De volgende twee dagen gingen vlug en gezellig voorbij. ’s Ochtends ontbijten, de honden uitlaten, daarna de benches schoonmaken. Douchen, Margriet even helpen met het huishouden en daarna gingen Coor en ik beiden aan de studie. Ik met meteo, Cora boog zich over Biologie. “Een van mijn mindere vakken, Rick”, zei ze tijdens de lunch. “Oh? Niks van gemerkt”, was mijn reactie, wat een lachbui van Margriet tot gevolg had.

Na de lunch verder studeren tot een uur of drie. Lopen met de honden. Eten koken, avondeten en daarna zwemmen. Als laatste nog even lopen met de honden en dan naar bed.

Margriet had het ook druk. De nieuwe logeerhond, Lovely paste niet zonder meer in de roedel. Het was een prachtig, goudkleurig dier met een mooie kop. Vrij fors gebouwd; hij was niet veel kleiner dan de Husky. Maar de Chowchow was uiterst schuw. Benice hoefde niet in actie te komen; de Chowchow nam meteen de rol aan van ‘onderste in de ranglijst’, met de staart tussen de poten.

Margriet vond het zorgelijk en praatte er met ons over, vrijdagochtend, na het schoonmaken van de benches. “Het lijkt erop dat ze thuis niet de aandacht krijgt die ze verdiend. De eigenaars hadden, toen ze haar brachten, ook meer belangstelling voor hun tijdschema om op vakantie te gaan, dan een fatsoenlijke intake. En dat terwijl het een hele mooie hond is…” Lovely was nog niet meegegaan met de gezamenlijke wandelingen met de roedel; Margriet vond het nog niet verantwoord.

Maar ik kon goed opschieten met Lovely; ik had haar een paar keer apart uitgelaten en meegenomen naar het weitje achter de schuur om haar haar te borstelen en te aaien. De eerste keer vond ze het maar niks en worstelde om aan de borstel te ontkomen. Ik begreep even later waarom: diep in haar dikke vacht zaten behoorlijk wat klitten. Die eruit halen deed natuurlijk pijn. Maar met een boel geduld kon ik ze uiteindelijk verwijderen, en ging ik met een zachte borstel verder.

Vrijdagochtend wéér zo’n sessie en de hond ging gewillig mee. Na een paar minuten ontspande ze, draaide zich op haar rug en liet zich lekker verwennen. Cora kwam er even later bij en moest lachen. “Mooie combi… Een zeehond en een poolhond!” Toen de hond Cora hoorde sprong ze meteen op en nam ze weer een afwachtende en defensieve houding aan, kop laag, staart tussen de poten.

“Coor, ga even naar binnen en ga eens boven uit het raam kijken… Neem Margriet eens mee. Misschien kunnen we hier wat mee.” Cora verdween en even later zag ik beide dames achter het slaapkamerraam van Cora. Lovely ontspande toen Cora weg was en even later lag ze weer op haar rug, ogen gesloten, heerlijk te genieten van mijn strelingen. Mijn telefoon ging: Margriet. “Rick, stop eens met aaien en geef haar eens een paar commando’s: zitten, liggen… en ga daarna rustig door de tuin wandelen. Doe maar wat je wil; ik wil dit even observeren.” Einde verbinding.

Ik deed was ze vroeg en tot mijn stomme verbazing deed de hond keurig wat ik haar opdroeg. En toen ik ging lopen liep ze mee: netjes rechts van me, steeds omhoog kijkend met blik van ‘Gaan we nog wat leuks doen?’ Haar krulstaart kwispelde. Ik liet haar zitten en liep naar de andere kant van het grasveld. “Lovely… Kóm!” Ze sprong op en rende als een malle naar me toe. En toen ik ging zitten begon ze me hevig te likken. Margriet en Cora liepen de tuin in, beiden met een brede lach op hun gezicht en Lovely dook achter mij weg.

