Beste lezers,

Dit is het vierde en voorlaatste deel over Albert en zijn ontluikende relatie met zijn vroeger schoonzus Jacqueline, die naast een zeer goedlopend bedrijf ook ‘bijklust’ als domina. In een wel erg exclusieve seksclub. En zijn ‘identiteit’ stapsgewijs omgevormd wordt, wereldser op een specifieke manier.

Veel leesplezier.

JohanK

De daaropvolgende periode leerde ik Jacqueline door en door kennen. En werd mijn beeld van haar op een erg mooi manier verfijnd. Natuurlijk kende ik haar al van vroeger, toen ze nog de vrouw van mijn broer was, en daarna uit de tijd als vriendin en bazin van Magda. Maar dat was toch al die jaren redelijk oppervlakkig gebleven. Nu kreeg ik het volledige plaatje te zien, de bij tijd en wijle harde en ook eerlijke, integere, zakenvrouw, en daarnaast de gepassioneerde minnares, mijn geliefde. Ook regelmatig de domina, soms zelfs in actie. Het heeft me tijd en moeite gekost het beeld compleet te krijgen, zeg maar de onderliggende noemer te vinden, maar toen ik dat eenmaal had was het in mijn ogen of beleving ook een kunstwerk. Geen drie afzonderlijke kunstwerken, maar een geheel. Net zoals bij b.v. sommige werken van Picasso, waar je ook de tijd voor moet nemen om het geheel te zien, het werk te doorgronden. Zo verging mij dat bij haar, maar waarschijnlijk gaat dat op voor elke man of vrouw in een liefdesrelatie.Tenminste als je de tijd en moeite ervoor neemt om de ander goed te leren kennen.

Hoe vreemd het wellicht ook mag klinken, maar ik was mijn broer dubbel zo dankbaar voor zijn domme gedrag. Op de eerste plaats om Jacqueline zo te verkwanselen, haar sterke persoonlijkheid en karakter niet te herkennen. Of was hij er misschien voor gevlucht, dat kon ik bij hem ook nog wel voorstellen. Op de tweede plaats natuurlijk voor zijn vreemdgaan met Magda, nog niet te spreken over de diefstal.

Voor hem was de situatie nu zelfs nog wranger dan voor haar. Magda had naast een fikse boete, een lichte taakstraf gekregen. En op diezelfde dag ook nog, naast haar ontslagpapieren, een aangepaste scheidingsakte. Die zij, aangeslagen als ze was, zonder bezwaren direct getekend had. Twee maanden later was ze al, zoals Jacqueline voorspeld had, gretig ingegaan op een aanbod dat via de gynaecologe aan haar gedaan werd. Wel op een lokatie ver weg van de onze, maar dat deerde haar niets. En voor zover we weten, bevalt het haar tot nu toe zeer goed. We verwachten er binnenkort wel meer over te horen, want onze gemeenschappelijke dochter gaat afstuderen, dan komen we haar beslist tegen.

Voor mijn broer lag de situatie anders. Hij bleek getrouwd te zijn, en op de koop toe ook nog eens een dochter van 8 jaar te hebben en diep in de schulden te zitten. Dat was meteen de reden dat hij geprobeerd had mij opnieuw te beroven.

Na zijn aanhouding en veroordeling heeft hij hier een maand in de bak gezeten en daarna nog eens in het land van zijn vrouw, waar hij, zo bleek, ook nog een straf open had staan. En nu, nu was hij terug bij zijn vrouw, en lag letterlijk aan de ketting bij haar. Moest erg hard werken om al zijn schulden af te betalen. Wij, of mijn ouders eigenlijk, hadden met haar de afspraak gemaakt de opleiding van hun dochter te betalen, zonder dat hij daar kennis van had. Mocht ze ooit haar mond voorbijpraten was de deal van de baan.

Tot zover het verhaal over mijn broer en ex.

Jacqueline had mij intussen al verrast met haar slagvaardigheid en doortastendheid. Ik herkende de onderneemster in haar terug, zij was nog directer dan ik, pakte de kansen op als ze zich voordeden. Zo ook dat gesprek over een zwembad bij ons huis. Had ik het in de vroege morgen nog gezien als een grapje van haar kant, werd ik al direct die avond met haar daadkracht geconfronteerd. Diezelfde avond al, na een lichte maaltijd, sleepte zij mij mee naar haar optrekje. Dat was een andere woning, dan ik in mijn gedachten had van vroegere tijden. Dit bleek haar ouderlijke huis te zijn, wat ze een klein jaar geleden geërfd had. Ik keek mijn ogen uit, echt een kast van een woning. Eigenlijk een oud herenhuis, of beter oud notaris huis met een erg groot terras en tuin aan de achterkant. Ik vroeg me af wat een alleenstaande vrouw met zo een grote woning aan moest, maar die vraag deed er nu niet meer toe.

