"Ik begrijp nog steeds niet waarom je wilde dat ik die dingen zou doen," zei Jennifer. We hadden net een bevredigende vrijpartij afgerond en lagen samen te knuffelen. Haar woorden verrasten me dan ook volkomen. Het verbaasde me dat ze opnieuw het onderwerp wilde aanroeren, vooral omdat we de hele puinhoop niet meer hadden besproken sinds we het weken geleden als afgedaan terzijde hadden geschoven.

"Laten we daar niet meer over praten," antwoordde ik haar harder tegen me aan trekkend.

"Vertel me eens of je gekregen hebt wat je ervan verwachtte?" ging ze verder.

"Jennifer, we zijn dat punt voorbij, weet je nog?" antwoordde ik mijn stem wat verheffend.

"Vertel het me," eiste ze.

Omdat het nog niet zo lang geleden was dat ze vernederd was geweest door mijn bedenkingen en het feit dat ik die met dokter Wind had gedeeld, dacht ik eerst dat ze hier een bijbedoeling mee moest hebben, iets dat ze probeerde te bereiken of mij wilde laten toegeven, maar al snel kwam ik tot de conclusie dat ze oprecht was.

"Ik denk... eh... je weet wel... Het te zien..." begon ik, maar ik werd nerveus en stopte.

"Wat te zien?" drong ze aan.

"Jennifer, we zijn al zolang bij elkaar en we weten zoveel over elkaar," zei ik en wachtte even om diep adem te halen voordat ik verder ging. "Ik weet het niet... misschien was het gewoon om te kijken of er nog iets was wat ik niet van je wist. Misschien had dokter Wind gelijk toen ze zei dat het iets biologisch was. Ik weet het niet."

Natuurlijk pakte ze de woorden direct op die ze wilde horen. "Of er iets was wat jij niet van me wist?" vroeg ze. "Waarom heb je het me niet gewoon gevraagd?"

Deze keer keek ik haar lang aan voordat ik reageerde. Ik kon zien dat ze wat nerveus was geworden toen ik eindelijk antwoordde. "Je zou het me nooit verteld hebben en ik geloof ook niet dat je het überhaupt geweten zou hebben."

Ze keek me vreemd aan, begroef dan haar hoofd tegen mijn borst en trok me dichterbij. Ze bleef tegen me aan kruipen, net alsof ze een veilige plek zocht, maar uiteindelijk werd ze rustig. "Ik weet niet of ik dat wel zo goed vind klinken," fluisterde ze dan.

"Waarom niet?" vroeg ik.

"Klink als een geremde vrouw die zichzelf niet kent?" reageerde ze.

Haar verklaring bevatte veel oordeelsvermogen en ik wist dat ze troost van me verwachtte en dat ik het zou ontkennen, maar in werkelijkheid vond ik het verbazingwekkend accuraat. "Eén die nooit zou moeten stoppen met leren," zei ik, goed wetend dat dit een riskante actie was.

"Lul," riep ze en kneep in mijn arm.

"Heb je iets geleerd?" zei ik.

Er volgde een aantal seconden stil. "Dat is vrij ingewikkeld," antwoordde ze defensief.

"Het zag er niet zo ingewikkeld uit toen Thomas je een orgasme bezorgde," antwoordde ik sarcastisch.

"Doe niet zo lullig," zei ze, maar ondertussen duwde ze me op mijn schouders naar omlaag, ging op me zitten en leidde mijn pik in haar kutje. "Stoorde het je niet?" vroeg ze dan.

Omdat we dit aspect al talloze keren hadden besproken, wist ik dat ze eigenlijk wilde weten waarom het me niet stoorde. Het was me nog niet gelukt mijn gevoelens zo te communiceren dat die voor haar overtuigend waren, het bleef een leegte creëerden in haar psyche.

"Niet toen we het samen deden, maar wel toen... je weet wel... met Cezar, en toen Ik erachter kwam dat je Thomas ontmoette zonder het mij te vertellen," zei ik.

"En dat ik het lekker vond... eh... dat ik het lekker vond om het met hen te doen?" vroeg ze, opnieuw grond betredend waar we eerder waren geweest.