“Je hebt het weer voor elkaar Rick… Weer een vrouwtje wat hevig verliefd op je is!” Margriet grinnikte even, toen keek ze ernstig. “Rick… Vraag me niet waarom, maar jij bent voor haar ‘de baas’. Hoe gieten we dat in het vat, jongens… De andere honden moeten dit ook accepteren, anders krijgen we gedonder.” Ze trok haar neus in rimpels en dacht na.

Cora kwam met de oplossing. “Waarom geven we Lovely ook geen ‘status aparte’, net als Bowy? Alleen dan Rick als haar baas… En dan moet ze ook bij ons slapen.” Margriet knikte langzaam. “Ja… dat kan op zich wel, maar dan moeten Rick en Lovely wel zoveel mogelijk bij elkaar zijn. Anders is het beest doodongelukkig. En Bowy en Lovely moeten elkaar accepteren.” Ze sprong op. “Gaan we nú regelen! Coor, roep Bowy eens.”

Even later kwam de bruine Lab naar Cora toe rennen. Lovely kroop meteen achter mij weg. “Beide honden nu negeren, jongens”, zei Margriet. Ze moeten er samen uitkomen.” “Oh, da’s geen probleem, ma. Wij komen er ook wel samen uit.” En meteen sloeg Cora haar armen om me heen en begon te zoenen. Ik had daar geen bezwaar tegen en Margriet moest lachen. “Ik pak wel een boek.” Cora giebelde. “Je mag ook meedoen, ma…Zal Rick vast wel waarderen.” Margriet trok even aan haar krullen. “Je bent een bitch, Coortje. Ik ga die twee honden even observeren. En wie weet, jullie ook.” Ze knipoogde.

Lovely ging op een afstandje liggen, terwijl Bowy vlak naast ons bleef. Maar gelukkig was Bowy een sociale hond: na een paar minuten stond hij op, liep naar Lovely en ging aan haar snuffelen: neus aan neus stonden ze even tegenover elkaar en toen gaf Lovely Bowy een lik. Even later stonden beide honden elkaar helemaal te besnuffelen, al kwispelend. Toen gingen ze door de tuin rennen en vijf minuten later lagen ze rustig naast elkaar op het gras uit de hijgen. “Kijk…”, zei Margriet zachtjes, “dát is mooi. Bowy als therapiehond. Heel rustig, heel lief… Zonder dat gesnauw van Bernice of grommen van Sylvia… Cora, roep Bowy eens.”

De bruine Lab kwam naar Cora toe. “Rick, nu jij Lovely.” Even later rende de Chowchow kwispelend naar mij. “Prima. Jongens, dit gaat lukken. Nu Lovely met haar nieuwe status introduceren bij de roedel. Rick, Coor, samen naar de schuur lopen, de honden naast jullie.” We liepen de schuur in en Lovely drukte zich tegen me aan alsof ze bescherming zocht.

“Rick: op de grond zitten en de Chow aaien. Ga maar uitgebreid met haar knuffelen en laat maar zien dat ze ‘van jou’ is. Iedere hond die haar te na komt, stuur je weg. De enige die haar even mag inspecteren is Sylvia.” Even later lag Lovely op haar rug te genieten. Bernice kwam poolshoogte nemen. “Bernice: back.” De teckel verdween, zonder gegrom of gekef. Een voor een kwam een de andere honden even kijken, en elke hond stuurde ik weg. Uiteindelijk stond Sylvia op en liep naar ons toe. Lovely werd wat onrustig. Ze wilde opstaan, maar ik zei rustig: “Lovely: down. Sylvia: hier.”

