Mini - 108

Het was half twee ’s nachts toen ik wakker werd van Joline die het bed uitging. “Hoi schat… Wat ben je aan het doen?” Ze mopperde wat onverstaanbaars en rommelde zachtjes in haar kledingkast. “Halloooo…. Aarde roept Joline!” “Kees, even niet zeuren. Ik heb het stervenskoud!” Ze trok een pyjama aan en kwam toen weer rillend in bed. “Kom maar op mijn helft liggen, dan ruilen we. Kan jij opwarmen en lekker doorslapen.” Ik klom uit bed, liep om en kroop op haar helft. “Dank je wel… Dit is lekker warm. Ik heb alleen vreselijk kouwe voeten.” Ik dacht even na. Ik had ergens zo'n zak met kersenpitten; vorig jaar gekocht voor Melissa die chronisch koude voeten had... Waar had ik dat ding ook al weer liggen… “Eén moment, Jolien, dan heb je weer warme voetjes.” Ik ging weer uit bed, naar een van de logeerkamers. In het nachtkastje vond ik de zak met kersepitten, legde hem twee minuten in de magnetron en kwam toen de slaapkamer weer in. “Zo meissie… Ik til even het dekbed bij je voeten op… En nu kan je je kouwe pootjes opwarmen.” Ze strekte zich uit. “Oh… Dát is lekker! Wat is dat?” “Niet vragen, genieten en in slaap vallen.” Ik kreeg een zoentje. “Dank je wel… Jij ook lekker verder slapen…” Vijf minuten later was ze alweer vertrokken en ik even later ook.

En naar mijn gevoel was het twee minuten later toen de wekker lawaai begon te maken. Toch wees die 05:30 aan, dus was het tijd om op te staan. Ik zette het ding, tegen mijn gewoonte in, op ‘snooze’. Nog even negen minuten dutten; dan maar iets later bij DT. Maar even later ging het ding onverbiddellijk wéér. “We moeten er uit, Kees”, klonk naast me van onder het dekbed. Ik deed een lampje aan en het enige wat ik van Joline zag waren een paar blonde krullen. “Je hebt gelijk, schat.” Er kwam geen gevatte reactie, dus ook zij was nog redelijk duf.
Met tegenzin trapte ik het dekbed omlaag. “Kom blonde schoonheid. Er uit en douchen om wakker te worden.” Ze deed een poging om het dekbed weer over zich heen te trekken, maar ik hield het tegen. “Nee, niks ervan. Overeind. Je hebt een Backoffice om in toom te houden.” Joline ging zitten, wreef in haar ogen en gaapte nadrukkelijk. “Ik bel Fred wel of hij ze in toom houdt… Gaat vast lukken. Oh, wat ben ik duf.” Ik kroop over het bed naar haar toe. “Dat krijg je ervan als je zonodig naakt wil slapen en midden in de nacht wakker wordt van de kou, liefje…” Ze trok zich tegen me aan. “En dank je wel voor die heerlijke warme voetenzak. Ik heb er van genoten!” Een zoentje volgde en ik gniffelde: “Ja, zeker één minuut. Toen was je weer onder zeil, slaapkop. Kom, douchen.”
Ik trok haar naar de badkamer. We kleedden ons uit en gingen onder de douchekop staan. Met één arm hield ik Joline vast, met de andere hand draaide ik de koude kraan vol open. Joline stribbelde tegen, maar ik bleef haar vasthouden. “Dit is niet leuk, Kees!” Ik mengde een beetje warm water erbij. “Ahh, da’s beter…” Even stonden we te genieten, toen ging de warme kraan weer dicht. Met een gil sprong Joline onder de straal uit en keek me woedend aan. “Rotzak!” Ze rukte met een nijdig gezicht een handdoek van het rek en begon zich af te rossen. Een paar seconden later deed ik de kraan dicht en droogde me ook af. Joline zei nog steeds geen woord; kwaad dus. Ik kleedde me ook zwijgend aan en liep naar de keuken om het theewater op te zetten en het brood in de rooster te kieperen.
Terug in de slaapkamer keek ze me schuldbewust aan. “Sorry, Kees…” Ik keek naar haar. Ze had nét haar slipje en BHtje aangedaan. Zo, met haar haren los, zonder make-up en haar slanke figuur leek ze weer op een meisje van achttien. Ik liep naar haar toe en omhelsde haar. “Apology accepted madam.” Ze kroop even dicht tegen me aan. “Lekker warm ben jij…” Ik kon het niet laten. “Dat komt, lieve schat, door die koude plens aan het einde van de douche. Moet je ook eens proberen…”
Er klonk een lage grom, gevolgd door: “Voordat we naar bed gaan ben ik daar nu wel aan gewend, Kees. ’s Morgens vind ik het een marteling. Maar wakker ben ik nu wel.” Ze tilde haar hoofd op en kuste me. “Mag ik me nu verder aankleden?” Ik kietelde haar even. “Ik heb nog een tip voor je koude voetjes. Draag eens een panty…” “Kees Jonkman, nog even zo doorgaan en je krijgt net zo’n klap als dat schoffie van gisteren!” Ze lachte erbij. “Maar vooruit, ik zal die tip van jou eens proberen. Eruit, want anders vergrijp je je weer aan me.” “Goed schat. Over twee minuten is het ontbijtje klaar. De helft hier opeten, de helft in de auto.” Ik schoor me snel.
Terug in de slaapkamer trok Joline nét een stel laarzen aan. Ze keek op. “Ja, meneer, ik heb gedaan wat u zei. Maar vanwege de temperatuur buiten heb ik een lekkere lange broek aan en laarzen er overheen. En een warme coltrui. Geen sexy outfit vandaag, maar lekker warm.” Ze stond op. “Hoezo niet sexy?” Ik bekeek haar. “Ook met deze outfit kunt u doden tot leven wekken, mevrouw.” Ze snoof ironisch. “Jaja, dat lijk ken ik ondertussen. Dat zit in je broek. Niks ervan meneertje, ik ben een net meisje. Kom, eten. Over vijf minuten moeten we weg.” We smeerden ons brood voor de lunch, dronken de thee op en reden even later weg, op dezelfde tijd als normaal. Wel met twee boterhammen voor onderweg.