"Nou, ik wilde dat je de seks lekker zou vinden en ik... nou, je weet wel... zag hen niet als bedreigingen voor ons... eh... onze liefde," legde ik uit.

"Hoe zit het met Chris?" vroeg ze, verwijzend naar de echtgenoot van haar vriendin.

"Chris is te zwak voor jou," antwoordde ik.

"Ja..." zei ze na even aarzelen. "Ik heb nooit begrepen waarom je hem wilde."

"Om te kijken hoe slecht je was," zei ik lachend, troost vindend in de openheid van onze discussie.

"Ik denk dat ik slecht genoeg was," antwoordde ze en er trok een verontruste blik over haar gezicht.

Hoewel mijn lul in haar kutje stak, hadden we ons niet bewogen terwijl we praatten, maar plotseling begon Jennifer, mij diep in de ogen kijkend, langzaam en doelbewust te bewegen. Ik kon zien dat er meer in haar hoofd omging, maar omdat ik niet wist waar ze naartoe wilde, bleef ik stil.

"Je voelt je heerlijk," fluisterde ik ten slotte om de stilte te doorbreken.

"Jij... jij ook," antwoordde ze. "Voel ik anders aan?" vroeg ze dan gelijk.

Ik wist natuurlijk waar ze naar verwees en was slim genoeg om een positief antwoord te geven. "Nee schat... je voelt helemaal hetzelfde."

Dat was best een gemakkelijke reactie, want ondanks de vreemde lullen die ze had genomen, was het helemaal waar. Haar acties en reacties met mij waren ook hetzelfde. Maar op basis van wat ik had gezien, wist ik dat ze niet zo reageerde met de andere mannen. "Hoe zit het dan met jou en hen? Was dat het hetzelfde?" drong ik aan. Ik wilde haar woorden horen.

"Het was niet hetzelfde," zei ze na even gezwegen te hebben. "Er was geen liefde."

Het was een goed antwoord, hoewel ze behendig om het fysieke aspect was gelaveerd. In eerste instantie besloot ik dat dit niet het juiste moment was om door te drukken, maar het lome tempo waarin ze bewoog, vereiste bijna verbale interactie. "Voelden ze goed?" vroeg ik.

"Ja," antwoordde ze zonder aarzelen, net alsof ze die vraag had verwacht.

"Kom op, Jennifer, vertel me hoe ze waren...? Wat je wel en niet leuk aan hen vond," pushte ik.

Verbazingwekkend genoeg hadden we nooit de details van haar seksuele ontmoetingen besproken, maar om de één of andere reden wilde ik het nu weten en ze leek me in de stemming het te delen. "Thomas was... opwindend, Zach was een beetje... zwak, Cezar was... ik weet het niet... gewoon... gewoon... rauw," verklaarde ze. Terwijl ze sprak werden haar bewegingen een beetje meer uitgesproken, wat mij de indruk gaf dat haar woorden haar onbewust beïnvloedden. Toen ik enkele seconden later het soppende geluid van haar nu blijkbaar kletsnatte kutje hoorde, trok dat mijn aandacht en maakte dat mijn lul nog stijver.

"Vier mannen..." zei ik en legde haar op haar rug. "Je bent nu een ervaren vrouw," zei ik toen ik begon te bewegen.

"Ja, allemaal vangwege jouw fantasie... Je had me helemaal voor jezelf kunnen hebben," zuchtte ze.

Daarmee eindigde ons verbale steekspel. Vanaf dat moment bedreven we slechts de liefde en klonk alleen ons gekreun en gehijg. Instinctief wist ik dat mijn vrouw geen climax zou gaan krijgen, dus toen ik zover was liet ik me gaan en stortte neer op haar in zweterige lichaam.

Daarna gingen weken voorbij zonder verdere discussie. Zelfs in bed vermeden we elk provocerend gesprek en concentreerden we ons op onze liefde voor elkaar. Jennifer was altijd een geweldige moeder geweest, maar ik voelde iets van een hernieuwde energie voor onze kinderen, dat mij nog meer bewijs leverde dat wij het allemaal achter ons gelaten hadden. Er zouden geen ontmoetingen met andere mannen meer volgen.