En ja, in vergelijking met het mijne kwam het kil over maar ach, ze woonde er nog geen jaar, had weinig tijd gehad om haar stempel er op te drukken. Waarschijnlijk ook door de vele herinneringen aan haar jeugd en ouders. Maar nu was de tijd er rijp voor, en liepen we al fantaserend door alle kamers heen. Gelukkig viel het werk wat gedaan moest worden mee. Nadat ze het huis geërfd had, was er al een grondige inspectie door een architecte uitgevoerd, en had zij op haar aanraden al diverse badkamers en de keuken laten opknappen. Nu was het moment aangebroken voor de verdere inrichting en niet te vergeten de aanbouw van een zwembad. Gelukkig hadden we dezelfde smaak, wat eigenlijk ook wel in de lijn van der verwachting lag, daar ze zich thuis voelde in mijn huis.

Zij wist van wanten, binnen de kortste keren had ze een binnenhuisarchitecte in de arm genomen en lag er een dag of wat later reeds een offerte op de deurmat. En niet alleen dat, ook de vergunning voor de aanleg van het zwembad was snel geregeld. De klap op de vuurpijl was echter dat men, ondanks alle personeelstekorten, vrijwel direct daarmee kon beginnen. Jacqueline stond erbij, keek me met een grote lach aan, en gaf me vervolgens 2 adressen door. De eerste was van de tatoeëerder, waarbij ze aan toevoegde dat hij van haar wensen op de hoogte was. De tweede van een zeer betrouwbare, vrouwelijke, arts die dit soort behandelingen uitsluitend voor speciale klanten deed.

Jacqueline keek me met een grote grijns aan, zeggende dat ik haar nog gelukkiger zou maken dan ze al was.

Een eerste afspraak met beide personen was snel gemaakt. Wat me op zich al verraste, daar zeker voor de tatoeëerder een lange wachtrij bestond. En liet me eerst informeren, ik wilde weten wat me te wachten stond, de voor en tegens, de risico’s etc. Pas daarna zou ik een beslissing nemen.

De tatoeëerder was een bijzonder aardige man, oude klant van haar en omgekeerd. Hij liet me een schets zien van de tatoeage die Jacqueline voor ogen had. Dat was een echt kunstwerk, vergelijkbaar met de hare, en toch wel schrikken voor mij. Dit ging stukken verder dan ik in gedachten had, en onbewust deinsde ik terug. Hij merkte mijn reactie op, en zei: “Als je het niet wilt, moet je het niet doen. Ik weet hoe ze is, zij kan erg dwingend en veeleisend zijn, zeker bij haar slaafjes en slavinnen. Zie het als een test voor je, houdt daar rekening mee.” Ik keek hem aan: “ Ik ben geen slaafje van haar, ten minste niet voor zover ik weet. Ik doe dit omdat ik van haar houd. En, bye the way, heeft ze veel slaafjes gehad die zo een tatoeage gekregen hebben?”

Hij: “Geluksvogel dat je bent, en nee, zo eentje nooit, ten minste niet bij een man. Die waren kleiner, en stukken minder mooi. Wel bij vrouwen en dan vergelijkbaar met die van haar. Deze voor jou, daar heeft ze echt over nagedacht hoor, dan moet je veel voor haar betekenen. Maar nogmaals, weet je echt dat je dit wilt? Dit is wel iets voor eeuwig.”

De daaropvolgende week heb ik over zijn woorden nagedacht. Ik vond deze tatoeage op dit moment sowieso te groot voor mij, ook een stap te ver nog. Omdat het niet bij mij hoorde, de impact op mijn persoonlijkheid te groot zou zijn, mij op de een of andere wijze zou veranderen, tekenen voor eens en altijd. En wellicht in een wereld zou trekken, waarvan ik niet kon bevroeden of dat de mijne zou zijn.

Het was een mentaal proces, ik vroeg me af waar ik aan begonnen was. Niet alleen dit, maar in zijn algemeenheid, alles met haar. Het ging allemaal zo snel, in een sneltreinvaart, en stelde ik me de vraag of dit nu was wat men ook wel een midlifecrisis noemt? En besloot mijn oor te luister leggen bij zowel een goede vriend en ook een vriendin van mij.