Eenmaal op de snelweg legde Joline haar hand op mijn been. “Kees, nogmaals sorry voor mijn uitval van vanmorgen. Dat was niet terecht, nadat je gisteren en vannacht zo lief voor me was.” Ik keek haar even aan. “Is goed schat. Ik was ook wat lomp vanmorgen door jou onder de kouwe douche te sleuren.” Haar hand gleed iets verder naar boven. “Vanavond goedmaaksex?” Ik hoorde een ondeugende giechel. “Want gisteravond is het er niet van gekomen…” “Gisteravond vond ik heerlijk, schat. Lekker tegen elkaar aanliggen, elkaar zachtjes strelen, kletsen over van alles en nog wat en spontaan in slaap vallen. Ik vond het in ieder geval prima. Het hoeft niet altijd op ‘diepgaande’ sex uit te draaien. We moeten daar allebei zin in hebben, weet je nog?” Ze legde haar hand tegen mijn wang. “Je bent nog steeds een ridder, Kees Jonkman. En daar ben ik blij mee, dat mag je best weten.”

In een prima stemming reed ik de parkeerplaats bij DT op. Toen ik de motor uitzette zei Joline: “Kom hier jij.” Ze trok me naar zich toe en gaf me een lange tongzoen. “Ik hou van je, Kees.” Ik keek in haar ogen. “En ik van jou, schoonheid. Niet vergeten hé?” Ze knipoogde en we stapten uit. Bij de koffiecorner stond Fred al. “Goedemorgen, huidige en vroegere leidinggevenden. Hoe heeft u geslapen?” Ik liet Joline het woord doen. “Het slapen ging wel. Alleen werd ik vanochtend door een of andere bruut onder de koude douche gezet. Dat was wat minder.” Fred keek me aan. “Koude douche?” Ik knikte. “Mevrouw had wat moeite met wakker worden, dus…” Hij keek naar Joline. “Moet ik ‘m in elkaar slaan, of…” Ik onderbrak hem. “Nee hoor, dat kan ze prima zelf! Heeft ze gisteren weer bewezen.”
Grinnikend vertelde Joline het incidentje bij de supermarkt. Fred keek me aan. “Watch your six, bro. Dat soort haalt vaak hulptroepen erbij.” Ik knikte. “Ik weet ‘t. Toen we wegreden heb ik ook wat voorzorgsmaatregelen genomen om te zorgen dat ze ons niet konden volgen.” Hij knikte. “Goed zo. En nu koffie.” Even stonden we nog wat te kletsen, totdat iedereen richting zijn of haar kantoor ging. De werkdag was weer begonnen. Er gebeurde deze dag niet zoveel bijzonders. Tekeningen checken, veel telefoneren, nog wat ‘personeelsdingen’ een wandeling tijdens de lunchpauze en om drie uur een gesprek met Bas Adema, de KAM-functionaris.

Die was langs alle teamleiders gegaan en kwam nu bij mij om zijn licht op te steken. “Het beste moet je tot het laatst bewaren!” zei hij, toen we in mijn bureau aan de koffie zaten. “Dank voor het compliment, Bas, maar nu even serieus graag.” Ik kreeg nog niet goed hoogte van hem. Hij begon een betoog over het nut van veiligheidsopleidingen. Hij bleek behoorlijk ambitieus te zijn op zijn gebied, dus ik temperde hem een beetje. Verder miste hij zelf nog een aantal offshore-opleidingen. Zelf zat hij daar niet zo mee. “Ik ben veiligheidsmanager, Kees. Kantoorpik. Ik kom niet buiten. Voor mij niet nodig.”
Ik keek hem stomverwonderd aan. “Wie heeft je dat wijsgemaakt?” “Hé, bij mijn vorige werkgever, in dezelfde functie, was het me zo ongeveer verboden om op projecten te komen…” Ik knikte langzaam. “Logisch. ‘Hou die veiligheidsgoeroe maar binnen, anders kost het geld.’ Toch?” Ik leunde voorover.
“Bas, ik ga je een geheimpje verklappen. Iederéén binnen DT gaat naar buiten, tot en met de dames van het Backoffice aan toe. Ook die hebben afgelopen maandag in het water gelegen. Wist je dat?” Hij schudde zijn hoofd. “Die heb ik buiten beschouwing gelaten, omdat ze binnendienstmedewerkers waren.” “Nou, herzie je mening dan maar héél snel. Zelfs onze receptioniste Angelique heeft liggen badderen. Dát, meneer, noem ik veiligheid. Intrinsieke motivatie: wéten waarvoor je werkt. En tevens teambuilding. Wij zijn afgebeuld door een trainer die ex-marinier was. “Niet goed is opnieuw” was zijn motto en een aantal van ons heeft daar ernstig kennis mee gemaakt. Het resultaat was dat iedereen feilloos alle proedures kent, en dat iedereen zich ervan bewust is dat in de offshore je leven van je collega af kan hangen. Dus dat je verdomd zuinig bent op diezelfde collega. En die HUET-training ga jij binnenkort ook ondergaan, meneer. Volgens mij is het team van Klaas over een paar weken aan de beurt. Laat je door Klaas maar alvast inschrijven.”

