Megan en Dirk moeten door een dubbele boeking een hut delen tijdens een 16-daagse cruise langs de Noorse fjorden. Ze hebben net besloten dit avontuur maar samen aan te gaan. Elles, de AI coach van Megan tipt hen om heel kleine stapjes te nemen in hun ontluikende relatie.

We worden wakker door de specifieke geluiden van een cruiseschip dat aanmeert. Die geluiden herkennen we ondertussen. Het is pas 7 uur en nog donker wanneer we in Kristiansund arriveren. Aan het ontbijt oveleggen we de plannen voor de dag. Het is al snel duidelijk dat er in Kristiansund niet bijster veel te doen is in dit koude seizoen. Toch zien we aan de kleding dat heel wat andere gasten plannen hebben om in de natuur te gaan hiken. We worden dan ook pas terug om 16 uur aan boord verwacht. Ik google wat naar alternatieve opties en kom The Atlantic Road tegen. Dat lijkt wel een fantasieweg uit een sprookjesboek, slingerend van eilandje naar eilandje. En vanuit Kristiansund prima te bereiden: 80 kilometer tot Vevang en terug. Ik toon enkele foto’s aan Megan en ze is onmiddellijk enthousiast. Gelukkig heeft Kristiansund een Sixt autoverhuurbedrijf in het centrum waar ik online nog een Toyota RAV 4WD kan boeken voor vandaag. Tussen 8 en 9 uur oppikken en voor 16 uur terug inleveren.

“Zullen we hier snel wat broodjes smeren voor de lunch?”

“Ha, die Hollandse trekjes. Niets van, ik ben een Vlaming hé; ik trakteer je straks op een typische lokale maaltijd.”

Even later hebben we de Sixt vestiging gevonden, de papieren geregeld en we zijn op pad. Mobieltje aangesloten, Waze opgestart en we rijden de stad uit en een lange tunnel in naar het volgende eiland. Het eerste deel van de route is al prachtig. De smalle weg slingert door een woest landschap; na elke bocht verwacht je een optocht van trollen. De witte houten huisjes tegen de grauwgroene plukken wilde grassen, de besneeuwde heuvels en de diepgrijze wolken: de natuur op zijn puurst.

Vanaf Karvag wordt het echt spectalulair. Voortdurend de Atlantische Oceaan aan beide kanten van de weg. Brug na brug van eilandje naar eilandje. Op Waze zie ik dat de beroemde ‘Twisted Bridge’ voor ons ligt. Net op dat moment klaart het op een een diepblauwe hemel maakt het plaatje compleet.

“Zin om even de benen te strekken?”

“Hier?”

“Ja, ik zag in een online gidsje dat je in de buurt van de twisted bridge een wandelpad hebt van een paar honderd meter met spectaculaire zichten op de brug en het water.”

“Super.”

Ik spot net op tijd een bordje ‘Eldhusoya walk’ en parkeer de Toyota. Blauwe lucht, koude lucht zegt het spreekwoord en we zijn dan ook helemaal alleen op de parking. Dik ingepakt in onze warme jassen wandelen we het wandelpad op. Het bestaat uit een stalen rooster dat boven de rotsen gemonteerd is en slingerend de rotsige kustlijn volgt. Bij elke bocht krijgen we een ander beeld op de ‘twisted bridge’. Voor ons landt een vogel op de ballustrade. Megan zegt: “Mus” en ik kus haar al wandelend. Aan het eind van het wandelpad staan we naar de raar gekronkelde brug te kijken.

“Drie mussen”. Ik wijs naar drie mussen die iets verderop op een plukje gras zitten. Megan kust me drie keer.

“Prachtig. Maar zo koud. Laat ons maar terug naar de auto stappen”.

De volgende stop is bij Hustad church, een prachtig klein houten kerkje, eigenlijk meer een kapel. Ik voel aan de deur en merk dat die los is. In de kapel zelf is niet zoveel te zien. We hebben vooral aandacht voor elkaar. Hier kunnen we even rechtop staan zonder de koude wind te moeten ondergaan.

“Wat een leuke suggestie Dirk, die, euh, hoe heet deze route ook alweer?”

“The Atlantic Road. Gezellig kerkje hé, jammer dat hier geen mus te zien is.”

‘Maakt toch niets uit.”

