen Emily op me zat, haar lichaam kronkelend van genot. Alles is stil, behalve mijn eigen gedachten. Ik zit daar, volledig gekleed, alsof er niets gebeurd is. Maar er was zoveel gebeurd. De dag had zich ontvouwd in lagen van verlangen, spanning en onuitgesproken gevoelens die ik nog niet helemaal kon doorgronden.

De stilte van de kamer dringt langzaam tot me door. De echo van Emily's laatste woorden blijft hangen: "Je weet me te vinden." Het klonk als een belofte, maar ook als een waarschuwing. De dynamiek tussen haar, Jessica, en mijzelf was gecompliceerder geworden dan ik had verwacht. Wat begon als een fantasie, een avontuur, voelde nu als een wirwar van emoties en verantwoordelijkheden die ik niet had zien aankomen.

Ik leun achterover op de bank, mijn hand rustend op de plek waar Emily's warme lichaam zojuist nog was. Hoe zou dit verder gaan? Emily had zich openlijk en zonder enige schaamte aan mij gegeven, maar Jessica... Jessica was nog een mysterie. Ze had zich teruggetrokken, maar haar blik van zojuist bleef in mijn gedachten hangen.

Als ik eindelijk in bed kruip, voel ik de stilte van de kamer op me drukken. Het is een vreemd soort eenzaamheid, niet omdat ik echt alleen ben, maar omdat de herinnering aan Emily nog vers is. Mijn hand glijdt bijna instinctief naar de lege plek naast me, en in gedachten zie ik haar daar liggen, zoals ze gisteren lag. Haar lichaam nog warm van onze passie, haar blonde haren verspreid over het kussen. Dat was toen alles nog simpel leek, voordat Jessica's onverwachte komst de balans verstoorde.

"Was het maar zo," denk ik, mijn vingers zachtjes strijkend over het laken waar Emily eerder lag. Haar afwezigheid voelt bijna tastbaar. De leegte naast me contrasteert scherp met de intimiteit die we eerder deelden. De gedachtes aan haar maken me rustig, terwijl de gedachtes aan Jessica me juist onrustig maken.

Jessica’s gedrag... Het spookt door mijn hoofd. Steeds meer begint het me te beklemmen. Haar terughoudendheid, afgewisseld met die momenten dat ze zo dichtbij leek te willen komen, maken het moeilijk om haar te doorgronden. Haar poging om vandaag met me te praten, haar kijken vanavond... het voelde allemaal verwarrend en ontwennend. Misschien was het goed bedoeld, misschien probeerde ze zich op haar manier te manifesteren, maar het was niet wat ik zocht. Het voelde alsof ze zich in bochten wrong om mijn aandacht te trekken, terwijl Emily’s aanwezigheid juist moeiteloos en natuurlijk aanvoelde.

En terwijl ik daar lig, begint zich voorzichtig een conclusie te vormen. Jessica en ik... het is niet wat ik had gehoopt. Althans, nu nog niet. Misschien gaat het er ook nooit van komen. Ik voel geen drang om Jessica te verkennen zoals ik dat bij Emily voelde, en dat lijkt steeds duidelijker te worden. Haar pogingen om mijn aandacht te krijgen raken me niet zoals Emily’s spontane, sensuele energie dat wel doet. Ze lijken zelfs wat krampachtig, bijna geforceerd.

Een diepe zucht ontsnapt me. Wat een bizarre situatie. Zoveel verwachtingen, zoveel dingen die anders lopen dan je van tevoren denkt.

Morgen, besluit ik, wordt een dag van rust. Even een stapje terug. Weg van de onrust en de spanning die de afgelopen dagen zich hebben opgestapeld. Een dag voor mezelf. Tijd om mijn gedachten te ordenen en te beseffen wat ik nu echt wil. Misschien, als ik dat helder heb, wordt de rest ook wel wat makkelijker.

-