Hier dan het lang verwachte vervolg van Amanda en Mirjam. Voor diegene die het niet vanaf het begin hebben gelezen( wat erg jammer zou zijn ) even een kort overzicht. Mirjam. getrouwd met Henk wordt verliefd op Amanda. Henk, aan het werk in Saoedi Arabie krijgt argwaan en komt eerder naar huis waar hij zijn vrouw aantreft in bed met Amanda. Verteerd door wraakgevoelens probeert hij achter de identiteit van Amanda te komen...

Henk en Mirjam parkeerden voor het hotel en stapten uit. Mirjam keek om zich heen en bewonderde de mooi aangelegde tuinen. Het was onverwacht gekomen maar Henk had erop gestaan dat ze er samen een paar dagen tussen uit gingen. Gelukkig had ze Alex niet teveel hoeven uit te leggen. Als hij wist wat zich allemaal had afgespeeld durfde ze hem niet meer onder ogen te komen. Ze had verteld dat Henk door de hoge werkdruk overspannen was geworden en op advies van zijn werkgever er even tussen uit moest.
'Nou, ben benieuwd hoe het huisje er uit ziet.'
Mirjam liep achter hem aan naar de receptie waar een vriendelijk glimlachende dame ze welkom heette.
'We hebben een reservering op naam van Herbers. Henk en Mirjam Herbers.'
De vrouw gleed met een keurig gemanicuurde nagel langs een rij namen en stopte halverwege.' U heeft huisje 217.'
'Ik had bij de reservering gevraagd voor een vrijstaand huisje,' zei Henk.' Niet te dicht in de buurt van andere. We zijn erg op onze rust gesteld.'
Ze draaide zich om en pakte een keycard. 'Alstublieft. Daar hebben we rekening mee gehouden. U zult zien dat uw verblijf precies voldoet aan uw eisen. Als u deze kaart in de contact houder stopt heeft u ook licht.'
Onder de balie pakte ze een paar folders en wat bonnen en gaf ze aan Henk.
'Dan wens ik u een prettig verblijf in ons resort.'
Ze knikten en liepen met de koffers naar de lift.
'Eindelijk een paar dagen samen, 'zei Henk toen ze naar buiten liepen.' Kan je die slet uit je hoofd zetten.'
Mirjam bleef staan.' Dit ligt achter ons, Henk. Ik wil vechten voor ons huwelijk en alles voor je doen.'
.'Dat ga je ook doen, Mirjam. Geloof me..dat ga je ook doen.'
Henk pakte Mirjam bij haar kin en keek haar doordringend aan.' Ik ga ervoor zorgen dat je na deze paar dagen nooit meer zal verlangen naar een vrouw.'
'Ik ben bang voor je, Henk, als je zo doet.'
'Stap in, Mirjam. Je hoeft nergens bang voor te zijn. Ik heb Anita beloofd dat er niks gebeurt wat je niet wil,'
Hij lachte hardop en reed weg.' We moeten even de bordjes volgen ,lieverd.' zei hij op vlakke toon.
Er liep een rilling over Mirjam haar rug.' Ik weet dat ik je slecht heb behandeld, maar je moet me geloven als ik je zeg dat ik door haar werd meegesleurd.'
Mirjam had de tranen in haar ogen.' Vergeef me, Henk. Laten we deze paar dagen gebruiken om tot elkaar te komen.'
Na een paar minuten te hebben gereden op een hobbelig pad zagen ze een bordje met 217 erop. Henk parkeerde naast het huisje en stapte uit.
'Perfect.'
Onzeker keek Mirjam om zich heen. Het huis stond midden in de bossen. Ze voelde zich alsof ze een stomp in haar maag had gekregen. Henk zag haar onzekerheid en moest lachen. 'Het is de bedoeling dat we hier drie fijne dagen hebben, Mirjam. Dagen die je niet snel zal vergeten.' voegde hij er aan toe, greep Mirjam om haar middel, gooide haar over zijn schouder en liep naar de deur.
Ondanks haar angst lachte ze en verzette zich niet. Henk liet haar op de zitbank zakken en nam alles goedkeurend in zich op.
'Mooi, leuke kamer.'
Mirjam kwam van de bank en keek in de keuken die volledig was uitgerust. Henk opende de deur van de slaapkamer en knikte. 'Hier zullen we heel wat tijd doorbrengen.'