De Husky kwam naast me staan en ik aaide beide honden. “Goed zo…” Sylvia boog zich over Lovely heen. Normaal een dreigend gebaar, maar nu niet: ze likte Lovely’s neus en ging er toen naast liggen. Net als bij Bowy: even later besnuffelden beide honden elkaar en lagen geen minuut later naast elkaar op hun rug door mij gestreeld te worden. Lovely bromde zachtjes, Sylvia liet een typisch ‘Husky-geluid’ horen: een héél zachte huil. Even later vond ik het wel gezegend; ik kreeg een kouwe kont. “Sylvia: back. Lovely: back.” Beide stonden op en liepen naar de rest van de meute. Achter me siste Cora: “Nu goed opletten, Rick…” En net als bij Bowy begroette de roedel Lovely nu met veel likjes en kwispels.

“Kom jongelui, naar buiten, even wat drinken. Laat de roedel maar even alleen; als het hommeles wordt, horen we het meteen.” Margriet’s stem klonk vrolijk. Even later, op de tuinstoelen zittend keek ze me aan. “Je hebt het voor elkaar Rick. Knap.” Cora sloeg haar armen om me heen. “Ik zou bijna jaloers worden op Lovely, Rick. Je streelde haar wel erg lief…” Ik knipoogde naar haar. “Lovely slaapt vannacht ook op mijn kamer, schat. Samen met Bowy.” “Nou, lekker dan… Twee van die snurkers op het kleedje en eentje naast me op bed. En die laatste trapt ook nogal eens… Margriet, kan ik bij jou slapen?”

Die lachte. “Ik denk dat er dan van slapen weinig terecht komt, Rick. Als Abe er is heb je ook een snurkmachine naast je en als Abe er niet is, wordt er ook niet geslapen!” Ze knipoogde en ik trok een zielig gezicht. “Ik zoek m’n heil wel bij Hans, verdorie…” Cora gierde. “Ja, daar zal hij op liggen te wachten… Vraagt meteen waarom je An en Gon thuis hebt gelaten.” Ze knuffelde me. “Jij komt lekker naast Coortje liggen vanavond, vriend. En ik heb het nog niet over ‘slapen’ gehad, denk daar aan!”


We dolden even, maar toen haalde Margriet ons terug bij de les. “Jongens, we moeten hier iets mee. Zolang jullie vakantie hebben, kan dit best; of jullie hier zijn of bij Rick: de honden kunnen wel met jullie mee. Maar straks gaan jullie studeren. De hele dag weg…” Ze trok haar neus in rimpels. “Ma, Lovely blijft twee weken bij ons. Daarna gaat ze weer terug naar haar baasjes. Waarom die zorgen?” Cora keek vragend naar haar moeder. “Omdat ik denk dat de baasjes van Lovely haar liever kwijt dan rijk zijn, schat. De dame van het echtpaar mompelde bij het afscheid iets van: “Zo. Eindelijk twee weken zonder jou, stomme lawaaischopper.” Zachtjes, maar ik hoorde het. Lovely is nét een jaar. Ik moet er niet aan denken dat ze haar hele leven bij die twee moet doorbrengen. Ze werken allebei, dus dat beest zit de hele dag alleen.”

Cora keek kwaad. “Waarom koop je dan verdomme een hond? En al helemaal een Chowchow…Als er één soort hond is met een gebruiksaanwijzing is het wel een Chow... Haal dan een kat uit een asiel; die redt zich wel overdag.” Ik zag dat ze geëmotioneerd werd.

Ik trok haar overeind. “Kom meissie. Even je gedachten verzetten: we gooien ons schema om en gaan nú zwemmen, anders zitten we alleen maar te piekeren. Ik ga je afbeulen.” Cora knikte langzaam. “Misschien wel goed. En vanmiddag op tijd terug zijn om de kudde weer uit te laten.” Een half uur later stonden we naast het water. “Lekker Rick. Even iets anders aan m’n kop. Wat baantjes trekken?” Ik knikte. “Tien? Boven en onder water om en om?” “Ja. Beul jezelf maar lekker af, dan heb ik vanavond ten minste rust.” Ze giechelde en dook het water in. Zo lag ze voor en ik moest aardig doorzwemmen om haar in te halen. De meeste winst boekte ik bij het keren. Na tien baantjes klom Cora op de kant. “Even uitpuffen hoor…” Ik hield een enkel vast. “Nee mevrouw, niks ervan. Terug het water in en vijf baantjes rustig uitzwemmen. Melkzuur afvoeren en je ademhaling weer in orde krijgen.” Mopperend gleed Cora het water weer in en daarna zwommen we rustig uit. Afwisselend rugslag en borstslag.

