Hallo, mijn naam is Anneleen maar iedereen noemt mij Leen , echtgenoot van Karel, mijn enige jeugdliefde, waarmee ik ondertussen al tien jaar gehuwd ben , en waar twee schatten van kindjes zijn uit ontsproten.

Het is mijn man die me er toe aanzette, eigenlijk een beetje verplicht als een deel van zijn fantasie, om mijn ervaringen van de afgelopen drie jaar met jullie te delen.

Dit is voor mij echt een moeilijke opdracht om dit te doen. Ik zal dit zo goed en kwaad mogelijk proberen. Vergeef mij als mijn zinsbouw niet is wat hij zou moeten zijn. Ik zie hier op de site waarvan mijn echtgenoot me zei dat ik ze moest plaatsen, dat je deze door een ‘schrijf service’ kunt laten passeren maar mijn man wil dat ik het authentiek hou en het volledig met eigen woorden neerpen.

Waarschijnlijk zullen er mensen zijn die mijn ‘levensstijl’ van de laatste drie jaar niet kunnen appreciëren,geloof me, ik had zelf ook nooit kunnen denken dat mijn leven zo een metamorfose zou ondergaan. Had je me voordien gezegd dat dit ging gebeuren ik verklaarde je gek.

Mijn volgende moeilijkheid was , onder welke categorie ik dit zou moeten plaatsen,ik heb verschillende mogelijkheden maar heb toch maar besloten om het onder extreem te plaatsen omdat het dit voor mij eigenlijk is. Oordeel zelf of dit past of niet.

Eerst en vooral moet ik mezelf beschrijven van mijn man zodat jullie lezers een beeld zouden krijgen van mij, dit is de enige inbreng van hem, voor de rest moet ik het helemaal zelf doen. Hij gaat dit pas lezen als het geplaatst staat op de site, met andere woorden, hij zal er dan ook niks aan kunnen veranderen.

Ik ben een boerendochter, moderne kledij is niet aan mij besteed, dat zal aan mijn opvoeding liggen. Mijn vader zei altijd, ‘je bent beter met een goed stuk vlees op je bord dan dat je geld uitgeeft aan dure kledij’. Meestal draag ik liefst een gewone jeansbroek met daarop een sweater, gewoon, onopvallend. De enige aandacht die ik kreeg van het andere geslacht was als ik vroeger voor ik kinderen had al eens in een bikini op het strand lag. Ik heb namelijk een enorm stel borsten meegekregen van moeder natuur,en dan gingen alle mannenhoofden op het strand uiteraard meteen naar mijn borsten. Ik meet één meter vijfenzeventig en weeg ongeveer 65kg en ik ben dit jaar 31 jaar geworden. Gewone vrouw,moeder, echtgenote, zoals er zo veel zijn.

In 2010 hadden Karel en ik ons droomhuisje gevonden. Het was een gerenoveerd boerderijtje waar we ook zelf enkele dieren konden houden, voorlopig waren dat enkel wat kippen en schapen, maar onze droom is om later toch ook een aantal koeien te hebben. De hypotheek hierop was wel zwaar om dragen maar mijn man kon op zijn werk heel wat overuren maken die ze hem dan in het zwart uitbetaalden. Ikzelf werk vier dagen op vijf bij een warenhuisketen, vrijdag ben ik thuis, en dan deed ik strijkwerk van vrienden en familie om zo ook iets extra bij te verdienen. Ik deed dit blijkbaar erg goed want al snel stond ik ook elke avond en in het weekend te strijken zodat dit echt niet langer leefbaar werd om onze kindjes de nodige aandacht te kunnen geven.

Ook ons seksleven had daar uiteraard zwaar onder te lijden, waar we voor onze aankoop van het boerderijtje makkelijk aan drie, vier keer per week zaten, was dat ondertussen ons maandgemiddelde geworden. We vielen ’s avonds dan ook beiden telkens meteen doodmoe als een blok in slaap.