Megan leunt tegen me aan en we kussen. De koude tippen van onze neuzen glijden voortdurend tegen elkaar aan op het tempo van onze tongen. Mijn handen glijden over Megan’s rug, maar door de dikke jas merken we daar weinig van. Dan horen we de deur van het kerkje opengaan en een luidruchtig Amerikaans gezin stapt binnen. We zijn snel van elkaar weg gestapt, maar de pa heeft ongetwijfeld nog net gezien dat wij aan het kussen waren. Hij praat tegen zijn vrouw maar kijkt ons ondertussen een beetje jaloers aan.

“What a great little church to find the everlasting love”.

Met een lichte blos op onze wangen stappen we terug in de auto voor het volgende ritje tot in Vevang. Het is nog net geen 12 uur, maar we hebben vroeg ontbeten en de uitstapjes hebben ons hongerig gemaakt.

“Waar wilde je gaan eten Dirk?”

“Ik zag op een website een restaurantje waar ze een goede bacalao bereiden. Een beetje de lokale Noorse versie van de Portugese bacalhau.

Het restaurant blijkt bovendien prachtig gelegen, met een subliem uitzicht op de oceaan. Terwijl we van het visgerecht smullen, kijkt Megan me plots aan en stopt met kauwen.

“We hebben nog niet bepaald wat het kleine stapje voor vandaag wordt!”

“Pak er dan maar snel je Nomi appje bij, dan kunnen we Elles weer raadplegen.”

“Eerst onze schotel verder eten.”

Wanneer het laatste beetje saus met wat brood is uitgeschraapt en we op onze koffie wachten, neemt Megan haar mobieltje uit haar tas. Eerst brengt ze Elles op de hoogte van onze stapjes gisteren. Het uitgebreide zoenen. De drang om al verder te gaan dan dat, het apart masturberen met de deur open zodat we elkaar wél konden horen. Haar AI-coach reageert en Megan leest voor.

“Fijn dat jullie je ongeveer aan de kleine stapjes weten te houden. Dit is mijn voorstel voor een volgend stapje, iets groter deze keer. Je mag elkaar strelen. Over heel het lichaam. Maar… wel met kleding aan; strelen over de kleding heen dus.”

“Hmm, dat klinkt wel, … euh,…”

“Lekker? Heftig? Spannend?

“Vooral heel aantrekkelijk Megan.”

Ik streel onder de tafel even met mijn been langs haar been.

“Zeg, even over vanmiddag. We moeten pas om 16 uur terug aan boord zijn. Normaal zou dit ons eindpunt zijn. Maar als je zin hebt, iets verderop is naar het schijnt een prachtig wandelpad. Het Nordneset Coastal Path. Het is misschien wat ver met deze kou, maar we hoeven het niet helemaal af te wandelen als je niet wil. Wat denk je?”

“Ja, laat ons maar eens lekker uitwaaien en afkoelen, dan kunnen we straks des te beter opwarmen.” Megan knipoogt veelbetekenend.

Tien minuten later parkeren we bij Farstad op de lege parking van het wandelpad. Stevig ingepakt lopen we over het smalle pad tussen de woeste oceaan en de stijle besneeuwde rotswanden. Het geweld van de brute natuur maakt ons stil. Het waait ook te hard om geloofwaardig “een mus” te zeggen. Nabij een pitoreske oude vuurtoren moet Megan erg plassen. Gelukkig is er niemand te bekennen en de toren biedt ook wat beschutting tegen de harde wind.

“Heb je graag dat ik met mijn jas open voor je kom staan zodat je toch nog wat meer het gevoel hebt dat niemand je kan zien?”

“Dat is heel lief Dirk.”

Ik open mijn jas en houd hem gespreid als een breed scherm. Megan ritst haar broek los, trekt die naar beneden en hurkt tussen de vuurtoren en mij in. Ik hoor hoe haar plas begint te stroelen en wanneer ik naar beneden kijk, zie ik een stroompje ontstaan en mijn richting uitstromen.

“Zoek maar even in de zakken van mijn jas, daar recht voor je. Daar zit beslist een papieren zakdoekje in.”

Megan vindt een zakdoekje in mijn jas, veegt zich droog en begint haar broek terug aan te trekken. Wanneer ze rechtkomt, botst ze met haar voorhoofd tegen mijn kruis.

“Auw! Je maakt daar echt een gewoonte van hé.”