“We lijken wel een stel 65-plussers zo”, giechelde Cora. Ik knikte. “Ja. Vanavond dus 65-plussex. Duurt hééééél lang…” Ze knipoogde. “Dát lijkt me lekker…” Eenmaal weer op de kant droogden we ons af en gingen nog even in de zon liggen. Cora lag op haar buik en ik kon het niet laten om haar billen te strelen. “Je bent een vreselijk mooie meid, Cora. En een lieve ook.” Ze draaide zich naar me om. “Kus me, Rick. Zoals jij dat alleen kan.”

Ik kwam dichterbij en zei zachtjes: “Niet alleen ik schat. Mijn docentes ook.” Ze giechelde en trok mijn hoofd naar zich toe. “Dan nu een mondelinge overhoring, schatje. Het tentamen volgt vanavond.” Langzaam gleden haar lippen over de mijne en mijn tong streelde haar lippen zachtjes. “Rick…” “Hmmm?” “We moeten zo nog even het water in, denk ik. Mijn bikinibroekje wordt wéér nat.” “Ja. En iets anders wordt keihard, schoonheid. Even stoppen en afkoelen, daarna het water in en dan afdrogen en aankleden, oké?”

Ze knikte en ging staan. “Kóm.” We renden even later naar het bad en sprongen er in. “Zo. Jouw probleem opgelost. Nu het mijne nog.” Cora’s ogen lachten. “Tja… Jouw probleem is alleen maar groter geworden Cora. Nu is je hele broekje nat. Ondeugend meisje.” Ze trok me naar zich toe en fluisterde: “Vanavond is het wéér nat, Rick. Dat weet ik heel zeker.” En op gewone toon ging ze verder: “En nu nog even gewoon zwemmen. Lekker ontspannen.”

Na een kwartiertje gingen we er uit en even later zaten we weer op de fiets. Eenmaal bij Cora thuis troffen we Margriet aan, die ons meteen de riem van Sylvia in de hand drukte. “Hup, lopen met de honden jullie.” We liepen naar de schuur en Cora lijnde Sylvia aan. “Lovely nu goed in de gaten houden, Rick. Ze moet weten dat ze bij de roedel moet blijven.” Ik wees naar de teckel. “Daar zorgt Bernice wel voor, denk ik. En anders Bowy.” We liepen het hek door en de Chowchow liep netjes mee. Ze bleef bij Bowy en Bernice hoefde geen moment in actie te komen. “Prachtig om te zien, Rick. Die twee worden dikke maatjes…” Cora genoot!

Op het weiland stoof de meute weg en begonnen ze te dollen; Lovely deed gewoon mee en we zagen haar krulstaart constant kwispelen. Wát een verschil met de eerste dagen; elke keer als ze geconfronteerd werd met een van de andere honden, had ze haar staart laten zakken. Ik sloeg mijn arm om Cora heen en samen bekeken we het gestoei. “Dat heb je mooi gefikst, schatje…”

Cora knikte en hief haar hoofd naar me op. “En jij hebt daar behoorlijk aan bijgedragen, Rick. Vlak jezelf niet uit.” We zoenden even.

Even later verviel Cora in stilzwijgen. Ze zat te peinzen ergens over... Dat was ik niet gewend. Ze reageerde ook niet op het stoeien van de honden. Ik liet haar even alleen; ze had er blijkbaar behoefte aan om even tijd voor zichzelf te hebben. Na een minuut of tien ging ik weer naast haar zitten en stootte ik haar aan. “Hé mooie meid… Jij zit ergens mee. Vertel!”