Ze lachte toegeeflijk en zei zwakjes. 'Is dit nu echt het enige waar je het over moet hebben. '
Mirjam hield haar hand op de deurknop. Het leek wel alsof het voor Henk een obsessie was geworden. Ze herkende niet meer de lieve, aardige zachtmoedige man waar ze mee getrouwd was. Ergens in zijn hoofd was een schakelaar omgezet.
Voor de zoveelste keer vroeg Mirjam zich of of het een goed idee was geweest om er samen tussenuit te gaan.
Nu was het te laat. Henk had de autosleutels in zijn zak en leek helemaal tevreden met waar ze waren. Mirjam voelde een rilling over haar rug lopen en probeerde de angst te onderdrukken die haar in zijn greep hield sinds ze waren aangekomen.
Het eerste half uur waren ze bezig de koffers leeg te maken en alles een plaats te geven.
'Laten we zo meteen een hapje gaan eten in het restaurant.' stelde Henk voor, op zijn horloge kijkend.' Dan kunnen we daarna kijken wat we verder gaan doen.'
'Dat klinkt erg gezellig, Henk. Laten we dat doen.'
Ze had expres een lange rok aangedaan en een lang hoog sluitend shirt om Henk niet op ideeën te brengen. Hij schonk haar een brede glimlach en stak zijn hand toe. Mirjam lachte dankbaar en nam zijn hand aan. Ze dwong zichzelf te ontspannen. Opeens voelde ze zich bij Henk voor gek staan. Hoe haalde ze het in haar hoofd hem zo verkeerd te beoordelen. Natuurlijk was hij nog van slag om wat er gebeurd was, maar dat was geen reden om bang voor hem te zijn.
'Laten we gaan.'
Zwijgend reden ze naar het restaurant wat in het hoofdgebouw was.
Ondanks het feit dat het geen vakantie was hadden ze moeite een tafel te vinden. Mirjam dacht dat ook mensen van buiten het resort er kwamen eten. Een ober begeleidde ze naar een rustige alkoof waar een gedekte tafel stond en gaf de wijnkaart.
Ze werden het eens over een fles rode wijn. Gelijk met de wijn bracht de ober de menu kaarten en trok zich discreet terug.
Opeens legde Henk een hand op de arm van Mirjam. 'Ik zal eerlijk tegen je zijn, Mirjam. Eigenlijk wilde ik van je scheiden na wat je me hebt geflikt, maar...'
Mirjam schoof ongemakkelijk heen en weer op haar stoel en wilde iets zeggen maar Henk legde haar met een handgebaar het zwijgen op.
'Ik heb nagedacht en wil je niet kwijt. Je bent te belangrijk voor me.'
Mirjam sloeg een hand voor haar mond en de tranen sprongen in haar ogen.
'Oh, Henk. Jij bent ook belangrijk voor mij.'
De tranen rolden haar over de wangen.
Henk schoof zijn stoel achteruit, ,haastte zich naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. Mirjam glimlachte dankbaar en koesterde zich in zijn omhelzing. Henk was er altijd voor haar geweest als ze hem nodig had. Hoe had het zo mis kunnen lopen.
Ze keek hem aan door een waas van tranen.' Zo meteen ben ik van jou, Henk. Ik wil alle tijd die we hebben gemist met je inhalen. Ik ben je vrouw...!'
Ze maakte zich van hem los en haar schouders schokten van het huilen. ' Het.. het spijt me zo..’
Henk kuste haar zacht en teder op haar voorhoofd er wimpelde de ober af die geschrokken aan kwam lopen.
‘Het is goed, Mirjam. Ik heb het je vergeven.’
‘Waarom zouden we wachten tot we in het huisje zijn, ‘zei Mirjam met een rood hoofd door haar tranen heen. Om haar lippen speelde een dappere glimlach.
Ze trok hem mee achter het tafeltje en tilde haar rok op. Henk wierp een snelle blik om zich heen. Gerustgesteld dat de ober nergens was te bekennen ging hij op zijn knieën en keek met begerige blik naar het witte slipje van Mirjam waar zich al een natte vlek op begon af te tekenen.
‘Ik...ik ben al geil, Henk, ‘zei ze met trillende stem.’ Alsjeblieft, ik geef me aan jou. ‘
‘Laat me klaarkomen, Henk. Ik wil elke herinneringen aan Amanda uitbannen. Je mag met me doen wat je wil. ‘
Mirjam’ s adem ging gejaagd. Haar zenuwen stonden op scherp.