Op een zondag ergens in 2012 kwamen er vrienden van vroeger op bezoek, ook zij hadden elkaar leren kennen in de jeugdbeweging zoals wij. Ik was Linda in de supermarkt tegen het lijf gelopen en zo was deze afspraak tot stand gekomen. Het vervelende was dat ik op dat moment nog twee tot in de nok volgeladen wasmanden moest afwerken voor een goeie klant die deze zopas nog had binnengebracht en die daar dezelfde dag nog zou achterkomen. Vanuit mijn strijkkamer praatte ik met onze vrienden, wat dus totaal niet sociaal was. Uiteindelijk was ik door mijn werk heen en konden we rustig napraten over vroeger en nu. Ik verontschuldigde mij uitgebreid, dat we het moeilijk hadden om rond te komen door onze hoge schuldenlast en dat ik hierdoor zo moest bijklussen, ook op zondag. De man van Linda die Rudy heette vroeg me wat dit labeur mij opbracht.

‘Veel is dat natuurlijk niet, maar elke euro is meer dan welkom uiteraard’.

‘Jij bent vrij op vrijdag, ten minste, van je werk in de supermarkt’?

‘Ja, maar dan sta ik toch maar de hele dag te strijken’.

‘Misschien heb ik een betere oplossing voor jou. De vroegere baas van mijn vader is 74 jaar en deze zijn vrouw is een paar jaar geleden overleden. Hij poetste zijn huis de laatste tijd zelf, door het wegvallen van zijn vrouw. Hij heeft een zoon die een dancing of twee uitbaat op Ibiza, wel, af en toe komt hij op bezoek bij zijn pa en dan komt die meestal bij ons ook eens over de vloer, hij is namelijk door de verschillende bedrijf feestjes die er vroeger waren van zijn pa, waar wij dan ook met het hele gezin naar toe mochten, een vriend van ons geworden. Wel deze heeft zijn pa nu toch eindelijk kunnen overtuigen om een poetsvrouw te nemen. Zijn grootste bekommernis is dat hij iemand zeer betrouwbaar wil, en daarvoor zou ik jou misschien kunnen aanbevelen. Ik ben ervan overtuigd dat je voor die ene dag te gaan poetsen bij hem beter af zal zijn dan dat het nu het geval is, wil ik eens contact opnemen’?

Karel en ik bekeken elkaar eens: ‘Waarom niet, eens gaan luisteren naar de voorwaarden, schat, wie weet’?

‘Ok doe maar, wat niet baat niet schaadt’.

De volgende dag kreeg ik Jules, want zo heet het oudje, al aan de lijn, of het niet mogelijk was dat ik die avond al eens zou kunnen langskomen. Hij gaf me zijn adres dat niet zo heel ver bij ons uit de buurt bleek te zijn. Gelukkig was Karel die avond op tijd thuis om op de kindjes te passen, het zou een regelrechte afknapper zijn geweest als ik met de twee kindjes aan mijn arm naar hem zou moeten bij deze eerste ontmoeting.

Om 19u stipt zoals afgesproken belde ik aan de toch wel indrukwekkend riante villa aan.

‘Meteen een groot pluspunt, ik hou van stipte mensen’ sprak hij me toe, en bekeek mij tot tweemaal toe van boven naar onder waar ik me eigenlijk al meteen niet goed bij voelde. Het leek op een keuring.

Hier stond ik, in een slobbertrui met een strakke jeansbroek tegenover een heer van stand die er ongelooflijk deftig bij stond.

‘Kom binnen in mijn nederig stulpje’ lachte hij laconiek.

Ik keek mijn ogen uit, dit had ik als boerendochter nog nooit gezien, en wat lag alles er kraaknet bij, viel mij meteen op.