“Rick… ik heb de afgelopen dagen best zitten denken. De Pabo… Ik weet het niet. Met kinderen omgaan is leuk, ze iets leren is prachtig, maar je hoort zoveel verhalen van onderwijzers die een shitload aan randzaken erbij krijgen… Daar heb ik dus geen zin in. Dít…” Ze wees naar de honden, “… is wat ik het liefste doe. Ik heb heel veel over honden van Ma geleerd, en als ik tussen die dieren bezig ben, ben ik gelukkig.” Ze keek me aan. “Zou jij dat erg vinden? Geen onderwijzeres, maar een vrouw die met laarzen aan in de hondenpoep staat?”

Ik keek haar aan. “Cora, ik wil dat jij gelukkig wordt. Liefst met mij samen. En als jij met laarzen aan in de hondenpoep staand, gelukkig bent, wie ben ik dan om daar op tegen te zijn? Zolang je niet op je hoge hakjes in de hondenpoep staat…”

Ze gaf me een stomp. “Je bent een rotzak. Een hele lieve weliswaar, maar je blijft een rotzak.” Een lange zoen volgde.

“Maar… even praktisch: je had je toch al ingeschreven voor de Pabo?” Ze knikte. “Maar die inschrijving kan ingetrokken worden. Ik zal me alleen in moeten schrijven voor een andere opleiding: kynologie. Die wordt in Roermond gegeven, had ik al gezien. Start in november. Dan kunnen we niet samen naar school, Rick.” Ik haalde m’n schouders op. “Dat konden we waarschijnlijk toch niet. Andere lestijden en zo…”

Ik keek haar aan. “En Abe en Margriet… Weten die dit al?” Ze schudde haar hoofd. “Nee. Maar daar ga ik vanmiddag verandering in brengen. En ik denkt niet dat ze er bezwaar tegen hebben.” Ik zat even te peinzen en kwam tot de conclusie dat die kans inderdaad minimaal was. Cora giebelde. “En dan heb ik meteen een makkelijke stageplaats. Met een hele aardige stage-begeleidster.”

Haar lachje werd breder. “En als ik goed m’n best doe, en in de avonden ook wat extra dingetjes doe, krijg ik vast hele goeie beoordelingen…” Ik kietelde haar. “Je bent een ondeugend meisje. Je stage-begeleidster verleiden… Foei! Dat is een degelijk getrouwde mevrouw, hoor!” Cora giebelde. “Jaja…”

Ze was weer vrolijk en dat was goed. Een kwartier en een lange zoensessie later liepen we weer naar Cora’s huis. Ze keek me aan. “Wat denk je Rick… Nu meteen zeggen of vanavond bij het eten?” “Vanavond. Wel zo netjes, ook ten opzichte van Abe.” “Oké… Help je me een beetje?” Ik trok haar tegen me aan. “Ik denk niet dat het nodig is. Ze begrijpen het wel, denk ik. En ze zullen er blij mee zijn!” Een snelle zoen was mijn beloning en vrolijk kwamen we bij huize Amelink aan.

Nadat de honden losgelaten waren volgde nog een zoen. En met glanzende ogen zei Cora: “Ik denk dat ik jou vanavond eens uitgebreid ga bedanken, vriendje van me. Je bent een schat.” “Ik kan niet wachten tot de avond is gevallen, lekkere meid van me…” Ik grinnikte. “Op je laarzen met hondenpoep…” Dat kwam me duur te staan: een seconde later lag ik op m’n rug in het gras, Cora bovenop me.

“Kijk jij een beetje uit, Rickie Peters? De judotrainingen gaan na de vakantie gewoon door, denk er aan!” “De waterpolotrainingen ook, schat. Inclusief het onderdeel ‘verzuipen van de tegenstander’. Denk daar goed aan.” Ze liet me los en trok me overeind. “Kom. Even opfrissen en dan koken. Heeft Margriet ook een beetje rust.” Twee uur later, na het eten, zaten we aan de koffie.