Het grappige van beide gesprekken was dan toch weer de uitkomst. Daar waar ik had verwacht dat mijn vriend meer avontuurlijk ingesteld zou zijn, bleek juist het omgekeerde. Hij was terughoudender, maakte zich meer druk over wat kon gebeuren als het fout zou lopen. Terwijl mijn vriendin juist enthousiast was, het spannend vond dat ik een meer avontuurlijke afslag in mijn leven zou nemen. En zelfs aangaf open te staan voor een kijkje daarin.

Het was haar enthousiasme dat mij deed besluiten door te gaan op de ingeslagen weg. Ik wilde mij niet laten leiden door angst, voorzichtigheid. Of zoals men wel zegt: Angst is een slechte raadgever” . En ook besloot het op mijn manier, stapsgewijs, aan te pakken. Niet de controle te willen verliezen, zogezegd. En mij afvroeg waarom vrouwen toch zoveel avontuurlijker ingesteld waren dan mannen, zeker op seksueel gebied. ten minste op deze leeftijd dan.

En de vraag stellend, tegelijkertijd begreep dat ik juist hierom die stap gezet had, niet zo wilde worden als mijn vriend. Een ingeslapen, verdorde man, dan maar liever wat meer risico in het leven nemen. Uiteindelijk leef je maar 1 keer, toch?

Maar om me dan blind in haar armen werpen, dat ook weer niet. Ik geen seksverslaafd slaafje was. Een beetje grip houden op mijn leven, dat wilde ik dan toch wel weer hebben.

Zo waren we een tweetal maanden verder en de verbouwingen liepen op hun einde. Jacqueline begon ongeduldig te worden, zag geen enkele beweging van mijn kant. En dat beviel me wel, haar dat gevoel te geven dat ze geen grip op mij had. Ik liet haar weten dat het voor mij een erg grote stap was, en ik mij niet zo maar van de ene dag op de andere dag in een onbekend avontuur wilde storten. Ik haar wel vertrouwde maar mezelf nog niet. Maar ja, op een bepaald moment kom je hier ook niet meer mee weg.

Gelukkig moest zij op zakenreis, 2 weken voordat alle verbouwingen klaar zouden zijn. Een zakenreis, eerst naar Los Angeles, van daaruit naar Miami en dan terug. Een dikke 10 dagen, van donderdag tot zaterdag de week daarop.

En dat was een onverwachte meevaller, en gaf mij de tijd om de verbouwingen aan mijn lichaam te laten uitvoeren, zonder dat zij daar weet van had. De tatoeage werd stukken kleiner dan zij voorgesteld had. Alleen nog maar mijn schaambeen, een stukje van beide liezen, bovenbenen en heupen. En als laatste het onderste deel van mijn penis. Dat alles werd in twee sessie’s van 5 uur gedaan worden. De eerste sessie was al direct die donderdag nadat ze vertrokken was, de tweede de dinsdag daarop.

De arts plaatste tussendoor, op zaterdagochtend, 2 piercings: een PA (Prins Albert) en een Lorum .

De zaterdag van haar terugkeer had ik de winkel gesloten en was naar Schiphol gereden om haar op te halen. De woning was nagenoeg klaar, en komende week zou de finishing touch plaatsvinden. Ik had alles al nagelopen en er waren nog slechts een paar kleinigheden die afgewerkt moesten worden. Het belangrijkste was toch wel dat de leefruimtes 100% gereed waren.

Eenmaal op Schiphol ontmoette ik een chagrijnige, afstandelijke en kille Jacqueline. Dat was een nogal een koude douche, en ik weet het aan de jetlag. De hele terugreis kwam nauwelijks een woord uit haar mond, en op mijn vragen hoe de reis verlopen was reageerde ze kribbig. Niet echt motiverend en eenmaal thuis aangekomen, verdween ze snel naar boven om zich, zoals ze zei, op te frissen. Daar waar ik champagne koud gezet had, besloot ik deze maar in te wisselen voor een kop koffie. En zette snel wat stoelen op het terras klaar, inclusief een ligstoel voor het geval ze een dutje wilde doen.

Terwijl de koffie pruttelde repte ik me ook naar boven om ook wat luchtigers aan te trekken. En zag haar uit mijn ooghoeken naar mij kijken, en een teleurgestelde blik krijgen toen ze geen tatoeages op mijn lichaam waarnam. Ik grinnikte in mijzelf en liet haar in de waan.