‘Zet U, kijk dit gesprek gaat ongeveer één uurtje duren, wees gerust ik betaal je hiervoor meteen twintig euro. Dit zul je wel nog niet meegemaakt hebben zeker, bij een sollicitatie gesprek betaald worden? Zet je maar aan tafel’ waarop hij begon te vertellen:

‘Meer dan vijftig jaar was ik getrouwd met mijn prachtige vrouw ’, elke dag mis ik ze nog, maar bon, ik moet verder. Kijk ik heb het volste vertrouwen in Rudy die jou voorstelde, maar ik wil je drie zaken meegeven als ik je in dienst neem en dat zijn, ten eerste nooit liegen tegen mij, en ten tweede mij op al wat ik je vraag eerlijk antwoorden. Het derde is eigenlijk een voorwaarde, dat zeg ik je straks. Kijk ik ben bereid het dubbele te betalen van wat je op een ander zou krijgen, ik weet uit ervaring bij mijn vroeger personeel dat als je goed betaald, je de mensen op een hoger niveau doet presteren. Voor een vrijdag, want dat is de dag dat je vrij bent zoals Rudy mij vertelde, betaal ik je 150 euro, wat vind je daarvan?’

Ik was sprakeloos bij dit bedrag.

‘Kijk, dit is een fotoboek van ons gezin toen we nog compleet waren’ en blad voor blad gaf hij op elke foto lovende commentaar op zijn supermooie, stijlvolle vrouw en over zijn zoon. Wat een prachtvrouw moet dat geweest zijn, dacht ik.

Bij de allerlaatste foto stond ze te stofzuigen in een laat ons zeggen verpleegsteroutfit, niet zo een sexy ding, gewoon deftig met knoopjes tot gelijk met de knie. Het enige wat je hier zag, maar dat zie je ook in het ziekenhuis bij de verpleegsters, dat ze daar gewoon een beha en een slip onder droeg.

‘Kijk, als herinnering aan mijn overleden vrouw en dat is mijn derde punt, wil ik dat je dit ook zal dragen als je bij mij aan het poetsen gaat. Je hoeft dit zelf niet aan te kopen, boven heb ik er genoeg van. Zou dat een probleem zijn?’

Ik bekeek de foto nogmaals, hier was helemaal niks mis mee, en schudde van nee.

‘Kom ik geef je snel een rondgang door het huis’. Toen we daar klaar mee waren vroeg hij mij of ik interesse had om bij hem aan de slag te gaan waarop ik enthousiast van ja knikte.

‘Goed, dan zie ik je vrijdagmorgen om 8u?’

‘Ik zal er zijn’.

‘O ja, wacht, hier is je twintig euro’ en zo namen we afscheid.

Thuisgekomen liet ik fier het briefje van twintig zien aan Karel.

‘Moest jij meteen al aan de slag, wat heb je daar voor moeten doen?’

‘Dat is een hele rijke man, weet je hoeveel deze mij wil betalen om één dag te gaan poetsen, honderd vijftig euro’.

‘Meen je dat? zeg snel je werk op bij de supermarkt en ga elke dag bij die ouwe vent werken’ knipoogde hij.

‘Nu ben ik eindelijk van dat vervelend strijkwerk verlost,ik ga zo meteen iedereen afbellen’.

MIJN EERSTE VRIJDAG

‘Loop maar meteen de trap op, je outfit ligt op mijn bed, ondertussen zet ik koffie, ben reeds naar de bakker achter koffiekoeken geweest’ sprak de oude man.

Snel trok ik mijn trui en broek uit en trok het jasje aan. Al even snel deed ik alle knoopjes dicht waarvan ik de bovenste met veel moeite toe kreeg, tussen de twee knoopjes bij mijn borsten kwam zelfs wat ‘vlees’ piepen zag ik in de spiegel.

‘Zijn vrouw moet zoveel last niet gehad hebben, dit was op de foto’s die hij mij getoond had, duidelijk te zien’.

Wat me opviel was dat het onderste knoopje ontbrak aan dit uniformpje, maar geen nood, het kwam ruimschoots tot aan mijn knieën, al drukte het bovenaan wel heel, heel strak tegen mijn borsten aan.