“Pa, ma… Ik wil wat vragen…” Cora keek naar Margriet en Abe. “Hoe zouden jullie er over denken als ik de Pabo laat schieten en me opgeef voor de opleiding Kynologie in Roermond?” Het was even stil. “Weet je dat zeker, Coor? Dat is een pittige opleiding en dat weet je. Ik heb ‘m in deeltijd gedaan, en dat was al behoorlijk aanpoten…” Margriet keek haar aan.

“Ma, kinderen opleiden lijkt me hartstikke leuk, maar al de shit die erbij komt… wéér nieuwe regeltjes van de overheid, leerlingvolgsysteem, ouderavonden, tien minutengesprekken met onwillige ouders die hun kind perse naar de Havo willen hebben terwij VMBO niveau 2 voor het kind nét haalbaar is… vergaderingen, verplichte bijscholing… Dáár heb ik geen zin in. Ik heb de afgelopen weken me in die zaken verdiept en ik werd er niet vrolijk van. Honden spreken me veel meer aan. Zoals jij het hier voor elkaar hebt…”

Abe zei zachtjes: “Liefje, ook hier komen er dingen bij kijken, dat weet je net zo goed als ik. Administratie, boekhouding, bijhouden van entingen, contacten met de dierenartsen… Bij elk vak heb je ‘randzaken’ die je moet doen, verkijk je er niet op.” Hans knikte. “Zus, ik ben techneut, maar elke dag zit ik óók een uur achter de PC om m’n werk te verantwoorden. Hoort erbij.”

Margriet keek haar scherp aan. “Aan de ene kant ben ik er blij mee meisje, aan de andere kant moet je niet verwachten dat je in een gespreid bedje komt. Als jij dit wil doen: prima, maar je zult heel hard aan de bak moeten. Ook hier.”

Ze keek mij aan. “Hoe sta jij hier tegenover, Rick?” “Ik wil Cora gelukkig zien, Margriet. Of ze dat nu is met kinderen is, honden, of ze putjeschepper wil worden of iets anders… En als het nodig is, help ik haar.” Een luchtkusje van Cora was mijn beloning. Abe hakte de knoop door. “Je moet zelf die beslissing nemen, meisje. Wij doen het niet voor je. Als dit een ingeving is: denk er nog een week over, samen. Als dit écht is wat je wilt: ga ervoor.” Margriet knikte.

Cora stond op en sloeg een arm om haar beide ouders heen. “Ik hou van jullie.” Een zoen aan beiden volgde, toen ging ze weer zitten. Ik keek haar vragend aan en ze snibde: “Wát?” “Ik heb je óók geholpen… Waar blijft mijn zoentje?” Hans vulde meteen aan: “En ik ook, hoor!” Cora zuchtte, omhelsde Hans en daarna mij. “Vanavond, Rickie. Even geduld”, hoorde ik in m’n oor. De anderen grinnikten. “Je gaat een zware avond tegemoet, Rick. Sterkte, makker!” Hans grijnsde. “Dank je wel. Als het me allemaal teveel wordt kom ik wel bij jou slapen, oké?” Na de koffie werden wij uit de keuken verbannen. “Jullie hebben gekookt. Wegwezen. Doe iets leuks op het grasveld; wij komen er straks wel bij.” Margriet keek ondeugend; Abe en Hans grijnsden ook. “Kóm Rick. Ze hebben gelijk, het is nu heerlijk buiten. Uitkleden en genieten.”