Zij wendde opeens voor dat ze vermoeid was en liever in bad wilde gaan liggen, i.p.v. beneden een kopje koffie te drinken met mij. En vervolgens naar bed wilde om een dutje te gaan doen. Ik liet de kuip vollopen en legde alles klaar voor haar.

Kon duidelijk merken dat het haar allemaal weinig deed, ze een soort van triestheid, lusteloosheid uitstraalde. Vroeg haar nog of ze de badkuip samen met mij wilde inwijden, maar nee hoor.

Ze keek me verdrietig aan, en zei op een norse toon: “Je had me beloofd dat je een tatoeage zou laten zetten. Het huis is zo goed als af, maar ik zie nog altijd niets. Je hebt alle tijd gehad, meer dan 2 maanden maar er komt niets uit je, je bent echt een lamzak. En ik maar denken dat je een man van je woord was, dat je van echt mij hield maar niets van dat alles. Blijkbaar lijk je toch meer op je broer dan ik gedacht had. Dus waarom iets inwijden? Je kunt beter je spullen bij elkaar pakken en opdonderen. Ja, doe dat maar, ik wil je niet meer zien als ik straks uit bad kom. Je bent de grootste teleurstelling uit mijn leven.” En ze ging licht huilend de badkamer in. Ik reageerde stoïcijns en liet haar alleen. Verliet stilletjes de kamer, om 10 minuten later weer op de deur te kloppen.

Ze schreeuwde: “Wat wil je nu nog van mij. Donder toch gewoon op.”

Ik opende de deur, liep naar binnen met een badjas in mijn ene hand, en in de andere een handdoek. De verrassing zat echter in mijn outfit: 2 zwarte manchetten en een zwarte vlinderstrik, verder naakt. Ze had niets in de gaten, lag met de ogen dicht in bad, zachtjes te huilen.

Ik kuchte en zei haar dat beneden op het terras een klein hapje en de wijn klaar stond. Of ze iets wilde eten nu.

Ze sloeg zwaar geïrriteerd haar ogen open, wilde wat tegen mij schreeuwen en viel compleet stil. Het was een prachtig gezicht om die blik op haar gezicht te zien. Ze wreef haar ogen een paar keer goed uit, om mij waar te kunnen nemen. Haar blik veranderde, van kwaad, naar verbaasd, dan verrast, gevolgd door opgetogen, uitgelaten om uiteindelijk te eindigen bij gelukkig. De lach die in haar ogen kwam, over dit onverwachte geschenk was echter het grootste geschenk van deze middag. Het liet mij ook niet onberoerd, zeker mijn pik niet, want die stond nu fier en trots overeind. En ze moest eens weten hoe geil ik wel niet was, naar haar verlangde na die 10 dagen.

Ik stond voor haar, nog altijd met die badjas en handdoek in mijn handen en vroeg of ze wilde opstaan. Haar aandacht was echter bij mijn lichaam, mijn pik, trillend van verlangen, die ze voor een moment in haar handen nam. En toen sprong ze uit het bad, en stond druipend voor mij, haar volle grote borsten zwiepend voor mijn neus. Ik kreeg het er nog warmer van, moest al mijn wilskracht opbrengen ze niet vast te pakken, er aan te gaan likken.

Ik nog altijd met mijn handen vol, en zij vol van vreugde. En toen hing ze om mijn nek, mij volop kussend, om vervolgens het bodywerk wat beter te bewonderen.

Opnieuw pakte ze mijn pik in haar handen, streelde hem voorzichtig, liet haar vinger over de PA gaan, om dan langzaam over de schacht naar beneden, naar de Lorum te bewegen. En ook nu weer moest ik mij hield ik mij in, liet het initiatief bij haar liggen. Ze streek over de tatoeage, keek me verliefd aan, lachte, gilde van vreugde en opwinding. En ik kreeg, lachend en huilend tegelijkertijd, van haar te horen dat ik de grootste klootzak van de wereld was. Hoe ik haar zo voor de gek had kunnen houden, haar op het verkeerde pad te zetten, de indruk te geven dat ik niet van haar hield en haar zo in het verdriet had gestort. Dat kwam er allemaal uit terwijl ze naar mijn pik en tatoeage bleef kijken. Van vermoeidheid was geen sprake meer, nu spatte de energie van haar af. En ergens had ik het gevoel dat zij nu met mij aan het spelen was, mijn opwinding aanvoelde en mij zo een beetje terugpakte.

Na een korte tijd maakte ze haar ogen van mijn pik en tatoeage los en keek me aan, met een stoute blik in haar ogen nu.