Zijn ogen puilden uit toen hij mij de woonkamer zag betreden.

‘Het staat je prachtig’, stamelde hij, terwijl hij ongegeneerd naar mijn borsten keek.

Toen ik aan de tafel ging zitten voelde ik dat de knoopjes aan mijn borsten het zouden begeven als ik niet onmiddellijk het ding van over mijn kont zou trekken wat ik dan ook onopgemerkt deed.

‘ Je weet al iets over mij, vertel nu eens over jezelf, heb je kinderen, ben je gelukkig getrouwd’? Neem rustig je tijd, je uren lopen, ik wil weten wat voor vlees ik in de kuip heb’ waarop hij alweer schaamteloos naar mijn borsten staarde.

Ik liep hierbij helemaal rood aan, en dit had hij meteen opgemerkt want hij keek me van dan af rechtstreeks in het gezicht aan.

Zo begon ik uiteindelijk mijn levensverhaal aan deze oude man te vertellen, waarom ik iets zocht om bij te verdienen en waarmee ik dan eindigde met op zijn laatste vraag te antwoorden, dat ik gelukkig getrouwd ben.

Na een uurtje te liggen kletsen voelde ik mij nu al wat meer op mijn gemak bij hem. Dit bleef zo tot dat hij mij na een tijd een heel vervelende, genante vraag stelde:

‘En je seksleven, hoe is het daar meegesteld? Kom je aan je trekken?’

Hier wou ik absoluut niet op ingaan op deze toch wel opdringerige, persoonlijke vraag, deze wou ik natuurlijk onmiddellijk afwimpelen maar hij herinnerde me meteen aan zijn afspraak: ‘Eerlijk antwoorden op al mijn vragen had ik toch gezegd, je hoeft je bij mij echt niet te schamen’!

Aarzelend sprak ik dat het zeer goed was om niet verder in detail te moeten treden.

‘Was’?

‘Tja, de laatste tijd is het wat minder, vooral door de kinderen, maar ook omdat we beiden vaak doodmoe naar bed gaan en dan meestal als een blok in slaap vallen’ bekende ik eerlijk.

‘Is het dan nu lang geleden?’

‘Eu ja, toch al een tijdje’.

Gelukkig voor mij volstond dit antwoord voor hem en mocht ik eindelijk aan de slag waarvoor ik toch was aangenomen, dat was toch niet om te praten over mijn seksleven?.

‘Ik zou graag hebben dat je eerst de kamers boven kuist, daar zul je al een tijdje zoet mee zijn. Als je daar klaar bent hoef je nog enkel het grote verandaraam langs de buiten en de binnenkant te wassen’.

Als een bezetene, alsof mijn leven er vanaf ging begon ik aan den ‘boven’. Ik wou natuurlijk voor mijn eerste dag een goede indruk maken omdat hij mij toch rijkelijk ging betalen. De laatste kamer die ik nog moest doen was op slot, ik ging naar beneden en stelde hem de vraag of die niet moest gekuist worden.

‘Nee, dat was de ‘kamer’ van mijn vrouw en mij. Later laat ik je deze wel eens zien’.

Buiten aan de veranda stond er een stellink op wieltjes om het enorme raam te kunnen poetsen. Jules zat binnen in de veranda zijn krant te lezen maar hij staarde meer naar buiten naar mij, dan dat hij oog had voorzijn krant.

Na een uurtje was ik hiermee klaar en kon ik aan de binnenkant beginnen.

‘Hier is een trapje dat ik zal vasthouden zodat het niet kan wegschuiven, je wil van je eerste dag toch niet dat je een ‘arbeidsongeval’ hebt?’

Ik realiseerde mij meteen waarom het onderste knopje ontbrak aan dit uniformpje, van zodra ik op het trapje stapte kon die oude vent zo beter naar mijn benen kijken natuurlijk.