Met iets minder schroom dan de vorige keer kleedde ik me uit. Cora spreidde een deken uit over het gras. “Lekker naast me liggen, zeehondje van me. Knuffelen en voorbereiden voor wat er straks komt.” Ze trok me omlaag en sloeg haar armen om me heen. “Zoenen…” Haar warme lippen gleden over de mijne en haar tong volgde. Toen rolde ze op me. “Rickie… Streel me. Voel me en laat me genieten!” Ik bromde: “Ik ga m’n best doen, schat. Maar als je ouders…”

Cora kwam even overeind. “Die liggen hier straks ook te genieten, schatje. Dat weet ik zeker. Ik ken die blik van Ma. Niets van aantrekken: samen lekker genieten van elkaar. En als je klaar wilt komen: lekker doen.” Verder zei ze niets meer, zoende alleen maar. Ik voelde haar borsten tegen me aan en speelde ermee: langzaam er overheen strelen, dan weer er omheen, spelen met haar harde tepels… Cora genoot en ik ook; ik vergat de hele omgeving, was alleen maar gefixeerd op het heerlijke meisje in mijn armen.

Plotseling hoorde ik de stem van Abe naast me. “Ben je een beetje lief voor mijn kleine meid, Rick?” Zonder schaamte kon ik nu antwoorden: “Ik doe m’n best… Als ze klachten heeft, ben jij de eerste die het hoort, oké?” Hij grinnikte en Margriet zei: “Kom eens hier jij… Als zij liggen te vrijen… Dat kunnen wij ook. Ik wil je!”

Daarna hoorde ik niet zo veel meer; Cora eiste mijn aandacht op door mijn pik tussen haar benen te nemen. “Ik ga je lekker klaar laten komen Rickie. Spuit maar lekker, dan duurt het vanavond langer… Heb ik plezier van!”

Ze giechelde boven me. Ik kon niets zien, want haar haren lagen in mijn gezicht. “Ben je een beetje lief voor Ma, geile paps?” Margriet zei hijgend: “Hij is heerlijk… Lekker diep in me… Had ik zin in!” Ik schoof Cora’s haren opzij en keek. Naast ons lag Abe op zijn rug, Margriet zittend op hem en hevig op en neer aan het gaan. Wat me een paar dagen onbestaanbaar leek, gebeurde nu gewoon: Cora’s ouders en wij lagen gewoon naast elkaar en naakt te vrijen.

Toen draaide Cora haar hoofd weer naar me toe. Haar ogen lachten. “En… ben je nu een beetje gewend, Rickie?” Ik knikte. “Deze cursus gaat best wel snel, schat.” Ze giechelde en naast me hoorde ik Abe zeggen: “Steile leercurve zeker?” We schoten in de lach en Margriet hikte: “Daar heb jij ook niet over te klagen, lekkere kerel… Kom! Laat me klaarkomen… Ik ben er bijna…” “Jij ook in me, Rickie.” Cora keek me aan. “Lekker neuken… Ik wil je voelen!” Ze wipte iets op, pakte mijn harde pik en zette die tegen haar poesje en kreunde toen: “Kóm in me, lekkere vent…”

Ze fluisterde niet meer, maar kreunde het uit toen mijn pik in haar gleed. “Lekker… Lekker diep in me komen…” “Ik zou niet anders willen, Coortje.” Langzaam ging ze op en neer. Ik bleef stil liggen en concentreerde me om niet meteen klaar te komen. Naast me hoorde ik Abe en Margriet hijgen en even later Margriet: “Ohhhh…. lekker ding…. Je wordt dikker… Ga je klaarkomen? Lekker spuiten? Kom, ik wil het allemaal voelen!” Abe gromde. “Je bent onverzadigbaar, mooie vrouw met je heerlijke kut… Ik…. JAAA!” Margriet kreunde nu ook. “Ik voel je! Lekker diep in me… Ik… kom….óók! Heerlijk!”