Henk zijn duimen haakten achter haar slipje en trok die langzaam omlaag.
Mirjam voelde een koude luchtstroom langs haar warme kutje strijken. Ze verlangde naar de aanraking van Henk. Alleen zo kon ze de herinneringen aan Amanda uitbannen. Haar hele lichaam tintelde van verwachting.
Met twee vingers trok hij haar kut lippen uit elkaar en streelde haar aan de binnenkant. Mirjam raakte bijna buiten zinnen en sloot haar ogen. Hij greep haar billen , drukte zijn tong en neus bij haar naar binnen en zoog aan haar clitoris. Mirjam slaakte een gilletje en sperde haar ogen wijd open.
Hij begon haar te likken, plaagde haar door met zijn tong rond haar clitoris te cirkelen. Haar hele lichaam verkrampte en ze gooide haar hoofd achterover.
‘Ik ga je in het huisje vastbinden en dan zal je merken wat neuken is, ‘zei Henk schor, terwijl hij met drie vingers haar kut begon te masseren en afwisselde met zijn mond en tong. Mirjam was in extase en spande haar spieren. Ze hijgde en zweet parelde op haar voorhoofd.
Ze zag iemand aankomen en en kreunde. ‘Henk, de ober komt eraan, ‘hijgde ze. Ze kromp in elkaar en slaakte een kreet toen ze voelde hoe een orgasme zich opbouwde.
‘Henk...ik kom, ‘steunde ze.’ Verdomme...aaahhh….Jezus...ik kom klaaarrr!! Het is zo verdomd lekker. ‘
Henk gromde tevreden toen ze de controle over zichzelf verloor en zich slap in zijn armen liet zakken. Met haar hoofd op zijn schouder stond Henk voorzichtig op. Hij glimlachte verontschuldigend naar de ober die ze met open mond stond aan te kijken.
‘We hebben een hoop in te halen. ‘

Het was acht uur in de avond dat ze de galerij opliepen toen ze twee agenten zagen die verderop voor een deur stonden.
Een van hen liep op Henk en Mirjam af. 'Goedenavond. Bent u bekend met de bewoonster van dit appartement.'
Henk zette zijn koffer neer en krabde op zijn achterhoofd.' Nee, ik weet niet wie er woont.'
Hij keek vragend naar Mirjam.' Volgens mij woont er een jonge vrouw. Ik heb haar een paar keer langs zien lopen. Hoezo?'
Nu kwam ook de andere agent aanlopen.' We hebben melding gekregen van een mogelijke vermissing. Natuurlijk kan het ook zo zijn dat mevrouw een paar dagen er tussen uit is.'
Zijn adem kwam er met wolkjes uit. Van de ene op de andere dag had de kou haar intrede gedaan.
'Als u verder geen vragen hebt willen we graag naar binnen ,' zei Henk. 'Het is erg koud.'
De mannen knikten. 'Natuurlijk. Mochten er aanwijzingen zijn voor een misdrijf dan...'
Hij keek ze veelbetekenend aan. Henk opende de deur en liep naar binnen.
De agenten liepen weg toen Mirjam ze inhaalde. Een rilling liep over haar rug van de kou.
' Als ik haar zag groette we elkaar, zei ze.' Ze woonde er nog niet zo lang.'
De agenten luisterden geduldig naar haar.
' Wie heeft die melding gedaan?'
' Haar werkgeefster. Ze is niet op haar werk gekomen. '
Hij haalde zijn schouders op. 'Het kan wezen dat ze , net als u een paar dagen er tussenuit is.'
Mirjam lachte scheef. 'Ja, dat kan. U heeft onze koffers gezien. We zijn er inderdaad even tussen uit geweest.’
Ze liep achteruit.' Ik vind het altijd vervelend, zulke dingen.'
Haar stem bleef tussen de mannen in hangen.
'Nog een fijne avond, mevrouw.'
'U ook.'
Snel liep ze naar binnen en sloot de deur.
'Wat was er ,liefje?'
Mirjam trilde en even sloot ze haar ogen. Ze probeerde haar angst onder controle te krijgen.'Niets,'antwoordde ze.' Ik trek me er altijd te veel van aan.'
Henk sloeg zijn armen om haar heen en kuste op haar voorhoofd.