Hij werd wat bleekjes. “Maar… ik kan niet zwemmen!” Ik besloot hem hard aan te pakken. Anders zou Theo het wel doen. “Dan heb je nog een paar weken om het te leren, nietwaar? Bas, ook jij flikkert straks in een vrijeval reddingsboot zo’n 20 meter omlaag. En ook jij zit straks in een dummy-helikopter die in het water valt, 180 graden omslaat en als een baksteen zinkt. En je ziet maar dat je het redt. Slaag je niet voor die opleiding, mag je niet aan boord van offshore-installaties en ben je dus in feite waardeloos voor DT. Theo doet niet aan theoretici; bij DT werken mensen uit de praktijk. Dát maakt dit bedrijf zo enorm krachtig. En als je me niet gelooft: ga maar eens met Marion praten en vraag maar eens hoe de HUET-training was. Backoffice. Zit naast Fred, onze ICT-er, die overigens óók die training onderging. Fluitend.”

Hij zweeg en na een minuut vroeg ik: “Zit je ergens mee, Bas?” Hij keek benauwd. “Ik kan niet zwemmen! Heb een dodelijke hekel aan water! Ik ben als kind een keertje bijna verzopen; sinds die tijd ben ik nooit meer in een zwembad geweest!” “Nou, zoals ik al zei: je hebt nog een paar weken om het te leren. Als je job je lief is, zou ik daar maar snel mee beginnen, vriend.” Ik zette hem expres zwaar onder druk. Bas bleek inderdaad theoreticus te zijn en dat konden we binnen DT niet gebruiken. Ik keek op m’n horloge. “Ik ga mijn bijrijdster ervan op de hoogte stellen dat binnen een kwartier de auto gaat rijden, Bas. Tenzij je nog vragen hebt?”
Hij kwam tot zichzelf. “Ja, nog eentje, en die is nogal persoonlijk. Weet jij dat één van jouw mensen een buitenechtelijke verhouding heeft met onze receptioniste? Ik zag ze vanochtend rond tien uur nogal intiem zoenen in een van de leegstaande kantoren.” Ik stond op en begon te ijsberen. Hoe moest ik dit nu weer benaderen? Dacht deze man dat hij hier de spion kon gaan uithangen? Ik besloot dat de botte bijl de beste optie was. “Misschien kun je dat het beste vragen aan betrokkenen, Bas. Momentje.”

Ik liep naar Angelique. “Hé schoonheid, kun je even komen?” “Wat is er Kees?” Ze liep mijn bureau binnen en Bas zat bleek op zijn stoel. “Ehh… Kees… Ik weet niet of dit…” Ik onderbrak hem. “Bas ik ben van het type ‘koe bij de korens vatten en ijzer smeden als het heet is.’ Dus… An, wist jij dat Henry getrouwd is?” Ze keek me aan of ze een geest zag. “Wát?” Ik wees naar Bas. Onze KAM-coördinator beweert dat Henry een buitenechtelijke relatie met jou heeft. Hij zag jullie vanochtend om tien uur zoenen en vroeg mij wat ik daarvan vond…” Angelique verstrakte en Bas werd knalrood. Ze liep naar Bas toe, prikte hem met een vinger in zijn borst en zei op ijzige toon: “Meneer Adema, u bent hier aangenomen als KAM-functionaris. Kwaliteit, Arbo en Milieu, nietwaar? Even een testvraag: welke drie hoofdthema’s behandelt de Arbowet?” Hij haperde en stotterde wat. “Ik zal de vraag maar even voor u beantwoorden, meneer: veiligheid, gezondheid en welzijn. U heeft zojuist mijn welzijn op een voorbeeldige wijze naar de knoppen geholpen. Bedankt! Henry Claassen is niet getrouwd en ik ook niet. Wij hebben sinds kort een relatie. En nergens in diezelfde Arbowet staat dat het verboden is om een relatie aan te gaan met een collega. Kortom: ga hier niet de geheim agent uithangen, want dat kom je voor verrassingen te staan. Henry moest vanochtend naar een project toe; logisch dat we dan even afscheid nemen. En daar hebben we geen pottenkijkers bij nodig!”

De laatste zin snauwde ze, haar gezicht op 20 centimeter van het zijne, haar vinger nog steeds tegen zijn borst gedrukt. Ze draaide zich naar me om. “Dank je wel Kees.” Daarna sloot ze de deur achter zich. Bas keek me benauwd aan. “Geen vragen zeker? Mijn bureau uit. Nú!” Hij sloop het bureau uit. Een minuut later liep ik naar de receptie. Angelique zat te ‘knoppenbonken’. Letterlijk. Ze ramde op de letters van het toetsenbord. Ik deed de deur even dicht. “An, even stoppen en luisteren.” Ze draaide zich om. “Kees, ik ben me even aan het afreageren.” Ik moest ondanks alles lachen. “Dat zie ik. Je arme toetsenbord heeft je niks misdaan hoor. Luister, ik wil je wat vragen. Hou tegen Henry je mond over het gesprek van net.” An knikte. “Ik zal het proberen, Kees. Henry moest vanochtend weg naar een project toe. En we namen even afscheid. Henry komt morgen pas terug. Ik heb nog even de tijd om…” “Je toetsenbord te slopen. Foei, mevrouw Jacobs. Een meester in de rechten sloopt geen toetsenborden.” Ze gniffelde. “Daarom doe ik het nú, Kees. Kan ik er, voor mijn afstuderen, nog een half jaar van genieten.” Ze knipoogde. “Je bent een topgozer, Kees. Fijne avond.” “Jij ook dame. Groeten aan je moeder!”