Gelukkig kon ik nu veel gemakkelijker grip houden op mijn fantasieën dan ik vreesde en kon ik me focussen op mijn gezin. Dus toen ik een telefoontje kreeg op die noodlottige zaterdagochtend, was ik echt verbluft.

Ik logeerde op dat moment met onze kinderen bij haar vader en moeder en ze belde vroeg in de morgen, nog voor zeven uur. Jennifer zou met ons meegaan, maar op het allerlaatste moment was er een probleem op haar eek opgetreden, wat betekende dat we niet tot laat op de vrijdagavond zouden kunnen vertrekken. Dat was de reden dat we besloten dat zij niet mee zou gaan en thuis zou blijven.

"Ik... ik heb je hulp nodig. Ik heb je nu direct hier nodig... en zonder de kinderen," verklaarde mijn vrouw met bibberige stem zodra ik opgenomen had.

"Wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd?" antwoordde ik angstig.

"Niet nu... Kom gewoon zo snel hierheen als je kunt," smeekte ze.

Na het een slecht excuus voor haar ouders verzonnen te hebben, racete ik twintig minuten nadat ik het gesprek met Jennifer had verbroken in de auto richting de stad. Onderweg probeerde ik te raden wat het probleem zou kunnen zijn. Ik betwijfelde of het om Thomas ging, hij was een goed opgeleide, professionele kerel waar ik best vertrouwen in had. Ook betwijfelde ik ten zeerste of ze naar Zach zou zijn gegaan omdat het nooit met hem heeft geklikt. Nee, het was Cezar en gezien zijn onvoorspelbare karakter, wist ik dat het dan van alles kon zijn.

"Jennifer?" riep ik zodra ik thuiskwam.

"Hier," klonk een zwakke stem vanuit de slaapkamer.

Ik bevroor in de deuropening zodra ik haar zag, overdonderd door hoe ze eruitzag. Ze zat op de rand van het bed in een badjas en ik kon zien dat ze flink was afgetuigd. Behalve een blauw oog had ze een dikke lip en verschillende krassen. Bovendien was er schijnbaar willekeurig in haar goed gestileerde, donkere haar geknipt, wat haar een vreemd, onevenwichtig uiterlijk gaf.

"Lieve God... wat is er gebeurd?" riep ik uit terwijl ik me naar haar toe haastte.

"Ik... ik ben zo slecht geweest," jammerde ze.

"Ben je oké?" reageerde ik, ineenkrimpend vanwege de betekenis van haar woorden.

"Ik... Het gaat goed, denk ik..." antwoordde ze. "Ik heb alleen op sommige plaatsen pijn."

"Ben je bij Cezar geweest?" vroeg ik en haar blik leverde mij het antwoord voor ze ook maar iets zei.

"Ja... ik... ik bedoel... Ik ben naar zijn huis gegaan en daar waren die vrouwen. Zij hebben mij in elkaar geslagen," antwoordde ze terwijl de tranen begonnen te vloeien.

Het duurde me een paar minuten, maar uiteindelijk was ik in staat te beseffen dat ze een aantal tekstberichtjes had gekregen van Cezars telefoon waarin hij haar vroeg naar hem toe te komen. Ze had zich over laten halen, maar toen ze daar arriveerde, bleek Cezar nergens te bekennen. Er waren wel vier jonge vrouwen en één van hen zei tegen Jennifer dat zij Cezars vrouw was. Toen Jennifer wilde maken dat ze wegkwam, tackelden ze haar, trokken haar de kleren van het lijf en begonnen haar een tijd af te tuigen.

"In godsnaam Jennifer, waarom? En weer stiekem..." zei ik vol afschuw.

"Ik weet het... Ik weet het... Het was stom... Maar alsjeblieft... alsjeblieft niet nu," jammerde ze.

"Laat me de rest zien," antwoordde ik, vanwege enkele opmerkingen die ze gemaakt had betreffende blauwe plekken op haar lichaam.

"Je zult het niet leuk vinden," waarschuwde ze.

"Ik vind het sowieso al niet leuk," zei ik.