' Het is niet ons probleem. We kennen haar verder niet.'
Ze slikte moeizaam en probeerde de knoop in haar maag te negeren.
' Je hebt gelijk, we kennen haar verder niet.'

Rechercheur Anna Vermeer duwde de deur van de sportschool open en liep naar de balie waar ze haar legitimatie liet zien.' Ik wil graag degene spreken die hier de leiding heeft.'
'Momentje, dan roep ik haar even.'
De jongen liep naar een kantoortje om een minuut later terug te komen met een vrouw. Ze had kort bruin haar en grote sprekende ogen. Ze gaf Anna een stevige hand.' Ik ben Petra, ik heb de melding gedaan.'
' Kunnen we even ergens rustig praten?'
' Natuurlijk, loopt u maar mee.'
Petra liep voor Anna uit naar een klein kamertje waar een paar stoelen stonden en een tafel met een computer, een printer/scanner en monitor. Ze sloot de deur.
' We maken hier zelf ons promotie materiaal en folders.'
Haar stem trilde en Anna zag dat ze van slag was.
' Het gaat zeker over Amanda?'
Anna knikte.' De melding is aan ons team doorgegeven. Ik wil graag van u weten waarom u denkt dat er iets gebeurd is.'
Ze keek Anna met een treurige glimlach aan. 'Amanda zou nooit zomaar weg blijven. Als haar iets dwars zat, kwam ze altijd bij mij. Ze was ook personal trainer en mensen rekenden op haar. Er moet wel iets zijn gebeurt. Dat weet ik zeker.'
Anna knikte begrijpend. 'Heeft u de laatste tijd iets aan haar gemerkt wat een verklaring kan zijn voor haar wegblijven.'
Petra perste haar lippen op elkaar en staarde naar de grond. Ze haalde diep adem en richtte haar blik op het plafond.
'Er waren andere vrouwen in haar leven. Amanda was lesbisch.'
Anna staarde haar aan.' Vond u dat vervelend. 'vroeg ze zacht.
Petra haalde haar schouders op.' Ze was goed in haar werk. Wat ze in haar vrije tijd doet, moet ze zelf weten. Maar ja, het zat me wel dwars.'
'Wat bedoelt u?'
Petra snoof.
'Amanda had wel eens de neiging te balanceren op het randje.'
Anna ging verzitten op haar stoel en boog zich voorover. Ze glimlachte bemoedigend richting Petra.
'Vorige week vrijdag was ze niet op komen dagen bij de club. Daar drinken we altijd iets met z'n allen na werktijd.'
Petra wrong haar handen in elkaar en liet ze hangen tussen haar benen.
'Toen ik haar er naar vroeg de volgende dag lachte ze en vertelde dat er iets tussen was gekomen.'
Ze rechte haar rug en keek Anna aan.' Ze had een nieuw liefje...ze was er helemaal weg van. Dat zag ik aan haar ogen..'
'En?'
Petra pinkte een traan weg.' Haar nieuwe liefje was getrouwd. Ik heb Amanda gewaarschuwd en gezegd dat ze zichzelf in het ongeluk stort.'
Ze trok een tissue uit haar zak en snoot haar neus.' Daar ben ik bang voor, rechercheur.
Dat haar daarom iets is overkomen.'
'Mag ik haar dossier inzien?'
'Natuurlijk, ik zal het even halen voor u.'
Binnen een paar minuten was Petra terug met een dun mapje. Anna sloeg het open en haalde de papieren er uit. Ze gaf de foto aan Petra en vroeg er een kopie van.
'Dat kan ik hier gelijk voor u regelen.'
Ze legde de foto onder de scanner en de printer begon zacht te zoemen. Langzaam rolde de foto eruit.
'Alstublieft.'
Voorzichtig rolde Anna het vel op en deed er een elastiekje omheen. 'Dank u voor uw hulp. Hangt hier een camera?'
'Aan de gevel,' antwoordde Petra behulpzaam.
Anna knikte tevreden.' Dan komt een college vandaag de beelden ophalen. Ik stel het op prijs als u ervoor wilt zorgen dat ze klaar liggen.'
'De beelden worden opgeslagen op een harde schijf, 'legde Petra uit.
' Dan moet u ervoor zorgen dat die harde schijf klaarligt, 'zei Anna kortaf.' U hoort nog van ons.'