Ik stak mijn hoofd om de deur van het Backoffice. Joline stond met Gonnie te praten. “Fijne avond allemaal… Ga je mee, schat? Lekker bankhangen, netflixen, ‘Goede tijden, slechte tijden’ kijken, bier drinken en chips vreten…” Fred schoot in de lach. “Ha! De echte Kees komt boven drijven!” Gonnie zei droog: “GTST is niet op Netflix, Kees. Betere research doen!” Joline keek me droevig aan. “En GTST kijken, bier drinken en chips vreten doe je maar op je vrijgezellenfeest. Ben je helemaal betoeterd…” Ze nam me bij de arm en we liepen naar buiten. Eenmaal in de auto zei ze: “Oké, waar waren we ook alweer gebleven? Oh ja, ik weet het weer.” Ze kuste me en drong met haar tong in mijn mond. Even zaten we te zoenen, daarna trok ze zich terug. “Naar huis, Kees. Vanavond trek jij een blik soep open, eten we snel en duiken daarna lekker in bed.” Ze keek me met een ronduit geile blik aan. “Inhalen wat we gisteren gemist hebben!”

Ik startte de auto. “Hé meissie, ik heb gisteren helemaal niks gemist. Ik heb in bed heerlijk liggen kletsen met een mooie vrouw naakt tegen me aan en ik ben lekker in slaap gevallen.” Joline humde. “In ieder geval wil ik vanavond weer lekker met je vrijen, Kees. De rest van de rit bespraken we de dingen van het werk. Ik hield het voorval met meneer Adema voor me. Als Angelique het ter sprake zou brengen: prima, haar keuze. Ik niet, tenzij er nog zoiets zou gebeuren. Eenmaal thuis werd ik door Joline de keuken in geduwd. “Hop, aan het werk. Soep maken. Tomatensoep. Dit meisje gaat zich even verkleden.” Een vluchtig kusje volgde en ze verdween in de slaapkamer.

Ik zette een verzamel-CD van André Rieu op. Muziek waar je vrolijk van werd en bekende stukken die eens op een andere manier gespeeld werden. Dat kon ik bijzonder waarderen in André: net als destijds Rick van der Linden met Ekseption, Thijs van Leer en Berdien Stenberg, ieder in hun eigen genre, had hij klassieke muziek ‘bereikbaar’ gemaakt voor mensen die er niet zoveel mee hadden. De eerste keer dat ik zijn succesnummer “The second walz” van Shostakovich had gehoord was ik een jochie van hooguit jaar of vier. De Maas was buiten zijn oevers getreden en een groot aantal mensen uit Zuid-Limburg moesten hun huis uit en waren opgevangen in een grote sporthal. En André met zijn Strauss Orkest kwam belangeloos voor hen spelen. Heel raar voor dat kleine mannetje wat ik toen nog was: een meneer die ‘muziek voor grote mensen’ kwam spelen in een sporthal vol met mensen die niet meer naar huis konden. En die meneer liep op een viool te spelen, in een ouwe spijkerbroek en een trui en maakte grapjes! Sindsdien waardeerde ik hem. Ik was het niet altijd eens met zijn vertolking van bepaalde stukken, maar goed, smaken verschillen nu eenmaal. En terwijl ik tomaten pelde (die soep moest iets ‘voller’) bromde ik mee met “I did it my way” en “You raise me up”. Het laatste nummer had ik ook gespeeld op de bugel in die kerk in Duitsland, een aantal weken geleden… Ik zette de installatie wat harder en zong mee terwijl ik aan het koken was. Het nummer duurde altijd te kort naar mijn smaak. André zette hierna de Sirtaki in: de dans uit de film “Zorba de Griek”. De vertolking van André vond ik matig, maar op Youtube had ik een paar uitvoeringen gezien waarbij de dansers heel knap bezig waren…

Achter me klonk plotseling “Zorba!” en Joline greep me bij mijn heupen. “Kom Kees, tijd voor je eerste dansles! De Sirtaki!” “En m’n soep dan?” Ze gniffelde bij mijn oor. “Zet die maar zachtjes. De Sirtaki ken ik goed en die ga jij nú leren. Zet dit nummer maar op repeat.” Ik draaide me om, wilde wat zeggen, maar woorden bleven in m’n keel steken. Joline droeg haar haren weer in de vlecht rond haar hoofd, een witte blouse en een blauwe hotpants. Een mooie panty er onder, maar geen schoenen. “Wauw, schoonheid…Jij weet me telkens te verrassen.” Ze stak haar hand naar me uit en ik gaf haar een handkus. “Jij ook je schoenen uit, Kees. Ik doe het voor, jij volgt.” Ik keek benauwd.
“Kom! ’t Is net exercitie, maar dan anders…” Ik keek haar diep in de ogen. “Jij hebt met Melissa gekletst, dame.” Ze lachte en knikte. “Kóm, naar mij kijken.” Ik zette de CD op ‘repeat’ en ze begon te dansen. Eerst heel rustig, maar het nummer ging steeds sneller en uiteindelijk stond ze een schier eindeloze volgorde van bewegingen en stapjes te maken. Het duizelde me toen het nummer was afgelopen. Enigszins hijgend kwam Joline naar me toe. “De basis is vrij simpel, Kees…” Ze leerde me de stappen en bewegingen en na een kwartiertje had ik het een beetje door.
“Mooi. En nu op muziek! Maestro???” Een paar seconden later stond ik met een arm over Joline’s schouder m’n benen naar voren en naar achteren te schoppen en door m’n knieën te gaan. In het begin ging het wel, maar naarmate het tempo omhoog ging, haalde ik nog wel wat passen door elkaar. En na twee keer zette ik de CD-speler even op ‘pauze’. “Nu eerst eten, schat. Anders liggen we zo meteen in katzwijm. En wat drinken… Ik verga van de dorst.” Joline keek ondeugend. “Dat wordt ouzo meneer. Hoort bij deze muziek.” “Ammenooitniet, schat. Dat spul is niet te zuipen. Smaakt nog slechter dan ruitensproeiervloeistof…” Joline zwierde in mijn armen. “Wat ben jij toch een hopeloze romanticus, Kees Jonkman…” Ze gaf me een zoen. “Geef dan maar een groot glas water. Oh ja… en een soepje. Om het zoutgehalte aan te vullen, zeg maar.”