Daarop stond ze langzaam op, maakte de badjas los en liet hem openvallen. Onmiddellijk zag ik de sporen van haar pak slaag. Ze strekten zich uit van haar borst tot halverwege haar dijen. Er waren blauwe plekken op beide borsten en haar tepels zagen rood, bijna rauw. Daarnaast waren er donkere kneuzingen op haar dijen die doorliepen tot in haar schaamstreek. En alsof dat nog niet genoeg was, hadden haar aanvalsters haar met een zwarte stift beschreven.

Over haar buik heen was in grote, vette letters het woord ‘slet’ te lezen, en stonden er pijlen die naar haar kutje wezen met de woorden ‘hoer’, ‘trut’, ‘puta’ en ‘bitch’. Terwijl ik naar haar stond te staren en alles in me probeerde op te nemen, ontdekte ik dat op haar borsten vier paren letters stonden, initialen. Net alsof elke vrouw het ‘kunstwerk’ had gesigneerd.

Toen ze zag hoe ik mijn ogen even sloot en mijn hoofd schudde, draaide ze zich om en liet haar badjas zakken zodat ik haar kont kon zien. Door de vele striemen, die eruitzagen alsof ze door meerdere riemen van verschillende breedte waren veroorzaakt, stond met grote letters de woorden ‘neuk me hier’ geschreven.

"Er is nog meer," zei ze na een paar seconden stilte.

"Wat?" vroeg ik. "Wat dan?" voegde ik er snel aan toe.

"Ze... eh... hebben dingen in me gestopt... en... ik... ik moest van hen zijn vrouw likken," vertelde ze.

"Wat hebben ze in je gestopt?" vroeg ik verbijsterd.

"Een bierflesje..." fluisterde ze.

"Wat waar?" vroeg ik haar het voor me te verduidelijken.

"Van voor en van achteren," vertelde ze me naar haar voeten kijkend.

"Misschien moeten we even naar het ziekenhuis," stelde ik voor, opeens heel erg bezorgd.

"Nee... nee... ik wil niet dat dit bekend wordt. Ik ben oké... Het komt wel goed," reageerde ze snel, alsof ze dat voorstel van mij had verwacht.

"Ben je gewond? Ik bedoel vanbinnen?" vroeg ik, me afvragend welke schade de fles veroorzaakt zou kunnen hebben.

"Ik denk het niet..." fluisterde ze.

"Oké, dan gaan we niet naar het ziekenhuis, maar je moet het wel zeggen als je... iets begint te voelen wat niet normaal is," vertelde ik haar en ze knikte instemmend. " Je zal deze week vrij moeten te nemen... misschien wel langer," voegde ik eraan toe.

"Ik weet het, maar help me alsjeblieft om deze vlekken weg te krijgen. Ik heb het geprobeerd, maar ik krijg ze niet helemaal weg," zei ze op de letters op één van de woorden op haar lichaam wijzend. De letters ervan waren wel wat vager geworden, maar nog steeds leesbaar.

Na een snelle internet-zoekopdracht leerde ik dat alcohol normaalgesproken een goede remover was. Ik liet haar op haar rug op bed liggen terwijl ik aan de slag ging. Al vanaf het begin bleek dat de letters er slecht af te krijgen waren. Pas na een uur poetsen waren de teksten op haar borsten en buik gereduceerd tot een reeks zeer zwakke schaduwen. Mijn arbeid bracht me vrij dicht bij haar kruis en ik kon zien hoe gemeen ze daar was behandeld. "Waar hebben ze je mee geslagen?" vroeg ik naar haar opgezwollen schaamlippen kijkend.

"Hun voeten, ze schopten me," fluisterde ze.

"Hoe ben je weggekomen?" vroeg ik toen het plotseling tot me doordrong dat ze niet gezegd had hoe ze was ontsnapt.

"Ze gooiden me de staat op toen ze klaar met me waren... naakt..." fluisterde ze.

"Hoe ben je dan thuisgekomen?"

"Met de verborgen sleutel," antwoordde ze.