Terwijl zij bezig waren hadden Cora en ik ons ingehouden, maar toen de rust naast ons een beetje was weergekeerd, draaide Cora haar hoofd naar me toe. “Zo geil, Rickie… Zo mooi om die twee bezig te zien… En nu wij!” Mijn pik was een beetje gekrompen terwijl ik naar Abe en Margriet luisterde. Ik had ze niet kunnen zien; Cora’s haren lagen in de weg. Maar nu zag ik Margriet op Abe liggen: in een innige omhelzing, langzaam zoenend en elkaar strelend. En ik vond het niet eens gek of genant om Abe naakt te zien.

Cora gaf me weinig gelegenheid om daar over na te denken: Ze streelde me, zoende me en kneep met het vaginale spiertjes. “Lekker neuken, Rickie… Lekker in mijn natte kutje spuiten…” Ik werd weer hard en voelde het verlangen toenemen. “Je bent net zo onverzadigbaar als je moeder, geile meid.” Cora giechelde zachtjes. “Ja. Gek hé? Neuk me!” Ze trok me tegen zich aan en ik zoog aan een van haar tepels. De andere verwende ik met mijn vingers.

Tegelijk sloeg Cora haar warme benen om me heen en trok me nog dieper in zich. Dat trok me over de streep en ik voelde dat ik niet meer terug kon. “Hier komt het, Coortje…” Met de eerste straal gilde Cora. “JAAA!!! Lekker Rick! Spuit me helemaal vol! Ik…. kom…. ook!” Haar poesje kneep en schokte, haar lippen zochten de mijne en haar tong ook. We kwamen samen heerlijk klaar en hielden elkaar vast, al zoenend en strelend. “Ohhh… lekkere vent…” Cora keek me aan. Bruine ogen met gouden stipjes boven een glimlachende mond, omlijst door bruine krullen. “Wat laat jij een meisje genieten…”

Ik voelde een hand op mijn arm die niet van Cora was. “Je bent goed bezig, Rick.” Ik draaide mijn hoofd en keek in Abe’s ogen. Hij glimlachte, en Margriet ook. “Mooi om jullie te zien vrijen, jongens… We hebben genoten.” In tegenstelling tot wat ik gedacht had, kreeg ik niet meteen een rooie kop. “Dank je wel. Jullie dochter… Weet je: ik hou van die meid.” “Dat was te zien, Rick. En te horen.” Margriet knipoogde.

Cora gniffelde; ik voelde haar borst snel op en neer gaan. “Wat lig jij te lachen, dame?” Ze hikte: “In feite moet jij nu ook zeggen dan Abe en Margriet lekker bezig waren, Rick…” Ze schoten in de lach en nu kreeg ik wél een rood hoofd. “Laten we het er maar op houden dat ik nog niet in een positie ben om daar een oordeel over uit te spreken, Coortje. En voor de rest ben je een plaaggeest. En hele lieve, sexy plaaggeest.”

“Heren… Willen jullie de dames in de gelegenheid stellen om op te staan? Het ligt hier best aangenaam, maar…” We kwamen overeind. “Wij gaan even douchen jongelui. Over tien minuten mogen jullie.” Abe en Margriet liepen weg en Cora keek me aan.

“Hoe zit het nou met jouw schaamtegevoel, Rick?” Ik keek demonstratief om me heen. “Schaamtegevoel? Zie jij dat hier ergens? Ik niet.” Ze knuffelde me. “Mooi zo.” “Cora, ik heb net een stel mensen met elkaar zien vrijen… op een hele andere manier dan op porno-filmpjes. Ze waren elkaar aan het ‘beminnen’. Letterlijk. En ik ben overtuigd hetero, word niet opgewonden van een naakte vent, maar jouw pa en ma zijn prachtig om te zien als ze vrijen.”

Ze streelde mijn gezicht. “Dat zullen ze ook van ons zeggen, Rick. Kom, nog even knuffelen en dan gaan we douchen.”

Even later klonk de stem van Abe door hun slaapkamerraam. “Cora, Rick… jullie kunnen douchen!” Hand in hand liepen we naakt het huis in...