“Oh, sorry hoor. En deze keer geen kusje erop hoor.”

Terwijl ze dit zegt staat Megan verder recht, ritst haar broek dicht, trekt haar dikke jas terug goed naar beneden en legt dan plots haar hand op mijn broek.

“Maar even strelen tegen het pijntje mag nu wel van Elles”.

Ik krijg onmiddellijk een felle rode blos.

Haar hand is even snel weer weg als ze gekomen is.

“De rest zal voor straks zijn, zullen we maar snel gaan terugrijden?”

Ik begrijp haar hint. De rest van de wandeling is nog steeds even indrukwekkend, maar we hebben er toch net iets minder aandacht voor.

Op de terugrit staat de verwarming van de Toyota hoog en we hebben het snel terug lekker warm. Wanneer we Kristiansund naderen, moeten we opnieuw door de lange tunnel naar het eiland. In de tunnel voel ik Megan’s hand subtiel over mijn broek strelen.

“En, is het pijntje aan je kleintje al weer wat beter.”

“Bijna, maar op deze manier maak je het snel veel beter. En minder klein.”

“Ik wil jouw handen voelen. Overal. Zet je me vast af bij de terminal, dan kan ik wat passender kleding aantrekken dan deze dikke trui terwijl jij de auto terugbrengt.”

Eens ik de auto heb ingeleverd ga ik bijna in looppas naar de cruiseschip terminal. Wanneer ik de hoek omga naar onze gang, bots ik pardoes op Lotte en twee flinke glazen gin & tonic splashen over haar witte blouse, de ijsblokjes rollen over haar lichaam naar beneden.

“Oh, sorry Lotte, wat stom van mij”.

“Nee hoor mijnheer Verduyn, helemaal mijn fout.”

“Maar jij hangt nu wel helemaal onder de…. “

Ik kijk kort naar beneden en zie hoe de koude vloeistof Lotte’s blouse bijna doorzichtig heeft gemaakt en haar donkere tepels zijn duidelijk zichtbaar. Ik kijk snel weer in haar bruine ogen.

“Onder de gin-tonic mijnheer Verduyn. Die kwam ik eigenlijk als kleine attentie naar jullie hut brengen toen ik mevrouw Bakker terug aan boord zag komen. Maar toen besefte ik plots dat jullie zijn overgestapt op negroni.”

“Hmm, wat attent van je. En zeg maar Dirk en Megan hoor.”

“Oké, Dirk, dan trek ik snel een schone blouse aan en breng jullie twee negroni’s. Nog iets erbij om te knabbelen?”

In een flits dacht ik aan het beeld van haar tepels.

“Ik kan wel wat lekkers bedenken. Megan is aan het leren oesters eten, dus dat zou wel luxe zijn.”

“Komt er aan mijnhe,… eh, Dirk.”

Lotte bukt zich om de ijsblokjes op te rapen en mijn ogen flitsen toch ongewild weer langs haar blouse die tegen haar borsten kleeft. Dan staat ze op en verdwijnt om de hoek. Ik klop aan bij onze hut en Megan roept “is los.”

Ik kom binnen en zie Megan bij het raam van onze hut staan. Ze draagt een petrolkleurige pyjama met zwartkanten biesjes. De lichtbruine tint van haar huid komt prachtig uit tegen deze kleur. Het korte pyjamabroekje accentueert perfect haar lange benen.

“Shit Megan, jij ziet er fantastisch uit! En zo,… eh,… streelbaar. Ik moet me ook maar snel omkleden naar slaapkleding.”

“Maar jij draagt toch nooit een pyjama?”

“Nee, alleen maar een boxer. Probleem?”

“Zeker niet.”

Megan zet zich op de rand van het bed en kijkt ongegeneerd toe hoe ik me uitkleed en alleen mijn boxer aanhoud. Dan staat ze recht, leunt haar volledige lichaam tegen me aan en kust me passioneel. Mijn handen glijden over de gladde stof van haar topje, haar handen strelen de naakte huid van mijn rug. Wanneer ik haar flanken streel, maakt ze een beetje ruimte tussen ons in. Heel aandachtig leg ik mijn twee handen op haar borsten en ze bijt even in mijn tong. Megan’s borsten zijn erg klein, mooi bol en zo te voelen erg zacht. Bijna de borsten van een twintigjarige.