Ik heb onder de deurlijst van onze auto's magnetische doosjes gemonteerd waar een reservesleutel in zit. Meerdere malen had ik Jennifer gedwongen te oefenen waar ze het doosje kon vinden, maar ze deed het niet omdat ze dan vies zou worden. Het was schokkend te beseffen dat ze naakt in een vreemde, achterstandsbuurt, wanhopig op zoek was geweest naar het kleine doosje. Er hadden wel duizend vreselijke dingen kunnen gebeuren en het feit dat ze ermee wegekomen was, leek op een wonder.

"Wel verdorie," antwoordde ik.

"Wat moet ik met mijn haar doen?" vroeg ze met een gepijnigde uitdrukking nadat alles had gedaan om te teksten op haar lichaam te verwijderen.

"Heb je het privénummer van je kapster?" vroeg ik.

"Ja, natuurlijk!"

"Bel haar, zeg haar dat het een noodgeval is en vraag of ze vandaag hierheen komt. Je geeft haar drie keer wat ze normaal van je krijgt. Of vier keer... of wat dan ook," stelde ik voor.

Ik weet niet zeker of Jennifer in het idee geloofde, maar ik denk dat ze het leuk vond iets tastbaars te ondernemen, dus een paar minuten later belde ze haar kapster. Het bleek verrassend eenvoudig te zijn en na slechts een paar minuten had ze geregeld dat de vrouw om zes uur naar ons huis zou komen.

"Ga je me nu op mijn lazer geven?" zei ze met een berustende zucht. Ik wist dat ze het in overdrachtelijke zin bedoelde en, al was het maar voor even, dat haar een pak slaag geven wel in me op kwam.

"Nee, Jennifer, vandaag gaat het erom jou weer een beetje op de been te krijgen, maar je kunt er zeker van zijn dat die tijd wel zal komen. Nu ga ik kijken of één van onze ouders de kinderen een hele week kunnen hebben. Ik wil niet dat ze hun moeder zo zien," legde ik uit.

Heather, de kapster, kwam precies op tijd opdagen. Net als ik was ze geschokt door Jennifers uiterlijk en aanvankelijk kon ik zien dat ze dacht dat er een echtelijke ruzie was geweest. Met haar badjas gesloten, vertelde mijn vrouw haar een verzonnen verhaal over een ongeluk met een fiets, waarbij haar haar moest worden losgeknipt en dat leek te werken. Daarna begonnen ze met het bespreken van haarstijlen die haalbaar waren.

Tweeënhalf uur later waren ze klaar en ik was verbaasd over wat de vrouw had kunnen bereiken.

De schouderlange pieken haar die overgebleven waren, waren verdwenen en vervangen door een golvend, kort kopje wat haar een pittig uiterlijk gaf en haar sierlijke nek accentueerde. Het zag er zelfs zo goed uit dat ik me afvroeg waarom ze het niet eerder had geprobeerd.

"Vind je het wat?" vroeg mijn vrouw hoopvol, terwijl ook Heather me aankeek.

"Ik vind het er geweldig uitziet," antwoordde ik oprecht. De gezichten van beide vrouwen openden meteen in een brede glimlach en enkele minuten later, na het verzamelen van haar spullen, liep de kapster naar de deur. Ik gaf haar nog een extra tip toen ik haar uitliet.

Nu nog de enige fysieke aspecten van haar aanval die ze niet in het openbaar kon verbergen, het blauwzwarte oog, de krassen en de dikke lip. Daar zou tijd overheen moeten gaan en misschien wat make-up. Toch had ik nog steeds het gevoel dat we aanzienlijke vooruitgang geboekt hadden.

Trouw aan mijn woord om die dag mijn vrouw te helpen haar er weer een beetje bovenop te krijgen, keerde ik terug naar de woonkamer met aspirines en een glas wijn. Dan begon plotseling haar mobieltje te rinkelen. "Het is Cezar," zei ze nadat ze naar het scherm had gekeken. Zonder het gesprek te beantwoorden legde ze de telefoon neer en pakte het glas van me aan. Ik stond op het punt haar te vragen waarom hij zou bellen, toen in een tijdsbestek van slechts enkele seconden meerdere berichten binnenkwamen. Jennifer negeerde het toestel en ging door met tv kijken. Maar toen er een paar minuten later een reclameblok begon, pakte ze het eindelijk op.

"Alles in orde?" vroeg ik nadat ze de berichtjes had bestudeerd.