Even later zaten we te eten. “Op deze manier blijven we wel in conditie, Joline. ’s Maandags afgeknepen door een ex-marinier, dinsdags door een marathon-loopster, op woensdag door een ex-Infanterist en nu door een Griekse vrijheidstrijder… Wat gaan we morgen doen?” Joline kneep haar ogen iets samen. “De avond is nog niet voorbij vriendje. zo meteen word je ook nog afgeknepen door de Blonde Feeks van Gorinchem...” Ik legde mijn lepel in de soepkom. “Oh nee hé… Ook dát nog. Ik staak. Ik slaap wel in de garage.” Joline keek me aan. “Ik dacht het niet, aanstaande bruidegom. Ik heb héle goeie argumenten om je daarvan te weerhouden.” Ze draaide zich iets naar me toe, legde een prachtig been op mijn benen keek me aan en zei: “Kijk eens goed… Hiermee ga ik je zo meteen afknijpen, meneer Jonkman.” Ik legde mijn hand op haar knie. “Het genoegen zal geheel aan mijn kant zijn, mevrouw Boogers…” Ik liet mijn hand over haar bovenbeen glijden, richting haar strakke hotpants. Helaas werd ik tegengehouden. “Niet zo snel, meneer. Een net meisje houdt ervan een beetje opgewarmd te worden.” Ik protesteerde. “Daar wilde ik net mee bezig gaan! Ik denk dat je hele koude bovenbenen hebt… Met name er tussen!” Ze keek me spottend aan. “Hup, je handjes daar weg en braaf verder je soep eten. Als we klaar zijn met eten zal ik je de Sirtaki overhoren. Praktisch.” Ik trok een sip gezicht. “Verdorie. Ik had zo gehoopt op een mondelinge overhoring.” Honend zei ze: “Jaja… En welke lipjes had jij daarbij in gedachten? Smeerlap.”

Toen we allebei klaar waren met eten wees ze naar de CD-speler. “Overhoring. Zorba!” Ze giechelde. “En denk eraan: niet goed is opnieuw!” Ik zuchtte overdreven en sjokte met gebogen hoofd richting installatie. Even later klonken de eerste maten van de dans weer door de kamer en stonden we weer naast elkaar te dansen. Met het nummer afgelopen keek ze me aan. “Ik ben nog niet overtuigd. Opnieuw!” En vijf minuten later zaten we weer op de krukken aan de bar, allebei enigszins bezweet. “Zo. Geef me nu maar een wijntje, Kees. Voor vandaag even geen Sirtaki meer. De laatste keer ging best aardig.”

Terwijl ik twee glazen inschonk zei ik: “Mel had gelijk. ’t Is net exercitie. En ik weet nu ook waar die belachelijke Griekse ceremoniële exercitie vandaan komt. Rechtstreeks uit die film.” Joline trok haar wenkbrauwen op. “Vertel!” Ik pakte mijn telefoon en zocht op Youtube een filmpje op waarop een stel Griekse militairen in ceremonieel tenue bij een of ander monument exerceerden. “Tja… Het heeft er uit de verte wel wat van weg…” was het commentaar van Joline. “Ik vraag me alleen af of bij die kerels hun kruis niet uitscheurt…” “Vraag het ze eens. Als ze met sopraanstem spreken, heb je je antwoord, schat…”
Ze verslikte zich en sproeide haar water over de bar. Toen ze weer gewoon kon ademhalen schudde ze haar hoofd. “Je blijft af en toe een idioot. Als ik voortaan een slok neem, krijg je eerst een spreekverbod, begrepen? Ik zal de troep even opruimen en dan verhuizen we naar de bank. Schenk jij ondertussen maar een wijntje in. Heb ik zin in.” Vijf minuten later zaten we lekker op de bank, Joline tegen de armleuning en met haar benen over de mijne. “Wat gaan we dit weekend doen, Kees?”