Als ik verwacht of gehoopt had dat ze nu seks wilde, kwam ik bedrogen uit. Daar zit dan toch een verschil tussen man en vrouw. Bij haar zaten de emoties te hoog, en die moesten er eerst uit. Haar stemming was volledig omgeslagen en ik droogde haar snel af met de handdoek. Gaf haar een kimono die ze aantrok maar open liet en samen we gingen naar beneden, naar het terras waar een klein hapje en drankje geserveerd stond.

En vleiden ons op een groot 2 persoons ligbed neer en kwam ze voor een moment op mij zitten, schoof even met haar kutje over mijn pik, om te voelen hoe dat was met die piercing. Hoorde alleen maar een goedkeurende kreun, waarna ze haar armen om mij heen sloeg en hartstochtelijk begon te kussen. Om wat later de champagneglazen die achter mij stonden op te pakken en te toasten, niet op het huis, niet op het zwembad maar op ons.

Ik had er al eerder mee kennis mogen maken, met die breekbare, gevoelige en ook onzekere vrouw, die achter dat masker van succesvolle en harde zakenvrouw, ook die van de strenge domina, verborgen zat. Nu kon ik echter pas zeggen dat dat slechts ‘glimpen’ waren, zij nu helemaal leegliep.

Zij, die de afgelopen weken zo onzeker was, getwijfeld had aan mijn ware gevoelens voor haar, om de simpele reden dat ze geen enkele beweging van mijn kant uit zag. Vandaar dat ze zich steeds meer in zichzelf teruggetrokken had, en die dagen in de U.S, die waren gewoon een hel geweest. Juist vanwege die onzekerheid. Ze had bijvoorbeeld met de tatoeëerder en de arts contact gehad, en die hadden laten weten (op mijn verzoek trouwens) dat ik hun nog niet gebeld had.” Weer begon ze me gepassioneerd te kussen.

En zei nu: “Je houdt dus echt van mij?” Ik hoefde niet te antwoorden want dat gaf ze zelf al. “Al die weken heb je mij in twijfel gelaten, en dan die hele rot trip naar de U.S. Ik heb zo getwijfeld aan onze liefde, aan jou. En dan kom je nu pas aanzetten met deze bijzonder heerlijke verrassing. Zo lief van je schat” zei ze. “Vergeef me al mijn eerdere woorden, ik had beter moeten weten. Maar waarom zo klein en niet de hele tatoeage?”

Ik antwoordde alleen maar: “Ook bloemen moeten de tijd krijgen om te groeien.” En dat verbreedde haar lach. En nu praatte ik, intussen genietend van de champagne, van haar nabijheid. Over mijn worsteling van de laatste weken, dat de woorden ‘body-work’ of ‘body-art’ zelfs nog niet eens in mijn woordenboek voorkwamen. Dat de enige werkzaamheden aan mijn lichaam tot dan toe de kapper of tandarts waren geweest, en dit toch wel iets heel anders was. Het plaatsen van zo een tatoeage, van piercings, toch een grotere impact op mij hadden, niet zozeer lichamelijk eerder psychisch. En ze begreep het, dat er bij haar sprake van onderschatting geweest was. Ik ook geen onderdanige van haar was, die dat zonder enige tegenzin wel voor hun meesteres overhadden, aan haar overgeleverd, willoos, waren.

Ik vulde haar aan: “Voor mij betekende dit een binnentreden in jouw wereld, dit was een vrijwillige stap, kwam uit mijzelf, een bewijs van mijn liefde voor jou. Ik besefte die eerste avond al dat jouw verbeelding en gevoel tijdens die seks voor eens en altijd veranderd waren. Die diepe overtuiging van jou dat wij al op natuurlijke wijze verbonden met elkaar moesten zijn, deel van elkaar uitmaakten. Dat bij jou het gevoel leefde dat ik jou tot bloei liet komen.”

In haar woorden: dat ik haar verlangen dondersgoed begreep, en deze tatoeage voor haar het beeld compleet maakte, uiting zou geven aan haar beleving en persoonlijkheid, deze zou versterken.

Zij had haar visioen van die tatoeage doorgegeven aan de tatoeëerder, een beeld dat voor haar dus al compleet was. Dit i.t.t.tot mij, want ik was helaas voor haar nog lang niet zo ver, moest er in groeien en had daarom voor deze aangepaste versie gekozen had. Eentje die stapsgewijs vervolmaakt kon worden. En zag haar ogen twinkelen bij mijn uitleg, waar zij helemaal in meeging.