"Hij zegt dat hij van niets wist, dat hij gisteravond de stad uit was. Dat ze mijn nummer op zijn telefoon gevonden moeten hebben en dat ze een val voor me hadden opgezet. Zij waren blijkbaar degenen die me appten," legde Jennifer uit.

"Ik denk dat dit klinkklare onzin is," antwoordde ik. "Kwamen de berichten dan niet van zijn telefoon?"

"Nee... het was een ander nummer. Hij, die vrouwen dus, hadden geschreven dat dit zijn werktelefoon was," antwoordde ze met een beschaamde blik.

"Nou... wat dan ook... wat maakt het uit...?" zei ik.

"De jonge vrouw... Elsa... heeft een baby van hem en zegt dat ze een relatie hebben," zei ze mijn opmerking negerend.

"Nou, als ze samen een baby hebben, klinkt het alsof ze die inderdaad hebben," zei ik.

Ook nu reageerde Jennifer totaal niet op mijn opmerking en bleef de volgende minuut naar haar mobieltje staren. Ten slotte legde ze hem weg en dronk wat. "Wat?" vroeg ze toen ze opkeek en mijn opgetrokken wenkbrauwen zag.

"Dat is alles?" vroeg ik.

"Hij zei dat het hem speet en dat hij wel met haar zou afrekenen. Hij dacht dat ik geen interesse meer in hem had omdat ik zo lang niets van me had laten horen," zei ze snel.

Plotseling begon de jammerende puinhoop van een vrouw die ik eerder die dag had aangetroffen erg irritant te worden. Vreemd genoeg leek het alsof ze opgelucht was die verklaring van de man te krijgen, en ik kon alleen maar aannemen dat dit was omdat het betekende dat hij haar niet had verraden. In plaats van te antwoorden, bleef ik haar een paar seconden strak aankijken en probeerde haar gemoedstoestand te raden voordat ik langzaam terugkeerde naar de televisie.

Tegen het einde van de zondag, na nog een paar poetsbeurten met alcohol, waren de woorden van haar lichaam gewist en op donderdag was haar blauwe oog zo vervaagd dat ze de resterende vlekken met make-up kon verbergen. Hoewel onder haar kleren de blauwe plekken en striemen bleven herinneren aan de agressieve aanval, stond dit haar wel toe dat ze het huis kon verlaten. We hadden het erover het weekend naar haar ouders te gaan en de kinderen op te halen, maar uiteindelijk besloten we dat niet te doen omdat er nog steeds wat gepraat moest worden.

Gedurende de hele week wankelden mijn gedachten en emoties vanwege Jennifers stiekeme poging haar ruige geliefde te ontmoeten. De diepe zorg die ik had toen ik haar conditie voor het eerst zag, vervaagde met haar blauwe plekken en liet me verward en boos achter. Het leek er sterk op dat mijn lieve vrouw bereid was alles te laten vallen vanwege een goede neukbeurt toen Cezar belde. Het betekende dat de zorgen die me weer naar dokter Wind hadden geleid, vrij reëel bleven en dat mijn vrouw nog steeds krachtige seksuele gedachten had.

"Hoe smaakt hij?" vroeg ik verwijzend naar haar biefstuk. In plaats van vrijdagavond thuis te blijven, hadden we een tafeltje gereserveerd bij een toprestaurant. Ik hoopte dat we daarna, geholpen door de alcohol, dichter bij elkaar zouden komen en openhartig konden communiceren.

"Heel goed," antwoordde ze met een open glimlach.

Ik dacht eraan hoe mooi ze uitzag en hoe de verborgen plekken onder haar jurk de mensen om ons heen zouden schokken. Voor de duizendste keer begon ik haar te veroordelen, maar net als elke andere keer, gingen ook nu mijn gedachten snel naar mijn verwijtbaarheid en het simpele feit dat ik degene was die dit beweging had gezet. Het was echt de parabel van de geest en de fles, en net als diegenen die voor mij met soortgelijke dilemma's te kampen hadden gehad, vroeg ik me af of het mogelijk zou zijn de geest weer in de fles te krijgen. En als dat niet zou lukken, hoe ik dan enige controle op de situatie kon krijgen.