‘Mooi, prachtig, dat ziet er erg goed uit’.

Ik dacht in eerste instantie dat het over mijn geleverd werk was, maar niks was minder waar. Hoe naïef dat ik was.

‘Wat een prachtig stel mooie benen heb jij’, en bewust trok hij het trapje een beetje naar links. Na een tijdje sprak hij:

‘Wil je daar in de rechterbovenhoek over dat ene plekje nog eens met je doekje gaan want ik zie van hier beneden dat je daar nog wat strepen hebt op het raam’.

Ik moest om daar aan te kunnen mijn linkerbeen van het trapje halen om het evenwicht te behouden en meteen kreeg ik alweer de nodige commentaar:

‘Je kont past echt super goed bij die prachtbenen, en wat heb jij een paar tieten zeg, gelukkig draag je een stevige beha zie ik van hier’.

Doordat het bovenaan zo spande aan mijn borsten duwden deze het uniformpje helemaal naar voren zodat hij heel mijn onderlichaam te zien kreeg natuurlijk.

‘Je hebt trouwens ook een mooi buikje’.

Ik zag telkens ik mijn doekje ververste in het water dat hij openlijk en zonder schaamte onder mijn uniform bleef kijken.

‘Het is een erg prachtig uitzicht voor mij, wat een lichaam heb jij. Je man is echt een geluksvogel’.

Hij bleef mij ondertussen maar bevelen dat het daar en daar nog niet proper was, dat was natuurlijk niet waar maar ik kon toch niet nu bij mijn eerste werkdag gaan protesteren? Ik was nu al langer bezig dan buiten waar ik het hele raam had gedaan en hier had ik nog maar enkel de bovenkant gedaan. Hij bleef ondertussen maar herhalen dat het allemaal zo mooi was met wat hij zag. Na een tijd werd ik zelf al een beetje gewoon aan zijn commentaar.

Eindelijk was de klus geklaard en stapte ik van het laddertje. Dit was de allereerste keer dat iemand mij zo openlijk becommentarieerd had en dat dan nog door een oude vent!! Ik gaf mezelf moed dat hij mij toch niet had aangeraakt want dat zou hij makkelijk hebben gekund hoe ik daar stond in die posities. Daarbij, het is toch maar een oud ventje waarvan het toch al enkele jaren geleden moet zijn dat hij een vrouw zo heeft gezien dacht ik. Ik poetste het raam nog snel langs de onderkant en was daarmee rap klaar, opeens had ik nu geen strepen meer, maar zijn uitzicht zal wel veel minder zijn, dacht ik bij mezelf.

Mijn taak zat erop voor mijn eerste werkdag. Snel liep ik de trap op en eigenlijk had ik even schrik dat hij mij zou volgen naar boven, maar gelukkig bleef hij beneden. Terwijl ik de deur van ‘de kamer’ passeerde vroeg ik mij af wat zich daar zou bevinden.

Snel trok ik naar zijn kamer deed het uniformpje uit en trok mijn vertrouwde kleren aan.

‘Hier is je geld, het was een leuke verrassing voor mij trouwens, super mooi lichaam heb jij, dat zijn het mooiste paar benen die ik in mijn lange leven heb kunnen aanschouwen. Ik ben ook heel tevreden over je werk. Ik kijk al reikhalzend uit naar volgende week,hier is je eerste loon van mij, je komt hopelijk toch terug?’

Verward zei ik ja, wat moest ik trouwens anders zeggen, ik had nog maar net al mijn klanten van het strijkwerk opgezegd. Maar zo erg was het toch allemaal niet geweest? dacht ik bij het naar huis rijden………ik heb toch goed verdiend, hiervoor moest ik thuis een hele maand aan de slag, ok ja het was nogal wat ik mijn eerste dag heb moeten aanhoren, maar het is toch maar een oud mannetje, en als hij hier zijn vertier in vindt!! Volgende week verstand op nul en alleen aan het riante loon denken.