Na verloop van tijd keken we elkaar verbaasd of verwonderd aan, en barstten in lachen uit. We begrepen dat het onmogelijke gebeurd was, als je in termen van een schaakspel spreekt dan. We hadden ons beiden schaakmat gezet, en dan niet in de zin van een patstelling. Dat niemand gewonnen had, juist het tegenovergestelde dat wij hier als 2 winnaars uitkwamen. We hadden deze laatste uren onze barrières, onze verdediging opgegeven, ons opengesteld voor de ander. En in plaats van elkaar te willen verslaan, hadden we elkaar sterker gemaakt. Genoten van de kunst van het spel. En nu gingen we naar de volgende fase over, het echte genot.

Jacqueline stond op, haar lichaam toornde boven mij uit terwijl ze mijn hand vastpakte en mij optrok. “En nu wil ik het ook weten, voelen of het echt zo is als wat ik ervan verwacht,” zei ze lachend terwijl we het terras verlieten en ons naar de slaapkamer of beter spiegelkamer haasten. Ze sommeerde mij op bed te gaan liggen, een voorspel was overbodig zo kreeg ik te horen. Ze stroopte een condoom over mijn pik, om er een paar tellen later langzaam over heen te zakken.

En ja, het was een tweevoudige sensatie. Ik keek haar aan, of beter naar haar onderlichaam toen ze zich over mijn pik liet zakken. En daarna naar haar bewegingen, ook in de spiegel. En het was zoals zij zich voorstelde, alsof haar bloemen ontsproten aan mijn stam en mee bewogen. Het was geen stilstaand beeld, nee, we vormden echt een plant of bloem samen, die meebewoog in de wind.

En dan was er dat andere, intensere gevoel, van die piercing. Het voelde allemaal gevoeliger aan, raakte me dieper dan ik ooit had kunnen bevroeden. Achteraf was ik verkocht en ging mee in haar verlangen om de piercing uit te breiden. Eerst met wat versierselen zoals bijvoorbeeld een ring, later naar bijvoorbeeld een ‘Magic Cross’ . En ook 2 piercings aan de zijkanten van mijn scrotum, maar dat was allemaal voor de toekomst.

Nu was het alleen maar tijd om ervan te genieten, de komende paar weken nog met condoom en daarna zonder. En genieten deden we ook, heel vaak. Het leek wel of er in ons beiden een snaar geraakt was, ze opgewonden waren we elke dag, verlangden we naar elkaar. Zo kwam ze op een dag aanzetten met een penisring, wilde nog langer rijden op mijn pik, dus die ging er ook om. En stap voor stap werd ik meegesleept in haar wereld, werd ik echt die onuitputtelijk bron voor haar bloemen.

En wat ik verwacht of ‘gevreesd’ had is werkelijkheid geworden. Ik ben veranderd, zij heeft mij veranderd. Niet dat ik het erg vond, verre van dat zelfs. Het is nu ook niet zo dat ik haar slaaf ben, of iets in die richting. Nee, de veranderingen die plaatsgevonden hadden, waren van een andere orde. En vonden op zowel zakelijk als persoonlijk niveau plaats, met een kleine verrassing als extraatje of was het toch een addertje onder het gras. De toekomst zou dat uitwijzen. Ik had wel mijn vermoedens op papier gezet, in een enveloppe gestopt en afgesloten in de kluis gelegd. Maar pas nadat zowel zij als ik onze handtekening op deze enveloppe gezet hadden, een vorm van een weddenschap zogezegd.

Op zakelijk niveau stelde ze mij voor aan een dame die voor haar winkels de inrichting verzorgd had. Dus niet de binnenhuisarchitecte, maar aan iemand die zich meer toegelegd had op kantoorinrichting. Dan kijk je, zoals mij verteld werd, meer vanuit een business perspectief, hoe je klanten te verleiden om iets te kopen. En ja, iedere zaak heeft nu eenmaal zijn eigen charme’s en aantrekkingskracht. B.v. bij grote winkelketens zie je meestal dezelfde aanpak, zeker als deze meer filialen op andere locaties hebben.

Kleinere- of eenmanszaken, kiezen, afhankelijk van het marktsegment waarbinnen zij opereren, voor een meer opener of intiemere benadering.

Ik rekende mij meer tot die laatste groep ondernemers, en daar ik veel antieke meubels en artefacten in de zaak had, had deze ook een wat meer donkere, warmere uitstraling. Deze dame overtuigde mij ervan dat een iets lichtere inrichting een vergelijkbaar effect teweeg kon brengen, mede verzorgd door een aangepaste verlichting. En eerlijk is eerlijk, ze had gelijk en na de door haar voorgestelde aanpassingen, trok ik meer clientèle aan.