"Ik wist niet of je me nog wilde," zei ze zacht. We waren weer thuis, ze stond met haar rug tegen me aan in de woonkamer en ik had mijn armen om haar heen geslagen. Het was duidelijk dat ze zich kwetsbaar voelde en op zoek was naar mijn geruststelling. Even dacht ik erover om die niet te geven, maar ik wist dat ik me daar later vreselijk over zou voelen.

"Maar natuurlijk wel, Jennifer," antwoordde ik en drukte mijn mond in haar nek.

Mijn woorden haalden een zachte zucht uit haar mond en ik bleef mijn aandacht vestigen op het zachte vlees van haar nek, dat toegankelijker werd gemaakt door haar nieuwe kapsel. Langzaam kleedde ik haar uit tot ze in haar stringetje stond en pas dan liet ik haar omdraaien in mijn armen, waarop ze haar borsten tegen mijn borst drukte. "Het spijt me zo," fluisterde ze. Ze had die woorden de afgelopen dagen al zo vaak gezegd, maar om de één of andere reden leek het erop dat ze het nog een keer moest zeggen.

"Ik weet het," antwoordde ik en gaf haar troost door met mijn hand over haar rug te strelen.

Niet veel later gingen we naar de slaapkamer en toen ik probeerde een voorspel te beginnen, hield ze me tegen en trok me over haar heen. Dan greep ze met een snelle beweging mijn lul en begeleidde die naar haar kutje. "Ik wil niet wachten," zei ze met een hese stem terwijl ik in haar schoof.

We begonnen langzaam te bewegen, onze lichamen stevig in elkaar verstrengeld en we kusten hartstochtelijk. Onze ademhaling werd steeds zwaarder en ik begon te denken dat we misschien een gezamenlijke climax zouden bereiken. Maar toen de minuten voorbijgingen, zag ik dat Jennifers opwinding zich niet verder opbouwde. Het duurde dan ook niet lang voordat ik haar vingernagels over mijn ballen voelde kietelen, haar normale methode om me snel klaar te laten komen. Opnieuw een teken dat we nog steeds niet helemaal één waren.

"Je krijgt geen... Je komt er niet, hé?" fluisterde ik.

"Nee... maar het is goed... laat je gewoon gaan," zuchtte ze en likte aan mijn oor.

"Waarom..." begon ik, maar ik werd meteen afgesneden.

"Ik wil dat je dat doet," zei met trillende stem. "Kom in me klaar!"

"Is het veilig?" vroeg ik terwijl ik nu snel de controle begon te verliezen.

"Ja..." kreunde ze.

Na nog een paar slagen spuwde ik met gegrom mijn sperma in mijn vrouw. Terwijl ik bovenop haar naar adem lag te happen, vroeg ik me af wat er nu eigenlijk net gebeurd was. Ik voelde me gemanipuleerd, en hoewel ik niet zeker was van het doel, moest ik eraan denken dat ze misschien op zoek was naar bevruchting.

Toen ik eindelijk weer op adem kwam, mijn pik nog steeds in haar, liet ik haar mijn lippen naar haar mond trekken. "Waar ben je mee bezig?" vroeg ik met een zacht gegrinnik.

"Maak je geen zorgen, je zult niet weer vader worden, althans niet deze keer," antwoordde ze nauwkeurig mijn gedachten radend. "Ik wilde gewoon dat jij je goed zou voelen," zei ze na een korte stilte.

"Nou, je hebt je doel bereikt," lachte ik.

De volgende paar minuten kusten we elkaar. Het heerlijke gevoel van haar bezwete lichaam en haar zachte gekreun, zorgde ervoor dat ik al snel weer helemaal stijf werd. Ik begon mijn heupen heel langzaam te bewegen op een manier waarvan ik niet dacht dat het te voelen was. Maar toen Jennifer haar benen verder spreidde, wist ik dat ze was mijn bedoeling had geraden.

Zonder echt doel, bewogen en zuchten we terwijl we elkaars lippen bleven vinden. Het gevoel was magisch en ik zou er tevreden mee zijn om de rest van de avond zo door te brengen. Maar Jennifer verbrak de stilte en haar woorden brachten me snel terug naar de realiteit. "Wil je nog steeds je beschadigde vrouw?" vroeg ze.