“Helemaal mijn lievelingsformaat Megan.”

Zij speelt met mijn tepeltjes en knijpt in de kleine harde knopjes. Ik voel haar tepels kriebelen in mijn handpalmen. Met de tippen van mijn wijsvingers teken ik cirkeltjes op haar topje rond haar tepels. Wanneer de cirkels kleiner worden, begint Megan te zuchten. Haar handen liggen ondertussen op mijn billen en knijpen in de boxershort. Ik kreun en neem haar tepels tussen mijn vingers. Megan trekt mij aan mijn billen dichter tegen zich aan. Ik laat mijn handen nu ook naar haar billen glijden en masseer zorgvuldig die twee zachte heerlijkheden. Opnieuw zorgt Megan voor wat ruimte tussen ons in en ik voel haar hand over mijn boxer naar voor glijden. Wanneer haar pink mijn eikel raakt, laat ik een kreun en breng mijn handen ook naar haar voorkant. Megan zet haar benen wat verder uit elkaar en ik leg een hand op haar schaamheuvel. Haar hand ligt nu volledig op mijn erectie en ze knijpt in de schacht, door de stof van de boxer heen. Mijn hand glijdt over de stof van haar korte broekje, mijn vingers strelen haar lies. Megan zucht nu veel luider en ademt hard in en uit in mijn mond.

“Aaahhh, dit is zo lekker Dirk. Ik wil dat je me klaarstreelt.”

Om haar woorden kracht bij te zetten, knijpt ze stevig in mijn erectie.

“Als ik klaarkom, komt mijn zaad beslist door mijn boxer heen aan je handen.”

“Vind ik prima hoor, laat maar komen.”

Megan masseert nu ritmisch mijn erectie. Mijn vingers verkennen haar plooitjes door de zachte stof van haar pyjamabroekje heen. Wanneer ik mijn vinger tussen de plooitjes wrijf, voel ik hoe nat Megan is. We zuchten en kreunen te fel om nog te kunnen kussen maar blijven elkaar wel recht in de ogen kijken. Megan’s adem wordt haperend en er verschijnt een diepe denkrimpel in haar voorhoofd. Ze beweegt zelf fel mee met haar bekken tegen de beweging van mijn hand in.

“Ja, jaa, Jaaa, NUUU.”

Plots klemt ze haar benen dicht en plet mijn hand tegen haar schokkende poesje. Ik voel de trillingen aan mijn vingers. Onwillekeurig knijpt Megan hard en ritmisch in mijn erectie en ik kan het ook niet meer houden. Enkele felle stralen komen door de stof van mijn boxer heen op Megan’s hand terecht.

“Wow, dat was, …”

Megan ontspant haar dijen en mijn hand komt terug vrij. Ik ruik aan mijn vingers en snuif voor het eerst haar intiemste geuren op. Megan ruikt aan haar hand en likt de kleine sporen van sperma op.

“Hmm, soort van oester.”

Op dat moment wordt er op de deur geklopt. Ik trek snel een badjas aan en open de deur op een kier. Lotte staat voor de deur met een plateautje met twee negroni’s en een schaal met oesters op ijsschilfers.

“Aan een verfrissing toe?”

Met een rood hoofd neem ik de lekkernijen in ontvangst.

“Ja, de smaak van oesters, daar hadden we het net over. Kan je ons misschien nog wat kleine snackjes brengen, want het restaurant, daar geraken wij vandaag niet meer denk ik.”

“Komt in orde Dirk.” En weg is Lotte.

“Zij ze nou Dirk tegen jou?”

Ik vertel Megan wat er eerder op de gang gebeurde.

“Ik ga me snel even wat wassen Megan.”

“Voor mij hoeft dat niet hoor, ik vind het wel geil, zo’n vent naast me in bed in een boxershort vol sperma. Dan houd ik mijn natte broekje ook aan.”

De oesters gingen vlot naar binnen maar van de snackjes hebben we niet zo heel veel meer gegeten, veel te moe van deze dag. Al snel lagen we lepeltje-lepeltje.

“Welterusten Dirk.”

“Slaapwel Megan”.

Zo eindigt onze vijfde dag van de cruise. Ik met mijn spermaboxer tegen haar billen en met mijn arm over Megan heen geslagen, gezellig met een borst in mijn hand.