Een andere kleinere verandering lag op het kruisvlak van zakelijk en privé, en dat had te maken met mijn uitstraling, die zeg maar ‘ouderwets en degelijk’ was, en wat mede benadrukt werd door mijn kledingkeuze. Het accent dat hier verlegd werd, was dat ik meer modernere kleding ging dragen, van zeer bekende topmerken en allemaal net een slagje vlotter. Samen met haar heb ik stapsgewijs mijn garderobe aangepast.

En dit, in combinatie met de andere zeg maar persoonlijkheidsveranderingen, wierp ook dit zijn vruchten af. Jacqueline verwoordde het als volgt: “Jij kruipt eindelijk uit de schaduw van je broer, die erg flamboyant geweest was. Misschien sloeg ze hiermee wel de spijker op zijn kop. Ik voelde me zelfverzekerder, durfde wat meer op de voorgrond te treden, was opener geworden. Zonder door te schieten, een zekere vorm van bescheidenheid bleef ik toch wel houden. Deze piercings en ook de tatoeage hadden mij veranderd, samen met mijn relatie met Jacqueline. Iemand die mij inspireerde, dit in tegenstelling tot Magda. En stond een stuk relaxter in het leven nu, genoot echt van alles wat me overkwam.”

In deze weken werd ook voorzichtig een aanzet gegeven voor het vervolg, ingeleid door dat zojuist vermelde toetje. Ik had Jacqueline al geïnformeerd over de belangstelling van zowel die vriendin van mij als van de arts, die de piercing gezet had. Namelijk dat zij ook graag eens wilden ervaren hoe dit aanvoelde. Jacqueline’s eerste reactie was alleen maar dat ze blij was dat ik niks stiekem achter haar rug gedaan had, zoals mijn broer altijd deed, en dat ze misschien wel openstond voor een trio. Daar was het voor het moment bijgebleven, alles op zijn tijd, zo had ze toegevoegd.

Ik had echter een idee in haar hoofd geplant en zag haar de weken daarna op iets broeien. Ik wist vrijwel zeker dat het niet over die trio’s ging, want dan was ze er al lang over begonnen. Het moest iets anders zijn, zag haar ook regelmatig naar mij kijken, op haar lippen bijten alsof ze op iets zat te kauwen.

Een kleine 2 maanden later, net voor het weekend, kreeg ik te horen dat komende zaterdag deze arts op bezoek komen. Niet zozeer om gehoor te geven aan dat verlangen van haar, maar om met ons van gedachten te wisselen over nieuwe piercings. Om samen een idee te krijgen van alle mogelijkheden die er waren, wat het best bij ons paste, en als toegift mocht ze dan eventueel ervaren hoe zo een PA aanvoelde, was Jacqueline’s simpele uitleg geweest. Want vreemd genoeg, voegde ze toe, was het bij geen van haar eerdere klanten daar ooit van gekomen. En het werd een meer dan bijzonder weekend.

Het was zo een typische herfstdag of beter weekend. Kil, grauw en druilerig weer. Echt om lekker binnen te blijven, verwarming aan, en een lekker wijntje bij het haardvuur. Die middag was ik later klaar dan normaal, en dik na vijven thuis. Daar waar ik de dames beneden in de salon verwacht had, was het daar opvallend stil. Pas toen ik naar boven liep om me om te kleden hoorde ik geluiden uit de slaapkamer. En ja ze hadden niet het geduld gehad om te wachten, zeker Barbara niet (zo heette de arts) die graag de spiegelkamer wilde zien. En samen met Jacqueline al aan het spelen was geraakt, zodat ze, zoals mij als reden daarvoor opgaven, alvast had kunnen wennen aan die spiegels. Alsof ze die niet in die seksclub hadden, dacht ik bij mijzelf. Maar sois, als daar 2 bloedmooie, naakte vrouwen uitnodigend op bed liggen, wat maakt dat dan nog uit. En zij hielpen me erg snel met omkleden, oh nee sorry uitkleden.