Een kind van drie zou nog kunnen zien dat ze meer geruststelling zocht. Ik dacht even aan een sarcastische opmerking, maar besloot om ondersteunend te zijn. "Natuurlijk, doe niet zo gek," antwoordde ik.

"Je hebt niet eens tegen me geschreeuwd," zei ze.

"Nee, ik denk dat ik dacht dat je al genoeg had moeten doorstaan," antwoordde ik. Ze trok mijn hoofd weer naar zich toe en we begonnen een diepe, liefhebbende kus. Daarna keerden we weer terug naar ons gezucht en gekreun.

Haar woorden hadden er echter voor gezorgd dat ik de situatie opnieuw beleefde en na een minuut of wat bracht ik een gevoelig onderwerp aan de orde. "Is het echt zo goed...?" begon ik. "Met Cezar bedoel ik," voegde ik er even later aan toe toen ze niet antwoordde. Onmiddellijk voelde ik haar lichaam verstijven en een paar seconden verstreken.

"Moeten we het daar nu over hebben?" vroeg ze dan.

"Ik wil het weten," zei ik.

"Het is anders," antwoordde ze uiteindelijk met een piepklein stemmetje.

"Hoe anders?" ging ik verder.

Opnieuw viel er een stilte. "Hij vraagt niet maar eist..." zei ze dan. "Hij is sterk... en erg agressief." Ik besefte dat al haar adjectieven losse synoniemen waren om te domineren, maar in plaats van haar rechtstreeks uit te dagen, wilde ik zien wat ze zou toegeven.

"En dat vind je leuk?" vroeg ik terwijl ik mijn lul diep in haar duwde.

"Mmm... eh... het is vooral anders, denk ik," herhaalde ze.

"Maar goed?" pushte ik.

"Ik denk het... ja... omdat ik een veilig thuis heb," legde ze uit.

Ik reageerde niet terwijl ik die boodschap verteerde, maar uiteindelijk besloot ik haar op een spitse manier uit te dagen. "Dus je wil soms een slechte vrouw zijn en dan weer naar huis rennen?" vroeg ik.

"Jij wilde dat ik slecht was... Het was jouw idee," reageerde ze snel.

"Niet zo slecht! Dit is een heel nieuw gebied en Cezar maakte daar geen deel van uit. Eerst de ruige seks, dan wordt je tepel gepiercet en vervolgens word je aangevallen. Het is... ik weet het niet..." antwoordde ik terwijl ons liefdevolle gesprek snel uiteenviel.

"God, je laat het klinken alsof ik een slet ben," reageerde ze wat fel. Ik weet niet waarom, maar ik reageerde niet op haar woorden. Toen ze zich realiseerde dat ik niets zou gaan zeggen, nam ze mijn hoofd in haar handen en dwong me haar aan te kijken. "Denk je dat?" vroeg ze.

"Was er echt een probleem op je werk waardoor je niet meekon, dat weekend?" vroeg ik in plaats van te antwoorden op haar vraag.

De blik die over haar gezicht trok liet er geen twijfel over bestaan dat die noodlottige vrijdag een geplande gebeurtenis was om haar handen vrij te hebben en ze kon genieten van een ruige nacht vol seks met haar dominante geliefde. "Ik ben geen slet," fluisterde ze en draaide haar hoofd weg.

Met mijn lul nog steeds diep in haar stopte ik met bewegen. Ik hield mijn lichaam boven dan van haar, wachtend tot ze weer oogcontact met me zou maken. Het duurde bijna een minuut voordat ze langzaam haar hoofd draaide en me aankeek. "Het is jouw schuld..." zei ze. "Jij hebt er één van mij gemaakt."

"Ik denk dat het altijd al in je gezeten heeft," zei ik en haar blik veranderde meteen in een verrassing.

"Denk je dat echt?" vroeg ze na me en tijdje zwijgend aangekeken te hebben.

"Je zult het opnieuw met hem willen doen... Ik denk dat hij nog steeds in je hoofd zit," antwoordde ik, haar vraag op een indirecte manier beantwoordend.