Ik dacht even na. “Sowieso moet het huis weer eens flink onderhanden genomen worden, schat. Verder wil ik een afspraak maken op het gemeentehuis in Malden: voor ondertrouw. Die afspraak maken kan digitaal. En zondag wil ik gewoon wat leuks doen met mijn aanstaande bruid. Ergens heen of zo. Wat vind jij leuk als dagje uit?” Joline keek me aan. “Je overvalt me, schatje. Daar moet ik even over denken. Maar goed: Zaterdag het huis schoonmaken, morgen stuur jij een mail richting Malden, en zondag ergens heen. Prima. Dan heb ik nog een aanvulling: wat dacht je ervan om Fred eens te bellen en hen te vragen om morgen of zaterdagavond eens langs te komen? Wat dacht je ervan?”
Ik keek twijfelend. “Schat, het is de vraag of zij op zo’n korte termijn kunnen. En als ze wel kunnen… Weet je wel hoeveel Fred eet?” Joline keek spottend. “Ach guttegut… Meneer de chefkok denkt dat het restaurant failliet gaat… Geen uitvluchten Kees: ik bel hen nu op.” Ze pakte haar telefoon. “Fred… Hoi, met Joline. Stoor ik?” De speaker trilde van zijn lach. “Mevrouw, u stoort nooit, dat weet u toch?” Joline fronsde. “Fred, lul niet….” Ze werd onmiddellijk onderbroken. “U maakt zich met deze opmerking bepaald niet populair bij mijn geliefde, mevrouw mijn leidinggevende.” Joline zuchtte. “Fred is jouw geliefde thuis?” “Jawel mevrouw.” “Mooi. Mag ik haar even spreken?” Het was even stil en toen klonk een heldere stem. “Met Wilma Lierop, goedenavond.” “Dag Wilma, met Joline Boogers. Ik vraag het maar aan jou, want met jouw vriend is geen zinnig woord te wisselen. Hebben jullie zin en gelegenheid om morgen of overmorgenavond bij ons te komen eten en een gezellige avond te hebben?” Het was even stil. “Kunnen wij jullie zo terugbellen, Joline? Dan overleggen we even.” “Is goed! We horen het zo wel.” Ze legde de hoorn neer. “Met die vent kun je gewoon geen normaal gesprek voeren… met z’n ge-mevrouw”, mopperde ze. Ik grinnikte. “Da’s een teken dat hij je wel mag, schat. Als hij correct en beschaafd Nederlands begint te spreken, is er iets goed fout. Of als hij met ‘juffie’ begint…”
Joline grinnikte. “Ja, daar heb ik ooit eens iets van meegekregen.” Ze pakte onze glazen van tafel en gaf me er eentje. “Proost schatje. Nog even dit telefoontje afwachten en dan ben je van mij.” Ik keek bang. “Ohhh shit…” We dronken langzaam onze wijn, afgewisseld met een kus of een knuffel. En toen ging de telefoon. Geen nummerherkenning. “Met Joline Boogers.” “Met uw meest nederige dienaar, mevrouw”, klonk de speaker. Joline keek hopeloos en ik zei kortaf in de telefoon: Foxtrot, hier Drie Romeo. Status opdracht, over.” “Hier Foxtrot. Zaterdag positief, over.” “Hier Drie, Roger. ETA 20:00 hier. Details volgen. Uit.” Ik verbrak de verbinding. “” Zo, klaar. Ze komen overmorgen om acht uur, schat.” Joline keek me aan. “En wat was dit voor abacadabra?”
Ik zuchtte. “Ik zal je ooit de radiotelefonieprocedure wel leren, schat. Foxtrot is de verbindingsman van de eenheid. Fred dus. Een Romeo is de commandant ergens van. Ik ben commandant van team Drie, dus ik ben Drie Romeo. De opdracht kwam van jou: hun status is positief, dus ze komen. Zaterdag. Roger houdt in dat iemand iets begrepen heeft en ETA is niet de Baskische afscheidingsbeweging, maar de afkorting van Estimated Time of Arrival, oftewel geschatte aankomsttijd. 20:00, dus acht uur ’s avonds. En ‘uit’ houdt in dat ik klaar was met mijn bericht en geen antwoord meer verwacht. Kortom: ze staan zaterdagom 20:00 voor de deur.” Joline fronsde. “Lekkere manier van communiceren… Er kan niet eens een goedenavond af.”

Ik gniffelde. “Dat soort prietpraat is dan ook nergens voor nodig. Dat bewaar je maar voor je liefje.” Ik kreeg een voet tegen mijn hoofd. “Pas op, vriendje. Goedenavond is geen prietpraat maar gewoon beleefdheid. De smeerolie van de samenleving.” Ze was even stil en dacht duidelijk ergens over na. “Waar zit jij op te broeden, mevrouw?” Joline lachte zachtjes, wipte overeind en liep naar de krantenbak. Ze viste er het laatste nummer van het huis-aan-huis-blaadje op en begon snel te bladeren. “Aha! Gevonden… Kees, ik weet wat wij morgenavond gaan doen: Latin-American! Een open inloop bij de dansschool! Wij gaan morgen dááánsen…”
Ze zong de laatste woorden en keek me ondeugend aan. “En geen uitvluchten meneertje! Ik heb mijn middeltjes om je te overtuigen…” Ik keek vragend. “En wat zijn die middeltjes, mevrouw?” Ze giebelde. “Geef me twee minuten, Kees…” Ze verdween in een van de logeerkamers.

Even later ging de deur op een kier. “Ogen dicht, Kees!” Ik hoorde het getik van hakken op de grond. “Doe maar weer open!” Ze stond voor me in een prachtige blauwe, wijde jurk tot iets boven haar knieën. “Dit, meneertje, is mijn dansjurk. Die ga ik morgen niet dragen, maar als we afdansen wél. En dan zie ik er nog veel opwindender uit dan nu; ik heb ‘m snel over mijn andere outfit aangetrokken. Maar morgen ga jij mee, vriend.” Ik boog. “Jazeker Freule. Het beeld van u in deze jurk blijft op mijn netvlies, dat kan ik u verzekeren.” “Mooi. Dan trek ik deze jurk nu weer uit. Loop je rondje maar, dan zien wij elkaar zo meteen in de slaapkamer.” Een minuut na mij kwam Joline de slaapkamer in. Weer in haar hotpants en haar witte blouse.