Dat zij een slavin van Jacqueline geweest was, had ik al vermoed. Door haar artsenjas had ik echter geen idee gekregen over de vrouw die daar onder verborgen zat. Waarschijnlijk ook nooit over nagedacht of op dat moment belangstelling voor gehad, omdat mijn hoofd bij die piercings zat. Maar nu, deze zaterdagnamiddag zag ik een bijzonder mooie vrouw, iemand van onze leeftijd. Ik schatte haar op op 1,73, een normaal figuur verder, dus niet te dun of te dik, en een ferm paar borsten. Maar het verrassendste van alles was toch wel de tatoeage op haar lichaam, verder had ze dezelfde piercings als Jacqueline.

Maar nu die tatoeage, daar waar Jacqueline zeg maar een bloemstuk op haar lichaam had staan, bleef het bij haar beperkt tot slechts een bloem, wel dezelfde als die van Jacqueline. Ook deze begon min of meer bij haar schaambeen en de stengel eindigde net onder haar borsten. Vanuit de stengel liepen een tweetal bladeren naar zijkanten van haar buik. De bladeren van de bloem omvatten beide borsten de stamper eindigde daar juist tussen. Het leek wel of haar borsten de bladeren waren van deze bloem, weer een echt kunstwerk. En het mooiste was toch wel weer de subtiliteit van het geheel. Niet de hele borsten waren getatoeëerd, verre van dat zelfs. Het was weer een spel van kleuren en vlakken, van licht en schaduw, en een groot deel van de borsten had hun eigen lichaamskleur, alsof je door het blad heen kon kijken. Meer en meer kreeg ik bewondering voor de artiest in de tatoeëerder. Er was niets vulgairs aan haar verschijning, verre van dat hier stond een prachtige, zelfbewuste vrouw voor mijn ogen. En dat wist zij verdomde goed, te zien aan de lach op haar gezicht.

Deze vrouw was jarenlang een van haar slavinnen geweest, en werkte nu ook al een paar jaar als domina in dezelfde club. En de tatoeage bleek niet uitsluitend een teken van haar toewijding aan Jacqueline te zijn, maar ook een symbool van haar onafhankelijkheid van haar man, of eigenlijk ex-man.

De kans om mij een beetje op te warmen kreeg ik vrijwel niet. Bij het zien van beide mooie vrouwen had ik al een erectie gekregen, en Barbara trok me aan mijn pik het bed op. Moest plat op mijn rug gaan liggen en als eerste ging die penisring erom voordat ze er in de reverse WoT op ging zitten. En ik voelde een paar tellen later dat er ook iets aan de Lorum werd gehangen, iets dat aan beide kanten van mijn ballen een zacht geluid maakte zoals een kerkklok. Achteraf bleken het ook heel erg kleine klokjes te zijn, waar ze die vandaan hadden mocht Joost weten. Jacqueline nam even later achter Barbara op mijn mond plaats. Beiden dames waren al kletsnat van hun voorspel, en Barbara begon me langzaam te bereiden. Ik zag geen klap, lag als een gebruiksvoorwerp onder hun lichamen op bed.

Ik merkte wel aan de bewegingen en geluiden dat ze volop genoten. Ik hoorde Jacqueline wijzen naar hoe de bloem van Barbara bewoog, hoe ook haar stengel zich vastzoog op mijn pik. En Barbara, die kirde alleen maar en speelde soms met haar clitje of met die klokjes, was mijn indruk ten minste. En ik hoorde beiden zeggen dat ze die klokjes ook wilden.

Na een tijdje verhoogde Barbara haar ritme en kwam ze schreeuwend en spuitend klaar op mij, vrijwel direct gevolgd door Jacqueline. En hoe graag ik zelf ook wilde ging dat nog niet en wisselden de dames van plek. Van enige zeggenschap van mijn kant was geen sprake, en ik nam mij voor daar later toch een paar woorden aan te wijden. Uiteindelijk was ik hun slaafje niet.

Barbara en Jacqueline waren goed op elkaar ingespeeld, dat mocht gezegd worden. En weer kreeg ik het gevoel dat ik bijzaak was. Ze wisselden van positie zonder dat ik ook maar een kans kreeg om bezwaar te maken, dat werd gewoon direct de mond gesnoerd.

Het standje werd weer herhaald, en deze keer reed Jacqueline mij wel klaar, waarna beide dames zich op mijn lul storten om deze schoon te likken en Barbara zich daarna te goed deed aan de resten van mijn sperma in J’s kutje.

Ik ging douchen en kleedde me daarna, tot grote verbazing van de vrouwen, aan. Temperde hun vreugde door aan te geven dat ik niet gediend was van hun spelletje eerder. Dat zij min of meer verkracht hadden, en dat ik op deze manier met hun niet verder wilde, niet nu en niet in de toekomst.