Ze glimlachte. “Uitkleden Kees.” Ze sloeg het dekbed terug, ging liggen en klopte op het bed. “Kom bij Jolientje.” Een plastic zeil lag al op het bed. Ik ging naast haar liggen en ze kroop tegen me aan. “En nu wil ik waar we gisteren niet aan toe kwamen… Lekker vrijen met jou! Voel me, betast me… overal waar je wil… Néém me!” Ik streelde zachtjes in haar hals, maar ze schudde haar hoofd. “Nee… Geen lief en teder voorspel nu. Ik wil je voelen! Voelen dat je naar me verlangd, dat je me wilt hebben…” Ze keek me aan, pakte mijn hand en legde die op haar bovenbeen. “Néém me, Kees!” Ik bromde. “Dan zul je het krijgen ook, lekkere meid van me!” Ik betastte haar hotpants, tussen haar benen. Een kreuntje klonk naast me en Joline spreidde haar benen. “Je bent een geile meid, Joline… Ik zie een nat vlekje tussen je benen!” Ze wreef haar poesje tegen mijn hand. “Als jij zo doorgaat, wordt dat vlekje steeds groter… Trek m’n hotpants uit en voel m’n hete poesje!”

Ze hief haar heupen op en maakte haar hotpants open. Mijn hand gleed er in en voelde haar poesje onder haar panty. Ze droeg geen slipje. “Ahhh…. Voel mijn natte kutje! Ik ben helemaal van jou, lekkere vent… Betast me, néém me!” Ik vingerde haar nu over haar panty heen en ze kronkelde onder mijn hand. “Lekker… Lekker geil… Voel je hoe nat ik ben? Komt allemaal door jou…” Ik trok haar hotpants uit. “Trek je benen omhoog en spreid ze! Ik wil je helemaal open voor me zien.” Joline gehoorzaamde, haar ogen steeds op de mijne gericht. Ik kroop tussen haar benen en kuste haar natte kut, door haar panty heen. Terwijl ik dat deed, keek ik Joline aan. Ze hield haar ogen strak op me gericht. “Wat doe je dat geil… Ik voel je door m’n hele lichaam heen…”
Ik haalde mijn mond van haar poesje af en streelde haar nu met m’n vingers. “Je bent lekker. Ik proef jouw vocht en geniet ervan. Ik ga net zolang likken en betasten tot je klaarkomt… geile meid van me.” Ze bleef me aankijken. “Ja, ik ben jouw geile meisje. Laat me voelen dat ik van jou ben! Neem me! Dwing me!” Ze sloot hijgend haar benen. Ik pakte haar in haar knieholten en dwong haar benen weer open. “Nee, meneer, niet doen… Dat mag niet!” Ze stribbelde tegen en ik gromde. “Je bent nu van mij, meisje. Niet eerst verleiden en dan weer terugtrekken. Ik ga jouw lekkere poesje verwennen. Net zolang tot je je heleaal aan mij geeft.”

Ze kreunde en probeerde haar benen weer te sluiten. “Néé! Blijf van mijn benen af… Ahhh…” Ik duwde mijn hoofd tussen haar benen en likte over haar natte panty. Ze had haar ogen nu gesloten. Ik reikte omhoog en kneep door haar bloesje plotseling in een tepel. En in de andere. En tikte haar daarna op haar natte kut. Ze schokte en de donkere plek in haar panty werd groter. “Meneer… Wat doet u met me… Zo’n lekker gevoel…” Ik gromde. “Ik ben je aan het voorbereiden om te neuken, meisje… zo meteen dring ik bij je binnen en voel je mijn harde pik in je natte doos. En je gaat voelen dat ik in je spuit… En dan wil je niet anders meer.”
Ik trok haar panty kapot en likte over haar zachte lipjes. En toen over haar clit, terwijl een vinger langzaam bij haar naar binnen ging. Ik wist waar haar G-spot zat en vond die al snel. Terwijl ik op haar clit zoog, masseerde ik het zachte plekje in haar kut intensief. Joline begon te trillen en te hijgen. Ze had haar ogen gesloten en ging helemaal op in haar genot. Plotseling kneep haar poesje zich samen en werd ze kletsnat. “Lekker, Kees! Zóó lekker… Ga daarmee door… Ik… kóóóóm!!!”

Een straal spoot over mijn vingers terwijl ze klaar kwam. Ze bleef schokken en kreunen en ik bleef haar likken en vingeren totdat ze enigszins tot rust kwam. “Even kalm aan, liefste…” Ze keek meer naar me. “Streel mijn lekkere benen maar, maar even niet over mijn poesje… Je hebt me compleet van de wereld gevingerd…” Ik kwam omhoog en likte haar tepels en toen haar lippen. Ze trok me naar zich toe en haar tong gleed over de mijne. “Even uithijgen hoor… zo meteen is het jouw beurt.” Ze giechelde zachtjes. “Tenzij ik weer eens in slaap val…”
Ik bromde in haar oor: “Dat laat je maar uit je geile hersens, Jolientje. Laat me je mooie benen zien!” Ze trok haar benen op en showde ze. Ik streelde in haar knieholten en meteen reageerde ze daarop. “Lekker… Dat voelt zo goed… Kees, zuig eens aan m’n tepels, dat voel ik diep in m’n natte….” Verder kwam ze niet. Hijgend stootte ze uit: “Neuk me! Lekker diep achterlangs! Ik wil je zo diep mogelijk in me voelen spuiten!” Ze kwam overeind en ging op haar knieën zitten en boog zich voorover. “Mijn kut… Helemaal voor jou! Neuk me!” Ze pakte mijn paal en zette die voor haar grotje. “Toe dan! In één keer er in! Hard en diep!”
Langzaam gleed ik iets verder in haar, en toen stootte ik toe. Zo diep mogelijk! Joline gilde even. “Auw… Zo hard… Ik voel je tegen mijn baarmoeder… Ga door! Lekker hard en diep! Doet pijn, maar zo lekker…” Ik trok me iets terug, greep haar tepels en kneep er in. En meteen daarna weer diep in haar. Joline gierde; haar ademhaling ging als een wilde tekeer. “Nog een keer, geile vent! En dan lekker diep in me spuiten… Ik wil je zaad voelen komen!” Weer kneep en stootte ik en met één hand greep ik haar tussen haar benen en tastte naar haar clit.
“Kéés!!! Ik kom! Zo lekker geil… Neuk je geile sletje… Lekker diep in haar geile kut spuiten! Zeg het dan…” Ik likte haar oor en fluisterde: “Je bent een geil meisje, Jolientje. Een heel geil teefje… Mijn teefje! Wat ben je?” Ze kreunde. “Ik ben uw teefje meneer… Een sletterig geil teefje… Mag ik klaarkomen, meneer?” Ik stootte nog een keer in haar en voelde mijn ballen koken. “Ik spuit je vol, sletje…” Ze huiverde. “Jáááá!! Spuit lekker diep in mijn natte kut! Ik voel het komen, door je harde pik… Lekker…!
Ik spoot nu hard in haar knijpende kut en we genoten van onze paring. Even bleven we nog zo zitten, maar na een minuut zakte Joline voorover, gleed ik uit haar en ging naast haar liggen. Ik keek in twee liefdevolle blauwe ogen. “Dat was heerlijk, schatje van me…” Ik tikte op haar billen. “Dat vond ik ook, lekkere geile meid. Je hebt me compleet leeggemolken.” Ze giechelde. “Dat zal best. Met mijn geile, strakke meisjeskutje….” Ze zweeg even. “Dát maakt me vreselijk geil, Kees… Jou voelen spuiten. Ik voel je pik opzwellen en schokken. En dan je warme zaad in me spuiten… Keer op keer… Dat is zó lekker. En weten dat jij dan ook heerlijk geniet van mij…”

Ze schoof naar me toe en kuste me. “Lekkere geile vent van me. Ik zou zó weer willen… M’n poesje heeft er al weer zin in!” Ik schoof een hand onder haar. “Dan doe je dat toch lekker, schatje? Mijn vingers zijn er klaar voor, hoor…” Joline schudde haar hoofd. “Nee. Dat doen we anders. Ga eens op je rug liggen. Mijn beurt om jou te verwennen.” Ze schoof naar onderen en pakte mijn paal beet. “Hmmm… Die moet ik tot leven wekken. Iemand zei daar vanochtend iets over, geloof ik.” Ze keek me ondeugend aan en nam mijn paal in haar mond. En liet hem weer uit haar mond ontsnappen. “Lekker geil… Ik proef mezelf en jou samen…” Haar tong flitste over mijn eikel en het duurde niet lang of er kwam weer leven in de brouwerij.

“Jolientje, dit mag je vaker doen…” Ze keek op en knipoogde, terwijl ze lekker aan het likken was. Toen mijn paal weer op sterkte was, kwam ze overeind. “Zo meneer, en nu nog een keertje. Woman on top!” Ze sloeg een lang been over me heen, pakte mijn paal weer en liet zich langzaam over me heen zakken. “Lekker…” Ze keek me geil aan en begon op en neer te gaan. Ik sloot mijn ogen en genoot van het gevoel: haar strakke, natte poesje wat telkens op en neer ging over mijn paal. Ze pakte mijn handen en legde die op haar borsten. “Streel me, Kees… Lekker over mijn tepels… En knijp maar lekker… Allemaal voor jou!” Ik gehoorzaamde en rolde haar tepels zachtjes tussen mijn vingers. Joline begon sneller te ademen. “Kees… Ik… kom….zo meteen… vreselijk klaar… Knijp in mijn tepels!”
Ik plaagde haar door het nog even niet te doen, maar ze pakte mijn vingers en plaatste die op haar harde tepels. “Nú, Kees!” Ik kneep en voelde de reactie meteen: haar poesje verstrakte en ze begon te beven. Dat was voor mij het teken om de eindsprint in te zetten: ik stootte omhoog terwijl zij omlaag kwam en het resultaat was een spetterend orgasme van Joline en van mij samen. Ze masseerde mijn paal heerlijk en tegelijk spoot ik in haar en zij over mij heen. Haar vocht zocht zich een weg over mijn buik en tussen mijn billen door. Joline zat nu heel stil op me, haar ogen wijd open en naar mij kijkend.

Na een paar oneindig durende seconden zakte ze voorover en ging op me liggen, haar mond tegen mijn oor. Ik voelde een tongetje langs mijn oorlel likken en een fluisterzacht: “Dank je liefje… Ik ben helemaal bevredigd. Heerlijk klaargekomen. Nu even uitrusten, lekker tegen jou aan.” Ik streelde haar blonde haren zachtjes en een kusje op mijn oor was mijn beloning. Een paar minuten later gleed ze van mij af en pakte mijn hand. “Kom Kees. Even opruimen, douchen en lekker slapen.” “Jij hebt het commando over de kranen, liefje. Om te voorkomen dat ik weer een uitbrander krijg…” Ze knipoogde lief en we genoten even van lekker warm water. Een klein kwartiertje later lagen we weer in bed. Ik kroop tegen haar aan. “Jij bent een heerlijke vrouw, Joline.” Ze wreef zich tegen me aan. “Mooi schatje, dan pas ik goed bij jou. Jij bent namelijk een vreselijk lekkere vent. En nu gaan die lekkere vent en die mooie vrouw slapen; morgen nog een dagje werken en dan is het weer weekend…” We gaven elkaar een lange kus en toen draaide ze zich om. “Welterusten, lover.” “Slaap lekker, geile meid van me…” Een giechel was het laatste wat ik hoorde…